Η σχολή της υπακοής 31. Αποδέξου την αποστολή Του

Υπάρχουν διάφορα πράγματα τα οποία εξασθενούν τη δύ­να­μη αυτού του διατάγματος. Προξενείται η εντύπωση, ότι μια α­πο­στο­λή δοσμένη σ’ ένα σύνολο κατά τη φύση της δεν είναι τόσο δε­σμευ­τική όσο μια προσωπική και άμεση αποστολή. Όταν δη­λα­δή κάποιοι δεν εκτελούν το μέρος τους, το μερίδιο της ενοχής μας στη συλλογική ενοχή είναι ελάχιστο. Όταν επίσης οι δυ­σκο­λί­ες είναι πολύ μεγάλες, δεν μπορεί να ζητείται αναγκαστικά η υ­πα­κοή. Τελικώς, ότι με την προθυμία μας να κάνουμε το κα­λύ­τε­ρο έχουμε φθάσει στο ζητούμενο στόχο.

Αδελφοί! Αυτό δεν είναι υπακοή. Αυτό δεν είναι το πνεύμα, με το οποίο την δέχθηκαν οι μαθητές. Αυτό δεν είναι το πνεύμα, με το οποίο θέλουμε να ζούμε για τον αγαπητό μας Κύριο. 

Θέ­λου­με να πούμε καθένας από μας: Εάν δεν υπάρχει άλλος θέλω ε­γώ δια της χάριτός Του να δώσω τον εαυτό μου και τη ζωή μου, για να ζή­σω για τη βασιλεία Του. Ας κάνω μια σύντομη πα­ρέν­θε­ση σκε­πτό­μενος την προσωπική μου σχέση προς τον Κύριο Ι­η­σού:

Είμαι μέλος του Σώματος του Χριστού. 

Απαιτεί από κάθε μέ­λος να είναι στη διάθεσή Του, τρεφόμενος από το Πνεύμα Του να ζει για ό,τι Εκείνος είναι και κάνει. Έτσι συμβαίνει και με το σώ­μα μου. Καθημερινά παίρνω μαζί μου όλα τα μέλη μου έ­χο­ντας τη βεβαιότητα, ότι μπορώ να επαναπαυτώ στο γεγονός, ότι κά­θε μέλος μου εκτελεί την αποστολή μου. 

Ο Κύριος με α­πο­δέ­χθη­κε αληθινά στο Σώμα Του, ώστε δεν μπορεί από μένα να πε­ρι­μένει και ν’ απαιτήσει τίποτε άλλο. Παραδόθηκα σ’ Εκeίνον τόσο α­λη­θινά, ώστε καμία σκέψη δεν μπορεί να υπάρξει παρά να ε­πι­θυ­μή­σω αυτό: να διακρίνω και να εκτελώ το θέλημά Του.

Αφήστε με επίσης να χρησιμοποιήσω την εικόνα της α­μπέ­λου με τα κλίματα. 

Τα κλίματα έχουν τον ίδιο αποκλειστικό σκο­πό με την άμπελο: να καρποφορούν. Εάν πράγματι είμαι κλίμα, τό­τε εί­μαι όπως Εκείνος στον κόσμο αποκλειστικά για να καρ­πο­φο­ρή­σω.

Ας πάρουμε μια άλλη ακόμη εικόνα. 

Ο Χριστός με ε­ξα­γό­ρα­σε με το αίμα Του. Κανένας σκλάβος – είτε υποταγμένος δια βί­ας είτε αγορασμένος με χρήματα – δεν ήταν ιδιοκτησία σε τέτοια βαθ­μό όπως είναι η ψυχή μου ιδιοκτησία του Κυρίου, απολυτρωμένος και α­πο­κτημένος δια του αίματος του Χριστού, παραδοσμένος σ’ Αυ­τόν από αγάπη και δεσμευμένος μαζί Του, με τον οποίο Ε­κεί­νος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.

Εκείνος απαιτεί με θείο δικαίωμα ενεργώντας δια του Αγίου Πνεύ­μα­τος με ισχυρή δύναμη, και εγώ έδωσα πλήρη συγ­κα­τά­θε­ση να ζω εντελώς για τη βασιλεία και τη διακονία Του. Αυτή είναι η χα­ρά και η ευχαριστία μου.

Υπήρχε καιρός, όταν τα πράγματα είχαν διαφορετικά. Υ­πάρ­χουν δυο τρόποι, με τους οποίους ο άνθρωπος μπορεί να χαρίσει σε άλ­λους τα χρήματα ή την υπηρεσία του. Σε παλαιότερους και­ρούς ζούσε ένας σκλάβος, ο οποίος με την τέχνη του έβγαζε πολ­λά χρήματα. Όλα τα χρήματά του πήγαιναν στον κύριό του. Ο κύριός του ήταν ευγενής και τον μεταχειριζόταν με καλό τρό­πο. Τελικά μπορούσε ο σκλάβος να εξαγοράσει την ελευθερία του από το μισθό τον οποίο του έδινε ο κύριός του. Με τον καιρό ό­μως πτώχευσε ο κύριος και έπρεπε να ζητήσει τη βοήθεια του τέ­ως σκλάβου του. Αυτός δεν ήταν μόνο σε θέση, αλλά επίσης ε­ξαι­ρετικά πρόθυμος να βοηθήσει και έδωσε πλουσιοπάροχα α­πό ευγνωμοσύνη για την πάλαι ποτέ ληφθείσα αγαθότητα.

Τί είδους θα έπρεπε να είναι οι δόσεις μας στον Χριστό Ι­η­σού; 

Φοβάμαι, πως πάρα πολλοί δίνουν ό,τι νομίζουν πως περισσεύει, σαν να ήταν ελεύθεροι κατά το δοκούν τους. Ο πιστός, για τον ο­ποίο αποκτήθηκε το δίκαιο με την τιμή του αίματος και ο οποίος το γνώρισε μέσω του Αγίου Πνεύματος, χαίρεται να γνωρίζει ότι εί­ναι ιδιοκτησία της αγάπης του Λυτρωτή. Παραθέτει έτσι όλα ό­σα έχει στα πόδια του Κυρίου του, γιατί Του ανήκει.

Διερωτήθηκες ποτέ, γιατί δέχθηκαν οι μαθητές αυτή τη με­γά­λη α­ποστολή χωρίς ερώτηση από καρδίας; 

Πρώτα ήρθαν στο Γολ­γο­θά, όπου είδαν το αίμα. Συνάντησαν τον Αναστημένο, κι Ε­κείνος τους έδωσε το φρόνημά Του μέσα στις σαράντα μέρες. Ο Ιησούς ή­ταν Σωτήρας, Διδάσκαλος, Φίλος και Κύριος σ’ αυ­τούς. Ο λόγος Του εκτελούταν με θεία δύναμη. Δεν μπορούσαν πα­ρά να υ­πα­κού­σουν. 

Ω ας πέφτουμε μπροστά στα πόδια Του και ας ε­πι­τρέ­που­με στο Άγιο Πνεύμα να μας αποκαλύψει το με­γά­λο δικαίωμά Του και να το θέσει σε ισχύ. 

Ας δεχθούμε άμεσα με όλη μας την καρ­διά το μόνο σκοπό ζωής: να υπακούμε σ’ Αυ­τόν!

 Συνεχίζεται…

A. Murray Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ