ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ?

Ιδού, μακάριος ο άνθρωπος τον οποίον ελέγχει ο Θεός-διά τούτο μη καταφρόνει

την παιδείαν του Παντοδυνάμου

Ιώβ ε' 17

Μια γυναίκα πιστή, αφιερωμένη στον Κύριο, δοκι­μάστηκε στη ζωή της σκληρά. Δυσκολίες με τα οικονομικά, δυσκολίες στην οικογένεια, προβλήμα­τα στην υγεία... Το χαμόγελο δεν έφυγε από τα χείλη της, ούτε ο παρηγορητικός λόγος για τους άλλους, ούτε τα εδάφια πίστης που όλη μέρα έφερνε και ξανάφερνε στη σκέψη της και τα έστελνε σαν προσευχή στον Ουράνιο Πατέρα. Η γυναίκα αυτή είχε βρει ένα μυστικό, ένα κλειδί στην πνευματική της ζωή. Όταν όλοι γύρω λένε: «Κύ­ριε, γιατί εγώ; Γιατί σ' εμένα;» απευθυνόμενοι στο Θεό για κάθε δοκιμασία, αυτή έλεγε: «Κύριε, γιατί όχι εγώ; Γιατί όχι σ' εμένα;» Ούτε παράπονο, ούτε απορία, ούτε ζητούσε το λόγο από τον Θεό. Συνήθιζε μόνη της να δίνει και την απάντηση: «Γιατί όχι εγώ; Μα εγώ έχω βράχο, έχω φρούριο δυνατό, έχω πέτρα και καταφύγιό μου τον Θεό μου. Με καλύ­πτει, με ανορθώνει, με συντροφεύει, με αξιώνει να προσκολλώμαι πάνω στον Ιησού Χριστό μου». Αδελφοί μου, ας αναλογιστούμε πόσο μεγάλη απόσταση μας χωρίζει από αυτή τη θέση, από αυτή τη νοοτροπία. «Γιατί όχι σ' εμένα Πατέρα;» ας πει ο καθένας μας. «Δεν είμαι καλύτερος, ούτε ικανό­τερος, ούτε πνευματικότερος. Δεν είμαι πιο έξυ­πνος, πιο άξιος, πιο ανθεκτικός. Όμως ξέρω πως μ' αγαπάς, Πατέρα. Πως θέλεις σαν το καθαρό χρυσάφι να λάμψει η ζωή μου. Θέλεις να ζήσω ελεύθερος από φόβους, από εξαρτήσεις κάθε μορφής. Θέλεις να με καμαρώσεις δυνατό στην τρικυμία, θέλεις να δοξαστείς στη ζωή μου. Δε με νοιάζει ο πόνος, όσο το να Σ' έχω στήριγμά μου, ασάλευτη δύναμή μου, ελπίδα ζωντανή, Εσένα το ζωντανό Θεό μου!»