Η σχολή της υπακοής 25. Σχετικά με την υπακοή μέχρι θανάτου

Υπάρχει μια βαθύτερη και πνευματικότερη πλευρά αυτής της α­λή­θειας, την οποία δεν έθιξα ακόμη. Είναι κάτι, το οποίο συ­νή­θως δεν παρουσιάζεται σε πρώιμο στάδιο της χριστιανικής ζω­ής, και όμως είναι απαραίτητο να ξέρει κάθε πιστός, ποια είναι τα προνόμια τα οποία τον περιμένουν. Υπάρχει μια εμπειρία, στην οποία οδηγείται ο πιστός μέσω ειλικρινούς υπακοής, και με την οποία θα ξέρει, ότι η υπακοή οδηγεί στο θάνατο – με μα­θη­μα­τική ακρίβεια όπως στον Κύριό του.

Ας δούμε, τί σημαίνει αυτό.

 Στη ζωή του Κυρίου μας η α­ντί­στα­ση ήταν πλήρης και τέλεια εναντίον της αμαρτίας και του κό­σμου. Ε­νώ η τελική του απελευθέρωση από τους πειρασμούς τους και η νί­κη Του πάνω στην εξουσία τους – η υπακοή Του – δεν είχε ο­λο­κλη­ρωθεί, μέχρι να πεθάνει ως προς την επίγεια ζω­ή. Σ’ αυτό το θά­νατο παρέδωσε τη ζωή Του με πλήρη υπακοή στα χέ­ρια του Πα­τρός, περιμένοντάς Τον να Τον αναστήσει. Δια του θα­νάτου Του έ­λαβε το πλήρωμα της νέας ζωής και της δό­ξας Του. Αποκλειστικά δια του θανάτου Του, αφήνωντας τη ζω­ή την ο­ποία είχε, μπο­ρού­σε να Τον εισάγει η υπακοή στην δόξα του Θε­ού.

Ο πιστός έχει μερίδιο μαζί με τον Χριστό σ’ αυτό το θάνατο ως προς την αμαρτία. Ως συνέπεια άγνοιας και απιστίας ίσως να έ­χει κά­νει λίγες εμπειρίες αυτού. Εάν το Άγιο Πνεύμα τού α­πο­κα­λύ­ψει, τί κατέχει εν Χριστώ, και εάν το αποκτήσει εν πίστει, τό­τε το Πνεύ­μα ενεργεί μέσα του το ίδιο φρόνημα, το οποίο είχε ο Χρι­στός στο θάνατό Του. Στον Χριστό υπήρχε μια πλήρης α­πο­στρο­φή από τη ζωή Του, μια τέλεια παράδοση του πνεύματός Του στα χέ­ρια του Πατρός. Αυτή ήταν η τέλεια εκπλήρωση της ε­ντο­λής του Πα­τρός Του: παράδωσε την ζωή σου στα χέρια μου. Α­πό την πλή­ρη αυταπάρνηση του τάφου εισήλθε στην δόξα του Πα­τρός.

Ο πιστός είναι μέτοχος αυτού του γεγονότος. Βρίσκει, ότι μέσα στην πιο ανεπιφύλακτη υπακοή δια του Πνεύματος του Θεού υ­πάρ­χει ένα κρυφό στοιχείο του εγώ και της ιδιογνωμοσύνης. Ε­πι­θυ­μεί ν’ απελευθερωθεί απ’ αυτό. Ο Λόγος του Θεού διδάσκει, ό­τι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο μέσω του θανάτου. Το Πνεύμα τον βοηθάει ν’ αποδεχθεί πλήρως, ότι έχει πεθάνει πράγματι εν Χρι­στώ ως προς την αμαρτία και ότι η δύναμη αυτού του θα­νά­του είναι ικανή να ενεργήσει μέσα του. Καθίσταται πρόθυμος να εί­ναι υπάκουος μέχρι θανάτου, μέχρι αυτό τον πλήρη θάνατο ως προς τον εαυτό του, ο οποίος πραγματικά τον εκκενώνει. Εδώ βρί­σκει τέλεια είσοδο στη ζωή του Χριστού.

Να δει την αναγκαιότητα αυτού του τελείου θανάτου ως προς τον εαυτό του, να είναι πρόθυμος γι’ αυτό και να εισαχθεί στην πλή­ρη εκκένωση του εαυτού και ταπεινότητα του Κυρίου Ιησού – αυ­τό είναι το ανώτερο δίδαγμα, το οποίο έχει να μάθει η υπακοή μας, αυτή είναι στην πραγματικότητα η αρμοστή στον Χριστό υ­πα­κοή μέχρι θανάτου.

Εδώ δεν υπάρχει χώρος να το αναλύσουμε περισσότερο. Σκέ­φτηκα απλώς, ότι θα ήταν καλό να πούμε αυτά σχετικά μ’ αυ­τό το δίδαγμα, το οποίο ο Θεός ο Ίδιος – στον καιρό Του – θα δι­δά­ξει σε όσους είναι ολωσδιόλου πιστοί.

Συνεχίζεται…

A. Murray Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ για τα Xristianikanea.gr