Η προσευχή με κέντρο (Ε Κ Ε Ι Ν Ο Ν)

Η προσευχή ως μέσο για να επικεντρωθούμε στο πρόσωπο του Θεού

Εμείς οι άνθρωποι -και κυρίως οι Χριστιανοί, ασχολούμαστε περισσότερο με τη δραστηριότητα της προσευχής παρά με τον Θεό τον ίδιο.
Σκεφτόμαστε ότι αν προσευχηθούμε αρκετά ένθερμα ή με τα σωστά εδάφια ή για πολύ ώρα ή επίμονα, τότε πράγματα θα συμβούν.
Κι όμως, δεν είναι οι προσευχές μας που φέρνουν αναζωπύρωση.

         Ο Θεός φέρνει. 

Οι προσευχές μας δεν αλλάζουν πράγματα. Ο Θεός αλλάζει.
Η προσευχή δεν είναι ένας τρόπος να χειραγωγήσουμε τον Θεό στο να κάνει αυτό που νομίζουμε ότι πρέπει να κάνει.

Έτσι λοιπόν, όταν επικεντρωνόμαστε στο δικό Του πρόσωπο, τότε είναι που αναγνωρίζουμε και δηλώνουμε σε ορατό και αόρατο κόσμο ότι επιζητούμε το δικό Του τέλειο θέλημα.
Τότε αναγνωρίζουμε ότι παρά τη δική μας αδυναμία, Εκείνος μπορεί να φανεί δυνατός.
Εκείνος είναι που έχει την εξουσία να πει τον τελευταίο λόγο. Στην τελική είναι Κύριος.

            Άρα, τελικά, δε χρειάζεται να προσευχόμαστε με πίστη για τα αιτήματά μας;

 Σίγουρα, πρέπει να δείχνουμε πίστη, αλλά σε ποιον;

 Στον Θεό ή στις προσευχές μας; 

Καλούμαστε λοιπόν στην προσευχή, (όλοι, όλοι,) να σταθούμε σε μία θέση που να αποδεικνύει την εμπιστοσύνη μας στον Θεό κι αυτό αποδεικνύεται όταν το κέντρο της προσευχής μας δεν είναι τα αιτήματά μας, αλλά Εκείνος. ΕΚΕΙΝΟΟΟΟΟΣ!!

Η προσευχή ως μέσο για την αποδοχή του θελήματός Του πάνω στη ζωή μας

Η απογοήτευση  έρχεται τόσο εύκολα , κάθε φορά που οι προσευχές μας δεν απαντιόνται  με τον τρόπο που εμείς νομίζουμε ότι θα έπρεπε να απαντηθούν.
Συχνά ξεχνάμε ότι οι βουλές του Θεού είναι πολύ καλύτερες από τις δικές μας (Ησαΐας 55:9) και του κάνουμε αυστηρές υποδείξεις πώς να κινηθεί, πώς να ενεργήσει.
Αντιθέτως, η εικόνα και το μάθημα που μας δίνει και ο Ιησούς στη Γεσθημανή είναι η υποταγή στο θέλημα της καρδιάς του Πατέρα.
Μας δείχνει πως να ερχόμαστε μπροστά Του με ταπείνωση και υποταγή αναγνωρίζοντας ότι το σημαντικό να εκπληρωθεί είναι το δικό Του θέλημα και όχι το δικό μας.
Από την άλλη βέβαια, ο Θεός υπόσχεται να απαντήσει όταν προσευχόμαστε σύμφωνα με το θέλημά Του. Κι εδώ είναι που καλούμαστε να βρούμε την ισορροπία.
Εννοείται, πως ο Θεός μας απαντά ό,τι είναι σύμφωνο με το δικό Του θέλημα, αλλά μήπως πρέπει να αφήσουμε Αυτόν καμιά φορά να κρίνει το τι τελικά είναι το θέλημά Του;!!!

Η προσευχή ως μέσο για να διατηρούμε την σχέση μας μαζί Του

Ερχόμαστε μπροστά Του συνειδητοποιώντας ότι η μεγαλύτερη μας απόλαυση είναι ότι έχουμε έρθει σ' Αυτόν. Όχι επειδή έχουμε μια λίστα με αιτήματα, όχι επειδή στο πρόγραμμά μας είναι η ώρα της προσευχής, αλλά επειδή θέλουμε να βρισκόμαστε μαζί Του, να αναπαυόμαστε στην παρουσία Του.
Θέλουμε να Του πούμε πόσο υπέροχος είναι.
Να Του μιλήσουμε, αλλά και πάνω από όλα να Τον ακούσουμε.
Ερχόμαστε μπροστά Του γιατί αναγνωρίζουμε πως το πιο σημαντικό στη ζωή μας είναι η σχέση μας με Εκείνον. 
Είναι "να γνωρίσουμε τον Χριστό και τη δύναμη της αναστάσεως Του και την κοινωνία των παθημάτων Του".

Το πιο σημαντικό είναι να Τον συναντήσουμε. 

Ερχόμαστε μπροστά Του κι αναγνωρίζουμε πως ποτέ η συνάντηση με τη δική Του φωτιά δε γίνεται να μας αφήσει ίδιους...

ΑΛΗΛΟΥΙΑ!!!!
πηγη