Το πλοίο ναυάγησε.Ένας μόνο κατόρθωσε να διασωθεί πάνω σ'ένα ακατοίκητο νησί.
Μέσα σε λίγες μέρες κατάφερε να χτίσει μια καλύβα στην οπoία τοποθέτησε ό,τι μπόρεσε να γλυτώσει απο το ναυάγιο.
Προσευχόταν κάθε μέρα στον Θεό να τον βοηθήσει κι όλον τον καιρό του τον ξόδευε ανιχνεύοντας τον ορίζοντα μήπως και δεί κανένα πλοίο για να τον γλιτώσει.
Μια μέρα γύριζε απο το καθημερινό του κυνήγι για φαγητό.
Τον έπιασε απελπισία όταν βρήκε την καλυβα του καμένη απο πυρκαγιά. Ό,τι είχε γλιτώσει απο το ναυάγιο κάηκε.
''Με ξέχασε ο Θεός!'' συλλογίστηκε.
Σε λίγο όμως είδε ένα πλοίο να πλησιάζει στην ακτή του νησιού.
Τα πρώτα λόγια που του είπε ο καπετάνιος ήταν:
'' Είδαμε τον καπνό της φωτιάς που είχες ανάψει για να μας ειδοποιήσεις ότι είχες ανάγκη να σταματήσουμε εδώ. Αν δεν βλέπαμε τον καπνό, δεν θα αντιλαμβανόμαστε ότι υπήρχε άνθρωπος σε αυτό το νησί''.
Το μύνημα της ιστορίας είναι:
Eκείνο που πολλές φορές νομίζεις πως είναι κατάρα και πανωλεθρία στη ζωή σου, ίσως αποβεί η μεγαλύτερη ευλογία.
Προτού κρίνεις τον Θεό για κείνο που επιτρέπει στη ζωή σου, περίμενε λιγάκι.
Μην απελπίζεσαι έχε την ελπίδα σου στον Θεό μέχρι το τέλος γιατί ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΠΟΡΕΙ μέσα απο μια άσχημη κατάσταση να σε υπερευλογήσει πλούσια!!
Στάλθηκε απο την Φρωσίτα Στεφανάκη για τα xristianikanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου