«Ο Κύριος είναι ο ποιμήν μου, δεν θέλω στερηθή ουδενός…» (Ψαλμ. 23).
Ποιος δεν γνωρίζει τον Ψαλμό 23, όπου ο Δαβίδ μιλάει τόσο εντυπωσιακά για τον Ποιμένα του, τον Θεό;
Σε πολλά άλλα σημεία της Παλαιάς Διαθήκης διαβάζουμε επίσης για τον Θεό ως Ποιμένα. Στην Καινή Διαθήκη, Ο Κύριος Ιησούς ο Ίδιος λέει: «Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός. Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού βάλλει υπέρ των προβάτων» (Ιωαν. 10:11).
Γιατί ο Κύριος Ιησούς αποκαλεί τον εαυτό Του «ποιμένα»; Ο Κύριος θα μπορούσε να έχει πολλά επαγγέλματα και τίτλους. Όντως δεν αποκαλείται μόνο «ποιμένας», έχει και πολλούς άλλους τίτλους.
Αλλά γιατί υπάρχει αυτός ο τίτλος «ποιμένας»;
Αλλά γιατί υπάρχει αυτός ο τίτλος «ποιμένας»;
Δεν είναι δύσκολο να παρατηρήσουμε, ότι η σχέση ανάμεσα στον ποιμένα και τα πρόβατα μοιάζει σε πολλά σημεία στη σχέση ανάμεσα στον Κύριο Ιησού κι εμάς, οι οποίοι σωθήκαμε δια του έργου Του στο Γολγοθά.
Πρόβατα και ποιμένας
Τα πρόβατα δεν είναι σε θέση να επιβιώσουν χωρίς ποιμένα. Ούτε εμείς θα «επιβιώναμε» χωρίς τον Κύριο Ιησού.
Εάν Εκείνος δεν θα είχε δώσει τη ζωή Του για μας, θα είχαμε χαθεί όλοι.
Εάν δεν θα μας φρόντιζε καθημερινά – ως Αρχιερέας, Παράκλητος ή Ποιμένας – δεν θα έφθανε κανένας μας στον προορισμό: τον ουρανό!
Συχνά αρέσει στα πρόβατα ν’ απομακρύνονται από το κοπάδι – και αντιλαμβάνονται συνήθως πολύ αργά, πως δεν μπορούν να βρουν το δρόμο της επιστροφής μόνα τους. Μήπως δεν συμβαίνει σε μας το ίδιο;
Μας αρέσει να ξεφεύγουμε – ως παιδιά, ως έφηβοι, ως ενήλικες και ως ηλικιωμένοι. Κάποιες φορές αντιλαμβανόμαστε, ότι βρισκόμαστε σε λάθος δρόμο – και δεν γνωρίζουμε, πώς να επιστρέψουμε στο «κοπάδι» και στον Κύριο Ιησού.
Τότε μαθαίνουμε, ότι μόνον ο Σωτήρας μας μπορεί να μας επαναφέρει. «Τίς άνθρωπος εξ υμών εάν έχη εκατόν πρόβατα και χάση έν εξ αυτών, δεν αφίνει τα ενενήκοντα εννέα εν τη ερήμω και υπάγει ζητών το απολωλός, εωσού εύρη αυτό;» (Λουκ. 15:4).
Αυτός είναι ο Κύριός μας, ο Οποίος με την αγάπη Του συνέχεια μας ακολουθεί.
Εσένα επίσης προσωπικά!
Μας αρέσει να ξεφεύγουμε – ως παιδιά, ως έφηβοι, ως ενήλικες και ως ηλικιωμένοι. Κάποιες φορές αντιλαμβανόμαστε, ότι βρισκόμαστε σε λάθος δρόμο – και δεν γνωρίζουμε, πώς να επιστρέψουμε στο «κοπάδι» και στον Κύριο Ιησού.
Τότε μαθαίνουμε, ότι μόνον ο Σωτήρας μας μπορεί να μας επαναφέρει. «Τίς άνθρωπος εξ υμών εάν έχη εκατόν πρόβατα και χάση έν εξ αυτών, δεν αφίνει τα ενενήκοντα εννέα εν τη ερήμω και υπάγει ζητών το απολωλός, εωσού εύρη αυτό;» (Λουκ. 15:4).
Αυτός είναι ο Κύριός μας, ο Οποίος με την αγάπη Του συνέχεια μας ακολουθεί.
Εσένα επίσης προσωπικά!
Θα μπορούσαμε να κάνουμε και άλλες τέτοιες συγκρίσεις. Δεν θέλουμε όμως ν’ ασχοληθούμε με τα πρόβατα – με εμάς – αλλά με τον Ποιμένα.
Η Καινή Διαθήκη μας παρουσιάζει τον Κύριο Ιησού ως τον καλό Ποιμένα, το μέγα Ποιμένα και τον Αρχιποιμένα.
Η Καινή Διαθήκη μας παρουσιάζει τον Κύριο Ιησού ως τον καλό Ποιμένα, το μέγα Ποιμένα και τον Αρχιποιμένα.
Ο καλός Ποιμένας
Στο παραπάνω αναφερθέν εδάφιο από το κατά Ιωάννη 10 ο Κύριος Ιησούς συνδέει με τον τίτλο Του το γεγονός, ότι θα άφηνε τη ζωή Του.
Γι’ αυτό ο Κύριος Ιησούς είναι ο καλός Ποιμένας, γιατί είδε την κρίση και την ελεεινότητά μας: είμαστε αιωνίως χαμένοι. Εκείνος όμως ήθελε να βρει διέξοδο, μια οδό ευλογίας.
Γι’ αυτό παρέδωσε Εκείνος – ο καλός Ποιμένας – τη ζωή Του για μας – τα πρόβατα.
Είχε δικαίωμα να φυλάει και να ποιμαίνει. Παραμέρισε όμως το δικαίωμά Του λίγο. Εκείνος πέθανε για μας.
Δεν είναι άξιος αυτής της διάκρισης «καλός»;
Γι’ αυτό ο Κύριος Ιησούς είναι ο καλός Ποιμένας, γιατί είδε την κρίση και την ελεεινότητά μας: είμαστε αιωνίως χαμένοι. Εκείνος όμως ήθελε να βρει διέξοδο, μια οδό ευλογίας.
Γι’ αυτό παρέδωσε Εκείνος – ο καλός Ποιμένας – τη ζωή Του για μας – τα πρόβατα.
Είχε δικαίωμα να φυλάει και να ποιμαίνει. Παραμέρισε όμως το δικαίωμά Του λίγο. Εκείνος πέθανε για μας.
Δεν είναι άξιος αυτής της διάκρισης «καλός»;
Ταυτόχρονα ο καλός Ποιμένας διακρίνεται από τους κακούς ή πονηρούς ποιμένες. Αυτοί επίσης υπήρχαν και υπάρχουν. Προσπαθούν να παραπλανήσουν το κοπάδι – αυτό σημαίνει συγκεκριμένα, ότι το απομάκρυναν από τον Κύριο Ιησού.
Αρκετά συχνά αφήνουν το κοπάδι στην τύχη του, όταν απειλεί κάποιος κίνδυνος.
Δεν έρχονταν και δεν έρχονται σύμφωνα με τις Γραφές, και χωρίς την επιθυμία αγάπης να δώσουν τη ζωή τους για άλλους.
Πολύ περισσότερο ζητούν να κερδοφορήσουν οι ίδιοι – σε βάρος άλλων και ειδικά των προβάτων.
Αρκετά συχνά αφήνουν το κοπάδι στην τύχη του, όταν απειλεί κάποιος κίνδυνος.
Δεν έρχονταν και δεν έρχονται σύμφωνα με τις Γραφές, και χωρίς την επιθυμία αγάπης να δώσουν τη ζωή τους για άλλους.
Πολύ περισσότερο ζητούν να κερδοφορήσουν οι ίδιοι – σε βάρος άλλων και ειδικά των προβάτων.
Ο Κύριός μας ενήργησε εντελώς διαφορετικά. Ήταν πράος και ταπεινός στην καρδιά (Ματθ. 11:29).
Επέτρεψε ακόμη να Τον σταυρώσουν, για να σώσει άλλους: «Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού» (Ιωαν. 15:13). Αυτή η αγάπη και αυτός ο Αγαπών είναι απλώς αξιοθαύμαστος!
Επέτρεψε ακόμη να Τον σταυρώσουν, για να σώσει άλλους: «Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού» (Ιωαν. 15:13). Αυτή η αγάπη και αυτός ο Αγαπών είναι απλώς αξιοθαύμαστος!
Ο μέγας Ποιμένας
Ο συγγραφέας της επιστολής προς Εβραίους μιλάει επίσης για έναν ποιμένα, τον αποκαλεί όμως «μέγα Ποιμένα»: «Ο δε Θεός της ειρήνης, όστις ανεβίβασεν εκ των νεκρών τον μέγαν ποιμένα των προβάτων δια του αίματος της αιωνίου διαθήκης, τον Κύριον ημών Ιησούν, είθε να σας κάμη τελείους εις παν έργον αγαθόν, δια να εκτελήτε το θέλημα αυτού, ενεργών εν υμίν το ευάρεστον ενώπιον αυτού δια του Ιησού Χριστού, εις τον οποίον είη η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν» (Εβρ. 13:20-21).
Αυτό το εδάφιο ξεκαθαρίζει, ότι με τον τίτλο του «μεγάλου» Ποιμένα συνδέεται η ανάσταση του Κυρίου μας. Ο Θεός Τον ανέστησε εκ των νεκρών! Ως αναστημένος ενεργεί, για να κάνουμε καλά έργα και να εκτελούμε το θέλημα του Θεού.
Είναι ο Θεός της ειρήνης – ο Οποίος ειρηνοποιεί και χορηγεί ειρήνη – ο Οποίος μας διακονεί μ’ αυτόν τον τρόπο.
Το κάνει όμως εν τω Ιησού. Ειδικά μέσω αυτής της σχέσης μας προς Αυτόν ως αναστημένου λαβαίνουμε τη δύναμη να εκτελούμε το θέλημα του Θεού.
Είναι ο Θεός της ειρήνης – ο Οποίος ειρηνοποιεί και χορηγεί ειρήνη – ο Οποίος μας διακονεί μ’ αυτόν τον τρόπο.
Το κάνει όμως εν τω Ιησού. Ειδικά μέσω αυτής της σχέσης μας προς Αυτόν ως αναστημένου λαβαίνουμε τη δύναμη να εκτελούμε το θέλημα του Θεού.
Έτσι ο Χριστός σήμερα δεν είναι απλώς ένας Ποιμένας μεταξύ ποιμένων, αλλά ο μέγας Ποιμένας. Είναι ασύγκριτος. Η ηθική αξία Του, η έξοχη μεγαλειότητά Του είναι μοναδικές. Αιώνια είναι η αξία του αίματός Του, το οποίο έρρευσε στο σταυρό του Γολγοθά για εξιλασμό. Αυτός ο ευλογητός Ποιμένας ζει με τη δύναμη μιας ατελεύτητης ζωής. Γνωρίζουμε αυτό το μεγάλο Ποιμένα – και το μεγαλύτερο: Εκείνος γνωρίζει εσένα και μένα και μας φροντίζει!
Ο Αρχιποιμένας
Ο απόστολος Πέτρος γράφει στην ποιμαντική του επιστολή στο τέλος για τον αποκαλούμενο «Αρχιποιμένα»: «Όταν φανερωθή ο αρχιποιμήν, θέλετε λάβει τον αμαράντινον στέφανον της δόξης» (Α΄ Πετρ. 5:4).
Στα πρώτα εδάφια αυτού του κεφαλαίου ο Πέτρος δίνει ευθύνη ενώπιον του Κυρίου και του Θεού στους αδελφούς, οι οποίοι είναι πρεσβύτεροι.
Εκείνοι ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού, το οποίο δεν είναι ιδιοκτησία και κτήμα τους. Έχουν το προνόμιο να εργάζονται για τον Θεό ως ποιμένες. Έχουν όμως έναν Αρχιποιμένα, απέναντι στον Οποίο είναι υπεύθυνοι – καθώς και κάθε πιστός. Αυτός ο Αρχιποιμένας – ο Ιησούς Χριστός – αξιλογεί κάθε έργο στο ποίμνιο Του. Εκείνος θέλει ν’ ανταμείψει και να χορηγήσει στεφάνους για κάποιο καλό έργο, το οποίο εκτελέστηκε για Εκείνον.
Εκείνοι ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού, το οποίο δεν είναι ιδιοκτησία και κτήμα τους. Έχουν το προνόμιο να εργάζονται για τον Θεό ως ποιμένες. Έχουν όμως έναν Αρχιποιμένα, απέναντι στον Οποίο είναι υπεύθυνοι – καθώς και κάθε πιστός. Αυτός ο Αρχιποιμένας – ο Ιησούς Χριστός – αξιλογεί κάθε έργο στο ποίμνιο Του. Εκείνος θέλει ν’ ανταμείψει και να χορηγήσει στεφάνους για κάποιο καλό έργο, το οποίο εκτελέστηκε για Εκείνον.
Εάν λοιπόν υπάρχουν στην Εκκλησία του Θεού αρκετοί ποιμένες: υπάρχει μόνον ένας Αρχιποιμένας.
Δεν συγκρίνεται κανένας με το επίπεδό Του.
Δεν είναι μόνον ασύγκριτος στην αξία και μεγαλειότητά Του ως μέγας Ποιμένας, αλλά και η θέση Του είναι μοναδική.
Κατοικεί και κάθεται στο θρόνο στη δόξα του ουρανού, εμείς όλοι ζούμε και εργαζόμαστε εδώ στη γη, υπό την εποπτεία Του.
Δεν συγκρίνεται κανένας με το επίπεδό Του.
Δεν είναι μόνον ασύγκριτος στην αξία και μεγαλειότητά Του ως μέγας Ποιμένας, αλλά και η θέση Του είναι μοναδική.
Κατοικεί και κάθεται στο θρόνο στη δόξα του ουρανού, εμείς όλοι ζούμε και εργαζόμαστε εδώ στη γη, υπό την εποπτεία Του.
Για το έργο αυτό υπάρχει ανταμοιβή.
Θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος και δικαιότερος μισθοδότης από Εκείνον, τον Κύριό μας;
Δεν είναι μόνον ο καλός Ποιμένας, ο Οποίος πέθανε.
Είναι και ο μεγάλος Ποιμένας, ο Οποίος αναστήθηκε και κάθεται στο θρόνο στη δόξα ως Αρχιποιμένας.
Σ’ Αυτόν «είη η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων! Αμήν».
Θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος και δικαιότερος μισθοδότης από Εκείνον, τον Κύριό μας;
Δεν είναι μόνον ο καλός Ποιμένας, ο Οποίος πέθανε.
Είναι και ο μεγάλος Ποιμένας, ο Οποίος αναστήθηκε και κάθεται στο θρόνο στη δόξα ως Αρχιποιμένας.
Σ’ Αυτόν «είη η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων! Αμήν».
Manuel Seibel
Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ για τα Xristianikanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου