Ιακ.α25- Όστις όμως εγκύψη εις τον τέλειον νόμον της ελευθερίας και επιμείνη εις αυτόν, ούτος γενόμενος ουχί ακροατής επιλήσμων, αλλ’ εκτελεστής έργου, ούτος θέλει είσθαι μακάριος εις την εκτέλεσιν αυτού.
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τον Νόμο του Θεού για να μπορέσει να διακρίνει την αμαρτία από τη δικαιοσύνη, για να μπορέσει να ξεχωρίσει το καλό από το κακό.
Αρχικά ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο κατά την εικόνα Του, με την πρόθεση να
ζήσει στη γη για ένα χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο θα γινόταν και κατά την ομοίωση Του, πριν τον πάρει μαζί Του στην αιωνιότητα.
ζήσει στη γη για ένα χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο θα γινόταν και κατά την ομοίωση Του, πριν τον πάρει μαζί Του στην αιωνιότητα.
Όταν ο Θεός έδιωξε τους ανθρώπους από τον παράδεισο, τους έδωσε νόμους με τους οποίους θα μπορούσαν να διατηρήσουν ένα μέρος της επαφής που έχασαν μαζί Του. Οι νόμοι που ο Θεός είχε δώσει απ’ αρχής, περνούσαν από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά, όμως οι άνθρωποι του Θεού λιγόστευαν όλο και περισσότερο, επειδή ο άνθρωπος πιο εύκολα ακολουθεί την αμαρτία παρά τον Κύριο…
Η αμαρτία έφερε σε δεσμά όχι μόνο τον άνθρωπο αλλά και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούσε, τη γη.
Βλέποντας αυτή την κατάσταση ο Θεός αποφάσισε να καταστρέψει τη γη και τον άνθρωπο, όμως επικράτησε η πιστότητα και η χάρη Του…
Παρά την καινούρια αρχή, η αμαρτία δεν εξολοθρεύτηκε. Βρήκε τρόπο να περάσει στο ανθρώπινο γένος. Αυξανόταν ταχύτατα παρασύροντας όλα τα έθνη και οδηγώντας τα στην καταστροφή, κάνοντας φανερή την ανάγκη της ύπαρξης ενός απτού τρόπου, μέσω του οποίου ο άνθρωπος θα μπορούσε να επιστρέψει στον Κύριο.
Ο Θεός διάλεξε έναν δίκαιο άνθρωπο, τον Αβραάμ, θέλοντας από το σπέρμα του να αναστήσει ένα έθνος, το οποίο αφού δίδασκε και
Σ’ αυτούς (τους Εβραίους) ο Θεός φανέρωσε τη μοναδικότητα, τη δύναμη και το όνομα Του και σ’ αυτό το έθνος έδωσε το Νόμο.
Ο Νόμος δεν περιορίζεται μόνο στις εντολές που έδωσε στο όρος Χωρήβ, αλλά επεκτείνεται σε όλο το Βιβλίο Του.
Ο Θεός δεν έδωσε το Νόμο για να υποχρεώσει τον άνθρωπο να κάνει κάτι, αλλά για να τον βοηθήσει να κάνει οτιδήποτε ήταν απαραίτητο για να μπορέσει να τον πάρει μαζί Του.
.jpg)
Ο Νόμος είναι το συμφέρον του ανθρώπου. Η σάρκα είναι αυτή που λέει το αντίθετο (αλλά ποιος χριστιανός την ακούει…).
Και σίγουρα είναι συμφέρον προς τον άνθρωπο η διδασκαλία, ο έλεγχος, η επανόρθωση και η εκπαίδευση. Είναι συμφέρον στον άνθρωπο να πράττει έργα αγαθά.
Αλλά όχι μόνο συμφέρον.
Είναι χαρά, είναι μακαριότητα, είναι ομορφιά, είναι απερίγραπτο να νοιώθει κάποιος τον Ίδιο τον Θεό της δόξης να ενεργεί μέσα από το αγγείο του…
Μέσα από τον Νόμο μπορεί ο άνθρωπος να αναγνωρίσει την αμαρτία, να καταλάβει αν αυτό που επιθυμεί ή αυτό που κάνει είναι καλό ή κακό. Ο Νόμος δόθηκε για να γνωριστεί η αμαρτία, όχι για να καταδικάσει τον αμαρτωλό.
Ο Νόμος είναι άγιος και κάθε εντολή που περιέχει είναι αγία και δίκαια και αγαθή. Ο νόμος είναι καλός. Δόθηκε για όλους αλλά ισχύει γι’ αυτούς που τον δέχονται, τους οποίους ο Θεός τιμά και υψώνει.
Ο Νόμος ευφραίνει την καρδιά. Είναι ευθύς, λαμπρός, καθαρός, αληθινός, δίκαιος, δίνει σοφία και σύνεση, είναι πολύτιμος και όταν κάποιος τον γνωρίσει και τον κατανοήσει είναι επιθυμητός όπως ο μεγαλύτερος θησαυρός και το ωραιότερο φαγητό…!!!
Προστατεύει τον άνθρωπο από παγίδες αλλά και από τα ίδια του τα λάθη, αφού οδηγεί τα βήματα του.
Προστατεύει τον άνθρωπο από τον μεγαλύτερο εχθρό του, την υπερηφάνεια.
Δείχνει το έλεος και τους οικτιρμούς του Θεού. Είναι φως και ζωή. Διώχνει τον φόβο των ανθρώπων και προτρέπει στον φόβο του Θεού, ο οποίος ανταμείβεται.
Μελετώντας το Νόμο, μπορούμε να εξιχνιάσουμε το άγιο θέλημα του Πατέρα, μπορούμε να διακρίνουμε τα διαφέροντα, μπορούμε να κατανοήσουμε πνευματικές αλήθειες που αποκαλύπτουν την αλήθεια για πράγματα και καταστάσεις, ανακαλύπτουμε πνευματικούς νόμους που ισχύουν για τη ζωή του ανθρώπου.
Είναι πολύ σημαντική η μελέτη. Είναι ανάγκη να μελετάμε αυτές τις οδηγίες που μέσα στην καλοσύνη Του, φρόντισε να μας δώσει ο Θεός. Είναι το μάνιουαλ (manual) της πνευματικής μας ζωής. Χωρίς αυτές τις οδηγίες δεν θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε.
Δεν μπορούμε να στηριχθούμε στη γνώμη κάποιου άλλου ανθρώπου ή του εαυτού μας επειδή η καρδιά του ανθρώπου είναι διεφθαρμένη και απατηλή και μπορεί να μας οδηγήσει λάθος.
Μόνο όταν η γνώμη κάποιου κατευθύνεται μέσα από τον έξοχο Λόγο του Θεού, μπορούμε να τον εμπιστευθούμε. Πάντα όμως μέσα από την διάκριση που ο Θεός μας είπε να έχουμε για κάθε πνεύμα.
Για κάθε κατάσταση της καρδιάς μας, για κάθε περίπτωση της ζωής μας, για κάθε αποτυχία ή επιτυχία μας, για οτιδήποτε έχουμε πει, έχουμε σκεφτεί, έχουμε αισθανθεί, για όλα και για τα πάντα ο Θεός έχει μιλήσει μέσα στον Λόγο Του και εκεί μέσα έχει τοποθετήσει απαντήσεις και λύσεις. Πρέπει όμως ο άνθρωπος του Θεού να ψάξει για να τα βρει.
Ο Θεός είναι Θεός κρυπτόμενος, έχει κρύψει τις αλήθειες του Νόμου Του, για να τις προστατέψει από τους ασεβείς.
Μπορεί κάποιος να διαβάσει έναν νόμο που είναι γραμμένος και να του φανεί βαρύς. Να ακούσει για μια εντολή και να του φανεί αβάσταχτη στην εκτέλεση της ή να την θεωρήσει σαν καταδίκη. Όμως δεν είναι έτσι. Ο άνθρωπος που αισθάνεται έτσι είναι αυτός που δεν έχει λάβει το Πνεύμα μέσω του οποίου ανοίγονται και ερμηνεύονται όλοι οι νόμοι και οι εντολές. Αυτό το Πνεύμα που ξεκλειδώνει τη Βίβλο και αποκαλύπτει τη δύναμη και την αξία του Νόμου. Είναι ο σαρκικός άνθρωπος.
Γι’ αυτό είναι ανάγκη να έρθει η αναγέννηση στην καρδιά του ανθρώπου. Είναι ανάγκη πρώτα ο άνθρωπος να ακούσει για τον Λόγο, να μάθει ότι ο Θεός έχει δώσει τον τρόπο με τον οποίο θέλει να ζούμε και τον τρόπο με τον οποίο θέλει να Τον προσεγγίζουμε. Με ποιο τρόπο θέλει να επικοινωνούμε μαζί Του και μεταξύ μας. Πρέπει ο άνθρωπος να καταλάβει και να δεχθεί ότι πρέπει να υποτάξει τον εαυτό του μάλλον σ’ αυτόν το Νόμο παρά στον νόμο του κόσμου που οδηγεί στην απώλεια.
Ο Θεός προειδοποιεί…
Αυτοί που δεν θα υπακούσουν το Νόμο θα βρεθούν σε δουλεία.
Ο Θεός το επιτρέπει, όχι για να τους καταστρέψει αλλά για να επιστρέψουν σ’ Εκείνον.
Ο Νόμος δίνει στον άνθρωπο όλα τα στοιχεία που χρειάζεται για να μπορέσει να βαδίσει ενώπιον του Θεού, αφού εκφράζει καθαρά το θέλημα Του. Μέσα από το Νόμο γνωρίζουμε τον χαρακτήρα Του, την καρδιά Του, τις επιθυμίες Του, τι Του αρέσει και τι όχι, και το σημαντικότερο, γνωρίζουμε το σχέδιο Του.
Ο Θεός είναι τέλειος και τέλειος είναι και ο νόμος Του. Όπως δεν υπάρχει ψεγάδι στον Θεό, ομοίως δεν υπάρχει ψεγάδι και στον Λόγο Του.
Ο Νόμος είναι όλα όσα υπόσχεται. Είναι ζωντανός επειδή προέρχεται απ’ ευθείας μέσα από την καρδιά και τη σοφία του Θεού και σαν ζωντανός μπορεί να μπει μέσα στα βάθη του ανθρώπου και να εργαστεί όλα όσα λέει ότι κάνει. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να μελετάει ο άνθρωπος το Λόγο και γι’ αυτό ο Κύριος λέει να τον έχουμε μέρα και νύχτα στους οφθαλμούς μας και να είναι συνεχώς στο στόμα μας.
Ο Θεός όμως δεν μακαρίζει αυτούς που γνωρίζουν τον Λόγο αλλά αυτούς που τον εκτελούν. Η εκτέλεση του Νόμου είναι αυτή που ευαρεστεί τον Θεό.
Ο Νόμος είναι όλα όσα περιγράφονται παραπάνω, όμως είναι ο Νόμος της Καινής Διαθήκης. Ο Νόμος της Παλαιάς Διαθήκης έκανε τους πάντες και τα πάντα υπόδικους στον Θεό, επειδή δεν υπήρχε αναμάρτητος «ουδέ είς». Όμως η πρόθεση του Θεού ήταν, αφού φανερώσει στον άνθρωπο αυτή την αλήθεια, να τον οδηγήσει στο επόμενο βήμα. Μόνο μέσα από την επίγνωση του ότι είναι αμαρτωλός, μπορεί να περάσει στο επόμενο βήμα.
Υπήρχαν βέβαια άνθρωποι όπως ο Αβραάμ, ο Δαβίδ και οι προφήτες που γεύθηκαν τα οφέλη του Νόμου της Καινής Διαθήκης στην Παλαιά και το κατάφεραν με την πίστη. Υπήρχαν όμως περιορισμοί.
Όταν ο Θεός έδωσε τον Νόμο, έδωσε τους τύπους πάνω στους οποίους όταν θα ερχόταν το αντίτυπο θα ερχόταν η ολοκλήρωση, η τελειότητα. Επειδή μέχρι τότε ο Νόμος κρατούσε τους ανθρώπους δέσμιους της αμαρτίας τους και κάτω από οργή.
Λέει ότι αν κάποιος φταίξει σε ένα, φταίει σε όλα. Επίσης κάτω από το Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης οι άνθρωποι ήταν απόλυτα εξαρτημένοι από τις θυσίες και τους τύπους.
Μέσα στην ιστορία του ανθρώπου έγινε φανερό ότι ο άνθρωπος δεν μπόρεσε να τα καταφέρει. Οι άνθρωποι του Θεού, ο λαό Του, απέτυχαν, με αποτέλεσμα να βρεθούν σε διαρπαγή και λεηλασία, αφού ήταν ακάλυπτοι από την προστασία του Θεού (λόγω ανυπακοής).
Αντί να χρησιμοποιήσουν τον Νόμο προς υπακοή, τον χρησιμοποίησαν ως πρόσκομμα, ως μέσο για να θεωρήσουν τους εαυτούς τους ανώτερους από όλους τους άλλους. Όμως αυτό που δίνει πραγματικά αξία είναι η παρουσία του Θεού και όχι ο Νόμος. Ο Νόμος χωρίς τη χάρη του Θεού και με λάθος χρήση, φέρνει σε δεσμά.
Ο Νόμος ήταν καλός, όμως κάτι έλειπε. Ο άνθρωπος έκανε τον Νόμο μέσο κρίσης αντί υπακοής στον Θεό. Η γνώση του Νόμου είναι ευθύνη. Ευθύνη τήρησης και μεταδοτικότητας. Όμως οι άνθρωποι στράφηκαν μάλλον στα έργα του Νόμου, χάνοντας το στόχο τους, χάνοντας την καρδιά και το έλεος του Θεού. Τα έργα του Νόμου δεν δικαιώνουν και το γράμμα του Νόμου σκοτώνει αντί να ζωοποιεί.
Ήταν φανερό ότι οι άνθρωποι χρειάζονταν ελευθερία. Για να υπάρχει όμως η ανάγκη για ελευθερία, πρέπει να υπάρχει δουλεία. Δουλεία της αμαρτίας, της διαφθοράς.
Με την πτώση, ο άνθρωπος παρέδωσε στον διάβολο εξουσία και τόπους, με αποτέλεσμα να δουλωθεί.
Το μέσο της δουλείας είναι η αμαρτία. Με αυτή κρατάει ο διάβολος τον άνθρωπο σε απόσταση από τον Θεό. Όταν ο Νόμος αποκαλύπτει ότι κάτι είναι αμαρτία, ο άνθρωπος καλείται να αποφασίσει και να επιλέξει.
Ο Νόμος δόθηκε για να φανερωθεί η αμαρτία, όμως ο Ιησούς δόθηκε για να φανερωθεί η δικαιοσύνη του Θεού και να έρθει ελευθερία
Το σχέδιο του Θεού φανερώθηκε μέσα από το πρόσωπο του Ιησού, που ήταν ο μόνος που μπόρεσε να εκτελέσει το Νόμο τέλεια, κάνοντας έτσι τον εαυτό Του έναν τέλειο μεσίτη για όλους εμάς. Μας άφησε «τα ίχνη Του», τον δρόμο μέσα στον οποίο βαδίζοντας μπορούμε (με τη βοήθεια και τη μεσιτεία Του) να κάνουμε ό,τι έκανε Εκείνος.
Στο πρόσωπο του Ιησού, ο Θεός έδωσε το τέλειο μέσο της σωτηρίας των ανθρώπων, ο οποίος παρά την αθωότητα και την τελειότητα Του πρόσφερε τον εαυτό Του θυσία ζώσα, τέλεια, σαν άφωνο αρνί, παίρνοντας τη θέση μας πάνω στο σταυρό.
Ο Ιησούς είναι το ιλαστήριο, είναι η άγια θυσία μέσα από την οποία πιστός αντί να καταδικαστεί για την αποτυχία του να τηρήσει τέλεια το Νόμο, συγχωρείται και προχωράει, με πίστη. Αυτός ήταν ο λόγος που ο Δαβίδ ήταν κατά την καρδιά του Θεού: Αγαπούσε τον Κύριο με όλη του την καρδιά, προσπαθούσε να ζει σύμφωνα με το Νόμο και αν έπεφτε, δεχόταν με πίστη τη συγχώρεση του Θεού και προχωρούσε… Δεν ήταν αλάθητος, αλλά ήταν δίκαιος.
Ο Ιησούς ήταν και αλάθητος και δίκαιος. Όχι επειδή ήταν θεάνθρωπος και είχε υπερδυνάμεις, αλλά επειδή αγάπησε με όλη Του την καρδιά, τη δύναμη και τη ψυχή τον Θεό Του και Πατέρα Του. Έτσι άφησε όλο το χώρο μέσα Του ανοιχτό να γεμίσει με το Πνεύμα του Θεού. Άνοιξε όλες τις πόρτες στον Θεό να εργαστεί τα θαυμάσια Του μέσα Του και μέσα από Αυτόν.
Αυτή την τελειότητα ο Ιησούς υπέταξε στη δική μας αμαρτία κάνοντας την ανταλλαγή: Η ζωή Του για τη δική μας.
Ένας για όλους. Ένα μάθημα που θέλει όλοι να το μάθουμε…
Ο Θεός όμως προειδοποιεί: Να μη γίνει η ελευθερία μας πρόσκομμα σε κανέναν, να μη χρησιμοποιούμε την ελευθερία μας για σαρκικούς λόγους δουλώνοντας ξανά τον εαυτό μας και άλλους ούτε σαν κάλυμμα κακίας.
Αλλά να έχουμε πάντα υπόψη μας ότι, αυτός ο ίδιος νόμος της ελευθερίας θα μας κρίνει.
Ο Νόμος για τον οποίο μιλάει ο Ιάκωβος είναι ο Μωσαϊκός Νόμος, ο ίδιος που δόθηκε στους Εβραίους χιλιάδες χρόνια πριν. Όμως τώρα πια είναι κάτω από τη χάρη της θυσίας του Ιησού Χριστού. Τώρα ο Νόμος είναι τέλειος, είναι ολοκληρωμένος.
Ο τέλειος αυτός Νόμος είναι το μόνο μέσο που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην ελευθερία.
Με αυτή την ελευθερία μπορεί πια ο άνθρωπος να ζήσει την ζωή που απ’ αρχής είχε σχεδιάσει γι’ αυτόν ο Θεός. Μπορεί πλέον να ζήσει κάθε υπόσχεση που περιέχει ο Νόμος. Την αλήθεια, την ειρήνη, την ευθύτητα, την σοφία, τη χαρά, τη δικαιοσύνη και όλα τα άλλα. Μα πάνω απ’ όλα τη σωτηρία!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου