Φώναξε στον Κύριο!

Ζώντας στο χωριό Μετάνοια στην διεύθυνση της Απελπισίας

...και να σε ευχαριστεί να μένεις εκεί.
Από τον Tommy Tenney
Όταν αποφασίσεις να εγκαταλείψεις το μόνιμο, αναπαυτικό σου κάθισμα στο πίσω μέρος της εκκλησίας για να εκζητήσεις Εκείνον, ο Θεός θα σου δώσει ένα σημείωμα αλλαγής διεύθυνσης. Από εκείνη τη στιγμή είσαι

Η παραβολή του σπλαχνικού πατέρα και του ασώτου υιού

Δείτε το 12λεπτο βίντεο

ΜΕΤΑΝΟΙΑ - Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ (David Wilkerson)

Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ.
ΟΧΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΧΩΣ.......
Ας ακούσουμε αυτά τα  λόγια απο το παρακάτω βίντεο, και ας κρούσουν τον κώδωνα μέσα στην καρδιά μας!!!!

Εναγκαλισμός του Θανάτου της Εκκλησίας

Για την εκκλησία Του Κυρίου

`Ενα ηχητικό μήνυμα
Oμιλητής: Günther Geier

Διάρκεια: 1:16

Μετάνοια και συγχώρηση

ΠΡΙΝ αρκετό καιρό εκδικάσθηκε σε δεύτερο βαθμό στο Μεικτό Ορκωτό Εφετείο της Αθήνας η υπόθεση δύο νεαρών δολοφόνων, από τις πολλές που εκδικάζονται σχεδόν κάθε μέρα. Οι νεαροί αυτοί το Μάιο του 1994 είχαν ληστέψει κάπου στην Ομόνοια με την απειλή κοντόκανης καραμπίνας έναν ενεχυροδανειστή, και του πήραν 200.000 δραχμές (τότε). Ο άνθρωπος δεν άντεξε την προσβολή, βγήκε στο δρόμο να τους κυνηγήσει κι εκείνοι του ‘ριξαν με την καραμπίνα και τον σκότωσαν.                        
 Ο ενεχυροδανειστής άφησε πίσω του χήρα τη νεαρή γυναίκα του και δύο μικρά παιδιά.

Η “δικαιολογία” που πρόβαλαν οι ληστές είναι πως

Μετάνοια - Το χαμένο κόσμημα

 από τον Michael Brown Μέρος 1ον

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ  ΑΛΗΘΙΝΗ  ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα πιο σημαντικό στη ζωή ενός πιστού από τη μετάνοια. Σχεδόν τίποτα που να δίνει πιο πολλή ζωή, τίποτα που να δίνει περισσότερη απελευθέρωση, τίποτα πιο ένδοξο. Γι' αυτό ο διάβολος κοίταξε να το αναιρέσει και να το δυσφημήσει.

Αναφέροντας τη λέξη μετάνοια στους περισσότερους πιστούς, αμέσως νομίζουν ότι μιλάς για κατάκριση, φοβέρα, αρνητισμό, κατηγορία και θάνατο. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απομακρύνει πιο πολύ από την αλήθεια απ' ότι αυτά. Η μετάνοια είναι ένα δώρο του Θεού. Χωρίς αυτήν οι αμαρτωλοί δεν μπορούν να αναγεννηθούν και οι άγιοι δεν μπορούν να ανανεωθούν. Είναι ένα θαύμα της άπειρης χάρης του Θεού. Μόνο οι ατελείς μπορούν να τη ζητήσουν.

Η μετάνοια είναι αποκλειστικά για εκείνους που έχουν αποτύχει, για εκείνους που αναγνωρίζουν την ανάγκη τους, για εκείνους που έχουν απομακρυνθεί, για εκείνους που έχουν αμαρτήσει κι εκείνους που θέλουν να επιστρέψουν. Δεν είναι για τελείως δίκαιους ή για εκείνους που είναι ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και τους αλαζόνες. Δεν πληρούν τα κριτήρια για ένα τέτοιο πολύτιμο κόσμημα. Ούτε γνωρίζουν τι χάνουν.
Η μετάνοια είναι η χάρη του Θεού που ενεργείται. Ξαναφτιάχνει και αποκαθιστά και επιδιορθώνει. Είναι το απαραίτητο βήμα για τη λύτρωση.

Μετάνοια - η τελευταία ευκαιρία (David Wilkerson) βίντεο

Ησαΐας 30:15 :

" Στην ΜΕΤΑΝΟΙΑ και στην ανάπαυση θα
σωθήτε, στην υσηχία και στην πεποίθηση σε ΕΜΕΝΑ
θα είναι η δύναμη σας, αλλα δεν θελήσατε!
ΕΙΠΑΤΕ ΟΧΙ! 

Δείτε το βίντεο του (David Wilkerson)

πηγη

`Ελα κοντά Του, Σ`αγαπά Ο Ιησούς (Δες το βίντεο)

Δεν έχει σημασία το ποιος είσαι!
Αν είσαι πλούσιος, η αν είσαι φτωχός.
Αν έχεις αποκτήσει κάποιο όνομα η όχι.
Δεν έχει σημασία αν αμάρτησες πολύ, η λίγο, μία αμαρτία είναι αρκετή για να φέρει τον θάνατο.
`Άλλωστε ο Λόγος Του Θεού λέει:
(Ρωμ. 6:23 )
Επειδή, ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος· Λέει  ο μισθός της αμαρτίας, δε  λέει των αμαρτιών.
Δεν έχει σημασία αν κατά τη γνώμη σου, η αμαρτία είναι μικρή.
Δεν υπάρχει μικρή και μεγάλη αμαρτία, η αμαρτία είναι αμαρτία, όσο μικρή, η μεγάλη αν φαίνεται ότι είναι.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει αμαρτήσει.
Ακούω πολλές φορές, εγώ δεν σκότωσα, δεν έκλεψα, δεν ψευδομαρτύρησα, δεν μοίχευσα, δεν έβλαψα κανέναν, τον εαυτό μου βλάπτω  με ότι κάνω , και με τον τρόπο αυτό προσπαθούν οι άνθρωποι να δικαιωθούν και να δείξουν ότι όλα είναι καλά γύρω τους.
`Όχι αγαπητοί, όλοι αμαρτήσαμε όπως λέει Ο Λόγος Του Κυρίου.
Δείτε τι λέει:

Δες το οπωσδήποτε πριν πεθάνεις!! (Βίντεο)

Δείτε τις δικαιολογίες που φέρνει ο άνθρωπος για τη ζωή του, το πόσο καλός ήταν.

Πόσα καλά έργα μπορούν να χαρίσουν στον άνθρωπο τον παράδεισο;
Φτάνει άραγε να είσαι καλός άνθρωπος;

Θα έχει δικαιολογία ο άνθρωπος όταν βρεθεί μπροστά στο Θεό?

Μετάνοια - Το χαμένο κόσμημα

 από τον Michael Brown Μέρος 1ον

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ  ΑΛΗΘΙΝΗ  ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα πιο σημαντικό στη ζωή ενός πιστού από τη μετάνοια. Σχεδόν τίποτα που να δίνει πιο πολλή ζωή, τίποτα που να δίνει περισσότερη απελευθέρωση, τίποτα πιο ένδοξο. Γι' αυτό ο διάβολος κοίταξε να το αναιρέσει και να το δυσφημήσει.

Αναφέροντας τη λέξη μετάνοια στους περισσότερους πιστούς, αμέσως νομίζουν ότι μιλάς για κατάκριση, φοβέρα, αρνητισμό, κατηγορία και θάνατο. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απομακρύνει πιο πολύ από την αλήθεια απ' ότι αυτά. Η μετάνοια είναι ένα δώρο του Θεού. Χωρίς αυτήν οι αμαρτωλοί δεν μπορούν να αναγεννηθούν και οι άγιοι δεν μπορούν να ανανεωθούν. Είναι ένα θαύμα της άπειρης χάρης του Θεού. Μόνο οι ατελείς μπορούν να τη ζητήσουν.

Η μετάνοια είναι αποκλειστικά για εκείνους που έχουν αποτύχει, για εκείνους που αναγνωρίζουν την ανάγκη τους, για εκείνους που έχουν απομακρυνθεί, για εκείνους που έχουν αμαρτήσει κι εκείνους που θέλουν να επιστρέψουν. Δεν είναι για τελείως δίκαιους ή για εκείνους που είναι ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και τους αλαζόνες. Δεν πληρούν τα κριτήρια για ένα τέτοιο πολύτιμο κόσμημα. Ούτε γνωρίζουν τι χάνουν.
Η μετάνοια είναι η χάρη του Θεού που ενεργείται. Ξαναφτιάχνει και αποκαθιστά και επιδιορθώνει. Είναι το απαραίτητο βήμα για τη λύτρωση. Ξεκινά μέσα από το σκοτάδι και καταλήγει μέσα στο φως. Ξεκινά μέσα από τα δεσμά και καταλήγει στην ελευθερία. Ξεκινά μέσα από το θάνατο και καταλήγει στη ζωή. Κάνει το ακάθαρτο καθαρό και το μη άγιο, άγιο. Κάνει τη διαφορά ανάμεσα στον ουρανό και την κόλαση. Ο Θεός συγχωρεί μόνο εκείνους που μετανοούν.

ΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΩΣΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ;

«Αλλ' αυτός ετραυματίσθη δια τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη δια τας ανομίας ημών τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν και δια των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν» (Ησαΐας 53/5).
Σήμερα υπάρχει στον κόσμο μια περίεργη συνωμοσία σιωπής—ακόμα και στους θρησκευτικούς κύκλους—σχετικά με την ευθύνη του ανθρώπου για την αμαρτία, την πραγματικότητα της κρίσης για την αμαρτία, την ύπαρξη ενός οργισμένου Θεού και την ανάγκη για έναν σταυρωμένο Σωτήρα.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει ένα ευρύ και δυνατό κίνημα που κυκλοφορεί στον κόσμο με σκοπό να δώσει στον άνθρωπο ειρήνη και να τον ανακουφίσει από την ιστορική ευθύνη για τη σταύρωση και το θάνατο του Ιησού Χριστού. Το πρόβλημα με τα καινούργια ρεύματα και τις επιταγές τους στο όνομα της αδελφοσύνης και της ανεκτικότητας είναι η βασική τους εσφαλμένη αντίληψη για τη χριστιανική θεολογία.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Από τον Paul Washer Tο περιεχόμενο της ομιλίας του Paul Washer που κηρύττει το κατά Ματθαίο 7¨13-27. «Μπείτε μέσα από τη στενή πύλη, επειδή, πλατιά είναι η πύλη, και ευρύχωρος ο δρόμος που φέρνει στην απώλεια, και πολλοί είναι αυτοί που μπαίνουν μέσα σ' αυτή. Επειδή στενή είναι η πύλη, και θλιμμένος ο δρόμος που φέρνει στη ζωή, και λίγοι είναι αυτοί που τη βρίσκουν. Προσέχετε δε από τους ψευδοπροφήτες, που έρχονται σε σας με ενδύματα προβάτων, από μέσα όμως, είναι αρπακτικοί λύκοι. Θα τους γνωρίσετε από τους καρπούς τους? μήπως μαζεύουν σταφύλια από αγκάθια ή σύκα από τριβόλια; Έτσι, κάθε καλό δέντρο κάνει καλούς καρπούς? ενώ το σαπρό δέντρο κάνει κακούς καρπούς. Δεν μπορεί ένα καλό δέντρο να κάνει κακούς καρπούς ούτε ένα σαπρό δέντρο να κάνει καλούς καρπούς. Κάθε δέντρο που δεν κάνει καλό καρπό κόβεται και ρίχνεται στη φωτιά. Επομένως, από τους καρπούς τους θα τους γνωρίζετε.

Η χάρης του Χριστού

Στη διάρκεια του ταξιδιού του απ' τη Νέα Υόρκη στο Ρίο Ιανέιρο της Νότιας Αμερικής, το ιστιοφόρο «Ντόρια»
έπεσε σε μεγάλη τρικυμία. Για τρία μερόνυχτα το σκάφος πάλευε απελπιστικά ενάντια στους ανέμους και τα
κύματα του Ατλαντικού και την τέταρτη μέρα μια σφοδρή καταιγίδα κατέστρεψε τα ξάρτια κι άφησε το σκάφος
έρμαιο στα ρεύματα του Ωκεανού.
Το πλήρωμά του που αποτελούνταν από εικοσιπέντε άτομα συνολικά, άρχισε να απελπίζεται. Εκτός απ' τους
άλλους κινδύνους, ένας μεγάλος κίνδυνος ήταν γι αυτούς η ανεπάρκεια του πόσιμου νερού, επειδή δεν
μπόρεσαν λόγω της καταιγίδας να πιάσουν λιμάνι και να προμηθευτούν νερό. Κωπηλατούσαν μέρα-νύχτα με
αγωνία και είχαν συγχρόνως τοποθετήσει τέσσερις σκοπούς για να παρατηρούν στον ορίζοντα μήπως
αντιληφτούν κανένα πλοίο για να ζητήσουν βοήθεια. Κοίταζαν, αλλά μάταια· μόνο κατάμαυρο ουρανό έβλεπαν
παντού.

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΑΟΥΛ

Η Γραφή μιλάει για τον Σαούλ που είναι ένας τόσο μεγάλος ηγέτης, χρισμένος από τον Θεό το να είναι βασιλιάς του Ισραήλ μέσα από τον προφήτη Σαμουήλ. Ήταν ξεχωρισμένος για αυτό το υπούργημα και είναι συγκλονιστικό πως αυτός ο κάποτε χρισμένος και προικισμένος με δώρα πρέσβης του Θεού, σταλμένος από τον ουρανό, βρίσκεται γυμνός στα Γάγαλα, να του έχουν πάρει την πανοπλία σαν να ήταν ένα παιδάκι, να του έχουν κόψει το κεφάλι του, δηλ. να είναι τελείως αποκεφαλισμένος και να έχουν βάλει την πανοπλία του στον ναό του Δαγών για χλευασμό, εμπαιγμό, σαν να ήταν ένα ζώο.

Πώς είναι δυνατόν ώστε οι δυνατοί να έχουν πέσει.????

Πώς οι δυνατοί βρίσκουν τον εαυτό τους αποκεφαλισμένοι από την ζωή?

Πώς μπορούμε να είμαστε την μία στιγμή πάνω, και την επόμενη είμαστε κάτω?

Είναι δυνατόν να είσαι εκεί πάνω ψηλά και την άλλη στιγμή να βρίσκεσαι εκεί κάτω στο μπουντρούμι?

Συνήθως όταν μιλάμε για τον Σαούλ ως ο χρισμένος του Θεού, σκεπτόμαστε και συγκρίνουμε αυτόν με κάποιον σε αξίωμα, όπως κήρυκες.

Αλλά ο Σαούλ είναι μια περιγραφή κάποιου ατόμου σε εξουσία διακυβέρνησης και ο Σαμουήλ είναι η φωνή του Θεού που κηρύττει σ’ αυτούς για να μπορούν να ακούσουν τον Λόγο του Κυρίου.

Η περιγραφή αυτής της ιστορίας μας λέει καθαρά πως είναι δυνατόν αυτός που στέκεται να πέσει. Εκεί που ήταν ψηλά να πέσει χαμηλά.

Όλοι μας που είμαστε χρισμένοι για να κάνουμε το έργο Του, κινδυνεύουμε όταν γινόμαστε αναιδής, και όταν νομίζουμε ότι μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε, νομίζοντας ότι το χρίσμα είναι ένα δεδομένο πράγμα. Γιατί όταν είσαι έτσι και γίνεσαι αναιδής με το χρίσμα του Θεού ο Κύριος θα σε κρίνει με ένα τέτοιο γραφικό τρόπο που δημόσια θα σε ταπεινώσει.. Θα σε καταστρέψει, θα σε αποχωρίσει από τον λαό Του, θα είσαι απογοητευμένος, αποκηρυγμένος και θα σε φέρει σε τελειωτική ταπείνωση.

Το παράδειγμα του Σαούλ προειδοποιεί όλους μας που χριστήκαμε για να κάνουμε οτιδήποτε.

O Σαούλ είναι μια φωνή από τον τάφο που μας προειδοποιεί για τα λάθη που έκανε να τα κατανοήσουμε, ειδεμή θα επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.

Η Γραφή είναι γεμάτη από ιστορίες που εγώ ονομάζω «ιστορίες από την κούνια» Εάν εμείς ακούσουμε καλά αυτές τις φωνές που έρχονται από τον θάνατο, μέσα από τις γραφές που μαρτυρούν τα λάθη αυτά, και εφαρμόσουμε τα εδάφια αυτά, θα παίρναμε καλύτερες αποφάσεις και θα κάναμε καλύτερες εκλογές, γιατί ο Σαούλ λέει μερικά σημαντικά πράγματα.

Βλέπουμε ότι οι Φιλισταίοι έχουν επιτεθεί και οι τοξότες τον έχουν πληγώσει, όμως δεν τον σκότωσαν οι τοξότες , οι εχθροί μπορούν να σε πληγώσουν αλλά ο Σαούλ καταστράφηκε από την ίδια του την μάχαιρα!

Σαν χριστιανοί τελικά ξοδεύουμε πολύ χρόνο με το να στενοχωριόμαστε με γεγονότα τι μας έκαναν οι άνθρωποι, με το να μιλάμε ποιος μας πλήγωσε, ποιος μας στενοχώρησε, κ.α.

Οι πληγές τους μπορούν να σε πόνεσαν αλλά δεν μπορούν να σε καταστρέψουν.

Δεν ήρθα να σε προειδοποιήσω για την μάχαιρα του εχθρού σου, αλλά ήρθα να σε προειδοποιήσω να μη πέσεις στη δική σου μάχαιρα, για λάθος αποφάσεις που παίρνεις που σε οδηγούν στην αυτοκαταστροφή!

Όταν ο Σαούλ τελικά παραδόθηκε στην άγρια επίθεση των Φιλισταίων και όταν είδε τους υιούς του πεθαμένους και κατάλαβε ότι δεν θα έβγαινε από αυτή την μάχη, εκεί αποφάσισε να αυτοκτονήσει.

Αλλά μπορώ να σου δείξω από την Γραφή ότι η αυτοκτονία του Σαούλ ξεκίνησε πολύ πιο πριν από την επίθεση των Φιλισταίων.

Η αυτοκτονία ξεκίνησε όταν απέτυχε να υπακούσει τον Θεό.

Ξεκίνησε όταν απέτυχε να υποταχτεί στην φωνή του Κύριου σ’ αυτό που Ο Θεός του είπε να κάνει.

Ξεκίνησε όταν γύρισε την πλάτη του στον Θεό που τον έκανε αυτό που ήταν, βασιλιάς!

Θέλω να σας προειδοποιήσω ότι αυτό που είσαστε σήμερα το χρωστάτε στην χάρη του Θεού. Και η δύναμη να κρατήσεις αυτή την χάρη στη ζωή σου είναι να κατανοήσεις πόσο σημαντικό είναι ότι πρέπει να διατηρήσεις κοινωνία με τον Θεό.

Θα σου μιλήσω για τις επιτυχίες του Σαούλ, για την μάχαιρα του, και την αυτοκτονία του.

Ο Θεός τον έκλεξε να γίνει βασιλιάς, γιατί ο λαός έκραξε στον Θεό να έχουν βασιλιά όπως οι εθνικοί. Είχε τόσο την όψη ενός βασιλιά που όταν ο Σαμουήλ έψαχνε για τον διάδοχο του ζητούσε για κάποιον που είχε την παρουσία του Σαούλ.

Η παρουσία είναι πιο βαθιά από την ομορφιά, είναι όπως μπαίνει κανείς σε ένα δωμάτιο και όλα τα μάτια είναι στραμμένα σ’ αυτό το πρόσωπο.

Δεν ήταν απλώς ένας βασιλιάς αλλά είχε την αρχοντιά , οι κινήσεις του είχαν την χάρη ενός βασιλιά.

Η Γραφή λέει ότι ήταν ένα και μισό κεφάλι πιο ψηλός από τους ανθρώπους, ήταν ωραίος, ήταν αρχηγός στρατεύματος, ήταν βασιλιάς! Και όσοι πήγαν εναντίον του ήταν τρομαγμένοι, γιατί όταν ο Θεός σε έχει χρίσει το χρίσμα αυτό θα καταστρέφει το ζυγό των εχθρών σου!!!

Οι εχθροί σου φανερώνουν πόσο χρισμένος είσαι, όταν πεθαίνουν οι εχθροί σου όταν έρχονται εναντίον σου!! Ο Σαούλ απέδειξε ότι ήταν χρισμένος από τον Θεό, διότι κατάστρεψε τους εχθρούς του. Δεν ήταν εκφοβισμένος από τίποτα, όπου ύψωσε την μάχαιρα του ήρθε καταστροφή και κίνδυνος για τον εχθρό. Άφησε τον εχθρό χωρίς ελπίδα, γιατί ο Σαούλ ήταν με τον Θεό, όσο ήταν σε αρμονία μαζί Του δεν μπορεί ποτέ να νικηθεί!! Έτσι και εσύ μαζί με τον Θεό είσαι ανίκητος όσο περπατάς σε αρμονία μαζί Του.

Δεν θα μπορούσα να βυθίζω το πλοίο σου όσο και αν προσπαθούσα, όσο είσαι με τον Κύριο Ιησού στο πλοίο σου, δεν με ενδιαφέρει πόσο άσχημη και αν είναι η θύελλα, δεν μπορεί να βυθιστεί γιατί ο Κύριος είναι μαζί σου στο καράβι.

Αλλά εάν εγώ μπορώ να διαλύσω την ενότητα σου με τον Κύριο, εάν μπορώ να τα καταφέρω ότι Τον θεωρείς σαν κάτι δεδομένο στη ζωή σου, εάν το καταφέρω να γίνεις αναιδής, ασχολημένος με τον εαυτό σου (τον εαυτό σου επίκεντρο: όλα σε μένα, για μένα), θρησκευόμενος με μια μορφή ευσεβείας όμως αρνούμενος την δύναμη Αυτού, τότε μπορώ να σε κάνω να γονατίσεις, να σου πάρω την πανοπλία σου, να σε αποκεφαλίσω και να σέρνω τα υπολείμματα σου στο ναό του Δαγών σαν να ήσουν ένα παιδάκι, γιατί νόμιζες ότι εσύ τα είχες καταφέρει και όχι ο Θεός που σε έκανε αυτό που ήσουν.

Όταν είδε πως έχανε την μάχη, ο Σαούλ ζήτησε από τον υπηρέτη του να τον μαχαιρώσει ώστε οι εχθροί δεν μπορούσαν να τον έχουν και βλέπουμε ότι αυτός φοβόταν ακόμα και μετά από την αποτυχία του βασιλιά να τον βλάψει. Ήξερε ο υπηρέτης τι θα έκανε ο Θεός όταν κάποιος αγγίζει τον χρισμένο Του, γιατί προστάζει η Γραφή να μη αγγίζεις τον χρισμένο Του και ούτε να βλάψεις τους προφήτες Του. Και ακόμα στην κατάσταση της αποστασίας του ήταν χρισμένος!

Πρέπει να προσέχεις τους χρισμένους του Κύριου, δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν, εσύ να κλείσεις το στόμα σου γι ‘ αυτούς, γιατί είναι επικίνδυνο να αγγίζεις τους χρισμένους Του!

Κοίταξε πόσο επιτυχία είχε ο Σαούλ και πώς κατέληξε να αυτοκτονήσει! ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙΣ ΚΑΛΑ,

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΚΗΡΥΓΜΑ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΠΟΥ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!!!!!!!!!

Αυτά που σου κάνουν οι άνθρωποι είναι τόσο ασήμαντα. Δεν έχει καμία σημασία τι έχουν πει για σένα , τι άκουσες ότι λένε, τι σκέφτονται για σένα, ποιος δεν σε συμπάθησε, ποιος νόμιζε ότι δεν έπρεπε να είχες αυτή την θέση, ποιος λέει ότι δεν είσαι αρκετά καλός για να είσαι παντρεμένος με εκείνη. Δεν έχει καμία σημασία αυτά που λένε.

Ποτέ δεν θα πεθαίνεις από αυτή την μαχαιρά τους. Είναι η δική σου μάχαιρα που πρέπει να προσέχεις, στην πραγματικότητα δεν ήταν αυτή η μάχαιρα που τον σκότωσε αλλά η μαχαιρά που απέτυχε να σκοτώσει τον Αγάγ!

Όταν ο Θεός ετοιμαζόταν να καταστρέψει τον Σαούλ, δεν κατάστρεψε μόνο εκείνον αλλά και τα παιδιά του, τα εγγόνια του.

Μετά τον θάνατο του έψαχναν παντού για οποιονδήποτε που είχε σχέσεις, συγγένεια με τον Σαούλ για να τον σκοτώσουν.

Όταν ο Σαούλ έπεσε, όλοι που είχαν σχέσεις μαζί του έπεσαν.

Θέλω να καταλάβεις ότι μερικές μάχες που δίνεις δεν είναι για τον εαυτό σου.

Ο εχθρός θέλει να φέρει κατάρα στο σπίτι σου, στα παιδιά σου, στα εγγόνια σου, και να τα καταστρέψει τελείως. Η μάχη δεν γίνεται για σένα εάν μπορείς να συμβιώσεις με τον σύζυγο σου, αλλά εάν τα παιδιά σου μεγαλώνουν σε μια οικογένεια που δεν λειτουργεί σωστά που η μαμά και ο μπαμπάς φωνάζουν ο ένας στον άλλο και συνέχεια μαλώνουν. Δεν γίνεται για σένα η μάχη, θέλουν να σκοτώσουν τα παιδιά σου! Θέλω να σας επισημάνω για τις επτά αυτόχειρες πληγές που εάν τις προσέχεις όπως περιγράφονται στο ! Α’ΣΑΜ. Ιε. μπορείς να αποφεύγεις τον εχθρό στα Γάλγαλα, που περιμένει εκεί για να σε αποκεφαλίσει.

1^ο ΑΝΥΠΑΚΟΥΗ

Ο Σαούλ ήταν φοβερό αναιδής στην ανυπακοή του. Η διαταγή ήταν σαφές να πάει να εξολοθρεύσει τους Αμαλακίτες που είχαν επιτεθεί στον Ισραήλ όταν βγήκαν από την Αίγυπτο. Ο Κύριος του είπε εντελώς να τους εξαφανίσει και αντί να πράξει αυτό που τον είχε διατάξει ο Θεός, άφησε να ζήσει ο Αγάγ και επέτρεψε να επιζήσουν τα καλύτερα ζώα που είχαν οι Αμαλακίτες και τελείως ανυπάκουε τον Θεό.

Δεν μπορείς να πηγαίνεις στο σωστό προορισμό πηγαίνοντας σε λάθος κατεύθυνση!

Δεν μπορείς να κάνεις λάθος για να βγάλεις σωστό αποτέλεσμα.

Μερικοί δυσκολεύονται να καταλάβουν πώς θα έχουν ένα θαυμάσιο γάμο όταν παίρνεις την γυναίκα, η τον άντρα ενός άλλου.

Πως θα τον διδάξεις να είναι πιστός σε σένα αφού δεν ήταν πιστός όταν ξεκίνησες την σχέση, νομίζεις ότι μπορείς να παρακάμπτεις την σωστή οδό και να έχεις τις υποσχέσεις του Θεού? Να λες στον εαυτό σου, θα λάβω τις υποσχέσεις του Θεού, αλλά θα τις πάρω με τον δικό μου τρόπο.

Δες τι έγινε με την ταινία για Τα Πάθη του Χριστού. Περισσότερο από οτιδήποτε ταινία αυτό το έργο εμφανίστηκε στην μαύρη αγορά σε αυθαίρετα DVD.

Πώς μπορείς να κλέψεις τον σταυρό?!

Θέλω να δω αυτή την ταινία και έτσι θα το κλέψω η θα το αγοράσω από τον άνθρωπο που το έκλεψε, γιατί θέλω να ευλογηθώ από τον ταινία. Δεν είναι αυτό παράνοια να κλέψεις κάτι για να ευλογηθείς?

Δεν είναι κάποιος άρρωστος αν κλέβει το ταμείο, εάν κλέβει ένα χριστιανικό βιβλίο, ένα κήρυγμα γιατί θέλουν να είναι χρισμένοι. Αυτά δεν είναι οξύμωρα? Αυτό είναι μια αντίφαση αλλά σε ένα τρελό μυαλό τίποτα από αυτά είναι λάθος! Η Ανυπακοή είναι ένα επικίνδυνο πράγμα. Είναι ο καταστροφέας του χρίσματος. Θα σε καταστρέψει γιατί απέτυχες να πιστέψεις αρκετά στον Θεό να το κάνεις με τον τρόπο του Κυρίου. Όταν ο Σαμουήλ ήρθε είπε ο Σαούλ «ευλογημένο το όνομα του Κύριου έκανα αυτό που ο Θεός μου διάταξε να κάνω». Αυτοί είναι οι άνθρωποί που παριστάνουν τον εαυτό τους ως υπάκουοι ενώ ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι καθόλου και έχουν την αναίδεια να είναι απογοητευμένοι με τον Θεό, γιατί ο Θεός δεν τους απαντά επειδή κάνουν τα δικά τους ! Τελείως ανυπάκουοι. Όταν έχουμε ένα πρόβλημα και δεν παίρνουμε τις ευθύνες για τα προβλήματα, τελικά καταλήγουμε χειρότερα από ότι είμαστε πριν. Η ανυπακοή είναι όταν εσύ νομίζεις ότι μπορείς να φτάσεις στο σωστό προορισμός ενώ παίρνεις λάθος κατεύθυνσης.

2^ο ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ

Δεν ήταν μόνο ανυπάκουος ο Σαούλ αλλά ήταν και αλαζόνας. Δεν ήρθε στον προφήτη να του πεί « έκανα λάθος, συγχώρεσε με, έφταιξα » Όχι τίποτα από αυτά αντίθετα του λέει ότι υπάκουσε τον λόγο Του. Και πάλι τον ρωτάει ο προφήτης και πάλι λέει ότι έκανε τα πάντα όπως είχε διατάξει. Είναι αλαζόνας. Η αλαζονεία του αποδείχτηκε στην φωνή του προφήτη όταν του λέει για την αιτία που έχασε την βασιλεία του, όταν του είπε τι ο Κύριος του μίλησε. Και ο Σαούλ τον κοιτούσε και λέει ‘λέγε μου’ Και είπε ο Κύριος όταν ήσουν μικρός στα μάτια σου, τότε σε ευλόγησε γιατί ήσουν ταπεινός.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να λαμβάνουν αληθινή ευλογία επειδή έχουν τόσο πολύ αλαζονεία.

Την στιγμή που σου δόθηκε η θέση τώρα νιώθεις σημαντικός!

Πριν λίγα χρόνια έψηνες χάμπουργκερ και τώρα έχεις ύφος, θα εκπλαγείς για τους ανθρώπους που πήραν ευλογίες και τρελάθηκαν και χάνουν ακριβώς το πράγμα που ήταν η αιτία για τις ευλογίες τους και αυτό ήταν η ταπεινή καρδία. Ότι και να γίνεις ποτέ μη χάνεις την ταπεινή καρδιά. Εάν μπορείς να περπατάς με βασιλιάδες και πρίγκιπες και δεν χάνεις την απλότητα σου, τότε ο Θεός συνεχίζει να σε ευλογεί αλλά όταν αρχίζεις να νομίζεις ότι είσαι κάτι σπουδαίος, τότε ο Θεός πρέπει να σε χαμηλώσει για να σου υπενθυμίσει ότι είσαι ένα τίποτα χωρίς Εκείνον, γιατί εσύ το ξέχασες, γιατί έχεις αμνησία, μερικά φορέματα και έχεις αμνησία, έχεις διπλώματα και τώρα έχεις αμνησία, ούτε καν θυμάσαι τι ήταν το τεστ που έγραψες, αλλά τώρα είσαι σημαντικός, έχεις αμνησία.

Ο προφήτης λέει «όταν ήσουν ασήμαντος στα ίδια τα μάτια σου, ο Θεός σε ευλόγησε» Γιατί ήσουν από αυτούς τους ταπεινούς ανθρώπους που ήξεραν να πουν «ευχαριστώ» τότε δεν παραπονέθηκες, δεν γκρίνιαξες, δεν μπήκες σε λογομαχίες όπως άλλοι, χαιρόσουν να ήσουν στον οίκο του Κυρίου, χαιρόσουν ότι είχες δουλειά.

Δεν είναι παράξενο πώς οι άνθρωποι προσεύχονται και ικετεύουν για δουλειά και μετά όταν έχουν δουλειά αρχίζουν να παραπονιούνται για την εργασία που ο Θεός τους έδωσε.

Ο Θεός λέει στον Σαούλ, η αιτία που σε προβίβασα ήταν η ταπείνωση σου. Εκπλήσσομε για τους ανθρώπους που ξέχασαν να είναι ευγνώμονες. Έχασαν τον γάμο τους γιατί ξέχασαν να είναι ευγνώμονες. Πόσοι παραπονιούνται για τους συζύγους τους που κάποτε δεν είχαν και τώρα εύχονται να μην είχαν. Ένα αίσθημα ότι δικαιούσαι πράγματα δημιουργεί αλαζονεία.

Υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι έκαναν χάρη στον Θεό όταν έρχονται στη εκκλησία, σαν να έπρεπε όλοι οι άγγελοι να υμνούν εσένα επειδή ήρθες στην εκκλησία! Αλαζονεία, νομίζεις ότι είσαι σημαντικός, ενώ μπορούσες να παίξεις γκολφ με τους συναδέλφους της δουλειάς που ο Κύριος σου έδωσε, η να πλύνεις το αμάξι που ο Θεός σου έδωσε. Αλαζονεία. Οι άνθρωποι ερωτεύονται πιο πολύ τα πράγματα που ο Θεός τους χάρισε, παρά τον ίδιο τον Θεό που τους τα έδωσε όλα. Μιλάω για ανθρώπους που νομίζουν ότι έχουν δικαιώματα στα πράγματα που μπορούν τελικά να τα χάσουν όλα με μια διαταγή Του, μιλάω γι αυτούς που έχουν ξεχάσει την αγαθοσύνη Του και ξέχασαν να είναι ευγνώμονες και έγιναν αλαζόνες. Ένα από τα προβλήματα του Σαούλ ήταν ότι ήταν πλεονέκτης. Και τα βλέπεις στο ύφος του, δίνει στον Θεό αυτό που δεν θέλει ο ίδιος. Κατάστρεψε ότι δεν είχε αξία, τα χωλά πρόβατα, αλλά τα καλά θα τα κρατήσω, θα κρατήσω και τον Αγάγ.

Τώρα νομίζει ότι είναι σε θέση να κάνει ότι θέλει.

Τώρα που απέκτησες σύζυγο και παιδιά νομίζεις ότι μπορείς να συμπεριφέρεσαι όπως θέλεις, είσαι μέσα στην αλαζονεία. Ο Θεός σε ευλόγησε όταν ήσουν μικρός στα ίδια τα μάτια σου, όχι επειδή δεν μπορούσε να καλέσει κάποιον άλλον στην θέση σου, όχι επειδή είχες ικανότητες. Ο Θεός λέει σε είδα και άκουσα όταν Μου είπες Κύριε δεν αξίζω να γνωρίζω αυτούς τους ανθρώπους, και Μου ανέφερες το μαύρο παρελθόν σου και συνέχεια Μου πρόσφερες τις ευχαριστίες σου. Και τώρα η αλαζονεία σου έφερε την κατάρα στη ζωή σου.

Τι κάνεις? σε οδηγεί στην αυτοκτονία????????

Ίσως μια αλλαγή στο ύφος σου μπορεί να αλλάξει την ύψωση του εαυτού σου!!! Ένα κουμπί μπορεί να ζεσταίνει αυτή την τεράστια αίθουσα. Απορώ πως μπορούσε όλη ζωή σου να αλλάξει εφόσον κτυπάς το σωστό κουμπί.

3^ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η Γραφή λέει ότι το πείσμα είναι όπως το πνεύμα της μαγείας. Το πείσμα και η επαναστατικότητα είναι μια κραυγαλέα, ανοικτή, συνειδητή, σκόπιμη πράξη ασέβειας για τον Θεό.

Δεν είναι ένα λάθος κάτι που ξέχασες να κάνεις που σου είπε ο Κύριος, αλλά μια φανερή αποστασία.

Πήγα στην απέναντι κατεύθυνση με την δική μου βουλή. Θα εκπλαγείς να δεις πως οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την δύναμη του Θεού , την εξουσία τους για να χειρίζονται καταστάσεις όπως αυτοί θέλουν. Αυτός είναι ο σύνδεσμος με την μαγεία το να χειρίζεσαι τα πράγματα όπως θέλεις για να επιτυχαίνεις αυτό που επιθυμείς.

Κάθε φορά που προσπαθείς να επιβληθείς το θέλω σου πάνω σε ανθρώπους για να τους κάνεις να πράττουν αυτό που εσύ θέλεις, τότε είσαι ένας μάγος. Υπάρχουν γονείς που θέλουν να ζήσουν την ζωή τους μέσα από τα παιδιά τους, που ελέγχουν όλη την ζωή τους. Όποιος προσπαθεί να σε μετακινήσει από το σχέδιο του Κυρίου, είναι ένας μάγος και ας φαίνεται καλός, και ας κηρύττει πολλά εδάφια και ας είναι δεμένος μαζί σου μέσα από οποιανδήποτε σχέση, είναι ένας μάγος!!!

Βλέπουμε ότι πάει ο Σαούλ στην μάγισσα γιατί είναι σε επαναστατικότητα και έχει το πνεύμα της μαγείας!!!! Αυτό που μπορώ να πω μετά από 30 χρόνια διακονίας, ο ένας μάγος πάντα βρίσκει τον άλλο μάγο στην εκκλησία, πάντα είναι φίλοι μεταξύ τους.

Ο Σαούλ νομίζει ότι μπορεί να ανατρέψει το σχέδιο του Θεού για τον Αγάγ, είναι ένας μάγος.

Η επαναστατικότητα του Σαούλ τον έκανε να αυτοκτονήσει. Υπάρχει κάτι στην καρδιά σου από επαναστατικότητα και πείσμα που θα είναι η μάχαιρα που σε σκοτώνει????????

4^ο Η ΑΡΝΗΣΗ

Αυτό που με εκπλήττει πέρα ως πέρα είναι η άρνηση πως ο Σαούλ αρνείται τα πάντα.

Αρνείται ότι ανυπάκουε τον Θεό από την αρχή, αρνείται ότι έφταιξε. Αυτό δείχνει ότι ήταν κακός αρχηγός, γιατί ένας καλός αρχηγός αναλαμβάνει την ευθύνη για τα λάθη του. Όταν έχεις προσλάβει ένα υπάλληλο και δεν είναι σωστός στην δουλειά, λαβε τις ευθύνες σου για τα λάθη του, διώξε και αντικατέστησε αυτόν και προχώρα, μη ρίχνεις τις ευθύνες για τα λάθη σου κάπου αλλού. Συνεχίζεις να παραπονιέσαι για όλους, και όλοι φταίνε, έκτος ο εαυτός σου, λέγοντας είμαι έτσι γιατί η μαμά μου δεν ήταν σωστή, είμαι έτσι γιατί ο πατέρας μου δεν ήταν καλός, είμαι έτσι γιατί την/τον παντρεύτηκα και δεν ήταν καλός/καλή, είμαι έτσι γιατί ο αδελφός, η αδελφή, ο τάδε και τάδε μου έκαναν αυτό και αυτό.. Ζεις σ’ ένα πνεύμα άρνησης. Είναι μια ένδειξη πως ποτέ δεν θα είσαι ένας μεγάλος ηγέτης, γιατί αυτός αναλαμβάνει τις ευθύνες για τα λάθη του και ελέγχει τον προορισμό του και μπορεί να γυρίσει, διότι θα λέει εφόσον έπεσα μπορώ να ξανασηκωθώ, έπεσα με το αμάξι μου σε χαντάκι, αλλά μπορώ να το ξαναβγάλω γιατί έχω ακόμα τα χέρια μου στο τιμόνι! Αλλά όχι ο Σαούλ, αυτός ήταν αρνητικός και όταν ο Σαμουήλ τον πίεζε, ξέρεις τι λέει «ο λαός το έκανε». Ένας από τους τρόπους που μπορείς να δεις αυτό το αρνητικό πνεύμα είναι όταν παρατηρείς αυτό το πνεύμα της κατηγορίας. Πάντα φταίει κάποιος άλλος για την κατάσταση σου.

«Εσύ φταις ότι έχασα την δουλεία με την μουρμούρα σου, χωρίς αυτήν θα ήμουν πιο σωστός στη δουλεία, ήμουν θυμωμένος μαζί σου και όταν φώναξα στον προϊστάμενο μου εσύ ήσουν η αιτία.» Είσαι σε άρνηση και ποτέ δεν θα αλλάξεις εάν δεν παίρνεις τις ευθύνες για τα λάθη πάνω σου. Ο Σαούλ λέει ότι έφταιγε ο λαός, πώς όμως μπορούσε να ήταν το λάθος του λαού αφού ο Θεός έδωσε τις διαταγές σ’ εκείνον και όχι στον λαό. Αυτός ήταν αρχηγός, αυτός είχε την τελευταία λέξη και αυτόν θα έκρινε ο Κύριος, αλλά πάντα κατηγορούσε τους άλλους. Είναι επικίνδυνο να δουλεύεις με τέτοιους ανθρώπους γιατί όταν έρχονται σε αδιέξοδο αμέσως κατηγορούν τους άλλους, αναφέροντας τα ονόματα τους, φταίει η Μαρία, η Σούζι, ο Μποπ, ο Φρεντ, αλλά ήταν ο Σαούλ!

Είναι το πνεύμα του Σαούλ.

Κάποιος από σας έχει ένα συνάδελφο με αυτό το πνεύμα, άλλοι είναι παντρεμένοι με ένα τέτοιο σύζυγο, άλλοι μεγαλώνουν τέτοια παιδιά στο σπίτι τους.

Γιατί τους αφήνεις ελεύθερους ενώ έπραξαν φόνο κατηγορώντας όλους τους άλλους, και ποτέ δεν τους έχεις διδάξει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους.

Είναι σε πλήρης άρνηση. Το μόνο που χρειαζόταν να κάνει είναι να ομολογήσει ότι έφταιγε, να πει «έφταιξα, τα έκανα θάλασσα» Αλλά επειδή είναι σε βαθιά άρνηση ποτέ δεν αντιμετώπισε τον εαυτό του με τα δικά του λάθη. Ψεύδεται στον εαυτό του. Και αφού μπορείς να ψεύδεσαι στον εαυτό σου, ξέρω ότι θα μου πεις ψέματα. Ο ναι είναι χρισμένος και προικισμένος είναι καλεσμένος από τον Θεό, ζει όμως στην άρνηση, και επειδή είσαι όλα αυτά δεν σημαίνει όμως ότι είσαι τέλειος! Μπορείς να έχεις τόσα χαρίσματα, να ξέρεις να παίζεις καλά τα όργανα και πάλι να είσαι ένας ψεύτης. Θα σου δοθούν θέσεις εξ αιτίας των χαρισμάτων, που όμως ο αδύναμος χαρακτήρας σου δεν μπορεί να σε κρατήσει. Αντίθετα ο κακός σου χαρακτήρας θα καταστρέψει την θέση που σε έφερε το χάρισμα.

Έχω δει πολλούς με χαρίσματα που τους δόθηκαν θέσεις, αλλά ο χαρακτήρας τους ήταν πολύ αδύναμος για να μείνουν στην θέση. Θέλω να καταλάβεις την διάφορα μεταξύ ήθη και χαρακτήρα. Μπορείς να είσαι ηθικός και πάλι να μη έχεις καλό χαρακτήρα. Δεν καπνίζεις, δεν εξαπατάς, αλλά όταν μιλάμε για τον χαρακτήρα αυτό αφορά πιο βαθιά πράγματα, το σύστημα της εκτιμήσεις σου, η ακεραιότητα σου, πράγματα που δεν θα πεις για ανθρώπους, πώς διαχειρίζεσαι διαμάχες σε κρίσιμα θέματα. Μπορείς να μη πορνεύεις αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είσαι ένας καλός συνάδελφος . Έχω δει ``άγιους’ ανθρώπους με μίσος, ανθρώπους που δεν πίνουν η καπνίζουν, αλλά δεν θα σε βοηθήσουν ποτέ. Έχεις πρόβλημα και είσαι σε άρνηση. Γι ΄ αυτό η εκκλησία για πολλούς δεν κάνει, γιατί είναι σε άρνηση. Νομίζουν ότι δεν χρειάζονται τίποτα. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι τώρα εδώ και ακούν το μήνυμα αυτό και μένουν στην άρνηση. Νομίζεις ότι δεν χρειάζεσαι αυτό το μήνυμα, αλλά σου λέω ότι αυτό χρειάζεσαι περισσότερο από το ρούχα που φόρεσες για να έρθεις στην εκκλησία. Είσαι απασχολημένος επειδή βρίσκεσαι στην άρνηση και νομίζεις ότι αυτό το μήνυμα είναι για το διπλανό σου, για τον σύζυγο σου, για τους άλλους και όχι για σένα, ενώ ο Θεός μιλάει σε σένα που ζεις την ζωή σου σε πλήρης άρνηση!!!! Αμαρτωλοί και στην άρνηση, γεμάτος μίσος και στην άρνηση, κακός χαρακτήρας και στην άρνηση. Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη του Σαούλ ήταν ότι ποτέ δεν αντιμετώπιζε τα σφάλματα του. Ποτέ δεν θα γίνεις καλύτερος μέχρι που κοιτάζεις τον εαυτό σου κατάμουτρα και λες «έφταιξα, έσφαλα, εγώ είμαι λάθος και εγώ θα αλλάξω»

Ο Σαούλ είχε την όψη ενός μεγάλου βασιλιά, αλλά ο Κύριος βλέπει την καρδιά. Αυτό που δεν τον κράτησε στη θέση αυτή ήταν η καρδιά του. Ο Θεός τον αντικατέστησε με τον Δαβίδ που ηθικά ήταν χειρότερος από τον Σαούλ, ο Δαβίδ ήταν χάλια, τα παιδία του ήταν χάλια, τα εγγόνια του, υπήρχε κατάρα στο σπίτι του, είχε κοιμηθεί με τόσες γυναίκες, που όταν πέθαινε του έβαλαν μια νέα κοπέλα στο κρεβάτι και επειδή δεν την άγγιξε κατάλαβαν ότι πέθανε.

¨Έτσι δοκίμασαν εάν ζούσε, ο Δαβίδ ήταν χάλια…. Και όμως για αυτόν τον άνθρωπο, που ήταν δολοφόνος, δεν σκότωσε τον εχθρό του αλλά τον φίλο του που ήταν πιστός στον Δαβίδ, τον σκότωσε για μια γυναίκα, την γυναίκα του Ουρία και ο Θεός λέει ότι ήταν καλύτερος από τον Σαούλ άνθρωπος της καρδιάς Του. Ξέρεις γιατί? Ο Σαούλ δεν είχε βρώμικη ζωή αλλά είχε βρώμικο πνεύμα, ήταν βρώμικος στην καρδιά. Ήταν ένας φθαρμένος πλεονέκτης, παθιασμένος εγωιστής. Γι ‘ αυτό γάμοι διαλύονται γιατί βλέπουμε το εξωτερικό, όλοι παίρνουμε τα προϊόντα βάση του περιτυλίγματος.

Είναι σαν να βάζεις κακό απορρυπαντικό σε μια όμορφη κούτα, αλλά η κούτα δεν πλένει τα ρούχα!!! Η διαφήμιση είναι καλύτερα από την πραγματικότητα. Αυτός ήταν ο Σαούλ, ένας τιποτένιος.

5^ο Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Αυτό ξεχώρισε τον Σαούλ από τον Δαβίδ. Ο Σαούλ δεν ήθελε να μετανοήσει, δεν μπορούσε γιατί ήταν μέσα στην άρνηση. Άνθρωποι είναι στην άρνηση γιατί δεν παίρνουν ποτέ τις ευθύνες για τα λάθη τους . Ένα πράγμα έκανε τον Δαβίδ να είναι καλύτερος από τον Σαούλ : η μετάνοια του. «ελέησε με Κύριε, από την αμαρτία μου καθάρισε με, χτίσε μέσα μου μια καθαρή καρδιά Θεέ» ναι ο Δαβίδ ήξερε να μετανοεί. Συνέχεια μετανοούσε για τα λάθη του και ο Θεός λέει τον Δαβίδ θα τον χρησιμοποιήσω και θα εξολοθρεύσω τον Σαούλ γιατί ο Δαβίδ λάμβανε το δώρο του Θεού που είναι η μετάνοια συνέχεια, και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Σαούλ απλώς δεν έλεγε συγγνώμη, συγχώρεσε με, έφταιξα, καθάρισε και ελευθέρωσε με. Αλλά ο Σαούλ δεν μετανόησε ούτε στα πρόθυρα της εξολόθρευσης του. Η μετάνοια είναι δώρο από τον Θεό, είναι η ευκαιρία να αλλάξεις. Όταν ο Θεός αρχίζει να σε καταδικάζει για κάτι, αυτό είναι μια ευκαιρία να αλλάξεις. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που ούτε καν πια κατακρίνονται μέσα στην συνείδηση τους, δεν τους νοιάζει καθόλου πια. Δεν ακούν το μήνυμα γιατί είναι ‘ήδη αποφασισμένοι να μη δεχτούν τίποτα. Να ξέρεις ότι το δάκρυ της μετάνοιας που κυλάει είναι δώρο Θεού, το κεφάλι που σκύβει είναι δώρο Θεού. Όταν ο Θεός σε κατακρίνει πρέπει να τρέχεις στο θυσιαστήριο, να τρέχεις στην αγκαλιά Του. Το πρόβλημα του Σαούλ ήταν ότι δεν ήθελε να μετανοήσει. Ενώ ο Δαβίδ κάθε φορά μετανόησε από τα λάθη του και γινόταν καλύτερος γιατί η μετάνοια σημαίνει αλλαγή νου. Πρέπει να υπάρχει η στιγμή στη ζωή σου που λες βαρέθηκα πια να κάνω τα πράγματα όπως τα θέλω εγώ, βαρέθηκα να τα κάνω θάλασσα συνέχεια. Εάν δεν κρατάς πουθενά στην δουλειά που σου έδωσε ο Θεός, λοιπόν κάπου φταις εσύ, δεν φταίνε όλοι η άλλοι. Αλλά επειδή είσαι στην άρνηση δεν μετανοείς και επειδή δεν μετανοείς χάνεις την Βασιλεία Όταν έφευγε ο Σαμουήλ από τον Σαούλ σκίστηκε ένα κομμάτι από το κράσπεδο του ιματίου του προφήτη και του λέει έτσι θα σκιστεί η βασιλεία από σου. Είναι φοβερό να σκίσουν την βασιλεία από σένα. Όπως ένα πουλί που πέφτει από την φωλιά και πεθαίνει στην πτώση. Είσαι ανόητος να χάνεις κάτι που ο Θεός σου έδωσε γιατί επιμένεις στο πείσμα σου για να μην αλλάξεις, είναι τραγικό αυτό. Ελπίζω να ακούσεις καλά την φωνή μου ώστε να αρχίζεις να σκέπτεσαι μήπως αυτό που σου έδωσε ο Θεός είναι τόσο πολύτιμο ώστε να μη θέλεις να το δώσεις στον εχθρό σου. Μη καταφρονείς το δώρο της συντριβής, της μετάνοιας. Αλλά ο Σαούλ δεν μπορούσε να μετανοήσει λόγω του εγωισμό του.

6^ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ

Ο Σαμουήλ είπε στον Σαούλ ότι η Βασιλεία ξεσχίστηκε από αυτόν, χάνεις την εργασία σου, χάνεις την θέση που σου έδωσε ο Θεός, χάνεις το καθεστώς σου. Για σένα μπορεί να σημαίνει ότι χάνεις το γάμο σου, μια σχέση, ο Σαούλ τα χάνει όλα. Και στην ουσία δεν τον ένοιαξε καθόλου, είναι τόσο εγωιστής, αυτό που τον ένοιαξε ήταν οι άνθρωποι να μη ξέρουν ότι τα έχασε. Και λέει στον Σαμουήλ ξέρω ότι έχασα το χρίσμα μου, και ξέρω ότι η βασιλεία μου ξεσχίστηκε από μένα και ξέρω ότι έχασα την θέση μου και ξέρω ότι ο Κύριος δεν είναι πια μαζί μου αλλά για τον λαό παρακαλώ περπάτα μαζί μου και προσποίησε ότι ο Θεός είναι μαζί μου σαν να μην συμβαίνει τίποτα!!!!!! Έλα και περπάτα μαζί μου σαν να είμαι ευλογημένος. Γιατί όταν βλέπει ο λαός ότι είσαι μαζί μου αυτοί θα σκεφτούν ότι είμαι ακόμα ευλογημένος.. Αυτό είναι εγωισμός, όταν την εικόνα του εαυτού σου είναι πιο σπουδαίο από την πραγματικότητα. Όταν όλα γύρω σου είναι για την εικόνα σου και κάνεις τα πάντα για να διατηρήσεις την καλή εικόνα. Δεν θέλεις το Άγιο Πνεύμα, δεν θέλεις το χρίσμα Του, θέλεις απλώς να είσαι σε θέση να κάνεις τους άλλους να πιστεύουν ότι είσαι χρισμένος. Δεν θέλεις να είσαι ένας πιστός αλλά απλώς να μπεις στην κλίκα και να μιλάς το λεξιλόγιο τους και ότι κάνεις έχει κίνητρο εγωισμού. Έβαλες τον εαυτό σου στον θρόνο έρχεσαι στην εκκλησία και μέσα σου λες δεν θα μετανοήσω, δεν θα λατρεύω απλά θα προσποιηθώ ώστε οι άνθρωποι θα ξέρουν ότι πηγαίνω ακόμα στην εκκλησία…. Τεχνικά είμαι ένας χριστιανός, δεν θα σηκωθώ νωρίς από το κρεβάτι, δεν με ενδιαφέρει αν χάσω την λατρεία, την προσευχή, δεν με ενδιαφέρει αληθινά να ευλογήσω τον Θεό απλά μπαίνω στα ίδια και τα ίδια. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι μπορούσα να είχα μια αληθινή εμπειρία με τον Θεό, θέλω απλώς να πω ότι πήγα στην εκκλησία για να μη χάσω τα ‘δικαιώματα’ μου. Εγωισμός αυτή η εικόνα υπάρχει σε πολλές εκκλησίες. Έχουμε αντικαταστήσει την σχέση με τον Θεό με θρησκεία. Δεν μας νοιάζει ότι δεν είμαστε σε σχέση με τον Κύριο και βάζουμε μάσκες: δόξα στον Κύριο, τι κάνεις? Έχεις την Γραφή μαζί σου, το αυτοκόλλητο στο αυτοκίνητο και μερικοί έχουν και ακόμα τα λαδάκι μαζί τους… Η αλήθεια όμως των πραγμάτων είναι ότι ο Θεός σου είπε κατ’ ιδίαν άλλα πράγματα για τον εαυτό σου και αντί να φτιάχνεις την σχέση σου μαζί Του λες αχ περπάτα μαζί μου και προσποίησε ότι τα βρήκαμε μεταξύ μας, να προσποιηθείς ότι προσεύχεσαι. Στην πραγματικότητα δεν προσευχήθηκες καθόλου αυτή την εβδομάδα, να προσποιηθείς ότι είσαι ένας λάτρης του Κυρίου που σηκώνεις τα χέρια σου ενώ την ώρα εκείνη σκέπτεσαι τελείως άλλα πράγματα. Γιατί το κάνεις αυτό? Επειδή η εικόνα σου είναι πιο σπουδαίο για σένα από την πραγματικότητα. Μερικοί παίρνουν θεραπείες και ευλογίες αλλά ποτέ δεν αλλάζουν γιατί το μόνο που θέλουν είναι μια αντίληψη του Θεού και όχι την σχέση μαζί Του. Αυτό σκότωσε τον Σαούλ, όχι οι τοξότες του εχθρού, γιατί ο Θεός σου έχει δώσει την ασπίδα της πίστεως για τα βέλη αυτά. Σου έδωσε την περικεφαλαία της σωτηρίας, το θώρακα της δικαιοσύνης, τα υποδήματα της ειρήνης του ευαγγελίου, όλη την πανοπλία και επίσης λέει ότι κανένα όπλο εναντίον σου θα ευοδωθεί κάθε γλώσσα που θα υψωθεί εναντίον σου ο Θεός θα κρίνει, όλα αυτά δεν σκότωσαν τον Σαούλ.

Ο Σαούλ πέθανε γιατί ΕΠΑΙΖΕ εκκλησία…..

Καμία στιγμή μέσα στην συζήτηση του Σαμουήλ με τον Σαούλ του είπε ο προφήτης

«εσύ θα πεθάνεις» Το χειρότερο που μπορούσε να συμβεί ήταν ότι έπρεπε να αφήσει την θέση. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να πει εντάξει έφταιξα θα αφήσω την θέση και προσχωρώ με την ζωή μου, θα έπρεπε να είχε ζήση την ζωή πλήρης ημερών. Θα μπορούσε να είχε δώσει την θέση του σε ένα από τους υιούς του. Αλλά ο εγωισμός του δεν τον άφησε. Και έτσι άρχισε να κατρακυλήσει στη τιποτένια, τιποτένια. Ο Σαούλ κατάληξε να πεθαίνει στο πεδίο της μάχης παίζοντας τον βασιλιά που ήξερε ότι δεν ήταν γιατί δεν μπόρεσε ποτέ να παραδώσει την θέση.

Ο Σαούλ δεν μπόρεσε να παραμείνει βασιλιάς γιατί νοιαζόταν πιο πολύ για τη θέση παρά για την παρουσία του Θεού. 20 χρόνια η κιβωτός ήταν στην Κιριάθ-ιαρείμ και ποτέ δεν έκανε τίποτα να την πάρει πίσω, δεν τον ένοιαξε την παρουσία του Θεού καθόλου., ήθελε απλώς την θέση. Υπάρχουν πιστοί που έρχονται για την λατρεία όχι για να λατρεύσουν τον Κύριο απλώς τους αρέσει η ατμόσφαιρα, τους αρέσει η μουσική, αλλά δεν θέλουν να λατρεύουν, δεν τους νοιάζει για μια βαθιά σχέση αγάπης και εμπειρίας με τον Θεό, όχι. Όχι. Θέλουν απλώς να ακούσουν θεϊκά λόγια και να έχουν λίγη αλήθεια, αρκετή γνώση για να χειρίζονται τα πράγματα κατά του χεριού τους, να ζήσουν χωρίς καμία σχέση με τον Θεό.

7^ο ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Ο Σαούλ κατάληξε σε καταστάσεις που έπρεπε να δώσει μάχες που δεν ήταν δικές του. Να έχουν σκοτωθεί άνθρωποι που δεν έπρεπε να είχαν πεθάνει. Και τελικά καταλήγει να αυτοκτονήσει, γιατί δεν ήθελε να σκοτώσει τον Αγάγ. Δεν σκότωσε τον Αγάγ αλλά κατέληξε να αυτοκτονήσει. Θέλω να ξέρεις: ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΘΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΕΣΕΝΑ.

Οτιδήποτε πράγμα που εσύ δεν σκοτώνεις που σε διέταξε ο Θεός, εάν το αφήσεις να ζήσει θα σκοτώσει εσένα. Βρήκαν τον χρισμένο βασιλιά του Ισραήλ πάνω στην μάχαιρα του πεθαμένος, πήραν τα ρούχα του, πήραν την περικεφαλαία του και τον είχαν αποκεφαλίσει!! Ο χρισμένος άνθρωπος του Θεού πέθανε σαν ένας σκύλος γιατί δεν ήθελε να αλλάξει. Αυτό μου θυμίζει τον ‘Αβελ & τον Καιν. Ο Αβελ πρόσφερε αρνιά ως θυσία, ο Καιν πρόσφερε καρπούς της γης, ο Καιν που δεν ήθελε να σκοτώσει ένα ζώο κατέληξε να σκοτώσει τον Άβελ, τον ίδιο του τον αδελφό.

Εάν δεν σκοτώνεις αυτό το πράγμα που σου ζήτησε ο Κύριος ,θα καταλήξεις να σκοτώνεις κάτι χειρότερο. Εάν ήμουν εγώ ο εχθρός θα προσπαθούσα να σε εμποδίζω από το να έρχεσαι στην εκκλησία και εάν δεν το καταφέρνω θα προσπαθούσα να σε εμποδίζω από το να ακούσεις και από το να σκέφτεσαι, και εάν αυτό δεν το καταφέρνω θα σου ψιθύριζα ότι αυτό το μήνυμα είναι για κάποιον άλλον. Θα σου επέτρεψα να πιστεύεις ότι η ζωή σου είναι μια χαρά και θα ησυχάσεις την συνείδηση σου λέγοντας «τουλάχιστον πηγαίνω στην εκκλησία» Εάν ήμουν εγώ ο εχθρός θα άφηνα τους Αγάγ σου να επιζήσουν και να σκοτώσεις έτσι τον εαυτό σου.

Αλλά εάν ήμουν ο Κύριος θα επέτρεψα αυτό το κήρυγμα να διατρυπήσει την ακοή σου και θα έστελνα το Πνεύμα Μου να σε χρίσει μέχρι που λαμβάνω την προσοχή σου, θα σου έδειχνα την πραγματικότητα και θα σου έλεγα αυτό το μήνυμα είναι για σένα!!! Αυτό συμβαίνει στη ζωή σου και θα σου έκανα να αισθανθείς άβολα μέχρι κάτι μέσα σου θα έσπαγε και θα λύγιζε και θα ταπείνωνε ενώπιων Μου. Και θα μου έλεγε Κύριε Κύριε σε μένα μιλάς, σε μένα μιλάς και πριν αυτό το πράγμα χειροτερεύει , Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΝΑΙ, ΝΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΡΧΟΜΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ. Έφτασα έως εδώ και δεν θέλω να χάσω την βασιλεία μου και να πεθάνω στην ίδια μου την μάχαιρα!!!!! Μετά από όσα πέρασα πρέπει να ξανασηκωθώ! Πρέπει, πρέπει!!!!

Η ΧΑΡΗ, Η ΧΑΡΗ ΔΙΝΕΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΠΟΥ ΕΑΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΕΙ!!!

Πριν έρθω εδώ άκουγα τα νέα για ένα σπίτι που καιγόταν. Εκεί μέσα βρισκόταν 2 γυναίκες στο ίδιο δωμάτιο. Μια ξέφυγε η άλλη πέθανε. Και οι δυο μπορούσαν να πηδήξουν από το παράθυρο για να ξεφύγουν την φωτιά. Μόνο μία ήταν πρόθυμη να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο μπροστά της, πάρα να αφήσει τη φωτιά να την σκοτώσει.

Η γυναίκα που δεν ήθελε να πηδήξει, πέθανε στην φωτιά, αλλά η άλλη σώθηκε όχι επειδή ήταν καλύτερη από την άλλη , αλλά μόνο επειδή πήδηξε από το παράθυρο.

Κάποιος σήμερα πρέπει να πηδήξει. Αυτή που πήδηξε μάλλον έσπασε κανένα κόκαλο

Μάλλον έχει μώλωπες και είναι πρησμένη και σίγουρα πονάει, αλλά ξέρεις κάτι αυτή ΖΕΙ, ΑΥΤΗ ΖΕΙ!!!!!!!!!!!!!

ΚΗΡΥΓΜΑ TD JAKES

μετάφραση: ΤΖ. ΑΡ.

ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ ΚΑΙ ΤΕΛΩΝΗΣ

Απ' όλους τους ανθρώπους που μπαινόβγαιναν εκείνη τη μέρα από τις πύλες του ναού, το δάχτυλο του Κυρίου στάθηκε σε δυο. Ο ένας πολύ γνωστή φυσιογνωμία στο ιερό εκείνο περιβάλλον, ο άλλος εντελώς ανέλπιστος επισκέπτης του ναού.

Οι δύο αυτοί αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικούς τύπους ζωής που τους χωρίζει ένα χάσμα. Ο ένας ήταν Φαρισαίος, ο άλλος τελώνης. Διασταυρώθηκαν όμως εκείνη τη μέρα τα μονοπάτια τους, καθώς είχαν έρθει και οι δύο για τον ίδιο σκοπό στο ναό, για να επικοινωνήσουν με το Θεό.

Ας μην προτρέξουμε στην κρίση μας και ας ξεκινήσουμε από την υπόθεση ότι και οι δύο με τον ίδιο ειλικρινή πόθο ξεκίνησαν εκείνο το πρωί από τα σπίτια τους.

Έχουμε κάτι κοινό μαζί τους.

Μας ενδιαφέρουν οι δύο αυτοί άνθρωποι, γιατί ίσως μας βοηθήσουν να βρούμε απάντηση σε μερικά ερωτήματα που μας απασχολούν. Δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους ο σκοπός της επίσκεψής τους στο ναό. Τη συνάντηση με το Θεό, που οι δύο αυτοί αναζήτησαν, την έχουμε επιδιώξει κι εμείς. Το έχουμε νιώσει ότι αυτή είναι η πιο ζωτική και η πιο επείγουσα απ' όλες τις ανάγκες μας. Αν λοιπόν οι δύο αυτοί άνθρωποι έχουν κάτι να μας μεταδώσουν από την εμπειρία τους σε σχέση με τη δυνατότητα της ικανοποίησης της δικής μας ανάγκης, το κέρδος της συνάντησης μαζί τους θα είναι μεγάλο.

Ας αρχίσουμε από την αρνητική πλευρά. Απροσδόκητη η πλοκή της ιστορίας. Παρατηρήστε ποιος από τους δύο τρύγησε τον καρπό εκείνης της επίσκεψης στο ναό και κατόρθωσε να συναντήσει το Θεό. Όχι εκείνος που θα περιμέναμε εμείς. Όχι ο άνθρωπος που του ήταν οικείος ο ναός και που ήταν πολύ γνωστός εκεί μέσα, αλλά ο ανέλπιστος επισκέπτης, που και ο ίδιος το αισθανόταν και όλοι ολόγυρά του πρόθυμα θα το βεβαίωναν ότι ήταν τελείως αταίριαστος στο θρησκευτικό εκείνο περιβάλλον.

Να ακούσουμε καθώς προσεύχονται.

Ας τους προσέξουμε, λοιπόν, καθώς προσεύχονται, γιατί θα μας αποκαλύψουν οι προσευχές τους μερικές λεπτομέρειες, που θα είναι το κλειδί για τη λύση του δικού μας προβλήματος.
Χωρίς να είστε καθόλου αδιάκριτοι δε θα δυσκολευτείτε να ακούσετε τον Φαρισαίο καθώς προσεύχεται, γιατί έχει φροντίσει ο ίδιος να γίνεται ακουστός. Ηχηρές και στρογγυλές πέφτουν οι φράσεις από τα χείλη του και θα σας εντυπωσιάσει ο πλούτος του θρησκευτικού του κόσμου, γιατί η προσευχή του δεν είναι παρά μια επίδειξη αυτού του πλούτου και με φιλαρέσκεια τον παρουσιάζει τώρα στο Θεό.

«Δύο φορές την εβδομάδα νηστεύω» ανακοίνωσε στο Θεό. Μια μόνο μέρα το χρόνο, τη μεγάλη μέρα του Εξιλασμού, είχε ξεχωρίσει ο Μωσαϊκός νόμος σαν ημέρα νηστείας. Και για την εξυπηρέτηση των θρησκευτικών αναγκών του κοινού όχλου ήταν βέβαια επαρκής αυτή η ετήσια νηστεία. Όχι όμως και για τις θρησκευτικές ανάγκες του Φαρισαίου. Αυτός δύο μέρες την εβδομάδα ξεχωρίζει σαν ημέρες νηστείας και αυτών των δύο ημερών τη νηστεία θα την παρουσιάσει τώρα στο Θεό σαν αντάλλαγμα για το έλεός Του. Έχει όμως και άλλα ανταλλάγματα να Του προσφέρει.

«Αποδεκατίζω όλα τα υπάρχοντά μου». Ο νόμος όριζε ότι το ένα δέκατο της συγκομιδής του χωραφιού και του αμπελιού του Ιουδαίου ανήκε στον Κύριο και ξέρουμε από μια ομιλία του Χριστού σε ποια όρια λεπτολόγου αυστηρότητας ωθούσαν οι Φαρισαίοι την τήρηση αυτής της εντολής. Σε κάποια γωνιά του κήπου του Φαρισαίου είχε φυτρώσει λίγος δυόσμος.

Πριν ξεκινήσει λοιπόν για το ναό, κατέβηκε στον κήπο του ο Φαρισαίος, μέτρησε προσεκτικά τα φυλλαράκια του δυόσμου, έκοψε όσα αντιστοιχούσαν στο ένα δέκατο και τα έβαλε στον κόρφο του για να τα φέρει στον Κύριο. Δεν πρέπει να παραπέσουν αυτά τα φυλλαράκια, γιατί είναι οι τίτλοι που θα επικαλεστεί ο Φαρισαίος για να διεκδικήσει την εύνοια του Θεού.

Δεν ήταν μονάχα τα φυλλαράκια του δυόσμου, που φιλοξενούνταν εκείνη τη μέρα στον κόρφο του Φαρισαίου. Πλάι πλάι μ' αυτά, επιμελώς διπλωμένο, ήταν ένα χαρτί. Ήταν ο τίτλος της ιδιοκτησίας ενός σπιτιού σε κάποια συνοικία της Ιερουσαλήμ, που μέχρι πρόσφατα ανήκε σε μια χήρα, αλλά τώρα ανήκει στο Φαρισαίο. Είναι αλήθεια ότι κάπως ιδιόμορφος ήταν ο τρόπος της απόκτησης της ιδιοκτησίας του σπιτιού, αλλά κι αυτός ήταν έντονα χρωματισμένος με χρώμα θρησκευτικό. Για τους γραμματείς είπε κάποτε ο Χριστός ότι κατάτρωγαν τα σπίτια των χηρών και τούτο με την πρόφαση ότι κάνουν μακρές προσευχές (Λουκ.κ:47).

Το δρόμο του τον έκλεισε ο δυόσμος .

Ας το αφήσουμε όμως για την ώρα αυτό το χαρτί ανενόχλητο στον κόρφο του Φαρισαίου. Μια αμαρτία περισσότερο ή λιγότερο δεν κάνει και πολύ μεγάλη διαφορά. Και οπωσδήποτε είναι πολύ απίθανο να είχε ο Φαρισαίος περισσότερες αμαρτίες από κείνο τον άλλο επισκέπτη του ναού. Εκείνα που κυρίως μας ενδιαφέρουν είναι τα φυλλαράκια του δυόσμου, γιατί, στην πραγματικότητα, αυτά και όχι οι αμαρτίες του του έκλεισαν το δρόμο και ματαίωσαν τη συνάντησή του με το Θεό. Έγιναν, βλέπετε, ξαφνικά αυτά τα φυλλαράκια του δυόσμου θρησκευτικές αξίες κι έδωσαν σ' αυτό τον άνθρωπο την απατηλή εντύπωση πως θα μπορούσε να σταθεί μπροστά στο Θεό με κάτι κι αυτός στο χέρι του για να το προσφέρει σαν αντάλλαγμα για τη σωτηρία του.

Δύο συμβαλλόμενοι, αντικριστά ο ένας στον άλλο, με τις διασταυρούμενες παροχές τους. Ο ένας το αίμα του Γιου Του και ο άλλος για αντάλλαγμα προσφέρει λίγα φυλλαράκια δυόσμου ...

Να μην το παρατρέξουμε αυτό το σημείο, γιατί δεν είναι υπόθεση μόνο εκείνου του συγκεκριμένου ανθρώπου. Δεν έχει εξαφανιστεί ο δυόσμος από τη θρησκευτική ζωή. Με άλλα ίσως σχήματα εξακολουθεί να αναφαίνεται στη βάση της σκέψης μας, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι κάτι θα μπορούσαμε να προσφέρουμε κι εμείς στο Θεό για να αποκτήσουμε τη σωτηρία μας και τι... θα μπορούσε να είναι αυτό το «κάτι»; Τι θα μπορούσαν να είναι και τα καλύτερά μας έργα, οι θρησκευτικοί τύποι και οι πιο δαπανηρές θυσίες μας;

Τι άλλο παρά λίγα φυλλαράκια δυόσμου, με τα οποία τολμούμε να σταθούμε μπροστά στο σταυρό του Χριστού ξεχνώντας εκείνο το πολύ σοβαρό που είπε ο προφήτης: «Κι η δικαιοσύνη μας είναι σαν ένα λερωμένο ρούχο» (Ησ.ξδ:6), γιατί όλα αυτό βγαίνουν από χέρια αμαρτωλά.

Αυτό ακριβώς έλειπε εκείνη τη μέρα από του Φαρισαίου την καρδιά. Δεν απουσιάζει η λέξη «αμαρτία» από την προσευχή του, μόνο που είναι παρούσα για να χαρακτηρίσει άλλων ανθρώπων τη ζωή. Του χρειαζόταν του Φαρισαίου ένας δεύτερος όρος σύγκρισης για να κάνει πιο ζωηρή την εικόνα της δικής του ευσέβειας. Και τον βρήκε. «Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου, που δεν είμαι εγώ σαν τους άλλους ανθρώπους, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή - με μια λοξή ματιά προς τη γωνία όπου στεκόταν εκείνος ο άλλος - σαν εκείνο τον τελώνη». Και στο σκοτάδι της αμαρτίας των άλλων έλαμψε εντονότερα η δική του αρετή.

Και ο άλλος; Ο τελώνης; Στου τελώνη τον κήπο δυόσμος δε φύτρωνε. Ήταν σκληρή η καρδιά του και σε τέτοιο έδαφος δε φυτρώνουν φυτά θρησκευτικά. Ολόγυμνη η ζωή του από θρησκευτικές αξίες. Πριν ξεκινήσει για το ναό, έφερε το μάτι του ολόγυρα στο σπίτι του, ολόγυρα στη ζωή του, ψάχνοντας μήπως βρει κι αυτός κάτι να φέρει στο Θεό, αν όχι σαν αντάλλαγμα, τουλάχιστον για να μαλακώσει κάπως τη θεία οργή και δε βρήκε τίποτα. Περίεργο, αλήθεια, πώς κάτω απ' αυτές τις συνθήκες αποφάσισε να πάει στο ναό. Αλλά δε θα ξεκινούσε, αν δεν ένιωθε μέσα του μια επιτακτική ανάγκη που τον έσπρωχνε προς τα κει.

Τι είχε στο δικό του κόρφο ο τελώνης;

Στον κόρφο του ο τελώνης είχε κάτι που τον έκαιγε. Είχε μια βαριά συναίσθηση ενοχής. Δύσκολο ν' ακούσετε τη δική του προσευχή. Με τα μάτια του χαμηλά, με την καρδιά του πολύ βαριά, «μακρόθεν ιστάμενος» χτυπούσε το στήθος του. Κατάλογο αρετών αυτός δε διαθέτει. Μονάχα μια κραυγή επίκλησης ελέους έχει, γιατί διαγράφεται μπροστά του αμείλικτο το δίλημμα. 'Η έπρεπε να χαθεί ή έπρεπε κάποιο θαύμα να κάνει ο Θεός. Και όλες οι ισχνές αναμνήσεις από τα θρησκευτικά, που κάποτε είχε διδαχτεί, τον διαβεβαιώνουν ότι θαύματα για τελώνες δεν κάνει ο Θεός.

Ξεχείλισμα απελπισίας ήταν αυτή η προσευχή του τελώνη. Εφόσον δε διέθετε τίτλους για να διεκδικήσει τη σωτηρία του, το μόνο που του έμενε ήταν να τον σώσει ο Θεός εντελώς κατά χάρη. Και πήρε την απόφαση. Για να μην χαθεί αιώνια, θα έπρεπε ν' ανοίξει γι' αυτόν τον ανάξιο η αγκάλη του Θεού να τον δεχτεί. Και ρίχτηκε στην αγκάλη του ελέους του Θεού.

Να αναλύσουμε τα αισθήματα του καθώς στέκεται εκεί, στο χείλος της αβύσσου; Να τον ρωτήσουμε αν εκείνη την κρίσιμη στιγμή υπήρχε πίστη στην καρδιά του; Αν με τον όρο «πίστη» εννοούμε μια πλήρη και ακλόνητη βεβαιότητα, μπορούμε ανεπιφύλακτα να πούμε ότι πίστη στην καρδιά του δεν υπήρχε.

Υπήρχε μόνο ένας μικρός σπινθήρας ελπίδας ότι ίσως και για έναν τελώνη θα έκανε το θαύμα του ελέους Του ο Θεός. 'Αλλωστε, αυτό είναι πίστη. Με όλους τους φόβους, τις ανησυχίες και τους δισταγμούς σου να ριχτείς στο έλεος του Θεού.

Και ο επίλογος της ιστορίας; Λιγόλογος, αλλά πόσο πλούσιος. Σας λέγω, κατέβηκε αυτός στο σπίτι του δικαιωμένος μάλλον παρά εκείνος. Από διαφορετικές ίσως πύλες έφυγαν οι δύο από το ναό. Και πού πήγαν; Ο ένας επέστρεψε σε μια ζωή γεμάτη θρησκευτικότητα, αλλά άδεια από τη φιλία και τη συντροφιά του Θεού, μια ζωή που ήταν ο προθάλαμος μιας μαύρης αιωνιότητας. Ο άλλος; Καθώς στεκόταν ακόμα εκεί πίσω από την κολόνα, ξαφνικά ένα χαρωπό φως έλαμψε μπροστά του. Μέσα στην καρδιά του πήρε την πληροφορία ότι η προσευχή του έγινε ακουστή, ότι έκανε γι ' αυτόν ο Θεός το θαύμα του ελέους Του, γιατί αυτός δεν είχε την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσε ποτέ να αγοράσει τη σωτηρία του και έτσι δέχτηκε την αιώνια ζωή σαν δώρο. Κι έφυγε από το ναό γεμάτος από την παρουσία και την αγάπη του Θεού.

Και ο δικός μας επίλογος; Ας αδειάσουμε τον κόρφο μας από απατηλούς δυόσμους αυτοδικαίωσης και ελπίδας στα καλά μας έργα ή στην τήρηση των θρησκευτικών μας τύπων, ας αισθανθούμε λύπη ειλικρινή για την αμαρτία μας και ας ριχτούμε στο έλεος του Θεού. Είπε ο Κύριος: Εκείνον που έρχεται σ' εμένα δε θα τον διώξω έξω.

e-fos

Αληθινή μετάνοια

Είναι γνωστή σε όλους η μεγάλη και σύν­θετη αμαρτία του Δαβίδ, ώστε δε χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομερή εξιστόρησή της. (Το πε­ριστατικό αναφέρεται στο Β' Σαμουήλ ιβ για όσους θα ήθελαν να το διαβάσουν).

Μια ιδέα της μεγάλης ενοχής που ένιωσε ο Προφήτης-Βασιλιάς, μετά τη μετάνοιά του, μπορούμε να αντιληφθούμε από τα λόγια του να Ψαλμού, στην επικεφαλίδα του οποίου διαβάζουμε: «Εις τόν πρώτον μουσικόν. Ψαλμός τού Δαβίδ, ότε ήλθε Νάθαν ο προφήτης πρός αυτόν, αφού εισήλθε πρός τήν Βηθσαβεέ» (Ψαλμ.να:1). Μετά τη φανέρωση της αμαρτίας του, μέσω του προφήτη Νάθαν, ο Δαβίδ κατανόησε την πραγματική του κατά­σταση και περιέπεσε σε μεγάλη λύπη.

Κράζει στο Θεό για έλεος, αποζητά τη χαμένη του χαρά, πάσχει κάτω από το βάρος της ενοχής. Και ο Θεός απαντά στην προσευχή του. Σ' έναν μεταγενέστερο Ψαλμό ο Δαβίδ μπορεί να γράψει: «Μακάριος εκείνος, τού οποίου συνεχωρήθη η παράβασις, τού οποίου εσκεπάσθη η αμαρτία. Μακάριος ο άνθρωπος, εις τόν οποίον ο Κύριος δέν λογαριάζει ανομίαν» (Ψαλμ.λβ:1,2). Μιλάει σαν άνθρωπος που απόκτησε προσωπική εμπειρία της θεϊκής συγχώρεσης. Αλλά πώς μπόρεσε να γίνει αυ­τό; Πώς αποκατάστησε πάλι τη σχέση του με το Θεό; Υπάρχει εδώ κάποιο μάθημα για μας από τούτη την εμπειρία του Δαβίδ που μπορεί να μας βοηθήσει στην καθημερινή μας ζωή;

Ο καθένας μας, άσχετα από το ποιος είναι, μπορεί να βρίσκεται ή να βρεθεί στη θέση του Δαβίδ. Ο Κύριος Ιησούς είπε ότι καθένας που θα κοιτάξει με επιθυμία είναι ένο­χος μοιχείας και καθένας που θα μισήσει τον αδελφό του είναι ένοχος φόνου. Με τούτο το κριτήριο κανένας δε μπορεί να υποστηρίξει την αθωότητα του μπροστά στον 'Αγιο Θεό και φυσικά υπάρχουν τόσες και τόσες άλλες αμαρτίες εκτός από εκείνες της μοιχείας και του φόνου... Είναι πιθανό, λοιπόν, να βρισκόμαστε στην ίδια ενοχή με το Δαβίδ αλλά είναι το ίδιο βέβαιο ότι μπορούμε να συγχωρεθούμε, όπως έγινε μ' ε­κείνον. Η σχέση μας με το Θεό μπορεί να α­ποκατασταθεί να νιώσουμε και πάλι την επι­κοινωνία μαζί Του.


Σ' αυτό το μεγάλο ψαλμό της μετανοίας, διακρίνουμε τέσσερα βήματα που οδήγησαν στην αποκατάσταση του Βασιλιά.

1. ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Πρώτα απ' όλα ο Δαβίδ παραδέχτηκε την προσωπική του αμαρτία και προσευχήθηκε στο Θεό ζητώντας συγνώμη.

Σαν ένα ηφαίστειο που εκρήγνυται και βγάζει την καυτή του λάβα, έτσι έκραξε ο Δα­βίδ για το έλεος του Θεού. Αναγνώρισε ότι μό­νο ο Θεός μπορούσε να του χαρίσει τη συγχώ­ρεση και κανείς άλλος. Δεν προσπάθησε να προβάλλει δικαιολογίες. Δεν επιχείρησε να θυμίσει στο Θεό το καλό του παρελθόν ούτε τις πράξεις ανδραγαθίας ούτε την ηγετική του προϋπηρεσία στο λαό Ισραήλ. Απλά και ειλι­κρινά εμπιστεύθηκε τον εαυτό του στο έλεος της θείας δικαιοσύνης.

Αλλά περισσότερο από αυτά ο Δαβίδ αναγνώρισε τον προσωπικό χαρακτήρα της α­μαρτίας. «εξάλειψον τα ανομήματά μου» κράζει στο Θεό. «Πλύνον με μάλλον και μάλ­λον από της ανομίας μου και από της αμαρ­τίας μου καθάρισόν με». Τριάντα τρεις φορές σ' αυτό τον ψαλμό ο Δαβίδ αναφέρεται στο πρόσωπό του. Δεν προσπαθεί να κατηγορήσει τις περιστάσεις, ούτε την κληρονομική του προδιάθεση, ούτε την ανθρώπινη αδυναμία. Όλοι αυτοί οι παράγοντες μπορεί να έπαιξαν κάποιο ρόλο στις αμαρτωλές του πράξεις, όμως η συ­νείδησή του τον έπειθε πως εκείνος μόνος ήταν υπεύθυνος ενώπιον του Θεού.

Συχνά μας είναι εύκολο να παραδεχτούμε τις αμαρτίες των άλλων ή της εκκλησίας ή του λαού μας αλλά το βρίσκουμε πολύ δύσκολο να σταθούμε μπροστά στο Θεό και να πούμε: «Εγώ έφταιξα και εγώ είμαι ο ένοχος!»

«Τα ανομήματά μου εγώ γνωρίζω» δηλώνει ο Δαβίδ «και η αμαρτία μου ενώπιόν μου είναι». Η ενσυνείδητη γνώση της αμαρτίας πρέπει να είναι η αιτία που υποκινεί κάθε προ­σευχή για συγχώρεση. Η ντροπή μήπως απο­καλυφθούμε ή η λύπη για τα κακά αποτελέ­σματα δεν είναι αρκετά. Είναι απαραίτητο να αντιληφθούμε ότι στεκόμαστε ένοχοι μπροστά στο Θεό.

Οι πρώτες λέξεις που είπε ο Δαβίδ αμέσως μετά τη φανέρωση της αμαρτίας του από τον Νάθαν ήταν: «Ημάρτησα εις τον Κύριον». Πάντοτε η αναγνώριση της προσωπικής μας ε­νοχής πρέπει να προηγείται πριν μας παραχω­ρηθεί η συγχώρεση.

Παραπέρα ο Δαβίδ αναγνώρισε όχι μόνο την προσωπική του ενοχή αλλά επίσης ότι η α­μαρτία του απευθύνονταν πρώτιστα προς το Θεό. «Εις σε εις σε μόνον ήμαρτον και το πο­νηρόν ενώπιόν σου έπραξα» ομολογεί ο Προ­φήτης-Βασιλιάς. Η αμαρτία, αδιάφορο ποια είναι αυτή, ξεπερνά τις ανθρώπινες σχέσεις! Φτάνει ως το θρόνο του Θεού.

Ασφαλώς ο Δαβίδ αμάρτησε και προς τον Ουρία και προς τη Bήθ-σαβεέ όμως η αμαρτία του αφορούσε κυρίως το Θεό επειδή Εκεί­νος είναι ο υπέρτατος Νομοθέτης, γι' αυτό και η μετάνοιά του έπρεπε να στραφεί προς Αυτόν και από Αυτόν να ζητήσει τη συγχώρεση.

Εδώ είναι ένα σημείο που πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε. Όταν κουτσομπολεύουμε κά­ποιον, όταν εκμεταλλευόμαστε ή αδικούμε κάποιον, δεν αμαρτάνουμε μόνο προς αυτό το πρόσωπο - αμαρτάνουμε στον ίδιο το Θεό.

2. ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ.

Ο Δαβίδ προσευχήθηκε στο Θεό για προσωπικό καθαρισμό και ανανέωση του Πνεύματος μέσα του. «Πλύνε με και καθά­ρισέ με από την αμαρτία μου» παρακαλεί. Δεν του φτάνει κάποιος «ραντισμός» αλλά ζητά ένα καλό πλύσιμο από τη μολυσματική δύναμη της αμαρτίας.

Και στο 7ο εδάφιο πάλι θα πει: «Ράντισόν με με ύσσωπον, και θέλω είσθαι καθαρός. πλύνον με, και θέλω είσθαι λευκότερος χιόνος». Όταν ο Θεός πλένει καθαρίζει καλά.

Η απάντηση στο πρόβλημα του Δαβίδ αλ­λά και του σημερινού ανθρώπου είναι ο πνευ­ματικός καθαρισμός! Και ο Θεός μπορεί να μας καθαρίσει από τις αμαρτίες μας. Ο προ­φήτης Ησαΐας εξηγεί ότι «πάσα η δικαιοσύνη ημών είναι ως ρυπαρόν ιμάτιον». Τίποτε δε μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας για να κερ­δίσουμε την εύνοια του Θεού.

Ο Δαβίδ αναγνώρισε την ανάγκη του για ένα συνολικό πνευματικό καθαρισμό που θα τον απάλλασσε από κάθε ρύπο αμαρτίας. «Ι­δού ηγάπησας αλήθειαν εν τη καρδία και εις τα ενδόμυχα θέλεις με διδάξει σοφίαν». Συχνά θέλουμε να πλύνουμε το πρόσωπο και τα χέρια μας για να φαινόμαστε καθαροί, αλλά δεν επιτρέπουμε στο Θεό να καθαρίσει το «εσωτερι­κό» μας.

Ο Θεός απαιτεί συνολικό καθαρισμό. Δε μπορείς να καθαρίσεις τον κήπο σου από τα α­γριόχορτα αν μόνο κόβεις τις κορφές τους. Χρειάζεται να τα ξεριζώσεις και να τα κόψεις!

Ο Δαβίδ δε μπορούσε να βλέπει την αμαρ­τία του. Για μήνες αγωνιούσε να δει τα αποτε­λέσματα των κακών του πράξεων. Από τα βάθη της απελπισίας του έκραξε στο Θεό: «Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, Θεέ και πνεύμα ευ­θές ανανέωσον εντός μου». Με πνεύμα πλή­ρους ταπείνωσης μπροστά στο Θεό, αναγνω­ρίζει την απόλυτη απελπισία του.

Στα νιάτα του ο Δαβίδ υπήρξε δυνατός, βράχος δικαιοσύνης. Βάδισε μαζί με το Θεό και γνώρισε τη δύναμή Του και την ευλογία Του. Τώρα η αμαρτία του αφαίρεσε κάθε εμπι­στοσύνη, απόκτησε και πείρα της απομόνωσης από τον επουράνιο Πατέρα. Αναγνώρισε λοι­πόν ότι χρειαζόταν ολοκληρωτική ανανέωση.

Κι εσύ μπορεί να βρίσκεσαι σε παρόμοια περίσταση. Ίσως κάποτε περπατούσες μαζί με το Θεό και απολάμβανες τη θεϊκή κοινωνία ­είχες πείρα της οδηγίας Του στη ζωή σου, αλ­λά τώρα η αμαρτία σου έκοψε τις γραμμές επικοινωνίας. Όμως σαν τον Δαβίδ, μπορείς να επιστρέψεις. Μπορείς και πάλι να νιώσεις τη χαρά της θεϊκής συγχώρεσης.

3. ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Ο Δαβίδ ζήτησε αποκατάσταση της χαράς και της αγάπης που κάποτε γνώριζε. «Α­πόδος μοι τηv αγαλλίασιν της σωτηρίας σου» κράζει. Κάνε με πάλι να νιώθω την ειρήνη και την ανάπαυση. Δώσε μου πάλι την παλιά χαρά. Η λέξη «αγαλλίαση» είναι κάτι παραπάνω από χαρά, είναι ένα αίσθημα που ξεχειλίζει.

Οι «μακρομούρηδες» Χριστιανοί κάνουν περισσότερο κακό στη Χρι­στιανοσύνη από πολλά άλλα πράγματα. Και ο λόγος που υπάρχουν τόσο πολλοί κατηφείς Χριστιανοί είναι επειδή βαρύνονται από ατα­κτοποίητες αμαρτίες. Μια ένοχη συνείδηση εξασφαλίζει στο Χριστιανό ζωή συ­νεχούς λύπης και απογοήτευσης.

Ο Χριστός, στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, λέει ότι η ανομία καταστρέφει την αγάπη. «Και επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή» (Ματθ.κδ:12). Η αμαρτία λειτουργεί σαν ένας τοίχος ανάμεσα σ' εμάς και το Θεό. Αφαιρεί το φως της ζωής μας. Εμποδίζει να κατανοήσουμε το νου του Θεού. Στεγνώνει την πνευματική μας δύ­ναμη.

Ο Δαβίδ είχε προσωπική εμπειρία όλων αυτών. Έβλεπε τη ζωή του να καταντάει α­νούσια γι' αυτό παρακάλεσε το Θεό για τη χαρά της σωτηρίας - τη χαρά της συγχώρεσης.
4. ΝΕΑ ΑΦΙΕΡΩΣΗ.

Τέλος, βλέπουμε το Δαβίδ να αφιερώνει εκ νέου τον εαυτό του στην υπηρεσία του Θεού.

«Θέλω διδάξει εις τους παραβάτας τας ο­δούς σου και αμαρτωλοί θέλουσιν επιστρέφει εις σε ( ...) η γλώσσα μου θέλει ψάλλει εν αγαλ­λιάσει την δικαιοσύνην σου (....) το στόμα μου θέλει αναγγέλλει τηv αίνεσίν σου»

Ύστερα από την ειλικρινή του εξομολόγη­ση και μετάνοια, ο Δαβίδ ανανεώνει την αφιέ­ρωσή του. Έχοντας ήδη γνωρίσει και τη συγχωρητικότητα του Θεού, αναλαμβάνει να μι­λήσει και σε άλλους για τα καλά νέα του θεϊκού ελέους.

Δεν είναι δυνατό να εμποδίσεις κάποιον να κηρύττει στους άλλους το μεγαλείο της χάρης του Θεού, όταν ο ίδιος έχει νιώσει το βά­ρος της αμαρτίας του και έχει δοκιμάσει τη θεία συγχώρεση.

Ο Δαβίδ γνώρισε πρώτα τα βάθη της α­μαρτίας πριν γνωρίσει τα βάθη της θείας συ­γνώμης. Τώρα πια δε μπορεί να σταθεί, πρέπει να μοιραστεί τη χαρά του.

Αλλά τι γίνεται με 'σένα αδελφέ; Μήπως τελμάτωσες στην αμαρτία; Μήπως ζεις μια νι­κημένη ζωή; Σου λείπει η χαρά της σωτηρίας, η αγάπη που κάποτε δοκίμασες; Η συγχώρεση του Θεού είναι διαθέσιμη και για 'σένα όπως ήταν και για τον Δαβίδ - έτοιμη και ισχυρή να αναμορφώσει τη ζωή σου.

Δεν είναι ντροπή να παραδεχτούμε την α­μαρτία μας. Η αρρώστια της σύγχρονης Εκ­κλησίας είναι ότι περίσσεψαν οι αμαρτωλοί Χριστιανοί που, μη όντας πρόθυμοι να παρα­δεχτούν και ομολογήσουν την αμαρτία τους, «κρύβουν τα άπλυτά τους στο σκοτάδι».

Οι απόστολοι δεν ντρέπονταν να πουν τις αποτυχίες τους και πρότρεπαν τους Χρι­στιανούς να κάνουν το ίδιο:

«Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας, και εύχεσθε υ­πέρ αλλήλων διά να ιατρευθήτε.» (Iάκ.ε:6)

«Το αίμα του Ιησού Χριστού του υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας. Εάν ο­μολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας, και καθαρίση από πάσης αδικίας» (Α ' Ιωάν.α:7,9)

Τα παραπάνω λόγια δεν απευθύνονται στους τελώνες και τις πόρνες! Ο απόστολος Ιωάννης γράφει την επιστολή αυτή στα πνευ­ματικά του παιδιά: «Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω, διά να μη αμαρτήσητε και εάν τις α­μαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέ­ρα, τον Ιησούν Χριστόν τον Δίκαιον. Και αυ­τός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών υ­μών» [Προσέξτε ότι ο απόστολος συμπεριλαμ­βάνει και τον εαυτό του] (Α ' Ιωάν.β:1-2).

Η Βίβλος διδάσκει πως αδιάφορο ποιος είσαι ή τι έχεις κάνει, είσαι το ίδιο ένοχος μπροστά στο Θεό. Σαν τον χρισμένο Βασιλιά και Προφήτη Δαβίδ, αναγνώρισε την ενοχή σου και ζήτησε από το Θεό το έλεος και τη συ­γνώμη Του. Η αγαλλίαση της σωτηρίας θα γί­νει δική σου - την ίδια στιγμή!