Μ’ αυτό τον τρόπο νομίζουν πως κερδίζουν πράγματα, όμως δεν συνειδητοποιούν ότι αυτόματα βγάζουν τον εαυτό τους έξω κι από τις μεγαλύτερες ευλογίες!
Δεν συνειδητοποιούν ότι οι αρχές του Θεού είναι γράμματα αγάπης προς εμάς και όχι στεγνοί κανόνες που πρέπει να ακολουθήσουμε!
«Ιδού, τρίτην φοράν είμαι έτοιμος να έλθω προς εσάς, και δεν θέλω σας καταβαρύνει· διότι δεν ζητώ τα υμών, αλλ' υμάς. Διότι δεν χρεωστούσι τα τέκνα να θησαυρίζωσι διά τους γονείς, αλλ' οι γονείς διά τα τέκνα» (Β΄Κορ.ιβ:14).
Καταπληκτική φράση. Δεν ζητώ τα δικά σας, αλλά εσάς. Αυτή η φράση φανερώνει ότι ο Θεός δεν ζητάει απλά να του δώσουμε πράγματα, ζητάει εμάς τους ίδιους.
Δεν πρέπει ποτέ να φτάσουμε στο σημείο να πει ο Θεός για μας, «Ο λαός ούτος με πλησιάζει με το στόμα αυτών και με τα χείλη με τιμά, η δε καρδία αυτών μακράν απέχει απ' εμού» (Ματθ.ιε:8). Όπου δίνουμε από τα χρήματά μας, για να μας αφήσει ο Θεός ήσυχους να κάνουμε μετά ό,τι θέλουμε και η καρδιά μας θα είναι μακριά Του.
Δε πρέπει ποτέ να φτάσουμε στο σημείο όπου ο Θεός θα μας πει, «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι αποδεκατίζετε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον, και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν· ταύτα έπρεπε να πράττητε και εκείνα να μη αφίνητε» (Ματθ.κγ:23). Ο Θεός δε ζητάει τα λεφτά μας, ζητάει εμάς τους ίδιους.
Όταν συζητιούνται οικονομικά θέματα, ιδιαίτερα για τα δέκατα, συνήθως ο ασχολούμενος με το θέμα νιώθει σαν στρατιώτης που πρέπει να περπατήσει μέσα σ’ ένα ναρκοπέδιο χωρίς ναρκαλιευτή. Δεν ξέρει πότε και πού θα εκραγούν οι βόμβες της κριτικής και των αντιρρήσεων.
Το γεγονός ότι τα χρήματα προκαλούν τέτοιες ποικίλες αντιδράσεις ανάμεσα στους αγίους, είναι απόδειξη της μεγάλης επιρροής που εξασκούν στη ζωή μας, ακόμα κι αφού πιστέψουμε. Φαίνεται ότι τα χρήματα είναι ένα από τα πλησιέστερα στην καρδιά του ανθρώπου πράγματα, και επομένως μια περιοχή δυσκολίας για πολλούς. Ίσως αυτό, να έκανε τον αθεϊστή Βολτέρο να πει, “Όταν είναι ζήτημα χρημάτων, όλοι είναι της ίδιας θρησκείας”.
Ο συγγραφέας της ζωής, Ιησούς Χριστός, μιλώντας για χρήματα, είπε “όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας” (Ματθ.ς:21).
Προφανώς η στάση μας απέναντι στα χρήματα είναι μια καθαρή ένδειξη της πνευματικής μας κατάστασης. Η απροθυμία να δίνουμε στο έργο του Κυρίου φανερώνει ένα πνεύμα φιλαργυρίας, ένα άτομο που ποτέ δεν έμαθε να υπερνικά ένα απ’ τα χειρότερα κακά, την αγάπη του χρήματος. (Α’Τιμ.ς:10)
Είναι φυσικό να περιμένουμε κριτική και κατηγορίες από απίστους, αλλά το λυπηρό είναι ότι συχνά δεν είναι αυτοί οι πιο αντιδραστικοί σχετικά με τα δέκατα και τις προσφορές.
Πολύ συχνά εκείνοι που δηλώνουν ότι δεν θέλουν ή δεν το βλέπουν ότι πρέπει να δίνουν στον Κύριο είναι οι Άγιοι που έχουν λυτρωθεί με το αίμα του Αμνού. Μερικοί Χριστιανοί δεν θεωρούν το δέκατο Βιβλικό. Ειδικεύονται στο να επιτίθενται και να μπερδεύουν αγνούς Χριστιανούς που ίσως λόγω έλλειψης διδασκαλίας, προσωπικής γνώμης, ή μιας προσκόλλησης στα χρήματα, πείθονται ότι τα δέκατα δεν είναι για τους Χριστιανούς σήμερα.
Αυτές οι αναρτήσεις δεν απευθύνονται τόσο πολύ σ’ εκείνους που αντιτίθενται στα δέκατα, αλλά στο ειλικρινές παιδί του Θεού που πραγματικά ενδιαφέρεται να στηρίξει οικονομικά την τοπική του εκκλησία. Θα παρουσιάσουμε το δέκατο σαν μια θεία αρχή και σαν σχέδιο για τους οικονόμους και διαχειριστές κάτω από χάρη. Δεν θα καλύψουμε όλα τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά της διδασκαλίας του δεκάτου, αλλά θα παρουσιάσουμε μερικές γενικές αρχές όσον αφορά τη διαχείριση των οικονομικών μας, με μια ιδιαίτερη έμφαση στο δέκατο.
Στη μελέτη των δεκάτων και των εισφορών, είναι απαραίτητο να δεχτεί κανείς δύο πραγματικότητες:
Η πρώτη είναι ότι ο εργάτης και η τοπική εκκλησία πρέπει να έχουν πόρους-χρήματα για να εκπληρώσουν τη μεγάλη εντολή (Μάρκ.ις:15, Ματθ.κη:19).
Θα πιστέψουμε ότι ο Κύριος δεν άφησε κανένα οικονομικό σχέδιο που να εξασφαλίζει τα μέσα για την εξάπλωση του Ευαγγελίου που Του κόστισε το ίδιο Του το αίμα; Θα ήταν παράλογο να σκεφθούμε ότι μπορούμε να εκπληρώσουμε το σκοπό μας σαν εκκλησία χωρίς τους πνευματικούς και οικονομικούς πόρους που χρειάζονται γι’ αυτό.
Ο Θεός μας ενδυνάμωσε πνευματικά, αλλά πού θα βρούμε τα χρήματα για την εξάπλωση του Ευαγγελίου; Κάποιος θα πει, “έχε πίστη, ο Θεός με κάποιο θαυμαστό τρόπο θα προμηθεύσει τα χρήματα”, όμως αυτό είναι μια απλοποιημένη απάντηση σε ένα πολύπλοκο πρόβλημα.
Ενώ ο Θεός μπορεί, και πολλές φορές το κάνει, να προμηθεύει οικονομικά με ένα θαυμαστό τρόπο, δεν είναι πάντα αυτή η περίπτωση. Ναι, ο Θεός θα προμηθεύσει τα οικονομικά, αλλά πώς; Πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή (Ιακ.β:26).
Τα χρήματα θα έρθουν όταν διδάξουμε και εφαρμόσουμε τις Βιβλικές αρχές που διέπουν το δίδειν.
Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι η εκκλησία έχει την ευθύνη να καλύψει τα έξοδά της. Από που θα έρθουν τα χρήματα για να καλυφθούν τα έξοδα της συντήρησης του εργάτη και των άλλων υποχρεώσεων της τοπικής εκκλησίας; Απ’ τον κόσμο;
Είναι ο Θεός μας ζητιάνος; Ο Θεός δεν σχεδίασε η εκκλησία να χρηματοδοτείται απ’ έξω, αλλά από μέσα. Εάν εμείς σαν πιστοί δε νιώσουμε υπεύθυνοι να δώσουμε για να καλύψουμε τα έξοδα του έργου του Θεού, ποιος θα το κάνει;
Αν θέλουμε να πλησιάσουμε τον κόσμο με το Ευαγγέλιο, θα πρέπει ν’ αναλάβουμε την υποχρέωση να συνεισφέρουμε οικονομικά για να πετύχουμε αυτό το στόχο. Κάθε παιδί του Θεού είναι ηθικά υπεύθυνο να δώσει από τα έσοδά του για την εξάπλωση της αλήθειας. Αν θυμόμαστε αυτές τις δύο αλήθειες, θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα την οικονομική μας υποχρέωση στο έργο του Θεού.
Δεν μπορούμε ν’ αρνηθούμε τον πολύ σπουδαίο ρόλο που παίζουν τα χρήματα στη δομή της εκκλησίας του Κυρίου.
Η Βίβλος έχει πολλά να πει για τα χρήματα και για την οικονομική ευθύνη στο Θεό. Υπάρχουν 1539 Βιβλικές περικοπές που αναφέρονται στα χρήματα και στο δίδειν, ενώ μόνο 523 μιλούν για προσευχή.
Χωρίς να μειώσουμε τη σπουδαιότητα της προσευχής (είναι απαραίτητη), μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε ότι τα χρήματα είναι επίσης ένας καθοριστικός παράγοντας στο σχέδιο του Θεού. Εάν δεν ήταν, δεν θα δινόταν επανειλημμένα τόση έμφαση στη Γραφή.
Ο σοφός Σολομώντας είπε: “το δε αργύριον αποκρίνεται εις πάντα” (Εκκλ:ι:19), και σαν τέτοιο, δεν ικανοποιεί μόνο τις φυσικές ανάγκες των ανθρώπων, αλλά προάγει και τα θεία συμφέροντα της εκκλησίας. Κάθε Χριστιανός πρέπει να μάθει να εφαρμόζει και τη Βιβλική αρχή του δίδειν στη ζωή του.
Άνοιξε την καρδιά σου σ’ αυτή τη μελέτη κι αν είναι αναγκαίο ν’ αλλάξεις κάποιες ιδέες σου σχετικά με το θέμα που εξετάζουμε, κάνε το για τη δόξα του Θεού.
Είναι απαραίτητο οι πιστοί να οδηγούνται και να συμμορφώνουν τον τρόπο σκέψης τους, με το σχέδιο του Θεού.
Στο Ησ.νε:8 λέει: “αι βουλαί μου δεν είναι βουλαί υμών”. Ο τρόπος που ο Θεός βλέπει τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικός από του ανθρώπου. Ένα άτομο που διαβάζει τη Βίβλο με σαρκικό (μη ανανεωμένο) νου δεν θα μπορέσει ποτέ να την καταλάβει πλήρως.
Ο σαρκικός άνθρωπος δεν δέχεται τα πράγματα του Θεού, γιατί γι’ αυτόν είναι ανοησίες (Α’Κορ.β:14). Ο Παύλος είπε: “Διότι το φρόνημα της σαρκός είναι έχθρα εις τον Θεόν επειδή εις τον νόμον του Θεού δεν υποτάσσεται, αλλ’ ουδέ δύναται”. (Ρωμ.η:7)
Οι αρχές που κυβερνούν τη χριστιανική ζωή είναι σε τέλεια αντίθεση μ’ αυτές που κυβερνούν το σαρκικό νου. Δεν είναι παράξενο λοιπόν, οι νέοι Χριστιανοί να έχουν δυσκολίες προσαρμογής στο νέο τρόπο σκέψης. Η Βίβλος όμως, απαιτεί ν’ αλλάξουμε τον κοσμικό τρόπο σκέψης, μ’ ένα καινούριο. Η Βιβλική εντολή είναι: “Μη συμμορφώνεστε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφώνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας” (Ρωμ.ιβ:2). Οι πραγματικοί Χριστιανοί δεν συμμορφώνονται με κοσμικά φρονήματα και φιλοσοφίες, αλλάζουν από “δόξα σε δόξα” στην ίδια εικόνα με το πνεύμα του Κυρίου (Β’Κορ.γ:18)
Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε αυτή τη διαδικασία “πνευματική μεταμόρφωση”. Η μεταμόρφωση είναι μια αλλαγή στον τύπο, στη δομή ή στη λειτουργία κάποιου πράγματος, είναι μια ριζική αλλαγή.
Ένας γυρίνος μεταμορφώνεται σε βάτραχο με τη διαδικασία της μεταμόρφωσης, γίνεται δηλαδή μια ριζική αλλαγή στη δομή του. Η κάμπια περνάει μέσα από τη μεταμορφωτική διαδικασία για να φθάσει στο τελικό της στάδιο, την πεταλούδα. Ένας βάτραχος δε μοιάζει καθόλου με γυρίνο, ούτε η πεταλούδα με την κάμπια, γιατί και τα δύο έχουν υποστεί ριζικές αλλαγές. Επειδή μεταμορφώθηκαν, η όψη τους είναι τελείως διαφορετική από την παλιά.
Όταν γινόμαστε Χριστιανοί περνούμε μια διαδικασία που αλλάζει τη μορφή μας, τη δομή και τη λειτουργία μας. Ο Θεός μας έχει προορίσει να γίνουμε όμοιοι με την εικόνα του Υιού Του (Ρωμ.η:29). Από τη στιγμή που πιστεύουμε αρχίζει η διαδικασία της αποβολής του παλαιού ανθρώπου και της ανανέωσης του πνεύματος του νου μας. Ο Θεός αλλάζει τον τρόπο σκέψης μας για να τον συμμορφώσει μ’ αυτόν του Ιησού. Δεν μοιάζουμε πια με τον παλαιό άνθρωπο, έχουμε μεταμορφωθεί με τη δύναμη του Χριστού σε νέο άνθρωπο και μ’ αυτή τη μεταμόρφωση είμαστε ένα νέο κτίσμα (Εφ.δ:22-24, Β’Κορ.ε:17).
Κάποια καλά παραδείγματα της διαδικασίας της “πνευματικής μεταμόρφωσης” είναι ο Σίμων και ο Σαούλ. Το όνομα Σίμων σημαίνει “καλάμι”, κάτι ασταθές, εύκολα μετακινούμενο, ευμετάβλητο. Αλλά ο Ιησούς είπε στον Σίμωνα ότι το όνομά του θα αλλαζόταν σε Κηφάς, που σημαίνει “πέτρα” (Ιωαν.α:42). Η ζωή του Σίμωνα είχε αλλάξει από ένα καλάμι σε μια πέτρα. Εκείνος που αρνήθηκε τον Ιησού είναι ο ίδιος που κήρυξε το πρώτο μήνυμα την ημέρα της Πεντηκοστής (Πραξ.β:14-38). Τι μεταμόρφωση!
Ο Σαούλ από την Ταρσό ήταν σύμφωνος με το θάνατο του Στέφανου και πήγαινε στη Δαμασκό για να συλλάβει εκείνους που επικαλούνταν το όνομα του Ιησού, αλλά όταν κλήθηκε από το Θεό, ο ίδιος άνθρωπος μεταμορφώθηκε στο μεγάλο απόστολο Παύλο (Πραξ.θ:1-6,20-21). Άλλαξε από διώκτης σε κήρυκα.
Αφού ένα άτομο αναγεννηθεί, μπορεί μετά να καταλάβει λίγο, λίγο τι διδάσκει η Βίβλος. Η Βίβλος λέει: “Εχομεν το νου του Χριστού” (Α’ Κορ.β:16) “Τότε διήνοιξεν αυτών τον νουν, διά να καταλάβωσι τας γραφάς” (Λουκ.κδ:45). “Να φωτισθώσιν οι οφθαλμοί του νοός σας” (Εφ.α:18).
Έχοντας το νου μας αλλαγμένο μπορούμε να καταλάβουμε και να αφομοιώσουμε τις σκέψεις και τα ιδανικά που εκφράζονται στο λόγο του Θεού. Είμαστε εν Χριστώ, και μέσα σ’ Αυτόν, λαμβάνουμε ένα νέο σύνολο ηθικών και πνευματικών αξιών που μας παρακινούν να περπατήσουμε σε μια νέα ζωή (Β’Κορ.ε:17).
Σαρκικές, κοσμικές σκέψεις αντικαθίστανται συνεχώς με Βιβλικές (Εφ.δ:17-32, Ψαλμ.ριθ:105). Ο σαρκικός άνθρωπος που οδηγείτο από σαρκικές ορμές μεταμορφώνεται σ’ έναν οδηγούμενο από το Πνεύμα πιστό, που συνεχώς επιτρέπει στον Κύριο να σπέρνει Βιβλικές ιδέες στο μυαλό του (Ρωμ.η:5-9).
Όλα αυτά είναι σημαντικά όταν τα εφαρμόσουμε στη διαχείριση των οικονομικών πόρων που ο Θεός μας εμπιστεύτηκε. Αν έχουμε μια λάθος γνώμη στον τομέα των χρημάτων, αυτό θα επηρεάσει κι άλλες σφαίρες της πνευματικής μας ζωής (Ματθ.ς:19-21). Πολλές από τις ιδέες για τα χρήματα που έχουμε πάρει από τους γονείς μας ή την κουλτούρα μας είναι λάθος. Νέοι πιστοί έρχονται στο Χριστό με ιδέες για τα χρήματα που σχηματίστηκαν σε μεγάλο βαθμό από το κοσμικό σύστημα. Αυτές οι εσφαλμένες ιδέες πρέπει να διορθωθούν Βιβλικά.
Ο λόγος του Θεού λέει: “καθώς φρονεί εν τη ψυχή αυτού, τοιούτος είναι” (Παρ.κγ:7). Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι το κείμενο των Παροιμιών κγ:7 ασχολείται με την απληστία. “Μη μερίμνα διά να γείνεις πλούσιος άπεχε από της σοφίας σου. Θέλεις επιστήσει τους οφθαλμούς σου εις το μη υπάρχον; διότι ο πλούτος κατασκευάζει βεβαίως εις εαυτόν πτέρυγας ως αετού, και πετά προς τον ουρανόν. Μη τρώγε τον άρτον του φθονερού, μηδέ επιθύμει τα εδέσματα αυτού, διότι καθώς φρονεί εν τη ψυχή αυτού, τοιούτος είναι. Φάγε και πίε, λέγει προς σε αλλ’ η καρδία αυτού δεν είναι μετά σου (Παρ.κγ:4-7).
Λαμβάνοντας υπόψη τα συμφραζόμενα, θα μπορούσαμε να καταλάβουμε το εδάφιο έτσι: “καθώς φρονεί εν τη ψυχή αυτού (για τα χρήματα) τοιούτος είναι”. Εάν έχουμε λάθος ιδέα για τα χρήματα, αυτό θα επηρεάσει αρνητικά την όλη μας στάση στο να δίνουμε για το έργο του Θεού. Αντίθετα, εάν έχουμε τη σωστή ιδέα για τα χρήματα, αυτό θα επιδράει θετικά.
Ένα άτομο είναι το σύνολο των ιδεών και των σκέψεών του, είτε αυτές είναι θετικές, είτε αρνητικές. Συνήθως, οι ενέργειές μας είναι η αντανάκλαση και η εικόνα των διανοητικών μας κρίσεων. Είναι σημαντικό να έχουμε θετική στάση στα θέματα των οικονομικών μας ευθυνών προς το Θεό. Παλιές σκέψεις και ιδέες για τα χρήματα θα πρέπει να αντικατασταθούν με τις σκέψεις του Θεού σ’ αυτό το θέμα. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο εάν αφήσουμε τον Κύριο, με το Πνεύμα Του, ν’ αλλάξει τα μυαλά μας. Πρέπει ν’ αφήσουμε το Πνεύμα να φτιάξει μέσα μας μια θετική, ανανεωμένη διανοητική στάση στο να δίνουμε στο έργο του Θεού.
epistoli ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου