Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ

«Γράμμα προς τους γονείς που αποφάσισαν ότι είναι καλύτερο να ζούνε χωριστά.»
«Αγαπημένοι μου γονείς,
όταν αποφασίσετε να ζείτε χωριστά........


Είναι σημαντικό για μένα να βλέπω και τους δυο σας, όπου και αν είστε. Σας αγαπάω και τους δύο πάρα πολύ και αν καλούμαι να διαλέξω ή να δείξω στον έναν περισσότερη αγάπη, τότε μαθαίνω να έχω ενοχές που αγαπάω.

Μιλήστε μου για τον άλλον γονέα με σεβασμό. Όταν κατηγορείτε ο ένας τον άλλον, δεν έχω ποιον να εμπιστευτώ και είναι αδύνατον ακόμη να επιβιώσω στηριζόμενος μόνο στον εαυτό μου. Έτσι, γεμίζω με ανασφάλειες και φόβους.

Να θυμάστε ότι δημιουργήθηκα και αποτελούμαι και από τους δυο σας. Για αυτό, όταν μου μιλάτε άσχημα για τον άλλο γονέα, νιώθω σαν να κατηγορείτε ένα μέρος του εαυτού μου. Τότε ίσως αισθανθώ την ανάγκη να υποστηρίξω αυτό το κομμάτι και μπορεί - χωρίς να το καταλάβω - να αποκτήσω και εγώ τη συμπεριφορά που απορρίπτεται στον άλλο μέχρι να με αποδεχτείτε ολόκληρο και άνευ όρων. Επίσης θυμώνω μαζί σας και μπερδεύομαι: αν είναι τόσο κακός άνθρωπος, τότε γιατί τον επιλέξατε για γονέα μου;

Ο χωρισμός σας είναι σαν σεισμός για εμένα. Για αυτό, χρειάζομαι και κάποια σταθερά σημεία αναφοράς, υποσχέσεις που τηρούνται και την αίσθηση ότι ανήκω σε όποιο σπίτι και αν σας βλέπω. Χρειάζομαι να νιώθω ότι επηρεάζω ακόμη σε ένα βαθμό το περιβάλλον μου. Για αυτό το λόγο ακούστε τι ζητώ και λάβετε το σοβαρά υπ' όψιν σας. Και όταν αυτό που ζητάω δεν γίνεται, π.χ να τα ξαναβρείτε, τότε χρειάζομαι να είστε ξεκάθαροι και να μην έχω ψεύτικες ελπίδες.

Χρειάζομαι να μου μιλήσετε με απλά λόγια για αυτό που συμβαίνει. Όταν είστε τελείως σιωπηλοί και εγώ διαισθάνομαι ότι είστε λυπημένοι, συχνά αυτό που φαντάζομαι είναι χειρότερο από την πραγματικότητα.

Απαντήστε με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις μου, ακόμη και αν η απάντηση είναι «δεν ξέρω». Είναι πολύ δυσάρεστο να ανακαλύπτω το ψέμα, γιατί τότε νιώθω ότι δεν μπορώ να εμπιστευτώ πια τίποτε από όσα μου λέτε οι μεγάλοι.

Όμως παρακαλώ απαντήστε μου μόνο ό,τι ρωτώ, με απλές εξηγήσεις και πείτε μου μόνο ό,τι με αφορά. Όταν ακούω τα προβλήματά σας και νιώθω ότι χρειάζεται να σας υποστηρίζω, αισθάνομαι ανεπαρκής και φοβάμαι?αφού δεν ξέρω πια σε ποιον μπορώ εγώ να στηριχτώ.

Τα παιδιά δεν αντιδρούν σε μια στενοχώρια με τον τρόπο που αντιδράτε οι μεγάλοι. Μπορεί να με δείτε να κλαίω, μπορεί όμως να θυμώνω (όχι μόνο προς εσάς), να έχω φοβίες ή ανασφάλειες (που μπορεί να σας φαίνονται άσχετες με τον χωρισμό σας ή ανεξήγητες), να δείχνω απαθής και αδιάφορος, να είμαι πολύ σιωπηλός, να σταματήσω να είμαι καλός στα μαθήματα ή να μην ενδιαφέρομαι πια για τα πράγματα που έκανα. Μπορεί να με δείτε να στενοχωριέμαι «με δόσεις»., δηλ. κάποιες στιγμές να κλαίω και κάποιες να παίζω ανέμελα και να γελάω. Αυτό δεν σημαίνει ότι έπαψα να λυπάμαι ή ότι είμαι αδιάφορος. Απλά δεν αντέχω να θυμάμαι συνέχεια αυτό που με στενοχωρεί, για αυτό μερικές φορές το βάζω στην άκρη και προστατεύομαι. Μην σας εκπλήξει αν νιώσω και ανακούφιση! Μου είναι πολύ σημαντικό να είσαστε καλά και να μην τσακώνεστε πια.

Χρειάζομαι να δώσετε χώρο στα συναισθήματά μου, ακόμη και αν σας φέρνουν αγωνία. Να ακούσετε τι νιώθω χωρίς να προσπαθήσετε να το αλλάξετε και να μου δώσετε φροντίδα, τρυφερότητα και ζεστασιά. Όταν μου λέτε να μη λυπάμαι, να μην κλαίω, να μη θυμώνω ή να μη φοβάμαι και εγώ υπακούω, στην πραγματικότητα δεν σβήνω αυτά που νιώθω αλλά μαθαίνω ότι δεν έχω κάποιον να στραφώ όταν νιώθω άσχημα ή ότι είναι κακό ή αδυναμία να νιώθω έτσι. Αυτό μεγαλώνει τον πόνο μου και μου προσθέτει μοναξιά και ενοχές.
Δείξτε μου σεβασμό όταν δεν θέλω να μιλήσω. Αυτό με κάνει να εμπιστεύομαι περισσότερο τη σχέση μας και έτσι νιώθω ότι θα σεβαστείτε αυτό που θα σας πω όταν θελήσω να μιλήσω.

Ίσως να σας ακούγεται παράλογο, όμως μπορεί να νιώσω ότι φταίω εγώ που χωρίζετε και ότι αν ήμουν καλό παιδί και καλός μαθητής, εσείς θα ήσασταν χαρούμενοι και θα μένατε μαζί. Βοηθήστε με να καταλάβω ότι αυτό θα συνέβαινε ούτως ή άλλως.

Μέχρι στιγμής νόμιζα ότι η αγάπη είναι κάτι που κρατάει για πάντα. Όταν βλέπω ότι η αγάπη σας σταμάτησε, φοβάμαι ότι κάποια μέρα θα σταματήσετε να αγαπάτε και εμένα. Βοηθήστε με να καταλάβω ότι η αγάπη σας για εμένα είναι διαφορετική από αυτή που είχατε μεταξύ σας. Εξηγήστε μου ότι όπως δεν θα τελειώσει η δική μου αγάπη για εσάς, έτσι δεν θα σταματήσει να υπάρχει και η δική σας για εμένα.

Και να θυμάστε ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ ΠΑΝΤΑ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΤΕΛΕΙΟΙ. Μην φοβάστε ότι επειδή με στενοχωρείτε τώρα θα πάψω να σας αγαπώ. Ακόμη και αν κάνετε κάτι λάθος, θα σας δώσω πάρα πολλές ευκαιρίες να το διορθώσετε...γιατί είστε πάντα οι αγαπημένοι μου γονείς!»

Πόσο ανάγκη υπάρχει μέσα στα παιδιά, όταν οι γονείς είναι χωρισμένοι?
Τα παιδιά πρέπει να παίρνουν στοιχεία και από τους δύο γονείς, για να μεγαλώνουν φυσιολογικά. Αλλιώς μεγαλώνουν με πολλές ελλείψεις και τα παιδιά διαμορφώνουν ένα χαρακτήρα όχι και τόσο καλό, που τα περισσότερα απ`αυτά, η κατάληξη τους είναι πολύ άσχημη.........

Το θέμα είναι ότι για να μπορέσει ένα ζευγάρι να χαρεί το γάμο του, να στερεωθεί, ώστε να απολαύσουν μαζί με τα παιδιά τους την αληθινή οικογένεια, πρέπει αυτοί να στηρίξουν το γάμο τους στον Ιησού Χριστό.
Αυτός είναι ο μεγάλος βράχος που μπορούν να κτίσουν το σπιτικό τους, όπως μας αναφέρει η Αγία Γραφή.

Ας δούμε λοιπόν τι ακριβώς μας λέει:

Ματθ. 7:24 - 27
«Καθέναν λοιπόν, που ακούει τα λόγια μου τούτα και τα εκτελεί, θα τον παρομοιάσω με φρόνιμο άνθρωπο, που έχτισε το σπίτι του πάνω στην πέτρα.
Ματθ. 7:25
Και κατέβηκε η βροχή και ήρθαν τα ποτάμια και φύσηξαν οι άνεμοι και έπεσαν με ορμή πάνω στο σπίτι εκείνο, μα δεν γκρεμίστηκε, γιατί είχε θεμελιωθεί επάνω στην πέτρα.
Ματθ. 7:26
Απεναντίας, καθένας που ακούει τα λόγια μου τούτα και δεν τα εφαρμόζει, θα μοιάσει σε ανόητο άνθρωπο, που έχτισε το σπίτι του επάνω στην άμμο.
Ματθ. 7:27
Και κατέβηκε η βροχή και ήρθαν τα ποτάμια και φύσηξαν οι άνεμοι και χτύπησαν το σπίτι εκείνο και τότε έπεσε και ήταν το πέσιμό του ολοκληρωτικό».

Πρώτα απ`όλα μας λέει για δύο ανθρώπους οι οποίοι έκτιζαν.
Μας δείχνει ότι και οι δύο ήταν άνθρωποι υπεύθυνοι, αγαπούσαν την οικογένεια τους, ήθελαν να φτιάξουν από ένα σπίτι ώστε να μπούνε μέσα και να ησυχάσουν
Να έχουν ένα σπίτι δικό τους, διαμορφώνοντάς το έτσι όπως θα τους βόλευε, να μη φεύγουν κάθε τόσο από το ένα στο άλλο, και να χαίρονται μέσα σ`αυτό.
Τί ωραία!
Αυτό μας θυμίζει τον δικό μας εαυτό, που και εμείς κάπως έτσι σκεπτόμαστε.

Το ερώτημα σ`αυτή την ιστορία των δύο αυτών ανθρώπων ποιό είναι?
Δεν είναι το γιατί έκτισαν, αλλά είναι το πού εχτισαν, σε ποιό σημείο, σε ποιό τόπο.
Είναι πάρα πολύ σημαντικό το που θα κτίσει ο άνθρωπος.

`Εχουμε δεί σπίτια να γκρεμίζονται γιατί ήταν σε λάθος τοποθεσίες.
Πάνω σε βουνά που απο κάτω ήταν κούφια, και σε μιά κατολίσθηση πέρνει μαζί και το σπίτι που με τόσο κόπο φτιάχτηκε.
`Εχουμε δεί σπίτια να χτίζονται μέσα σε δάση που με μία φωτια, έχει γίνει στάκτη.
`Εχουμε δεί σπίτια που τα θεμελεια απο κάτω δεν ηταν καλά και με τον πρώτο σεισμό διαλήθηκαν.
`Εχουμε δεί σπίτια να χτίζονται μέσα σε ποταμούς, που κάποια στιγμή ξεχιλίζουν, και τα ορμητικά νερά τα παρασύρουν.

Τί λέτε, είναι σημαντικό το που χτίζεις?
Είναι.
`Ετσι αυτοί εδώ οι άνθρωποι έκτισαν δύο πανέμορφα σπίτια.
Ο ένας έκτισε πάνω στην πέτρα, και τον ονομάζει φρόνιμο, και ο άλλος πάνω στην αμμο, και τον λέει ανόητο.

Μετά από λίγο καιρό μας λέει, πως κατέβηκε η βροχή, ήρθαν τα ποτάμια, φύσηξαν οι ανέμοι, και με ορμή έπεσαν και στα δύο σπίτια.

Το σπίτι εκείνο που χτίστηκε επάνω στην πέτρα στάθηκε όρθιο, αλά εκείνο που χτιστηκε πάνω στην άμμο έπεσε.
Τί κρίμα! τόσος κόπος, τόση αγωνία, τόσο άγχος, τόσο στέρηση πολές φορές για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του, και τώρα τι? τί βλέπει? ένα σπίτι από σωρό χωματος.
Και ακούς, γιατί Θεέ μου? γιατί σε μένα? γιατί?
Το σπίτι που με τόσο κόπο, τόσες στερήσεις, γιατί? πες μου γιατί?

Οχι φίλε μου καλέ, δεν χρειάζονται τα πολά γιατί, αλά στρέψε το βλέμα σου, και κοίταξε που έκτιζες τόσο καιρό?
Ο Θεός σ`αγαπάει το ίδιο και εσένα όπως τον άλλον άνθρωπο της ιστορίας μας που έκτισε πάνω στην πέτρα, αλά εκείνος άκουσε, και έκανε το σωστό, γι`αυτό άλωστε τον ονομάζει φρόνημο.

Εσύ όμως?......

Κοίτα πόσο καθαρά το λέει η Αγία Γραφή.«Καθέναν λοιπόν, που ακούει τα λόγια μου τούτα και τα εκτελεί.............
Γιατί δεν άκουσες?
Δεν φταίει ο Θεός, είναι απείραστος κακού ο Θεός μας.
Όμως αγαπητέ μου φίλε, ότι και αν έχει συμβεί στη ζωή σου, στην οικογένειά σου, στο γάμο σου, στα παιδιά σου, όσο μεγάλη και αν ήταν η πτωση, και η καταστροφή, όσο και αν σε σκέπασαν οι πλυμοίρες, η όσο και αν σε έκαψε η φωτια, γνώρισε κάτι!

Οτι ο Ιησούς Χριστός ΕΙΝΑΙ ο Ανωρθωτής των Χαλασμάτων.
Το άκουσες αυτό?
Είναι ο ΑΝΩΡΘΩΤΗΣ ΤΩΝ ΧΑΛΑΣΜΑΤΩΝ!!!
ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΠΡΩΣΩΠΙΚΑ!!!
Μπορεί να κάνει τα πάντα από την αρχή ΤΩΡΑ!!!
Φτάνει να το ζητήσεις και να υπακούσεις.
Ο Ιησούς είναι Ο Θεός της Δεύτερης ευκαιρείας!!!
Να το πω διαφορετικά?Εάν έχεις χάσει και την δεύτερη ευκαιρεία....Γνώρισε λοπόν ότι ο ΙΗΣΟΥΣ Είναι Ο ΘΕΟΣ της Κάθε στιγμής. ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ.
Επέστρεψε και άκουσε τη φωνή του, και κτίσε το σπίτι σου επάνω του, γιατι αυτός είναι η πέτρα.

Α`Κορ. ι:4
και πάντες το αυτό πνευματικόν ποτόν έπιον· διότι έπινον από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης, η δε πέτρα ήτο ο Χριστός·