1) Οι σκέψεις μας πηγαίνουν αμέσως στον πολύτιμο Κύριό μας και την εξέχουσα θέση, την οποία δίνει στην υπακοή. Άλλωστε γι’ αυτό ήρθε στη γη.
Ενώ ήρθε στον κόσμο με την πρόθεση: «Ιδού, έρχομαι δια να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου» (Εβρ. ι΄ 9), απέναντι στους ανθρώπους ομολογούσε: «Δεν ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός» (Ιωαν. ε΄ 30).
Σχετικά με όλα όσα έκανε και υπέφερε μέχρι θανάτου, έλεγε: «Ταύτην την εντολήν έλαβον παρά του Πατρός μου» (Ιωαν. ι΄ 18).
Εάν στραφούμε στη διδασκαλία Του, τότε βρίσκουμε παντού, ότι ζητεί από κάθε μαθητή Του την ίδια υπακοή, την οποία ανέδειξε ο ίδιος.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της υπηρεσίας Του, από την αρχή μέχρι το τέλος, η υπακοή αποτελεί την ύψιστη ουσία της απολύτρωσης.
Το κήρυγμα στο όρος αρχίζει με τα λόγια: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας … αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. ζ΄ 21).
Και πόσο θαυμαστά διαφαίνεται το πνεύμα της υπακοής στη τελευταία του ομιλία προς τους μαθητές.
Αυτό το πνεύμα γεννάται και εμπνέεται από την αγάπη καθώς και ανοίγει το δρόμο προς την αγάπη του Θεού. Λάβε στην καρδιά σου τα θαυμαστά λόγια: «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε. Και εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει … το Πνεύμα της αληθείας … Ο έχων τας εντολάς μου και φυλάττων αυτάς, εκείνος είναι ο αγαπών με. Ο δε αγαπών με, θέλει αγαπηθή υπό του Πατρός μου, και εγώ θέλω αγαπήσει αυτόν και θέλω φανερώσει εμαυτόν εις αυτόν … Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει» (Ιωαν. ιδ΄ 15.16.21.23).
Δεν μπορεί με λόγια να εκφραστεί απλούστερα και δυναμικότερα, ποιο υψηλή και ένδοξη θέση δίνει ο Χριστός στην υπακοή με τη διπλή δυνατότητα: α) είναι εφικτή μόνο για μια καρδιά με αγάπη,
β) καθιστά έτσι εφικτά όλα όσα παραχωρεί ο Θεός σχετικά με το Άγιο Πνεύμα, την θαυμαστή αγάπη Του και την εγκατοίκησή Του εν Χριστώ Ιησού. Δεν γνωρίζω κανένα άλλο σημείο στη Γραφή, το οποίο δίνει μια μεγαλύτερη αποκάλυψη σχετικά με την πνευματική ζωή ή την δύναμη της υπακοής με αγάπη ως μοναδική προϋπόθεση.
Ας παρακαλέσουμε σοβαρά τον Θεό, ώστε το φως το οποίο απλώνεται σ’ αυτά τα λόγια – δια του Αγίου Πνεύματος – να μεταμορφώσει την καθημερινή μας υπακοή σε ουράνια δόξα.
Πρόσεξε, πως όλα αυτά επιβεβαιώνονται στο επόμενο κεφάλαιο. Πόσο γνωστή είναι η παραβολή με το αμπέλι! Πόσο συχνά διερωτηθήκαμε, πώς μπορούμε να είμαστε ικανοί να παραμένουμε μόνιμα εν Χριστώ! Συνήθως σκεπτόμασταν να εξετάζουμε περισσότερο τη Γραφή, να έχουμε περισσότερη πίστη, να προσευχόμαστε περισσότερο, να έχουμε περισσότερη κοινωνία με τον Θεό, και παραβλέπαμε την απλή αλήθεια, την οποία ο Ιησούς δίδαξε τόσο ξεκάθαρα: «Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη μου» (Ιωαν. ιε΄ 10), με τη θεία επβεβαίωση: «Καθώς εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός μου και μένω εν τη αγάπη αυτού» (Ιωαν. ιε΄ 10).
Για Εκείνον καθώς και για εμάς η μοναδική οδός υπό τον ουρανό, για να μείνουμε στη θεία αγάπη, είναι να φυλάττουμε τις εντολές Του.
Σε ρωτάω: το ήξερες; Το άκουσες σε κήρυγμα;Το πίστεψες και έκανες την εμπειρία ότι αληθεύει, πως η υπακοή στη γη είναι το κλειδί για μια θέση στην αγάπη του Θεού στον ουρανό; Μόνον όταν υπάρχει μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ της ειλικρινούς αγάπης του Θεού στον ουρανό και της ειλικρινούς υπακοής μας με αγάπη στη γη, σε καμία άλλη περίπτωση ο Χριστός δεν μπορεί να μας αποκαλυφθεί, ούτε μπορεί ο Θεός να κατοικήσει σε μας, ούτε μπορούμε να παραμείνουμε στην αγάπη Του.
2) Προχωρώντας από τον Κύριό μας στους αποστόλους Του, βρίσκουμε στις Πράξεις των Αποστόλων δυο λόγια του Πέτρου, τα οποία δείχνουν, πως καρποφόρησε μέσα του η διδασκαλία του Κυρίου. Αφ’ ενός αποδεικνύει, ότι γνωρίζει, ποια ήταν η προετοιμασία για την έλευση του Πνεύματος: η αφιέρωση στον Χριστό, με τα λόγια: «Το Πνεύμα δε το Άγιον, το οποίον έδωκεν ο Θεός εις τους πειθαρχούντας εις αυτόν» (Πραξ. ε΄ 32). Αφ’ ετέρου έχουμε τη στραμμένη προς τον άνθρωπο πλευρά: υπακοή μέχρι θανάτου, με τα λόγια: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους» (Πραξ. ε΄ 29). Στη γη δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο για το Πνεύμα μέσα στον άνθρωπο, ο οποίος αφιερώθηκε στον Θεό.
3) Στη επιστολή του Παύλου προς Ρωμαίους βρίσκουμε στα πρώτα και τα τελευταία εδάφια την έκφραση: «εις πάντα τα έθνη προς υπακοήν πίστεως» (Ρωμ. α΄ 5, ις΄ 26). Αυτό εκφράζει το σκοπό, γιατί έγινε απόστολος. Μιλά σχετικά με όσα έκανε ο Θεός για την υπακοή των εθνών. Διδάσκει, ότι καθώς η υπακοή του Χριστού μάς καθιστά δίκαιους, γινόμαστε σκλάβοι της υπακοής προς δικαιοσύνη, και καθώς η ανυπακοή του Αδάμ και η δική μας ήταν το μοναδικό, το οποίο επέφερε το θάνατο, η υπακοή του Χριστού και η δική μας είναι το μοναδικό, το οποίο γνωστοποιεί το Ευαγγέλιο ως την οδό επαναφοράς προς τον Θεό και την ευδοκία Του.
4) Γνωρίζουμε όλοι, πως ο Ιάκωβος μας προειδοποιεί, να μην είμαστε μόνο ακροατές αλλά εκτελεστές του Λόγου, και εξηγεί, πώς ο Αβραάμ δικαιώθηκε και τελειοποιήθηκε η πίστη του μέσω των έργων του.
5) Στην Α΄ Πέτρου επιστολή αρκεί να δούμε το πρώτο κεφάλαιο, για να διακρίνουμε ποια θέση έχει η υπακοή στη διδασκαλία του.
Στο εδάφιο 2 μιλά προς τους «εκλεκτούς κατά πρόγνωσιν Θεού Πατρός, δια του αγιασμού του Πνεύματος, εις υπακοήν και ραντισμόν του αίματος του Ιησού Χριστού». Έτσι μας υποδεικνύει την πίστη ως αιώνια πρόθεση του Πατρός, ως μεγάλο αντικείμενο και σκοπό του έργου του Πνεύματος και ως κύριο μέρος του απολυτρωτικού έργου του Χριστού. Στα εδάφια 14 και 15 γράφει: «ως τέκνα υπακοής (δηλαδή γεννημένοι, χαρακτηρισμένοι και υποταγμένοι) … σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή». Η υπακοή είναι η πηγή αληθινού αγιασμού. Στο εδάφιο 22 διαβάζουμε: «Καθαρίσαντες λοιπόν τας ψυχάς σας με την υπακοήν της αληθείας». Η πλήρης αποδοχή της αλήθειας του Θεού δεν ήταν μόνο ένα θέμα διανοητικής συμφωνίας ή μιας έντονης έκφρασης αισθημάτων. Ήταν η υποταγή της ζωής κάτω από την κυριαρχία της αλήθειας του Θεού: η ζωή του χριστιανού πρωτίστως αποτελείται από υπακοή.
6) Σχετικά με τον Ιωάννη γνωρίζουμε, πόσο αποφασισμένος ήταν στην άποψή του: «Όστις λέγει, Εγνώρισα αυτόν, και τας εντολάς αυτού δεν φυλάττει, ψεύστης είναι» (Α΄ Ιωαν. β΄ 4).
Η υπακοή είναι το κύριο χαρακτηριστικό του χριστιανικού φρονήματος. Ας αγαπάμε «με έργον και αλήθειαν. Και εκ τούτου γνωρίζομεν ότι είμεθα εκ της αληθείας και θέλομεν πληροφορήσει τας καρδίας ημών έμπροσθεν αυτού … και ό,τι αν ζητώμεν λαμβάνομεν παρ’ αυτού, διότι φυλάττομεν τας εντολάς αυτού και πράττομεν τα αρεστά ενώπιον αυτού» (Α΄ Ιωαν. γ΄ 19.22). Η υπακοή είναι το μυστικό μιας καλής συνείδησης και της πεποίθησης, ότι ο Θεός μάς ακούει. «Αύτη είναι η αγάπη του Θεού: το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού» (Α΄ Ιωαν. ε΄ 3). Η υπακοή, η οποία τηρεί τις εντολές Του είναι το ένδυμα, μέσα στο οποίο φαίνεται και γνωρίζεται η κρυφή, αόρατη αγάπη.
Αυτή είναι η θέση, την οποία έχει η υπακοή μέσα στην Αγία Γραφή, στις σκέψεις του Θεού και στην καρδιά των υπηρετών Του.
Κάνουμε καλά να διερωτώμαστε: έχει αυτή τη θέση στην καρδιά και τη ζωή μου;
Δίνουμε πραγματικά στην υπακοή εκείνη την ύψιστη, κυρίαρχη θέση, την οποία θα έπρεπε να έχει κατά τις σκέψεις του Θεού – ως κίνητρο κάθε ενέργειας και κάθε προσέγγισης προς Αυτόν;
Εάν αφήσουμε το Πνεύμα του Θεού να μας εξερευνήσει ως προς αυτό, ίσως παρατηρήσουμε, ότι δεν δώσαμε ποτέ στην υπακοή την πραγματική, αρμοστή θέση της στη ζωή μας, και ότι αυτή η έλλειψη είναι η αιτία κάθε πταίσματος στην προσευχή και το έργο.
Ίσως δικαρίνουμε, ότι οι μεγάλες ευλογίες της χάριτος του Θεού και η πλήρης απόλαυσης της αγάπης και παρουσίας Του δεν ήταν εφικτές για μας, απλά επειδή δεν δώσαμε στην υπακοή τη θέση, την οποία θα έπρεπε να έχει κατά το θέλημα του Θεού: πηγή και σκοπός της χριστιανικής ζωής μας.
Είθε αυτή η πρώτη ενότητα της ανάλυσής μας, ν’ αφυπνίσει μέσα μας την επιθυμία, να διακρίνουμε πλήρως το θέλημα του Θεού σχετικά μ’ αυτή την αλήθεια.
Ας προσευχόμαστε, ώστε το Πνεύμα του Θεού να μας δείχνει, πόσο ελειπής είναι η ζωή του χριστιανού, όταν η υπακοή δεν κυριαρχεί πάνω σε όλα, πώς αυτή η ζωή μπορεί να μετατραπεί σε μια ζωή πλήρους αφιέρωσης σε υπακοή χωρίς όρους, και πόσο σίγουρο είναι, ότι ο Θεός θέλει να μας ικανώσει εν Χριστώ να ζούμε σύμφωνα μ’ αυτό.
Συνεχίζεται…A. Murray Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ για τα Xristianikanea.gr
Η σχολή της υπακοής 2
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου