Θα ήθελα σ’ αυτό το άρθρο να πάμε μαζί στις Πράξεις 27. Εκεί βρίσκουμε τον Παύλο και μερικούς από τους μαθητές που τον συνόδευαν να είναι καθοδόν για την Ρώμη. Ο Παύλος πήγαινε εκεί σαν φυλακισμένος, για να παρουσιαστεί μπροστά στον Καίσαρα. Αρχίζοντας από τον στίχο 7, διαβάζουμε:
Πράξεις 27:7-10
“Πλέοντας, όμως, με βραδύ ρυθμό αρκετές ημέρες, και φτάνοντας μόλις στην Κνίδο, επειδή δεν μας άφηνε ο άνεμος, πλεύσαμε από το κάτω μέρος της Κρήτης προς τη Σαλμώνη· και μόλις την παραπλεύσαμε, ήρθαμε σε κάποιον τόπο, που ονομάζεται Καλοί Λιμένες, κοντά στον οποίο ήταν η πόλη Λασαία. Και επειδή πέρασε αρκετός καιρός, και το θαλάσσιο ταξίδι ήταν ήδη επικίνδυνο, μια και είχε περάσει κιόλας η νηστεία, ο Παύλος τούς συμβούλευε, λέγοντας: Άνδρες, βλέπω ότι το θαλάσσιο ταξίδι πρόκειται να γίνει με κακοπάθεια και πολλή ζημία, όχι μονάχα τού φορτίου και του πλοίου, αλλά και των ψυχών μας.”
Ήταν ένας δύσκολο ταξίδι. Τελικά το πλοίο έφτασε στους Καλούς Λιμένες. Ο χειμώνας πλησίαζε. Η φράση “το θαλάσσιο ταξίδι ήταν ήδη επικίνδυνο, μια και είχε περάσει κιόλας η νηστεία”, τοποθετεί χρονικά τα γεγονότα πιθανόν στον Οκτώβριο, το μήνα της νηστείας της εξιλέωσης. Όπως μας λέει η Γραφή ο Παύλος τους συμβούλεψε ότι η συνέχιση του ταξιδιού θα ήταν επικίνδυνη· και όχι μόνο για το φορτίο και για το πλοίο αλλά επίσης και για τις ζωές εκείνων που ήταν στο πλοίο. Έπειτα ο στίχος που ακολουθεί μας λέει:
Πράξεις 27:11
“Ο εκατόνταρχος, όμως, πειθόταν περισσότερο στον κυβερνήτη και στον ναύκληρο, παρά στα λεγόμενα από τον Παύλο.”
Αν και Παύλος είχε πραγματική αντίληψη της σοβαρότητας της κατάστασης και τι επρόκειτο να συμβεί, δεν ήταν ωστόσο το αφεντικό του πλοίου. Το αφεντικό ήταν ο εκατόνταρχος, ένας Ρωμαίος, πιθανότατα ειδωλολάτρης. Αυτός κυβερνούσε το πλοίο μέσα στο οποίο ήταν και αρκετοί πιστοί. Σας έχει ποτέ συμβεί να είστε στο ίδιο “πλοίο” με άλλους πιστούς ή και άπιστους και εκείνος που είναι αρμόδιος να πάρει μια σημαντική απόφαση δεν είστε εσείς; Μπορεί να ξέρετε το αποτέλεσμα αλλά το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να συμβουλεύσετε. Μπορείτε να πείτε: “Δεν πρέπει να σαλπάρουμε. Δεν πρέπει να αφήσουμε το λιμάνι. Αν το κάνουμε βλέπω ότι θα έχουμε πολλά προβλήματα”. Υπάρχουν όμως μερικές φορές ανταγωνιστικές φωνές που λένε το αντίθετο και εκείνος που είναι να πάρει την απόφαση αντί να ακούσει την σωστή φωνή, ακούει τι λέει η αντίθετη φωνή. Τι κάνεις τότε; Πηδάς έξω από το πλοίο; Μερικές φορές μπορεί να είναι στο χέρι σου να το κάνεις αυτό και μπορεί μάλιστα να είναι και το σωστότερο πράγμα να κάνεις. Αυτό όμως δεν συμβαίνει πάντοτε και υπάρχουν φορές που απλά είναι αδύνατο να συμβεί. Δεν μπορείς για παράδειγμα να πηδήξεις έξω από το “πλοίο” της οικογένειας επειδή ένα μέλος της δεν έλαβε μια σωστή απόφαση για την ζωή του. Μπορείς να συμβουλέψεις, μπορείς να πεις ότι η τάδε απόφαση θα είναι επικίνδυνη και άσοφη. Αλλά πέρα από κάποια ηλικία δεν μπορείς να πάρεις το τιμόνι της ζωής τους και να τους κάνεις να κάνουν αυτό που εσύ θέλεις να κάνουν. Από την άλλη πλευρά ο καθένας στην οικογένεια (για να χρησιμοποιήσουμε αυτό το καλό παράδειγμα) θα πρέπει να καταλάβει ότι δεν είναι πλοία που πλέουν μόνα τους. Τόσο αυτοί όσο και τα άλλα μέλη της οικογένειας είναι όλοι στο ίδιο καράβι. Και αν ένα μέλος της οικογένειας αποφασίσει να πορευτεί – ή να πλεύσει μιας και μιλάμε για πλοία – άσοφα, αυτό θα επηρεάσει όλα τα μέλη της οικογένειας, γιατί όλοι είναι στο ίδιο πλοίο! Δεν ξέρω κατά πόσο καταλαβαίνετε τι εννοώ. Όσοι έχουν παιδιά ή έρχονται από οικογένειες που δουλεύουν καλά νομίζω ότι καταλαβαίνουν τι εννοώ. Ο Θεός κάνει το ίδιο και με μας. Μας δίνει συμβουλές, μας λέει που να πλεύσουμε και που να μην πλεύσουμε, αλλά αν δεν θέλουμε να τον ακούσουμε αλλά ακούμε τις αντίθετες φωνές, τότε ένα πράγματα θα συμβεί: θα έχουμε προβλήματα. Σ’ αυτή την περίπτωση ο Θεός δεν μένει αδιάφορος γιατί τάχα είναι “δική μας η ζωή και ότι θέλουμε την κάνουμε”. Αντίθετα, λυπάται γι’ αυτό για τον απλό λόγο ότι είναι μαζί μας στην ίδια βάρκα. Επιστρέφοντας στις Πράξεις αυτό που έχουμε εδώ είναι μια ελαφρά διαφορετική κατάσταση στο ότι πιστοί που ξέρουν πιο είναι το σωστό να γίνει, είναι κάτω από την εξουσία κάποιου άλλου, ενός Ρωμαίου εκατόνταρχου που ακούει όχι την φωνή της σοφίας τους αλλά την φωνή του ιδιοκτήτη του πλοίου. Ας διαβάσουμε παρακάτω για να δούμε τι τελικά συνέβη:
Πράξεις 27:12-14
“Και επειδή το λιμάνι δεν ήταν κατάλληλο για να παραχειμάσει κανείς, οι περισσότεροι γνωμοδότησαν να σηκωθούν και από εκεί, ώστε, αφού φτάσουν, αν θα μπορούσαν, στον Φοίνικα, ένα λιμάνι της Κρήτης, που βλέπει προς τον Λίβα και προς τον Χώρο, να παραχειμάσουν εκεί. Και όταν έπνευσε ελαφρά νοτιάς, νομίζοντας ότι πέτυχαν τον σκοπό, σήκωσαν την άγκυρα, και έπλεαν κατά μήκος της Κρήτης. Όμως, ύστερα από λίγο χτύπησε εναντίον της ένας Τυφωνικός άνεμος, που λέγεται Ευροκλείδωνας.”
“Οι περισσότεροι γνωμοδότησαν να συνεχίσουν!” Είναι η πλειοψηφία αυτή που ακούμε ή είναι ότι ο Θεός λέει; Όλα μπορεί να φαίνονται καλά και όμορφα. Μπορεί να δούμε και νότιο άνεμο να πνέει απαλά και να υποθέσουμε ότι έχουμε επιτύχει την επιθυμία μας. Ωστόσο, αργά ή γρήγορα τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν. Στην πραγματικότητα αργά ή γρήγορα τα πράγματα ΣΙΓΟΥΡΑ θα αλλάξουν αν ο Θεός έχει πει έτσι! Όπως συνέβη και εδώ: όχι πολύ μετά, ένα πολύ δυνατός άνεμος σηκώθηκε και τα προβλήματα μόλις ξεκινούσαν.
Πράξεις 27:15-26
“Και επειδή συναρπάχθηκε το πλοίο, και δεν μπορούσε να αντέχει απέναντι στον άνεμο, αφού αφεθήκαμε, φερόμασταν. Και καθώς περάσαμε γρήγορα από ένα μικρό νησί, που ονομαζόταν Κλαύδη, μόλις μπορέσαμε να βάλουμε στην εξουσία μας τη βάρκα. Την οποία, αφού την ανέβασαν, μεταχειρίζονταν βοηθήματα, ζώνοντας από κάτω το πλοίο· και επειδή φοβόνταν μήπως και εκπέσουν στη Σύρτη, κατέβασαν τα πανιά, και φέρονταν έτσι. Και επειδή ταλαιπωρούμασταν υπερβολικά, την ακόλουθη ημέρα έριχναν στη θάλασσα από το φορτίο· και την τρίτη ημέρα με τα ίδια μας τα χέρια ρίξαμε τα σκεύη τού πλοίου. Και επειδή για πολλές ημέρες δεν φαίνονταν ούτε ήλιος ούτε αστέρια, ο δε βαρύς χειμώνας συνεχιζόταν, αφαιρείτο πλέον από μας κάθε ελπίδα σωτηρίας. Ύστερα δε από πολυήμερη ασιτία, ο Παύλος, αφού στάθηκε ανάμεσά τους, είπε: Έπρεπε, ω άνδρες, να με υπακούσετε, και να μη σηκωθείτε από την Κρήτη, και έτσι θα αποφεύγαμε τούτη την κακοπάθεια και τη ζημία. Αλλά, και τώρα, σας προτρέπω να έχετε θάρρος· επειδή, καμιά ψυχή από σας δεν θα χαθεί, παρά μονάχα το πλοίο. Επειδή, αυτή τη νύχτα φάνηκε σε μένα ένας άγγελος του Θεού, του οποίου είμαι, τον οποίο και λατρεύω, λέγοντας: Μη φοβάσαι, Παύλο· πρέπει να παρασταθείς μπροστά στον Καίσαρα· και δες, ο Θεός χάρισε σε σένα όλους αυτούς που πλέουν μαζί σου. Γι’ αυτό, έχετε θάρρος, άνδρες· επειδή, πιστεύω στον Θεό ότι, έτσι θα γίνει, σύμφωνα με τον τρόπο που μιλήθηκε σε μένα. Πρέπει, μάλιστα, να πέσουμε σε κάποιο νησί.”
Τελικά τα πράγματα έγιναν όπως ο Παύλος τους είχε πει πριν ν’ αφήσουν τους Καλούς Λιμένες. Τα προβλήματα ξεκίνησαν λίγο μετά αφού σάλπαραν και δεν έλεγαν να τους αφήσουν. Που ήταν οι πιστοί εκείνες τις ώρες; Ήταν εκεί στο πλοίο. Ήταν δικό τους το λάθος που το πλοίο είχε σαλπάρει; Όχι: ο Παύλος τους είπε να μην σαλπάρουν. Αυτό το γεγονός όμως δεν τους εξαίρεσε από το να υποφέρουν μαζί με εκείνους που θέλαν να σαλπάρουν. Ήταν όλοι στο ίδιο πλοίο. Υπάρχουν “πλοία” στα οποία ταξιδεύουμε μαζί με άλλους. Σε κάποια απ’ αυτά εμείς είμαστε οι καπετάνιοι. Σε κάποια αλλά είμαστε απλά επιβάτες και άλλοι είναι οι καπετάνιοι. Όταν λαμβάνεται μια άσοφη απόφαση τότε όλοι όσοι είναι στο πλοίο θα επηρεαστούν, ακόμα και εκείνοι που ήξεραν από την αρχή ότι αυτή ήταν μια άσοφη απόφαση. Αν λοιπόν συμβαίνει να κρατάς το τιμόνι του πλοίου, δηλαδή αν ανήκει σε σένα να πάρεις μια απόφαση, άκουσε καλά τις συμβουλές που δέχεσαι και κάνε σίγουρο ότι αυτές που ακολουθείς έρχονται από τον Κύριο. Γιατί διαφορετικά τα προβλήματα δεν θα είναι μόνο δικά σου αλλά θα γίνουν προβλήματα όλων όσων είναι στο πλοίο μαζί σου. Για να δώσω ένα πολύ πρακτικό παράδειγμα θα χρησιμοποιήσω και πάλι την οικογένεια. Μπορεί να είσαι ένας νέος ή μια νέα που σκέφτεται σοβαρά τον γάμο με κάποιο συγκεκριμένο άτομο, γιατί είσαι “τόσο ερωτευμένος μαζί του!” Όλα φαίνονται τόσο ανθηρά! Αλλά νέε μου και σου μιλάω καρδιά με καρδιά: ο γάμος είναι κάτι πολύ περισσότερο από το να είσαι “ερωτευμένος”. Ο έρωτας είναι καλό αλλά δεν θα σε πάει πολύ μακριά. Αυτό που θα σε πάει μακριά και θα κάνει τον γάμο σου να ζήσει και να ανθήσει είναι ο χαρακτήρας. Και ο δικός σου και του άλλου. Είναι ο άλλος, Χριστιανός που αγαπά ειλικρινά τον Θεό; Είναι άνθρωπος με αρχές; Ποιες είναι οι αρχές του πάνω στην εργασία και στην οικογένεια για παράδειγμα; Είναι άνθρωπος που αναλαμβάνει τις ευθύνες του ή είναι άνθρωπος που κρύβεται από αυτές πίσω από άλλους; Μ’ αυτά θα ζήσεις και αν κάτι απ’ αυτά δεν υπάρχει τότε ο έρωτας είναι ζήτημα μερικών εβδομάδων για να τελειώσει και να αρχίσουν τα προβλήματα. Προβλήματα που θα μοιάζουν με τεράστια κύματα απέναντι στα οποία εσύ θα μοιάζεις με ένα μικρό καραβάκι. Καραβάκι όμως που μέσα θα έχει όχι μόνο εσένα αλλά και εκείνους που πραγματικά σ’ αγαπούν και πονούν και χαίρονται μαζί σου. Γι’ αυτό οφείλεις να τους ακούσεις και να ζητήσεις την συμβουλή τους. Γιατί δεν είναι αυτό το ταξίδι κάτι που κάνεις εντελώς μόνο σου. Μπορεί κάποιοι από την οικογένεια σου ή τον φιλικό σου κύκλο να έχουν δει κάτι, κάτι που δεν τους αρέσει. Σου λένε να μην σαλπάρεις. Δεν ξέρω αν αυτό που σου λεν είναι σωστό ή λάθος. Αλλά θα πρέπει να το πάρεις σοβαρά υπόψη σου. Μπορεί να σκέφτεσαι “ζωή μου είναι και ότι θέλω την κάνω.” Αυτό είναι λάθος. Είναι ζωή σου αλλά είσαι και σε μια οικογένεια. Είσαι σε ένα καράβι που είναι και άλλοι μέσα οι οποίο θα επηρεαστούν από την απόφαση σου. Αν δεν είσαι λοιπόν σίγουρος κάτσε στο λιμάνι και μην φύγεις μέχρι να είσαι σίγουρος ότι αυτό είναι το σωστό πράγμα για να κάνεις και επιπρόσθετα να δεις και τους άλλους να είναι θετικοί πάνω σ’ αυτό.
Βιβλικές Αλήθειες
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου