Μαλ. 4:2 Εις εσάς όμως τους φοβουμένους το όνομά μου θέλει ανατείλει ο ήλιος της δικαιοσύνης με ίασιν εν ταις πτέρυξιν αυτού· και θέλετε εξέλθει, και σκιρτήσει ως μοσχάρια της φάτνης.
Είναι γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι δεν μπόρεσαν
ποτέ ν απλώσουν τα «ρούχα» τους στον ήλιο, να τα στεγνώσουν.
Πάντα βρεγμένα τα φορούν.
Δεν είναι η ζωή που φταίει γι αυτό, κι ας της ρίχνουν
όλα τα βάρη.
Ούτε οι ίδιοι, βέβαια, φταίνε.
Φταίει το ότι δεν τους χάρισε ποτέ κανείς έναν ήλιο.
Έναν ολόδικό τους ήλιο.
Ν ανατέλλει, να δύει και πάλι ν ανατέλλει λαμπερός
μέσα τους.
Αυτός ο ήλιος, είναι ο κύριος μας, όπως μας λέει το εδάφιο μας.
Αγαπητά αδέλφια, ας μοιράσουμε, ας χαρίσουμε,ας κάνουμε γνωστό, με το κήρυγμα του Ευαγγελίου, στους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν, Αυτόν τον ήλιο της δικαιοσύνης, Τον Κύριο Ιησού χριστό.
Να γίνει ολότελα δικός τους, ώστε μέσα σ`αυτόν να βρούνε τη λαμπρότητα στη ζωή τους, και τη σωτηρία!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου