Εδάφια κατά των μνημόσυνων

Ψαλ. 49:7
ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι' αυτόν·
Τί να δώσεις στο Θεό για να εξαγοράσεις κάποιον? χρήματα? κάποια άλλη προσφορά ίσως? (να κάνεις κόλυβα?)
Τίποτα Εάν ο άνθρωπος φύγει από αυτή τη ζωή δεν μπορείς να προσφέρεις, ή να κάνεις κάτι γι`αυτόν.

Ματθ. 20:28 καθώς ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε διά να υπηρετηθή, αλλά διά να υπηρετήση και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών. Ο Ιησούς ΄΄εδωσε τον δικό του εαυτό λύτρο, δεν χρειάζετε να δώσεις εσύ τίποτα για την ψυχή. Ο Ιησούς τα έκανε όλα.
`Οτι άλλο κάνει ο άνθρωπος είναι μάταιο.

Εβρ. 9:27
Κι όπως είναι καθορισμένο για τους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν και μετά να κριθούν.
Αυτή είναι η καθαρή αλήθεια, όταν πεθάνει ο άνθρωπος κρίνεται. `Οσο ο άνθρωπος είναι στη ζωή μπορεί και έχει την ευκαιρία της μετάνοιας, της συγχώρεσης. Εάν ήταν έτσι θα μπορούσαμε όλοι μας να κάναμε την άσωτη, και παράνομη ζωή και θα λέγαμε, δε βαριέσαι κάποιος θα κάνει κόλυβα και για εμάς ώστε να συγχωρεθούμε, και να αναπαυθεί η ψυχή μας, είναι όμως έτσι? δεν είναι πονηρό?
Ο Κύριος όμως λέει.μια φορά να πεθάνουν και μετά να κριθούν.1Πέτ. 1:18 - 19 εξεύροντες ότι δεν ελυτρώθητε από της ματαίας πατροπαραδότου διαγωγής υμών διά φθαρτών, αργυρίου ή χρυσίου, αλλά διά του τιμίου αίματος του Χριστού, ως αμνού αμώμου και ασπίλου.
Βλέπετε΄, λυτρώνεσαι δια του αίματος του Ιησού Χριστού, και όχι απο την παράδοσή που έχεις λάβει.
δηλ (ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ) Π.Χ. (ΚΟΛΥΒΑ- ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ, Κ.Α.

ΛΟΥΚΑ.ΙΣ.19-29
Εδώ έχουμε την ιστορία του πλούσιου και του Λαζάρου.
Καθώς διαβάζουμε την ιστορία διαπιστώνουμε ότι, όταν πεθάνει ο άνθρωπος, ανάλογα το τί έχει πράξει στη ζωή του απολαμβάνει.
Γιά παράδειγμα ο Λάζαρος που είχε κάνει το θέλημα του Θεού πήγε στον κόλπο του Αβραάμ( τώρα ουρανό), και ο πλούσιος στην κόλαση, φυσικά όχι γιατί ήταν πλούσιος, αλλά γιατί δεν έκανε το θέλημα του Θεού.
Βλέπουμε να λέει ότι υπάρχει μέγα χάσμα από τη μιά μεριά στην άλλη, ώστε εάν θέλει κάποιος να μεταφερθεί.
Αυτό μας δίχνει ότι δεν μπορείς να μεταφέρεις την ψυχή με διάφορες τελετές.

Τελείωσε. έφυγε ο άνθρωπος, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.
`Αλλωστε διαβάζουμε να λέει ο πλούσιος στον Αβραάμ να στείλει το Λάζαρο, να ειδοποιήσει τα αδέλφια του για να μην έλθουν και αυτοί εκεί που είναι αυτός.
Η απάντηση είναι δεν γίνεται. Που σημαίνει ότι όσο ο άνθρωπος είναι στη ζωή μπορεί να αλλάξει τα πάντα, γιατί μετά τον θάνατο όλα τελειώνουν, κρίνεται.

ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ

1. Τι είναι τα μνημόσυνα;

Μνημόσυνα είναι ειδικές τελετές που γίνονται για τους νεκρούς. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι οι προσευχές που γίνονται σ’ αυτά προς το Θεό για την ανάπαυση και συγχώρεση των ψυχών των νεκρών.

2. Γιατί γίνονται τα μνημόσυνα;

Επικρατεί η αντίληψη ότι η ψυχή μετά το θάνατο δεν πάει κατευθείαν στο Θεό αμέσως, αλλά περνάει από διάφορους σταθμούς που λέγονται «εναέρια τελώνεια». Εκεί γίνεται εξέταση της ζωής του νεκρού από πονηρά πνεύματα και αγγέλους. Εάν οι άγγελοι πάρουν την ψυχή, την οδηγούν, τρεις μέρες μετά τον θάνατο, στο θρόνο του Θεού. Μετά οι άγγελοι τη φέρνουν στη γη και της υπενθυμίζουν όλη τη ζωή της, καλή και κακή. Σε 9 μέρες ξανάρχεται στο θρόνο του Θεού και προσκυνεί. Κατόπιν οι Άγγελοι της δείχνουν τον Παράδεισο και την Κόλαση. Στις 40 μέρες η ψυχή έρχεται και ξαναπροσκυνεί το Θεό. Τότε ο Κύριος αποφασίζει που πρέπει να πάει η ψυχή προσωρινά μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.

Έτσι τα μνημόσυνα θεωρούνται απαραίτητα γιατί ανακουφίζουν τις ψυχές και τις βοηθούν να περάσουν τους εναέριους σταθμούς, να τύχουν του ελέους του Θεού και να καταταχθούν σε τόπο ανάπαυσης.

3. Πόσα μνημόσυνα υπάρχουν;

Μνημόσυνα γίνονται στις 3 μέρες μετά το θάνατο, στις 9 μέρες, στις 40 μέρες. Επίσης, κάθε χρόνο γίνονται δύο μεγάλα μνημόσυνα. Το ψυχοσάββατο πριν τη Πεντηκοστή. Ακόμη, κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο στους νεκρούς.

Στα μνημόσυνα χρησιμοποιούνται κόλυβα (στάρι βρασμένο), πρόσφορο, κρασί, θυμίαμα, λάδι, κερί.

Συνήθως ο λειτουργός ρίχνει μέσα στο Άγιο Ποτήρι κομματάκια άρτου, που αντιπροσωπεύουν τις ψυχές των οποίων τα ονόματα δόθηκαν για προσευχή, για να πλυθούν με το αίμα του Χριστού.

4. Είναι τα μνημόσυνα αποστολική παράδοση;

ΟΧΙ. Έχουν ειδωλολατρική πρόελευση. Οι εθνικοί έκαναν μνημόσυνα γεύματα προς τιμή των νεκρών την 3η, 9η και 30η ημέρα μετά την ταφή. Επίσης και μια φορά το χρόνο.

Από τη συνήθεια αυτή των ειδωλολατρών επηρεάστηκαν οι Χριστιανοί και από τον 3ο μ. Χ. αιώνα άρχισαν και αυτοί να κάνουν μνημόσυνα την 3η, 9η και 40η ημέρα μετά το θάνατο, καθώς και στην επέτειο του θανάτου μια φορά το χρόνο.

Στην αρχή γίνονταν για τιμή και υπενθύμιση του νεκρού, αργότερα συνδέθηκαν με τις μεσαιωνικές αντιλήψεις για τις ψυχές που αναφέραμε παραπάνω και γίνονταν για ανάπαυση και βοήθεια της ψυχής.

5. Τι λέγει η Αγία Γραφή στο θέμα αυτό;

Ο Λόγος του Θεού τονίζει καθαρά, ότι αφού πεθάνει ο άνθρωπος δε μπορεί να πάρει βοήθεια από τους δικούς του με κανένα τρόπο. Με το θάνατο σφραγίζεται η ζωή του. Δε μπορεί να αλλάξει τίποτα. Ούτε συγχώρεση υπάρχει ούτε σωτηρία. Το μόνο που υπάρχει είναι Κρίση και Δίκαιη ανταπόδοση. (Επιστολή προς Εβραίους [Καινή Διαθήκη] κεφ. Θ’ εδάφιο 27): «Είναι αποφασισμένο εις τους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν, μετά δε από αυτό κρίση».

Ότι και να κάνουν οι συγγενείς δε μπορούν να βοηθήσουν, ούτε προσευχές, ούτε μνημόσυνα, ούτε δωρεές ωφελούν.

Οι επιμνημόσυνες δεήσεις δεν είναι σύμφωνα με το Λόγο του Θεού. Διαβάστε προσεκτικά τη περίπτωση του Πλουσίου και του Λαζάρου στο Ευαγγέλιο κατά Λουκά (Καινή Διαθήκη) κεφάλαιο ις’ εδάφια 19 έως 31.

Δεν αναφέρονται εκεί σταθμοί ενδιάμεσοι. Κατευθείαν οι ψυχές πήγαν, του πλούσιου στον Άδη, του Λάζαρου στην ανάπαυση του Κυρίου. Ο Πλούσιος φώναζε για βοήθεια και είπε, «Πατέρα Αβραάμ ελέησέ με και στείλε το Λάζαρο να μου φέρει λίγο νερό με την άκρη του δακτύλου του για να δροσίσει τη γλώσσα μου, επειδή βασανίζομαι μέσα σ’ αυτή τη φλόγα».

Ο Αβραάμ απάντησε: «Τέκνο, θυμήσου πώς έζησες στη ζωή… τώρα βασανίζεσαι. Και να θέλουμε να σε βοηθήσουμε είναι αδύνατο. Υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ μας. Ούτε εμείς μπορούμε να ‘ρθουμε σε σας, ούτε εσείς σε μας».

Έτσι, ο ίδιος ο Χριστός τονίζει, ότι αφού πεθάνει κανείς, δεν υπάρχει ελπίδα βοήθειας.

Τώρα που ζεις πρέπει να αφήσεις την αμαρτία, να δεχθείς τη χάρη του Χριστού για να σωθείς και να λάβεις συγχώρεση. Τώρα υπάρχει ελπίδα. Τώρα υπάρχει σωτηρία. Μετά είναι πολύ αργά.

6. Είναι κακό να γίνονται μνημόσυνα;

Είναι κακό γιατί δίνεται η εντύπωση στους ζωντανούς, ότι και να μη είναι εντάξει, όταν πεθάνουν, οι δικοί τους θα προσευχηθούν και θα τους βοηθήσουν να συγχωρηθούν και αναπαυθούν. Έτσι ελπίζουν στη μεταθανάτιο βοήθεια και παραμελούν την ετοιμασία της ψυχής τους. Αποτέλεσμα είναι να χάνονται αιώνια, χωρίς βοήθεια καμιά.

Ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει την αλήθεια. «Τώρα είναι ημέρα σωτηρίας», «σήμερα αν ακούσετε τη φωνή του Χριστού μη σκληρύνετε τις καρδιές σας». Ελπίδα μετά το θάνατο δεν υπάρχει.

(Από το βιβλίο ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ – ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ή ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ)

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ;

Για την Ορθοδοξία μνημόσυνο σημαίνει θρησκευτική τελετή με κόλλυβα στην μνήμη των νεκρών, μαζί με δέηση για την ανάπαυση της ψυχής τους.

Ερευνώντας την ιστορία των μνημόσυνων ανακαλύπτουμε ότι αυτά έχουν την προέλευση τους, από τους αρχαίους Έλληνες ειδωλολάτρες. Κανένα απολύτως χωρίον της Καινής Διαθήκης δεν αναφέρει για μνημόσυνα νεκρών και τη μετά θάνατον συγχώρηση μέσο αυτών. Το έθιμο των μνημόσυνων το βρίσκουμε στην αρχαιότητα. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι με τη δεήσεις και θυσίες και προσφορές θα μπορούσαν να πετύχουν από τους θεούς συγνώμη για τα αμαρτήματα των νεκρών. Υπήρχαν μάλιστα και ιερείς για να κάνουν τις ιεροτελεστίες.

Οι αρχαίοι Έλληνες έκαναν μνημόσυνα την Τρίτη ημέρα μετά τον θάνατον, την ενάτη και την τριακοστή και τελούσαν και νεκρόδειπνα. Γενικά σε όλη την Ελλάδα έκαναν μνημόσυνα υπέρ των νεκρών (Εγκυκλοπαίδεια Ηλίου Τόμος 13ος σελ. 695).

Αυτές τις αδιάψευστες επιβεβαιώνει και η Εκκλησιαστική ιστορία Β.Στεφανίδου σελ.120 με τα εξής "Παρά τοις Εθνικοίς υπήρχον μνημόσυνα των νεκρών , γεύματα κατά την τρίτην, ενάτην και τραικοστή ημέρα μετά την ταφή, και κατ έτος κατά την επέτειον των γενεθλίων του αποθανόντος. Κατ εξωτερικήν όλως αναλογίαν εισήχθησαν τα Χριστιανικά μνημόσυνα εις τας αυτάς περίπου ημέρας μετά την ταφή, ήτοι , Τρίτη, ενάτη, τεσσαρακοστήν ημέρα και επέτειο του θανάτου". Ενόμισαν κατ αρχήν ότι τα μνημόσυνα δεν αντίκεινται στην ορθή πίστη, ενώ στην ουσία καταργούν το Ευαγγέλιο. Καταφανές λοιπόν είναι το γεγονός ότι τα ειδωλολατρικά μνημόσυνα υιοθέτησαν οι Εκκλησίες της Δύσης και της Ανατολής, παραβαίνοντας την διδασκαλία του Ευαγγελίου του Χριστού. Αυτή η παρατυπία ήταν φυσικό να εξεγείρει και ορισμένους από τους πατέρες.

Ο Χρυσόστομος γράφει "Μετά τον θάνατο δεν είναι πλέον καιρός μετανοίας, και εν τω άδη η ψυχή η οποία ενεκρώθει δια της αμαρτίας δεν μπορεί πλέον να επανέλθει εις την ζωήν, την κατά Θεόν". Και ο Ιωάν. Δαμασκήνος "Εις τον αιώνα τον οποίο ευρισκόμεθα, είμεθα ικανοί και να πράξωμεν και να ενεργήσωμεν, εις Δε το μέλλοντα δεσμούνται πάσαι αι πρακτικαί δυνάμεις της ψυχής και δεν υπάρχει ευκαιρία να πράξωμε τι αγαθόν για την άφεσιν των αμαρτιών". Ο Ιησούς Χριστός όμως παραγγέλει στο κατά Λουκά κδ'47 "να κυρηχθεί εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη". Δυστυχώς η ειδωλολατρική αυτή συνήθεια των μνημοσύνων υιοθετήθηκε από την μεταποστολική εκκλησία και ενέπνευσε εις τον λαόν που είχε άγνοια του ευαγγελίου πολλές μωρές και ανόητες αντιλήψεις.Σε άλλες περιπτώσεις έκαναν τα σαράντα, δύο-τρεις ημέρες πιο πριν για να πάνε τα κόλλυβα στον άλλο κόσμο πριν από τον νεκρό, γιατί ο νεκρός γυρίζει σαράντα ημέρες και πάει στον άλλο κόσμο και βρίσκει τα κόλλυβα". Καμία Αποστολική μαρτυρία ή Ευαγγελική περικοπή δεν στηρίζει τα μνημόσυνα. Και η επίσης διδασκαλία στις Θεολογικές Σχολές είναι η εξής "Αποθνήσκων ο άνθρωπος κρίνεται παρά του Θεού, και έρχεται η ανταπόδοσις αποκλειομένης πάσης μετανοίας ή βελτίωσις αυτού. Κατά την στιγμή του θανάτου αποφασίζεται η οριστική αυτού εν τη αιωνιότητι τύχη".

Επίσης ο Τρεμπέλας γράφει "Ουδέ είναι παραδεκτή η μετά θάνατον μεταπήδησης από της μιας καταστάσεως εις την άλλη αντίθετο τοιαύτη, αποκλειόμενη από αυτό το στόμα του Κυρίου βεβαιώσαντος εν τη παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, ότι χάσμα μέγα και ανυπέρβλητων εστήρικται μεταξύ αυτών" (Δογματική Τόμος 3ος σελ.410, 411, 418).

Άρα λοιπόν τα μνημόσυνα γιατί τα κάνετε αγαπητοί; Επειδή έτσι τα βρήκαμε; Ας διορθώσουμε την οδόν μας και ας επιστρέψουμε προς τον Κύριο για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες μας. Δεν θέλει ο Θεός μνημόσυνα, αλλά καρδιά ταπεινή και πνεύμα συντετριμμένο δεν θα περιφρονύσει.

Η τελεσίδικη απόφαση του Θεού είναι "απόκειται τοις άνθρωποις άπαξ αποθανείν μετά δε του τούτου κρίσις" (Εβραίους επιστολή).Ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του Θεού του Ζώντος είναι αυτός που ανέλαβε την υπόθεση της δικαίωσής μας επάνω στον σταυρό του Γολγοθά, εάν εμείς τον δεχτούμε και μείνουμε πιστοί στον λόγο του, την Καινή Διαθήκη, το Ευαγγέλιο του Χριστού. "Αληθώς, αληθώς σας λέγω, ότι ο ακούων τον λόγο μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με, έχει ζωή αιώνιον και εις κρίση δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν" (κατά Ιωάννη ευαγ.ε'24).