από τον Michael Brown Μέρος 1ον
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα πιο σημαντικό στη ζωή ενός πιστού από τη μετάνοια. Σχεδόν τίποτα που να δίνει πιο πολλή ζωή, τίποτα που να δίνει περισσότερη απελευθέρωση, τίποτα πιο ένδοξο. Γι' αυτό ο διάβολος κοίταξε να το αναιρέσει και να το δυσφημήσει.
Αναφέροντας τη λέξη μετάνοια στους περισσότερους πιστούς, αμέσως νομίζουν ότι μιλάς για κατάκριση, φοβέρα, αρνητισμό, κατηγορία και θάνατο. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απομακρύνει πιο πολύ από την αλήθεια απ' ότι αυτά. Η μετάνοια είναι ένα δώρο του Θεού. Χωρίς αυτήν οι αμαρτωλοί δεν μπορούν να αναγεννηθούν και οι άγιοι δεν μπορούν να ανανεωθούν. Είναι ένα θαύμα της άπειρης χάρης του Θεού. Μόνο οι ατελείς μπορούν να τη ζητήσουν.
Η μετάνοια είναι αποκλειστικά για εκείνους που έχουν αποτύχει, για εκείνους που αναγνωρίζουν την ανάγκη τους, για εκείνους που έχουν απομακρυνθεί, για εκείνους που έχουν αμαρτήσει κι εκείνους που θέλουν να επιστρέψουν. Δεν είναι για τελείως δίκαιους ή για εκείνους που είναι ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και τους αλαζόνες. Δεν πληρούν τα κριτήρια για ένα τέτοιο πολύτιμο κόσμημα. Ούτε γνωρίζουν τι χάνουν.
Η μετάνοια είναι η χάρη του Θεού που ενεργείται. Ξαναφτιάχνει και αποκαθιστά και επιδιορθώνει. Είναι το απαραίτητο βήμα για τη λύτρωση.
Ξεκινά μέσα από το σκοτάδι και καταλήγει μέσα στο φως. Ξεκινά μέσα από τα δεσμά και καταλήγει στην ελευθερία. Ξεκινά μέσα από το θάνατο και καταλήγει στη ζωή. Κάνει το ακάθαρτο καθαρό και το μη άγιο, άγιο. Κάνει τη διαφορά ανάμεσα στον ουρανό και την κόλαση. Ο Θεός συγχωρεί μόνο εκείνους που μετανοούν.
Η αληθινή μετάνοια, ο καρπός της θείας λύπης οδηγεί «προς σωτηρίαν αμεταμέλητον» (Β' Κορ. 7/ζ':10). Η ουράνια βασιλεία του Θεού είναι γεμάτη από μετανοημένους υιούς και θυγατέρες του Αδάμ, που έχουν λυπηθεί για τις αμαρτίες τους και βρήκαν συγχώρηση. Δεν θα λυπηθούν ποτέ ξανά. Ο Τζων Μίλτον είχε δίκιο, όταν περιέγραφε τη μετάνοια ως «το χρυσό κλειδί που ανοίγει το παλάτι της αιωνιότητας». Όμως οι πύλες της βασιλείας του Θεού είναι κλειστές σ' εκείνους που αρνούνται να μετανοήσουν. Δεν μπορούν ποτέ να μπουν μέσα. Πρέπει να προχωρήσουν χωρίς σωτηρία και θα μετανιώσουν πολύ γι' αυτό. Απορρίπτουν τη θεία λύπη σ' αυτή τη ζωή και θα έχουν τη λύπη αυτού του κόσμου στη ζωή που θα έρθει. Πόσο τραγικό! Δεν μπορούμε να πληρώσουμε για να προσπεράσουμε τη μετάνοια. Η μετάνοια είναι το πιο βασικό
από τα βασικά, το πρώτιστο από «την αρχική διδασκαλία του Χριστού» (Εβρ. 6/ς':1). Είναι η ιδιαίτερη ιδιοκτησία της ανθρώπινης φυλής. Απ' όλη τη δημιουργία του Θεού, μόνο ο άνθρωπος μπορεί να μετανοήσει. Γι' αυτό «γίνεται χαρά ενώπιον των αγγέλων του Θεού δια ένα αμαρτωλόν μετανοούντα» (Λουκ. 15/ιε':10). Είναι πολύ συγκινητικό να το βλέπουν αυτό! Γι' αυτό οι πρώτοι χριστιανοί, που όλοι τους ήταν Ιουδαίοι, δόξαζαν το Θεό επειδή Εκείνος έδωσε «και εις τα έθνη την μετάνοιαν εις ζωήν» (Πραξ. 11/ια':18). Αυτή ήταν ο δρόμος τους προς την κληρονομιά. Στην πραγματικότητα, ένας λόγος που ο Ιησούς δεν έχει ακόμα επιστρέψει, είναι ο εξής: Περιμένει να μετανοήσουν περισσότεροι άνθρωποι.
«Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.»
(Β' Πετρ. 3/γ':9)
Υπάρχει μετάνοια ή απώλεια. Η μετάνοια σημαίνει να σωθούμε από τις αμαρτίες μας.
Οι Γραφές μιλούν για «μετάνοια εις ζωήν» και «μετάνοια προς σωτηρίαν». Δεν υπάρχει τίποτα αρνητικό σ' αυτό! Στην πραγματικότητα, η μετάνοια είναι μόνο για εκείνους που δεν έχει απορρίψει ο Κύριος.
«Εγώ όσους αγαπώ, ελέγχω και παιδεύω. Γενού λοιπόν ζηλωτής και μετανόησον. Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω.» (Αποκ. 3/γ':19-20)
Δοξάζω το Θεό, όταν κρούει την πόρτα! Θα λάβουμε την εμπειρία του ελέους και της χάριτος, αν ταπεινωθούμε και μετανοήσουμε.
Κοιτάξτε πώς ανταποκρίθηκε ο Δαβίδ, όταν ο Νάθαν ο προφήτης φανέρωσε την αμαρτία του βασιλιά. (Αυτό είναι το πρώτο βήμα προς τη μετάνοια. Να φανερώσουμε την αμαρτία μας, να τη φέρουμε στο φως. Ποιος θέλει να έχει καρκίνο στο πνεύμα του κι ούτε καν να το γνωρίζει; Ευχαριστώ το Θεό, όταν αποκαλύπτεται η ακαθαρσία! Συλλογιστείτε αυτά τα λόγια σοφίας: «Πριν μας ελευθερώσει ο Θεός, πρέπει να βγούμε από την πλάνη.» (Αμβρόσιος). «Το μεγαλύτερο από όλα τα λάθη είναι να μη συναισθάνεσαι τίποτα.» (Τόμας Καρλάιλ). «Η αυτογνωσία είναι η πρώτη προϋπόθεση της μετάνοιας.» (Όσγουολντ Τσάμπερς) Ο Δαβίδ πρώτα ικέτευσε για έλεος απλά και καθαρά: «Ελέησέ με, ω Θεέ, κατά την αστείρευτη αγάπη Σου». Εναπόθεσε τον εαυτό του ολοκληρωτικά στην αγαθότητα του Θεού. Βούτηξε μέσα στον ωκεανό της χάριτος: «Κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψε τα ανομήματά μου.»
Τι φανταστική παράκληση! Ο Δαβίδ έρχεται με τις παραβάσεις, την ανομία και την αμαρτία του. Είναι βρώμικος, κηλιδωμένος και αχρείος. Κι όμως επικαλείται την αστείρευτη αγάπη και το πλήθος των οικτιρμών του άγιου Θεού. Και ο Κύριος ευαρεστείται μ' αυτό! Το προσκαλεί, το καλωσορίζει και το επιθυμεί. Θέλει να μας κάνει πλήρεις. Δεν θέλει να κρύβει το πρόσωπό Του από μας. Θέλει να κρύψει το πρόσωπό Του από την αμαρτία μας.
«Τις Θεός όμοιός Σου, συγχωρών ανομίαν και παραβλέπων την παράβασιν του υπολοίπου της κληρονομίας αυτού; Δεν φυλάττει την οργήν αυτού διαπαντός, διότι αυτός αρέσκεται εις το έλεος. Θέλει επιστρέψει, θέλει ευσπλαχνισθή ημάς, θέλει καταστρέψει τας ανομίας ημών, και θέλεις ρίψει πάσας τας αμαρτίας αυτών εις τα βάθη της θαλάσσης.» (Μιχ. 7/ζ':18-19)
Διαβάστε ξανά: «Αυτός αρέσκεται εις το έλεος.» Αυτός είναι ο Θεός που πλησιάζουμε.
Κοιτάξτε την τόλμη της μετάνοιας του Δαβίδ. Ο άνθρωπος που μοίχευσε και κανόνισε ένα ψυχρό αιματοβαμμένο φόνο, εκείνος που απογοήτευσε και προσέβαλε τον Κύριο, ζητά τώρα η ανομία του να σβηστεί και να καθαριστεί, να καθαριστεί μέχρι να γίνει λευκότερος κι από το χιόνι, να αποκατασταθεί σ' αυτόν η χαρά και η ευφροσύνη, ο Θεός να κτίσει μέσα του μια καθαρή καρδιά και να ανανεώσει πνεύμα ευθύ μέσα του, ο Κύριος ν' ανοίξει το στόμα του ώστε η γλώσσα του να ψάλλει τη δικαιοσύνη του Θεού και το στόμα του να διακηρύξει τη δόξα του Θεού. Εκπληκτικό!
Τι απίστευτη ανταλλαγή! Έρχεται με ανομία. Φεύγει με καθαρότητα. Έρχεται με ενοχή. Φεύγει με συγχώρηση. Έρχεται γεμάτος βάρος. Φεύγει με χαρά. Υπηρετούμε ένα ελεήμονα Θεό!
Η μετάνοια όμως δεν είναι φτηνή. Κόστισε στον Ιησού το αίμα της ζωής Του. Τον έφερε ως τον πάτο. Πλήρωσε το τίμημα για να σώσει τη ζωή μας. Υπέφερε για να αλλάξουμε εμείς.
«Όστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου, δια να ζήσωμεν εν τη δικαιοσύνη αποθανόντες κατά τας αμαρτίας.» (Α' Πετρ. 2/β':24)
Η μετάνοια βρίσκεται εκεί που γίνεται η αρχή. Πεθαίνουμε ως προς το παλιό και αγκαλιάζουμε το νέο. Επιστρέφουμε από τον κόσμο και γυρνάμε προς τον Κύριο. Είναι αναγέννηση, είναι σωτηρία, είναι νέα ζωή. Αν συνεχίζουμε να ζούμε όπως ζούσαμε πριν, τότε πρέπει να αναρωτηθούμε για τη σωτηρία μας και να αναρωτηθούμε για τη μετάνοιά μας. Ο Ιησούς δεν πέθανε μάταια.
«Το αίμα του Χριστού δεν ωφελεί σε τίποτα, αν δεν σε φέρνει κοντά στον Πατέρα του πνεύματός σου. Το αίμα του Χριστού μόνο είναι το άγιο μονοπάτι για μια άγια φύση.» (William C. Burns).
Μέρος 2ον
«Επειδή και ο αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός είναι πάντες, δι' ην αιτίαν δεν επαισχύνεται να ονομάζη αυτούς αδελφούς.» (Εβρ. 2/β':11).
Ο Πατέρας Του είναι και δικός μας Πατέρας.
Ο Ιωάννης μας δίδαξε ότι : «Πας όστις αμαρτάνει, παραβαίνει το Νόμο.» Όμως ο Ιησούς «εμφανίστηκε για να απομακρύνει τις αμαρτίες μας. Και εν Αυτώ δεν υπάρχει αμαρτία.» Επομένως: «Κανένας ο οποίος ζει εν Αυτώ, δεν συνεχίζει να αμαρτάνει. Κανένας που συνεχίζει να αμαρτάνει δεν Τον έχει δει ή γνωρίσει.» Θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος; «Αυτός που πράττει αμαρτία είναι από το διάβολο.» Όμως, «ο λόγος που φανερώθηκε ο Υιός του Θεού ήταν για να καταστρέψει τα έργα του διαβόλου.» Επομένως: «Κανένας που γεννήθηκε από το Θεό δεν θα συνεχίσει να αμαρτάνει, διότι το σπέρμα του Θεού μένει μέσα του. Δεν μπορεί να συνεχίσει να αμαρτάνει, διότι γεννήθηκε από το Θεό.» (Α' Ιωαν. 3/γ':4-9). Όποιος γεννήθηκε από το Θεό, έλαβε μια νέα φύση. Ο πυρήνας του είναι διαφορετικός. Είναι «αλλαγή» με την πιο αληθινή έννοια της λέξης. Πνευματική αφύπνιση σημαίνει μεταστροφή και αλλαγή.
Ο Ιωάννης μας δίδαξε ότι : «Πας όστις αμαρτάνει, παραβαίνει το Νόμο.» Όμως ο Ιησούς «εμφανίστηκε για να απομακρύνει τις αμαρτίες μας. Και εν Αυτώ δεν υπάρχει αμαρτία.» Επομένως: «Κανένας ο οποίος ζει εν Αυτώ, δεν συνεχίζει να αμαρτάνει. Κανένας που συνεχίζει να αμαρτάνει δεν Τον έχει δει ή γνωρίσει.» Θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος; «Αυτός που πράττει αμαρτία είναι από το διάβολο.» Όμως, «ο λόγος που φανερώθηκε ο Υιός του Θεού ήταν για να καταστρέψει τα έργα του διαβόλου.» Επομένως: «Κανένας που γεννήθηκε από το Θεό δεν θα συνεχίσει να αμαρτάνει, διότι το σπέρμα του Θεού μένει μέσα του. Δεν μπορεί να συνεχίσει να αμαρτάνει, διότι γεννήθηκε από το Θεό.» (Α' Ιωαν. 3/γ':4-9). Όποιος γεννήθηκε από το Θεό, έλαβε μια νέα φύση. Ο πυρήνας του είναι διαφορετικός. Είναι «αλλαγή» με την πιο αληθινή έννοια της λέξης. Πνευματική αφύπνιση σημαίνει μεταστροφή και αλλαγή.
Οι Ρωμαίοι πιστοί ήταν σκλάβοι της αμαρτίας πριν. Όμως δεν ήταν πλέον οι ίδιοι. Γράφει ο Παύλος:
«Αλλά τώρα ελευθερωθέντες από της αμαρτίας, και δουλωθέντες εις τον Θεόν, έχετε τον καρπόν σας εις αγιασμόν, το δε τέλος, ζωήν αιώνιον.»
(Ρωμ. 6/ς':22)
Οι Κορίνθιοι ήταν κάποτε ένοχοι σε κάθε είδους διαφθορά. Όχι πια όμως!
«αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ' εδικαιώθητε, δια του ονόματος του Κυρίου Ιησού. (Α' Κορ. 6/ς':11)
Δεν έπρεπε ούτε καν να συντρώγουν με υποτιθέμενους πιστούς που βάδιζαν στις παλιές οδούς της σάρκας. Οι μέρες των χοντρών αμαρτιών βρίσκονταν πίσω τους.
Στους Εφεσίους γράφτηκε: «Διότι ήσθε ποτέ σκότος, τώρα όμως φως εν Κυρίω. Περιπατείτε ως τέκνα φωτός» (Εφεσ 5/ε':8). Δεν υπήρχε άλλη οδός γύρω από τα απλά γεγονότα. Οι σωσμένοι έπρεπε να διαφέρουν από τους μη σωσμένους ως η μέρα από τη νύχτα.
«Και αύτη είναι η επαγγελία, την οποία ηκούσαμεν απ' αυτού και αναγγέλλομεν προς εσάς, Ότι ο Θεός είναι φως, και σκοτία εν αυτώ δεν υπάρχει ουδεμία.
Εάν είπωμεν ότι κοινωνίαν έχομεν μετ' αυτού, και περιπατώμεν εν τω σκότει, ψευδόμεθα και δεν πράττομεν την αλήθειαν.
Εάν όμως περιπατώμεν εν τω φωτί καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ' αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας. »
(Α' Ιωαν. 1/α':5-7)
Δεν υπάρχει μέση οδός. Ο Παύλος υπενθύμισε στον Τίτο:
«Διότι είμεθα ποτέ και ημείς ανόητοι, απειθείς, πλανώμενοι, δουλεύοντες εις διαφόρους επιθυμίας και ηδονάς, ζώντες εν κακία και φθόνω, μισητοί και μισούντες αλλήλους. Αλλ' ότε εφανερώθη η χρηστότης και η φιλανθρωπία του Σωτήρος ημών Θεού, ουχί εξ έργων δικαιοσύνης, τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς, δια λουτρού παλιγγενεσίας, και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος, Το οποίον εξέχεε πλουσίως εξ' ημάς, δια Ιησού Χριστού του Σωτήρος ημών. » (Τιτ. 3/γ':3-6)
Τι ένδοξη μεταμόρφωση!
Αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε για να δούμε μια τέτοια ριζική αλλαγή. Ο ίδιος κανόνας εφαρμόζεται για τον αμαρτωλό και τον άγιο. Πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Δαβίδ:
Πρέπει να παραδεχτούμε πλήρως την ενοχή μας. - «Διότι τα ανομήματά μου εγώ γνωρίζω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου είναι διαπαντός.".
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αμαρτήσαμε στο Θεό. - «Εις Σε, εις σε μόνον ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν Σου έπραξα.»
Πρέπει να διακηρύξουμε ότι ο Θεός είναι απόλυτα άμεμπτος.. - «διά να δικαιωθής εν τοις λόγοις Σου και να ήσαι άμεμπτος εις τας κρίσεις Σου.»
Πρέπει να αποκηρύξουμε όλες τις αξιώσεις για δική μας δικαιοσύνη.. - «Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν αμαρτία με εγέννησεν η μήτηρ μου.»
Πρέπει να παραδοθούμε στην εκζήτηση του Κυρίου και να εγκαταλείψουμε την αμαρτία.. - «Θέλω διδάξει εις τους παραβάτας τας οδούς Σου, και αμαρτωλοί θέλουσι επιστρέφει εις Σε.»
Πρέπει να ταπεινωθούμε μπροστά στον Πλάστη μας.. - «Θυσίαι του Θεού είναι πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει.»
Πρέπει να ζητάμε και να περιμένουμε έλεος.. - Αυτή είναι η ουσία ολόκληρου του ψαλμού. (Ψαλμ. 51/να')
Η αληθινή μετάνοια λέει: «Θεέ μου, Εσύ έχεις δίκιο κι εγώ άδικο. Εσύ δεν με απογοήτευσες, ενώ εγώ Σ' έχω απογοητεύσει. Αξίζω την κρίση Σου και θα ήσουν απόλυτα δικαιολογημένος να εκχέεις την οργή Σου πάνω μου. Όμως με ταπείνωση κι ευλάβεια Σου ζητώ να με ελεήσεις, να με καθαρίσεις και να με κάνεις ακέραιο, ν' αλλάξεις την καρδιά μου και ν' ανανεώσεις τη διάνοιά μου, να μου δώσεις τη χάρη να υπακούω ώστε να μην ξαναπάρω τον ίδιο δρόμο, κατά την πλούσια αγαθότητά Σου! Κύριε, εγκαταλείπω την αμαρτία μου.»
Η αληθινή μετάνοια πάντα θα φέρνει πολύ καρπό. Στην πραγματικότητα, το αληθινά μετανοημένο άτομο δεν θα έχει καμία αντίρρηση να δοκιμαστεί η μετάνοιά του. Αν είναι κάποιος ηγέτης, που έχει πέσει σε σοβαρό παράπτωμα, με ευγνωμοσύνη θα υποταχθεί στην πειθαρχία και την αποκατάσταση, διότι ο αληθινά μετανοημένος άνθρωπος είναι ταπεινός και όχι δύστροπος και οργίλος. Ευλογείται μόνο που γνωρίζει ότι έχει συγχωρηθεί και είναι αποδεκτός. Θα κάνει όλα τα απαραίτητα βήματα για να κερδίσει ξανά το σεβασμό των ανθρώπων. Γνωρίζει ότι ο θερισμός των καρπών μπορεί να πάρει χρόνο.
Έτσι θα πρέπει να είναι και με τον καινούριο πιστό. Όποιος έχει αληθινά σωθεί (με τη βιβλική έννοια της λέξης) δεν θα συνεχίσει να ζει την παλιά ζωή, εφόσον ενημερωθεί ότι είναι αμαρτία. Τώρα ανήκει σε ένα νέο Κύριο! Θα έχει θέληση να διδαχτεί και θα είναι πεινασμένος για καθοδήγηση. Μετά απ' όλα αυτά θα πρέπει να είναι χαρούμενος πέρα απ' αυτά που μπορούν να εκφράσουν τα λόγια (αν έχει μετανοήσει αληθινά κι έχει γίνει παιδί του Βασιλιά, αν έχει αντιληφθεί ότι ο Θεός ο Παντοκράτορας τον έχει δεχτεί κι έχει λάβει αιώνια ζωή). Η σωτηρία για τους χαμένους μέσω της μετάνοιας και της πίστης είναι μια πράξη ποιότητας. Και η απελευθέρωση μέσω της μετάνοιας και της πίστης για τους δέσμιους πιστούς είναι κι αυτό ένα αποτέλεσμα που διαρκεί.
Έτσι θα πρέπει να είναι και με τον καινούριο πιστό. Όποιος έχει αληθινά σωθεί (με τη βιβλική έννοια της λέξης) δεν θα συνεχίσει να ζει την παλιά ζωή, εφόσον ενημερωθεί ότι είναι αμαρτία. Τώρα ανήκει σε ένα νέο Κύριο! Θα έχει θέληση να διδαχτεί και θα είναι πεινασμένος για καθοδήγηση. Μετά απ' όλα αυτά θα πρέπει να είναι χαρούμενος πέρα απ' αυτά που μπορούν να εκφράσουν τα λόγια (αν έχει μετανοήσει αληθινά κι έχει γίνει παιδί του Βασιλιά, αν έχει αντιληφθεί ότι ο Θεός ο Παντοκράτορας τον έχει δεχτεί κι έχει λάβει αιώνια ζωή). Η σωτηρία για τους χαμένους μέσω της μετάνοιας και της πίστης είναι μια πράξη ποιότητας. Και η απελευθέρωση μέσω της μετάνοιας και της πίστης για τους δέσμιους πιστούς είναι κι αυτό ένα αποτέλεσμα που διαρκεί.
Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι του Θεού απέτυχαν να ξεχωρίσουν τη μετάνοια, ένα δώρο από το Θεό που γεννά μια αλλαγή που διαρκεί, από τη μεταμέλεια, ένα ανθρώπινο συναίσθημα που ποτέ δεν πάει πέρα από την ενοχή και τη λύπη. Ζουν μέσα σε δεσμά για χρόνια, παρόλο που «μετανοούν» αμέτρητες φορές. Η μετάνοια όμως ελευθερώνει τους δέσμιους. Και «Εάν λοιπόν ο Υιός σας ελευθερώση, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι.» (Ιωαν. 8/η':36).
Τι γίνεται με σένα; Βαδίζεις στην ελευθερία ή .στη ματαιότητα;
Είναι ώρα να γίνετε σκληροί με την αμαρτία!
Η αμαρτία φθείρει και καταστρέφει, δηλητηριάζει και μολύνει, φέρνει κατάρα και κάνει κακό. Είναι ένας επικίνδυνος δολοφόνος, ένας πανούργος εκτελεστής. Κι όμως συχνά νομίζουμε ότι είναι γλυκιά. Πόσο απατηλές μπορούν να είναι οι απολαύσεις της αμαρτίας. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να αντιμετωπίσεις την αμαρτία και αυτός είναι ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΟΨΕΙΣ!
«Ηκούσατε ότι ερρέθη εις τους αρχαίους, 'Μη μοιχεύσης.'
Εγώ όμως σας λέγω, ότι πας ο βλέπων γυναίκα δια να επιθυμήση αυτήν, ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού.
Εάν δε ο οφθαλμός σου ο δεξιός σε σκανδαλίζη, έκβαλε αυτόν, και ρίψον από σου, διότι σε συμφέρει να χαθή εν των μελών σου, και να ριφθή όλον το σώμα σου εις την γέενναν.
Και εάν η δεξιά σου χειρ σε σκανδαλίζη, έκκοψον αυτήν, και ρίψον από σου, διότι σε συμφέρει να χαθή εν των μελών σου, και να ριφθή όλον το σώμα σου εις την γέενναν.» (Ματθ. 5/ε':27-30)
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο θέλει ο Ιησούς να ατενίζουμε την αμαρτία: «Θα ήμουν πρόθυμος να κάνω αυτή την πράξη αν ήξερα ότι θα μου κόστιζε τον ουρανό; Θα αμάρτανα αν αυτό σήμαινε ότι θα ριχνόμουν στο πυρ της κόλασης;» Αν όχι, τότε μην την κάνεις! Αυτό είναι το μήνυμα του Κυρίου σε μας. Σύμφωνα με τον William Gurnall, Πουριτανό συγγραφέα του 17ου αιώνα, «ο Χριστιανός καλείται να διακηρύξει και να εκτελέσει ένα αδιάλλακτο πόλεμο ενάντια στις επιστήθιες αμαρτίες του. Εκείνες τις αμαρτίες που βρίσκονται κοντύτερα στην καρδιά του, πρέπει τώρα να τις πατήσει κάτω απ' τα πόδια του.»
Η αμαρτία φθείρει και καταστρέφει, δηλητηριάζει και μολύνει, φέρνει κατάρα και κάνει κακό. Είναι ένας επικίνδυνος δολοφόνος, ένας πανούργος εκτελεστής. Κι όμως συχνά νομίζουμε ότι είναι γλυκιά. Πόσο απατηλές μπορούν να είναι οι απολαύσεις της αμαρτίας. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να αντιμετωπίσεις την αμαρτία και αυτός είναι ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΟΨΕΙΣ!
«Ηκούσατε ότι ερρέθη εις τους αρχαίους, 'Μη μοιχεύσης.'
Εγώ όμως σας λέγω, ότι πας ο βλέπων γυναίκα δια να επιθυμήση αυτήν, ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού.
Εάν δε ο οφθαλμός σου ο δεξιός σε σκανδαλίζη, έκβαλε αυτόν, και ρίψον από σου, διότι σε συμφέρει να χαθή εν των μελών σου, και να ριφθή όλον το σώμα σου εις την γέενναν.
Και εάν η δεξιά σου χειρ σε σκανδαλίζη, έκκοψον αυτήν, και ρίψον από σου, διότι σε συμφέρει να χαθή εν των μελών σου, και να ριφθή όλον το σώμα σου εις την γέενναν.» (Ματθ. 5/ε':27-30)
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο θέλει ο Ιησούς να ατενίζουμε την αμαρτία: «Θα ήμουν πρόθυμος να κάνω αυτή την πράξη αν ήξερα ότι θα μου κόστιζε τον ουρανό; Θα αμάρτανα αν αυτό σήμαινε ότι θα ριχνόμουν στο πυρ της κόλασης;» Αν όχι, τότε μην την κάνεις! Αυτό είναι το μήνυμα του Κυρίου σε μας. Σύμφωνα με τον William Gurnall, Πουριτανό συγγραφέα του 17ου αιώνα, «ο Χριστιανός καλείται να διακηρύξει και να εκτελέσει ένα αδιάλλακτο πόλεμο ενάντια στις επιστήθιες αμαρτίες του. Εκείνες τις αμαρτίες που βρίσκονται κοντύτερα στην καρδιά του, πρέπει τώρα να τις πατήσει κάτω απ' τα πόδια του.»
Ο Θεός διέταξε τον Αβραάμ να προσφέρει το γιο του, τον Ισαάκ, το μονάκριβό του, τον οποίο αγαπούσε (Γεν. 22/κβ':2). Εμάς μας διατάζει κάτι περισσότερο:
«Ψυχή, πάρε την επιθυμία σου, τη μονάκριβη επιθυμία σου, που είναι γόνος της αγάπης σου, τον Ισαάκ σου, που ήταν η αιτία για περισσότερη χαρά και γέλιο, με την οποία υποσχέθηκες να δώσεις στον εαυτό σου τη μεγαλύτερη απόλαυση και το μεγαλύτερο όφελος. Καθώς θα κοιτάς πάντα το πρόσωπό Μου για παρηγοριά, θέσε τα χέρια σου επάνω της και πρόσφερέ τη σε Μένα. Χύσε το αίμα της ενώπιόν Μου. Μπήξε το μαχαίρι της θυσίας ή τη νέκρωση μέσα στην ίδια της την καρδιά. Κι αυτό να το κάνεις ελεύθερα, με χαρά, διότι δεν είναι ευάρεστη η θυσία που προσφέρεται με μια θλιμμένη ηρεμία και ιδιαίτερα τώρα που θα πρέπει να την αγκαλιάσεις για μια τελευταία φορά. Ειλικρινά αυτό είναι ένα δύσκολο κεφάλαιο, διότι αίμα και σάρκα δεν μπορούν να αντέξουν αυτά τα λόγια. Η επιθυμία μας δεν θα παραμείνει πάνω στο θυσιαστήριο υπομονετικά, όπως ο Ισαάκ, ή όπως «το Αρνίο, που εφέρθη επί σφαγήν ήτο άφωνον», αλλά θα ουρλιάξει και θα στριγκλίσει. Θα τινάσσεται ακόμα και θα ξεσκίζει την καρδιά με τις απαίσιες κραυγές της.» (Gurnall).
«Ψυχή, πάρε την επιθυμία σου, τη μονάκριβη επιθυμία σου, που είναι γόνος της αγάπης σου, τον Ισαάκ σου, που ήταν η αιτία για περισσότερη χαρά και γέλιο, με την οποία υποσχέθηκες να δώσεις στον εαυτό σου τη μεγαλύτερη απόλαυση και το μεγαλύτερο όφελος. Καθώς θα κοιτάς πάντα το πρόσωπό Μου για παρηγοριά, θέσε τα χέρια σου επάνω της και πρόσφερέ τη σε Μένα. Χύσε το αίμα της ενώπιόν Μου. Μπήξε το μαχαίρι της θυσίας ή τη νέκρωση μέσα στην ίδια της την καρδιά. Κι αυτό να το κάνεις ελεύθερα, με χαρά, διότι δεν είναι ευάρεστη η θυσία που προσφέρεται με μια θλιμμένη ηρεμία και ιδιαίτερα τώρα που θα πρέπει να την αγκαλιάσεις για μια τελευταία φορά. Ειλικρινά αυτό είναι ένα δύσκολο κεφάλαιο, διότι αίμα και σάρκα δεν μπορούν να αντέξουν αυτά τα λόγια. Η επιθυμία μας δεν θα παραμείνει πάνω στο θυσιαστήριο υπομονετικά, όπως ο Ισαάκ, ή όπως «το Αρνίο, που εφέρθη επί σφαγήν ήτο άφωνον», αλλά θα ουρλιάξει και θα στριγκλίσει. Θα τινάσσεται ακόμα και θα ξεσκίζει την καρδιά με τις απαίσιες κραυγές της.» (Gurnall).
Μερικοί από μας είμαστε όπως ο άνθρωπος που αναφέρει ο Josh Billings, «εκείνος που αφιερώνει τη μισή του ζωή στο να αμαρτάνει και την άλλη μισή του στη μετάνοια.» Θέλουμε να αλλάξουμε, αλλά έχουμε αδύναμο θέλω. Μοιάζουμε μ' εκείνους που «συχνά μετανοούν, αλλά ποτέ δεν διορθώνονται. Είμαστε σαν τον άνθρωπο εκείνο που βαδίζει πάνω σ' ένα επικίνδυνο μονοπάτι, που ξεκινά και σταματά συχνά, αλλά ποτέ δεν επιστρέφει.» (Bonnell Thornton) Κάτι δεν πάει καλά με τη μετάνοιά μας!
«Αν τώρα βρίσκεις τη δική σου μετάνοια υποκριτική και ότι δεν έχεις μετανοήσει σωστά, τακτοποίησε αυτό που έκανες λάθος. Όπως στο σώμα, αν ένα κόκαλο έχει δέσει στραβά, ο χειρούργος δεν έχει άλλη οδό, παρά να το σπάσει ξανά για να δέσει σωστά. Έτσι πρέπει να κάνεις και με τη μετάνοια. Αν δεν έχεις μετανοήσει σωστά, πρέπει να σπάσεις ξανά την καρδιά σου με ένα θείο τρόπο και να πενθήσεις πιο βαθιά για την αμαρτία απ' ότι έχεις κάνει ποτέ.» (Thomas Watson).
«Κανένας άνθρωπος δεν έχει μετανοήσει ειλικρινά, αν η αμαρτία του δεν τον έχει πληγώσει, αν η πληγή δεν τον έχει συντρίψει και νικήσει και δεν έχει εκβάλλει από μέσα του όλη την πάλη και την πεποίθηση στον εαυτό του κι αν δεν έχει δει τον εαυτό του σαν εκείνον που κάρφωσε το Σωτήρα πάνω στο ξύλο του σταυρού.» (A. W. Tozer).
Μερικά χαρακτηριστικά της αληθινής μετάνοιας
Η αληθινή μετάνοια δεν σταματά με τον πόνο των τύψεων. Μια αληθινά μετανοημένη γυναίκα που ζούσε στη μοιχεία θα αποδεσμευτεί από την αμαρτωλή σχέση της άσχετα με το πόσο θα πληγωθεί ο μοιχός εραστής της. Ένας αληθινά μετανοημένος κοκαϊνομανής θα εγκαταλείψει τη συνήθειά του άσχετα με αυτό που του λέει το μυαλό του και το σώμα του ότι το έχει πάρα πολύ ανάγκη.
Η αληθινή μετάνοια είναι απότομη με την αμαρτία και σκληρή με τη σάρκα. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στους πιστούς που έχουν ευγνωμοσύνη και σ' εκείνους που σέρνονται, ανάμεσα στην απελευθέρωση και το ολίσθημα. Οι τύψεις για τις αμαρτίες, το αίσθημα ενοχής και αηδίας ακόμα και αποστροφής μερικές φορές των πράξεων που έγιναν, μπορεί να φέρει λύπη και πένθος. Όμως μερικές φορές οι τύψεις φέρνουν λύπη κατά κόσμο, μια λύπη που εμφανίζεται μόνο εξαιτίας των άσχημων συνεπειών της αμαρτίας χωρίς να αναγνωριστεί ποτέ η ασχήμια της ίδιας της αμαρτίας. «Και η λύπη του κόσμου γεννά θάνατον.» (Β' Κορ. 7/ζ':10). Η μετάνοια δεν είναι μόνο τύψεις!
«Ποτέ μην συγχέεις τις τύψεις με τη μετάνοια. Οι τύψεις θέτουν απλά τον άνθρωπο στην κόλαση ενώ είναι ακόμα στη γη. Δεν φέρνει μαζί της καμία ποιοτική διόρθωση και αποκατάσταση, τίποτα που να κάνει τον άνθρωπο καλύτερο.
Η μετάνοια δεν είναι αντίδραση, ενώ οι τύψεις είναι. Οι τύψεις είναι αυτό που λέμε, δεν θα το ξανακάνω (αλλά είναι μόνο ένα προσωρινό συναίσθημα χωρίς καμία δύναμη αλλαγής). Η μετάνοια είναι ότι γίνομαι συνειδητοποιημένα το αντίθετο απ' αυτό που ήμουν. . Η φύση του Υιού του Θεού μπορεί να εισέλθει στη ζωή μου μόνο δια της οδού της μετάνοιας.» (Oswald Chambers)
Η αληθινή μετάνοια εισχωρεί μέχρι πολύ βαθιά. Δίδεται από το Θεό σ' εκείνους που τα έχουν ειλικρινά με την αμαρτία, που δεν μπορούν να ζήσουν μαζί της πια. Πρέπει απόλυτα, κατηγορηματικά και αμετάκλητα να ελευθερωθούν. Καλύτερα να μη ζουν καθόλου, παρά να ζουν μια μη άγια ζωή. Πρέπει να καθαριστούν με κάθε κόστος ή με οποιαδήποτε θυσία.
Όμως ο διάβολος μπορεί να είναι τόσο πανούργος! Έχεις βρεθεί ποτέ παγιδευμένος; Μέρες, βδομάδες ή ακόμα και μήνες περνούν κι εσύ συνεχίζεις να γλιστράς και να πέφτεις. Κάποιες αμαρτίες γίνονται συνηθισμένες στη ζωή σου. Δείχνουν να σε σκλαβώνουν και να σε τραβούν προς τα κάτω. Κι όμως συνεχίζεις να λες στο Θεό ότι λυπάσαι. Λες: «Κύριε, θέλω να απαλλαχτώ!» Όμως ακόμα συνεχίζεις να κάνεις το λάθος. Τίποτα δεν φαίνεται ν' αλλάζει.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Πολλές φορές είναι η επιφανειακή μετάνοια. Μετανοούμε επιπόλαια όταν η καρδιά μας δεν έχει αποστραφεί από την αμαρτία. Δεν είμαστε πλήρως ελεύθεροι, διότι δεν θέλουμε στην πραγματικότητα να ελευθερωθούμε! Υπερασπιζόμαστε ακόμα την επιλογή μας να κάνουμε την ίδια αμαρτία ξανά (ίσως αν το επιτρέπουν οι περιστάσεις;). Δεν έχουμε αποκηρύξει αληθινά τη βρώμικη συνήθεια για πάντα. Ακόμα μας προσελκύει τόσο πολύ. Ο William Gurnall είχε απόλυτο δίκιο όταν έλεγε: «Ο Θεός δεν θα απομακρύνει ποτέ την ενοχή εφόσον απολαμβάνεις την αμαρτία. . Είναι φοβερή ανοησία να επιθυμείς ο Θεός να συγχωρήσει αυτό που σκοπεύεις να πράξεις.» Ο Κύριος κοιτάζει την καρδιά. Νοιάζεται περισσότερο με το πώς ανταποκρινόμαστε στον πειρασμό σήμερα παρά με το τι υποσχόμαστε να κάνουμε με τον πειρασμό αύριο.
Αλλά αν έπρεπε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, θα έπρεπε να πούμε ότι δεν είναι πάντα εύκολο να απομακρύνεις την αμαρτία! Μερικές φορές πιανόμαστε στο δίχτυ της. Ο εχθρός μας έχει παγιδεύσει.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Πολλές φορές είναι η επιφανειακή μετάνοια. Μετανοούμε επιπόλαια όταν η καρδιά μας δεν έχει αποστραφεί από την αμαρτία. Δεν είμαστε πλήρως ελεύθεροι, διότι δεν θέλουμε στην πραγματικότητα να ελευθερωθούμε! Υπερασπιζόμαστε ακόμα την επιλογή μας να κάνουμε την ίδια αμαρτία ξανά (ίσως αν το επιτρέπουν οι περιστάσεις;). Δεν έχουμε αποκηρύξει αληθινά τη βρώμικη συνήθεια για πάντα. Ακόμα μας προσελκύει τόσο πολύ. Ο William Gurnall είχε απόλυτο δίκιο όταν έλεγε: «Ο Θεός δεν θα απομακρύνει ποτέ την ενοχή εφόσον απολαμβάνεις την αμαρτία. . Είναι φοβερή ανοησία να επιθυμείς ο Θεός να συγχωρήσει αυτό που σκοπεύεις να πράξεις.» Ο Κύριος κοιτάζει την καρδιά. Νοιάζεται περισσότερο με το πώς ανταποκρινόμαστε στον πειρασμό σήμερα παρά με το τι υποσχόμαστε να κάνουμε με τον πειρασμό αύριο.
Αλλά αν έπρεπε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, θα έπρεπε να πούμε ότι δεν είναι πάντα εύκολο να απομακρύνεις την αμαρτία! Μερικές φορές πιανόμαστε στο δίχτυ της. Ο εχθρός μας έχει παγιδεύσει.
Φυσικά με το Θεό υπάρχει πάντα ο τρόπος για να ελευθερωθούμε. Μερικές φορές καθώς «φρονούμε εαυτούς» ότι είμαστε «νεκροί κατά την αμαρτίαν, ζώντες δε εις τον Θεόν, δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» πιανόμαστε γερά από την πραγματικότητα της δύναμης του Θεού. Ξετινάζουμε από πάνω μας παλιές αμαρτίες, όπως ο σκύλος ξετινάζει τα νερά από την πλάτη του. Η αμαρτία δεν βασιλεύει πλέον μέσα μας. (Ρωμ. 6/ς':11-12). Είμαστε ελεύθεροι και αληθινά ελεύθεροι! Στην πραγματικότητα, πουθενά μέσα στη Γραφή δεν λέει ότι οι πιστοί πρέπει να είναι σκλάβοι στην αμαρτία. Μελέτησέ το και δες το μόνος σου. Ο Λόγος είναι εντελώς ξεκάθαρος.
Όμως μερικοί πιστοί βρίσκονται ακόμα σκλάβοι και τίποτα απ' αυτά που κάνουν δεν δείχνουν ότι σπάνε οι αλυσίδες τους. Εδώ εφαρμόζεται ο λόγος του Παύλου στον Τιμόθεο:
«Ο δε δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται, αλλά να ήναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος, διδάσκων μετά πραότητος τους αντιφρονούντας, μήποτε δώση εις αυτούς ο Θεός μετάνοιαν, ώστε να γνωρίσωσι την αλήθειαν. Και να ανανήψωσιν από της παγίδος του διαβόλου, υπό του οποίου είναι πεπαγιδευμένοι εις το θέλημα εκείνου.» (Β' Τιμ. 2/β':24-26)
Όταν τα μάτια κάποιου ανοίξουν, όταν κράξει στο Θεό και το εννοεί, όταν είναι αποφασισμένος να αλλάξει, ο Κύριος χαρίζει ένα πνεύμα μετάνοιας και μετά είναι κι εκείνος ελεύθερος.
Μέρος 3ον
Η αληθινή μετάνοια είναι μια υπερφυσική ικανότητα. Γεννά αλλαγή καρδιάς και γίνεται η αιτία για αλλαγή στη συμπεριφορά. «Μετάνοια χωρίς διόρθωση, είναι σαν να συνεχίζεις να ψαρεύεις χωρίς να έχεις επιδιορθώσει το δίχτυ.» (Lorenzo Dow). Αυτή δεν είναι στ' αλήθεια μετάνοια. Αντίθετα, όπως άλλοι είπαν: «Η αληθινή μετάνοια είναι να σταματάς την αμαρτία.» «Να μην το ξανακάνεις είναι η πιο πραγματική μετάνοια.» Ή με τα λόγια ενός άλλου ανθρώπου, του John Trapp: «Η διόρθωση και η αλλαγή της ζωής είναι η καλύτερη μετάνοια.» Γι' αυτό ο Oswald Chamber μπορούσε να πει: «Ο μόνος μετανοημένος άνθρωπος είναι ο άγιος άνθρωπος και ο μόνος άγιος άνθρωπος είναι εκείνος που έγινε έτσι από το θαύμα της άφεσης.» Η μετάνοια και η άγια ζωή βαδίζουν χέρι-χέρι. «Η καλύτερη μετάνοια είναι να σηκωθείς πάνω και να κάνεις πράξεις δικαιοσύνης και να ξεχάσεις ότι είχε ποτέ σχέση με την αμαρτία.» (William James).
Μερικοί άνθρωποι κλαίνε και θρηνούν κι όμως ποτέ δεν μετανοούν. Ίσως είναι ταραγμένοι, επειδή πιάστηκαν ή επειδή οι συνέπειες της αμαρτίας είναι τόσο οδυνηρές. Αυτή δεν είναι γνήσια μετάνοια. Στην πραγματικότητα, όπως εξηγεί ένας άλλος ευσεβής άνθρωπος, ο Thomas Watson:
«Κάποιος μπορεί να αποχωριστεί μια αμαρτία κι όμως χωρίς μετάνοια.
1) Ο άνθρωπος μπορεί να αποχωριστεί κάποιες αμαρτίες και να κρατήσεις κάποιες άλλες.
2) Μπορεί να αφήσει μια παλιά αμαρτία για να φιλοξενήσει μια άλλη.
3) Μπορεί ν' αφήσει μια αμαρτία όχι τόσο από τη δύναμη της χάριτος, αλλά από λόγους προνοητικότητας.
Η αληθινή αποπομπή της αμαρτίας γίνεται όταν οι πράξεις της αμαρτίας σταματήσουν εξαιτίας της έγχυσης του κριτηρίου της χάρης, καθώς ο ουρανός σταματά να είναι σκοτεινός εξαιτίας της έγχυσης του φωτός.»
Ολόκληρη η ατμόσφαιρα και το κλίμα αλλάζουν.
Μερικοί άνθρωποι κλαίνε και θρηνούν κι όμως ποτέ δεν μετανοούν. Ίσως είναι ταραγμένοι, επειδή πιάστηκαν ή επειδή οι συνέπειες της αμαρτίας είναι τόσο οδυνηρές. Αυτή δεν είναι γνήσια μετάνοια. Στην πραγματικότητα, όπως εξηγεί ένας άλλος ευσεβής άνθρωπος, ο Thomas Watson:
«Κάποιος μπορεί να αποχωριστεί μια αμαρτία κι όμως χωρίς μετάνοια.
1) Ο άνθρωπος μπορεί να αποχωριστεί κάποιες αμαρτίες και να κρατήσεις κάποιες άλλες.
2) Μπορεί να αφήσει μια παλιά αμαρτία για να φιλοξενήσει μια άλλη.
3) Μπορεί ν' αφήσει μια αμαρτία όχι τόσο από τη δύναμη της χάριτος, αλλά από λόγους προνοητικότητας.
Η αληθινή αποπομπή της αμαρτίας γίνεται όταν οι πράξεις της αμαρτίας σταματήσουν εξαιτίας της έγχυσης του κριτηρίου της χάρης, καθώς ο ουρανός σταματά να είναι σκοτεινός εξαιτίας της έγχυσης του φωτός.»
Ολόκληρη η ατμόσφαιρα και το κλίμα αλλάζουν.
Η αληθινή μετάνοια έχει ένα θαυμαστό αποτέλεσμα καθαρισμού. Μια μέρα στο Ισραήλ, ανάμεσα στους Ιουδαίους, ο Κύριος «θα εκχέει στον οίκο του Δαβίδ και στους κατοίκους της Ιερουσαλήμ πνεύμα χάριτος και ικεσιών. (Ζαχ. 12/ιβ':10). Ένα υπέρτατο πνεύμα χάριτος θα εκχυθεί πάνω στον αρχαίο λαό του Θεού. Τότε θα αναγνωρίσουν ότι Εκείνος που νόμιζαν ότι ήταν η αιτία όλων των δυσκολιών τους, Εκείνος που ονομάζεται Ιησούς, ήταν πραγματικά η μόνη πηγή της ελπίδας τους. «Εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι πένθος μέγα εν Ιερουσαλήμ .» (Ζαχ. 12/ιβ':10-14). Τι πένθος και μετάνοια θα υπάρξουν!
Και τα αποτελέσματα; «Εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι πηγή ανεωγμένη εις τον οίκον Δαβίδ και εις τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ δια την αμαρτίαν και δια την ακαθαρσίαν.» (Ζαχ. 13/ιγ':1) Και αυτός ο καθαρισμός, το αποτέλεσμα δεκαετιών συντριμμένης προσευχής από εκείνους που μεσιτεύουν για τον Ισραήλ, θα μεταμορφώσουν ολοκληρωτικά το έθνος. Αλληλούια! Αυτή είναι η μέρα που προφήτευσε ο Ησαίας:
«Εν εκείνη τη ημέρα ο κλάδος του Κυρίου θέλει είσθαι ωραίος και ένδοξος, και ο καρπός της γης εξαίρετος και ευφρόσυνος εις τους διασωθέντας εκ του Ισραήλ και ο υπόλοιπος εν Σιών και ο εναπολειφθείς εν Ιερουσαλήμ, όταν εκπλύνη ο Κύριος την ακαθαρσίαν των θυγατέρων της Σιών, και καθαρίση το αίμα της Ιερουσαλήμ εκ μέσου αυτής δια πνεύματος κρίσεως και διαπνεύματος καύσεως.» (Ησ. 4/δ':2-4)
Θα καθαρίσει και θα εξαγνίσει τα πάντα μεμιάς. Και ο λαός θα είναι άγιος ενώπιόν Του. Οι ρίζες της αμαρτίας θα εξατμιστούν και οι κηλίδες της αμαρτίας θα ξεπλυθούν.
Και τα αποτελέσματα; «Εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι πηγή ανεωγμένη εις τον οίκον Δαβίδ και εις τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ δια την αμαρτίαν και δια την ακαθαρσίαν.» (Ζαχ. 13/ιγ':1) Και αυτός ο καθαρισμός, το αποτέλεσμα δεκαετιών συντριμμένης προσευχής από εκείνους που μεσιτεύουν για τον Ισραήλ, θα μεταμορφώσουν ολοκληρωτικά το έθνος. Αλληλούια! Αυτή είναι η μέρα που προφήτευσε ο Ησαίας:
«Εν εκείνη τη ημέρα ο κλάδος του Κυρίου θέλει είσθαι ωραίος και ένδοξος, και ο καρπός της γης εξαίρετος και ευφρόσυνος εις τους διασωθέντας εκ του Ισραήλ και ο υπόλοιπος εν Σιών και ο εναπολειφθείς εν Ιερουσαλήμ, όταν εκπλύνη ο Κύριος την ακαθαρσίαν των θυγατέρων της Σιών, και καθαρίση το αίμα της Ιερουσαλήμ εκ μέσου αυτής δια πνεύματος κρίσεως και διαπνεύματος καύσεως.» (Ησ. 4/δ':2-4)
Θα καθαρίσει και θα εξαγνίσει τα πάντα μεμιάς. Και ο λαός θα είναι άγιος ενώπιόν Του. Οι ρίζες της αμαρτίας θα εξατμιστούν και οι κηλίδες της αμαρτίας θα ξεπλυθούν.
Αυτή είναι η ουσία της μετάνοιας. Παράγει μια βαθιά εδραιωμένη, διαρκή αλλαγή. Είναι το κλειδί για τον πραγματικό αγιασμό. Είναι απαίτηση στη πληρωμένη από το Άγιο Πνεύμα ζωή. Βλέπει την αμαρτία γι' αυτό που είναι και λυπάται αληθινά γι' αυτήν. Δεν ομολογεί μόνο την αμαρτία, αλλά ντρέπεται ανυπόκριτα γι' αυτήν. Την μισεί και την αποστρέφεται!
Η αληθινή μετάνοια είναι ο ένδοξος δότης της ζωής. Είναι το κλειδί για μια αληθινά αποκαταστημένη Εκκλησία. Δεν έχουμε όμως ακόμα αποκατασταθεί. Η κατάσταση της χώρας μας, η κατάσταση στον κόσμο και η κατάσταση στο Σώμα του Χριστού μας καλούν να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας την προτροπή του Ιωήλ:
«Και τώρα δια τούτο, λέγει Κύριος, επιστρέψατε προς εμέ εξ όλης της καρδίας υμών και εν νηστεία και εν κλαυθμώ και εν πένθει. Και διαρρήξατε την καρδίαν σας και μη τα ιμάτιά σας και επιστρέψατε προς Κύριον τον Θεόν σας, διότι είναι ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και μεταμελούμενος δια το κακόν. Τις οίδεν, αν θέλη επιστρέψει και μεταμεληθή και αφήσει ευλογίαν κατόπιν αυτού, προσφοράν και σπονδήν εις Κύριον τον Θεόν υμών;» (Ιωήλ 2/β':12-14)
Η διεθνής μετάνοια ξεκινά με τον καθένα από μας.
Είσαι έτοιμος να γίνεις αγενής με την αμαρτία; Δεν είναι τόσο τα λόγια που λες, όσο η στάση της καρδιάς σου (οι μεγάλοι όρκοι και οι υποσχέσεις δεν εντυπωσιάζουν τον Κύριο). Ψάξε βαθιά και να είσαι τίμιος με τον εαυτό σου. Φλερτάρεις με την επιθυμία; Παίζεις παιχνίδια με την απληστία; Σταμάτησες να φυλάγεσαι από την υπερηφάνεια; Προσευχήσου. Αρνήσου να παραιτηθείς. Κράτα το Λόγο μπροστά σου. Θέσε τον Κύριο μπροστά στα μάτια σου.
Αν η απάντηση δεν έρθει σήμερα, ζήτα, ψάξε και χτύπα ξανά. Να είσαι επίμονος. Πρέπει να καθαριστείς από την αμαρτία και την ενοχή. Πρέπει να ανήκει ολοκληρωτικά στο Θεό. Εκείνος θα σου δώσει τη δύναμη που χρειάζεσαι. Θα σου δωρίσει τη χάρη για να μετανοήσεις. Θα ξεκλειδώσει τη φυλακή σου και θα σε κάνει να πετάξεις ψηλά, αν το εννοείς, αν το θέλεις, αν είσαι ειλικρινής. Άφησε τις βρώμικες συνήθειες στα πόδια Του μια και καλή. Θα τα πετάξει μακριά από σένα.
«Όταν η ψυχή έχει θέσει τα λάθη της στα πόδια του Θεού, αισθάνεται σαν να έχει φτερά.» (Eugenie de Guerin).
Είσαι έτοιμος να πετάξεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου