Δρ. Κωνσταντίνο Μουρούτη-
Διευθυντή του Ινστιτούτου Νέα Ζωή-
Αγαπητοί μου φίλοι, ποιός είναι ο σκοπός της ζωής; Γιατί ζουν οι άνθρωποι; Όταν οι άνθρωποι φτάνουν στον τελικό προορισμό του ταξιδιού της ζωής τους, ρωτούν, “Γιατί εργάστηκα τόσο σκληρά; Γιατί προσπάθησα να κερδίσω τόσα πολλά χρήματα; Γιατί παιδεύτηκα να πετύχω; Tι αξιολύπητη σπατάλη ζωής να πεθάνει κανείς χωρίς να καταφέρει να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα. Πολλοί ζουν τις ζωές τους χωρίς να έχουν κατανοήσει το νόημα ή το σκοπό της ζωής.
Αγαπητοί μου φίλοι, ποιός είναι ο σκοπός της ζωής; Γιατί ζουν οι άνθρωποι; Όταν οι άνθρωποι φτάνουν στον τελικό προορισμό του ταξιδιού της ζωής τους, ρωτούν, “Γιατί εργάστηκα τόσο σκληρά; Γιατί προσπάθησα να κερδίσω τόσα πολλά χρήματα; Γιατί παιδεύτηκα να πετύχω; Tι αξιολύπητη σπατάλη ζωής να πεθάνει κανείς χωρίς να καταφέρει να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα. Πολλοί ζουν τις ζωές τους χωρίς να έχουν κατανοήσει το νόημα ή το σκοπό της ζωής.
Αγαπητοί φίλοι ας απευθύνουμε ένα ερώτημα στους εαυτούς μας. “Ποιό έιναι το νόημα της ζωής;”
Ειλικρινώς κανείς από εμάς δε δύναται να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα πολύ έυκολα. Γιατί αυτό; Γιατί δεν είμαστε ικανοί να απαντήσουμε σε ένα φαινομενικά απλό ερώτημα; Aυτό συμβαίνει διότι είναι στην πραγματικότητα αδύνατο να γνωρίζουμε το νόημα της ζωής χωρίς να έρθουμε σε στενή και σταθερή επαφή με την καταγωγή μας, με την απαρχή της ύπαρξής μας.
Ας υποθέσουμε για μια στιγμή ότι η ύπαρξή μας εξηγείται από τη θεωρία της εξέλιξης. Έκρηξη! Υπήρξε η μεγάλη έκρηξη. Μετά μια σειρά γεγονότων οδηγούν στο DNA... μετά σε γονίδια... κύτταρα... αμοιβάδες...και τελικά στα ανθρώπινα όντα. Τώρα πώς προέκυψαν όλα αυτά; Τυχαία σύμφωνα με τη θεωρία της εξέλιξης σωστά; Όμως το τυχαίο εξ ορισμού είναι κάτι που απλώς συνέβη χωρίς κάποιο συγκεκριμένο σκοπό ή νόημα. Συνεπώς το να πιστεύει κανείς στη θεωρία της εξέλιξης συνεπάγεται την αποδοχή της ιδέας ότι δεν υπάρχει κάποιος σκοπός στη ζωή. Kάτι τέτοιο έχει σοβαρές συνέπειες. Όχι μόνο θα χάναμε ως άνθρωποι την αίσθηση του σκοπού στη ζωή, αλλά επίσης, η ζωή η ίδια θα καταντούσε απόλύτως ανούσια αν πιστεύαμε στη θεωρία της εξέλιξης. Σύμφωνα με την εξέλιξη η ύπαρξή μας είναι τυχαία, αλλά αν δεν συνέβαινε να υπάρξουμε αυτό δε θα έκανε καμία διαφορά.
Χωρίς σαφή κατανόηση του ποιός είναι ο Θεός, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτού του είδους τη συλλογιστική ακόμη και αν πηγαίνουμε στην εκκλησία. “Γιατί είμαι εδώ;”, “ Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου αποφάσισαν να κοιμηθούνε μια μέρα... και να 'μαι!”. Αυτού του είδους η συλλογιστική δεν μπορεί ποτέ να οδηγήσει στην ανακάλυψη της αιτίας της ύπαρξής μας σε αυτόν τον κόσμο.
Έχουμε μάθει ότι τα γονίδιά μας είναι σαν γράμματα και τα γράμματα πρέπει να δημιουργηθούν. Τα γράμματα εμπεριέχουν νόημα. Εμείς οι άνθρωποι, είμαστε συνεπώς, μια συλλογή γραμμάτων. Δεν είμαστε ένα κομμάτι κρέας, αλλά μια συλλογή από γράμματα.
Ένα γονίδιο αποτελείται από τέσσερις (a, t, c, g) βάσεις χημικά διατεταγμένες σε ποικίλες αλληλουχίες. Mια διαφορετική αλληλουχία καταδεικνύει διαφορετικό νόημα, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που γίνεται με τα γράμματα. Συνεπώς δεν είμαστε μοναχά ένα συνοθύλλευμα κυττάρων, ή μία μάζα πρωτεινών. Όχι! Αυτό που είμαστε είναι μια συλλογή γραμμάτων με νόημα και σκοπό! Το ερώτημα είναι, τότε, ποιανού το σκοπό εκφράζουν αυτά τα γράμματα;
Tώρα, τα γράμματα (όλα τα γράμματα) δεν μπορούν να υπάρχουν με τυχαίο τρόπο. Όλα πρέπει να δημιουργηθούν! Τότε η απάντηση στην προηγούμενη ερώτηση είναι αυταπόδειχτη. Τα γράμματα πρέπει να εκφράζουν το σκοπό του δημιουργού τους!
Βλέπετε, τα γονίδια έχουν φτιαχτεί για να ανταποκρίνονται με διαφορετικό τρόπο στα ποικίλα νοήματα. Όπως γνωρίζουμε από τα πειράματα του δρ. Παβλόφ, όταν ένα υποκείμενο αντιλαμβάνεται ένα θετικό νόημα, πυροδοτείται εκ μέρους του μια θετική αντίδραση. Ένα αρνητικό νόημα πυροδοτεί μια αρνητική αντίδραση. Όταν υπάρχει έλλειψη νοήματος υπάρχει και έλλειψη αντίδρασης. Όταν ένας σκύλος ακούσει τον ήχο “ντριν” του κουδουνιού δεν υπάρχει κανένα νόημα συσχετισμένο με αυτόν τον ήχο. 'Αρα, δεν υπάρχει αντίδραση . Η ουρά του δεν κουνιέται με την προσδοκία για μια νόστιμη λιχουδιά. Δεν ακούγεται ο ήχος χαρούμενου γαυγίσματος. Καμία παραγωγή ενδορφινών που θα του προκαλέσει έξαψη. Καμία απολύτως αντίδραση! Η παραμικρή! Χωρίς νόημα, τα γονίδια δεν ανταποκρίνονται. Τη στιγμή που ο σκύλος θα αρχίσει να συνδέει τον ήχο του κουδουνιού με το τάισμά του (δίνοντας θετικό νόημα στον ήχο του κουδουνιού) κι όχι νωρίτερα, θα αρχίσει και να έχει σιελόρροια, θα γαυγίζει χαρούμενα και θα κουνάει την ουρά του στο άκουσμα του κουδουνιού. Αυτό είναι ένα εμφανές παράδειγμα του πώς ανταποκρίνονται τα γονίδια στο νόημα.
Πρωτού παρεκκλίνουμε πολύ, ας επιστρέψουμε στο υποκείμενο του νοήματος της ζωής. Όπως προαναφέρθηκε, δεν μπορεί να υπάρξει αληθινό νόημα στη ζωή αν η θεωρία της εξέλιξης είναι σωστή. Πολλόι άνθρωποι ωστόσο, πιστεύουν στη θεωρία της εξέλιξης. Κατά συνέπεια, είναι αδύνατον για αυτούς να γνωρίζουν ποιος είναι ο αληθινός, θεμελιώδης σκοπός στη ζωή. Ο καθένας τους πρέπει να επινοήσει τον δικό του σκοπό ζωής. Γίνεται ευθύνη για τον καθένα να βρει τη δική του εκδοχή του νοήματος στη ζωή. Πράγμα που γίνεται πολύ συχνά. “Ο σκοπός στη ζωή μου είναι αυτός”, “Θα επιτύχω εκείνο πριν πεθάνω”. Αρκετά συχνά όμως, οι στόχοι των άλλων ανθρώπων μοιάζουν πολύ ασήμαντοι και επιπόλαιοι. Πολλές φορές πιάνουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται “Αυτό ονομάζεις σκοπό της ζωής σου;” και έιμαι σίγουρος πως και οι άλλοι σκέφτονται το ίδιο για μας. Η αλήθεια είναι ότι η θεωρία της εξέλιξης, αν γίνει αποδεκτή, θα μας οδηγήσει όλους στο μονοπάτι μιας ζωής άνευ σκοπού.
Ποιές άλλες θεωρίες υπάρχουν; Λοιπόν, υπάρχει η μετενσάρκωση. Τί άλλο; Υπάρχουν υποθέτω πολλοί μύθοι και θρύλοι στις ποικίλες εθνοτικές ομάδες και κουλτούρες που προσπαθούν να εξηγήσουν την προέλευσή τους. Ωστόσο, καμιά από τις θεωρίες αυτές δεν μπορεί να παρέχει μια ουσιαστική, πλήρη νοήματος γνώση περί του σκοπού της ζωής.
Ας δούμε πιο διεξοδικά την μετενσάρκωση, η οποία έχει αρκετούς υποστηρικτές ανά τον κόσμο. Ποιό είναι το κέντρο αυτής της φιλοσοφίας; Πιστεύεται ότι οι ψυχές μετενσαρκώνονται ξανά και ξανά σε έναν αέναο κύκλο. Αυτό μπορεί να ισχύει μόνο εφ' όσον οι ψυχές είναι αθάνατες. Άρα, το να πιστεύει κανείς στην μετενσάρκωση συνεπάγεται την αποδοχή της ιδέας περί αθανασίας της ψυχής σε φυσικό επίπεδο. Ωστόσο, ο ισχυρισμός της ύπαρξης των ψυχών απαρχής της αιωνιότητας αποκλέιει την ιδέα της δημιουργίας. Προφανώς, δε χρειάζεται να δημιουργηθεί κάτι το οποίο ήδη υπάρχει.
Άρα έχουμε τη θεωρία της εξέλιξης, τη φυσική αθανασία της ψυχής και τη δημιουργία γα να εξηγήσουμε την ύπαρξή μας. Ποιά από αυτές τις θεωρίες είναι πιο αληθοφανής από την σκοπιά της γενετικής βιολογίας; Φυσικά και είναι η δημιουργία! Γιατί; Διότι είμαστε φτιαγμένοι από κύτταρα, και μέσα σε κάθε ένα από αυτά υπάρχουν οι γενετικοί κωδικοί γραμμένοι με γράμματα που δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν εάν δεν είχαν δημιουργθηθεί. Ποιός τότε είναι ο σκοπός της ζωής; Μπορεί να μας πει η δημιουργία ποιό είναι το νόημα της ζωής;
Ξέρετε, προσωπικά πιστεύω, ότι μέσα από τη μελέτη της Βίβλου και ιδιαίτερα του βιβλίου της Γενέσεως ανακαλύπτει κανείς το νόημα της ζωής. Κάποιος από σας μόλις είπε ότι “το να ζει κανείς με το Θεό αιώνια” είναι ο σκοπός της ζωής. Συμφωνώ με τη δήλωση αυτή διότι είναι σωστή από τεχνικής απόψεως. Ωστόσο, η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν θα εύρισκε αυτήν την άποψη πειστική. Βλέπετε, μόνο οι άνθρωποι που έχουν περπατήσει με το Θεό γνωρίζουν τι σημαίνει να ζουν με Αυτόν. Διαφορετικά η ιδέα αυτή ηχεί κενή οποιουδήποτε νοήματος.
Ας μιλήσουμε τώρα για το νόημα της ζωής. Ας στραφούμε στις Γραφές. Γένεση 1:1 “ Εν αρχή ο Θεός εποίησε τον ουρανό και τη γη”. Είναι πράγματι ένας πολύ όμορφος στίχος. Πώς ξεκινάει;”Εν αρχή...” -
Τι άρχισε Εκείνος; Το έργο της δημιουργίας από το τίποτα! “ Εν αρχή ο Θεός εποίησε τον ουρανό και τη γη”. Αυτός ο στίχος περιλαμβάνει την πραγματική θεωρία της μεγάλης έκρηξης! Υπάρχει μια απίστευτη ποσότητα δύναμης συμπυκνωμένη σε αυτόν τον στίχο. Τη μια στιγμή δεν υπάρχει τίποτα και την επόμενη υπαρχουν ο ουρανός και η γη! Τι δυναμικό ξεκίνημα! Προφανώς δεν μπορεί να υπάρξει ένα τέτοιο ξεκίνημα χωρίς τον Θεό, τον δημιουργό. Αλλά αντί να εστιάσουμε στη δική Του δύναμη, ας αναλογιστούμε τον σκοπό Του μέσα στη δημιουργία, διότι το να γνωρίζουμε γιατί μας δημιοργησε, είναι απαραίτητο για να καταλάβουμε το νόημα της ζωής.
Γιατί οι αυτοκινητοβιομηχανίες κατασκευάζουν αυτοκίνητα; Οι υπολογιστές γιατί κατασκευάζονται; Υπάρχει κάποιος λόγος και σκοπός που δημιουργούνται αυτά τα εργαλεία. Όσο πιο περίπλοκη και δύσκολη είναι η κατασκευή μιας μηχανής, τόσο πιο ισχυρός είναι ο λόγος για να κατασκευαστεί. Δεν υπάρχουν μηχανές που να είναι τόσο περίπλοκες και σύνθετες όσο τα ανθρώπινα όντα. Φίλοι μου, πρέπει να υπάρχει κάποιος υποχρεωτικός λόγος που οδηγεί στην ύπαρξή μας.
Γενικά, τα απλά πράγματα υπάρχουν για απλούς λόγους. Για παράδειγμα, ένα ρόπαλο έχει μια πολύ απλή δομή. Είναι απλώς ένα κομμάτι ξύλου. Ο μόνος λόγος για να κατασκευάσει κανείς ένα ρόπαλο είναι για να χτυπήσει κάποιον – ή τουλάχιστον για να τον απειλήσει, μια απλή δομή για έναν απλό λόγο. Αλλά εκείνα που έχουν δημιουργηθεί για να επιτύχουν πολύ περίπλοκους και πολυσύνθετους σκοπούς έχουν εξελιγμένες και περίτεχνες δομές ώστε να ανταποκρίνονται στον υψηλό σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν. Συνεπώς, η πολυπλόκοτητα του δημιουργήματος του ανθρώπου καταδεικνύει ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος σκοπός αντιστοίχως ανώτερος. Ποιός θα μπορούσε να είναι αυτός ο σκοπός;
Αισθάνομαι τόσο ευδαίμων και ευγνώμων που γνώρισα τον Θεό. Μόνο αφού τον συνάντησα στη ζωή μου βρήκα το πραγματικό νόημά της. Ξέρετε πώς ήταν η ζωή μου πριν γνωρίσω τον Θεό; Λοιπόν, ήμουν σαν εκείνα τα εξαιρετικής κατασκευής πλοία που επιπλέουν στον ωκεανό-
Ξέρετε, υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη ανέμων. Ορισμένοι από εμάς έχουμε πολλά απωθημένα θαμμένα βαθιά στις καρδιές μας ως αποτέλεσμα ταλαιπωριών και στερήσεων. Συνεπώς, για ορισμένους από εμάς, ο άνεμος μπορεί να φυσήξει προς την κατεύθυνση της εκπλήρωσης αυτών των απωθημένων. Το να αποζημιωθούμε με κάποιον τροπο για τα δεινά που έχουμε υποφέρει, γίνεται σκοπός ζωής. “Ω, υπέφερα τόσο πολύ μεγαλώνοντας διότι ήμουν τόσο φτωχός. Σκοπεύω να βγάλω ένα βουνό χρήματα και να τα ξοδέψω εώς ότου ευχαριστηθεί η καρδιά μου!” Αυτό είναι ένα παράδειγμα ενός εντελώς επιφανειακού σκοπού στη ζωή. Είναι απολύτως αυθαίρετος και φαντασιώδης από τη φύση του. Ξέρετε κάτι; Ας μην τον ονομάσουμε καν σκοπό της ζωής, διότι δεν είναι. Δεν έχει καμία σχέση με το θεμελιώδες νόημα της ζωής. Είναι μόνο ένας ακόμη άνεμος που φυσάει πέρα δώθε. Όλοι οι παρόμοιοι άνεμοι φυσούν σε διαφορετικές κατευθύνσεις χωρίς νόημα ή σκοπό.
Τι είδους άνεμος φυσούσε στη δική μου ζωή; Ήταν η αγάπη για τα χρήματα. Απλώς πουλούσα για να κερδίσω χρήματα. Το να κερδίζω χρήματα ήταν τόσο εύκολο! Επιπλέον ήταν πολύ ωραία η αίσθηση. Όμως πολύ βαθιά μέσα μου, ήξερα ότι αυτό δεν μπορεί να είναι το αληθινό νόημα της ζωής. Ήξερα ότι δε θα μπορούσα να κοιτάξω πίσω στο τέλος της ζωής μου και να πω ότι έζησα μια ζωή που είχε εκπληρώσει το σκοπό της, αν συνέχιζα να ζω με αυτόν τον τρόπο. “Ποιός, τότε, είναι ο αληθινός σκοπός της ζωής μου;” Για χρόνια, αυτό ήταν ένα βασανιστικό ερώτημα στο πίσω μέρος του νου μου.
Μόλις πριν λίγο μιλούσαμε για την δημιουργία. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν, τουλάχιστον εν μέρει, στην εξέλιξη και στη φυσική αθανασία της ψυχής, αλλά λένε επίσης και “αμήν” όταν ένας κήρυκας λέει πως ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από το Θεό και κατ΄ εικόνα του. Οι σκέψεις μας είναι τόσο συγκεχυμένες και ασυνάρτητες. Πιστεύουμε στη Δημιουργία, αλλά πιστεύουμε επίσης και σε άλλες θεωρίες που έρχονται σε αντίθεση με τη δημιουργία. Αυτός είναι ο λόγος που η πίστη μας στη δημιουργία δε μας επιτρέπει να ξεκαθαρίσουμε ποιό είναι το νόημα της ζωής. Λέμε ότι πιστεύουμε στη δημιουργία όμως είμαστε ακόμη μπερδεμένοι αναφορικά με το νόημα της ζωής. Έχουμε ίσως μια αόριστη ιδέα ότι προοριζόμαστε για να ζήσουμε στον παράδεισο με το Θεό στην αιώνια ζωή. Αλλά τι συμβαίνει με την εδώ ζωή μας;
Αν ο Θεός πράγματι μας δημιούργησε, θα πρέπει να υπήρχε κάποιος σκοπός. Αν θέλουμε να κατανοήσουμε το σκοπό της ζωής, χρειάζεται να αποκτήσουμε μια πιο ξεκάθαρη γνώση σχετικά με τον σκοπό της δημιουργίας. Γιατί; Διότι ο σκοπός της δημιουργίας από τον Θεό είναι ο σκοπός της ύπαρξής μας. Αν δεχτούμε αυτή τη λογική, τότε ο σκοπός της ζωής μας θα γίνει ξεκάθαρος, από τη στιγμή που θα αποκτήσουμε μια βαθύτερη κατανόηση σχετικα με το σκοπό της δημιουργίας Του. Αυτό είναι το φαινόμενο ντόμινο της πίστης στη δημιουργία. Αυτός είναι ο τρόπος που θα πρέπει να προσεγγίσουμε την πίστη μας στη δημιουργία.
“ Εν αρχή ο Θεός εποίησε τον ουρανό και τη γη”. Αυτός ο στίχος καθιερώνει για μας, τον ίδιο το σκοπό της ζωής από την αρχή ως το τέλος. Όμως ο στίχος αυτός δεν έχει κανένα νόημα για μας έως ότου κατανοήσουμε γιατί μας δημιούργησε ο Θεός. Εδώ έγκειται η δυσκολία που αντιμετωπίζει ο Θεός. Βλέπετε, δεν είναι εύκολο για το Θεό να μας κάνει να κατανοήσουμε το λόγο για τον οποίο μας δημιούργησε. Δεν μπορεί να μας εξαναγκάσει να καταλάβουμε τη θέλησή Του ή να τη δεχτούμε. “Όχι, όχι! Μην το κάνεις αυτό!” Κάποιος που σέβεται την ελευθερία μας μέχρι το σημείο του θανάτου (ο σταυρός του Γολγοθά το αποδεικνύει) δε θα μας συμπεριφερόταν με αυτόν τον τρόπο. Αυτό είναι το δίλημμα του Θεού. Πρέπει να αποκαλύψει ήπια τον σκοπό του σε μας χωρίς να μας επιβληθεί με τη βία.
Ο Θεός μας έδωσε τη Βίβλο για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε το σκοπό του στη δημιουργία-
Έχω μια κόρη, ξέρετε. Πάντοτε πίστευα ότι δε θα είχε καμιά σημασία για μένα αν το παιδί μου ήταν αγόρι ή κορίτσι. Ένας γιός θα ήταν καλός όμως μια ακόμη κόρη θα ήταν εξίσου καλή, σκεφτόμουν. Αλλά όταν γεννήθηκε το παιδί μου, φώναξα “Είναι κορίτσι!” χωρίς καν να το συνειδητοποιώ. Ήμουν τόσο χαρούμενος! Ήταν 6 Νοεμβρίου, το 1998. Ακόμη και μόνο στη σκέψη εκείνης της μέρας νιώθω ευτυχισμένος.
“Εν αρχή ο Θεός εποίησε τον ουρανό και τη γη”. Σας φαίνεται οικείος αυτός ο στίχος τώρα; Εκείνη ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή του Θεού. “Σας δημιούργησα στην αρχή”. Αυτή ήταν η στιγμή που ήρθαμε στον κόσμο κατά μια έννοια. Α! Τι χαρούμενη στιγμή πρέπει να ήταν για το Θεό!
Τώρα, ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε γιατί μας δημιούργησε ο Θεός. Τι λέει η Βίβλος; Είναι μέσα στη Βιβλο; Μπορείτε να το βρείτε; Μετά από ενδελεχή έρευνα κατάφερα πράγματι να βρω στη Βίβλο ένα στίχο που αναφέρεται στο ζήτημα αυτό. Στη Γένεση 2:18. “Και είπε Κύριος ο Θεός, “Δεν είναι καλό για τον άνθρωπο να είναι μόνος”. Τι σημαίνει αυτός ο στίχος; Γιατί να νοιάζεται ο Θεός για το αν είναι μόνος ο άνθρωπος; Διότι ο Θεός γνωρίζει πως είναι να είναι κάποιος μόνος του. Υπήρξε μόνος. Προτίμησε ωστόσο να υπάρχει μαζί με άλλα όντα με τα οποία να επικοινωνεί. Ο Αδάμ πλάστηκε κατ' εικόνα του Θεού ώστε να είναι σαν Αυτόν. Φυσικά, ο Θεός ήξερε ότι ο Αδάμ δεν θα ήθελε να είναι μόνος!
Υπάρχουν στην πραγματικότητα, κάποιοι άνθρωποι που δεν τους πειράζει η μοναξία. Κάποιοι μάλιστα την απολαμβάνουν. Φωνάζουν, “Αφήστε με ήσυχο!” Αλήθεια είναι ότι όλοι μας κάποια στιγμή στη ζωή μας πιθανόν να νιώσουμε έτσι. Αλλά πότε νιώθουμε έτσι; Γενικά αυτό συμβαίνει όταν είμαστε επικριτικοί, θυμωμένοι ή αισθανόμαστε μίσος. Δεν μπορούμε να απολαύσουμε τη συντροφιά των άλλων όταν αισθανόμαστε έτσι.
Πότε όμως θέλουμε να είμαστε με κάποιον; Πότε είναι πιο δυνατή αυτή η επιθυμία; Μα φυσικά όταν αγαπάμε! Αισθανόμαστε τη μοναξία ως μια θλιβερή κατάσταση όταν είμαστε ερωτευμένοι. Πάντα θέλουμε να είμαστε με τον ξεχωριστό εκείνο άνθρωπο για να πάρουμε και να δώσουμε αγάπη. Είναι αδύνατο να βιώσουμε αυτήν την αγάπη όταν είμαστε μόνοι. Όταν είμαστε ερωτευμένοι δε θέλουμε καθόλου να είμαστε μόνοι!
Ο Θεός είναι αγάπη. Δεν είναι απλώς “στοργικός”. Είναι η ίδια η ενσάρκωση της αγάπης! Ποτέ δεν απολαμβάνει τη μοναξιά. Δεν είναι καλό για Εκείνον που είναι Αγάπη να είναι μόνος. Γι΄αυτό δημιούργησε. Για να αγαπά.
Γένεση 2:18. 'Και είπε Κύριος ο Θεός, “Δεν είναι καλό για τον άνθρωπο να είναι μόνος.” Συνήθως διάβαζα αυτόν τον στίχο χωρίς να τον πολυσκεφτώ. Αλλά η αγάπη κάνει τα πάντα πιο σημαντικά, συμπεριλαμβανομένου και αυτού του στίχου.
Είμαστε όλοι μαζί εδώ τώρα: Οι οικογένειες, οι φίλοι, αδερφοί και αδερφές εν Χριστώ! Τρώμε, γελάμε και απλώς απολαμβάνουμε τη συντροφιά ο ένας του άλλου. Αυτό είναι θαυμάσιο! Με κάνει να αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν δεν είχα την αγαπημένη μου σύζυγο, την οικογένειά μου, τους φίλους μου. Πώς θα ήταν τότε η ζωή μου; Κανείς μας δεν είναι τέλειος. Όμως και μόνο το να βρισκόμαστε μαζί με τα αγαπημένα μας πρόσωπα και να νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλο παρά τις ελλείψεις μας, δεν ειναι το νόημα της ευτυχίας;
Την πρώτη φορά που ήμουν στον Καναδά, οι φίλοι μου με άφησαν στη λίμνη Louis και φύγανε όλοι. Φαντάζομαι ότι σκέφτηκαν να με αφήσουν στην ησυχία μου ώστε να απολαύσω το όμορφο τοπίο, εφ' όσον είχα χρόνο. Θεωρείτε ένα απο τα ομορφότερα μέρη του Καναδά. Ξέρετε όμως κάτι; Δεν μου άρεσε. Σίγουρα ήταν ένα πολύ όμορφο μέρος. Δεν το απολάμβανα όμως να βρίσκομαι εκεί πέρα ολομόναχος. Όση ομορφιά και να υπήρχε γύρω μου δεν μπορούσα να την εκτιμήσω. Όταν δεν υπήρχε κανείς να μοιραστεί μαζί μου τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, η ομορφιά έχασε το νόημά της. Ούτε που μπορώ να διανοηθώ πως θα ήταν η ζωή μου χωρίς τους αγαπημένους μου ανθρώπους!
Ο Θεός ειναι αγάπη. Ο Θεός αισθάνεται τη μεγαλύτερη χαρά όταν δίνει την αγάπη του στους άλλους. Γι' αυτό το λόγο μας δημιούργησε. Μας έπλασε ως αντικείμενα της αγάπης του για να τη διαμοιράσει σε όλους μας. Αισθάνεται τη μεγαλύτερη χαρά όταν βρίσκεται με τα αγαπημένα του πρόσωπα.
Ξέρετε, ο αληθινός σκοπός στη ζωή είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ευτυχία. Η εκπλήρωση του πραγματικού σκοπού θα μας κάνει ευτυχείς ακόμη κι αν δεν υπάρξει κανένα άλλο όφελος από την επιτευξή του. Να εξηγήσω. Ας υποθέσουμε ότι θέτω ένα στόχο για τον εαυτό μου. Πραγματικά μισώ τη διαδικασία αλλά γνωρίζω ότι οι άλλοι πραγματικά θα εντυπωσιαστούν εάν τον πετύχω. Έτσι πιέζω τον εαυτό μου να κάνω κάτι που μισώ για να εντυπωσιάσω τους άλλους. Καταλαβαίνετε ότι αυτός ο στόχος δεν αξίζει. Μου δημιουργεί μόνο στρες. Ο αληθινός σκοπός διαφέρει. Η χαρά της επιτυχίας πηγάζει μέσα από την επίτευξη του σκοπού και χάριν αυτού μπορεί κανείς να ξεπεράσει τις κακουχίες και τα δεινά που αντιμετωπίζει στην πορεία.
Η δημιουργία είχε τα δικά της δεινά και δυσκολίες. Ναι, ο Θεός είναι Παντοδύναμος, αλλά ακόμη κι ο Θεός δεν μπορούσε να υπερκεράσει αυτήν τη δυσκολία. Ο Θεός αποφάσισε να μας δημιουργήσει για να μας λούσει με τη θεία αγάπη του. Υπήρχε όμως μια πιθανή παρενέργεια σε αυτήν την προσπάθεια. Η αγάπη δεν μπορεί να επιβληθεί για να γίνει αποδεκτή. Ο Θεός δεν μπορούσε και δεν ήθελε να επιβάλει στα πλάσματά του την αγάπη Του. Ωστόσο, είμαστε πλασμένοι να νιώθουμε χαρά και να έχουμε υγεία όταν λαμβάνουμε την αγάπη Του. Να που είναι το πρόβλημα. Τι γίνεται αν δεν θέλουμε να αποδεχτούμε την αγάπη Του; Ακριβώς διότι ο Θεός δεν θέλει να μας επιβάλει την αγάπη Του, θα υπάρξει πρόβλημα. Τότε γιατί εξακολουθεί να επιλέγει να δημιουργεί όντα που μπορούν να απορρίπτουν την αγάπη Του; Ακριβώς διότι η αγάπη δεν έχει νόημα χωρίς την ελευθερία να την απορρίψει κανείς.
Ας υποθέσουμε ότι ένας άντρας είναι νυμφευμένος με μια γυναίκα. Εκείνη είναι εκπαιδευμένη να του λέει συνεχώς “ναι”. Έτσι τη μεγάλωσαν. Από την παιδική της ηλικία προγραμματίστηκε από τους γονείς της να λέει “ναι” σε οποιαδήποτε περίπτωση. Πράγματι, αυτός ήταν και ο τρόπος που έζησε τη ζωή της και η μητέρα της. Υπάρχουν στ' αλήθεια πολλές γυναίκες που ανατράφηκαν έτσι. Παντρεύεται λοιπόν, και ξεκινάει μια ζωή γεμάτη “ναι” με τον σύζυγό της. Ο σύζυγός της, της λέει κάνε αυτό. “Ναι”. Κάνε εκείνο. “Ναι”. “Ναι, ναι” σε όλες τις περιπτώσεις. Δεν μπορεί να πει “όχι”. Λοιπόν τώρα, πόσο νόημα εμπεριέχεται στα “ναι” της όταν ο άντρας της γνωρίζει ότι έχει προγραμματιστεί μόνο να λέει “ναι”; Μόνο όταν κερδίσει την απόλυτη ελευθερία και αυτοπεποίθηση να λέει “όχι”, νοηματοδοτείται το “ναι” της. Η αληθινή αγάπη και ευτυχία μπορεί μόνο να ενυπάρχει στη γνώση ότι μπορεί κανείς πάντα να πει “όχι”, αλλά αντ' αυτού, επιλέγει να πει “ναι”. Για τον λόγο αυτό, ο Θεός μας δημιούργησε με την ελευθερία να μπορούμε να Του πούμε “όχι”.
Κατά συνέπεια, ο Θεός έπρεπε να τηρήσει τις παρακάτω προϋποθέσεις για τη δημιουργία Του.
1. Λόγο του ότι ο σκοπός της δημιουργίας ήταν να μας διοχετεύσει ο Θεός την αγάπη του, δημιουργηθήκαμε για να ζούμε λαμβάνοντας αυτήν την αγάπη, χωρίς την οποία δεν μπορούμε να επιβιώσουμε.
2. Ωστόσο, χρειάζεται να κατέχουμε την ελευθερία να απορρίψουμε αυτήν την αγάπη.
Αυτές οι δύο προυποθέσεις έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους. Τι θα γινόταν αν καταλήγαμε να απορρίψουμε αυτήν την αγάπη; Θα πεθαίναμε διότι χρειαζόμαστε την αγάπη Του για να επιβιώσουμε. Ωστόσο, πρέπει να μας επιτρέπει να απορρίπτουμε την αγάπη του για να διασφαλίσει την ελευθερία μας. Αυτό ήταν ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα που έπρεπε να λύσει ο Θεός πριν αποφασίσει να μας δημιουργήσει. Ο Θεός έλυσε το πρόβλημα αυτό αποφασίζοντας να θυσιάσει τον μονογενή Υιό Του αν επιλέγαμε την αμαρτία. Για το λόγο αυτό ονομάζεται ο Ιησούς “ο αμνός που θυσιάστηκε εκ της θεμελίωσης του κόσμου”.
Αλλά τι είναι αμαρτία; Δεν είναι ο ισχυρισμός των πλασμάτων ότι μπορούν να ζήσουν χωρίς Θεό; | “Δεν έχω καμία σχέση μαζί σου”. Έχω εξελιχθεί από την αμοιβάδα” ή “Η ψυχή μου υπήρξε απ' αρχής της αιωνιότητας. Δεν προήλθε απο τη δική σου δημιουργία”. “Πραγματικά δεν σε χρειάζομαι. Μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα”. Σε τι αναφέρονται όλα αυτά; Στο χωρισμό από το Θεό! Ναι, η ίδια η ουσία της αμαρτίας έγκειται στο διαχωρισμό από τον Θεό.
Αυτή ήταν η πιθανή παρενέργεια της δημιουργίας: Ορισμένα δημιουργήματα να επέλεγαν να αποξενώσουν τον εαυτό τους άπο το Θεό και την αγάπη Του. Όμως η απόρριψη τη αγάπης Του και ο διαχωρισμός από Εκείνον σημαίνει θάνατος. Κάτι τέτοιο προκαλεί την αντιστροφή της δημιουργίας του Θεού, ακυρώνοντας για τον αμαρτωλό το σκοπό της δημιουργίας Του. Η αντίστροφη αυτή διαδικασία φέρνει τον αμαρτωλό στην πρότερη κατάσταση, πριν ακόμη λαβει χώρα η δημιουργία.
Επομένως, εμείς τα δημιουργήματα έχουμε μόνο δύο επιλογές.
1. Να λάβουμε την αγάπη Του και να ζήσουμε
2. Να απορρίψουμε την αγάπη του και να επιστρέψουμε στην προ της δημιουργίας κατάσταση (σκόνη)
Δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Αλλά ο Σατανάς προσπαθεί να μας εξαπατήσει με την σκέψη ότι υπάρχει και τρίτη επιλογή. Λέει ότι μπορούμε να ζούμε στην αμαρτία, στην κατάσταση του διαχωρισμού μας από Εκείνον και την αγάπη Του. Φίλοι μου μην τον αφήσετε μα σας εξαπατήσει! Τον χρειαζόμαστε πάντα. Χρειαζόμαστε συνεχώς την αγάπη Του. Διαφορετικά δεν μπορούμε να ζήσουμε!
Τώρα ας μιλήσουμε γι'αυτό, στο πλαίσιο του σκοπού της ζωή μας. Ο Θεός μας δημιούργησε για να μας διοχετεύσει την αγάπη Του. Γιατί; Διότι έτσι αισθάνεται χαρούμενος. Νιώθει τη μεγαλύτερη χαρά όταν μας προσφέρει την αγάπη Του. Μας δημιούργησε για να βιώσει αυτήν την ανώτερη μορφή ευτυχίας!
Τι θέλει λοιπόν ο Θεός από εμάς; Φυσικά, θα ήθελε να είμαστε ευτυχισμένοι. Αλλά πως; Μα, με τον ίδιο τρόπο που Εκείνος είναι – δίνοντας την αγάπη Του στους άλλους. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να βιώσει κανείς την αληθινή ευτυχία, την ευτυχία του Θεού. Από εμπειρία ο Θεός γνωρίζει ότι η μεγαλύτερη ευτυχία πηγάζει από την αγάπη που δίνουμε στους άλλους. Η ευτυχία προέρχεται από την ίδια την πράξη της προσφοράς κι όχι από το αν λαμβάνει κανείς αντάλλαγμα ή όχι. Αυτή δεν είναι η επίγεια ευτυχία πού προέρχεται από την απόκτηση πλούτου, την επιτυχημένη καριέρα, ή τον “κανακεμένο” εγωισμό μας. Καθώς δίνουμε αγάπη μεταξύ μας γινόμαστε ευτυχισμένοι. Αυτός είναι ο σκοπός στη ζωή μας!
Για το λόγο αυτό ο Ιησούς κατέδειξε καινούρια εντολή, “Μια νέα εντολή σας δίνω, να αγαπάτε αλλήλους όπως εγώ σας αγάπησα”. Δεν επινόησε αυτήν την εντολή επειδή ακουγόταν ωραία. Η εντολή ήταν άμεση συνέπεια της δημιουργίας. Συνεπώς, η κατανόηση της αγάπης του Θεού συνεπάγεται την κατανόηση της δημιουργίας. Η γνώση του νοήματος της δημιουργίας ξεδιαλύνει κάθε σύγχυση σχετικά με το νόημα της ζωής.
Ξέρετε, τελευταία σκεφτόμουν πολύ το θέμα της δημιουργίας. Ήξερα ότι θα δώσω μια σειρά διαλέξεων σχετικά με τη Γένεση. Έτσι συλλογίστηκα πολύ το θέμα αυτό. “Εν αρχή ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη”. Είναι τόσο δυναμικός στίχος κι ωστόσο ποτέ πριν δε σήμαινε κάτι για μένα. Τότε εντελώς ξαφνικά, το κατάλαβα! Συνειδητοποίησα ότι αυτός ο στίχος εμπεριέχει όλα όσα χρειάζεται κανείς να γνωρίζει για τη ζωή και το σκοπό της.
Αν ο Θεός με δημιούργησε και είναι Αγάπη, τότε θα πρέπει να με δημιούργησε για να είμαι χαρούμενος όπως Εκείνος! Θα πρέπει να είχε μια απλή ευχή για μένα. Η οποία είναι, “Κώστα να είσαι ευτυχισμένος όπως είμαι εγώ”. Με άλλα λόγια “Να αγαπάτε αλλήλους όπως εγώ σας αγάπησα”. Για την ακρίβεια είπε και κάτι άλλο που σημαίνει ακριβώς το ίδιο. Λουκάς 6:35,36 “Αλλά να αγαπάτε τους εχθρούς σας, κάνετε το καλό, και δανείζετε μην ελπίζοντας σε αντάλλαγμα. και η ανταμοιβή σας θα είναι μεγάλη, και θα γίνετε Υιοί του Υψίστου. Διότι Εκείνος είναι καλός με τους αγνώμονες και τους πονηρούς”. “Να είστε λοιπόν ελεήμονες, οπως ο Πατέρας σας είναι ελεήμων”.
Γνωρίζουμε ότι ο σκοπός της ζωής είναι να αγαπάμε όπως μας αγαπάει ο Θεός και έτσι να νιώθουμε ευτυχείς όπως Εκείνος. Τώρα χρειάζεται να μάθουμε τι σημαίνει να αγαπάμε όπως Εκείνος. Βλέπετε η ανθρώπινη αγάπη μας είναι διαφορετική από του Θεού. Μισούμε τους εχθρούς μας και αγαπάμε μόνο όσους μας αγαπούν. Χρειάζεται όμως να βιώσουμε το δικό Του είδος αγάπης αν θέλουμε να ρίξουμε έστω και μια ματιά στο τι σημαίνει η φράση “νόημα της ζωής”. Ποιά είναι τα συναισθήματά μας απέναντι σε όσους υπήρξαν αχάριστοι; “Αχάριστε! Δε θα σου δείξω άλλη φορά καλοσύνη! Ποτέ!” Αν είναι αυτή η στάση μας, δε θα γνωρίσουμε ποτέ το πραγματικό νόημα της ζωής. Ακόμη κι αν έχουμε κατανοήσει πλήρως όλα όσα ειπώθηκαν εδώ σε νοητικό επίπεδο και μπορούμε ακόμη και να διδάξουμε τους άλλους, δεν ξέρουμε πραγματικά τι σημαίνει να ζούμε μια ζωή γεμάτη νόημα, εάν δε βιώσουμε αυτού του είδους την αγάπη. Μόνο εάν μάθουμε να αγαπάμε, με τη Χάρη του Θεού, όσους απωθούν την αγάπη μας (εκείνους που δείχνουν μόνο περιφρόνηση για την καλοσύνη μας) θα αρχίσουμε να “αντιλαμβανόμαστε” το νόημα της ζωής. “Αχά...Ώστε αυτό σημαίνει να αγαπάς αληθινά. Αυτή είναι η σημασία της ζωής...”
Γι'αυτό δεν πρέπει να παίρνουμε τα λόγια του Ιησού ως μια δικτατορική διαταγή. “Πρέπει να αγαπάς τον εχθρό σου!” Όχι, ως ο δημιουργός μας, απλώς μας λέει πώς θα γίνουμε ευτυχισμένοι. Διότι αυτός ήταν ο σκοπός της δημιουργίας Του κι ως εκ τούτου ο σκοπός της ζωής μας.
Λουκάς 6:35 “...η αμοιβή σας θα είναι μεγάλη”.
Ποιά είναι λοιπόν η αμοιβή; Η ευτυχία, φυσικά! “Α! Αυτός είναι τρόπος να ζεις! Τι χαρά υπάρχει μέσα στη συγχώρεση του εχθρού!” Το να βιώνουμε το σκοπό του Θεού για τη ζωή μας είναι η ανταμοιβή.
Εμπειρικώς έχω μάθει ότι αυτό είναι το είδος της αγάπης που με κάνει πιο ευτυχισμένο από όλα τα χρήματα που έχω κερδίσει και όλη την αναγνώριση που έχω πετύχει στο παρελθόν. Ωστόσο, γνωρίζοντας όλα αυτά, ακόμη αγωνίζομαι ενάντια στην ανάγκη αναζήτησης της συναρπαστικής αίσθησης που απορρέει από το χειροκρότημα. Ώντας στους κύκλους των διαλέξεων, μπαίνω συνεχώς στον πειρασμό να βρω τη χαρά στη φήμη μου και την κολακεία του κοινού μου. Δεν θα έπρεπε να είναι έτσι, όμως είναι. Όλοι μπαίνουμε στον πειρασμό να αντικαταστήσουμε την πραγματική ευτυχία με κάτι άλλο. Μην πείτε ότι δεν είναι σημαντικό. Είναι! Ολόκληρη η ζωή μας εξαρτάται από αυτό! Χρειάζεται να εμπλακούμε σε μια μάχη στήθος με στήθος ενάντια σε αυτούς τους εχθρούς της πραγματικής ευτυχίας.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε στηριζόμενοι μόνο στις δικές μας δυνάμεις. Πώς μπορούμε να συγχωρέσουμε και να αγαπήσουμε τον εχθρό μας; Αυτό απαιτεί αλλαγή σε επίπεδο συνάψεων στον εγκέφαλό μας. Ο εγκέφαλός μας χρειάζεται εκ νέου “καλωδίωση” τρόπον τινά.
Ο φίλος μου με εξαπάτησε και έχασα πολλά χρήματα. Δεν ήταν μόνο η απώλεια των χρημάτων που με θύμωσε: Πρόδωσε την εμπιστοσύνη μου και εκμεταλλεύτηκε τη φιλία μας. Κάθε σκέψη που τον αφορούσε γέμιζε την καρδιά μου θυμό και μίσος. Μια σύναψη στον εγκέφαλό μου δημιούργησε μια αρνητική αλυσιδωτή αντίδραση στο σώμα μου όταν τον σκεφτόμουν απελευθερώνοντας στρεσογόνες ορμόνες και ελεύθερες ριζες κάνοντας ταχύτερο το χτύπο της καρδιάς μου και σφίγγοντας τα δόντια μου. Όλες αυτές οι αντιδράσεις αποδυνάμωναν σε αξιοσημείωτο βαθμό το ανοσοποιητικό μου σύστημα. Κυριολεκτικά μίκραινε τη ζωή μου. Αλλά ξέρετε κάτι; Δεν μπορούσα να το σταματήσω. Κάθε φορά που γινόταν αναφορά στο όνομά του, η αλυσιδωτή αντίδραση ξεκινούσε! Δεν υπήρχε τρόπος να απαλλαγώ από τη σύναψη αυτή στον εγκέφαλό μου που ήταν υπεύθυνη για αυτή τη διαδικασία. Η δύναμη να αλλάξει η σύναψη, η δύναμη να αναδιαταχθεί ο γενετικός μου κώδικας, η δύναμή που θα μπορούσε να αλλάξει εντελώς το αίσθημα στην καρδιά μου, δεν βρισκόταν υπό την κατοχή μου. Χρειάστηκε η δύναμη του Θεού, η δύναμη της δημιουργίας Του. Χρειάστηκε να μου χαρίσει μια νέα καρδιά για να συγχωρέσω τον φίλο μου. Ο Θεός χρειάστηκε να δημιουργήσει μια απολύτως νέα σύναψη στον εγκέφαλό μου που θα με γέμιζε ευτυχία στη σκέψη του φίλου μου. Τι θαυμάσιο δώρο ήταν αυτό!
Όταν λαμβάνεις και βιώνεις αυτήν την εκπληκτική δύναμη του Θεού, αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι αυτού του είδους η εμπειρία είναι ασυγκρίτως πολύτιμη από όλα τα χρήματα του κόσμου. Ξέρετε, το να συγχωρέσω τον φίλο μου με γέμισε με πολύ περισσότερη ευτυχία από όση θα μπορούσαν να μου προσφέρουν τα χρήματα που είχα χάσει εξ'αιτίας του. Είναι πολύ δύσκολη απόφαση να συγχωρέσει κανείς το ασυγχώρητο. Χρειάζεται να παλεύουμε μαζί με το Θεό όλη νύχτα για να μας δωθεί η δύναμη και η ισχύς Του, αν υπάρχει ανάγκη. Αξίζει όμως ο αγώνας. Αν όμως πούμε απλά στους εαυτούς μας “Αυτό είναι το βιβλικό ιδανικό αλλά η πραγματικότητα διαφέρει...” τότε πετάμε το πιο πολύτιμο δώρο του Θεού, την αγάπη Του, την χαρά Του, και την ίδια την ουσία της ζωής Του.
Αγαπητοί μου φίλοι, πάρτε την απόφαση να βιώσετε αυτού του είδους το έλεος έστω για μια φορά. Γίνεται όλο και πιο εύκολο στην πορεία. Γιατί; Διότι η απίστευτη ευτυχία που είχαμε βιώσει στην αρχή θα λειτουργήσει ενισχυτικά μέσα μας. Αναζητούμε την ευτυχία ενστικτωδώς. Αν δε γευτούμε αυτού του είδους την ευτυχία ποτέ, τότε οι μόνες εκδοχές τις ευτυχίας που γνωρίζουμε είναι οι ψεύτικες. Αισθανόμαστε μια προσωρινή ανακούφιση όταν κάνουμε επίθεση σε κάποιον. Όταν βάζουμε τους ανόητους στη θέση τους υπάρχει αυτή η ικανοποίηση. Αν αυτό είναι το μόνο είδος ευτυχίας στο οποίο είμαστε συνηθισμένοι, φυσικά και θα το επιζητούμε. Το μίσος και η εκδίκηση θα γίνουν ο πρωταρχικός σκοπός της ζωής μας. Τι άδεια και ανούσια ζωή θα ήταν αυτή!
Φίλοι μου, έχουμε ένα ξεχωριστό σκοπό για τον οποίο βρισκόμαστε σε αυτόν εδώ τον αμαρτωλό κόσμο. Είμαστε εδώ για να βιώσουμε τη βιβλική αρχή. Γνωρίζετε τι σημαίνει να μελετά κανείς πραγματικά τη Βίβλο; Μια αληθινή μελέτη της Βίβλου προϋποθέτει να γνωρίσουμε πως να αγαπήσουμε τους εχθρούς μας. Δν είναι απλώς η μελέτη μιας εντυπωσιακής θεολογίας. Είναι το να γνωρίσουμε πως να γίνουμε ευτυχισμένοι όπως ο Θεός. Είναι να μάθουμε τον ίδιο το σκοπό της δημιουργίας βιωματικά. Χρειάζεται να “γευτούμε” την αλήθεια, βιώνοντας οι ίδιοι τη σημασία του. Διαφορετικά δεν θα υπάρχει κανένα όφελος για μας. Θα αποτελεί απλώς μια θεωρία χωρίς αξία που απλώς ακούγεται ωραία.
Λοιπόν, είμαστε τα μόνα όντα στο σύμπαν που έχουν την ευκαιρία να Τον ακολουθήσουμε εώς τέλους, να είμαστε ελεήμονες όπως ο ουράνιος Πατέρας μας είναι ελεήμων. Γιατί; Διότι η γη είναι το μόνο μέρος στο σύμπαν που είναι γεμάτο “εχθρούς” για να αγαπήσουμε.Βλέπετε, στον Παράδεισο δεν υπάρχουν εχθροί. Δεν υπάρχουν αγνώμονες στον Παράδεισο που να χρειάζονται έλεος. Όντας οι απόγονοι του Αδάμ και ζώντας σε αυτόν τον ατελή κόσμο, έχουμε κάθε ευκαιρία να μάθουμε και να βιώσουμε την αγάπη και το έλεος του Θεού. Έχουμε το προνόμιο να πάμε πέρα από την απλή νοητική κατάσταση της αγάπης Του. Μπορούμε να τη γευτούμε και να τη νιώσουμε από πρώτο χέρι. Έχουμε το προνόμιο να τη μοιραζόμαστε μεταξύ μας. Αυτός είναι ο ξεχωριστός σκοπός της ζωής μας στη γη.
Υπό αυτήν την έννοια, ο σκοπός της ζωής μας είναι υψηλοτέρου επιπέδου από εκείνων όσων βρίσκονται στην προ της πτώσης κατάσταση. Το να μπορέσουμε να αγαπήσουμε τον εχθρό μας και να βιώσουμε την υπέρτατη ευτυχία του ίδιου του Θεού, είναι ένα προνόμιο που τα μη έκπτωτα όντα δεν απολαμβάνουν. Είναι όλα καλά και ευγενικά μεταξύ τους. Απλώς δεν έχουν κανέναν εχθρό να αγαπήσουν. Αγαπητοί μου φίλοι ωφείλουμε να είμαστε ευγνώμονες που έχουμε εχθρούς στις ζωές μας. Παρά την ύπαρξη του Σατανά και τις προσπάθειές του να καταστρέψει τις ζωές μας, μπορούμε πάντα να νιώθουμε ευγνώμονες όταν είμαστε προσηλωμένοι στο ανώτερο μας κάλεσμα.
Το βιβλίο της Αποκάλυψης μας δίνει μια επιπλέον γνώση σχετικά με το σκοπό για τον οποίο βρισκόμαστε εδώ. Αποκάλυψη 22:4 “Θα δουν το πρόσωπό Του και το όνομά του θα είναι στα μέτωπά τους”. Τι σημαίνει να έχουν το όνομά Του στα μέτωπά τους; Ο Ιωάννης μιλάει για τον χαρακτήρα του Ιησού. Σημαίνει ότι ο χαρακτήρας Του θα είναι εμποτισμένος μέσα μας κωδικοποιημένος μέσα στα γονίδιά μας. Θα είμαστε ελεήμονες όπως ο Θεός είναι ελεήμων.
Αποκ. 22:5 “Και δεν θα υπάρχει σκοτάδι εκεί. Δεν θα χρειάζονται ούτε λυχνάρι, ούτε το φως του ήλιου, διότι ο Κύριος ο Θεός τους παρέχει φως. Και θα βασιλεύουν για πάντα”. Δεν είχα καταλάβει το κομμάτι σχετικά με την παντοτινή “βασιλεία”. Ο Ιησούς είναι ο βασιλιάς! Γιατί, τότε, να βασιλεύουμε εμείς; Και αν όλοι βασιλεύουν ποιοί θα είναι οι υπήκοοι σε αυτό το βασίλειο; Η σύγχυση προήλθε από την παρανόηση της λέξης “βασιλεύω”. Στον Παράδεισο οι άρχοντες δεν βασιλεύουν με τον τρόπο που γίνεται στη γη. Στον Παράδεισο, το να είναι κανείς τελευταίος σημαίνει να είναι πρώτος. Οι βασιλείς στον Παράδεισο πρεσβεύουν για τους άλλους σαν υπηρέτες τους.
Βλέπετε, εμείς, τα ανθρώπινα όντα, γνωρίζουμε τι θα πει να αγαπάμε τους εχθρούς μας με τον τρόπο που αγαπούσε ο Ιησους. Έχουμε εμπειρία αυτής της θεόσταλτης δύναμης για συγχώρεση και αγάπη προς τους εχθρούς μας. Με αυτήν την βαθειά γνώση της αγάπης του Θεού, θα σταλούμε σε πιθανά προβληματικά σημεία στο σύμπαν ως πρεσβευτές της αγάπης Του. Όλοι στο σύμπαν γνωρίζουν τι έγινε εδώ στη γη. Πώς έπρεπε να μάθουμε την υπομονή του Θεού, τη συγχώρεσή του και την αγάπη του μέσα από τα πάθη Του. Όλοι γνωρίζουν πως η γνώση της αγάπης Του μας είναι οικεία μέσα από την προσωπική μας εμπειρία. Είμαστε η ζωντανή απόδειξη ότι, ναι, όλοι μπορούν να μάθουν πώς να είναι ελεήμονες όπως ο Θεός είναι ελεήμων. Ακόμη και τα αμαρτωλά πλάσματα της γης κατάφεραν να το μάθουν!
Όλοι μας εδώ στη γη έχουμε γεννηθεί με ένα ανώτερο πεπρωμένο, να γίνουμε βασιλείς στο νέο ουρανό και στη νέα γη. Ω! Τί υψηλό κάλεσμα!
Είμαι τόσο ευτυχής που έχω βρει αυτό το υπέροχο νόημα της ζωής μέσα από τη μελέτη της Γένεσης. Συγκεκριμένα, αυτο το θέμα ενώνει ολόκληρη τη Βίβλο από τη Γένεση ως την Αποκάλυψη με μία και μοναδική κλωστή.
Έχω δουλέψει πολύ για την προετοιμασία αυτής της διάλεξης. Ελπίζω απλώς ότι θα σας βοηθήσει να βρείτε το πραγματικό νόημα της ζωής.
Επιμέλεια
Δρ. Κωνσταντίνος Μουρούτης
πηγη. http://inz.gr/purposeoflife.html
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου