Η αξιοσημείωτη ιστορία του Κινέζου Χριστιανού Αδελφού Γιαν (2)

Από τον Paul Hattaway                                                                                        
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ                                                                                 

 Την εποχή της ιδιαίτερης κατάρτισής μας το 1992 και 1993 σ' ολόκληρη την Κίνα απολαύσαμε πολλές θαυμαστές και καρποφόρες ώρες με τον Κύριο. Όταν ο Θεός μας ευλογεί, ο διάβολος είναι πάντοτε ενεργός, κάνοντας τα πάντα προσπαθώντας να σταματήσει την προώθηση της βασιλείας του Θεού. Ο σατανάς προσπάθησε να σβήσει τη φωτιά του Κυρίου μέσα από διωγμούς και δοκιμασίες, αλλά ο Θεός συνεχώς εξέχεε το έλαιον Του μέσα στους λύχνους μας, κάνοντας τις φλόγες μας να γίνονται πιο ψηλές και πιο λαμπερές!
                                                                                                   
 Στην αρχή του 1994 ο Θεός μου έδειξε ότι τα διάφορα δίκτυα κατ' οίκον εκκλησιών πρέπει να ενωθούν πριν να ξεχύσει αληθινά τη δύναμή Του στην Κίνα.

      Στα 1970 υπήρχε μόνο μία κίνηση κατ' οίκον εκκλησιών στην Κίνα. Δεν υπήρχαν δίκτυα ή οργανώσεις, μόνο ομάδες από θερμούς πιστούς που συναθροίζονταν για να λατρεύσουν και να μελετήσουν τον Λόγο του Θεού. 
Όλοι οι ηγέτες γνώριζαν ο ένας τον άλλον, Ο Θεός τους είχε μονιάσει σε καιρούς δοκιμασιών.
Έμαθαν να έχουν κοινωνία και να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο ενώ βρίσκονταν δέσμιοι μαζί στη φυλακή.
 Όταν ελευθερώθηκαν, εργάστηκαν μαζί για την προώθηση του Ευαγγελίου. Εκείνες τις πρώτες μέρες ήταν πράγματι ενωμένοι. Τα δεινά είχαν συντρίψει όλα τα δογματικά τείχη στην κινεζική εκκλησία.

      Όταν τα σύνορα της Κίνας άρχισαν να ανοίγουν τις αρχές του 1980, πολλοί ξένοι Χριστιανοί ήθελαν να ξέρουν πώς μπορούσαν να βοηθήσουν την εκκλησία στην Κίνα. Το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να μας περάσουν λαθραία Βίβλους από το Χονγκ Κονγκ. Αυτά τα δώρα εκτιμήθηκαν πολύ και τα χρειαζόμασταν τόσο απεγνωσμένα!

      Μια φορά πήρα το τρένο με διάφορους ηγέτες κατ' οίκον εκκλησιών για να πάμε στη νότια πόλη Guangzhou να παραλάβουμε Βίβλους από τους Δυτικούς φίλους μας. Μετά από μια - δυο μέρες κοινωνίας επιβιβαστήκαμε ξανά στο τρένο και κατευθυνθήκαμε σπίτι μας με τα πολύτιμα δώρα μας. Ήμαστε τόσο χαρούμενοι και γεμάτοι αγάπη ο ένας για τον άλλο.

      Παρ' αυτά μετά από μερικά χρόνια αυτές οι ίδιες ιεραποστολικές οργανώσεις άρχιζαν να βάζουν άλλα βιβλία μέσα στις τσάντες πάνω από τις Γραφές. Ήταν βιβλία για μια συγκεκριμένη δογματική θεολογία ή διδασκαλία που επικεντρωνόταν σε συγκεκριμένα θέματα του Λόγου του Θεού.

      Αυτό, πιστεύω, ήταν η αρχή για το διχασμό ανάμεσα σε πολλές κατ' οίκον εκκλησίες της Κίνας.

      Αυτά τα βιβλιαράκια μας έλεγαν ότι πρέπει να λατρεύουμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο, ή ότι πρέπει να μιλάμε σε γλώσσες για να είσαι αληθινός πιστός,  ή ότι μόνο αν βαπτιζόμασταν στο όνομα του Ιησού (αντί στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος) μπορούσαμε να σωθούμε. Άλλες διδασκαλίες επικέντρωναν την προσοχή στην ακραία πίστη και άλλα επιχειρηματολογούσαν υπέρ ή κατά του ρόλου της γυναίκας μέσα στην εκκλησία.

      Διαβάσαμε όλα αυτά τα βιβλιαράκια και σύντομα είχαμε πάθει σύγχυση!
 Οι εκκλησίες άρχισαν να χωρίζονται σε ομάδες που πίστευαν ένα πράγμα ενάντια σε ομάδες που πίστευαν ένα άλλο. Αντί να μιλάμε μόνο για τον Ιησού, αρχίσαμε να μιλάμε κι ενάντια σε άλλους πιστούς που δεν συμβάδιζαν με τις απόψεις μας.

      Μετά από λίγο οι ξένοι φίλοι μας άρχισαν να μας δίνουν ακόμα περισσότερα πράγματα. Μας έδιναν χρήματα, φωτογραφικές μηχανές κι άλλα πράγματα που ένιωθαν ότι ήταν απαραίτητα για να μας βοηθήσουν να υπηρετήσουμε τον Κύριο πιο αποτελεσματικά. Θυμάμαι καθαρά πώς αυτό προξένησε διαίρεση ανάμεσα στους ηγέτες. Στις πονηρές καρδιές μας ρωτούσαμε: «Ποιος πήρε τα περισσότερα βιβλία;» ή «Γιατί εκείνος ο αδελφός πήρε περισσότερα χρήματα από μένα;»

            Ήταν πραγματικό χάος. Μέσα σε ένα - δυο χρόνια οι κατ' οίκον εκκλησίες στην Κίνα διασπάστηκαν σε δέκα ή δώδεκα κομμάτια. Μ' αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκαν τόσα πολλά διαφορετικά δίκτυα κατ' οίκον εκκλησιών.

      Ήταν εύκολα για μία κατ' οίκον εκκλησία να διασπαστεί. Μερικές φορές κάποιος που δεν ανήκε σε κάποιο κύκλο, θα ερχόταν και θα αφιέρωνε χρόνο με μια ομάδα με ηγέτες δεύτερου ή τρίτου επιπέδου. Θα τους έδινε χρήματα για «ενίσχυση» και την κάρτα τους για επαφή. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ιδρυόταν μια νέα κίνηση. Μέσα στον ζήλο τους να βοηθήσουν, στην πραγματικότητα οι αλλοδαποί αδελφοί μας προξενούσαν σχίσματα στις κατ' οίκον εκκλησίες και τις αποδυνάμωναν. «Βέβαια, δίνω μαρτυρία γι' αυτούς, ότι έχουν ζήλο Θεού, όχι όμως με επίγνωση.» (Ρωμ. 10/ι':2)

      Δεν λέω ότι το φταίξιμο ήταν μόνο των ξένων αδελφών μας! Οι δικές μας καρδιές ήταν λάθος και εύκολα υποκύψαμε στον πειρασμό. Ταυτόχρονα, δεν εννοώ ότι δεν χρειαζόμαστε ή δεν θέλουμε βοήθεια από τους Χριστιανούς απ' όλο τον κόσμο. Θέλουμε! Έχουμε τεράστιες ανάγκες και προσευχόμαστε ο Θεός να προμηθεύσει όπως Εκείνος επιλέξει, συμπεριλαμβανομένων και των αλλοδαπών Χριστιανών. Το κίνητρο όμως του δίδειν και του λαβείν πρέπει να είναι άδολος και αυτά τα δώρα πρέπει να δίνονται μόνο μέσα από την υπάρχουσα εκκλησιαστική ηγεσία, έτσι ώστε οι νεότεροι ηγέτες να μην έρθουν στον πειρασμό να χρησιμοποιήσουν αυτά τα δώρα για να σφετεριστούν την εξουσία των ηγετών που είναι πάνω απ' αυτούς.

      Οι ηγέτες δεν μπορούσαν πλέον να βαδίσουν μαζί ενώπιον του Κυρίου με ενότητα. Αισθανόμασταν ότι αν το κάναμε αυτό, συμβιβάζαμε τα καινούρια πιστεύω μας!

      Αυτή η κατάσταση σταδιακά χειροτέρευε για περισσότερο από δεκαπέντε χρόνια, μέχρι που ορισμένα δίκτυα κατ' οίκον εκκλησιών πίστεψαν ότι ήταν οι μόνοι που κρατούσαν την αλήθεια και περιφρονούσαν τις άλλες ομάδες ως αιρέσεις που έπρεπε να τις αποφεύγουν με κάθε κόστος. Οι ηγέτες πλέον δεν μιλούσαν ούτε αγαπούσαν ο ένας τον άλλο.

      Καθώς ταξιδεύαμε σ' ολόκληρη την Κίνα, συναντούσαμε πιστούς από πολλές διαφορετικές ομάδες και δίκτυα και παρατηρούσαμε ότι το πνεύμα του δογματισμού μάστιζε. 
Ο Κύριος μου έδωσε το βάρος να εκζητώ ενότητα ανάμεσα στις κατ' οίκον εκκλησίες, έτσι άρχισα να αναζητώ ηγέτες με το ίδιο πνεύμα που θα μοιραζόμασταν την ίδια όραση. 

      Συνάντησα τον Ζιανγκ Ρονγκλιανγκ, τον ηγέτη ενός από τα μεγαλύτερα δίκτυα. Ο Ζιανγκ ήταν ο αδελφός που μαζί είχαμε καταφύγει μια ολόκληρη νύχτα σε μια παγωμένη γούρνα πολλά χρόνια πριν, όταν ένα κύμα διωγμού απειλούσε να μας παρασύρει. Ήταν επίσης ο αδελφός εκείνος που μου είχε δώσει το κασκόλ του το βράδυ που με συνέλαβαν  και με έστειλαν στη φυλακή το 1983.

      Όταν του είπα την όρασή μου για ενότητα, ο Ζιανγκ γέλασε: «Αυτό είναι αδύνατον! Οι διάφορες ομάδες που θέλεις να συμφιλιώσεις είναι τυπικές αιρέσεις. Εμείς δεν πρέπει να έχουμε να κάνουμε τίποτα μαζί τους!»

      Ταράχτηκα τόσο που ήθελα να τον βαρέσω, αλλά ήξερα ότι ο Ζιανγκ είχε πληγωθεί βαθιά από τους άλλους ηγέτες. Στα χρόνια που πέρασαν ο Ζιανγκ σεβόταν πάρα πολύ τον Αδελφό Ξου, τον ηγέτη του δικτύου των «Αναγεννημένων» κατ' οίκον εκκλησιών. Μια μέρα ο Ζιανγκ άκουσε ότι ο Ξου έκανε συναθροίσεις σε ένα χωριό περίπου είκοσι χιλιόμετρα μακριά.

      Έχοντας να δει τον Ξου κάμποσα χρόνια, αποφάσισε ο Ζιανγκ να πάει με το ποδήλατό του να μιλήσει μαζί του. Όταν έφτασε στην είσοδο του χωριού, οι συνεργάτες του Αδελφού Ξου - που είχαν στηθεί απ' έξω να παρακολουθούν να μη γίνει κανένα πρόβλημα - σταμάτησαν τον Ζιανγκ και του αρνήθηκαν την είσοδο. Δεν γνώριζαν ποιος ήταν ο Ζιανγκ. Μέσα στον ζήλο τους αρνήθηκαν να πάνε και ρωτήσουν τον Ξου και διέταξαν τον Ζιανγκ να φύγει. Η αλήθεια είναι ότι αν είχαν πει στον  Αδελφό Ξου ότι ο Ζιανγκ ήταν έξω, θα ερχόταν και θα τον αγκάλιαζε με αγάπη. 
     

      Εξαιτίας πολλών θλιβερών περιστατικών και παρεξηγήσεων όπως αυτή, ξεφύτρωσαν έλλειψη εμπιστοσύνης ο ένας για τον άλλον και πικρία στις καρδιές των ηγετών πολλών κατ' οίκον εκκλησιών.

      Επίσης ταξίδεψα στις ανατολικές πόλης της Σαγκάης και του Γουένζου, όπου συναντήθηκα με κάποιους γέροντες που ήταν ηγέτες της εκκλησίας. Δεν μπορούσαν να δεχτούν την όρασή μου για ενότητα. Είπαν ότι δεν υπήρχε τρόπος να μπορέσουν ποτέ να εργαστούν με άλλες ομάδες.

      Έφυγα φοβερά αποθαρρυμένος και βαθιά θλιμμένος. Ένιωσα να τα παρατήσω. Η όραση για ενότητα φαινόταν αδύνατη, αλλά το Άγιο Πνεύμα μου είπε: «Μην κλαις. Δεν είσαι εσύ η πρώτη μου επιλογή για να φέρω ενότητα ανάμεσα στον λαό Μου. Κάποιοι άλλοι καλέστηκαν, αλλά δεν επέμειναν στην όραση.»

      Αφιέρωσα ξανά τον εαυτό μου στον Κύριο και στην όραση που Εκείνος μου είχε δώσει. Ο Θεός με ενεθάρρυνε από το κατά Ματθαίον 19:26, «Και ο Ιησούς, καθώς τους κοίταξε καλά, τους είπε: Για τους ανθρώπους αυτό είναι αδύνατον, για τον Θεό, όμως, όλα είναι δυνατό.» Η πρώτη σημαντική προσπέλαση των εμποδίων ήρθε όταν συνάντησα τον Αδελφό Ξου και την αδελφή του τη Δεβόρρα το 1994. Μοιράστηκα την όραση για την κινέζικη εκκλησία να φέρουμε το Ευαγγέλιο έξω από την Κίνα ως ιεραπόστολοι, αλλά τους είπα ότι αυτό δεν θα γινόταν ποτέ, εφόσον οι κατ' οίκον εκκλησίες παρέμεναν διχασμένες και γεμάτες μίσος η μια για την άλλη. Ο δούλος του Θεού, ο αδελφός Ξου μου είπε: «Από σήμερα θα ζούμε για την ίδια όραση. Θα αγαπούμε ο ένας τον άλλον όπως ο Ιωανάθαν και ο Δαβίδ.»

      Ο Αδελφός Ξου κι η ομάδα του έγιναν οι πρώτοι που ενώθηκαν με την κίνηση της ενότητας.

      Κανονίσαμε ο Ζιανγκ Ρονγκλιανγκ και οι ηγέτες από την εκκλησία του να συναντηθούν μαζί μας. Αυτό ήταν ένα μεγάλο βήμα εξαιτίας της έντασης που υπήρξε μεταξύ της ομάδας του και της ομάδας του Αδελφού Ξου για πολλά χρόνια. Τη μέρα πριν φτάσει ο Ζιανγκ είχαμε χρόνο για προσευχή. Ο Αδελφός Φαν είπε: «Αδελφέ Ξου, πιστεύω ότι ο Κύριος μου έδωσε έναν λόγο για σένα, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι μπορείς να τον δεχτείς.»

      Συνέχισε: «Νιώθω ότι όταν ο Ζιανγκ Ρονγκλιανγκ και οι συνεργάτες του φτάσουν, δεν πρέπει να καθίσετε και να μιλήσετε αμέσως. Δεν πρέπει ούτε καν να προσευχηθείτε μαζί  τους στην αρχή. Όταν φτάσουν, πρέπει αμέσως να γονατίσεις και να πλύνεις σε έναν-έναν τα πόδια.»

      Ο Αδελφός Ξου, που ηγείται εκατομμυρίων πιστών σ' ολόκληρη την Κίνα, απάντησε αμέσως: «Το δέχομαι αυτό σαν λόγο από τον Κύριο. Βεβαίως και θα πλύνω τα πόδια τους.»

      Την επόμενη μέρα ο Ζιανγκ Ρονγκλιανγκ και οι συνεργάτες του έφτασαν. Όλοι χαιρετίστηκαν μεταξύ τους και κάθισαν να φάνε. Μετά όλοι άρχισαν να συζητούν. Οι δύο ομάδες είχαν να έρθουν σε επαφή δεκατρία χρόνια. Κάθε πλευρά ήταν σίγουρη ότι ήταν σωστή κι ότι η άλλη ομάδα, στην καλύτερη περίπτωση, ήταν πιστοί που είχαν παρεκκλίνει από τη στενή οδό κι είχαν ενστερνιστεί επικίνδυνες δοξασίες.

      Η ατμόσφαιρα χειροτέρεψε μέχρι που έγινε σαν μια επαγγελματική συνάντηση που μιλούσαν όλοι ταυτόχρονα για δεκαπέντε διαφορετικά θέματα. Πολλές παλιές πληγές βγήκαν στην επιφάνεια και ήταν ολοφάνερο ότι οι δυο ομάδες είχαν απομακρυνθεί όσο ποτέ άλλοτε. Φαινόταν ότι ο Αδελφός Ξου είχε χάσει την ευκαιρία του να πλύνει τα πόδια τους.

      Ξαφνικά ο Ζιανγκ έδωσε μια στο πόδι του με το χέρι του και ανακοίνωσε: «Όλη αυτή η κουβέντα είναι χάσιμο χρόνου. Ας προσευχηθούμε και ας φύγουμε.»

      Ο Αδελφός Φαν έσπρωξε τον Αδελφό Ξου στην πλάτη και του καθοδήγησε : «Γρήγορα! Πάρε λίγο νερό και κάνε αυτό που ο Κύριος σου είπε να κάνεις!»

      Ο Ζιανγκ προσευχόταν με τα μάτια κλειστά όταν ο Ξου γονάτισε κάτω μπροστά του κι άρχισε ευγενικά να του βγάζει τα παπούτσια και τις κάλτσες. Ο Ζιανγκ άνοιξε τα μάτια του με έκπληξη. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο μεγάλος Ξου Γιονγκζε, ο ηγέτης της μεγαλύτερης κίνησης κατ' οίκον εκκλησιών στην Κίνα, θα μπορούσε ποτέ να γονατίσει και να πλύνει τα πόδια του! Ο  Ζιανγκ ξεφώνισε και τύλιξε τα χέρια του γύρω από τον Αδελφό Ξου με ένα θερμό εναγκαλισμό.

      Η Δεβόρρα, η αδελφή του Ξου, έφερε έπειτα έναν κουβά με ζεστό νερό και άρχισε να πλένει τα πόδια της συνεργάτιδας του Ζιανγκ, Αδελφής Ντινγκ. Οι δυο τους γονάτισαν στο πάτωμα, αγκαλιασμένες κι έκλαψαν.

      Δεκατρία χρόνια σπερμολογίας, πικρίας και ζηλοφθονίας σβήστηκαν. Όλοι μέσα στο δωμάτιο εκζητούσαν το έλεος και τη συγχώρηση του Κυρίου. Πολλές εξομολογήσεις αμαρτιών έγιναν από τον ένα ηγέτη στον άλλο.

      Ήταν φοβερή στιγμή. Μικρές λιμνούλες δακρύων σχηματίζονταν στο πάτωμα εκείνου του ευλογημένου χώρου.

      Ψάλλαμε μαζί:

      Όταν ο ήλιος αρχίζει να δύει

      Οι καρδιές μας ποθούν να πάνε στο σπίτι

      Διότι είμαστε μία οικογένεια για πάντα.

      Αφήσαμε την οικογένεια όταν ήμαστε νέοι

      Και πήραμε δικά μας μονοπάτια

      Όλοι μας βασανιστήκαμε μονάχοι

      Έτσι τώρα μπορούμε να καταλάβουμε αλλήλων τον πόνο.

      Ας δεχτούμε ο ένας τον άλλο σαν αδέλφια

      Βαδίζοντας τον δρόμο του Ευαγγελίου

      Όλα τα ρυάκια και οι ποταμοί εν τέλει καταλήγουν στη θάλασσα

      Διότι είμαστε όλοι μία οικογένεια.

      Αυτά τα δύο δίκτυα κατ' οίκον εκκλησιών δεσμεύτηκαν να εργαστούν μαζί όπου ήταν εφικτό από εκείνη την ημέρα και στο εξής. Οι καρδιές μας είχαν ολοκληρωτικά κατακτηθεί από την αγάπη του Θεού.

      Ο Κύριος έβαλε ένα μεγάλο βάρος στην καρδιά του Αδελφού Ξου να επανενωθεί και με άλλους ηγέτες κατ' οίκον εκκλησιών. Μαζί επισκεφτήκαμε πολλούς ακόμα ηγέτες από άλλες ομάδες. Ζητήσαμε από όλους εκείνους τους ηγέτες που δεν συμμάχησαν με την Τρισυπόστατη Πατριωτική Κίνηση3 αν ήθελαν να ενωθούν με την κίνηση της ενότητας, την οποία ονομάσαμε «Κοινωνία Σινείμ». Πιστεύουμε ότι το «Σινείμ» αναφέρεται στον Ησαϊα 49:12 «Να, αυτοί θα 'ρθουν από μακριά? και να, αυτοί από βορρά και από νότο, κι αυτοί από τη γη του Σινείμ.»

      Προσευχηθήκαμε μαζί τους και μοιραστήκαμε την όραση για ενότητα. Σιγά - σιγά ο Κύριος μας έκανε χάρη και αυτοί οι ηγέτες άρχιζαν να βλέπουν τη σπουδαιότητα της ενότητας για χάρη του Κυρίου.

      Πολλοί ηγέτες παρόλο που δεν είχαν συναντήσει ξανά τον Αδελφό Ξου πριν, εναντιώθηκαν σ' αυτόν εξαιτίας αυτών που είχαν ακούσει γι' αυτόν. Πολλά εμπόδια διαλύθηκαν και η ενότητα γινόταν βαθύτερη και δυνατότερη. Οι ηγέτες άρχισαν να κηρύττουν ο ένας στην εκκλησία του άλλου, ψάλλοντας ύμνους ο ένας του άλλου και κάνοντας σχέδια μαζί μέσα στο έργο του Κυρίου.

      Με το ξεκίνημα του 1996 πολλοί από τους κορυφαίους ηγέτες είχαν συμφωνήσει να ενωθούν, αλλά οι ηγέτες του δεύτερου και τρίτου επιπέδου, ιδιαίτερα οι νεότεροι αδελφοί, δεν μπορούσαν ακόμα να δεχτούν ολοκληρωτικά ο ένας τον άλλον. Δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν τις μεθόδους τους.

      Έκανα μία διαθήκη με τον Θεό για χάρη της ενότητας μέσα στην κινέζικη εκκλησία. Του είπα: «Κύριε, από τώρα και στο εξής δεν θα φάω ξανά αυγά ή κρέας μέχρι οι ηγέτες να δεχτούν ο ένας τον άλλον ανυπόκριτα.» Μία μέρα σε μια συνάθροιση εργατών ένας αδελφός παρατήρησε ότι δεν έτρωγα αυγά ή κρέας. Με ρώτησε τον λόγο. Του είπα κι αμέσως στάθηκε όρθιος κι έκανε μια ανακοίνωση: «Από αυτή τη στιγμή κι εγώ αρνούμαι να φάω αυγά ή κρέας μέχρι να ενωθούν οι κατ' οίκον εκκλησίες.»

      Τον Οκτώβριο του 1996, πέντε άντρες εκλέχτηκαν να είναι οι πρώτοι πρεσβύτεροι της Κοινωνίας Σινείμ. Ήταν ο Αδελφός Ξου Γιονγκζέ, ο οποίος ψηφίστηκε πρόεδρος, ο Ζιανγκ Ρονγκλιάνγκ, ο Γουάνγκ Ξινκάι, ο Σεν Γιπινγκ κι εγώ. Κάθε άντρας αντιπροσώπευε ένα διαφορετικό δίκτυο κατ' οίκον εκκλησιών.

      Τον Νοέμβριο του 1996, οι εργάτες των πέντε δικτύων μαζευτήκαμε στη Σαγκάη για το πρώτο επίσημο συνέδριο της Σινείμ. Ο Θεός ξανά κινήθηκε με ένα νέο και δυναμικό τρόπο, σπάζοντας φράγματα. Μερικοί εργάτες ομολόγησαν ότι έτρεφαν άρρωστα συναισθήματα ενάντια στις άλλες ομάδες για πολλά χρόνια. Μετανόησαν ενώπιον του Θεού και ζήτησαν συγχώρηση από εκείνους που ήταν παρόντες.

      Ο Αδελφός Ξου σηκώθηκε όρθιος και είπε: «Δεν θέλουμε να ακολουθούμε πλέον τα προσφιλή δόγματά μας. Θέλουμε να μάθουμε από τις δυνάμεις ο ένας του άλλου και να αλλάξουμε με όποιο τρόπο θέλει ο Κύριος για να μας κάνει πιο δυνατούς και να έρθουμε κοντύτερα στον Ιησού.»

      Παρόλο που δεν εξομαλύνθηκαν όλες οι διαφορές, οι εργάτες άρχισαν να γνωρίζουν ο ένας τον άλλον για πρώτη φορά και είδαν ότι είχαν πολύ περισσότερα κοινά απ' ότι λόγους για να μένουν χωρισμένοι. Επίσης ανακάλυψαν ότι οι θεολογικές τους διαφορές ήταν επικεντρωμένες σε θέματα που δεν ήταν βασικά για την πίστη.

      Κάθε ομάδα άκουγε καθαρά πώς ο Θεός εργαζόταν με θαυμαστούς τρόπους ανάμεσα στις άλλες ομάδες που αντιπροσωπεύονταν στο συνέδριο κι έδινε δόξα στον Θεό. Αποφασίσαμε να μιλάμε ο ένας στην εκκλησία του άλλου και να μοιράζουμε Βίβλους και υλικό μεταξύ μας έτσι ώστε να μην καταλήγουν ένα ή δύο ομάδες να παίρνουν την πλειονότητα της βοήθειας από τους Χριστιανούς του εξωτερικού ενώ οι άλλες ομάδες δεν είχαν τίποτα.                                                      

      Τη δεύτερη μέρα, όλοι οι εργάτες μαζί πήραν κοινωνία. Ήταν πιθανόν η πρώτη φορά για περισσότερο από 50 χρόνια που οι κορυφαίοι εργάτες της εκκλησίας της Κίνας είχαν λάβει από το Δείπνο του Κυρίου μέσα σε ενότητα.

      Η κίνηση της ενότητας συνεχίζεται μέχρι σήμερα, παρόλο που το 2002 οι εργάτες αποφάσισαν να αφήσουν τον τίτλο «Σινείμ» και να μαζεύονται απλά σαν αδελφοί εν Χριστώ χωρίς επίσημο όνομα. Μερικά ακόμα δίκτυα κατ' οίκον εκκλησιών έχουν ενωθεί. Σε μια ιδιαίτερη συνάθροιση τον Ιανουάριο του 2000, οι εργάτες για πρώτη φορά υπολόγισαν τον αριθμό των πιστών στα δίκτυά τους. Το σύνολο όλων μαζί ήταν 58 εκατομμύρια. 
 πηγη.e-jesus

---

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ   ³ (υποσημ. Μτφρ).: Το Πεκίνο επιτρέπει την εξάσκηση των θρησκευτικών δικαιωμάτων των Προτεσταντών Χριστιανών μόνο μέσω της Κίνησης των Τριών Αυτονομιών (MTA) ή αλλιώς, όπως είναι γνωστή «Τρισυπόστατη Πατριωτική Κίνηση», που είναι μια οργάνωση που ίδρυσε ο Μάο μετά που κατέλαβε την εξουσία το 1950 και εκδίωξε όλους τους αλλοδαπούς ιεραποστόλους και ηγέτες των εκκλησιών, συμπεριλαμβανομένων και των Κινέζων.