Πόσο αγαθός είναι ο Θεός να θυμάται και το παραμικρό έργο αγάπης και να σημειώνει τόσο μικρά πράγματα! Ό,τι ενεργείται δια της πίστης προς Αυτόν με αγάπη προς κάποιον των αγίων Του, αυτό ενεργείται γι’ Αυτόν. Όσο μικρή κι αν είναι η υπηρεσία – Εκείνος τη βλέπει – ειδικά όταν πρόκειται για τις ανάγκες όσων περνούν κρίσεις και παθήματα λόγω της μαρτυρίας τους σαν τον Ιερεμία. Για να το ξέρουμε, η Αγία Γραφή κατέγραψε αυτή την πράξη του Αιθίοπα ευνούχου Αβδέ-μέλεχ.
Μαρτύρησε στον βασιλέα Σεδεκία, ότι ο Θεός θα έφερνε την κρίση πάνω στο λαό εξ αιτίας της αμαρτίας.
Μια τέτοια αγγελία δεν άρεσε στο μεγιστάνα και οι άρχοντες εξοργίστηκαν. Μέσω του βασιλέα έβγαλαν διάταγμα να θανατωθεί. «Τότε έλαβον τον Ιερεμίαν, και έρριψαν αυτόν εις τον λάκκον του Μαλχίου υιού του Αμμέλεχ τον εν τη αυλή της φυλακής, και κατεβίβασαν τον Ιερεμίαν δια σχοινίων. Και εν τω λάκκω δεν ήτο ύδωρ αλλά βόρβορος, και εχώθη ο Ιερεμίας εις τον βόρβορον» (κεφ. 38:2-6).
Ταλαίπωρος Ιερεμίας! Τί περνούσε η ψυχή του, όταν βυθίστηκε στη λάσπη; Μήπως βυθίστηκε η καρδιά του και αποθαρρύνθηκε; Μήπως διερωτήθηκε: «Άραγε θα πεθάνω τόσο άθλια;». Ίσως. Εν τούτοις, δεν επρόκειτο να πεθάνει. Από το λαό του μεν δεν ενδιαφέρθηκε κανένας για τη σωτηρία του. Ο Θεός όμως μπορεί να βρει άλλους. Έχει δρόμους άπειρους και οι πόροι Του ποτέ δεν εκλείπουν. Διαβάζουμε: «Ήκουσεν Αβδἐ-μέλεχ ο Αιθίοψ, είς των ευνούχων, ο εν τη οικία του βασιλέως, ότι έβαλον τον Ιερεμίαν εις τον λάκκον… Ελάλησε προς τον βασιλέα, λέγων: Κύριέ μου βασιλεύ, οι άνθρωποι ούτοι έπραξαν κακά εις όσα έκαμον εις τον Ιερεμίαν τον προφήτην, τον οποίον έρριψαν εις τον λάκκον. Και αυτός ήθελεν αποθάνει υπό πείνης εν τω τόπω όπου είναι» (εδ. 7-9). (Δηλ. μπορεί να έλθουν να σε βοηθήσουν άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με Το Θεό, παρά οι δικοί σου άνθρωποι? φοβερό!)
Ο Αιθίοπας Αβδέ-μέλεχ ήταν άνδρας με θάρρος. Δεν ήταν μικρή υπόθεση να πάει αυτός στο βασιλέα και να του υποδείξει το άδικο συμβάν. Εφ’ όσον γνώριζε, ότι ο βασιλέας ήταν ο κύριος ένοχος της υπόθεσης. Μολονότι είχε συμπόνοια, θα μπορούσε ο Αβδέ-μέλεχ να πει στον εαυτό του: «Μην είσαι ανόητος, διακινδυνεύοντας τη ζωή σου! Διαφορετικά θα κάνεις παρέα στον Ιερεμία μέσα στη λάσπη». Τί ήταν ενώπιον του βασιλέως αυτός ο Αφρικανός ξένος;
Η πίστη γνωρίζει όμως, ότι «η καρδία του βασιλέως είναι εν τη χειρί του Κυρίου ως ρεύματα υδάτων» (Παρ. 21:1). Η πίστη υπολογίζει με τον Θεό, η απιστία με τις περιστάσεις.
Τί απέγινε αυτή η θαρραλέα κρούση;
Απορρίφθηκε ή καταδικάστηκε ο Αβδέ-μέλεχ; Διαβάζουμε: «Και προσέταξεν ο βασιλεύς τον Αβδέ-μέλεχ τον Αιθίοπα, λέγων: Λάβε εντεύθεν τριάκοντα ανθρώπους μετά σου και αναβίβασον τον Ιερεμίαν τον προφήτην εκ του λάκκουν, πριν αποθάνη». Αυτό δύναται ο Θεός! Τί ένιωσε ο Αβδέ-μέλεχ μ’ αυτά τα λόγια! Πόσο βιαστικός θα ήταν να βοηθήσει τον Ιερεμία «πριν αποθάνη»! Δεν γνωρίζουμε, πόσο καιρό βρισκόταν ο Ιερεμίας στο λάκκο. Σίγουρα ανακούφισε την καρδιά του Ιερεμία ο Θεός ο Οποίος ήταν και με το Δανιήλ στο λάκκο με τα λιοντάρια και τους φίλους του στο καμίνι.
Απορρίφθηκε ή καταδικάστηκε ο Αβδέ-μέλεχ; Διαβάζουμε: «Και προσέταξεν ο βασιλεύς τον Αβδέ-μέλεχ τον Αιθίοπα, λέγων: Λάβε εντεύθεν τριάκοντα ανθρώπους μετά σου και αναβίβασον τον Ιερεμίαν τον προφήτην εκ του λάκκουν, πριν αποθάνη». Αυτό δύναται ο Θεός! Τί ένιωσε ο Αβδέ-μέλεχ μ’ αυτά τα λόγια! Πόσο βιαστικός θα ήταν να βοηθήσει τον Ιερεμία «πριν αποθάνη»! Δεν γνωρίζουμε, πόσο καιρό βρισκόταν ο Ιερεμίας στο λάκκο. Σίγουρα ανακούφισε την καρδιά του Ιερεμία ο Θεός ο Οποίος ήταν και με το Δανιήλ στο λάκκο με τα λιοντάρια και τους φίλους του στο καμίνι.
Οι άρχοντες σίγουρα δεν έριξαν τον Ιερεμία στο λάκκο με απαλό τρόπο.
Τον κατέβασαν με σκοινιά στη λάσπη, για να πεθάνει εκεί από πείνα. Δεν τους ενδιέφερε αν τον τραυματίσουν τα σκοινιά. Ήταν σκοινιά μίσους. Τώρα όμως έρχονται άλλα σκοινιά. «Και έλαβεν ο Αβδέ-μέλεχ τους ανθρώπους μεθ’ εαυτού, και εισήλθεν εις την οικίαν του βασιλέως υπό το θυροφυλάκιον, και εκείθεν έλαβε παλαιά ράκη και παλαιά σεσηπότε αποφόρια και κατεβίβασεν αυτά δια σχοινίων εις τον λάκκον προς τον Ιερεμίαν». Μετά είπε στον Ιερεμία: «Βάλετώρα τα παλαιά ράκη και τα σησπότα αποφόρια υπό τας μασχάλας σου, υποκάτω των σχοινίων. Και έκαμεν ο Ιερεμίας ούτω. Και έσυραν τον Ιερεμίαν δια των σχοινίων και ανεβίβασαν αυτόν εκ του λάκκου» (εδ. 11-13). Ανελκύθηκε με σκοινιά αγάπης, όχι μίσους. Εδώ υπήρχε ενεργή αγάπη!
Ίσως πει κανείς υποτιμώντας: ήταν απλώς ράκη και αποφόρια, τα οποία δεν κόστισαν τίποτα στον Αβδέ-μέλεχ. Ασφαλώς, καθαυτά δεν είχαν αξία, αλλά μιλούν μια έντονη γλώσσα. Σ’ αυτά τα ράκη και αποφόρια φανερώθηκε αφ’ ενός η αγαπητή μέριμνα του Θεού για τον παθόντα δούλου Του, και αφ’ ετέρου η συμπονετική καρδιά του Αβδέ-μέλεχ. Αυτός ήταν το σκεύος, το εργαλείο, με το οποίο ο Θεός μπορούσε να δοξαστεί μεριμνώντας για το δούλο Του.
Τον κατέβασαν με σκοινιά στη λάσπη, για να πεθάνει εκεί από πείνα. Δεν τους ενδιέφερε αν τον τραυματίσουν τα σκοινιά. Ήταν σκοινιά μίσους. Τώρα όμως έρχονται άλλα σκοινιά. «Και έλαβεν ο Αβδέ-μέλεχ τους ανθρώπους μεθ’ εαυτού, και εισήλθεν εις την οικίαν του βασιλέως υπό το θυροφυλάκιον, και εκείθεν έλαβε παλαιά ράκη και παλαιά σεσηπότε αποφόρια και κατεβίβασεν αυτά δια σχοινίων εις τον λάκκον προς τον Ιερεμίαν». Μετά είπε στον Ιερεμία: «Βάλετώρα τα παλαιά ράκη και τα σησπότα αποφόρια υπό τας μασχάλας σου, υποκάτω των σχοινίων. Και έκαμεν ο Ιερεμίας ούτω. Και έσυραν τον Ιερεμίαν δια των σχοινίων και ανεβίβασαν αυτόν εκ του λάκκου» (εδ. 11-13). Ανελκύθηκε με σκοινιά αγάπης, όχι μίσους. Εδώ υπήρχε ενεργή αγάπη!
Ίσως πει κανείς υποτιμώντας: ήταν απλώς ράκη και αποφόρια, τα οποία δεν κόστισαν τίποτα στον Αβδέ-μέλεχ. Ασφαλώς, καθαυτά δεν είχαν αξία, αλλά μιλούν μια έντονη γλώσσα. Σ’ αυτά τα ράκη και αποφόρια φανερώθηκε αφ’ ενός η αγαπητή μέριμνα του Θεού για τον παθόντα δούλου Του, και αφ’ ετέρου η συμπονετική καρδιά του Αβδέ-μέλεχ. Αυτός ήταν το σκεύος, το εργαλείο, με το οποίο ο Θεός μπορούσε να δοξαστεί μεριμνώντας για το δούλο Του.
Αυτό είναι πολύτιμο και μεγαλοπρεπές!
Τί προνόμιο είναι, όταν αυτή η αγαπητή μέριμνα του Θεού μπορεί να φθάσει σε κάποιον δικό Του μέσω ημών!
Δεν είναι κανένας υπερβολικά φτωχός ή αδύναμος. Καθένας μπορεί να βρει ράκη και αποφόρια. Ουσιαστική δεν είναι η ενέργεια, αλλά σπουδαίο είναι, πώς ενεργεί κανείς. Ο Αβδέ-μέλεχ θα μπορούσε ν’ ανελκύσει τον Ιερεμία από το λάκκο απλώς όπως τον κατέβασαν. Εκείνος όμως τον τράβηξε έτσι όπως θα σήκωνε ο Κύριος ένα ταλαίπωρο, τραυματισμένο αρνάκι, με σκοινιά αγάπης!
Τί προνόμιο είναι, όταν αυτή η αγαπητή μέριμνα του Θεού μπορεί να φθάσει σε κάποιον δικό Του μέσω ημών!
Δεν είναι κανένας υπερβολικά φτωχός ή αδύναμος. Καθένας μπορεί να βρει ράκη και αποφόρια. Ουσιαστική δεν είναι η ενέργεια, αλλά σπουδαίο είναι, πώς ενεργεί κανείς. Ο Αβδέ-μέλεχ θα μπορούσε ν’ ανελκύσει τον Ιερεμία από το λάκκο απλώς όπως τον κατέβασαν. Εκείνος όμως τον τράβηξε έτσι όπως θα σήκωνε ο Κύριος ένα ταλαίπωρο, τραυματισμένο αρνάκι, με σκοινιά αγάπης!
Ο Αβδέ-μέλεχ σίγουρα δεν υπολόγιζε να καταγράψει ο Θεός το γεγονός αυτό τις Αγίες Γραφές, όταν εισήλθε στον οίκο του βασιλέα, για να παραλάβει ράκη και αποφόρια. Δεν είχε ιδέα, ότι επί χιλιετίες οι πιστοί όλου του κόσμου θα διδάσκονταν και θα ενθαρρύνονταν από την πράξη αυτή, για να κάνουν ό,τι μπορούν για τη χαρά του αγίου Θεού.
Γι’ αυτό είναι πολύτιμο να δούμε, ότι ο Θεός δεν ξεχνάει τον Αβδέ-μέλεχ. Ο Θεός είπε στον Ιερεμία: «Ύπαγε και λάλησον προς Αβδέ-μέλεχ τον Αιθίοπα, λέγων: Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ: Ιδού, εγώ θέλω φέρει τους λόγους μου επί την πόλιν ταύτην δια κακόν και ουχί δια καλόν. Και θέλουσιν εκτελεσθή ενώπιόν σου την ημέραν εκείνην. Θέλω όμως σε σώσει εν τη ημέρα εκείνη, λέγει Κύριος, και δεν θέλεις παραδοθή εις την χείρα των ανθρώπων, των οποίων συ φοβείσαι το πρόσωπον, διότι εξάπαντος θέλω σε σώσει και δεν θέλεις πέσει δια μαχαίρας, αλλ’ η ζωή σου θέλει είσθαι λάφυρον εις σε, επειδή πέποιθας επ’ εμέ, λέγει Κύριος» (κεφ. 39:15-18).
Έτσι ανταμείφθηκε ο Αβδέ-μέλεχ ήδη στη γη για την υπηρεσία του, την οποία προσέφερε στον δούλο του Θεού. Επρόκειτο να σωθεί από εκείνο, το οποίο φοβόταν. Το έργο της αγάπης πήγαζε στην πίστη: «Επειδή πέποιθας επ’ εμέ». Η πίστη του ενεργούσε δια της αγάπης (Γαλ. 5:6). Η πίστη και η αγάπη συμβαδίζουν. Η αγάπη προς αγίους επαινείται στους Εβραίους πιστούς: «Διότι δεν είναι άδικος ο Θεός, ώστε να λησμονήση το έργον σας και τον κόπον της αγάπης, την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού, υπηρετήσαντες τους αγίους και υπηρετούντες» (Εβρ. 6:10). Ακόμη κι αν η αγάπη είναι ικανό να συγκεντρώσει μόνο μερικά ράκη και αποφόρια – εάν συμβεί με πίστη και αγάπη, συμμετέχοντας στα παθήματα ενός αγίου ή την ανάγκη ενός δούλου του Θεού – Εκείνος δεν θα το ξεχάσει. Αυτός είναι ο Θεός μας!
Ο όνομα Αβδέ-μέλεχ σημαίνει: «δούλος του βασιλέα», πράγμα το οποίο συνέβαινε πραγματικά. Ήταν δούλος του Κυρίου, του ύψιστου Βασιλέα. Είθε να είμαστε τέτοιοι δούλοι του Κυρίου, πράττοντας το θέλημα του Θεού εκ καρδίας (Εφεσ. 6:6), ακόμη κι αν αυτή η υπηρεσία έμοιαζε στα ράκη και αποφόρια του Αβδέ-μέλεχ! Ο Κύριος λέει: «Καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε» (Ματθ. 25:40).
Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ για τα xristianikanea.gr
Επιμέλεια κειμένου, φωτ. Xristianikanea.gr
Επιμέλεια κειμένου, φωτ. Xristianikanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου