`Εχεις απογοητευθεί?

Πάρα πολλές φορές έρχονται στη ζωή μας δύσκολες στιγμές. Κάποιες απ`αυτές ίσως είναι πολύ κρίσιμες που θέλουμε να πάρουμε μεγάλες αποφάσεις. 

Δεν πιστεύω πως στη ζωή του
κάθ`ενός δεν έχουν έλθει τέτοιες στιγμές. Να παλεύεις με τις σκέψεις, και να προσπαθείς να βάλεις σε τάξει όλα αυτά που τριγυρίζουν μέσα στην καρδιά σου. 

Ψάχνεις να βρεις απαντήσεις αλλά συνεχώς είσαι μπερδεμένος (η). Το αποτέλεσμα είναι απογοήτευση.

Τι πρέπει να κάνουμε όμως? 

Να μείνουμε εκεί, και να μας καταπιεί η απογοήτευση?  `Όχι.

Θέλω να δούμε ένα παράδειγμα μέσα από Το Λόγο Του Κυρίου, ενός ανθρώπου Του Θεού που άρχισε να απογοητεύεται καθώς περνούσε  μια κρίσιμη ώρα στη διακονία του, αντιμετωπίζοντας ένα πολύ σκοτεινό πρόβλημα.

Ας δούμε λοιπόν ποιο ήταν το πρόβλημα αυτό που έφερε απογοήτευση  στον άνθρωπο Του Θεού, και μέσα απ`αυτό το παράδειγμα δες το δικό σου, το οποίο έχει φέρει απογοήτευση στη δική σου ζωή.

Μιλάμε για τον προφήτη Ιερεμία. 

 Ιερ. 18:4 

Και εχαλάσθη το αγγείον, το οποίον έκαμνεν εκ πηλού, εν τη χειρί του κεραμέως, και πάλιν έκαμεν αυτό άλλο αγγείον, καθώς ήρεσεν εις τον κεραμέα να κάμη.

Είχε αποστατήσει  από Το Θεό ο λαός, σε έναν τέτοιο βαθμό, ώστε το μέλλον του ήταν πλέον πολύ σκοτεινό.

`Ετσι λοιπόν για να μπούμε μέσα στην αγωνία, και την απογοήτευση του προφήτη, όλα γύρω, του ψιθύριζαν ένα θλιβερό μήνυμα: Aπέρριψε πια  Ο Θεός τον αποστάτη λαό Του.

Με την σκέψη αυτή ο Ιερεμίας δεν μπορούσε να ησυχάσει γιατί αγαπούσε το λαό Του. Νοιαζόταν για το λαό του, ήθελε το λαό να βαδίζει με το πνεύμα Του Κυρίου, κάτω από την οδηγία Του, μέσα στις δικές του εντολές.

`Όμως βλέποντας εκείνο το αφρισμένο και υπερήφανο κύμα της στρατιάς του Ναβουχοδονόσορα,  που ερχόταν ακάθεκτο, να σκουπίσει την Ιερουσαλήμ,  να ανατρέψει το ναό, να ξεριζώσει το λαό,  να ξεθεμελιώσει τον τόπο, ένα μονάχα νόημα μπορούσε να έχει το νόημα αυτό, όσο περνούσαν οι μέρες, γινόταν ποιο σαφές στην καρδιά του προφήτη: Tον απέρριψε το λαό Του Ο Θεός.

Και μέσα σ`αυτή την αγωνία που ζούσε, ήταν που ήρθε ο Λόγος Του Κυρίου στον Ιερεμία, να πάει στην κοιλάδα Ενώμ, έξω από την πόλη, και εκεί να επισκεφτεί το εργαστήριο ενός κεραμέως.

Συνομιλία δεν φαίνεται να υπήρχε μεταξύ του κεραμέως και του προφήτη, και όμως μέσα στη σιωπή της ώρας εκείνης,  Ο Κύριος έδωσε στον προφήτη του, μια όμορφη παραβολή, και μέσα απ`αυτήν ένα σπουδαίο μήνυμα.

Καθώς λοιπόν γυρνούσε γρήγορα ο τροχός μπροστά στον σιωπηλό κεραμέα, ο προφήτης τον είδε να πέρνει ένα κομμάτι πηλό, και αφού το ζύμωσε προσεκτικά, να τον τοποθετεί πάνω στον τροχό.

Με τέχνη, και επιδεξιότητα τα δάκτυλά του σιγά σιγά, διαμόρφωναν το ζυμάρι εκείνο του πηλού, ώσπου στο τέλος  πήρε το ζυμάρι αυτό, ένα άψογο συμμετρικό, ωραιότατο σχήμα.

Είχε γίνει ένα  δοχείο κατάλληλο να τοποθετηθεί στο ναό, η στο παλάτι του βασιλιά.

Ξαφνικά, ήταν άραγε κάποιος μικρός θύλαξ αέρος, κρυμμένος μέσα στο ζυμάρι του πηλού, ή μήπως ήταν μερικά σπυριά άμμου ποιο σκληρά από το υπόλοιπο ζυμάρι?

Τότε, το όμορφο εκείνο βάζο, έγινε κομμάτια που έπεσαν κατά γης.

Τι περίμενε λογικά ο προφήτης να δει την ώρα εκείνη? 

Περίμενε ότι τώρα ο κεραμέας θα έπαιρνε ένα άλλο κομμάτι πηλό, να τον τοποθετήσει πάνω στον τροχό του, και από εκείνο πια να βγάλει το έργο τέχνης, που εκείνο το πρώτο κομμάτι είχε αρνηθεί να του δώσει.

Αλλά δεν το έκανε αυτό ο κεραμέας.

`Έσκυψε, μάζεψε με ΠΡΟΣΟΧΗ τα κομμάτια του σπασμένου βάζου, ζύμωσε και πάλι αυτό το κομμάτι του πηλού, και το τοποθέτησε για άλλη μια φορά στον τροχό, σε μια καινούργια του προσπάθεια, να τον μεταβάλει σε ένα όμορφο δοχείο.

Σκεφτείτε το αυτό λίγο. Δεν υπάρχουν λόγια!

Πόσο απέχουν οι βουλές μας από τις βουλές Του Θεού?

Πόσο διαφορετικά σκεφτόμαστε εμείς ο πηλός από τον Πλάστη?

Πιστεύω πως, ίσως όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι δεν θα μπαίναμε στην διαδικασία να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον ίδιο πηλό, που μετά από την άσχημη αυτή συμπεριφορά του προς τον <<κεραμέα>>…. Αλλά θα τοποθετούσαμε στη ΘΕΣΗ του κάποιον άλλο <<πηλό>>για να κάνει τη δουλειά που θα έδινε ο <<κεραμέας>>.

`Ετσι ήταν, που ήλθε το μήνυμα Του Θεού, στην ανήσυχη, και ταραγμένη καρδιά του προφήτη.

<<`Όπως ο κεραμεύς, είπε στον προφήτη Ο Θεός, έτσι και Εγώ.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΠΕΤΑΞΩ!

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΡΙΨΩ!

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΑΧΡΙΣΤΕΥΣΩ!

ΔΕΝ, ΔΕΝ, ΔΕΝ, ΔΕΝ 100000000000000000000ΔΕΝ..

Το κομμάτι του πηλού, που στην πρώτη απόπειρά Μου, δυσκολεύτηκε να δώσει εκείνο που του ζητούσα, το να πάρη το σχήμα που ήθελα να του δώσω.

Δεν θα την αποβάλω την ανθρώπινη ζωή, που δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στο πρώτο άγγιγμα Μου.

ΕΓΩ Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΣΚΥΨΩ, ΘΑ ΜΑΖΕΨΩ, προσεκτικά τα κομμάτια της πρώτης εκείνης αποτυχίας, θα τα ξαναζυμώσω, με τα τρυφερά χέρια Μου, και την ατέλειωτη αγάπη Μου, και επάνω στον τροχό των αιωνίων σχεδίων  Μου, θα προσπαθήσω και πάλι, από τον πηλό εκείνης της ανθρώπινης ζωής, να δημιουργήσω κάτι ωραίο, κάτι που να είναι κατάλληλο να τοποθετηθεί στο ναό, να διακοσμήσει μια μέρα του ουρανού το παλάτι.

Σπουδαίο αλήθεια το μήνυμα αυτό Του Θεού, που με τη ζωντανή παραβολή έδωσε στον ανήσυχο, και απογοητευμένο Του προφήτη, στην κρίσιμη καμπή της διακονίας του.

Το εργαστήριο του κεραμέως έχει να δώσει και σε μας εξ ίσου πολύτιμο διπλό μήνυμα, που και στο ένα, και στο άλλο σκέλος του, δεν μας συμφέρει να το χάσουμε.

Το πρώτο είναι ωραίο μήνυμα ελπίδας, το άλλο είναι ένα σοβαρό μήνυμα ελέγχου.

`Ισως αδελφέ μου, βρίσκεσαι σήμερα στην επαύριο μιας μεγάλης αποτυχίας.

Κάποιος κρυμμένος θύλαξ στο ζυμάρι της ζωής σου σε πρόδωσε, και σου προκάλεσε μια θλιβερή αποτυχία.

Κάτι έσπασε, και τώρα βρίσκεσαι στην περίοδο της σιγής.

Ο τροχός του Κεραμέως έπαυσε να ακούγεται. 

Είναι κρίσιμη η ώρα αυτή.

Από σένα όμως εξαρτάται, αν θα επιτρέψεις στην αποτυχία αυτή, να έχει μόνιμα αποτελέσματα φθοράς  στη ζωή σου, η αν ζητήσεις από Το Θεό να ξαναπάρει το ζυμάρι στα χέρια Του, και να το διαπλάσει, σε ένα σκεύος για  τη Δόξα Του.
Επιμέλεια κειμένου: Λ.Γ. xristianikanea.gr