Μέρος της ενδόξασης του Ιησού ήταν, αφού ανεβεί εις ύψος, να δώσει χαρίσματα στους ανθρώπους.
Το χάρισμα είναι δώρο.
Ποιος δίνει τα χαρίσματα;
Ιακ.α17- Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον είναι άνωθεν καταβαίνον από του Πατρός των φώτων, εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής.
Στο προηγούμενο εδάφιο είδαμε τον Ιησού να δίνει τα χαρίσματα μετά την ενδόξαση Του κι εδώ βλέπουμε τον Πατέρα να τα δίνει.
Βλέπουμε όμως ακόμα…
Εφε.δ9- Το δε ανέβη τι είναι ειμή ότι και κατέβη πρώτον εις τα κατώτερα μέρη της γης; 10- Ο καταβάς αυτός είναι και ο αναβάς υπεράνω πάντων των ουρανών, διά να πληρώση τα πάντα.
Η επαγγελία ήταν να πληρωθεί ο λαός του Θεού με Πνεύμα Άγιο.
Ιωα.α16- Και πάντες ημείς ελάβομεν εκ του πληρώματος αυτού και χάριν αντί χάριτος·
Εφε.α17- διά να σας δώση ο Θεός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Πατήρ της δόξης, πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως εις επίγνωσιν αυτού, 18- ώστε να φωτισθώσιν οι οφθαλμοί του νοός σας, εις το να γνωρίσητε ποία είναι η ελπίς της προσκλήσεως αυτού (Πατέρα), και τις ο πλούτος της δόξης της κληρονομίας αυτού(Πατέρα) εις τους αγίους, 19- και τι το υπερβάλλον μέγεθος της δυνάμεως αυτού (Πατερα) προς ημάς τους πιστεύοντας κατά την ενέργειαν του κράτους της ισχύος αυτού (Πατέρα), 20- την οποίαν ενήργησεν εν τω Χριστώ (ο Πατέρας), αναστήσας αυτόν εκ νεκρών, και εκάθισεν εκ δεξιών αυτού (Πατέρα) εν τοις επουρανίοις, 21- υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος ονομαζομένου ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι· 22- και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, 23- ήτις είναι το σώμα αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρούντος.
Κείμενο α17- ἵνα ὁ θεὸς τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῆς δόξης, δώῃ ὑμῖν πνεῦμα σοφίας καὶ ἀποκαλύψεως ἐν ἐπιγνώσει αὐτοῦ, 18- πεφωτισμένους τοὺς ὀφθάλμους τὴς καρδίας [ὑμῶν] εἰς τὸ εἰδέναι ὑμᾶς τίς ἐστιν ἡ ἐλπὶς τῆς κλήσεως αὐτοῦ, τίς ὁ πλοῦτος τῆς δόξης τῆς κληρονομίας αὐτοῦ ἐν τοῖς ἁγίοις, 19- καὶ τί τὸ ὑπερβάλλον μέγεθος τῆς δυνάμεως αὐτοῦ εἰς ἡμᾶς τοὺς πιστεύοντας κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ κράτους τῆς ἰσχύος αὐτοῦ. 20- ἣν ἐνήργηκεν ἐν τῷ Χριστῷ ἐγείρας αὐτὸν ἐκ νεκρῶν καὶ καθίσας ἐν δεξιᾷ αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. 21- ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶ δυνάμεως καὶ κυριότητος καὶ πάντος ὀνόματος ὀνομαζομένου, οὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι· 22- καὶ πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ αὐτὸν ἔδωκεν κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ ἐκκλησίᾳ, 23- ἥτις ἐστὶν τὸ σῶμα αὐτοῦ, τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσιν πληρουμένου.
Όλα αυτά είναι η ύψωση, η ενδόξαση του Ιησού.
Η κυριότητα ανήκει στον Ιησού.
Πρξ.ι36- Τον λόγον, τον οποίον απέστειλε προς τους υιούς Ισραήλ ευαγγελιζόμενος ειρήνην διά Ιησού Χριστού· ούτος είναι ο Κύριος πάντων·
Όλη την κυριότητα, όλη τη θεότητα, όλο το πλήρωμα, όλες τις ιδιότητες Του, ο Θεός τις έδωσε στον Υιό.
Ιωα.ι30- Εγώ και ο Πατήρ έν είμεθα.
Αν δεν δούμε τον Υιό έτσι, Του κλέψαμε τη δόξα. Αυτό έκανε ο διάβολος.
Εφε.α21- υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος ονομαζομένου ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι· 22- και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού (του Υιού), και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, 23- ήτις είναι το σώμα αυτού (του Υιού), το πλήρωμα (η εκκλησία) του τα πάντα εν πάσι πληρούντος (ο Χριστός).
Η εκκλησία είναι το πλήρωμα Εκείνου που πληροί τα πάντα.
Ο Υιός πληροί τα πάντα, επειδή βρίσκεται παντού ταυτόχρονα, μιλάει, φανερώνεται, θεραπεύει, βαπτίζει με Άγιο Πνεύμα…
Όλα αυτά τα κάνει επειδή ο έσχατος Αδάμ έγινε εις πνεύμα ζωοποιούν. Αυτή είναι η δόξα, ο Παράκλητος που επρόκειτο να έρθει.
Την ημέρα της Πεντηκοστής, ο Πέτρος κηρύττει σε ένα μεγάλος πλήθος:
Πρξ.β36- Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.
Ο Πέτρος πάλι αναφέρεται στην ενδόξαση του Υιού.
Ότι ο Θεός Τον έκαμε Κύριο και Χριστό.
Οι όροι αυτοί είναι μεσσιανικοί προφητικοί τίτλοι για τον Ιησού. Στα Εβραϊκά είναι Αδόν χα Μασσία.
Με αυτό, ο Πέτρος εννοεί ότι αφού Τον ύψωσε, Τον έκαμε «Κύριο και Χριστό». Ο τίτλος αυτός ήταν δοσμένος στον Ιησού από μωρό. Όμως έπρεπε να δοκιμαστεί, να περάσει όλα τα τεστ, να αποδειχθεί, να νικήσει, για να Του δώσει μετά ο Θεός τη δόξα.
Λουκ.β10- Και είπε προς αυτούς ο άγγελος· Μη φοβείσθε· διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν, 11- διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος.
Ήταν δοσμένος όμως δεν ήταν αποδεδειγμένος.
Ο Θεός έδωσε στον Αδάμ όλη την εξουσία πάνω στη γη. Έπρεπε όμως η εξουσία, η θέση αυτή να δοκιμαστεί. Στη δοκιμασία πάνω ο Αδάμ τα έχασε όλα. Υπέταξε τον εαυτό του στον διάβολο, ο οποίος έκλεψε την εξουσία του Αδάμ κι έγινε εκείνος κύριος πάνω στη γη.
Ο Χριστός ξεκινάει σαν έσχατος Αδάμ, Του δίνεται ο τίτλος της κυριότητας, αλλά έπρεπε κι Αυτός να δοκιμαστεί. Δοκιμάστηκε λοιπόν, τα νίκησε όλα και υψώθηκε.
Γι’ αυτό ο Πέτρος λέει ότι καθώς ανέβηκε στους ουρανούς Τον έκανε ο Θεός «Κύριο και Χριστό». Τη δόξα του να είναι Κύριος, ο μεσίτης, ο αρχιερέας μας, ο Αμνός της θυσίας, το εξιλαστήριο μέσο, να είναι Αυτός δια του οποίου εμείς όλοι (μέχρι τα πέρατα της γης) μπορούμε να βλέψουμε και να σωθούμε.
Πρξ.β21- Και πας όστις αν επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου, θέλει σωθή.
Ιωηλ.β32- Και πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου, θέλει σωθή· διότι εν τω όρει Σιών και εν Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι σωτηρία, καθώς είπεν ο Κύριος, και εις τους υπολοίπους τους οποίους ο Κύριος θέλει προσκαλέσει.
Το όνομα του Ιησού…
Όταν συναντήθηκαν η Ελισάβετ και η Μαριάμ στη Χεβρών και χαιρετήθηκαν…
Λουκ.α43- Και πόθεν μοι τούτο, να έλθη η μήτηρ του Κυρίου (Αδονί) μου προς με;
Η ελληνική γλώσσα δεν έχει άλλη λέξη που να δηλώνει Κύριο, ενώ η εβραϊκή έχει το Γιάχουε (Αυτός είναι), το Αδονάι (Κύριος) και το Αδόν (Κύριος).
Εδώ έχουμε τον μεσσιανικό τίτλο Αδονί. Η Ελισάβετ μίλησε στη μητέρα του Αδονί. Ο Γιάχουε δεν έχει μητέρα! Δεν υπάρχει θεομήτωρ. Τέτοια είχαν οι Μιθραϊστές. Τον Μίθρα τον είχε γεννήσει η θεομήτωρ, η Αστάρτη, πάνω στην οποία εφάρμοσαν το πρόσωπο της μητέρας του Ιησού.
Ματ.ις16- Και αποκριθείς ο Σίμων Πέτρος είπε· Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος.
Οι τίτλοι του Ιησού ήταν δοσμένοι, αλλά έπρεπε να δοκιμαστεί ο Χριστός, να βρεθεί τέλειος κατά πάντα για να μπορεί να αποκτήσει τη δόξα.
Η δόξα που εμείς τώρα έχουμε, είναι ο αρραβώνας του Πνεύματος.
Στον Ιησού ο Θεός δεν έδωσε το Πνεύμα με μέτρο, αλλά σ’ εμάς το δίνει κατά το μέτρο της πίστης μας.
Όταν όμως θα πάμε στον ουρανό, η δόξα μας θα είναι ο Κύριος, όπως λέει ο Δαβίδ στους Ψαλμούς, ότι η κληρονομία του είναι ο Κύριος. Με αποκάλυψη το κατάλαβε.
Πόσο από τη δόξα; Πόσο από τον Κύριο;
Ανάλογα με το Πνεύμα που έχουμε τώρα, το χρίσμα που έχουμε, το πού βρισκόμαστε…
Α’Κορ.ιε45- Ούτως είναι και γεγραμμένον· Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν· ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν.
Καθώς δοξάστηκε ο Χριστός, ο έσχατος Αδάμ, ο άνθρωπος Χριστός, έγινε εις πνεύμα ζωοποιούν.
Το ρήμα ζωοποιώ σημαίνει ότι κάτι που είναι νεκρό το κάνω ζωντανό.
Κολ.β13- Και εσάς, όντας νεκρούς εις τα αμαρτήματα και την ακροβυστίαν της σαρκός σας, συνεζωοποίησε μετ’ αυτού, συγχωρήσας εις εσάς πάντα τα πταίσματα,
Είναι το πνεύμα της ανάστασης.
Ο Ιησούς είπε:
Ιωα.ια25- Είπε προς αυτήν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει·
Για πόσους, για πόσο και για πότε είναι ο Χριστός η ανάσταση;
Για όλους και για πάντα!
Έγινε, δεν ήταν. Ο Θεός Τον έκανε Χριστό και Κύριο, πνεύμα ζωοποιούν.
Γιατί; Επειδή αυτή είναι η δόξα. Αυτή τη δόξα ζητούσε ο Κύριος.
Ένα άλλο στοιχείο της δόξα Του.
Δαν.ζ13- Είδον εν οράμασι νυκτός και ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. 14- Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία, διά να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή.
Ο Δανιήλ βλέπει την ανάληψη του Ιησού.
Εις αυτόν εδόθη. Στον Υιό του ανθρώπου δόθηκε…
Η λατρεία ανήκει στον Θεό, εξ ου και η 1η εντολή. Η δόξα του Ιησού είναι ότι ο Θεός έδωσε τον εαυτό Του μέσα στον Υιό.
Όταν καθόμαστε στην προσευχή, φέρνουμε μπροστά μας μια εικόνα.
Αυτό που ο Κύριος θέλει είναι να Τον δούμε μέσα σε όλη Του τη δόξα. Αυτό, μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να το φτιάξει μέσα μας. Αυτό θα πει αποκάλυψη.
Ο Παύλος λέει δια να γνωρίσω αυτόν. Είχε τρέξει, είχε αγωνιστεί, είχε ανοίξει εκκλησίες, είχε γυρίσει τον κόσμο και ακόμα αγωνιζόταν να γνωρίσει τον Κύριο…
Φλπ.γ10- διά να γνωρίσω αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού και την κοινωνίαν των παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος με τον θάνατον αυτού,
Ο Παύλος ξέρει τι λέει. Επειδή μέσα από τον Υιό γνωρίζουμε τον ίδιο τον Θεό και δεν έχει τέλος η αποκάλυψη. Απλά ανεβαίνουμε από δόξα σε δόξα και μεταμορφωνόμαστε. Αυτό σημαίνει ότι αλλάζει η πίστη μας, βλέπουμε άλλα πράγματα.
Είναι σαν να ανεβαίνει κάποιος σ’ ένα βουνό και βλέπει κάτω χαμηλά τις κορφές των δέντρων. Αν ανέβει πιο πάνω βλέπει άλλα πράγματα και όσο ανεβαίνει τόσο περισσότερο απλώνει η όραση του και πάει λέγοντας…
Ακριβώς έτσι είναι στα πνευματικά. Ανεβαίνουμε και ο Κύριος μας δείχνει, μας ανοίγει, μας φανερώνει.
Όλο αυτό είναι ζωή. Δεν είναι απλά γνώση. Αλλάζουμε μέσα στην παρουσία του Θεού και φαίνεται στον χαρακτήρα μας. Γλυκαίνουμε, ταπεινωνόμαστε, αγαπάμε πιο πολύ, υπομένουμε πιο πολύ, έχουμε περισσότερη υπομονή, μπαίνει αγαθοσύνη μέσα μας…
Αλλάζει ο χαρακτήρας μας μπροστά στον Θεό. Γι’ αυτό μας δίνει αυτό τον χρόνο. Γι’ αυτό ο Παύλος λέει δια να γνωρίσω αυτόν.
Το τι γνωρίζουμε από τον Κύριο φαίνεται από αυτό που ζούμε και δεν μπορούμε να γνωρίσουμε περισσότερο από αυτό που ζούμε!
Γι’ αυτό ο Θεός θέλει να μας αποκαλύψει τον Υιό, επειδή μέσα από Αυτόν γνωρίζουμε τον Πατέρα. Όλα είναι κρυμμένα μέσα στον Υιό, επειδή όλο το μεγαλείο Του Θεού είναι κρυμμένο μέσα σ’ Αυτόν. Όλοι οι θησαυροί του Πνεύματος είναι μέσα Του.
Λίγο πριν αναληφθεί, ο Χριστός μιλάει προφητικά, επειδή ήταν ακόμα με τη σάρκα.
Λουκ.κδ 39- ίδετε τας χείρας μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ είμαι· ψηλαφήσατε με και ίδετε, διότι πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα.
Όμως…
Ματ.κη18- Και προσελθών ο Ιησούς, ελάλησε προς αυτούς, λέγων· Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. 19- Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, 20- διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν.
Τους μιλούσε για τη δόξα που θα αποκτούσε σε λίγο. Δεν μπορούσε να είναι μαζί τους μέσα στη σάρκα. Έπρεπε να δοξαστεί για να κατέβει πια σαν Πνεύμα για να πληρώσει τα πάντα και να είναι μαζί με όλους συνέχεια.
Αυτό εννοούσε ο Κύριος όταν μιλούσε για τον Παράκλητο:
Ιωα.ιδ16- Και εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, διά να μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα,
Ο πρώτος Παράκλητος ήταν ο Χριστός που ήταν εκεί, με σάρκα και οστά, σε έναν τόπο καθηλωμένος, μέσα Του ήταν όλο το πλήρωμα αλλά δεν μπορούσε να είναι μέσα σ’ εμάς, ούτε σε άλλα μέρη.
Ο Χριστός προσευχόταν για τους μαθητές Του και για μας, αλλά θα ερχόταν άλλος Παράκλητος που θα μπορούσε να είναι παντού ταυτόχρονα, να κατοικεί μέσα μας μέχρι τη συντέλεια του αιώνος, που θα δεχόταν τους αμαρτωλούς αλλά και θα μπορούσε να πληρώσει τους πάντες με Άγιο Πνεύμα.
Αυτός είναι ο άλλος Παράκλητος. Είναι ο Χριστός που έχει έρθει με τη δόξα Του, ως Πνεύμα.
Μέσα στο βιβλίο της Κάθριν Κούλμαν, είναι γραμμένη μία φράση που είπε ένα μεγάλος εργάτης του Κυρίου, ο Όραλ Ρόμπερτς: «Το Άγιο Πνεύμα είναι ο Χριστός που επέστρεψε σ’ αυτή την άυλη, αόρατη μορφή».
Β’Κορ.ε16- Ώστε ημείς από του νυν δεν γνωρίζομεν ουδένα κατά σάρκα· αν δε και εγνωρίσαμεν κατά σάρκα τον Χριστόν, αλλά τώρα πλέον δεν γνωρίζομεν.
Πλέον γνωρίζουμε τον Χριστό ως Πνεύμα.
Β’Τιμ.δ22- Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είη μετά του πνεύματός σου. Η χάρις μεθ’ υμών· αμήν.
Είη θα πει Ας είναι, Είθε να είναι.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μπορεί να είναι με το πνεύμα μας, μόνο ως Πνεύμα.
Β’Κορ.γ17- Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα· και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί ελευθερία. 18- Ημείς δε πάντες βλέποντες ως εν κατόπτρω την δόξαν του Κυρίου με ανακεκαλυμμένον πρόσωπον, μεταμορφούμεθα εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν, καθώς από του Πνεύματος του Κυρίου.
Κάποιοι λένε ότι δεν μιλάει για το Άγιο Πνεύμα, αλλά για άλλο…
Μα λέει καθαρά το Πνεύμα. Δεν υπάρχει άλλο Πνεύμα, Αυτός είναι το Πνεύμα. Αυτή είναι η δόξα που Του έδωσε ο Πατέρας, να είναι πανταχού παρόν και να πληροί τα πάντα. Επειδή το Άγιο Πνεύμα κατοικεί μέσα σ’ Αυτόν.
Εξάλλου παρακάτω στο ίδιο εδάφιο λέει για ποιο Πνεύμα μιλάει.
Ο Θεός έχει μία εικόνα, Τον Ιησού. Γι’ αυτό δεν θέλει να κάνουμε εικόνες.
Ο Θεός είναι Πνεύμα και δεν είναι ούτε άρσεν, ούτε θήλυ.
Αν παρομοιωθεί ο Θεός ως άντρας και μάλιστα γέρος, οι γυναίκες πώς θα γίνουν εικόνα Θεού;
Ο Θεός όμως είναι Πνεύμα και θέλει να ταυτιστούμε μαζί Του πνευματικά, είτε άντρας είτε γυναίκα. Να γίνουμε κατ’ εικόνα Του, που είναι ο Ιησούς.
Βλέποντες ως εν κατόπτρω την δόξαν του Κυρίου. Πού τη βλέπουμε τη δόξα του Κυρίου; Μέσα από τον Ιησού. Και καθώς Τον βλέπουμε, Τον γνωρίζουμε, καταλαβαίνουμε τον χαρακτήρα Του, καταλαβαίνουμε τον τρόπο που εργάζεται, μιλάει, ενεργεί, ταυτιζόμαστε με τις χάρες Του, τις αρετές Του, μεταμορφωνόμαστε και ταυτιζόμαστε με την εικόνα του Υιού, είτε άντρας, είτε γυναίκα.
Όλο αυτό το έργο το κάνει το Άγιο Πνεύμα.
Πρξ.ις6- Διελθόντες δε την Φρυγίαν και την γην της Γαλατίας, επειδή εμποδίσθησαν υπό του Αγίου Πνεύματος να κηρύξωσι τον λόγον εν τη Ασία, 7- ήλθον κατά την Μυσίαν και εδοκίμαζον να υπάγωσι προς την Βιθυνίαν· πλην δεν αφήκεν αυτούς το Πνεύμα.
Κείμενο ις6- Διῆλθον δὲ τὴν Φρυγίαν καὶ Γαλατικὴν χώραν κωλυθέντες ὑπὸ τοῦ ἁγίου πνεύματος λαλῆσαι τὸν λόγον ἐν τῇ Ἀσίᾳ· 7- ἐλθόντες δὲ κατὰ τὴν Μυσίαν ἐπείραζον εἰς τὴν Βιθυνίαν πορευθῆναι, καὶ οὐκ εἴασεν αὐτοὺς τὸ πνεῦμα Ἰησοῦ·
Βλέπουμε ότι στη μετάφραση του Βάμβα έχει αναιρεθεί το όνομα του Ιησού.
Επειδή το Πνεύμα που τους εμπόδισε την πρώτη φορά είναι το ίδιο με το Πνεύμα που τους εμπόδισε και τη δεύτερη φορά. Ονομάζει το Άγιο Πνεύμα – το Πνεύμα του Ιησού.
Ιωα.γ34- Διότι εκείνος, τον οποίον απέστειλεν ο Θεός, τους λόγους του Θεού λαλεί· επειδή ο Θεός δεν δίδει εις αυτόν το Πνεύμα με μέτρον. 35- Ο Πατήρ αγαπά τον Υιόν και πάντα έδωκεν εις την χείρα αυτού.
Ο Θεός Του έδωσε όλο το Πνεύμα. Αυτή είναι η δόξα Του.
Ακόμα η εκκλησία δεν Του έχει δώσει τη δόξα Του. Έχει μαύρα μεσάνυχτα από την δόξα του Υιού. Το Πνεύμα του Θεού εργάζεται μέρα-νύχτα σε όλο το πρόσωπο της γης, πασχίζει να φέρει την εκκλησία Του κοντά Του, για να φέρει ζωή και την ανάσταση στον λαό Του.
Ο Θεός έτσι διάλεξε να εκφραστεί.
Αυτή τη δόξα την έκλεψε ο εχθρός επειδή δεν την θέλει. Ζηλεύει τη δόξα, τη θέση του Χριστού.
Ιωα.ις13- Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ' εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα.
Τα ίδια λόγια τα είπε ξανά όταν μιλούσε για τον εαυτό Του.
Ιωα.ιδ10- Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί; τους λόγους, τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ’ εμαυτού δεν λαλώ· αλλ’ ο Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα έργα.
Ιωα.ε19- Απεκρίθη λοιπόν ο Ιησούς και είπε προς αυτούς· Αληθώς, αληθώς σας λέγω, δεν δύναται ο Υιός να πράττη ουδέν αφ’ εαυτού, εάν δεν βλέπη τον Πατέρα πράττοντα τούτο· επειδή όσα εκείνος πράττει, ταύτα και ο Υιός πράττει ομοίως.
Τους λέει ότι όταν θα ξαναέρθει, δεν θα πει δικά Του πράγματα αλλά όσα ακούσει από τον Πατέρα θα μιλήσει και θα αναγγείλει τα μέλλοντα.
Στον Ιωάννη, στην Αποκάλυψη, ποιος ανήγγειλε τα μέλλοντα; Ο Ιησούς.
Κάθε φορά που μιλάει στις εφτά εκκλησίες, στο τέλος λέει:
Αποκ.β29- Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας.
Ποιος έλεγε δηλαδή; Ο Ιησούς. Πώς; Ως Πνεύμα!
Εφτά φορές λέει το ίδιο πράγμα.
Αυτό είναι το Ευαγγέλιο, είναι ο Ιησούς, η δόξα Του και θα δούμε πώς ο Θεός θα υποστηρίξει τον Λόγο Του, αρκεί να είμαστε εμείς άγιοι. Ο Κύριος είπε ότι θα κάνει τέτοια σημεία και τεράστια που δεν έχουν γίνει ποτέ στην ιστορία. Για να αποδείξει τη δόξα Του.
Ο Κύριος αγαπάει όλο το σώμα Του. Παρά την μικρή ή περιορισμένη αποκάλυψη που μπορεί να έχουν, όταν περπατάνε με αγνή καρδιά ο Θεός περπατάει μαζί τους. Δεν αφήνει τα παιδιά Του. Αλλά όταν ο Θεός αποκαλύπτει την αλήθεια Του και οι άνθρωποι σηκώνονται με κακία και μίσος, τότε κι Εκείνος αλλάζει τις καταστάσεις. Αρχίζει να τους ξεραίνει, αφαιρεί την παρουσία Του, δίνοντας την εκεί που την θέλουν και την εκτιμούν, σ’ αυτούς που Τον αντιπροσωπεύουν.
Ο Λόγος αυτός είναι βαρύς, έχει βάρος. Πρέπει να προετοιμαστούμε επειδή ο Θεός θα κάνει θαυμάσια πράγματα.
Αυτή είναι η διδασκαλία του Μονοθεϊσμού.
Αυτά που λέμε όμως έχουν καταντήσει να θεωρούνται πλάνη! Αυτό είναι το χάλι της εκκλησίας, όσον αφορά τη γνώση του Κυρίου Ιησού.
Αυτή τη στιγμή γράφουμε ιστορία. Ποτέ πριν στην ιστορία οι άνθρωποι δεν σήκωναν χέρια καθαρά να δοξάσουν τον Ιησού γι’ αυτό που είναι, εκτός από τον καιρό των αποστόλων.
Λίγο μετά ο διάβολος μπήκε και κατάστρεψε την εκκλησιά. Ο Θεός όμως μας επαναφέρει τώρα. Εμείς είμαστε ο τελευταίος οίκος και η δόξα του έσχατου οίκου είναι μεγαλύτερη από τη δόξα του πρώτου οίκου.
****
Είδαμε ποιος μιλάει από μέσα μας όταν στεκόμαστε μπροστά σε άρχοντες, κυβερνήτες κλπ.
Ματ.ι20- Επειδή σεις δεν είσθε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα του Πατρός σας, το οποίον λαλεί εν υμίν.
Μρκ.ιγ11- Όταν δε σας φέρωσι διά να σας παραδώσωσι, μη προμεριμνάτε τι θέλετε λαλήσει, μηδέ μελετάτε, αλλ’ ό,τι δοθή εις εσάς εν εκείνη τη ώρα, τούτο λαλείτε· διότι δεν είσθε σεις οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα το Άγιον.
Λουκ.κα15- διότι εγώ θέλω σας δώσει στόμα και σοφίαν, εις την οποίαν δεν θέλουσι δυνηθή να αντιλογήσωσιν ουδέ να αντισταθώσι πάντες οι εναντίοι σας.
Ο Χριστός είναι το Πνεύμα του Πατρός, το Πνεύμα το Άγιο, το πνεύμα το ζωοποιούν. Μέσα Του κατοικεί ο Πατέρας που είναι το όλο πλήρωμα. Ό,τι δίνει ο Πατέρας το δίνει ο Υιός και ό,τι δίνει ο Υιός το δίνει ο Πατέρας. Ό,τι κάνει ο Υιός το κάνει το Πνεύμα. Όταν μιλάει ο Υιός μιλάει το Πνεύμα, ο Πατέρας που είναι το Πνεύμα.
Τα κεφάλαια από το 14ο μέχρι και το 17ο, περιγράφουν το βράδυ μετά το δείπνο.
Μετά πήγε στη Γεθσημανή, προσευχήθηκε, Τον έπιασαν και την άλλη μέρα στις εννέα το πρωί, ο Χριστός σταυρώθηκε.
Στο επόμενο εδάφιο τους λέει πως ό,τι τους είπε στα προηγούμενα κεφάλαια…
Ιωα.ις25- Ταύτα διά παροιμιών ελάλησα προς εσάς· αλλ’ έρχεται ώρα, ότε δεν θέλω σας λαλήσει πλέον διά παροιμιών, αλλά παρρησία θέλω σας αναγγείλει περί του Πατρός.
Κείμενο ις25- Ταῦτα ἐν παροιμίαις λελάληκα ὑμῖν· ἔρχεται ὥρα ὅτε οὐκέτι ἐν παροιμίαις λαλήσω ὑμῖν, ἀλλὰ παρρησίᾳ περὶ τοῦ πατρὸς ἀπαγγέλω ὑμῖν.
Ταύτα. Έχουν να κάνουν με τον Πατέρα.
Τους τα είπε με παροιμίες.
Παροιμία προέρχεται από τις λέξεις παρά και οίμος, που σημαίνει δρόμος. Έχει την έννοια ότι κάτι λέγεται χρησιμοποιώντας ένα μέσο παράλληλο, μέσα από το οποίο να μπορέσει κάποιος να καταλάβει τι θέλει να πει. Δεν είναι πεζός λόγος αλλά μεταφορικός. Ένας αινιγματικός τρόπος.
Έτσι τους μίλησε, αλλά τους είπε ότι θα έρθει η ώρα που θα μπορεί να τους μιλήσει φανερά. Εν τω μεταξύ αυτό που στην πραγματικότητα έκανε ήταν να βάλει τον σπόρο της αλήθειας μέσα τους, ώστε όταν θα ερχόταν η ώρα που όλα όσα τους είπε θα πραγματοποιούνταν, θα θυμόντουσαν και αυτό θα τους έδινε πίστη, αποκάλυψη και ζωή.
Με αυτό υπόψη…
Ιωα.ι6- Ταύτην την παραβολήν είπε προς αυτούς ο Ιησούς· εκείνοι όμως δεν ενόησαν τι ήσαν ταύτα, τα οποία ελάλει προς αυτούς.
Κείμενο ι6- Ταύτην τὴν παροιμίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖνοι δὲ οὐκ ἔγνωσαν τίνα ἦν ἃ ἐλάλει αὐτοῖς.
Δεν κατάλαβαν τι τους έλεγε επειδή τους μιλούσε με παροιμία. Με την ίδια λογική τους μίλησε στα κεφάλαια 14ο-17ο.
Μέχρι τώρα οι άνθρωποι δεν κατάλαβαν αυτή τη λέξη που χρησιμοποιεί ο Κύριος, ώστε να τα δουν, να τα ερμηνεύσουν με άλλο φως: Ότι είναι μεταφορικός και όχι πεζός λόγος, ότι είναι αινίγματα και πρέπει να λυθούν σύμφωνα με το φως ολόκληρης της Γραφής.
Ανάλυση εδαφίων Ιωα.ιδ1-28.
Ιωα.ιδ1- Ας μη ταράττηται η καρδία σας· πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε.
Κείμενο ιδ1- Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· πιστεύετε εἰς τὸν θεὸν καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε.
Γιατί τους λέει να μην ταράζεται η καρδιά τους;
Επειδή σε λίγο θα Τον έπιαναν και τους προλαμβάνει. Πάντα τους έλεγε να μη φοβούνται και να έχουν ειρήνη.
πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε. Να τη η πίστη μας!
Ιωα.ιδ2- Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα· ει δε μη, ήθελον σας ειπεί· υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον·
Κείμενο ιδ2- ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαί εἰσιν· εἰ δὲ μὴ, εἶπον ἂν ὑμῖν ὅτι πορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν;.
Οι οικίες τους είχαν έναν πολύ ψηλό αυλόγυρο και μέσα ήταν χτισμένα τα σπίτια (μονές), διόροφα, τριόροφα κλπ. Ήταν γύρω-γύρω χτισμένα πάνω στον τοίχο, ο οποίος είχε μικρά παραθυράκια με σιδερένια κάγκελα. Υπήρχε μια κεντρική πόρτα-είσοδος.
Όταν για παράδειγμα έκαναν ένα γάμο, άνοιγε η κεντρική πόρτα, έμπαιναν οι καλεσμένοι και μετά έκλεινε. Συνήθως έμεναν μέσα ολόκληρα σόγια και όλο αυτό το οικοδόμημα λεγόταν «οίκος».
Ας μην περιμένουμε όμως στον ουρανό υλικούς οίκους…
Β’Κορ.ε1- Διότι εξεύρομεν ότι εάν η επίγειος οικία του σκηνώματος ημών χαλασθή, έχομεν εκ του Θεού οικοδομήν, οικίαν αχειροποίητον, αιώνιον εν τοις ουρανοίς.
Ιωα.ιδ3- και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ.
Κείμενο ιδ3- καὶ ἐὰν πορευθῶ καὶ ἑτοιμάσω τόπον ὑμῖν, πάλιν ἔρχομαι καὶ παραλήμψομαι ὑμᾶς πρὸς ἐμαυτόν, ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ καὶ ὑμεῖς ἦτε.
Ο Κύριος λέει εάν, επειδή μπροστά Του ήταν η δοκιμασία της Γεθσημανής και του σταυρού, του θανάτου και της ανάστασης. Είχε την αγωνία…
Πάλιν έρχομαι, αναφέρεται στην ημέρα της Αρπαγής.
Ιωα.ιδ4- Και όπου εγώ υπάγω εξεύρετε, και την οδόν εξεύρετε. 5- Λέγει προς αυτόν ο Θωμάς· Κύριε, δεν εξεύρομεν που υπάγεις· και πώς δυνάμεθα να εξεύρωμεν την οδόν;
Κείμενο ιδ4- καὶ ὅπου ἐγὼ ὑπάγω οἴδατε τὴν ὁδόν. 5- Λέγει αὐτῷ Θωμᾶς· κύριε, οὐκ οἴδαμεν ποῦ ὑπάγεις· πῶς οἴδαμεν τὴν ὁδόν;.
Το θέμα του Ιησού ήταν ότι πηγαίνει προς τον Πατέρα. Ο Θωμάς ζητάει να τους δείξει τον δρόμο…
Ιωα.ιδ6- Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού. 7- Εάν εγνωρίζετε εμέ, και τον Πατέρα μου ηθέλετε γνωρίσει. Και από του νυν γνωρίζετε αυτόν και είδετε αυτόν.
Κείμενο ιδ6- λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς· ἐγὼ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι’ ἐμοῦ. 7- εἰ ἐγνώκειτε με, καὶ τὸν πατέρα μου ἂν ᾒδειτε· ἀπ’ ἄρτι γινώσκετε αὐτὸν καὶ ἑωράκατε.
Εάν εγνωρίζετε εμέ… τους το λέει αυτό επειδή καθώς γνώριζαν τον Χριστό, ποιος είναι, θα γνώριζαν και τον Πατέρα Του. Αυτόν περίμενε ο Χριστός να δουν μέσα από τον ίδιο, επειδή τον Πατέρα ήρθε να φανερώσει.
Ιωα.ιδ8- Λέγει προς αυτόν ο Φίλιππος· Κύριε, δείξον εις ημάς τον Πατέρα και αρκεί εις ημάς. 9- Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Τόσον καιρόν είμαι μεθ’ υμών, και δεν με εγνώρισας, Φίλιππε; όστις είδεν εμέ είδε τον Πατέρα· και πώς συ λέγεις, Δείξον εις ημάς τον Πατέρα;
Κείμενο ιδ8- Λέγει αὐτῷ Φίλιππος· κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα, καὶ αρκεῖ ἡμῖν. 9- λέγει αὐτῷ [ὁ] Ἰησοῦς· τοσοῦτον χρόνον μεθ’ ὑμῶν εἰμι καὶ οὐκ ἔγνωκας με, Φίλιππε; ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακεν τὸν πατέρα· πῶς σὺ λέγεις· δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα;.
Ο Κύριος δείχνει μια ελαφριά έκπληξη στα λόγια του Φίλιππου.
Αν ο Θεός μπορούσε να πάρει σχήμα και μορφή πώς θα έμοιαζε;
Όστις είδεν εμέ είδε τον Πατέρα. Θα έμοιαζε με τον Χριστό.
Ιωα.ιδ10- Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί; τους λόγους, τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ’ εμαυτού δεν λαλώ· αλλ’ ο Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα έργα.
Κείμενο ιδ10- οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστιν; τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἀπ’ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ, ὁ δὲ πατὴρ ἐν ἐμοὶ μένων ποιεῖ τὰ ἐργὰ αὐτοῦ.
Όποιος είδε τον Ιησού είδε και τον Πατέρα, επειδή μέσα Του κατοικεί ο Πατέρας κι Εκείνος είναι μέσα στον Πατέρα.
Όλα τα έργα που έκανε ο Χριστός, τα έκανε ο Πατέρας από μέσα Του.
Ιωα.ιδ11- Πιστεύετε μοι ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί· ει δε μη, διά τα έργα αυτά πιστεύετε μοι. 12- Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει, διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου,
Κείμενο ιδ11- πιστεύετε μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί· εἰ δὲ μὴ, διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ πιστεύετε. 12- ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κακεῖνος ποιήσει καὶ μείζονα τούτων ποιήσει, ὅτι ἐγὼ πρὸς τὸν πατέρα πορεύομαι·
Ο Χριστός τους λέει ότι όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, θα κάνει τα ίδια έργα.
Δηλαδή, όπως ο Πατέρας εργαζόταν μέσα από τον Χριστό και έκανε τα έργα, όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, θα πάρει το πνεύμα της δόξης, το Πνεύμα του Πατρός και διαμέσου του Ιησού Χριστού θα κάνει τα ίδια έργα.
Θα μπορούμε κι εμείς να πούμε ότι, τους λόγους, τους οποίους εγώ λαλώ προς εσάς, απ’ εμαυτού δεν λαλώ· αλλ’ ο Πατήρ ο μένων εν εμοί (εν Χριστώ) αυτός εκτελεί τα έργα.
Ο Κύριος έκανε από το πρωί μέχρι το βράδυ θαύματα. Μας λέει όμως ότι εμείς θα κάνουμε περισσότερα. Πώς; Όταν θα ερχόταν πίσω ως Πνεύμα, θα κατοικούσε μέσα σε όλους μας, οπότε όλοι μαζί θα κάναμε πολύ περισσότερα απ’ όσα έκανε Εκείνος.
Ιωα.ιδ13- και ό,τι αν ζητήσητε εν τω ονόματί μου, θέλω κάμει τούτο, διά να δοξασθή ο Πατήρ εν τω Υιώ.
Κείμενο ιδ13- καὶ ὁ τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματι μου τοῦτο ποιήσω, ἵνα δοξασθῇ ὁ πατὴρ ἐν τῷ υἱῷ.
Είτε προσευχηθούμε στον Πατέρα στο όνομα του Ιησού, είτε στον ίδιο τον Ιησού, είναι το ίδιο.
Ο Στέφανος είπε:
Πρξ.ζ59- Και ελιθοβόλουν τον Στέφανον, επικαλούμενον και λέγοντα· Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμα μου.
Προσευχήθηκε στον μεσίτη μέσα στον οποίο κατοικεί ο Πατέρας και από Τον οποίο εκφράζεται ο Πατέρας.
Ο Πατέρας δοξάζεται μέσα στον Υιό. Εκεί φαίνεται ότι αγαπάει κάποιος τον Πατέρα, όταν δέχεται τον Υιό και Τον υψώνει.
Ιωα.ιδ14- Εάν ζητήσητέ τι εν τω ονόματί μου, εγώ θέλω κάμει αυτό.
Κείμενο ιδ14- ἐάν τι αἰτήσητε [με] ἐν τῷ ὀνόματι μου τοῦτο ποιήσω.
Για να είναι δυνατόν να ζητήσουν όλοι οι άνθρωποι στο όνομα Του, θα έπρεπε να είναι πανταχού παρόν, να πληροί τα πάντα, να είναι πνεύμα για να μπορεί να τους ακούσει.
Ακριβώς αυτό ήθελε να τους πει, όμως οι μαθητές δεν μπορούσαν ακόμα να το συλλάβουν.
Ιωα.ιδ15- Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε. 16- Και εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, διά να μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα,
Κείμενο ιδ15- Ἐὰν ἀγαπᾶτε με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσετε· 16- καγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα ᾖ μεθ’ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα,
Αυτή είναι η πρώτη αναφορά για τον Παράκλητο. Τώρα τον αναφέρει ο Χριστός.
Παράκλητος θα πει ο Μεσίτης, Αυτός που καλείς να σε υπερασπίσει στη δίκη.
Πρέπει όμως να υπάρχει ένας, για να έρθει ένας άλλος. Αν δεν υπήρχε ο πρώτος θα έλεγε ότι θα παρακαλούσε τον Πατέρα να τους στείλει τον Παράκλητο ή έναν Παράκλητο. Εδώ όμως χρησιμοποιεί την λέξη άλλον.
Η διαφορά ανάμεσα στους δύο παράκλητους είναι ότι ο δεύτερος «ο άλλος», θα μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα. Άρα ο πρώτος Παράκλητος δεν μπορούσε να μείνει μαζί τους στον αιώνα, επειδή ήταν ο Χριστός τω κατά σάρκα.
Γι’ αυτό όταν προσεύχεται λέει:
Ιωα.ιζ5- και τώρα δόξασόν με συ, Πάτερ, πλησίον σου, με την δόξαν, την οποίαν είχον παρά σοι πριν γείνη ο κόσμος.
Κείμενο ιζ5- καὶ νῦν δόξασον με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δοξῇ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί.
Ζητάει τη δόξα που ο Θεός είχε ετοιμάσει για τον Υιό μέσα στις βουλές Του, που την βλέπουμε στην προφητική όραση του Δανιήλ. Ο Ιησούς την ήξερε.
Ο Ιησούς λέει ότι ζητάει την δόξα που είχε πριν έρθει στη γη.
Λέει, την δόξα που είχε πριν ακόμα υπάρξει ο κόσμος. Είναι η δόξα που είχε ως Λόγος, ως η αρχή της κτίσεως του Θεού, το μέσο δια του οποίου ο Θεός θα εξαγόραζε την κτίση προς τον εαυτό Του.
Ζητάει δηλαδή να γίνει η θυσία, να γίνει ο Αμνός, να εξαγοράσει με το αίμα Του όλη την αμαρτία του κόσμου. Αυτή τη δόξα ζητάει!
Ιωα.ιδ17- το Πνεύμα της αληθείας, το οποίον ο κόσμος δεν δύναται να λάβη, διότι δεν βλέπει αυτό ουδέ γνωρίζει αυτό· σεις όμως γνωρίζετε αυτό, διότι μένει μεθ’ υμών και εν υμίν θέλει είσθαι.
Κείμενο ιδ17- τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει· ὑμεῖς γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ’ ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔστιν.
Γνωρίζετε αυτό. Μιλάει για τον εαυτό Του, αλλά εκείνη την ώρα δεν το ήξεραν ακόμα. Δεν καταλάβαιναν αυτά που τους έλεγε.
Παρ’ ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔστιν. Κοντά σας μένει και μέσα σας είναι. Οι δυο Παράκλητοι.
Ιωα.ιδ18- Δεν θέλω σας αφήσει ορφανούς· έρχομαι προς εσάς.
Κείμενο.ιδ18- Οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς, ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς.
Ποιος αφήνει ορφανούς, ποιους;
Ο Πατέρας αφήνει ορφανά τα παιδιά όταν πεθάνει, όταν φύγει.
Έρχομαι. Το ρήμα είναι στον ενεστώτα χρόνο, που δείχνει ότι ο ερχομός Του είναι πολύ σύντομος. Ναι μεν θα έφευγε, θα πέθαινε, αλλά θα επέστρεφε…
Αυτά είναι τα αινίγματα, οι παροιμίες!
Ιωα.ιδ19- Έτι ολίγον και ο κόσμος πλέον δεν με βλέπει, σεις όμως με βλέπετε, διότι εγώ ζω και σεις θέλετε ζη. 20- Εν εκείνη τη ημέρα σεις θέλετε γνωρίσει, ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί μου και σεις εν εμοί και εγώ εν υμίν.
Κείμενο ιδ19- ἔτι μικρὸν καὶ ὁ κόσμος με οὐκέτι θεωρεῖ, ὑμεῖς δὲ θεωρεῖτε με, ὅτι ἐγὼ ζῶ καὶ ὑμεῖς ζήσετε. 20- ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὑμεῖς γνώσεσθε ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρί μου καὶ ὑμεῖς ἐν ἐμοὶ καγὼ ἐν ὑμῖν.
Αυτό το κατάλαβαν την ημέρα της Πεντηκοστής, όπου εκπληρώθηκαν τα λόγια Του.
Ιωα.ιδ21- Ο έχων τας εντολάς μου και φυλάττων αυτάς, εκείνος είναι ο αγαπών με· ο δε αγαπών με θέλει αγαπηθή υπό του Πατρός μου, και εγώ θέλω αγαπήσει αυτόν και θέλω φανερώσει εμαυτόν εις αυτόν.
Κείμενο ιδ21- ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτὰς ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, καγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν.
Δεν μπορεί να Τον βλέπει ο καθένας. Θα εμφανίζει τον εαυτό Του μόνο σ’ εκείνους που θα Τον αγαπήσουν. Δεν θα είναι πλέον άνθρωπος, αλλά Πνεύμα.
Παράδειγμα είναι το περιστατικό με τον Παύλο όταν πήγαινε στη Δαμασκό. Μόνο ο Παύλος είδε τον Ιησού. Οι άλλοι δεν κατάλαβαν τίποτα. Ταυτόχρονα πηγαίνει στον Ανανία και συνομιλεί μαζί Του. Ακόμα, ταυτόχρονα μπορεί να μιλούσε στον Πέτρο, τον Ιωάννη και τους άλλους απόστολους οι οποίοι έκαναν τις διακονίες τους. Ο Λόγος αναφέρει ότι ο Ιησούς φανερώθηκε σε πεντακοσίους και επέκεινα αδελφούς διαμιάς.
Αυτός είναι ο Παράκλητος, αυτή είναι η δόξα του Ιησού και είναι παράξενο το γιατί η εκκλησία δεν αφήνει αυτή την αλήθεια να περάσει μέσα, να την καταλάβει, να έρθουμε κοντά Του, να Τον γνωρίσουμε, να Τον αφήσουμε να μας φανερώσει τα μεγαλεία του Πατέρα, του Πνεύματος.
Ιωα.ιδ22- Λέγει προς αυτόν ο Ιούδας, ουχί ο Ισκαριώτης· Κύριε, τι συμβαίνει ότι μέλλεις να φανερώσης σεαυτόν εις ημάς και ουχί εις τον κόσμον;
Κείμενο ιδ22- Λέγει αὐτῷ Ἰούδας, οὐχ ὁ Ἰσκαριώτης· κύριε, τί γέγονεν ὅτι ἡμῖν μέλλεις ἐμφανίζειν σεαυτὸν καὶ οὐχὶ τῷ κόσμῳ;.
Βλέπουμε καθαρά ότι οι μαθητές δεν καταλάβαιναν.
Ιωα.ιδ23- Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν· Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει.
Κείμενο.ιδ23- ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐάν τις ἀγαπᾷ με τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτὸν καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ’ αὐτῷ ποιησόμεθα.
Ξεκαθαρίζει ο Κύριος ότι αν κάποιος Τον αγαπάει, θα τηρήσει τον Λόγο Του.
Ό,τι και αν έλεγε ο Ιησούς είχε πάντα να κάνει με τον εαυτό Του και τον Πατέρα.
Η λέξη μονή μας θυμίζει το ρήμα μένω.
Ιωα.α33- Και εγώ δεν εγνώριζον αυτόν· αλλ’ ο πέμψας με διά να βαπτίζω εν ύδατι εκείνος μοι είπεν· εις όντινα ίδης το Πνεύμα καταβαίνον και μένον επ’ αυτόν, ούτος είναι ο βαπτίζων εν Πνεύματι Αγίω.
Έκανε μονή. Τώρα λοιπόν το ίδιο θα γίνει από τον Πατέρα και τον Ιησού μαζί. Θα κάνουν μονή μέσα σ’ αυτούς που τηρούν τον Λόγο.
Αυτή είναι η επαγγελία του Πατρός. Αυτή ήταν η αρχική επιθυμία Του: Να κατοικήσει μέσα στους ανθρώπους!
Ελευσόμεθα. Δεν έρχεται μόνο του το Άγιο Πνεύμα. Ο Χριστός δεν μένει εκεί πάνω, ενώ εδώ κατεβαίνει ένα τρίτο πρόσωπο. Αυτός που έρχεται είναι ο Ίδιος και ο Πατέρας.
Ιωα.ιδ24- Ο μη αγαπών με τους λόγους μου δεν φυλάττει· και ο λόγος, τον οποίον ακούετε, δεν είναι ιδικός μου, αλλά του πέμψαντός με Πατρός. 25- Ταύτα ελάλησα προς εσάς ενώ ευρίσκομαι μεθ’ υμών· 26- ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς.
Κείμενο ιδ24- ὁ μὴ ἀγαπῶν με τοὺς λόγους μου οὐ τηρεῖ· καὶ ὁ λόγος ὃν ἀκούετε οὐκ ἔστιν ἐμὸς ἀλλὰ τοῦ πέμψαντος με πατρός. 25- Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν παρ’ ὑμῖν μένων· 26- ὁ δὲ παράκλητος τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, ὃ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματι μου ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν ἐγώ.
Αυτός που δίδαξε, που έδωσε τις αποκαλύψεις, Αυτός που έδωσε στον Ιωάννη την αποκάλυψη για τα μέλλοντα, ο δάσκαλος της εκκλησίας είναι ο Ιησούς.
Ιωα.ιδ27- Ειρήνην αφίνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς· ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ. Ας μη ταράττηται η καρδία σας μηδέ ας δειλιά. 28- Ηκούσατε ότι εγώ σας είπον, Υπάγω και έρχομαι προς εσάς. Εάν με ηγαπάτε, ηθέλετε χαρή ότι είπον, Υπάγω προς τον Πατέρα· διότι ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου·
Κείμενο ιδ27- Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν. οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν. μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲ δειλιάτω. 28- ἠκούσατε ὅτι ἐγὼ εἶπον ὑμῖν· ὑπάγω καὶ ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς. εἰ ἠγαπᾶτε με ἐχάρητε ἂν ὅτι πορεύομαι πρὸς τὸν πατέρα, ὅτι ὁ πατὴρ μείζων μου ἐστιν.
Αν καταλάβαιναν θα χαίρονταν όταν τους είπε ότι θα πάει προς τον Πατέρα. Αυτό που εκείνοι καταλάβαιναν ήταν ότι θα τους έφευγε, θα Τον έχαναν. Ο Πέτρος είπε να κάνει έλεος προς τον εαυτό Του.
Ανάλυση εδαφίων Ιωα.ιε1-27
Ιωα.ιε1- Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου είναι ο γεωργός. 2- Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό, και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, διά να φέρη πλειότερον καρπόν. 3- Τώρα σεις είσθε καθαροί διά τον λόγον τον οποίον ελάλησα προς εσάς. 4- Μείνατε εν εμοί, και εγώ εν υμίν. Καθώς το κλήμα δεν δύναται να φέρη καρπόν αφ’ εαυτού, εάν δεν μείνη εν τη αμπέλω, ούτως ουδέ σεις, εάν δεν μείνητε εν εμοί.
Κείμενο ιε1- Ἐγὼ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινὴ καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστιν. 2- πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον καρπὸν αἵρει αὐτὸ, καὶ πᾶν τὁ καρπὸν φέρον καθαίρει αὐτὸ ἵνα καρπὸν πλείονα φέρῃ. 3- ἤδη ὑμεῖς καθαροί ἐστε διὰ τὸν λόγον ὃν λελάληκα ὑμῖν· 4- μείνατε ἐν ἐμοὶ καγὼ ἐν ὑμῖν καθὼς τὸ κλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρειν ἀφ’ ἑαυτοῦ ἐὰν μὴ μένῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς ἐὰν μὴ ἐν ἐμοὶ μένητε.
Μείνατε εν εμοί, και εγώ εν υμίν. Πιο πριν τους είχε πει ότι θα έρθει άλλος Παράκλητος να είναι μέσα τους και τώρα τους λέει ότι ο Ίδιος θα είναι μέσα τους.
Ερώτηση: Τελικά ποιος από τους δύο θα είναι μέσα τους;
Απάντηση: Είναι το ίδιο πρόσωπο. Θα έρθει ο ίδιος μέσα τους ως Πνεύμα, ως ο Παράκλητος.
Α.Ιωα.β1- Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω διά να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον· 2- και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.
Αυτός είναι ο Παράκλητος, το ιλαστήριο, η σκέπη, το καπάκι της κιβωτού.
Αυτό που είχε φτιάξει ο Μωυσής συμβόλιζε ακριβώς τη θέση του Ιησού μέσα στη διαθήκη, το ιλαστήριο της κρίσης του Νόμου, ο οποίος σκεπαζόταν από τον Ιησού τέλεια επειδή τήρησε τον Νόμο. Έτσι ο Θεός μπορεί να έρθει τώρα σ’ εμάς επειδή είμαστε σκεπασμένοι με το ιλαστήριο. Αυτός που κατοικεί σε φως απρόσιτο έρχεται και γίνεται προσιτός σ’ εμάς δια του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι όλο το μεγαλείο της διακονίας του Ιησού σ’ εμάς.
Ιωα.ιε5- Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν.
Μιλάει για τον άλλο Παράκλητο. Ο ίδιος την ώρα που μιλούσε δεν μπορούσε να είναι μέσα τους. Βλέπουμε καθαρά ότι ο άλλος Παράκλητος είναι ο ίδιος ο Ιησούς (από το στόμα Του).
Ιωα.ιε6- Εάν τις δεν μείνη εν εμοί, ρίπτεται έξω ως το κλήμα και ξηραίνεται, και συνάγουσιν αυτά και ρίπτουσιν εις το πυρ, και καίονται. 7- Εάν μείνητε εν εμοί και οι λόγοι μου μείνωσιν εν υμίν, θέλετε ζητεί ό,τι αν θέλητε, και θέλει γείνει εις εσάς. 8- Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν· και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου. 9- Καθώς εμέ ηγάπησεν ο Πατήρ, και εγώ ηγάπησα εσάς· μείνατε εν τη αγάπη μου. 10- Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη μου, καθώς εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός μου και μένω εν τη αγάπη αυτού. 11- Ταύτα ελάλησα προς εσάς διά να μείνη εν υμίν η χαρά μου και η χαρά υμών να ήναι πλήρης. 12- Αύτη είναι η εντολή μου, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς σας ηγάπησα. 13- Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού. 14- Σεις είσθε φίλοι μου, εάν κάμνητε όσα εγώ σας παραγγέλλω. 15- Δεν σας λέγω πλέον δούλους, διότι ο δούλος δεν εξεύρει τι κάμνει ο κύριος αυτού· εσάς δε είπον φίλους, διότι πάντα όσα ήκουσα παρά του Πατρός μου, εφανέρωσα εις εσάς.
Και πάλι, πριν τους είχε πει ότι ο άλλος Παράκλητος θα τους φανερώσει τα πάντα, ενώ εδώ λέει ότι ο Ίδιος τα φανέρωσε.
Αναφέρεται στο μέλλον, όταν θα είναι ως Πνεύμα, ως Παράκλητος.
Ιωα.ιε16- Σεις δεν εξελέξατε εμέ, αλλ’ εγώ εξέλεξα εσάς, και σας διέταξα διά να υπάγητε σεις και να κάμητε καρπόν, και ο καρπός σας να μένη, ώστε, ό,τι αν ζητήσητε παρά του Πατρός εν τω ονόματί μου, να σας δώση αυτό. 17- Ταύτα σας παραγγέλλω, να αγαπάτε αλλήλους. 18- Εάν ο κόσμος σας μισή, εξεύρετε ότι εμέ πρότερον υμών εμίσησεν. 19- Εάν ήσθε εκ του κόσμου, ο κόσμος ήθελεν αγαπά το ιδικόν του· επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, διά τούτο σας μισεί ο κόσμος.
Μας παρηγορεί αυτό;
Όπως προείπαμε, δεν μας μισούν για μας, αλλά επειδή δεν έχουμε το πνεύμα τους, το πνεύμα του κόσμου. Ο κόσμος αυτό δεν το δέχεται. Μια τέτοια περίπτωση είναι οι γονείς ενός άντρα, ο οποίος ήταν χαρτοπαίχτης, μέσα σε όλη την αθλιότητα που περιέχει, αλλά αναγεννήθηκε και άλλαξε 100%. Είπαν λοιπόν αυτοί οι γονείς ότι προτιμούσαν το παιδί τους να συνεχίσει να είναι χαρτοπαίχτης.
Όμως εμείς ξέρουμε ποιος μιλάει μέσα από το στόμα τους. Κανένας γονιός λογικά δεν θα ήθελε κάτι τέτοιο για το παιδί του. Μόνο ο διάβολος τα θέλει αυτά.
Ιωα.ιε20- Ενθυμείσθε τον λόγον, τον οποίον εγώ είπον προς εσάς· Δεν είναι δούλος μεγαλήτερος του κυρίου αυτού. Εάν εμέ εδίωξαν, και σας θέλουσι διώξει· εάν τον λόγον μου εφύλαξαν, και τον υμέτερον θέλουσι φυλάξει. 21- Αλλά ταύτα πάντα θέλουσι κάμει εις εσάς διά το όνομά μου, διότι δεν εξεύρουσι τον πέμψαντά με. 22- Εάν δεν ήλθον και ελάλησα προς αυτούς, αμαρτίαν δεν ήθελον έχει· τώρα όμως δεν έχουσι πρόφασιν περί της αμαρτίας αυτών. 23- Ο μισών εμέ και τον Πατέρα μου μισεί. 24- Εάν δεν έκαμον μεταξύ αυτών τα έργα, τα οποία ουδείς άλλος έκαμεν, αμαρτίαν δεν ήθελον έχει· αλλά τώρα και είδον και εμίσησαν και εμέ και τον Πατέρα μου.
Συνεχής ταύτιση με τον Πατέρα.
Είδαμε τον Πατέρα μέσα από τον Υιό.
Ιωα.ιε25- Αλλά τούτο έγεινε διά να πληρωθή ο λόγος, ο γεγραμμένος εν τω νόμω αυτών, Ότι εμίσησάν με δωρεάν. 26- Όταν όμως έλθη ο Παράκλητος, τον οποίον εγώ θέλω πέμψει προς εσάς παρά του Πατρός, το Πνεύμα της αληθείας, το οποίον εκπορεύεται παρά του Πατρός, εκείνος θέλει μαρτυρήσει περί εμού. 27- Αλλά και σεις μαρτυρείτε, διότι απ’ αρχής μετ’ εμού είσθε.
Όλο αυτό εξέρχεται από τον Πατέρα. Το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα.
Ο Ιησούς λέει: Εγώ θέλω πέμψει.
Ο Ιωάννης είπε:
Ματ.γ11- Εγώ μεν σας βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν· ο δε οπίσω μου ερχόμενος είναι ισχυρότερός μου, του οποίου δεν είμαι άξιος να βαστάσω τα υποδήματα· αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί.
Ονομάζει Παράκλητο και το Άγιο Πνεύμα και τον εαυτό Του, ο Κύριος. Επειδή είναι έν. Όλο το πλήρωμα μέσα στον Χριστό, μέσα στον Υιό.
Ανάλυση εδαφίων Ιωα.ις1-
Ιωα.ις1- Ταύτα ελάλησα προς εσάς διά να μη σκανδαλισθήτε. 2- Θέλουσι σας κάμει αποσυναγώγους· μάλιστα έρχεται ώρα, καθ’ ην πας όστις σας θανατώση θέλει νομίσει ότι προσφέρει λατρείαν εις τον Θεόν. 3- Και ταύτα θέλουσι σας κάμει, διότι δεν εγνώρισαν τον Πατέρα ουδέ εμέ. 4- Αλλά ταύτα είπον προς εσάς διά να ενθυμήσθε αυτά, όταν έλθη η ώρα, ότι εγώ είπον προς εσάς. Δεν είπον δε ταύτα προς εσάς εξ αρχής, διότι ήμην μεθ’ υμών. 5- Τώρα δε υπάγω προς τον πέμψαντά με, και ουδείς εξ υμών με ερωτά· Πού υπάγεις; 6- Αλλ’ επειδή ελάλησα προς εσάς ταύτα, η λύπη εγέμισε την καρδίαν σας. 7- Εγώ όμως την αλήθειαν σας λέγω· συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ. Διότι εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς· αλλ’ αφού απέλθω, θέλω πέμψει αυτόν προς εσάς·
Βλέπουμε την εξάρτηση. Έπρεπε να φύγει ο Χριστός, ο εν αρχή και να έρθει πια ως πνεύμα ζωοποιούν και ο μεσίτης Χριστός να μας φέρει το Πνεύμα της δόξης, το Άγιο Πνεύμα.
Διότι εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί. Πολλοί, στηρίζονται πάνω σ’ αυτά τα λόγια και λένε ότι ο Ιησούς και ο Παράκλητος είναι δύο διαφορετικά πρόσωπα.
Υπενθυμίζουμε τις παροιμίες. Εδώ σκαλώνουν οι άνθρωποι και δεν βλέπουν όλο το πλαισίωμα στο οποίο εμείς εκτεθήκαμε.
Ο Ιησούς μιλάει αινιγματικά, δια παροιμιών και μιλάει για τον εαυτό Του. Δεν έχουμε πολλούς Παράκλητους. Δεν έχουμε πολλούς μεσίτες.
Α’Τιμ.β5- Διότι είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός,
Έτσι όλη η Γραφή λύνεται, ενώνεται, υπάρχει μία αλήθεια συμπαγής από την αρχή μέχρι το τέλος.
Ιωα.ις8- και ελθών εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως· 9- περί αμαρτίας μεν, διότι δεν πιστεύουσιν εις εμέ· 10- περί δικαιοσύνης δε, διότι υπάγω προς τον Πατέρα μου και πλέον δεν με βλέπετε· 11- περί δε κρίσεως, διότι ο άρχων του κόσμου τούτου εκρίθη. 12- Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. 13- Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα.
Ξαναθυμόμαστε το εδάφιο:
Α’Κορ.β11- Διότι τις των ανθρώπων γινώσκει τα του ανθρώπου, ειμή το πνεύμα του ανθρώπου το εν αυτώ; Ούτω και τα του Θεού ουδείς γινώσκει, ειμή το Πνεύμα του Θεού.
Το Πνεύμα γνωρίζει τα βάθη, γνωρίζει τα πάντα, ερευνά τα πάντα, ξέρει, δεν χρειάζεται ν’ ακούσει τίποτα. Είδαμε ακόμα ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ο Θεός.
Δεν αναφέρεται λοιπόν εδώ σε ένα τρίτο πρόσωπο.
Αυτός που χρειάζεται να ακούσει για να πει, είναι ο Υιός. Όσα αν ακούση θέλει λαλήσει. Αν δεν ακούσει δεν μπορεί να μας πει, γι’ αυτό μας λέει ότι:
Μρκ.ιγ32- Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ειμή ο Πατήρ.
Ό,τι ακούει, αυτά λέει ο Παράκλητος.
Αν κάνουμε τον Παράκλητο τρίτο πρόσωπο ίσο με τον Πατέρα, παντογνώστη και παντοκράτορα, τότε θα τα ξέρει όλα.
Ακόμα αν κάνουμε το δεύτερο πρόσωπο της τριάδας (τον Υιό) παντογνώστη και παντοκράτορα, τότε πώς δεν ξέρει την ώρα της Αρπαγής; Άρα δεν είναι παντογνώστης θεός.
Ιωα.ις14- Εκείνος θέλει δοξάσει εμέ, διότι εκ του εμού θέλει λάβει και αναγγείλει προς εσάς.
Όταν ήρθε ο Παράκλητος, ο στόχος του Αγίου Πνεύματος, ο στόχος του Πατέρα είναι να παράγει καρπούς μέσα μας. Οι καρποί του Πνεύματος είναι ο χαρακτήρας του Χριστού.
Το Άγιο Πνεύμα δουλεύει μέσα μας για να φτιάξει τον χαρακτήρα του Χριστού.
Ρωμ.η9- Σεις όμως δεν είσθε της σαρκός, αλλά του πνεύματος, εάν το Πνεύμα του Θεού κατοική εν υμίν. Αλλ’ εάν τις δεν έχη το Πνεύμα του Χριστού, ούτος δεν είναι αυτού.
Μπορεί κάποιος να έχει βαπτιστεί στο Άγιο Πνεύμα, αλλά αν δεν υποταχθεί, αν δεν το αφήσει να φέρει τον χαρακτήρα του Χριστού, το πνεύμα Του Χρισμένου μέσα του, ο Θεός δεν τον αναγνωρίζει. Γι’ αυτό:
Ματ.ζ22- Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; 23- Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.
Ο Παράκλητος δοξάζει τον Ιησού. Ο Κύριος είπε.
Ιωα.ιβ32- Και εγώ εάν υψωθώ εκ της γης, θέλω ελκύσει πάντας προς εμαυτόν.
Το Άγιο Πνεύμα υψώνει τον Υιό, Τον δοξάζει, Τον μεγαλύνει, Τον κηρύττει. Για το όνομα του Υιού γίνονται όλα. Για Τον ίδιο τον Υιό. Το Ευαγγέλιο μας είναι ο Ιησούς Χριστός και Αυτός εσταυρωμένος. Καθώς υψώνεται ο Υιός, δοξάζεται ο Πατέρας.
Ό,τι μας δίνει ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα, το παίρνει μέσα από τον Υιό, μέσα από τον μεσίτη.
Ιωα.ις15- Πάντα όσα έχει ο Πατήρ, εμού είναι· διά τούτο είπον ότι εκ του εμού θέλει λάβει και αναγγείλει προς εσάς.
Ό,τι έχει ο Πατέρας τα κληρονόμησε ο Υιός. Επειδή τα κληρονόμησε ο Υιός τα παίρνουμε κι εμείς! Πάλι μας λέει την ίδια αλήθεια.
Την αλήθεια αυτή ο Κύριος θα την απλώσει σε όλη τη γη, επειδή είναι απαραίτητη για τη Νύμφη Του. Σ’ αυτούς που θα αντισταθούν, παρά την αποκάλυψη και τον συνεχή κόπο και μόχθο που κάνει το Άγιο Πνεύμα να φανερώσει τον Λόγο και να αποκατασταθεί η αλήθεια, να έρθουμε πίσω στην αποστολική πίστη, η τιμωρία τους θα είναι να μην μπορούν να έρθουν σε ανώτερη κοινωνία με τον Κύριο. Απλά δεν θα Τον γνωρίζουν. Γι’ αυτούς ο Χριστός θα είναι ένα δεύτερο πρόσωπο κάπου εκεί πάνω και θα έχουν σχέση με ένα τρίτο πρόσωπο εδώ κάτω. Δεν θα μπορούν λοιπόν να Τον γνωρίσουν.
Αφού θα αφήσουν τον Χριστό στην άκρη, έχοντας κοινωνία με ένα πρόσωπο ανύπαρκτο μέσα στις Γραφές, δεν θα μπορούν να γεμίσουν με αποκάλυψη για το πρόσωπο του Ιησού.
Όλη η αποκάλυψη, όλοι οι θησαυροί της γνώσης και της σοφίας είναι κρυμμένοι μέσα στον Ιησού.
Αν κάποιος διδάξει λάθος χριστό, όλα αυτά θα κλείσουν.
Γι’ αυτό είναι ζωτικό να γνωρίζουμε καλά τι λέει ο Λόγος πάνω σ’ αυτά. Είναι λόγοι ζωής αιώνιας και θέλουμε να τους φέρουμε σωστά, ώστε να έρθει ζωή στις καρδιές των ανθρώπων, για να έρθουν σε κοινωνία μ’ Εκείνον.
Δεν είναι πράγματα που μπορούμε να τα κρατήσουμε για τον εαυτό μας. Δεν έχουμε το φρόνημα του κόσμου που λέει ακριβώς το αντίθετο! Έχουμε το πνεύμα του Παράκλητου. Σκεφτόμαστε με το νου του Παράκλητου, με το νου του μεσίτη, του αρχιερέα μας.
Αυτό που ο Κύριος μας έδωσε, πρέπει να κηρυχθεί, να σπάσει τα εμπόδια, τα τείχη, να μπει μέσα στις καρδιές των ανθρώπων για να Τον γνωρίσουν όπως Εκείνος επιθυμεί και ζητάει, για να μπορέσουμε να φτάσουμε μέχρι τέλους.
Η κόλαση θα σηκώσει ό,τι έχει εναντίον μας. Όλη τη βρωμιά και την ακαθαρσία που έχει θα την πετάξει πάνω μας. Ό,τι μπορεί να χρησιμοποιήσει εναντίον μας, ό,τι μπορεί να σείσει, να κλονίσει, ό,τι μπορεί να σπάσει από την αγάπη μας, τη φιλία μας, τις οικογένειες μας, τους ανθρώπους γύρω μας, τους φίλους μας, τις αρχές, τις εξουσίες, τους κοσμοκράτορες… όλα θα τα σηκώσει!
Αν κάποιος δεν μπορέσει να γνωρίσει τον Κύριο όπως Εκείνος θέλει, πώς θα αντισταθεί σε όλα αυτά;
Έχουμε έναν πόλεμο, πολύ πιο μεγάλο από τους πολέμους που βλέπουμε να γίνονται στην φυσική σφαίρα.
Για κάθε πόλεμο υπάρχει ένα κόστος. Ο καθένας μας θα πρέπει να αναλογιστεί αν έχει υπολογίσει το κόστος αυτής της εκστρατείας, αυτού του πολέμου. Το τι μπορεί να κοστίσει! Να αναρωτηθεί αν αξίζει τον κόπο.
Μπορούμε να πούμε στον Κύριο ότι δεν Τον αλλάζουμε με τίποτα και κανέναν;
Ο Κύριος έβαλε γύρω μας θαυμάσια πλαισιώματα (συζύγους, παιδιά, αδελφούς, συγγενείς, φίλους, κλπ.), αλλά να μην γίνονται αυτά απειλή για τη μία σχέση με τον Θεό.
Ο λόγος για τον οποίο αρπάζονται οι άγιοι είναι τριπλός:
Αποκ.ιβ11- Και αυτοί ενίκησαν αυτόν διά το αίμα του Αρνίου και διά τον λόγον της μαρτυρίας αυτών, και δεν ηγάπησαν την ψυχήν αυτών μέχρι θανάτου.
Αυτού του είδους η αφιέρωση απαιτείται από μέρους μας, για να πούμε ότι θα φτάσουμε ανενόχλητα μέχρι τέλους.
Ο διάβολος θα σηκωθεί να πλανήσει αν είναι δυνατόν και τους εκλεκτούς.
Είναι ανάγκη λοιπόν να γνωρίσουμε τον Ιησού, επειδή μόνο Εκείνος μπορεί να μας κρατήσει!!!
Όπου ο εαυτός μας δεν φτάνει, φτάνει ο Κύριος. Δεν μας κάλεσε να πάμε με τη δική μας δύναμη!
Ζαχ.δ6- Και απεκρίθη και είπε προς εμέ, λέγων, Ούτος είναι ο λόγος του Κυρίου προς τον Ζοροβάβελ, λέγων, Ουχί διά δυνάμεως ουδέ διά ισχύος αλλά διά του Πνεύματός μου, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων.
Ψλμ.κ7- Οι μεν εις αμάξας, οι δε εις ίππους, αλλ’ ημείς εις το όνομα Κυρίου του Θεού ημών θέλομεν καυχάσθαι·
Εκείνος θα μας οδηγήσει, αλλά πρέπει να είμαστε ενωμένοι, ταυτισμένοι με τον Κύριο μας. Να τρέξουμε μαζί Του. Να Τον γνωρίζουμε, να Τον καταλαβαίνουμε, να ξέρουμε τι θέλει από μας, τι ζητάει, να πάρουμε και να οπλιστούμε με τα όπλα του πνεύματος.
ΤΕΛΟΣ
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου