Blogger Widgets




8 Δεκεμβρίου 2013

Ο καθαρισμός του ναού

Ματθαίος 21:12-17 
Το πιο σημαντικό πρόσωπο που πέρασε ποτέ από τη γη μας είναι ο Ιησούς Χριστός.
 Η πιο σημαντική  περίοδος της επίγειας ζωής του, ήταν η τελευταία εβδομάδα. 

Μια εβδομάδα που ξεκίνησε με την είσοδο στην Ιερουσαλήμ, και περιλάμβανε τον καθαρισμό του ναού, τις τελευταίες διδασκαλίες του, τη θεσμοθέτηση του Δείπνου του Κυρίου, της τελετής με την οποία θυμόμαστε την Καινή Διαθήκη του Θεού με τον άνθρωπο, τη σύλληψη, τη δίκη, το μαρτύριο, το σταυρό, το θάνατο και την ανάστασή Του. Οκτώ εκπληκτικές πραγματικά μέρες!
Είναι τόσο σημαντική αυτή η τελευταία εβδομάδα που τα ευαγγέλια αφιερώνουν ένα δυσανάλογα μεγάλο μέρος σε σχέση με τα υπόλοιπα 3 περίπου χρόνια της διακονίας του, και με τα 33 χρόνια ζωής του Χριστού. Ο Ματθαίος δίνει το ¼ από το ευαγγέλιό του, ο Μάρκος το 1/3, ο  Λουκάς το 1/5 και ο Ιωάννης το μισό ευαγγέλιο! Όλα μαζί τα ευαγγέλια είναι 89 κεφάλαια και από αυτά τα 29 και μισό αφορούν την τελευταία εβδομάδα της διακονίας του Χριστού. Ακριβώς το 1/3 μας περιγράφει τι συνέβη από την Θριαμβευτική είσοδο του Χριστού ως την ανάσταση!
Δεν είναι τυχαίο αυτό. Τα γεγονότα αυτά αφορούν όχι μόνο τη ζωή του Χριστού αλλά όλη την ανθρώπινη ιστορία. Είναι γεγονότα που σχεδιάστηκαν από το Θεό «προ καταβολής κόσμου» και η σωτηρία μας από την αμαρτία και την οργή του Θεού εξαρτάται από αυτά.   
Ο Χριστός ήταν, είναι και θα είναι σημείο αντιλεγόμενο. Πρόσωπο το οποίο θα προκαλεί συζητήσεις και διαμάχες. Η επίγεια διακονία Του είναι μια μαρτυρία για αυτό. Η στάση Του, τα λόγια Του, η συμπεριφορά Του, προκαλούσαν και προκαλούν τους ανθρώπους να πάρουν θέση απέναντί του.
Το ίδιο έγινε κι εκείνη την ημέρα που ο Χριστός θριαμβευτικά μπήκε στην Ιερουσαλήμ.
Δύο είναι τα κεντρικά γεγονότα εκείνης της ημέρας. Το πρώτο είναι η είσοδος του Χριστού ως Μεσσία και βασιλιά. Ο ερχομός αυτός του Χριστού, με τον τρόπο που έγινε, προκάλεσε τη δοξολογία κάποιων και την εχθρότητα κάποιων άλλων. Το δεύτερο γεγονός ήταν ακόμη πιο διχαστικό για το λαό. Ήταν ο καθαρισμός του ναού.
Δέκα κεφάλαια νωρίτερα, ο Ματθαίος έγραψε πως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής εκπλήρωνε την προφητεία από τον προφήτη Μαλαχία, ο οποίος είχε για κάποιον που θα έρθει και θα προετοιμάσει το δρόμο για να έρθει ο Μεσσίας. Στην προφητεία εκείνη όμως, ο Μαλαχίας είχε πει και κάτι άλλο. Ο Μεσσίας αυτός που θα έρθει θα εξαγνίσει το ναό και τους ανθρώπους:
1 Ο Κύριος του σύμπαντος απαντάει: «Θα αποστείλω τον αγγελιοφόρο μου για να προετοιμάσει το δρόμο μου. Ο αγγελιοφόρος της *διαθήκης, στον οποίο προσβλέπετε, ήδη έρχεται. Τότε εγώ, ο Κύριος, που εσείς με περιμένετε, θα εισέλθω ξαφνικά στο ναό μου».
2 Ποιος όμως θ' αντέξει την ημέρα του ερχομού του Κυρίου, και ποιος θα σταθεί όταν εκείνος εμφανιστεί; Θα έρθει αυτός σαν τη φωτιά του μεταλλουργού, σαν τη καυστική ποτάσσα του πλυσίματος. 3 Θα καθίσει και θ' αφαιρέσει τη σκουριά. Ωσάν μεταλλουργός θα καθαρίσει τους λευίτες· θα τους ξεπλύνει όπως το ασήμι και το χρυσάφι, για να του προσφέρουν σωστές θυσίες. 4 Τότε θα είναι ευπρόσδεκτες στον Κύριο οι θυσίες του λαού του Ιούδα και της *Ιερουσαλήμ, όπως τον παλιό καιρό (Μαλαχίας 3:1-4, ΝΜΒ).
Αυτά τα λόγια, και άλλα παρόμοια με αυτά (στον Ιεζεκιήλ κεφ. 40-48, στον Ζαχαρία 14:20-21), ήταν πολύ γνωστά στους Ιουδαίους και τους είχαν οδηγήσει να περιμένουν πως ο Μεσσίας θα καθαρίσει, θα εξαγνίσει το ναό, όταν θα ερχόταν.
Όταν, λοιπόν, ο Χριστός αμέσως μετά τη θριαμβευτική είσοδό του, πήγε στο ναό και έβγαλε έξω τους εμπόρους και τους αργυραμοιβούς, παρουσίασε τον εαυτό του, ως τον Μεσσία της προφητείας. Αφενός αποκάλυψε ποιος ήταν και αφετέρου με την πράξη του αυτή διεκδίκησε ως Μεσσίας την εξουσία στη θρησκευτική ζωή του Ισραήλ.
Λίγο να θυμηθούμε ποιο ήταν το πρόβλημα. Ο ναός ήταν ένα σύνολο από κτήρια. Ο κυρίως ναός ήταν σχετικά μικρός, και αποτελούνταν από τα Άγια, όπου διακονούσαν οι ιερείς και τα Άγια των Αγίων όπου μόνο ο αρχιερέας έμπαινε μια φορά το χρόνο.
Αυτό το κτήριο ήταν περιτριγυρισμένο από άλλα κτήρια ομόκεντρα, από τα οποία το εξωτερικό ήταν η μεγάλη «αυλή των εθνών».  Σε αυτό το σημείο, γίνονταν η ανταλλαγή των χρημάτων και η πώληση των ζώων για τη θυσία. Γιατί εκεί; Επειδή ήταν το μέρος που έμπαιναν οι εθνικοί, δεν θεωρούνταν ιδιαιτέρως άγιο.
Δύο ειδών συναλλαγές γίνονταν. Η μία αφορούσε χρήματα. Ο ναός είχε το δικό του νόμισμα. Με αυτό το νόμισμα πλήρωναν το φόρο του ναού. Αυτός ο φόρος πληρώνονταν στην επαρχία πριν το εβραϊκό πάσχα. Για αυτό μήνες πριν είχαν ρωτήσει τον Πέτρο αν ο Χριστός είχε πληρώσει το φόρο του ναού. πλησίασαν τον Πέτρο αυτοί που έπαιρναν τα δίδραχμα, και είπαν: Ο δάσκαλός σας δεν πληρώνει τα δίδραχμα; Και ο Χριστός είπε αργότερα για να μη τους σκανδαλίσουμε, πήγαινε στη θάλασσα, και ρίξε ένα αγκίστρι, και πάρε το πρώτο ψάρι που θα ανέβει, κι ανοίγοντας το στόμα του, θα βρεις έναν στατήρα· εκείνον, αφού τον πάρεις, δώσ' τον σ' αυτούς για μένα και για σένα (Ματθαίος 17:24-27). Καθώς όμως πλησίαζε το Πάσχα, αυτό το ποσό πληρώνονταν κατευθείαν στο ναό.
Η άλλη συναλλαγή ήταν το εμπόριο ζώων για τη θυσία. Μπορούσαν οι λατρευτές να κουβαλήσουν τα ζώα από το μέρος που προέρχονταν, αυτό όμως δεν ήταν πάντα εύκολο.  Υπάρχουν μάλιστα κάποιες ραββινικές αναφορές οι οποίες λένε πως αυτή η αγοραπωλησία γίνονταν στο όρος των Ελαιών απέναντι και στην πορεία έφτασε να γίνεται στο ναό.
Το κίνητρο δεν ήταν κακό. Ο νόμος όριζε πως τα ζώα που προσφέρονταν για τη θυσία έπρεπε να είναι χωρίς κάποιο ψεγάδι. Ο σκοπός για αυτή τη διάταξη ήταν να θυμίζει στον Ισραήλ πως ο Θεός είναι άγιος και πρέπει να του δώσουμε το καλύτερο που μπορούμε. Τα ζώα ελέγχονταν από τους ιερείς και αν αυτοί έβρισκαν κάποιο ελάττωμα τότε ήταν άχρηστη η προσφορά και το ταξίδι.
Μέσα σε αυτή τη διαδικασία όμως, γίνονταν καταχρήσεις. Η αμαρτωλή μας φύση πάντα εκεί μας σπρώχνει. Οι αργυραμοιβοί έβγαζαν χρήματα τόσο από την ανταλλαγή με το νόμισμα του ναού, και οι έμποροι ζώων και από την αγοραπωλησία. Οι αργυραμοιβοί έπαιρναν γενναία, πολλές φορές σκανδαλώδη προμήθεια από το συνάλλαγμα. Και οι έμποροι ζώων δεν ήταν λογικό να τα έχουν βρει με τους ιερείς οι οποίοι έστελναν τον κόσμο να αγοράσει από τους δικούς τους; Και βέβαια μέσα στο ναό τα περιστέρια κόστιζαν πολύ περισσότερο από το να τα αγοράσεις απέξω.
Ο Ιώσηπος, ο Ιουδαίος ιστορικός αναφέρει πως σε μια χρονιά την περίοδο του πάσχα 265.000 αρνιά έφεραν μέσα στην πόλη. Φανταστείτε το χαμό από ανθρώπους (ένα αρνί αντιστοιχούσε σε μια οικογένεια) και το ύψος του κέρδους. Ήταν λοιπόν, προφανές πως ο ναός του Θεού είχε μετατραπεί σε παζάρι.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, διαβάζουμε τα λόγια: Ο Ιησούς μπήκε στο ναό του Θεού κι έδιωξε όλους αυτούς που πουλούσαν και αγόραζαν στο χώρο του ναού, και αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυραμοιβών και τα καθίσματα αυτών που πουλούσαν περιστέρια (Ματθαίος 21:12). Αυτή την πράξη, που ήταν τόσο πολεμική, τόσο έντονη, ο Χριστός την υποστήριξε με δύο εδάφια από την Παλαιά Διαθήκη: Και τους είπε: «Η Γραφή λέει: ‘Ο οίκος μου πρέπει να είναι οίκος προσευχής’· εσείς όμως τον κάνατε ‘σπήλαιο ληστών’» (Ματθαίος 21:13). Από ‘οίκος προσευχής’, ο ναός μου έγινε ‘σπήλαιο ληστών’.
 
Ο Χριστός δεν κάνει τίποτα τυχαία, ούτε και λέει τίποτα τυχαία. Αυτές οι δύο αναφορές η πρώτη από τον προφήτη Ησαΐα, και η δεύτερη από τον προφήτη Ιερεμία, θα μας απασχολήσουν. Θα πάμε να τις διαβάσουμε στην Παλαιά Διαθήκη, για να δούμε ποιο ήταν πάντα το θέλημα του Θεού και ποιο δεν ήταν. Και θα δούμε, μια φορά ακόμη, πως ο Χριστός και οι απόστολοι που γράφουν την Καινή Διαθήκη, χρησιμοποιούν την Παλαιά, τα εδάφια από την Παλαιά, όχι αυθαίρετα, δεν αποσπούν τα εδάφια και τους δίνουν, ότι νόημα θέλουν, αλλά σέβονται το πλαίσιο του εδαφίου, και με τον ίδιο τρόπο το χρησιμοποιούν.
 
Στον Ησαΐα, στο κεφάλαιο 56 γράφει, 1 Ο Κύριος λέει: «Το δίκιο προστατέψτε το κι ασκείτε τη δικαιοσύνη, γιατί σύντομα θα 'ρθει η σωτηρία μου, η δικαιοσύνη μου θα φανερωθεί. 2 Μακάριος ο άνθρωπος που τα εφαρμόζει αυτά, που σέβεται το Σάββατο και δεν το βεβηλώνει και που αποφεύγει να κάνει το κακό».
3 Ας μη σκεφτεί κανείς αλλοεθνής, που έχει προσκολληθεί στον Κύριο, ότι μπορεί ο Κύριος να τον χωρίσει από το λαό του. Ας μη σκεφτεί κανείς ευνούχος ότι είναι δέντρο ξερό.
4 Γιατί ο Κύριος λέει: «Τους ευνούχους που τηρούν τα Σάββατά μου και εκτελούν αυτά που μ' ευαρεστούν μένοντας πιστοί στη διαθήκη μου, 5 μες στο ναό μου και στα τείχη μου θα τους δώσω μνημείο με το όνομά τους, ώστε να τους θυμούνται περισσότερο απ' αυτούς που έχουν γιους και θυγατέρες.
6 Τους αλλοεθνείς που μ' αγαπάνε κι έχουν προσκολληθεί στο λαό μου για να με υπηρετούν και να 'ναι δούλοι μου, όλους εκείνους που τηρούν το Σάββατο και δεν το βεβηλώνουν και μένουνε πιστοί στη διαθήκη μου, 7 εγώ θα τους οδηγήσω στο άγιο μου βουνό, και στο ναό μου θα τους δώσω αγαλλίαση. Τα ολοκαυτώματά τους κι οι θυσίες τους θα είναι δεκτές στο θυσιαστήριό μου, γιατί ο ναός μου θα ονομαστεί οίκος προσευχής για όλους τους λαούς».
8 Λέει ο Κύριος ο Θεός, που θα συναθροίσει τους διασκορπισμένους του *Ισραήλ: «Θα συναθροίσω ακόμα κι άλλους μαζί μ' εκείνους που έχουν κιόλας συναθροιστεί» (Ησαΐας 56:1-8).
Ο Θεός υπόσχεται πως θα δεχθεί τους ξένους, τους ευνούχους, (οι οποίοι στο Δευτερόνομιο 23:1) αποκλείονταν από το να γίνουν λαός Του. Διακηρύττει πως ο ναός Του θα καλωσορίζει όλα τα έθνη. Ο σκοπός του ναού είχε παγκόσμια έκταση από την αρχή ακόμη!  Στο Α΄ Βασιλέων 8:41-43, όταν ο Σολομώντας στέκεται και προσεύχεται και αφιερώνει το ναό στο Θεό λέει: Και τον ξένον ακόμα, που δεν είναι από τον λαό σου Ισραήλ, αλλά έρχεται από μακρινή γη για το όνομά σου, επειδή, θα ακούσουν… άκουσέ τους.
Ο σκοπός του Θεού πάντοτε ήταν ο λαός του να περιλαμβάνει όλα τα έθνη. Και είναι ξεκάθαρο πως ο λαός Ισραήλ ήταν εκλεκτός ως το εργαλείο, το μέσο με το οποίο ο Θεός θα άγγιζε τον κόσμο όλο και τίποτα περισσότερο.
Το θέλημα του Θεού λοιπόν, για το ναό του ήταν να είναι ένα μέρος, ένας τόπος που κάθε άνθρωπος να μπορεί να προσευχηθεί και να συναντήσει το Θεό. Αυτός ο σκοπός αδελφοί, παραμένει. Η Εκκλησία, ο χώρος στον οποίο μαζεύεται ο λαός του Θεού σήμερα, είτε ένα κτήριο σαν κι αυτό, είτε είναι ένα σπίτι, είτε είμαστε σε ένα χωράφι, γιατί η Εκκλησία δεν είναι οι τέσσερις τοίχοι, είμαστε εμείς οι άνθρωποι, τα παιδιά του Θεού. Στον κύκλο των παιδιών του Θεού, κάθε άνθρωπος που επιθυμεί να ακολουθήσει το Χριστό είναι, πρέπει να είναι ευπρόσδεκτος. Πρέπει να τον κάνουμε εμείς να νοιώθει καλοδεχούμενος από την πρώτη ώρα που θα εμφανιστεί και θα ψάχνεται ακόμη για το Θεό.
Η Εκκλησία πρέπει να προκαλεί την κοινωνία καταργώντας και  ανατρέποντας κάθε κοινωνικό αποκλεισμό, είτε οφείλεται στην καταγωγή, είτε στη μόρφωση, είτε στο φύλο, είτε στην ηλικία. Η δύναμη και η ομορφιά της Εκκλησίας δεν βρίσκεται στο πόσο ίδιοι είμαστε, αλλά στο πόσο διαφορετικοί είμαστε μεταξύ μας. Αυτή η σύγχρονη ευαγγελιστική αρχή που λέει πως η ομοιογένεια φέρνει κόσμο, είναι πέρα για πέρα αντιβιβλική. Αν έχεις φοιτητές, να φέρνεις φοιτητές για να νοιώθουν καλά. Αν έχεις συνταξιούχους, στόχευσε στους συνταξιούχους. Η ομοιογένεια αυξάνει την Εκκλησία. Το αντίθετο διαβάζουμε στη Γραφή.
Ένας από τους λόγους που η Εκκλησία εκείνη την πρώτη εποχή απειλούσε την κοινωνία ήταν το γκρέμισμα των κοινωνικών τάξεων. Στους Φιλίππους βρίσκουμε ένα πρώην Ρωμαίο στρατιωτικό, μια γυναίκα χειραφετημένη, οικονομικά ανεξάρτητη με τη δική της δουλειά, κι αν υποθέσουμε πως πίστεψε και η δούλη την οποία ελευθέρωσε ο Παύλος από το πνεύμα που την είχε καταλάβει, τότε έχουμε μία απίθανη συντροφιά. Τι κοινό έχουν αυτοί μεταξύ τους; Ανθρωπίνως τίποτα. Αυτό που τους ενώνει είναι ο Χριστός! Και μόνο Αυτός μπορεί να ενώνει. Κανένας άλλος.
Είναι ευλογία στην ίδια εκκλησία να βρίσκονται αδελφοί από κάθε γωνιά της «γης», κι από κάθε γωνιά της «ζωής», αλλοεθνείς κι ευνούχοι. Μετανοημένοι αμαρτωλοί. Κι όποιοι έρχονται εδώ να βλέπουν την αγάπη του ενός προς τον άλλον και να καταλαβαίνουν πως είμαστε μαθητές του Χριστού.
Κι επίσης θέλημα του Θεού είναι η Εκκλησία, να είναι τόπος προσευχής. Είμαστε εδώ αδελφοί γιατί ζητούμε το Θεό, επειδή εκζητούμε το Θεό, επειδή θέλουμε να σωθούμε, επειδή η ψυχή μας πεινάει και διψάει για Χριστό. Είναι τόπος λατρείας. 
Δεν είναι τόπος πολιτικών αντιπαραθέσεων, ούτε τόπος κοινωνικής καταξίωσης ή προβολής. Δεν είναι τόπος που προσφέρεται για την αξιοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών. 
Είμαστε εδώ για ένα σκοπό, να συναντήσουμε το Θεό. Να Του ζητήσουμε να μας μιλήσει, να μας αλλάξει.
 
Αυτό ήταν και αυτό συνεχίζει να είναι το θέλημα του Θεού για το λαό Του. Όταν μαζεύονται να τον λατρεύσουν, να προσεύχονται, και να καλωσορίζουν ο ένας τον άλλον από κάθε γωνιά της γης, κι από κάθε γωνιά της ζωής. Να είναι η Εκκλησία μια πρόγευση ουρανού.
Το δεύτερο εδάφιο που χρησιμοποίησε ο Χριστός όταν έβγαλε τους αργυραμοιβούς και τους εμπόρους, ήταν από τον προφήτη Ιερεμία. Ήταν ένα από τα πιο αυστηρά κηρύγματα του προφήτη, που προειδοποιούσε για την ψευδαίσθηση που είχαν οι άνθρωποι, την ψευδαίσθηση της ασφάλειας εξαιτίας της παρουσίας του ναού στην Ιερουσαλήμ.
Για να διαβάσουμε την περικοπή: 1 Ο Κύριος είπε στον Ιερεμία: 2 «Στάσου στην πόρτα του ναού μου και κήρυξε εκεί το λόγο αυτόν εδώ: Aκούστε του Κυρίου το λόγο όλοι οι κάτοικοι του Ιούδα, που περνάτε απ' αυτές τις πύλες για να πάτε να προσευχηθείτε στον Κύριο! 3 Ο Κύριος του σύμπαντος, ο Θεός του Ισραήλ, λέει: Διορθώστε τη συμπεριφορά σας και τα έργα σας, και τότε θα επιτρέψω να κατοικήσετε στον τόπο αυτό. 4 Μην ξεγελάτε τον εαυτό σας επαναλαμβάνοντας: "ο ναός που κατοικεί ο Κύριος, ο ναός του Κυρίου, ο ναός του Κυρίου είν' εδώ!" 5 Αν πράγματι διορθώσετε τη συμπεριφορά και τα έργα σας, αν αποδώσετε απόλυτα το δίκαιο ο ένας στον άλλο, 6 αν δεν καταπιέζετε τον ξένο, το ορφανό και τη χήρα, αν πάψετε να θανατώνετε αθώους ανθρώπους εδώ σ' αυτόν τον τόπο και να λατρεύετε ξένους θεούς, γιατί αυτό θα είναι η καταστροφή σας, 7 τότε εγώ θα κατοικήσω μαζί σας σ' αυτόν τον τόπο, στη χώρα που έδωσα στους προγόνους σας για πάντα.
8 »Εσείς όμως εξαπατάτε τον εαυτό σας με λόγια ψεύτικα, που απ' αυτά δεν θα ωφεληθείτε. 9 Κλέβετε και σκοτώνετε, μοιχεύετε κι ορκίζεστε ψέματα· θυμίαμα προσφέρετε στο Βάαλ και λατρεύετε θεούς, που ποτέ δεν τους γνωρίσατε. 10 Κι έπειτα έρχεστε και στέκεστε ενώπιόν μου, στο ναό αυτό που φέρει τ' όνομά μου και λέτε: "εδώ είμαστε ασφαλείς!" Και συνεχίζετε να κάνετε όλες αυτές τις βδελυρές πράξεις. 11 Τι θαρρείτε πως είναι ο ναός αυτός, που φέρει τ' όνομά μου; Σπηλιά ληστών; Εντάξει! Τότε κι εγώ θα τον θεωρήσω έτσι.
12 »Πηγαίνετε, λοιπόν, στη Σιλώ, τον τόπο που για πρώτη φορά είχα διαλέξει να λατρεύομαι, και δείτε τι καταστροφή έκανα σ' αυτόν για τις αμαρτίες του λαού μου, του Ισραήλ (Ιερεμίας 7:1-12).
H θρησκεία μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο σε λανθασμένα συμπεράσματα. Να τον κάνει να πιστέψει πως όσο ακολουθεί τη θρησκεία μπορεί να κάνει με την υπόλοιπη ζωή του, ότι θέλει. Μπορεί να πιστέψει πως ο Θεός είναι κάτω από τον έλεγχό μας. Πως όσο του δίνουμε αυτό που ζητάει, με τα υπόλοιπα μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε.
Αφού πάω στην Εκκλησία, δίνω χρήματα, είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, τότε είμαι ασφαλής. Ξεχνάει ο άνθρωπος πως ο Θεός είναι καρδιογνώστης. Πως επιθυμεί να έχουμε «καθαρή καρδιά» για να τον δούμε μια μέρα. Ο Χριστός αδελφοί, είναι ενάντια στη θρησκεία, πρέπει να το καταλάβουμε. Αν η σχέση μας με τον Θεό δεν είναι όπως πρέπει, η θρησκεία είναι παγίδα.
 Το εδάφιο 12 στην περικοπή αυτή είναι ιδιαίτερα σκληρό, ‘πηγαίνετε στη Σιλώ να δείτε τι έκανα εκεί’. Η Σιλώ ήταν ένα θέμα ταμπού εκείνη την εποχή. Ήταν μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του Ισραήλ. Διακονούσε ο Ηλεί και τα παιδιά του, μιλήσαμε για αυτούς πολύ πρόσφατα. Ζούσαν ζωή ανήθικη, δεν άκουγαν τις προειδοποιήσεις. Βασικός υπεύθυνος ήταν ο πατέρας ο οποίος με την ανοχή του, κατέστρεψε τα παιδιά του.
Κι ήρθαν οι Φιλισταίοι. Πήγαν να πολεμήσουν οι Ισραηλίτες κι έχασαν. Ήταν τόση η αυταπάτη που είχαν, που πίστεψαν πως αν έπαιρναν την κιβωτό της Διαθήκης μαζί τους, το σύμβολο της παρουσίας του Θεού, τότε θα νικούσαν.
Λες και το σύμβολο του Θεού αναγκάζει, υποχρεώνει το Θεό να τους προστατέψει. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν τη μάχη, να σκοτωθούν οι γιοι του Ηλεί, να χαθεί η κιβωτός. Γιατί; Επειδή πίστευαν πως με την κιβωτό μπορούν να χειραγωγήσουν το Θεό. Αυτό το πίστευαν οι ειδωλολάτρες. Οι Φιλισταίοι όταν έμαθαν πως ήρθε η κιβωτός του Θεού φοβήθηκαν, γιατί έτσι πίστευαν για τους δικούς τους θεούς. Πως το ομοίωμα του θεού που λάτρευαν, έχει μέσα του οντολογικά ένα μέρος από το θεό αυτό. Αν λοιπόν έχω μαζί μου το αγαλματάκι, ή το εικονίδιο, τότε η παρουσία του θεού μου είναι εγγυημένη.
Οι άνθρωποι αυτοί, ο Ηλεί, οι γιοί του, ο λαός τις μέρες του Ιερεμία, από λατρευτές γίνονται «ληστές» του Θεού, γιατί λήστευαν τη δόξα Του. Του έπαιρναν αυτό που είναι δικαιωματικά δικό Του. Ποιο ήταν αυτό; Αρνούνταν την εξουσία που ο Θεός είχε πάνω τους. Δεν αναγνώριζαν πως η ζωή τους ανήκει στο Θεό. Με τη συμπεριφορά τους δεν του έδιναν δόξα. Είχαν μια ειδωλολατρική εικόνα για το Θεό. Πίστευαν πως η θρησκεία είναι μια συναλλαγή, όπως οι ειδωλολάτρες. Δίνεις στο Θεό αυτό που ζητάει, και μετά τον έχεις στην τσέπη, να σου κάνει τα χατίρια.
(Δεν μοιάζει με το ευαγγέλιο της ευημερίας αυτό και στην ευαγγελική του εκδοχή; Αν είμαι πιστός στο Θεό και τυπικός και υπακούω, και είμαι γεμάτος με το Πνεύμα, τότε κακό δεν θα μου συμβεί. Κλείνει η παρένθεση).
Αυτό λέει ο Χριστός πως έκαναν στις μέρες Του. Λήστευαν το Θεό, γιατί αντί να βλέπουν το ναό σαν τον τόπο της μετάνοιας και της προσευχής, τον χρησιμοποιούσαν για προσωπικό τους όφελος. Λήστευαν πάλι από το Θεό τη δόξα Του.
 Ζούμε σε μια <<Ορθόδοξη>> χώρα και βρίσκουμε την ευκαιρία για επιβεβαίωση της κριτικής που ασκούμε. Καθώς πολύς κόσμος λανθασμένα πιστεύει πως με τις εικόνες έχει την προστασία και την ευλογία του Θεού. Καθώς βλέπουμε τα σκάνδαλα που τακτικά βγαίνουν στην επιφάνεια με εικόνες που υποτίθεται κάνουν θαύματα και τρέχει το χρήμα.
Μήπως ξεχνάμε Την προσμονή, όπως αναφέραμε πριν, πως αν δώσουμε στο Θεό αυτό που νομίζουμε πως ζητάει, τότε η υπόλοιπη ζωή είναι δική μας, και ο Θεός θα μας κάνει τα χατίρια. Πιστεύουμε πως η σωτηρία είναι ένα εισιτήριο για τον ουρανό ουσιαστικά. Πολλές φορές λανθασμένα διδάσκουμε ένα χριστιανισμό που κάνει το Χριστό «αξεσουάρ», ένα πράγμα σαν τη δεύτερη ξένη γλώσσα, για να είμαστε εξασφαλισμένοι, σαν την ασφάλεια ζωής. Ξεχνούμε πως ο Χριστός κάλεσε τους ανθρώπους σε μετάνοια και πίστη. Μας κάλεσε να χάσουμε τη ζωή μας, να πεθάνουμε ως προς τον παλιό τρόπο ζωής για να ζήσουμε πραγματικά. Μας είπε πως η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή. Τα έργα δεν σώζουν, πράγματι. Μετά τη μετάνοια όμως, την αναγέννηση και τη δικαίωση δεν μπορούν να μην υπάρχουν.
Νοιώθουμε ασφαλείς η 2η, 3η, 4η γενιά αν τα παιδιά μας έρχονται στην Εκκλησία, νοιώθουμε εμείς ασφαλείς γιατί πάντα εδώ είμασταν, αλλά οι επιλογές μας στη δουλειά, στο γάμο, στα χρήματα, στο χρόνο, φανερώνουν ανθρώπους που ζουν για τον κόσμο κι όχι για τη βασιλεία του Θεού. Εφησυχάζουμε κι εμείς και τα παιδιά μας, με ωραίες ώρες λατρείες που λατρεύουν κι αυτά κι εμείς ένα Θεό που μόνο στη φαντασία μας υπάρχει γιατί δεν συνειδητοποιούμε πως έχει απόλυτα δικαιώματα επάνω μας. Διδάσκουμε ένα χριστιανισμό που μπορεί να πιστεύεις χωρίς να μετανοείς και να λατρεύεις το Θεό χωρίς να Τον φοβάσαι.
Τα λόγια του Χριστού είναι και για μας σημαντικά σήμερα. Γινόμαστε κι εμείς οι σύγχρονοι  ληστές της δόξας Του. Η λύση όπως πάντα είναι η γνήσια μετάνοια, η συντριβή μπροστά το Θεό, το ολοκληρωτικό δόσιμο άνευ όρων στο Χριστό.
Μέσα σε αυτό που κάνει ο Χριστός καθώς στέκεται και τους διώχνει όλους, υπάρχουν κάποιοι που τους δέχεται. Έχετε προσέξει ποιοι είναι;
14 Εκεί στο ναό τον πλησίασαν κουτσοί και τυφλοί, και τους θεράπευσε. 15 'Οταν είδαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς τα θαύματα που έκανε, και τα παιδιά να φωνάζουν μέσα στο ναό και να λένε «δόξα στον Υιό του Δαβίδ», αγανάκτησαν 16 και του έλεγαν: «Δεν ακούς τι λένε αυτοί;» «Και βέβαια τ' άκουσα», τους απάντησε ο Ιησούς. «Αλλά κι εσείς δε διαβάσατε ποτέ στην Γραφή, πως  από το στόμα των νηπίων και των βρεφών έκανες να βγει τέλειος ύμνος;»  (Ματθαίος 21:12-16).
Προσέξτε, αν η αληθινή θρησκεία δεν είναι να αγοράζεις και να πουλάς, αν δεν είναι οι πλούσιοι θρησκευτικοί οργανισμοί του παρελθόντος και του παρόντος, τότε τι είναι; Τι μας δείχνει την καρδιά του Θεού; Μας τη δείχνουν αυτοί στους οποίους δεν δίνουμε σημασία. Αυτοί που μας ενοχλούν. Οι άρρωστοι και τα παιδιά.
Στο ίδιο σημείο που διώχνει όλους τους εμπόρους και εμποδίζει τη λειτουργία του ναού, εκεί δέχεται αυτούς που έχουν ανάγκη και τους θεραπεύει. Στο επόμενο κεφάλαιο του Ματθαίου, θυμάστε ποια παραβολή λέει ο Χριστός; Την παραβολή όπου η βασιλεία του Θεού μοιάζει μ’ ένα βασιλικό γάμο όπου ο Θεός καλεί και κανείς δεν πάει. 8 Τότε λέει στους δούλους του: "το τραπέζι του γάμου είναι έτοιμο, μα οι καλεσμένοι δε φάνηκαν άξιοι. 9 Πηγαίνετε, λοιπόν, στα σταυροδρόμια κι όσους βρείτε καλέστε τους στους γάμους". 10 Βγήκαν τότε οι δούλοι στους δρόμους και μάζεψαν όλους όσους βρήκαν, κακούς και καλούς. Η αίθουσα του γάμου γέμισε από συνδαιτυμόνες (Ματθαίος 22:8-10).
Το βασικό δίδαγμα είναι πως στη βασιλεία του Θεού δεν μπαίνουν όσοι είναι θρησκευόμενοι, αλλά όσοι πηγαίνουν στο Χριστό αναγνωρίζοντας πως τον έχουν ανάγκη. Κι αυτοί είναι πιο έτοιμοι. Όπως έτοιμοι αλλού είπε ο Χριστός είναι οι τελώνες και οι πόρνες και όχι οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Αλλά αυτοί που αναγνωρίζουν την ανάγκη τους για μετάνοια, συγχώρηση και συμφιλίωση με το Θεό.
Και τα παιδιά; Τα παιδιά ψάλλουν «δόξα στον Υιό του Δαβίδ».  Προφανώς δεν το έκαναν καλλίφωνα, ούτε ακολουθώντας το πρωτόκολλο. Αυτά όμως αναγνώρισαν στο Χριστό κάτι. Σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις ο Χριστός έχει πει πως πρέπει να γίνουμε σαν τα παιδιά για να μπούμε στη βασιλεία των ουρανών. Σας βεβαιώνω πως αν δεν αλλάξετε κι αν δε γίνετε σαν τα παιδιά, δε θα μπείτε στη βασιλεία του Θεού (Ματθαίος 18:3). Αφήστε τα παιδιά και μην τα εμποδίζετε να 'ρθούν κοντά μου, γιατί η βασιλεία του Θεού ανήκει σε ανθρώπους που είναι σαν κι αυτά (Ματθαίος 19:14).
Η θρησκεία που είναι αποδεκτή από το Θεό είναι αυτή που αναγνωρίζει με απλότητα και πιστότητα ποιος είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, ο Σωτήρας, ο Κύριος.
Τι αντίθεση! Ο Θεός να υποδέχεται τους χωλούς και τους τυφλούς και τα παιδιά και να διώχνει τους δασκάλους του νόμου, τους Φαρισαίους, τους ιερείς, τους Λευίτες.  
Διαβάζουμε λίγο νωρίτερα στη διήγηση του Ματθαίου: 'Οταν μπήκε στα Ιεροσόλυμα, αναστατώθηκε όλη η πόλη. «Ποιος είναι αυτός;» ρωτούσαν (Ματθαίος 21:10). Αλήθεια ποιος είναι ο Θεός που λατρεύεις και λατρεύω σήμερα; Είσαι σίγουρος ότι τον ξέρεις; Είσαι σίγουρος πως μαζί Του είσαι τακτοποιημένος; Είσαι σίγουρος πως είναι ο Θεός της Γραφής κι όχι το δικό σου θρησκευτικό δημιούργημα; Τον έχεις πλησιάσει ταπεινά, ζητώντας να καθαρίσει την καρδιά σου, να αλλάξει τη ζωή σου, να γίνει για σένα προσωπικά Σωτήρας και Κύριος;
Μην παίζεις μαζί Του. Αν νοιώθεις οικείος με το Θεό, αλλά η πίστη σου τελικά δεν επηρεάζει τη ζωή σου, είσαι σε κίνδυνο. Μη χάσεις τον ουρανό. Ο Θεός είναι καρδιογνώστης. Σε αγαπάει τέλεια και θέλει να σε συγχωρήσει και να σε αλλάξει. Μη χάσεις την αληθινή ζωή για μια ψεύτικη. Έλα στο Χριστό άνευ όρων.
gec
Κυριακή, 
20 Απριλίου 2008

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Πήγαινε!

Eπέστρεψε στο Χριστό

Φυλαχτείτε από ένα σοβαρό σύνδρομο....

Που είναι οι άνδρες?

Τρέξε για τη ζωή σου!

Ξύπνα εκκλησία!

Προσευχηθείτε για τη δύναμη του Θεού

Υπάρχει Ένας Άλλος Κόσμος

Zώντας την αγάπη