Ο ίδιος ο Ιησούς, ποιος είπε ότι ήταν μέσα Του και κατοικούσε;
Είδαμε ότι το Άγιο Πνεύμα μπήκε και κατοίκησε μέσα στον Χριστό. Έμεινε σ’ Αυτόν.
Ιωα.ι38- αλλ’ εάν κάμνω, αν και εις εμέ δεν πιστεύητε, πιστεύσατε εις τα έργα, διά να γνωρίσητε και πιστεύσητε ότι ο Πατήρ είναι εν εμοί και εγώ εν αυτώ.
Κείμενο ι38- εἰ δὲ ποιῶ κὰν ἐμοὶ μὴ πιστεύητε, τοῖς ἔργοις πιστεύετε, ἵνα γνῶτε καὶ γινώσκητε ὅτι ἐν ἐμοὶ ὁ πατὴρ καγὼ ἐν τῷ πατρί.
Ο Ιησούς διεκδικούσε ότι μέσα Του ήταν ο Πατέρας. Στα προηγούμενα εδάφια όμως είδαμε ότι μέσα Του μπήκε το Άγιο Πνεύμα!
Ιωα.ιδ10- Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί; τους λόγους, τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ’ εμαυτού δεν λαλώ· αλλ’ ο Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα έργα.
Κείμενο ιδ10- οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστιν; τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἀπ’ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ, ὁ δὲ πατὴρ ἐν ἐμοὶ μένων ποιεῖ τὰ ἐργὰ αὐτοῦ.
Γνωρίζουμε ότι ο Πατέρας μένει μέσα μας από το Πνεύμα που μας έδωσε. Όταν μπει το Πνεύμα μέσα μας, ο Πατέρας μπαίνει μέσα μας. Επειδή ο Πατέρας είναι πνεύμα.
Ιωα.ιδ11- Πιστεύετε μοι ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί· ει δε μη, διά τα έργα αυτά πιστεύετε μοι.
Κείμενο ιδ11- πιστεύετε μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί· εἰ δὲ μὴ, διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ πιστεύετε.
Βλέπουμε πόσες φορές μας το λέει! Γιατί άραγε;
Ιωα.ιζ21- διά να ήναι πάντες έν, καθώς συ, Πάτερ, είσαι εν εμοί και εγώ εν σοι, να ήναι και αυτοί εν ημίν έν, διά να πιστεύση ο κόσμος ότι συ με απέστειλας.
Κείμενο ιζ21- ἵνα πάντες ἐν ὦσιν καθὼς σύ, πατὴρ ἐν ἐμοὶ καγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας.
Ιωα.ιζ23- εγώ εν αυτοίς και συ εν εμοί, διά να ήναι τετελειωμένοι εις έν, και να γνωρίζη ο κόσμος ότι συ με απέστειλας και ηγάπησας αυτούς καθώς εμέ ηγάπησας.
Κείμενο ιζ23- ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς ἕν, ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας.
Ο Χριστός είναι το μοντέλο μας, το παράδειγμα, η κεφαλή μας, ο πρώτος μας αδελφός, ο ποιμένας μας, ο αρχιερέας μας. Εκείνος μας δίδαξε την προσευχή και μεσιτεύει για μας.
Όταν ο Χριστός προσευχόταν, σε ποιόν προσευχόταν; Αν υπήρχαν άλλα δύο πρόσωπα ίσα μεταξύ τους δεν θα έπρεπε να προσεύχεται και στα δυο; Δεν θα έπρεπε να δοθεί τιμή και στα δύο ή τρία ή όσα πρόσωπα;
Ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο! Αυτό είναι κάτι ξένο, μια ξένη διδασκαλία, παρείσακτη.
Α’Ιωα.γ24- Και όστις φυλάττει τας εντολάς αυτού (του Πατέρα) μένει εν αυτώ (ο Πατέρας), και αυτός (ο Πατέρας) εν εκείνω. Και εκ τούτου γνωρίζομεν ότι μένει εν ημίν (ο Πατέρας), εκ του Πνεύματος το οποίον έδωκεν εις ημάς.
Α’Ιωα.δ12- Τον Θεόν ουδείς είδε πώποτε· εάν αγαπώμεν αλλήλους, ο Θεός μένει εν ημίν, και η αγάπη αυτού είναι τετελειωμένη εν ημίν. 13- Εκ τούτου γνωρίζομεν ότι εν αυτώ μένομεν και αυτός εν ημίν, διότι εκ του Πνεύματος αυτού έδωκεν εις ημάς. 14- Και ημείς είδομεν και μαρτυρούμεν ότι ο Πατήρ απέστειλε τον Υιόν Σωτήρα του κόσμου.
Έτσι κατοικεί μέσα μας ο Θεός! Είναι μια απλή αλήθεια, τόσο καθαρή!
Όλες αυτές οι εκφράσεις λοιπόν (το Άγιο Πνεύμα, το Πνεύμα, το Πνεύμα του Θεού, ο Θεός εν Χριστώ, ο Πατήρ…), σημαίνουν το ίδιο πράγμα. Ότι έτσι κατοικεί ο Θεός μέσα στους ανθρώπους. Όταν κατοικεί το Πνεύμα μέσα μας, κατοικεί ο Πατέρας, επειδή αυτός Είναι το Πνεύμα.
Ο σταυρός.
Εφόσον ο Χριστός έγινε αμαρτία, ο Θεός δεν μπορούσε να κατοικεί πλέον μέσα Του.
Β’Κορ.ε21- διότι τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν, διά να γείνωμεν ημείς δικαιοσύνη του Θεού δι’ αυτού.
Κείμενο ε21- τὸν μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν, ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη θεοῦ ἐν αὐτῷ.
Έγινε ο χάλκινος όφις που ύψωσε ο Μωυσής στην έρημο.
Έγινε ο τράγος της θυσίας υπέρ αμαρτίας.
Πήρε πάνω Του την αμαρτία μας και την φύση μας της αμαρτίας, με τα οποία ταυτίστηκε ο Χριστός για να πάρει την τιμωρία μας, να πάρει πάνω Του την κρίση μας.
Όταν έγινε αυτή η νομική πράξη της συμφιλίωσης πάνω στον σταυρό, ο Θεός πήρε όλες τις αμαρτίες μας, τις αρρώστιες, τις κατάρες, τις ανομίες μας και όλα τα άλλα, παρόντα και μέλλοντα, τα έβαλε πάνω στον Χριστό και ο Χριστός έγινε αμαρτία, η προσωποποίηση της. Ο Θεός δεν μπορεί να κατοικήσει σ ένα αμαρτωλό σώμα και έφυγε από μέσα Του.
Ποιο πρόσωπο μαρτυρεί ο Ιησούς ότι έφυγε από μέσα Του εκείνη την ώρα; (Επειδή αν κατοικούσαν δύο πρόσωπα θα μας το έλεγε).
Μρκ.ιε34- και την ώραν την εννάτην εβόησεν ο Ιησούς μετά φωνής μεγάλης, λέγων· Ελωΐ, Ελωΐ, λαμά σαβαχθανί; το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι, Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες;
Κείμενο ιε34- καὶ τῇ ἐνάτῃ ὥρᾳ ἐβόησεν ὁ Ἰησοῦς φωνῇ μεγάλῃ· ἐλωι ἐλωι λαμα σαβαχθανι; ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον· ὁ θεός μου [ὁ θεός μου], εἰς τί ἐγκατέλιπες με;.
Στη Γεθσημανή, την ώρα της αγωνίας Του, σε ποιόν προσευχόταν;
Ματ.κς39- Και προχωρήσας ολίγον έπεσεν επί πρόσωπον αυτού, προσευχόμενος και λέγων· Πάτερ μου, εάν ήναι δυνατόν, ας παρέλθη απ’ εμού το ποτήριον τούτο· πλην ουχί ως εγώ θέλω, αλλ’ ως συ.
Κείμενο κς39- καὶ προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενος καὶ λέγων· πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστιν, παρελθάτω ἀπ’ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω ἀλλ’ ὡς σύ.
Ματ.κς42- Πάλιν εκ δευτέρου υπήγε και προσευχήθη, λέγων· Πάτερ μου, εάν δεν ήναι δυνατόν τούτο το ποτήριον να παρέλθη απ' εμού χωρίς να πίω αυτό, γενηθήτω το θέλημά σου.
Κείμενο κς42- πάλιν ἐκ δευτέρου ἀπελθὼν προσηύξατο [λέγων]· πάτερ μου, εἰ οὐ δύναται τοῦτο παρελθεῖν ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω τὸ θέλημα σου.
Λουκ.κγ34- Ο δε Ιησούς έλεγε· Πάτερ, συγχώρησον αυτούς· διότι δεν εξεύρουσι τι πράττουσι. Διαμεριζόμενοι δε τα ιμάτια αυτού, έβαλον κλήρον.
Κείμενο κγ34- [[ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔλεγεν· πάτερ, ἄφες αὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασιν τί ποιοῦσιν.]] διαμεριζόμενοι δὲ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἔβαλον κλήρον.
Πάντα ο Ιησούς είχε να κάνει με τον Πατέρα. Είχε συνεχώς αδιάσπαστη κοινωνία με το πρόσωπο Του.
Πού φαίνεται το Άγιο Πνεύμα μέσα στις προσευχές Του;
Ο Πατέρας είναι το Άγιο Πνεύμα! Δεν είχε άλλο πρόσωπο στο οποίο να απευθυνθεί.
Δεν υπάρχει άλλου είδους προσευχή!
Το Άγιο Πνεύμα είναι ο Πατέρας και από τη στιγμή που δοξάστηκε ο Χριστός, το Πνεύμα είναι ο Ιησούς! Επειδή ο Πατέρας έδωσε την πληρότητα και το Πνεύμα Του στον Ιησού.
Α’Κορ.ιε45- Ούτως είναι και γεγραμμένον· Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν· ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν.
Αυτή είναι η δόξα του Ιησού, την οποία έκλεψαν.
Όταν πεθαίνει ο Ιησούς πάνω στον σταυρό, σε ποιόν φωνάζει;
Λουκ.κγ46- και φωνάξας με φωνήν μεγάλην ο Ιησούς είπε· Πάτερ, εις χείρας σου παραδίδω το πνεύμα μου· και ταύτα ειπών εξέπνευσεν.
Κείμενο κγ46- καὶ φωνήσας φωνῇ μεγάλῃ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· πάτερ, εἰς χεῖρας σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμα μου. τοῦτο δὲ εἰπὼν ἐξέπνευσεν.
Όταν ανασταίνεται λέει προς την Μαρία τη Μαγδαληνή:
Ιωα.κ17- Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Μη μου άπτου· διότι δεν ανέβην έτι προς τον Πατέρα μου. Αλλ’ ύπαγε προς τους αδελφούς μου και ειπέ προς αυτούς· Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και Θεόν σας.
Κείμενο κ17- λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς· μή μου ἅπτου, οὔπω γὰρ ἀναβέβηκα πρὸς τὸν πατέρα· πορεύου δὲ πρὸς τοὺς ἀδελφούς μου καὶ εἶπε αὐτοῖς ἀναβαίνω πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ πατέρα ὑμῶν καὶ θεόν μου καὶ θεὸν ὑμῶν.
Το άπτω έχει δύο έννοιες. Του αγγίγματος και της προσκόλλησης.
Το Μη μου άπτου λοιπόν σημαίνει, Μη με αγγίζεις και Μη προσκολλάσαι πάνω Μου.
Της λέει λοιπόν να μην προσκολληθεί πάνω Του. Δεν της λέει να μην Τον αγγίξει, επειδή Τον βλέπουμε να λέει στους μαθητές να Τον αγγίξουν για να βεβαιωθούν ότι δεν είναι φάντασμα.
Λουκ.ιδ39- ίδετε τας χείρας μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ είμαι· ψηλαφήσατε με και ίδετε, διότι πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα.
Υπάρχει μια διδασκαλία που λέει ότι, από το πρωί που είδε τη Μαρία μέχρι το απόγευμα που είδε τους μαθητές, πήγε στον Πατέρα και επέστρεψε. Αλλά δεν είναι έτσι. Ανέβηκε άπαξ στους ουρανούς, στην Ανάληψη.
Αυτό που εννοούσε ήταν ότι, ενώ ήταν ακόμα μέσα στο σώμα, ήταν ένας άντρας. Και αυτή ήταν γυναίκα. Της έλεγε να περιμένει, να πάει πρώτα στον Πατέρα Του και μετά να προσκολληθεί πάνω Του, επειδή θα κατέβαινε πλέον σαν Πνεύμα. Το πνεύμα είναι ουδέτερο, ούτε άντρας, ούτε γυναίκα. Τώρα μπορούμε να προσκολληθούμε στον Ιησού και οι άντρες και οι γυναίκες, επειδή είναι ως πνεύμα ζωοποιούν.
Γι’ αυτό της λέει να πάει και να πει στους μαθητές Του: Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και Θεόν σας.
Αν συνδυάσουμε όλα όσα είπαμε μέχρι τώρα θα δούμε ότι δεν μπορεί να κουνηθεί αυτή η αλήθεια. Δεν υπάρχει άλλη πληροφόρηση εκτός από αυτήν στον Λόγο του Θεού.
Στην αρχιερατική προσευχή του Ιησού λίγο πριν τον παραδώσουν:
Ιωα.ιζ1- Ταύτα ελάλησεν ο Ιησούς, και ύψωσε τους οφθαλμούς αυτού εις τον ουρανόν και είπε· Πάτερ, ήλθεν η ώρα· δόξασον τον Υιόν σου, διά να σε δοξάση και ο Υιός σου,
Κείμενο ιζ1- Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς καὶ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν εἶπεν· πάτερ ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασον σου τὸν υἱὸν, ἵνα ὁ υἱὸς δοξάσῃ σε,
Ιωα.ιζ3- Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.
Κείμενο ιζ3- αὕτη δὲ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωὴ ἵνα γινώσκωσιν σε τὸν μόνον ἀληθινὸν θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν.
Ο Ιησούς μιλάει στον Πατέρα.
Μήπως τον 3ο ή τον 4ο αιώνα αποφάσισε ο Θεός ν’ αλλάξει και να απευθυνόμαστε σε τρία πρόσωπα;
Δυστυχώς πολλές εκκλησίες, από φανατισμό διδάσκουν πράγματα που δεν λέει ο Λόγος του Θεού.
Ιωα.ε44- Πώς δύνασθε σεις να πιστεύσητε, οίτινες λαμβάνετε δόξαν ο είς παρά του άλλου, και δεν ζητείτε την δόξαν την παρά του μόνου Θεού;
Κείμενο ε44- πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου [θεοῦ] οὐ ζητεῖτε;.
Αυτή ήταν η αντίληψη του Ιησού για τον Θεό! Το Πνεύμα ήταν πάνω Του, αλλά αυτός που έμενε μέσα Του ήταν ο Πατέρας.
Έχουμε λοιπόν:
Λουκ.γ22- Το Άγιο Πνεύμα κατέβητε και έμεινε στον Χριστό
Ιωα.α33- Το Πνεύμα κατέβητε πάνω Του.
Ματ.γ16- Το Πνεύμα του Θεού κατέβητε πάνω Του.
Ησα.ξα1- Το Πνεύμα του Γιάχουε κατέβητε πάνω Του.
Ματ.ιβ18- Ο Θεός λέει το Άγιο Πνεύμα, δικό Του.
Πρξ.ι38- Ο Θεός έχρισε τον Ιησού με Άγιο Πνεύμα και
Ο Θεός ήταν μαζί Του.
Β’Κορ.ε19- Ο Θεός (Πατέρας) ήταν μέσα στον Χριστό.
Ιωα.ι38- Ο Πατέρας μέσα Του έκανε τα έργα.
Ιωα.ιδ10- « « « «
Ιωα.ιδ11- « « « «
Ιωα.ιζ21- Ο Πατέρας ήταν μέσα Του.
Ιωα.ιζ23- « « «
Κολ.α19- Ο Πατέρας είναι το πλήρωμα.
Κολ.β9- « « «
Αν κάθε ένα από αυτά το κάνουμε πρόσωπο καήκαμε…!
Όμως έχουμε το ένα και το αυτό Πνεύμα. Το ένα και το αυτό πρόσωπο που ενεργεί τα πάντα, που είναι ο Πατέρας Θεός. Δικό Του είναι το Πνεύμα, Αυτός είναι το Πνεύμα.
Αυτή είναι η βάση. Μια βάση την οποία σάλεψε ο διάβολος και χάλασε τη σχέση του Θεού με το Πνεύμα Του. Σαν να λέμε ότι χώρισε τον άνθρωπο από το πνεύμα του. Τα έκανε διαφορετικά πρόσωπα. Σαν να λέμε ότι έκανε το Πνεύμα του Υιού διαφορετικό από τον Υιό.
Η κατοίκηση.
Θα μπούμε τώρα μέσα στο μεγαλείο της όλης υπόθεσης… Την επιθυμία του Θεού που είναι η κατοίκηση.
Παρατηρώντας τον άνθρωπο καταλαβαίνουμε πράγματα.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από μια κατοικία. Γιατί;
Ό,τι έχει φτιάξει ο Θεός, είναι φτιαγμένα με τον Λόγο Του. Τα έχει πρώτα σκεφτεί.
Έχει βάλει μέσα μας ορισμένες ανάγκες, ώστε μέσα από αυτές να Τον γνωρίσουμε, να καταλάβουμε πράγματα και να πάρουμε αποκαλύψεις για όλα όσα έχει κάνει.
Παράδειγμα: Έπλασε τον Αδάμ και μετά την Εύα, από την πλευρά του. Τον κοίμισε πρώτα. Γιατί; Θα μπορούσε να το κάνει με χίλιους άλλους τρόπους.
Τα έκανε όλα αυτά έτσι, ώστε μέσα από αυτά να μπορέσουμε να δούμε το σχέδιο Του. Ο Θεός μας είναι σχεδιαστής, αρχιτέκτονας. Σχεδίασε τα πάντα και θέλει ν’ ανοίξουμε τα μάτια μας να δούμε τι έκανε ο Πλάστης μας.
Είναι οικτρό ο άνθρωπος να ζει μέσα στο μεγαλείο του Θεού και να είναι τυφλός, όπως κάποιοι που λένε ότι βγήκαμε από τον πίθηκο.
Μας έφτιαξε λοιπόν με την ανάγκη να κατοικούμε. Όταν κάποιος θέλει να κάνει οικογένεια, το πρώτο που σκέφτεται είναι η κατοικία. Για να υπάρχει η συζυγική κοινωνία πρέπει πρώτα να δημιουργηθεί μια στέγη, ένας τόπος, ένα περιβάλλον ασφαλές που να παρέχει στο αντρόγυνο την ανάλογη ασφάλεια και ανάπαυση για να αναστήσουν την οικογένεια τους.
Μόλις ο Θεός έβγαλε τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο, τους οποίους ονομάζει η Γραφή «Εκκλησία η εν τη ερήμω» εκκλησία της Παλαιάς Διαθήκης, τους περνάει από την Ερυθρά (βάπτισμα στο νερό) και από τη νεφέλη (βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα) και τους οδηγεί στο Σινά. Εκεί δίνει στον Μωυσή εντολή να Του φτιάξουν ένα κατοικητήριο, για να κατοικεί ανάμεσα τους.
Μέσα στους προφήτες (ιδιαίτερα τον Ιερεμία και τον Ιεζεκιήλ), ο Θεός μιλάει για τον Ισραήλ σαν να είναι η σύζυγος Του. Ο Παύλος μας λέει ότι μας αρραβώνιασε με έναν άντρα, παρθένο, αγνή ενώπιον Του.
Μόλις ο Θεός κάλεσε τη σύζυγο Του, ζήτησε κατοικητήριο, τόπο για να κατοικεί!
Ο τόπος εκείνος ήταν τύπος του αληθινού τόπου, προφητεία για το τι ο Θεός θα έκανε για τον λαό Του προκειμένου να κατοικήσει ανάμεσα μας.
Εφε.β20- εποικοδομηθέντες επί το θεμέλιον των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού· 21- εν τω οποίω πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αυξάνεται εις ναόν άγιον εν Κυρίω· 22- εν τω οποίω και σεις συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον του Θεού διά του Πνεύματος.
Είμαστε ναός άγιος εν Κυρίω. Οικοδομούμαστε εις κατοικητήριο του Θεού.
Αυτή είναι η επιθυμία Του!
Γι’ αυτό οι δαίμονες θέλουν να μπαίνουν μέσα στους ανθρώπους. Ο διάβολος μιμείται τον Θεό.
Όταν ένα ακάθαρτο πνεύμα μπαίνει μέσα σ’ έναν άνθρωπο, φανερώνεται με βρισιές, ακαθαρσία, ψέμα, φόβο, άγχος… εξαρτάται τι μπαίνει. Χρησιμοποιεί το σώμα του ανθρώπου για να μπορεί να εκφράζεται, νικώντας τις δυνάμεις και την προσωπικότητα του ανθρώπου.
Αυτή είναι η αρνητική πλευρά της κατοίκησης.
Ο Θεός όμως θέλει να κατοικήσει μέσα μας, επειδή θέλει να μας μεταδώσει τη δόξα και το μεγαλείο Του.
Αν κάποιος έχει μέσα του αγαθοσύνη, έχοντας μέσα του δόξα, ομορφιά, μεγαλείο (ο Θεός μας είναι αγαθός) και βλέπει κάποιον που δεν έχει τίποτα, τι θα κάνει; Τι θέλει να κάνει;
Θέλει να τον πάρει, να τον ταΐσει, να τον ντύσει, να του δώσει δουλειά, να του βρει σπίτι… να του φτιάξει την ζωή του.
Αυτό ακριβώς θέλει να κάνει ο Θεός μας. Θέλει να κατοικήσει μέσα μας για να μας μεταδώσει όλο το μεγαλείο της δόξας Του, τη φύση Του, τον χαρακτήρα Του, το Πνεύμα Του, τον πλούτο Του και να μας κάνει όμοιους μ’ Εκείνον.
Αυτό γίνεται μόνο με την κατοίκηση.
Το πνεύμα μας είναι μια άβυσσος και γεμίζει μόνο με τον Θεό. Αυτή είναι η κατασκευή μας, έτσι φτιαχτήκαμε. Δεν μπορούμε να γεμίσουμε με τίποτε άλλο παρά μόνο με τον Θεό.
Β’Κορ.ς16- Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα είδωλα; διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί, και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου.
Βλέπουμε πάλι την επιθυμία Του.
Αυτή είναι προφητεία από την Παλαιά Διαθήκη. Όμως τότε δεν μπορούσε να κατοικήσει μέσα τους, επειδή δεν υπήρχε ο μεσίτης, η θυσία. Υπήρχαν μεν οι θυσίες των ζώων, αλλά όπως λέει ο Λόγος, το αίμα τους δεν αφαιρεί αμαρτίες, επειδή άνθρωπος αμαρτάνει, άνθρωπος πρέπει να πεθάνει. Το αίμα εκείνων των ζώων ήταν συμβολικό για τη μία θυσία που θα γινόταν για να σκεπάσει και να αφαιρέσει τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Αυτή η θυσία είναι του ανθρώπου Χριστού Ιησού, του έσχατου Αδάμ. Μέχρι όμως να έρθει αυτή η θυσία, ο Θεός τους έδωσε τύπους, τους οποίους καθώς τους πίστευαν και τους έπρατταν, ο Θεός το θεωρούσε ως δικαιοσύνη γι’ αυτούς. Όλοι αυτοί όμως, περίμεναν στον Άδη, μέχρι ο Χριστός να πεθάνει, να πάει στον Άδη να τους κηρύξει και την 3η μέρα καθώς αναστήθηκε, οδηγήθηκαν μαζί Του μέσα στη δόξα του Πατρός.
Εξ.κθ45- Και θέλω κατοικεί εν μέσω των υιών Ισραήλ, και θέλω είσθαι Θεός αυτών.
Πάλι η επιθυμία του Θεού.
Εμείς είμαστε το κατοικητήριο Του, αλλά έπρεπε αυτό ν’ αρχίσει από κάπου, ν’ αρχίσει με κάποιον τρόπο…
Ιωα.ιζ21- διά να ήναι πάντες έν, καθώς συ, Πάτερ, είσαι εν εμοί και εγώ εν σοι, να ήναι και αυτοί εν ημίν έν, διά να πιστεύση ο κόσμος ότι συ με απέστειλας.
Η επιθυμία του Θεού ήταν και επιθυμία του Χριστού, όπως βλέπουμε στην τελευταία προσευχή Του. Να είμαστε ένα κατοικητήριο του Θεού, να είναι ο Θεός μέσα μας.
Ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα, ήταν όμως αδόκιμοι. Έπρεπε να δοκιμαστούν, να δοκιμαστεί η καρδιά τους. Άρχισε λοιπόν να έχει κοινωνία μαζί τους. Ερχόταν κάθε δειλινό και συνομιλούσε μαζί τους, πιθανόν μέσω κάποιου αγγέλου (με τον ίδιο τρόπο μίλησε και με τον Μωυσή).
Καθώς ήρθε η δοκιμασία, ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν και μαζί μ’ αυτούς αμάρτησε όλο το ανθρώπινο γένος.
Ψλμ.ιδ3- Πάντες εξέκλιναν, ομού εξηχρειώθησαν· δεν υπάρχει πράττων αγαθόν· δεν υπάρχει ουδέ είς.
Δεν μπορούσε ο Θεός να κατοικήσει μέσα στον άνθρωπο, αφού όλοι είχαν εξαχρειωθεί.
Ησα.νθ2- αλλ’ αι ανομίαι σας έβαλον χωρίσματα μεταξύ υμών και του Θεού υμών, και αι αμαρτίαι σας έκρυψαν το πρόσωπον αυτού από σας, διά να μη ακούη.
Μπήκε χώρισμα εξ αιτίας της αμαρτίας. Δεν μπορούσε ο Θεός να κατοικεί μέσα στον άνθρωπο, παρόλο που το επιθυμούσε τόσο πολύ!!!
Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο ελεύθερο. Σέβεται την προσωπικότητα μας και την ελευθερία της επιλογής μας. Περιμένει ν’ ακούσουμε και να ελκυστούμε από Αυτόν. Γι’ αυτό θέλει να κηρύξουμε, να είμαστε καλή ομολογία, καλή μαρτυρία, ώστε μέσα από μας να δουν και άλλοι και να έρθουν.
Όλα αυτά τα χρόνια περίμενε. Ζητούσε να βρει κάποιον να μπει στη μέση για να γεφυρωθεί το χάσμα, αλλά δεν έβρισκε.
Ιεζ.κβ30- Και εζήτησα μεταξύ αυτών άνδρα, όστις να ανεγείρη το περίφραγμα και να σταθή εν τη χαλάστρα ενώπιόν μου υπέρ της γης, διά να μη εξολοθρεύσω αυτήν· και δεν εύρηκα.
Όλοι έχουμε αμαρτήσει κατά την ομοιότητα του Αδάμ.
Ιωβ.θ33- Δεν υπάρχει μεσίτης μεταξύ ημών, διά να βάλη την χείρα αυτού επ’ αμφοτέρους ημάς.
Ο Ιώβ ήταν δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων του, αλλά στο σημείο που ζήτησε από τον Θεό να διαδικαστούν, αμάρτησε. Έρχεται λοιπόν ο Ελιού να τον ελέγξει, ως τύπος του Υιού του άρσεν, της εκκλησίας της Φιλαδέλφιας. Είναι ο καλύτερος από τους τέσσερις και ο πιο νέος.
Ο Ιώβ αποκαλύπτει ότι δεν υπάρχει κάποιος μεσάζων για να φέρει συμφιλίωση, κάποιος που να σταθεί και να μιλήσει εκ μέρους του ανθρώπου και να παρουσιάσει την περίπτωση του μπροστά στον Θεό.
Για να γεφυρώσει ο Θεός το χάσμα…
Ησα.ξγ5- Και περιέβλεψα και δεν υπήρχεν ο βοηθών· και εθαύμασα ότι δεν υπήρχεν ο υποστηρίζων· όθεν ο βραχίων μου ενήργησε σωτηρίαν εις εμέ· και ο θυμός μου, αυτός με υπεστήριξε.
Μπορούμε να διανοηθούμε πώς είναι, ένας Δημιουργός να βλέπει όλες αυτές τις γενιές να έρχονται και να φεύγουν και να μην υπάρχει ένας άνθρωπος που να αποφασίσει να ζήσει για τον Θεό και μόνο, να κάνει το θέλημα Του.
Αυτός που έφτιαξε τα πάντα με τόση αγάπη, με τόση προσοχή, που έχει μετρημένες τις τρίχες της κεφαλής του ανθρώπου, που ξέρει πότε πλαγιάζει, πότε σηκώνεται, τι γίνεται τη νύχτα, ποιος γεννάει, ποιος αρρωσταίνει, που έχει το μέλημα Του στην ανθρωπότητα… και ο άνθρωπος να ζει τόσο μακριά από Αυτόν που τους έπλασε!!!
Και όχι μόνο αυτό, αλλά να σηκώνουν και το δάκτυλο…! Κρίνουν τον Θεό…
[Γιατί αφήνει τα παιδιά να πεινάνε; Η γη μπορεί να θρέψει 100-300 φορές περισσότερο πληθυσμό απ’ αυτόν που έχει τώρα. Αν λοιπόν οι κυβερνήσεις αφήσουν τα όπλα και με τα χρήματα αυτά φτιάξουν τρόπους επιστημονικούς για να σιτιστεί αυτός ο πληθυσμός, δεν θα υπάρχει τέτοιο πρόβλημα. Γιατί λοιπόν φταίει ο Θεός; Ποιος κάνει τους ανθρώπους να πεινάνε και να είναι δυστυχισμένοι; Ο διάβολος και όλοι αυτοί που δεν θέλουν να έρθουν κοντά στον Θεό.
Βλέποντας μέσα από κοινότητες ανθρώπων, π.χ. στο Κάιρο, βλέπουμε τεράστια διαφορά ανάμεσα στις Χριστιανικές και τις Μουσουλμανικές συνοικίες. Στην πρώτη υπάρχει τάξη, καθαριότητα στους δημόσιου χώρους, ηρεμία, σπίτια περιποιημένα με αυλές με δεντράκια, οι άνθρωποι χαμογελαστοί και περιποιημένοι, ενώ στην άλλη υπάρχει βρωμιά, σκουπίδια τα σπίτια απεριποίητα, οι άνθρωποι σκυφτοί και κακοδιάθετοι, οι άντρες αγριωποί, βλοσυροί, οι γυναίκες κουκουλωμένες… Είναι οι θεοί τους ανάλογοι. Το πνεύμα που λατρεύουν είναι μέσα τους.
Γι’ αυτό ο Θεός θέλει να μπει και να κατοικήσει, επειδή από μέσα φτιάχνει τον άνθρωπο. Ξεκινώντας από μέσα μας, θα σταματήσουμε να απλώνουμε το δάκτυλο προς οποιονδήποτε ή οτιδήποτε.
Επειδή εκεί είναι το πρόβλημα, μέσα μας…]
… όθεν ο βραχίων μου ενήργησε σωτηρίαν εις εμέ.
Τη σωτηρία την έφερε ο ίδιος ο Θεός στον κόσμο, γεννώντας τον Υιό Του τον μονογενή εκ της παρθένου. Από το Άγιο Πνεύμα Του και από την παρθένο Μαρία γεννήθηκε ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς, του οποίου ο φυσικός Πατέρας είναι ο Θεός. Τον γέννησε ο ίδιος ο Θεός, κάτι που δεν έκανε ποτέ, ούτε πρόκειται να ξανακάνει.
Όμως δεν Του φέρθηκε διαφορετικά απ’ ότι σ’ εμάς! Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης.
Ο Ιησούς γεννήθηκε υπόδουλος κάτω από τους Ρωμαίους, μέσα σ’ έναν στάβλο. Βοσκοί ήρθαν να Του ευχηθούν, οι πιο παραπεταμένοι άνθρωποι όλης της γης εκείνη την εποχή (δεν τους δέχονταν ούτε για μάρτυρες - τους θεωρούσαν ψεύτες). Μόλις γεννήθηκε Τον κυνήγησαν να Τον σκοτώσουν.
(Μέσα από αυτό βλέπουμε ότι ο Θεός δίνει πράγματα σ’ εμάς τους ανθρώπους να κάνουμε. Ήταν ευθύνη της Μαριάμ και του Ιωσήφ να φυλάξουν το μωρό.)
Μεγάλωσε στην Ναζαρέτ, δίπλα σ’ έναν ξυλουργό και από μικρός άρχισε να δουλεύει. Καθώς προσευχόταν και μελετούσε είχε μπει μέσα στη ρουτίνα της ζωής. Ο Ιωσήφ φαίνεται ότι φαίνεται πέθανε νωρίς κι έτσι πήρε πάνω Του την ευθύνη όλης της οικογένειας, να θρέψει τουλάχιστον οκτώ άτομα.
Δεν Του έκανε χάρες ο Θεός. Τον πέρασε μέσα από όλες τις δυσκολίες, τις θλίψεις, τις δοκιμασίες που περνάνε κι εμείς.
Εβρ.β17- Όθεν έπρεπε να ομοιωθή κατά πάντα με τους αδελφούς, διά να γείνη ελεήμων και πιστός αρχιερεύς εις τα προς τον Θεόν, διά να κάμνη εξιλέωσιν υπέρ των αμαρτιών του λαού. 18- Επειδή καθ’ ότι αυτός έπαθε πειρασθείς, δύναται να βοηθήση τους πειραζομένους.
Έπρεπε να έρθει στα ίδια πλαίσια, να δοκιμαστεί σαν Αδάμ και να νικήσει. Να αντιμετωπίσει τον εχθρό εκεί που τον αντιμετωπίζουμε κι εμείς, όπως ο Αδάμ…
Όχι αφ’ υψηλού, αλλά εδώ κάτω, σαν άνθρωπος με σάρκα και οστά. Εξ ου και η δοκιμασία με τους λίθους που Του είπε ο διάβολος να τους κάνει άρτους. Ο Χριστός πεινούσε και η δική Του πείνα δεν ήταν λιγότερη ή διαφορετική από τη δική μας!
Πέρασε τα ίδια πράγματα και επειδή υποτάχθηκε με το ελεύθερο θέλω Του στο θέλημα του Πατέρα, και Τον αγάπησε περισσότερο από το στομάχι, τα μάτια, τη φαντασία Του και έβαλε πρώτο τον Θεό, Τον εκζήτησε με όλη τη δύναμη Του, νίκησε την αμαρτία, νίκησε τον κόσμο, νίκησε τον διάβολο, νίκησε τον Άδη, γι’ αυτό και Τον ύψωσε.
Ο Ιησούς με την ελεύθερη θέληση Του, υποτάχθηκε τέλεια στο θέλημα του Πατέρα.
Κάποιοι λένε ότι ο Ιησούς υψώθηκε επειδή ήταν προ των αιώνων. Αυτό όμως είναι άλλο ευαγγέλιο. Δεν ταιριάζει με το κήρυγμα των αποστόλων.
Ο Θεός είπε:
Πρξ.ιγ33- ότι ταύτην ο Θεός εξεπλήρωσεν εις ημάς τα τέκνα αυτών, αναστήσας τον Ιησούν, ως είναι γεγραμμένον και εν τω ψαλμώ τω δευτέρω· Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα.
Αυτό δεν το είπε προ των αιώνων, αλλά μετά την ανάσταση!
Άλλο μέσα στη βουλή και άλλο στην πραγματικότητα. Ο Θεός γέννησε τον Ιησού σαν Υιό, όταν πέρασε όλες τις δοκιμασίες και νίκησε, μπαίνοντας μέσα στους ουρανούς.
Μάλιστα, επειδή μπήκε Εκείνος, μπορούμε να μπούμε κι εμείς. Επειδή νίκησε Εκείνος, νικάμε κι εμείς.
Θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε ότι ο Θεός είναι μ’ εμάς προσωπολήπτης μάλλον, παρά με τον Υιό Του.
Ιωα.γ16- Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.
Όταν ο Θεός δει μια καλή καρδιά που αρχίζει να καταλαβαίνει, αρχίζει να βάζει πάνω μας βάρος, να γίνουμε θυσία για τους υπόλοιπους, να μη λογαριάσουμε κόπους και μόχθους, να τρέξουμε να βρούμε έστω και μια ψυχή στην άκρη του κόσμου. Αυτό είναι το πνεύμα του Χριστού μέσα μας.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Θεός προσωποληπτεί υπέρ του αδυνάτου, αν αυτό λεγόταν προσωποληψία. Αυτό είναι το νόημα της θυσίας:
Ρωμ.ιε1- Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί να βαστάζωμεν τα ασθενήματα των αδυνάτων, και να μη αρέσκωμεν εις εαυτούς.
Στη Γένεση, λίγο πριν πεθάνει, ο Ιακώβ προφητεύει για όλα τα παιδιά του. Εδώ μιλάει για τον Ιούδα.
Γεν.μθ10- Δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του Ιούδα ουδέ νομοθέτης εκ μέσου των ποδών αυτού, εωσού έλθη ο Σηλώ· και εις αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών.
Σηλώ θα πει Αυτός στον οποίο ανήκει. Συνδέεται με την επόμενη φράση με το Εις αυτόν θέλει είσθαι… με την έννοια ότι Σ’ Αυτόν θ’ ανήκουν οι λαοί.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Σκηνή του Μαρτυρίου, το κατοικητήριο που έφτιαξε ο Θεός στην έρημο, ονομάστηκε Σηλώ.
Α’Σαμ.γ21- Και εξηκολούθησεν ο Κύριος να φανερόνηται εν Σηλώ· διότι απεκαλύπτετο ο Κύριος προς τον Σαμουήλ εν Σηλώ διά του λόγου του Κυρίου.
Ψλμ.οη60- και εγκατέλιπε την σκηνήν του Σηλώ, την σκηνήν όπου κατώκησε μεταξύ των ανθρώπων·
Η Σκηνή αυτή συμβόλιζε τον Ιησού.
Τον ονομάζει: η Σκηνή, ο Σηλώ, το κατοικητήριο του Θεού.
Ιερ.ζ14- διά τούτο θέλω κάμει εις τον οίκον, εφ’ ον εκλήθη το όνομά μου, εις τον οποίον σεις θαρρείτε, και εις τον τόπον τον οποίον έδωκα εις εσάς και εις τους πατέρας σας, καθώς έκαμα εις την Σηλώ·
Εννοεί ότι θα γκρέμιζε τον ναό, όπως χάλασε τη Σκηνή του Μαρτυρίου.
Ο Χριστός ονομάζεται Ναός.
Ιωα.β19- Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτούς· Χαλάσατε τον ναόν τούτον, και διά τριών ημερών θέλω εγείρει αυτόν. 20- Και οι Ιουδαίοι είπον· Εις τεσσαράκοντα και έξ έτη ωκοδομήθη ο ναός ούτος, και συ θέλεις εγείρει αυτόν εις τρεις ημέρας; 21- Εκείνος όμως έλεγε περί του ναού του σώματος αυτού.
Ο ναός του Σολομώντα λοιπόν, πρώτα συμβόλιζε τον Ιησού Χριστό και μετά την εκκλησία.
Τόσο η Σκηνή όσο και ο ναός, έχουν τρία βασικά μέρη: Την αυλή, τα Άγια και τα Άγια των Αγίων, που αντιστοιχούν στο σώμα, την ψυχή και το πνεύμα.
Ο Θεός φανέρωνε ότι ο ναός Του, το κατοικητήριο Του είναι ο Ιησούς, ο γιος Του. Για πρώτη φορά στα χρονικά της ανθρώπινης ιστορίας, ο Θεός θα κατοικούσε μέσα σ’ Αυτόν.
Το είδαμε να γίνεται στην βάπτιση του Ιησού:
Ιωα.γ32- Και εμαρτύρησεν ο Ιωάννης, λέγων ότι Είδον το Πνεύμα καταβαίνον ως περιστεράν εξ ουρανού και έμεινεν επ’ αυτόν.
Το ρήμα μένω, το χρησιμοποιούμε θαυμάσια μέχρι και σήμερα, για να δηλώσουμε τόπο κατοικίας.
Έμεινε λοιπόν σημαίνει ότι κατοίκησε μέσα σ’ Αυτόν.
Ιωα.ιδ10- Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί; τους λόγους, τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ’ εμαυτού δεν λαλώ· αλλ’ ο Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα έργα.
Το Άγιο Πνεύμα έμεινε. Ο Πατέρας έμεινε.
Βλέπουμε τις λέξεις, τα ρήματα που χρησιμοποιεί κάθε φορά. Για να μπορούμε να συνδέσουμε διδασκαλία επί διδασκαλία, στοίχο επί στοίχο, λίγο εδώ - λίγο εκεί. Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι το Άγιο Πνεύμα θέλει να μας πει.
Αυτά οι μεταφραστές δεν τα «πιάνουν», χάνουν τις συνδέσεις και γι’ αυτό το αποτέλεσμα της δουλειάς τους είναι λάθος.
Υπάρχει λόγος γι’ αυτά που έδωσε ο Κύριος και για τον τρόπο που τα έδωσε. Κάθε λέξη που χρησιμοποίησε είναι υπολογισμένη με μαθηματική ακρίβεια.
Αυτό το ανακάλυψε ένας Ρώσος, ο οποιος ανακάλυψε την Γαμετρία, μέσω της οποίας βρήκε το σωστό κείμενο, μετατρέποντας τα γράμματα σε αριθμούς. Από το άθροισμα κάθε φράσης, καταλάβαινε που υπήρχε λάθος ή διαφορά και μπορούσε να βγάλει τη σωστή.
Αυτός είχε καταλάβει ότι το Πνεύμα του Θεού δεν αστειεύεται με τις λέξεις και ότι τα πάντα είναι υπολογισμένα μέσα στη Γραφή.
Είναι έτσι για να μπορούμε να βασίσουμε ολόκληρη τη ζωή μας πάνω στον Λόγο.
Όταν φτάνουμε σε κάποιο σημείο της ζωής μας που πρέπει να πάρουμε κάποιες αποφάσεις που μας αναγκάζουν να στηριχθούμε μόνο στον Λόγο με πίστη και όχι στα φαινόμενα, να ξέρουμε ότι την ώρα εκείνη ο Θεός θέλει να μας ανεβάσει σε ανώτερα επίπεδα και να αυξήσει την πίστη μας.
Εφόσον η καρδιά μας είναι καθαρή, χωρίς άσχημα κίνητρα ώστε να πάρει τόπο ο διάβολος και ο Θεός μας αναγκάζει να περπατήσουμε πάνω στα νερά ή να βουτήξουμε στα βαθιά, να ξέρουμε ότι θα βγούμε απέναντι. Να μην έχουμε καμία αμφιβολία γι’ αυτό, ούτε να φοβόμαστε.
Όταν είμαστε υποχρεωμένοι να πατήσουμε πάνω στο Λόγο και μόνο, να είμαστε ευτυχείς, επειδή θα δούμε τον Θεό μας να αποδεικνύεται. Ο Θεός έχει ζήλο να αποδείξει τον εαυτό Του.
Κολ.α19- διότι εν αυτώ ηυδόκησεν ο Πατήρ να κατοικήση παν το πλήρωμα
Κολ.β9- διότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς,
Ο Παύλος γράφει προς τους Κολοσσαείς, πολλά χρόνια μετά την ανάληψη του Χριστού και την ημέρα της Πεντηκοστής.
Το ρήμα κατοικεί είναι στον ενεστώτα, που δηλώνει ότι κάτι ισχύει, γίνεται τώρα. Είναι κάτι που μπορούμε να το πούμε και για μας σήμερα, αυτή τη στιγμή.
Άρα το κατοικητήριο του πληρώματος του Θεού σωματικώς, είναι ο Χριστός.
Ο Θεός ήθελε έναν ναό για να μπορεί να κατοικεί μέσα στον Ισραήλ.
Γιατί; Για να μπορεί να κατεβαίνει η παρουσία Του και να είναι μέσα στον λαό Του.
Η Σκηνή του Μαρτυρίου και ο ναός ήταν το μέσω δια του οποίου ο Θεός μπορούσε να είναι μέσα στον λαό Του. Χωρίς αυτά δεν μπορούσε να είναι μαζί τους.
Οι γιοί του Ηλεί πήραν την κιβωτό στην μάχη με τους Φιλισταίους οι οποίοι την αιχμαλώτισαν και όταν η γυναίκα του ενός από τους δύο άκουσε το γεγονός, γέννησε πρόωρα και πριν πεθάνει ονόμασε το παιδί Ιχαβώδ που σημαίνει Η δόξα αναχώρησε.
Θεωρούσαν ότι η κιβωτός ήταν η δόξα και όταν έφυγε η κιβωτός έφυγε η δόξα. Η κιβωτός ήταν η αντιπροσώπευση της παρουσίας του Θεού, η οποία κατοικούσε στον Ισραήλ μέσα στη Σκηνή του Μαρτυρίου.
Αυτή η Σκηνή ή ο ναός, είναι πρώτα ο Ιησούς Χριστός. Μέσα Του κατοικεί η δόξα, όλο το πλήρωμα, το Άγιο Πνεύμα, ο Πατέρας. Μέσα Του είναι!!!
Θα δούμε τη δόξα Του, τι έπρεπε να γίνει για να δοξαστεί και πότε δοξάστηκε…
Ο Ιησούς μιλούσε στους μαθητές Του για την υπόσχεση του Πατέρα.
Λουκ.κδ49- Και ιδού, εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν του Πατρός μου εφ’ υμάς· σεις δε καθήσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ εωσού ενδυθήτε δύναμιν εξ ύψους.
Πρξ.α4- Και συνερχόμενος μετ’ αυτών, παρήγγειλε να μη απομακρυνθώσιν από Ιεροσολύμων, αλλά να περιμένωσι την επαγγελίαν του Πατρός, την οποίαν ηκούσατε, είπε, παρ’ εμού.
Ποια ήταν αυτή η υπόσχεση; Ήταν η κατοίκηση του Πατέρα μέσα στον άνθρωπο, η αδιάσπαστη κοινωνία Του με τον κάθε πιστό. Θα ερχόταν να κατοικήσει μέσα στις καρδιές των πιστών, όπως είχαμε διαβάσει λίγο πριν στην Παλαιά Διαθήκη…
Τότε όμως δεν μπορούσε να εκτελεστεί αυτή η υπόσχεση, επειδή αφενός δεν είχε προσφερθεί ο Χριστός και αφετέρου δεν είχε δοξαστεί. Έπρεπε να δοξαστεί ο Θεός για να πάρει την επαγγελία και να τη φέρει σ’ εμάς.
Ιωηλ.β28- Και μετά ταύτα θέλω εκχέει το πνεύμα μου επί πάσαν σάρκα· και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας· οι πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια, οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις.
Παρ.α23- Επιστρέψατε προς τους ελέγχους μου· ιδού, εγώ θέλω εκχέει το πνεύμα μου εφ’ υμάς, θέλω σας κάμει να νοήσητε τους λόγους μου.
Όταν έρθει το Πνεύμα μέσα μας, μπορούμε να νοούμε, επειδή Εκείνος ανοίγει.
Ιεζ.λθ29- και δεν θέλω κρύψει πλέον το πρόσωπόν μου απ’ αυτών, διότι εξέχεα το πνεύμα μου επί τον οίκον Ισραήλ, λέγει Κύριος ο Θεός.
Μιλάει για το μέλλον στην Χιλιετή Βασιλεία.
Ιωα.ζ37- Κατά δε την τελευταίαν ημέραν την μεγάλην της εορτής ίστατο ο Ιησούς και έκραξε λέγων· Εάν τις διψά, ας έρχηται προς εμέ και ας πίνη. 38- Όστις πιστεύει εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού. 39- Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος, το οποίον έμελλον να λαμβάνωσιν οι πιστεύοντες εις αυτόν· διότι δεν ήτο έτι δεδομένον Πνεύμα Άγιον, επειδή ο Ιησούς έτι δεν εδοξάσθη.
Η κοιλιά είναι η έδρα του πνεύματος, είναι η άβυσσος, είναι το μέρος απ’ όπου βγαίνει η προφητεία, είναι πνευματική αναφορά. Τα χαρίσματα ενεργούνται μέσα από το πνεύμα. Οι οράσεις δημιουργούνται στη διάνοια, αλλά όλα τα λαλούμενα βγαίνουν από την έδρα του πνεύματος.
Στην Παλαιά Διαθήκη είχαν το Άγιο Πνεύμα, αλλά δεν κατοικούσε μέσα τους. Απλά ερχόταν πάνω τους.
Για να γίνει η κατοίκηση έπρεπε να δοξαστεί ο Χριστός.
Ιωα.ις7- Εγώ όμως την αλήθειαν σας λέγω· συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ. Διότι εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς· αλλ’ αφού απέλθω, θέλω πέμψει αυτόν προς εσάς·
Βλέπουμε την ανάγκη να φύγει ο Χριστός, για να έρθει ο Παράκλητος κάτω.
Όσο ο Χριστός ήταν κάτω στη γη δεν μπορούσε ο Παράκλητος να έρθει. Γιατί;
Επειδή ο Παράκλητος είναι ο Χριστός ως Πνεύμα πια.
Το κεφάλαιο αυτό του Παράκλητου είναι το μεγαλείο της αποκάλυψης για την εκκλησία σήμερα. Ο Θεός εν Χριστώ, όχι πια σε ένα σώμα σάρκινο, αλλά πνευματικό καθώς ο Χριστός έχει μπει μέσα στη δόξα του Πατέρα.
Λουκ.θ26- Διότι όστις επαισχυνθή δι’ εμέ και τους λόγους μου, διά τούτον ο Υιός του ανθρώπου θέλει επαισχυνθή, όταν έλθη εν τη δόξη αυτού και του Πατρός και των αγίων αγγέλων.
Τώρα είναι μέσα στη δόξα του Πατέρα και όταν θα έρθει θα έρθει με την δόξα του Πατέρα.
Ποια είναι η δόξα του Πατέρα; Όταν λέμε ότι δοξάστηκε ο Χριστός, τι ακριβώς έγινε;
Όταν θα ερχόταν η επαγγελία του Πατρός, θα ντυνόντουσαν δύναμη εξ ύψους. Θα ερχόταν το Άγιο Πνεύμα και θα τους έδινε δύναμη εξ ύψους.
Πρώτα απ’ όλα το Άγιο Πνεύμα μας δίνει δύναμη κατά της αμαρτίας. Μας δίνει δύναμη να αντισταθούμε στον διάβολο, δύναμη να αντισταθούμε ενάντια στους δαίμονες, δύναμη ενάντια στο φρόνημα του κόσμου. Πνευματική δύναμη πρώτα-πρώτα για να ζήσουμε άγια. Μπορεί ο δικός μας νους να πηγαίνει σε θαύματα και δυνάμεις, αλλά πρώτα μας δίνει δύναμη ν’ αντισταθούμε στο κακό και τα υπόλοιπα ακολουθούν.
Το Άγιο Πνεύμα μπαίνει μέσα μας για να μας κάνει άγιους.
Δεν έρχεται για να μας δώσει τη δύναμη να κάνουμε θαύματα. Ο στόχος Του είναι να μας κάνει άγιους όπως είναι Εκείνος. Το πνεύμα μας να γίνει άγιο, όπως Άγιο είναι και του Πατέρα.
Πρξ.β33- Αφού λοιπόν υψώθη διά της δεξιάς του Θεού και έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν του Αγίου Πνεύματος, εξέχεε τούτο, το οποίον τώρα σεις βλέπετε και ακούετε.
Το γεγονός για το οποίο μιλάει ο Πέτρος είναι κατά την ανάληψη του Ιησού όταν πέρασε στους ουρανούς και κάθισε στα δεξιά του Πατρός. Τότε εκπληρώθηκε το 1ο εδάφιο του 110ου Ψαλμού: Είπεν ο Κύριος (Γιάχουε) προς τον κύριόν (Αδονί) μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.
Ο Ιησούς πήρε δικαίωμα θέσης εξουσίας.
Εμείς θα καθίσουμε στο θρόνο αφού νικήσουμε…
Αποκ.γ21- Όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν να καθήση μετ’ εμού εν τω θρόνω μου, καθώς και εγώ ενίκησα και εκάθησα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω αυτού.
Πρέπει να νικήσουμε για να καθίσουμε, όπως ο Χριστός κάθισε επειδή νίκησε. Θα νικήσουμε με την ομολογία μας, δια του αίματος του Αρνίου, επειδή δεν αγαπάμε τη ψυχή μας μέχρι θανάτου και με την άφθονη χάρη Του κάθε μέρα.
Στον Παύλο είπε:
Β’Κορ.ιβ9- και μοι είπεν· Αρκεί εις σε η χάρις μου· διότι η δύναμίς μου εν αδυναμία δεικνύεται τελεία. Με άκραν λοιπόν ευχαρίστησιν θέλω καυχηθή μάλλον εις τας αδυναμίας μου, διά να κατοικήση εν εμοί η δύναμις του Χριστού.
Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια. Με την χάρη του Κυρίου θα γίνουν όλα, αλλά κι εμείς πρέπει να κάνουμε το μέρος μας. Τη στάση μας, το ελεύθερο θέλω μας, τις πράξεις και τις αντιδράσεις μας, ο Κύριος τα περιμένει.
Το Άγιο Πνεύμα Του ο Κύριος το δίνει σ’ αυτούς που πειθαρχούν.
Πρξ.ε32- Και ημείς είμεθα μάρτυρες αυτού περί των λόγων τούτων, και το Πνεύμα δε το Άγιον, το οποίον έδωκεν ο Θεός εις τους πειθαρχούντας εις αυτόν.
Αυτό είναι το δικό μας μέρος. Το Πνεύμα Του είναι δώρο, αλλά στα υπόλοιπα πρέπει να πειθαρχήσουμε. Να δεχθούμε με σεβασμό το δώρο Του και να υποταχθούμε με υπακοή στο θέλημα Του, ξέροντας πως όπου δεν μπορούμε Εκείνος θα μας βοηθήσει.
Με αυτή τη στάση ο Θεός δεν μπορεί να μας στερήσει τίποτα. Μας δίνει όλα όσα θέλουμε και έχουμε ανάγκη, ανάλογα με το επίπεδο της πίστης που έχουμε.
Ορισμένα πράγματα δεν μπορεί να μας τα δώσει, επειδή στεκόμαστε στο επίπεδο που στεκόμαστε. Για να μας τα δώσει, πρέπει ν’ ανέβουμε σε άλλο, ανώτερο επίπεδο ευθύνης και εξουσίας.
Όπως για παράδειγμα μια μητέρα που έχει φυλαγμένη μια πανάκριβη, πανέμορφη τουαλέτα, με πολύτιμα στολίδια και χρυσά γοβάκια, τα οποία ζητάει να φορέσει η δωδεκάχρονη μονάκριβη κόρης της. Βεβαίως δεν θα την δώσει, παρόλο που είναι δικά της, κληρονομία της. Πρέπει πρώτα να μεγαλώσει για τα φορέσει την τουαλέτα και τα χρυσά γοβάκια. Το ίδιο κι εμείς. Γι’ αυτό λέει ότι μεταμορφούμεθα από δόξα σε δόξα. Πληρωνόμαστε, γεμίζουμε, αυξανόμαστε μέσα σ’ αυτό, μέχρι να φτάσουμε στο μέτρο της ηλικίας του πληρώματος του Χριστού.
Να έχουμε το επίπεδο που είχε το Πνεύμα μέσα στον Χριστό (αντρική ηλικία). Αυτόν τον άντρα δια του οποίου πρόκειται να κρίνει την οικουμένη, που είναι ο Θεός ο ευλογητός εις τους αιώνες, αμήν, που είναι ο αληθινός Θεός και η αιώνια ζωή.
Όλη η αποκάλυψη και το μεγαλείο είναι εδώ!
Ο Ιησούς λοιπόν υψώθηκε και έλαβε παρά του Πατρός.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι έλαβε το δικαίωμα σαν μεσίτης να πάρει την υπόσχεση, που είναι η κατοίκηση του Θεού μέσα στην καρδιές μας, να εκχέει το Πνεύμα Του μέσα στις καρδιές μας.
Το έλαβε, επειδή δοξάστηκε.
Τι θα πει αυτό;
Καθώς αναγεννιόμαστε, βαδίζουμε προς την τελειότητα, δεν είμαστε τέλειοι. Ο Θεός μας φτιάχνει.
Παρ.κδ16- διότι ο δίκαιος πίπτει επτάκις και σηκόνεται· αλλ’ οι ασεβείς θέλουσι πέσει εις όλεθρον.
Α’Ιωα.α1- Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω διά να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον· 2- και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.
Ο Ιωάννης αυτά τα γράφει σε πιστούς, όχι σε άπιστους.
Ο Ιάκωβος λέει:
Ιακ.γ2- διότι εις πολλά πταίομεν άπαντες. Εάν τις δεν πταίη εις λόγον, ούτος είναι τέλειος ανήρ, δυνατός να χαλιναγωγήση και όλον το σώμα.
Τι θα γίνει με όλα αυτά τα πταίσματα, τα παραπτώματα που κάνουμε σαν χριστιανοί;
Όλη αυτή η διαδικασία της τελειοποίησης (που σημαίνει ότι ακόμα δεν είμαστε τέλειοι) προϋποθέτει αδυναμία, προϋποθέτει ότι ακόμα υπάρχει αμαρτία σε κάποιους τομείς και εφόσον ο Θεός είναι τέλειος, δεν μπορεί να κατοικεί μέσα μας.
Έπρεπε λοιπόν ο Θεός να βρει έναν τρόπο, προκειμένου να μπορέσει να κατοικήσει μέσα μας μόνιμα, χωρίς να Τον πειράζει η ατελής μας φύση και το ότι μπορεί να γλιστρήσουμε ή να αμαρτήσουμε. Γι’ αυτό μας λέει ότι έχουμε τον Παράκλητο.
Παράκλητος είναι από το Παρά + ίστημι. Είναι αυτός που παραστέκεται, είναι αυτός που τον καλείς να σταθεί δίπλα σου στη δίκη και να σε υπερασπίσει, ο δικηγόρος.
Στον θρόνο του Θεού γίνονται συνέχεια δίκες από τον κατήγορο μας, ημέρα και νύχτα. Μας κατηγορεί συνέχεια.
Ο Θεός όμως μας έχει δώσει έναν Παράκλητο.
Πριν έρθουμε στον Κύριο, όλοι έχουμε υπηρετήσει τον διάβολο. Το όνομα του δηλώνει διαβολή. Η έννοια της διαβολής είναι ότι κάποιος βάζει ένα εμπόδιο στα πόδια κάποιου που περπατάει, προκειμένου να τον κάνει να σκοντάψει, να πέσει. Έχουμε μεγαλώσει με αυτό το φρόνημα, μέσα σ’ αυτό το πνεύμα της διαβολής και της κατηγορίας. (Υπάρχει και μια άλλη μορφή διαβολής και κατηγορίας: το να δεχθεί κάποιος διαβολές για τον εαυτό του. Ότι δεν είναι τίποτα, δεν αξίζει τίποτα, είναι ένα μηδενικό, κανείς δεν νοιάζεται, κλπ. Και αυτό είναι από τον διάβολο).
Συνήθως η διαβολή είναι και κατηγορία. Αυτό ξεκίνησε στο 3ο κεφάλαιο της Γένεσης από τον διάβολο στην Εύα (Τω όντι είπεν ο Θεός…). Το πρώτο που έκανε ήταν να βάλει αμφιβολία μέσα της. Αμέσως μετά έρχεται η άρνηση…
Όλος ο κόσμος ζει μέσα στο φρόνημα του διαβόλου.
Πρώτη φορά λοιπόν ο Θεός σηκώνει τον Παράκλητο. Ο πρώτος που αναφέρεται με το όνομα - τίτλο του Παράκλητου είναι ο Χριστός.
Ποτέ η Γραφή δεν μιλάει για Παράκλητο, παρά μόνο αφού ο Ιησούς και οι μαθητές Του έφαγαν το δείπνο του Πάσχα, το βράδυ λίγο πριν τη σύλληψη Του.
Στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, από το 14ο-17ο κεφάλαιο, περιγράφονται οι λίγες ώρες μιας νύχτας. Τότε μίλησε για τον Παράκλητο για πρώτη φορά, λίγες ώρες πριν σταυρωθεί. Τότε τους αποκάλυψε το μυστικό. Δεν τους το έλεγε, επειδή δεν θα το καταλάβαιναν! Ήταν μέσα σε σαρκικές καταστάσεις, μάλωναν μεταξύ τους… ενώ ο Κύριος είχε να αντιμετωπίσει όλη την κόλαση. Γι’ αυτό χρησιμοποιεί προφητική γλώσσα…
Ιωα.ις25- Ταύτα διά παροιμιών ελάλησα προς εσάς· αλλ’ έρχεται ώρα, ότε δεν θέλω σας λαλήσει πλέον διά παροιμιών, αλλά παρρησία θέλω σας αναγγείλει περί του Πατρός.
Έλαβε λοιπόν παρά του Πατρός επειδή υψώθηκε.
Φλπ.β9- Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, 10- διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων,
Κείμενο β9- διὸ καὶ ὁ θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσεν καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ τὸ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10- ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων.
Όταν γεννήθηκε Του δόθηκε το όνομα Ιησούς. Την εποχή εκείνη όμως αυτό το όνομα ήταν κοινό. Πάρα πολλά μωρά και άντρες το είχαν.
Το όνομα με όλη την εξουσία, τις δυνάμει και το μεγαλείο που περικλείει, Του δόθηκε όταν υψώθηκε. Το όνομα περικλείει όλες τις πτυχές από αυτό που ο Θεός είναι ή πράττει. Όλα τα ονόματα και οι τίτλοι του Θεού μέσα στη Βίβλο, περικλείονται μέσα στο όνομα Ιησούς. Αυτό το όνομα είναι πάνω από όλα τα άλλα ονόματα.
Τι σημαίνει να έχει κάποιος το όνομα του Θεού;
Αρχικά σημαίνει πως ό,τι έχει το όνομα, είμαστε και το κάνουμε.
Το πρώτο στοιχείο του ονόματος, το Γιάχουε σημαίνει Αυτός είναι… ό,τι Τον θέλουμε να είναι (θεραπεία, προμήθεια, σημαία, κλπ.).
Τι σημαίνει για τον Υιό να πάρει το όνομα του Πατέρα; Σημαίνει πως ό,τι είναι ο Πατέρας, ό,τι έχει το όνομα Του, ό,τι δηλώνει ο Θεός ότι είναι και κάνει, το χάρισε στον Υιό.
Αυτή είναι η δόξα του Υιού! Αυτό θα πει του εχάρισε το όνομα…
Σημαίνει ότι μπορούμε να επικαλεστούμε το όνομα Του.
Λέει:
Μρκ.ις17- Σημεία δε εις τους πιστεύσαντας θέλουσι παρακολουθεί ταύτα, Εν τω ονόματί μου θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια· θέλουσι λαλεί νέας γλώσσας·
Ποιος έχει τη δύναμη να εκβάλει δαιμόνια; Ποιος ήταν ο πρώτος που τους έβγαλε μέσα από τους ανθρώπους; Ποιος άρχισε να θεραπεύει μόλις ξεκίνησε τη διακονία Του;
Τα χρόνια της διακονίας Του, ο Ιησούς δοκιμαζόταν ακόμα. Έπρεπε να βρεθεί τέλειος, χωρίς αμαρτία.
Η τελειότητα, η δικαιοσύνη Του και η εκπλήρωση του θελήματος του Πατέρα, αποδείχθηκε με την ανάσταση και την ανάληψη Του.
Γι’ αυτό ο Πατέρας Του έδωσε όλη τη θεότητα, το πλήρωμα.
Γι’ αυτό όταν η Γραφή βλέπει τον Χριστό, Τον βλέπει ως τον Θεό, όσον αφορά τη θεότητα.
Εβρ.α5- Διότι προς τίνα των αγγέλων είπε ποτε· Υιός μου είσαι συ, Εγώ σήμερον σε εγέννησα; και πάλιν· Εγώ θέλω είσθαι εις αυτόν Πατήρ, και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ Υιός;
Η προφητεία αυτή μιλάει για το μέλλον, επειδή έπρεπε πρώτα να γεννηθεί ο Υιός.
Εβρ.α6- Όταν δε πάλιν εισαγάγη τον πρωτότοκον εις την οικουμένην, λέγει· Και ας προσκυνήσωσιν εις αυτόν πάντες οι άγγελοι του Θεού.
Την πρώτη φορά ο Ιησούς εισήχθη στην οικουμένη στην γέννηση Του. Την δεύτερη φορά, θα έρθει ορατός στην 2η Έλευση.
Όταν ο διάβολος πείραξε τον Ιησού, ζητώντας να τον προσκυνήσει, Εκείνος απάντησε ότι μόνο Κύριο τον Θεό πρέπει να προσκυνήσει ο άνθρωπος.
Σ’ αυτή τη 2η έλευση Του, ο Λόγος βλέπει να Τον προσκυνούν όλοι οι άγγελοι του Θεού! Τον βλέπει ως τον Θεό της δόξας.
Ο Θεός δόξασε τον Υιό Του με τον εαυτό Του. Δεν υπάρχει άλλη δόξα. Η δόξα είναι ο Θεός!
Αυτή τη δόξα ζητούσε ο Υιός!
Εβρ.α7- Και περί μεν των αγγέλων λέγει· Ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα· 8- περί δε του Υιού· Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι εις τον αιώνα του αιώνος· σκήπτρον ευθύτητος είναι το σκήπτρον της βασιλείας σου. 9- Ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας ανομίαν· διά τούτο έχρισε σε, ο Θεός, ο Θεός σου, έλαιον αγαλλιάσεως υπέρ τους μετόχους σου·
Βλέπουμε ξανά πώς βλέπει τον Χριστό. Ως τον Θεό! Επειδή μέσα σ’ Αυτόν κατοικεί παν το πλήρωμα σωματικώς.
Ένα πολύ καλό επιχείρημα για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, που υιοθέτησαν τη διδασκαλία του Αρειανισμού που λέει ότι ο Ιησούς είναι ο αρχάγγελος Μιχαήλ.
Στην Αποκάλυψη:
Αποκ.α14- Η δε κεφαλή αυτού και αι τρίχες ήσαν λευκαί και ως μαλλίον λευκόν, ως χιών· και οι οφθαλμοί αυτού ως φλοξ πυρός, 15- και οι πόδες αυτού όμοιοι με χαλκολίβανον, ως εν καμίνω πεπυρωμένοι, και η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών,
Αυτή είναι η περιγραφή του Παλαιού των Ημερών.
Αποκ.ε6- Και είδον και ιδού εν μέσω του θρόνου και των τεσσάρων ζώων και εν μέσω των πρεσβυτέρων Αρνίον ιστάμενον ως εσφαγμένον, έχον κέρατα επτά και οφθαλμούς επτά, οίτινες είναι τα επτά πνεύματα του Θεού τα απεσταλμένα εις πάσαν την γην.
Τα εφτά πνεύματα του Θεού μέσα στον Χριστό.
Αποκ.α17- Και ότε είδον αυτόν, έπεσα προς τους πόδας αυτού ως νεκρός, και επέθηκε την δεξιάν αυτού χείρα επ’ εμέ; λέγων μοι· Μη φοβού· εγώ είμαι ο πρώτος και ο έσχατος 18- και ο ζων, και έγεινα νεκρός, και ιδού, είμαι ζων εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν, και έχω τα κλειδία του άδου και του θανάτου.
Ο πρώτος και ο έσχατος, είναι ο Πατέρας, αλλά είναι και ο Υιός.
Είναι ο Θεός μέσα στο ναό Του, στο κατοικητήριο Του, μέσα στον μεσίτη. Έρχεται να φανερώσει τη δόξα Του σ’ εμάς. Μάλιστα παρόλο που ήταν μέσω αγγέλου, ο Ιωάννης έπεσε σαν νεκρός.
Έγεινα νεκρός, και ιδού, είμαι ζων εις τους αιώνας των αιώνων. Έχουμε μια παροιμία.
Ο θρόνος σου, ω Θεέ. Αυτή είναι η δόξα του Υιού.
Ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας ανομίαν. Αυτό δεν το έκανε ο Πατέρας αλλά ο Υιός, ο Χριστός.
Διά τούτο έχρισε σε, ο Θεός. Επειδή αγάπησε τη δικαιοσύνη και μίσησε την ανομία, γι’ αυτό Τον έχρισε.
Η αμοιβή του Χριστού είναι ο Θεός. Να φαίνεται, να φανερώνεται, να δοξάζεται να προσκυνείται ο Θεός σε όλη Του τη δόξα και το μεγαλείο μέσα από τον Χριστό.
Όποιος έχει τον Υιό έχει και τον Πατέρα.
Όποιος τιμά τον Υιό, τιμά και τον Πατέρα.
Όταν ο Ιωάννης έπεσε μπροστά στον Χριστό, προσκύνησε τον Πατέρα.
Ησα.μη11- Ένεκεν εμού, ένεκεν εμού θέλω κάμει τούτο· διότι πώς ήθελε μολυνθή το όνομά μου; ναι, δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον.
Μας απαγορεύεται να προσκυνάμε άλλον από τον Πατέρα.
Προσκυνάμε τον Υιό, επειδή προσκυνώντας τον Υιό προσκυνάμε τον Πατέρα.
Ο Υιός είναι η φανέρωση του Πατέρα.
Ιωα.ιδ6- Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού.
Πώς θα προσκυνήσει κάποιος τον Πατέρα αν δεν Τον δει μέσα από την φανέρωση Του.
Όλη αυτή την φανέρωση, ο Θεός την εργάστηκε για τον καθένα από εμάς, για να έρθει κοντά μας.
Εβρ.α10- και· Συ κατ’ αρχάς, Κύριε, την γην εθεμελίωσας, και έργα των χειρών σου είναι οι ουρανοί· 11- αυτοί θέλουσιν απολεσθή, συ δε διαμένεις· και πάντες ως ιμάτιον θέλουσι παλαιωθή, 12- και ως περιένδυμα θέλεις τυλίξει αυτούς, και θέλουσιν αλλαχθή· Συ όμως είσαι ο αυτός, και τα έτη σου δεν θέλουσιν εκλείψει.
Μιλάει στον Υιό αλλά βλέπει τον Πατέρα μέσα Του.
Βλέπουμε ξανά το εδάφιο…
Φλπ.β9- Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, 10- διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων,
Στον Ιησού είπε:
Εβρ.α13- Προς τίνα δε των αγγέλων είπε ποτέ· Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου;
Το υποπόδιο των ποδών είναι τόπος ανάπαυσης.
Εφε.δ8- Διά τούτο λέγει· Αναβάς εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν και έδωκε χαρίσματα εις τους ανθρώπους.
Είναι παρμένο από τους Ψαλμούς.
Ψλμ.ξη18- Ανέβης εις ύψος· ηχμαλώτισας αιχμαλωσίαν· έλαβες χαρίσματα διά τους ανθρώπους· έτι δε και διά τους απειθείς, διά να κατοικής μεταξύ αυτών, Κύριε Θεέ.
Ήμασταν εχθροί κατά τη διάνοια, στη συνείδηση, στις πράξεις, στις αμαρτίες. Ήμασταν εχθρικοί προς τον Θεό. Κι όμως ο Κύριος μας έκανε τόπο ανάπαυσης. Ονομάζει την Ιερουσαλήμ υποπόδιο των ποδών Του. Η γη όλη είναι υποπόδιο των ποδών Του, τόπος ανάπαυσης, τόπος κατοίκησης. Έτσι μας έκανε ο Θεός.
Διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ.
Ο Θεός θέλει να καταλάβουμε ότι, όλη την λατρεία και την προσκύνηση μας, θέλει να τη δώσουμε σ’ Αυτόν δια μέσω του Υιού.
Ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη βλέπει και μιλάει με τον Ιησού. Στο τέλος του Βιβλίου λέει:
Αποκ.κβ3- Και ουδέν ανάθεμα θέλει είσθαι πλέον· και ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου θέλει είσθαι εν αυτή, και οι δούλοι αυτού θέλουσι λατρεύσει αυτόν…
Βλέπουμε έναν θρόνο, που ανήκει στον Θεό και το Αρνίο. Δύο πρόσωπα, ο Πατέρας και ο Υιός, το Αρνίο, ο άνθρωπος Χριστός, ο μεσίτης.
Μετά λέει οι δούλοι αυτού. Αφού έχουμε δύο πρόσωπα, γιατί δεν λέει οι δούλοι αυτών;
Τον Θεό δεν μπορούμε να Τον δούμε. Είναι αόρατος, κατοικεί σε φως απρόσιτο το οποίο κανείς των ανθρώπων είδε, ούτε μπορεί να δει. Όμως ο αόρατος Θεός, έκανε ώστε να μπορούμε να Τον δούμε μέσα από την φανέρωση Του, την εικόνα Του, που είναι ο
Ιησούς.
Ιησούς.
Στο θρόνο θα δούμε την εικόνα του Θεού, μέσα στην οποία βλέπουμε το πρόσωπο Του.
Ιωα.ιβ16- Ταύτα όμως δεν ενόησαν οι μαθηταί αυτού κατ’ αρχάς, αλλ’ ότε εδοξάσθη ο Ιησούς, τότε ενεθυμήθησαν ότι ταύτα ήσαν γεγραμμένα δι’ αυτόν, και ταύτα έκαμον εις αυτόν.
Τους έδωσε το Πνεύμα το οποίο τους θύμισε τα γεγραμμένα…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου