Αυτός ο τρόπο παρατήρησης υπάρχει ιδιαίτερα στην επιστολή προς Εβραίους. Συνεχώς βλέπουμε εκεί τον Χριστό σε αντίθεση με πολλές εικόνες της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ οι σημασία των εικόνων ελαττώνεται, όταν συγκρίνονται μ’ Εκείνον. Ένα παράδειγμα αποτελεί η αντιπαράθεση των θυσιών της παλαιάς οικονομίας με τη θεία θυσία του Υιού. Μολονότι κάθε μεμονωμένη θυσία της Παλαιάς Διαθήκης αποτελεί εικόνα του Κυρίου Ιησού με τη θυσία Του ακόμα και στις μικρότερες ελπτομέρειες στην παρασκευή και προσφορά, εν τούτοις διαφαίνεται η εξοχότητα και μοναδικότητα της θυσίας Του μόλις με την παρατήρηση των διαφορών. Αυτό θέλουμε να μελετήσουμε λεπτομερέστερα στην περίπτωση του ολοκαυτώματος.
Το ολοκαύτωμα της Παλαιάς Διαθήκης
Το ολοκαύτωμα μιλά για το θάνατο-θυσία του Κυρίου στο σταυρό και ήταν μια αιματηρή θυσία, σε αντίθεση προς την προσφορά εξ αλφίτων, η οποία μιλά για τη ζωή Του ως δικαίου ανθρώπου, συνεπώς και δεν περιείχε αίμα. Στην εορτή των αζύμων άρτων έπρεπε να προσφερθούν δυο μοσχάρια, ένα κριάρι και επτά αρνιά ως ολοκαύτωμα (Αριθ. 28:19). Σ’ αυτή την περίπτωση δεν έφθανε ένα ζώο, για να δείξει τις ποικίλες ιδιότητες του αληθινού ολοκαυτώματος – του Αμνού του Θεού!
Εδώ ήδη βλέπουμε την πιο φανερή διαφορά μεταξύ του εικονικού και του αληθινού
ολοκαυτώματος: ενώ ο θυσιάζων ιερέας έπρεπε να προσφέρει συνολικά δέκα διαφορετικά ζώα ως ολοκαύτωμα, ο Θεός εκ μέρους Του έχει ένα μοναδικό Αμνό – τον Υιό Του!
Σ’ Αυτόν συγκεντρώνονταν όλες οι ιδιότητες, οι οποίες απεικονίζονται στα διαφορετικά θυτά: η δύναμη και επιμονή των δυο μοσχαριών, η ενέργεια του κριαριού καθώς και η υπακοή και η αφοσίωση του αρνιού. Τέτοιες διαφορές δείχνουν καθαρότατα τη μεγαλοπρέπεια το προσώπου και της θυσίας Του!
Τί μοναδική θυσία είναι αυτός ο Αμνός του Θεού!
Σε όλη την αιωνιότητα θα Τον βλέπουμε έτσι μπροστά μας – «Αρνίον ιστάμενον ως εσφαγμένον» (Αποκ. 5:6).
Είθε να εντυπωσιαστούμε βαθιά από την όψη αυτού του Αρνίου όπως ήταν ο απόστολος Ιωάννης!
Ήδη στη γη είχε εντυπωσιαστεί (Ιωαν. 1:36) και μπορούσε εν Πνεύματι να βρεθεί ήδη στον ουρανό (Αποκ. 5:6).
Αυτή θα είναι και η δική μας αιώνια μερίδα, να Τον βλέπουμε καθώς είναι.
M. Wölfinger
Εδώ ήδη βλέπουμε την πιο φανερή διαφορά μεταξύ του εικονικού και του αληθινού
Ο Υιός ως ολοκαύτωμα
Στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης αυτή η θαυμαστή αλήθεια για τον Αμνό του Θεού ήταν ακόμη κρυμμένη πίσω από το κάλυμμα των εικόνων. Μόλις στην Καινή Διαθήκη αποκαλύπτεται, ότι ο Αμνός του Θεού είναι ο Ίδιος ο Υιός του Θεού (Ιωαν. 1:29.36).
Εν τούτοις αυτή η αλήθεια εμφανίζεται σ’ ένα σημείο στην Παλαιά Διαθήκη για μια μικρή στιγμή, εκεί όπου διαβάζουμε: «Λάβε τώρα τον υιόν σου … και πρόσφερε αυτόν εκεί εις ολοκαύτωμα» (Γεν. 22:2).
Αυτή η περικοπή είναι αξιοσημείωτη, διότι ήδη υποδεικνύει, ότι ο Υιός του Θεού επρόκειτο να γίνει ο Αμνός του Θεού. Οι άνθρωποι μπορούσαν να προσφέρουν μόνο ζώα ως θυτά, τα οποία ποτέ δεν μπορούσαν ν’ αφαιρέσουν αμαρτίες (Εβρ. 10:11). Ο Θεός όμως έδωσε τον Υιό Του ως Αμνό για τη θυσία. Πόσο μεγάλη διαφορά, της μεγαλειότητας του ελέους του Θεού καθώς και της συνδεδεμένης ταπείνωσης του Υιόυ Του!
Αυτή η περικοπή είναι αξιοσημείωτη, διότι ήδη υποδεικνύει, ότι ο Υιός του Θεού επρόκειτο να γίνει ο Αμνός του Θεού. Οι άνθρωποι μπορούσαν να προσφέρουν μόνο ζώα ως θυτά, τα οποία ποτέ δεν μπορούσαν ν’ αφαιρέσουν αμαρτίες (Εβρ. 10:11). Ο Θεός όμως έδωσε τον Υιό Του ως Αμνό για τη θυσία. Πόσο μεγάλη διαφορά, της μεγαλειότητας του ελέους του Θεού καθώς και της συνδεδεμένης ταπείνωσης του Υιόυ Του!
Ο διπλός συμβολισμός του Αμνού
Ας παραμείνουμε μια στιγμή στο αρνί της Παλαιάς Διαθήκης. Παρατηρούμε λοιπόν, ότι εδώ σε αντίθεση με τον έναν Αμνό του Θεού υπήρχε επιλογή ανάμεσα σε αρνιά ή κατσίκια – στο πάσχα (Εξ. 12:5) καθώς και στο ολοκαύτωμα (Λευιτ. 1:10). Εκτός του ότι ο Θεός δίνει μια ορισμένη ελευθερία σε όποιον θυσιάζει ανάλογα με το τί διαθέτει, το αρνί μας δείχνει την πλήρη υπακοή και αφοσίωση του Υιού του Θεού, ο Οποίο υπέφερε τα πάντα «ως πρόβατον έμπροσθεν του κείροντος αυτό άφωνον, ούτω δεν ήνοιξε το στόμα αυτού» (Ησ. 53:7), για να εκπληρώσει ό,τι αντιστοιχούσε στο θέλημα του Πατρός. Στο κατσίκι ίσως βλέπουμε περισσότερο τη σταθερότητα και τη θέληση του Κυρίου να προσφέρει αυτή τη θυσία με υπακοή.
Ποια όμως είναι εδώ η διαφορά μεταξύ εικόνας και πραγματικότητας;
Η λέξη «ή» μας το δείχνει: μπορούσε να είναι αρνί ή κατσίκι – στη θυσία του Χριστού αντίθετα βλέπουμε και τα δυο συνδυασμένα αχώριστα, διότι στη θυσία Του βρίσκουμε και τους δυο συμβολισμούς. Στην υπακοή Του ήταν πρόθυμος και στη σταθερότητά Του ικανός να γίνει ο Αμνός του Θεού. Δεν φαίνεται μέσα απ’ αυτή την αντίθεση η μεγαλοπρέπεια του προσώπου Του; Όλες οι εικόνες μαζί βρίσκουν την εκπλήρωσή τους σ’ Εκείνον.
Η λέξη «ή» μας το δείχνει: μπορούσε να είναι αρνί ή κατσίκι – στη θυσία του Χριστού αντίθετα βλέπουμε και τα δυο συνδυασμένα αχώριστα, διότι στη θυσία Του βρίσκουμε και τους δυο συμβολισμούς. Στην υπακοή Του ήταν πρόθυμος και στη σταθερότητά Του ικανός να γίνει ο Αμνός του Θεού. Δεν φαίνεται μέσα απ’ αυτή την αντίθεση η μεγαλοπρέπεια του προσώπου Του; Όλες οι εικόνες μαζί βρίσκουν την εκπλήρωσή τους σ’ Εκείνον.
Μια σύγκριση με το Μωϋσή και τον Παύλο
Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά το Αμνού του Θεού σε σχέση με προθυμία και ικανότητα εκτέλεσης του έργου του Θεού. Μόνον ο Χριστός ήταν πρόθυμος και ικανός να πεθάνει για αμαρτωλούς ανθρώπους. Αυτή είναι η ιδιαιτερότητα του Αμνού του Θεού απέναντι σε όλες τις εικόνες της Παλαιάς Διαθήκης.
Αυτό αποδεικνύεται από δυο ακόμη παραδείγματα του Λόγου του Θεού: Στην Παλαιά καθώς και στην Καινή Διαθήκη πληροφορούμαστε για έναν άνθρωπο, ο οποίος ήθελε να προσφερθεί με την ιδιότητα μιας θυσίας για άλλους, ο οποίος όμως δεν ήταν ικανός. Πρόκειται για το Μωϋσή και τον Παύλο.
Ο Μωϋσής ήταν πρόθυμος κάποτε να σβηστεί από το βιβλίο του Θεού για χάρη του λαού (Εξ. 32:32), και ο Παύλος ήταν πρόθυμος ν’ απομακρυνθεί από το Χριστό μέσω μιας κατάρας για χάρη των αδελφών του (Ρωμ. 9:3). Δεν αμφισβητούμε τη φλεγόμενη, πραγματική αγάπη προς το λαό του Θεού ως κίνητρο. Δεν μπορούσαν όμως να προσφέρουν αυτή τη θυσία, γιατί τους έλειπε η αντίστοιχη ικανότητα! Δεν μπορούσαν ν’ αναλάβουν την κρίση του Θεού για άλλους επάνω τους, γιατί οι ίδιοι άξιζαν επίσης αυτή την κρίση. Πόσο εντυπωσιακά μιλούν τα εδάφια 8 έως 10 του Ψαλμού 49 σχετικά μ’ αυτό! Αυτό μπορούσε να κάνει μόνον ο Κύριος Ιησούς, γιατί ο Ίδιος ήταν χωρίς αμαρτία, συνεπώς κατάλληλος να εκπληρώσει ταυτόχρονα όλα όσα ήταν απαραίτητα.
Ο Μωϋσής ήταν πρόθυμος κάποτε να σβηστεί από το βιβλίο του Θεού για χάρη του λαού (Εξ. 32:32), και ο Παύλος ήταν πρόθυμος ν’ απομακρυνθεί από το Χριστό μέσω μιας κατάρας για χάρη των αδελφών του (Ρωμ. 9:3). Δεν αμφισβητούμε τη φλεγόμενη, πραγματική αγάπη προς το λαό του Θεού ως κίνητρο. Δεν μπορούσαν όμως να προσφέρουν αυτή τη θυσία, γιατί τους έλειπε η αντίστοιχη ικανότητα! Δεν μπορούσαν ν’ αναλάβουν την κρίση του Θεού για άλλους επάνω τους, γιατί οι ίδιοι άξιζαν επίσης αυτή την κρίση. Πόσο εντυπωσιακά μιλούν τα εδάφια 8 έως 10 του Ψαλμού 49 σχετικά μ’ αυτό! Αυτό μπορούσε να κάνει μόνον ο Κύριος Ιησούς, γιατί ο Ίδιος ήταν χωρίς αμαρτία, συνεπώς κατάλληλος να εκπληρώσει ταυτόχρονα όλα όσα ήταν απαραίτητα.
Τί μοναδική θυσία είναι αυτός ο Αμνός του Θεού!Σε όλη την αιωνιότητα θα Τον βλέπουμε έτσι μπροστά μας – «Αρνίον ιστάμενον ως εσφαγμένον» (Αποκ. 5:6).
Είθε να εντυπωσιαστούμε βαθιά από την όψη αυτού του Αρνίου όπως ήταν ο απόστολος Ιωάννης!
Ήδη στη γη είχε εντυπωσιαστεί (Ιωαν. 1:36) και μπορούσε εν Πνεύματι να βρεθεί ήδη στον ουρανό (Αποκ. 5:6).
Αυτή θα είναι και η δική μας αιώνια μερίδα, να Τον βλέπουμε καθώς είναι.
M. Wölfinger
Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ για τα Xristianikanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου