ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ

Θα την έχετε δει πιστεύω οι περισσότεροι σας την περίφημη αυτή εικόνα των δύο χεριών που είναι ενωμένα σε στάση προσευχής. Μα ξέρετε άραγε και την ιστορίας της;

Δύο νέοι μαθητευόμενοι σε ένα εργαστήριο ξυλογλυπτικής στη Γαλλία στα 1490 ζούσαν μια ειρηνική ζωή και πολλές φορές εμπιστεύονταν ο ένας στον άλλον τα μυστικά τους και το ζωηρό πόθο που είχαν

και οι δύο να σπουδάσουν ζωγραφική. Για να πραγματοποιηθεί όμως ο πόθος αυτός χρειάζονταν χρήματα και οι δύο νέοι μας ήσαν πολύ φτωχοί.

Τέλος βρήκαν μια λύση. Αποφάσισαν να εργάζεται ο ένας για να κερδίζει χρήματα και τα χρήματα αυτά θα τα έστελνε στο φίλο του για να σπουδάζει. Και όταν εκείνος θα τελείωνε τις σπουδές του και θα γινόταν διάσημος και πλούσιος θα βοηθούσε με τη σειρά του τον άλλον. Έριξαν λοιπόν κορώνα – γράμματα και κέρδισε ο Άλμπρεχτ. Και όπως είχαν συμφωνήσει ο Άλμπρεχτ πήγε για να σπουδάσει στη Βενετία ενώ ο Χάνς μπήκε σε ένα σιδεράδικο για να εργαστεί πιο βαριά και να μπορέσει να κερδίσει πιο πολλά χρήματα με τα οποία να βοηθήσει το φίλο του. Μόλις έπαιρνε το μισθό του ο Χάνς αμέσως έτρεχε και τον έστελνε στον Άλμπρεχτ.

Οι μήνες και τα χρόνια περνούσαν και επί τέλους ο Άλμπρεχτ γύρισε στην πατρίδα του σπουδαίος και ξακου στός ζωγράφος. Ήταν τώρα η σειρά του να βοηθήσει τον Χάνς.

Οι δύο φίλοι συναντήθηκαν ύστερα από τόσα χρόνια και αγκαλιάστηκαν σφιχτά, παρατήρησε όμως ο Άλμπρεχτ τα μάτια του Χάνς να είναι γεμάτα δάκρυα. Έπεσαν τότε τα δικά του μάτια στα χέρια του Χάνς και τότε για πρώτη φορά κατάλαβε το μέγεθος της θυσίας του φίλου του. Τα χρόνια της βαριάς δουλειάς στο σιδεράδικο σκλήρυναν και καταστρέψανε τα ευαίσθητα χέρια του Χάνς. Τα δάχτυλα με τους σκληρούς ρόζους δε θα μπορούσαν ποτέ πια να εργασθούν με το λεπτό πινέλο του ζωγράφου. Θυσίασε ο Χάνς τα χέρια του και το όνειρο του για να μπορέσει ο Άλμπρεχτ να γίνει ζωγράφος.

Ο Άλμπρεχτ που δεν είναι άλλος παρά ο εθνικός ζωγράφος της Γερμανίας, ο Άλμπρεχτ Ντύρερ, για να δείξει την ευγνωμοσύνη του στην τόσο υπέροχη αυτή αυτοθυσία του φίλου του, ζωγράφισε τα δυο χέρια του Χάνς, που καταστράφηκαν μέσα στην βαριά δουλειά του σιδεράδικου, για να μπορέσει αυτός να γίνει ότι έγινε.

Έτσι τα δύο αυτά χέρια παραμένουν από τότε το αιώνιο και όμορφο σύμβολο της φιλίας και της αυτοθυσίας.

Δεν σας θυμίζει αυτή η συγκινητική ιστορία εκείνα τα άλλα χέρια που θυσιάστηκαν – τα χέρια του Χριστού; Τα φέρνουμε τα χέρια του Χριστού στο νου μας καθώς ευλογούσαν τα παιδάκια που Του είχαν φέρει οι μητέρες τους. Και τα βλέπουμε καθώς έκοβαν το ψωμί πριν το δώσουν στο πεινασμένο εκείνο πλήθος έξω εκεί στην ερημιά. Και βλέπουμε καθώς άγγιζαν τους αρρώστους κι έδιωχναν τον πόνο και σκούπιζαν τα δάκρυα και σκορπούσαν γύρω τους χαρά και αγάπη. Μα αυτά όλα μονάχα τη μισή ιστορία μας λένε. Η πιο σπουδαία άποψη από τα χέρια του Χριστού είναι πως ήταν «τα χέρια που θυσιάστηκαν». Ήταν τα χέρια που καρφώθηκαν για μας στο Σταυρό. Ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε για να πληρώσει την τιμωρία που έπρεπε εμείς να πληρώσουμε για τις αμαρτίες μας. Και πήρε Εκείνος τη θέση μας στο σταυρό γιατί αγαπάει ο Θεός πάρα πολύ τον άνθρωπο και δεν θέλει να χαθεί. Μπορείς σήμερα κι εσύ να ευχαριστήσεις τον Ιησού Χριστό που πλήρωσε για τις δικές σου αμαρτίες και να του ζητήσεις να έρθει κα κατοικήσει μέσα στην καρδιά σου.