Ο Λόγος του Θεού μας διδάσκει πως η ένωσή μας με το Χριστό στο θάνατο και την ανάσταση Του, σημαίνει πως ελευθερωθήκαμε από το βασίλειο της αμαρτίας.
Είμαστε ελεύθεροι από την εξουσία της αμαρτίας, από το καθεστώς της.
Ο Χριστός απογύμνωσε τις αρχές και τις εξουσίες, τις καταντρόπιασε δημόσια, όταν, επάνω του, θριάμβευσε εναντίον τους (Κολοσσαείς 2:14).
Νίκησε το σατανά. Κι αυτό για μας σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα.
Ο Χριστός απογύμνωσε τις αρχές και τις εξουσίες, τις καταντρόπιασε δημόσια, όταν, επάνω του, θριάμβευσε εναντίον τους (Κολοσσαείς 2:14).
Νίκησε το σατανά. Κι αυτό για μας σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα.
Ο Θεός μας ελευθέρωσε από την εξουσία τού σκότους, και μας μετέφερε στη βασιλεία τού αγαπητού Υιού του (Κολοσσαείς 1:13).
Όταν ο Θεός μας έσωσε, αλλάξαμε βασίλειο! Αλλάξαμε στρατόπεδο.
Ήμασταν στο βασίλειο που εξουσιάζει ο σατανάς, ενώ τώρα είμαστε στο βασίλειο που εξουσιάζει ο Χριστός. Όμως, συνεχίζουμε να παλεύουμε με την αμαρτία. Η αμαρτία αν και νικήθηκε, κάνει ανταρτοπόλεμο. Κι αυτή η μάχη συνεχίζει και χαρακτηρίζει όλη τη ζωή μας. Ο Παύλος το περιέγραψε πολύ ζωντανά: Άρα λοιπόν βρίσκω το νόμο τούτο: Ότι ενώ εγώ θέλω να κάνω το καλό, μέσα μου υπάρχει το κακό (Ρωμαίους 7:21, Λόγος).
Μπορεί να μην έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει τη μάχη που πραγματικά διεξάγεται, αλλά όσο περισσότερο το καταλαβαίνουμε, τόσο καλύτερα θα είμαστε προετοιμασμένοι για να πολεμήσουμε. Όσο περισσότερο συνειδητοποιούμε τη δύναμη της σάρκας, της αμαρτίας μέσα μας, τόσο καλύτερα θα μπορούμε να πολεμάμε και να έχουμε νίκη και υπακοή στο θέλημα του Θεού. Στο μέτρο που ανακαλύπτουμε το νόμο αυτό, ότι «ενώ εγώ θέλω να κάνω το καλό, μέσα μου υπάρχει το κακό», τόσο το Πνεύμα του Θεού θα αναπτύξει μίσος για την αμαρτία μέσα μας. Θυμάστε το εδάφιο: Ο φόβος τού Κυρίου είναι να μισεί κανείς το κακό (Παροιμίες 8:13). Να μισώ το κακό πρώτα από όλα μέσα μου, όχι στον άλλον.
Το Άγιο Πνεύμα, παρόλο που η αμαρτία συνεχίζει και μας πειράζει, συνεχίζει και μας ανοίγει την όρεξη για αγιότητα.
Ανοίγει τα μάτια μας τα πνευματικά να δούμε την αμαρτία μας μόνοι μας, να δούμε την περηφάνια μας, να δούμε την αλαζονεία μας, την ασέλγεια και την πονηρή ματιά.
Το να μπορεί κάποιος να δει την αλήθεια αυτή από το Ρωμαίους 7:21, είναι αυτό που τον ξεχωρίζει από τον άνθρωπο που δεν έχει σωθεί. Ο άνθρωπος που δεν έχει γνωρίσει το Θεό, δεν έχει ιδέα από όλα αυτά. Ζει ειρηνικά στο σκοτάδι, σαν να μην τρέχει τίποτα. Ο άνθρωπος όμως, που έχει δει την ασχήμια του εγωισμού, τη μαυρίλα της αμαρτίας, αυτός είναι ο άνθρωπος που ο Θεός του έχει αποκαλυφθεί κι έχει συναίσθηση της κατάστασης του.
Όταν ο Θεός μας έσωσε, αλλάξαμε βασίλειο! Αλλάξαμε στρατόπεδο.
Ήμασταν στο βασίλειο που εξουσιάζει ο σατανάς, ενώ τώρα είμαστε στο βασίλειο που εξουσιάζει ο Χριστός. Όμως, συνεχίζουμε να παλεύουμε με την αμαρτία. Η αμαρτία αν και νικήθηκε, κάνει ανταρτοπόλεμο. Κι αυτή η μάχη συνεχίζει και χαρακτηρίζει όλη τη ζωή μας. Ο Παύλος το περιέγραψε πολύ ζωντανά: Άρα λοιπόν βρίσκω το νόμο τούτο: Ότι ενώ εγώ θέλω να κάνω το καλό, μέσα μου υπάρχει το κακό (Ρωμαίους 7:21, Λόγος).
Μπορεί να μην έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει τη μάχη που πραγματικά διεξάγεται, αλλά όσο περισσότερο το καταλαβαίνουμε, τόσο καλύτερα θα είμαστε προετοιμασμένοι για να πολεμήσουμε. Όσο περισσότερο συνειδητοποιούμε τη δύναμη της σάρκας, της αμαρτίας μέσα μας, τόσο καλύτερα θα μπορούμε να πολεμάμε και να έχουμε νίκη και υπακοή στο θέλημα του Θεού. Στο μέτρο που ανακαλύπτουμε το νόμο αυτό, ότι «ενώ εγώ θέλω να κάνω το καλό, μέσα μου υπάρχει το κακό», τόσο το Πνεύμα του Θεού θα αναπτύξει μίσος για την αμαρτία μέσα μας. Θυμάστε το εδάφιο: Ο φόβος τού Κυρίου είναι να μισεί κανείς το κακό (Παροιμίες 8:13). Να μισώ το κακό πρώτα από όλα μέσα μου, όχι στον άλλον.
Το Άγιο Πνεύμα, παρόλο που η αμαρτία συνεχίζει και μας πειράζει, συνεχίζει και μας ανοίγει την όρεξη για αγιότητα.
Ανοίγει τα μάτια μας τα πνευματικά να δούμε την αμαρτία μας μόνοι μας, να δούμε την περηφάνια μας, να δούμε την αλαζονεία μας, την ασέλγεια και την πονηρή ματιά.
Το να μπορεί κάποιος να δει την αλήθεια αυτή από το Ρωμαίους 7:21, είναι αυτό που τον ξεχωρίζει από τον άνθρωπο που δεν έχει σωθεί. Ο άνθρωπος που δεν έχει γνωρίσει το Θεό, δεν έχει ιδέα από όλα αυτά. Ζει ειρηνικά στο σκοτάδι, σαν να μην τρέχει τίποτα. Ο άνθρωπος όμως, που έχει δει την ασχήμια του εγωισμού, τη μαυρίλα της αμαρτίας, αυτός είναι ο άνθρωπος που ο Θεός του έχει αποκαλυφθεί κι έχει συναίσθηση της κατάστασης του.
Μόνο ο αναγεννημένος μπορεί να πει: «ενώ εγώ θέλω να κάνω το καλό, μέσα μου υπάρχει το κακό». Οι ερμηνείες αυτής της περικοπής γενικά χρίζονται σε 3 κατηγορίες. Δεν θα μπούμε σε καμιά από αυτές σήμερα. Το μόνο που θα κάνουμε είναι να αναγνωρίσουμε αυτή την κραυγή του ανθρώπου που επιδιώκει τον αγιασμό, γιατί θέλει να δει το Θεό (Εβραίους 12:14).
Μια διαπίστωση που επαναλαμβάνεται και στη Γαλάτες: Επειδή, η σάρκα επιθυμεί ενάντια στο Πνεύμα, και το Πνεύμα ενάντια στη σάρκα· αυτά, μάλιστα, αντιμάχονται το ένα προς το άλλο, ώστε εκείνα που θέλετε, να μη τα πράττετε (Γαλάτες 5:17).
Όπως είπαμε, η αμαρτία κατοικεί μέσα μας, παρόλο που έχει εκθρονιστεί. Παρόλο που δεν έχει την εξουσία της επάνω μας, η φύση της δεν έχει αλλάξει. Η αμαρτία είναι εχθρός του Θεoύ. Επειδή, το φρόνημα της σάρκας είναι έχθρα στον Θεό· επειδή, στον νόμο τού Θεού δεν υποτάσσεται, αλλά ούτε μπορεί (Ρωμαίους 8:7).
Εάν λοιπόν, πραγματικά επιθυμούμε να έχουμε επιτυχία στον πόλεμο αυτό, με τη χάρη του Θεού, πρέπει να σκύψουμε στο Λόγο του και να καταλάβουμε 3 βασικές αλήθειες, που το Πνεύμα του Θεού μας αποκαλύπτει μέσα στην Αγία Γραφή.
Όπως είπαμε, η αμαρτία κατοικεί μέσα μας, παρόλο που έχει εκθρονιστεί. Παρόλο που δεν έχει την εξουσία της επάνω μας, η φύση της δεν έχει αλλάξει. Η αμαρτία είναι εχθρός του Θεoύ. Επειδή, το φρόνημα της σάρκας είναι έχθρα στον Θεό· επειδή, στον νόμο τού Θεού δεν υποτάσσεται, αλλά ούτε μπορεί (Ρωμαίους 8:7).
Εάν λοιπόν, πραγματικά επιθυμούμε να έχουμε επιτυχία στον πόλεμο αυτό, με τη χάρη του Θεού, πρέπει να σκύψουμε στο Λόγο του και να καταλάβουμε 3 βασικές αλήθειες, που το Πνεύμα του Θεού μας αποκαλύπτει μέσα στην Αγία Γραφή.
Πρώτη αρχή: ο θρόνος, το κέντρο, η βάση της αμαρτίας που ενοικεί μέσα μας είναι η καρδιά.
Σε πολλά μέρη διαβάζουμε για αυτό. Πρώτη και καλύτερη περικοπή, τα λόγια του Χριστού στο κατά Μάρκο ευαγγέλιο, στο κεφάλαιο 7, Γιατί μέσα από την καρδιά των ανθρώπων πηγάζουν οι κακές σκέψεις, μοιχείες, πορνείες, φόνοι, κλοπές, πλεονεξίες, πονηριές, δόλος, ακολασία, φθόνος, βλασφημία, αλαζονεία, αφροσύνη. Όλα αυτά τα κακά πηγάζουν μέσα από τον άνθρωπο και τον κάνουν ακάθαρτο (Μάρκος 7:21-23, ΝΜΒ). Αυτή η διαπίστωση του Χριστού δεν είναι βεβαίως καινούργια. Τη διαβάζουμε από τη Γένεση ακόμη. Και ο Κύριος είδε ότι η κακία τού ανθρώπου πληθυνόταν επάνω στη γη, και όλοι οι σκοποί των διαλογισμών της καρδιάς του ήσαν μόνον κακία όλες τις ημέρες (Γένεση 6:5).
Η «καρδιά» στην Αγία Γραφή χρησιμοποιείται με πολλούς τρόπους.
Η «καρδιά» στην Αγία Γραφή χρησιμοποιείται με πολλούς τρόπους.
Μερικές φορές σημαίνει τη λογική μας, την ικανότητά μας να κατανοούμε, άλλες φορές αναφέρεται στα συναισθήματά μας, άλλες φορές στη βούλησή μας.
Γενικά η «καρδιά» είναι όλος ο εσωτερικός μας, κόσμος, καθώς όλες μας οι ικανότητες εργάζονται είτε για το καλό, είτε για το κακό.
Ο νους, καθώς σκέφτεται λογικά και διακρίνει, τα συναισθήματα καθώς μας αρέσει ή δεν μας αρέσει κάτι, η συνείδηση καθώς μας προειδοποιεί ή δεν μας προειδοποιεί, η βούληση όταν επιλέγει ή απορρίπτει. Όλα αυτά μαζί η Αγία Γραφή τα ονομάζει η καρδιά του ανθρώπου, με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά ίσως.
Επίσης, μας διδάσκει ο Λόγος του Θεού πως η καρδιά μας, είναι απατηλή. Δηλαδή μας ξεγελάει. Κανένας δεν μπορεί να γνωρίσει το βάθος της, παρά μόνο ο Θεός. Διαβάζω τα γνωστά εδάφια από τον Ιερεμία, από τη Νέα Μετάφραση που τα αποδίδει πολύ ζωντανά! Ανεξερεύνητα είναι τα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς! Είναι τόσο απατηλή και αδιόρθωτη· ποιος μπορεί να τη γνωρίσει σε βάθος; Εγώ ο Κύριος εξερευνώ τα βάθη της καρδιάς, γνωρίζω τις πιο μύχιες επιθυμίες του ανθρώπου, για ν' ανταποδώσω στον καθένα ανάλογα με τη ζωή του και με τα έργα του (Ιερεμίας 17:9-10).
Αυτό σημαίνει πως κανένας από εμάς δεν μπορεί μόνος του εύκολα να διακρίνει και κυρίως να παραδεχτεί τα κρυφά του κίνητρα, την αμαρτωλή χροιά που μπορεί να έχει ακόμη και το χαμόγελό μας, ή η φαινομενική ευγένειά μας. Πως μπλέκονται μέσα της το άγιο και το βέβηλο, η επιθυμία να υπηρετήσουμε το Θεό και να φανούμε, αλλά να μη φανεί ότι θέλαμε να φανούμε, κι αυτή είναι μια σκέψη που ούτε καν την λέμε στον εαυτό μας. Είναι εκεί όμως, υπάρχει.Μέσα σε αυτήν την καρδιά που είναι απατηλή κι αδιόρθωτη κατοικεί η αμαρτία. Και ένα μέρος της δύναμής της, σ’ αυτό ακριβώς βρίσκεται, στο ότι παλεύουμε με ένα εχθρό που δεν τον γνωρίζουμε πλήρως. Και κάθε φορά μας εκπλήσσει με τις ίντριγκές του.
Μας ξεγελάει. Βρίσκει φρέσκους τρόπους να εκλογικεύει και να δικαιώνει τις πράξεις μας. Μας τυφλώνει σε ολόκληρους τομείς στη ζωή μας όπου υπάρχει αμαρτωλή συμπεριφορά. Μας κατευθύνει να πάρουμε «ημίμετρα» ενάντια στην αμαρτία ή και να πιστέψουμε πως η αποδοχή του Λόγου του Θεού ισοδυναμεί με την υπακοή.
Τυχαία άραγε γράφει στην επιστολή Ιακώβου πως δεν πρέπει να γινόμαστε ακροατές που ξεχνάνε, γιατί έτσι μοιάζουμε με τον άνθρωπο που κοιτάει τον εαυτό του στον καθρέπτη, κι αφού τον δει, ξεχνάει τι είδε; Είμαστε μακάριοι, λέει η Γραφή, όταν «πράττουμε» το Λόγο. Μήπως με αυτό δεν παλεύουμε κάθε μέρα; Με το να εφαρμόσουμε τη γνώση;
Μπορεί να κλείσουμε τη Γραφή μας ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας που διαβάσαμε και είχαμε την προσωπική μας μελέτη, νοιώθοντας πνευματικοί που προσευχηθήκαμε για αυτούς που δεν είναι αξιαγάπητοι, και να συνεχίζουμε να είμαστε τυφλοί έστω στην πιθανότητα κι εμείς να μην είμαστε αξιαγάπητοι με τη συμπεριφορά μας σε αυτούς.
Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν τώρα που το ξέρουμε αυτό;
Πως μπορούμε να φυλαχθούμε;
Έχουμε ανάγκη να ζητήσουμε από το Θεό καθημερινά να μας βοηθήσει.
Θυμάστε την προσευχή του Δαβίδ στον Ψαλμό 139;
Διερεύνησέ με, Θεέ, και μάθε την καρδιά μου· δοκίμασέ με και γνώρισε τις σκέψεις μου. Δες αν ακολουθώ ένα δρόμο άνομο· κι οδήγησέ με στης αιώνιας ζωής το δρόμο (Ψαλμός 139:23-24, ΝΜΒ).
Η δύναμη αυτής της προσευχής δεν βρίσκεται στο ότι ο Θεός δεν ξέρει κάτι και τώρα θα το μάθει. Ο Θεός ήδη τα ξέρει όλα. Πιο πριν στον ίδιο Ψαλμό γράφει πως ο Θεός γνωρίζει τις σκέψεις μας από μακριά και πριν να ανοίξουμε το στόμα μας να μιλήσουμε, ξέρει τι θα πούμε.
Η ουσία, η καρδιά της προσευχής αυτής είναι ότι ερχόμαστε στο σημείο να ζητήσουμε εμείς οι ίδιοι από το Θεό να μας αποκαλύψει την αμαρτία που υπάρχει μέσα μας. Χρειάζεται θάρρος για να σταθείς μπροστά στον καθρέφτη!
Επίσης, μας διδάσκει ο Λόγος του Θεού πως η καρδιά μας, είναι απατηλή. Δηλαδή μας ξεγελάει. Κανένας δεν μπορεί να γνωρίσει το βάθος της, παρά μόνο ο Θεός. Διαβάζω τα γνωστά εδάφια από τον Ιερεμία, από τη Νέα Μετάφραση που τα αποδίδει πολύ ζωντανά! Ανεξερεύνητα είναι τα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς! Είναι τόσο απατηλή και αδιόρθωτη· ποιος μπορεί να τη γνωρίσει σε βάθος; Εγώ ο Κύριος εξερευνώ τα βάθη της καρδιάς, γνωρίζω τις πιο μύχιες επιθυμίες του ανθρώπου, για ν' ανταποδώσω στον καθένα ανάλογα με τη ζωή του και με τα έργα του (Ιερεμίας 17:9-10).
Αυτό σημαίνει πως κανένας από εμάς δεν μπορεί μόνος του εύκολα να διακρίνει και κυρίως να παραδεχτεί τα κρυφά του κίνητρα, την αμαρτωλή χροιά που μπορεί να έχει ακόμη και το χαμόγελό μας, ή η φαινομενική ευγένειά μας. Πως μπλέκονται μέσα της το άγιο και το βέβηλο, η επιθυμία να υπηρετήσουμε το Θεό και να φανούμε, αλλά να μη φανεί ότι θέλαμε να φανούμε, κι αυτή είναι μια σκέψη που ούτε καν την λέμε στον εαυτό μας. Είναι εκεί όμως, υπάρχει.Μέσα σε αυτήν την καρδιά που είναι απατηλή κι αδιόρθωτη κατοικεί η αμαρτία. Και ένα μέρος της δύναμής της, σ’ αυτό ακριβώς βρίσκεται, στο ότι παλεύουμε με ένα εχθρό που δεν τον γνωρίζουμε πλήρως. Και κάθε φορά μας εκπλήσσει με τις ίντριγκές του.
Μας ξεγελάει. Βρίσκει φρέσκους τρόπους να εκλογικεύει και να δικαιώνει τις πράξεις μας. Μας τυφλώνει σε ολόκληρους τομείς στη ζωή μας όπου υπάρχει αμαρτωλή συμπεριφορά. Μας κατευθύνει να πάρουμε «ημίμετρα» ενάντια στην αμαρτία ή και να πιστέψουμε πως η αποδοχή του Λόγου του Θεού ισοδυναμεί με την υπακοή.
Τυχαία άραγε γράφει στην επιστολή Ιακώβου πως δεν πρέπει να γινόμαστε ακροατές που ξεχνάνε, γιατί έτσι μοιάζουμε με τον άνθρωπο που κοιτάει τον εαυτό του στον καθρέπτη, κι αφού τον δει, ξεχνάει τι είδε; Είμαστε μακάριοι, λέει η Γραφή, όταν «πράττουμε» το Λόγο. Μήπως με αυτό δεν παλεύουμε κάθε μέρα; Με το να εφαρμόσουμε τη γνώση;
Μπορεί να κλείσουμε τη Γραφή μας ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας που διαβάσαμε και είχαμε την προσωπική μας μελέτη, νοιώθοντας πνευματικοί που προσευχηθήκαμε για αυτούς που δεν είναι αξιαγάπητοι, και να συνεχίζουμε να είμαστε τυφλοί έστω στην πιθανότητα κι εμείς να μην είμαστε αξιαγάπητοι με τη συμπεριφορά μας σε αυτούς.
Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν τώρα που το ξέρουμε αυτό;
Πως μπορούμε να φυλαχθούμε;
Έχουμε ανάγκη να ζητήσουμε από το Θεό καθημερινά να μας βοηθήσει.
Θυμάστε την προσευχή του Δαβίδ στον Ψαλμό 139;
Διερεύνησέ με, Θεέ, και μάθε την καρδιά μου· δοκίμασέ με και γνώρισε τις σκέψεις μου. Δες αν ακολουθώ ένα δρόμο άνομο· κι οδήγησέ με στης αιώνιας ζωής το δρόμο (Ψαλμός 139:23-24, ΝΜΒ).
Η δύναμη αυτής της προσευχής δεν βρίσκεται στο ότι ο Θεός δεν ξέρει κάτι και τώρα θα το μάθει. Ο Θεός ήδη τα ξέρει όλα. Πιο πριν στον ίδιο Ψαλμό γράφει πως ο Θεός γνωρίζει τις σκέψεις μας από μακριά και πριν να ανοίξουμε το στόμα μας να μιλήσουμε, ξέρει τι θα πούμε.
Η ουσία, η καρδιά της προσευχής αυτής είναι ότι ερχόμαστε στο σημείο να ζητήσουμε εμείς οι ίδιοι από το Θεό να μας αποκαλύψει την αμαρτία που υπάρχει μέσα μας. Χρειάζεται θάρρος για να σταθείς μπροστά στον καθρέφτη!
Χρειάζεται τόλμη, γενναιότητα για να παραδεχτώ την αμαρτία μου. Ο Θεός μόνο τότε συγχωρεί. Όταν την παραδεχτώ, όταν την ομολογήσω. Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία (Α΄ Ιωάννου 1:9).
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
πηγη. Αγία Γραφή
Αν έχεις απορίες, η οτιδήποτε άλλο θέλεις να μάθεις, η αν ακόμα θέλεις να έρθεις να ακούσεις ένα κήρυγμα μέσα από την Αγία Γραφή, επικοινώνησε μαζί μας στα τηλ. 6947344054 - 6906883258 η με email κάνοντας κλικ στην παρακάτω εικόνα.Ο Κύριος Ιησούς να σας ευλογεί!
Επισκεφτείτε τον άλλο σύνδεσμο μας κλικ => Δέξου Τον Ιησού στη ζωή σου!
Διεύθυνση εκκλησίας Νικηφόρου Βρεττάκου Ασγούρου Ρόδος
Η μάχη για τον αγιασμό (β` μέρος)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου