Blogger Widgets




14 Δεκεμβρίου 2013

Ο Θαυμαστός Θεός μας!

  Λουκάς 1:39-56
 Όταν ο Θεός επεμβαίνει και σώζει, πριν από κάθε άλλη αντίδραση μας πρέπει να υπάρξει δοξολογία, η αναγνώριση και παραδοχή του ποιος είναι ο Θεός και η ευχαριστία για την επέμβασή Του.
Ας πάρουμε όμως, τα πράγματα από την αρχή. Μας λέει στο 1:39-40 τα εξής: Σηκωθείσα δε η Μαριάμ εν ταις ημέραις ταύταις, υπήγε μετά σπουδής εις την ορεινήν εις πόλιν Ιούδα, και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου και ησπάσθη την Ελισάβετ. 

Μόλις λοιπόν, η Παρθένος Μαρία άκουσε τα λόγια του Γαβριήλ, έτρεξε αμέσως στη συγγενή της, την Ελισάβετ. Ο άγγελος της είχε πει για την κατάσταση της Ελισάβετ, πως αυτή που ήταν στείρα, τώρα στα γηρατειά της θα αποκτούσε παιδί, γιατί τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο για το Θεό. Τρέχει λοιπόν, να δει αυτό το σημάδι που της έδωσε ο Θεός, την επιβεβαίωσή Του.
          Το ταξίδι αυτό αδελφοί δεν ήταν και εύκολο. Μιλάμε για μια απόσταση μεγάλη πάνω από 100 χιλιόμετρα, που θα διαρκούσε, 3 ή 4 μέρες. 
Γιατί πήγε εκεί; Κάποιοι δύσπιστοι λένε πως έφυγε για να κρύψει την εγκυμοσύνη της από τους Ναζαρηνούς. Αλλά αν αυτός ήταν ο λόγος, γιατί να γυρίσει σε 3 μήνες, όπως διαβάζουμε ότι έγινε (1:56). Η αλήθεια είναι πως η Μαρία έφυγε επειδή αυτή ήταν η άμεση αντίδραση της υπακοής της. Το έκανε για να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Θεού στη ζωή της. Και το έκανε με «σπουδή.

Μπαίνει λοιπόν, μέσα στο σπίτι του Ζαχαρία και αγκαλιάζει και φιλάει την Ελισάβετ. Και τότε παράξενα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν. Ακολουθεί ένας χαιρετισμός που δεν είναι συνηθισμένος, δεν είναι ανθρώπινος. Είναι κάτω από την έμπνευση και την οδηγία του Αγίου Πνεύματος. Καθώς η Ελισάβετ ακούει την Μαρία να την χαιρετάει, το μωρό που είναι μέσα της «σκιρτάει».  Και μη μας φαίνεται παράξενο αδελφοί μου. Τα βρέφη ακόμη πριν ακόμη γεννηθούν καταλαβαίνουν πολλά από αυτά που γίνονται. Πόσο μάλλον ένα βρέφος για το οποίο ο Γαβριήλ είχε πει στον Ζαχαρία τον πατέρα του ότι θέλει πληρωθή Πνεύματος Αγίου έτι εκ κοιλίας της μητρός αυτού (Λουκάς 1:15).
Καθώς το μωρό σκιρτάει, η Ελισάβετ πληρώνεται με το Άγιο Πνεύμα. Και αυτά που λέει είναι λόγια που θα τα έλεγε ένας προφήτης.  Διακηρύττει την θεϊκή σημασία των όσων συμβαίνουν. Δεν είναι μόνο το δικό της ενθουσιώδες καλωσόρισμα. Είναι μια αποκάλυψη του σχεδίου του Θεού.
          Πώς ξέρει η Ελισάβετ για το μωρό που έχει στην κοιλιά της η Μαρία; Της το είπε η Μαρία; Μπορεί, αλλά ο Λουκάς δεν μας το λέει. Αντίθετα φαίνεται πως η Ελισάβετ δια του Αγίου Πνεύματος καταλαβαίνει ποιος την επισκέπτεται: Η μητέρα του Κυρίου της! Αποκαλεί το βρέφος στην κοιλιά της Μαρίας, τον «Κύριό» της! Αποκαλεί την Μαρία ευλογημένη ανάμεσα στις γυναίκες. Αλλά ας μην βιαστούμε και βγάλουμε συμπεράσματα για τη θέση της Παρθένου, περισσότερα από ότι πρέπει. Ο ίδιος ο Λουκάς είναι ο μόνος που μας διασώζει μια στιχομυθία από τη διακονία του Χριστού, προφανώς για να θυμόμαστε πως ναι μεν η Μαρία ήταν η ευλογημένη ανάμεσα στις γυναίκες, και αυτήν διάλεξε ο Θεός για να φέρει στον κόσμο τον Χριστό, αλλά αυτό που μετράει περισσότερο είναι η υπακοή στον Λόγο του Θεού. Γράφει στον Λουκά 11:27-28, Και ενώ αυτός έλεγε ταύτα, γυνή τις εκ του όχλου υψώσασα φωνήν, είπε προς αυτόν· Μακαρία η κοιλία ήτις σε εβάστασε, και οι μαστοί, τους οποίους εθήλασας. Αυτός δε είπε· Μακάριοι μάλλον οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάττοντες αυτόν. Και αυτή η δήλωση βάζει τα πράγματα στη σωστή προοπτική και για την Παρθένο Μαρία, αλλά και για όλους μας.
          Η Ελισάβετ πρώτον, διακηρύττει πως η Μαρία είναι ευλογημένη και πως ο καρπός της κοιλιάς της είναι ευλογημένος. Στην Παλαιά Διαθήκη ακόμη θεωρούνταν ευλογία να μπορεί κάποιος να κάνει παιδιά. Τα παιδιά ήταν μια από τις ευλογίες που έδινε ο Θεός όταν υπήρχε υπακοή. Στο Δευτερονόμιο 7:12 και 13 γράφει: Και εάν ακούητε τας κρίσεις ταύτας και φυλάττητε και εκτελήτε αυτάς, θέλει φυλάξει Κύριος ο Θεός σου εις σε την διαθήκην και το έλεος, τα οποία ώμοσε προς τους πατέρας σου και θέλει σε αγαπήσει και σε ευλογήσει και σε πληθύνει, και θέλει ευλογήσει τον καρπόν της κοιλίας σου και τον καρπόν της γης σου, τον σίτόν σου και τον οίνόν σου και το έλαιόν σου, τας αγέλας των βοών σου και τα ποίμνια των προβάτων σου, εν τη γη την οποίαν ώμοσε προς τους πατέρας σου να δώση εις σε. Τα ίδια λέει και στο κεφάλαιο 28:1, 4. Ή ακόμη οι απόγονοι οφείλονταν εκτός από την υπακοή στη ιδιαίτερη φροντίδα του Θεού. Θυμάστε τι είπε ο Ιακώβ στη Ραχήλ; Μήπως είμαι εγώ αντί του Θεού όστις σε εστέρησεν από καρπού κοιλίας; (Γένεση 30:2). Το να μπορεί το ζευγάρι να κάνει παιδιά ήταν, και είναι ευλογία από τον Θεό.
Και μετά τι κάνει; Εκφράζει την ταπείνωσή της στο εδάφιο 43 στην αρχή: Και πόθεν μοι τούτο; Από που κι ως που σε μένα τέτοια τιμή; να έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς μέ; Αυτά τα λόγια περιέχουν αλήθειες που μόνο με αποκάλυψη Αγίου Πνεύματος μπορεί να έγιναν γνωστές. Η Ελισάβετ τελικά θαυμάζει το ότι ο Μεσσίας την επισκέπτεται! Και θαυμάζει που η συγγενής της, είναι αυτή που θα Τον φέρει στον κόσμο.
          Το τελευταίο που εκφράζει η Ελισάβετ είναι η ευλογία προς την Μαρία. Και μακαρία η πιστεύσασα, διότι θέλει γείνει εκπλήρωσις των λαληθέντων προς αυτήν παρά Κυρίου. Είσαι μακάρια γιατί έχεις πιστέψει. Είσαι μακάρια γιατί σε αυτόν που πιστεύει εκπληρώνονται αυτά που έχει πει ο Θεός. Η Μαρία είναι ευλογημένη γιατί έχει πιστέψει ότι ο Θεός θα κάνει όσα της έχει πει.
          Πριν προχωρήσουμε στον ύμνο της Μαρίας, υπάρχουν μερικά πράγματα που μας διδάσκει αυτή η περικοπή. Εξάλλου έχει συμπεριληφθεί στο Λόγο του Θεού, όχι μόνο για να μας διηγηθεί γεγονότα και να μεταδώσει γνώση, αλλά για να επηρεάσει τη ζωή μας. Για να μας διδάξει για τον Θεό και για μας. 
          Το πρώτο είναι η πίστη στις υποσχέσεις του Θεού. Η Μαρία επειδή έχει πραγματικά πιστέψει αυτά που της είπε ο άγγελος, ανταποκρίνεται στο κάλεσμά Του. Τρέχει στην Ελισάβετ. Τρέχει να δει αυτό που της είπε. Δεν είναι μικρό πράγμα, μια γυναίκα στα γηρατειά της να αποκτήσει παιδιά. Ο Θεός μας ζητάει να εμπιστευθούμε τα σχέδιά Του. Αν και συχνά αυτά που μας ζητάει, ο τρόπος ζωής ο δικός Του, στα μάτια του κόσμου είναι παράλογος και μας φέρνει σε σύγκρουση με το πως σκέφτονται οι άνθρωποι έξω. Μας ζητάει να Τον εμπιστευθούμε.
          Το δεύτερο που μαθαίνουμε είναι πως καθώς εμείς από τη μεριά μας εμπιστευόμαστε τον Θεό και ευλογούμαστε, η εκπλήρωση των όσων ο Θεός έχει υποσχεθεί στη ζωή μας, είναι σίγουρη, επειδή ο Θεός είναι πιστός και θα εκτελέσει αυτά που μας έχει πει.
          Η ευλογία, η μακαριότητα έρχεται όχι σε αυτούς που λένε ότι εμπιστεύονται, αλλά σε αυτούς που εμπιστεύονται πραγματικά. Γιατί ο Θεός είναι πιστός, και όσους εμπιστεύονται τους τιμάει με τη χαρά του Αγίου Πνεύματος. Κοιτάξτε πως αυτές οι δύο γυναίκες χαίρονται που είναι κομμάτι στο σχέδιο του Θεού. Και ο Θεός επίσης τιμάει αυτούς που Τον εμπιστεύονται, εκπληρώνοντας, κάνοντας αυτά που έχει πει: μακαρία η πιστεύσασα, διότι θέλει γείνει εκπλήρωσις των λαληθέντων προς αυτήν παρά Κυρίου.  
          Η εμπιστοσύνη αδελφοί μου στα λόγια του Θεού είναι το κλειδί της επιτυχίας στην πνευματική ζωή. Η πίστη στις υποσχέσεις Του είναι η βασική προϋπόθεση για να εκπληρωθούν αυτές οι υποσχέσεις στη ζωή μας. Η εμπιστοσύνη, που οδηγεί στην υπακοή είναι το κλειδί για την πλήρωση του Αγίου Πνεύματος. Δεν υπάρχουν συνταγές αδελφοί για την πνευματική ζωή. Είτε εμπιστευόμαστε τη σοφία του Θεού και υπακούμε, είτε όχι. Είτε εμπιστευόμαστε και γεμίζουμε με την παρουσία Του και γίνεται απόλαυση η χριστιανική ζωή, είτε διαλέγουμε πόσο θα υπακούμε, πότε και αν, και το αποτέλεσμα θα είναι τσαλαβούτημα στα νερά.
          Αδέλφια μου πριν προχωρήσουμε θέλω να το σκεφτούμε. Ο Λόγος του Θεού περιγράφει καταπληκτικά την χριστιανική ζωή. Την περιγράφει ως ζωή άφθονη, γεμάτη ειρήνη που ξεπερνάει το ανθρώπινο λογικό. Ζωή γεμάτη χαρά, δύναμη Αγίου Πνεύματος, γεμάτη καρπό, ελευθερία από τη δύναμη της σάρκας, του  κόσμου, της αμαρτίας.  Τα έχουμε στη ζωή μας; Αν όχι, ψάξε την αιτία στην υπακοή και εμπιστοσύνη σου. Τι έχεις σπείρει στη ζωή σου ως τώρα; Τι επιλογές έχεις κάνει; Τιμούν το Θεό; Είναι επιλογές που θα τις έκανε ένας χριστιανός σύζυγος, μια χριστιανή σύζυγος, πατέρας, μητέρα, ένας χριστιανός εργοδότης, επαγγελματίας, ένας χριστιανός γιος ή κόρη; Δεν έρχεται η πλήρωση του Αγίου Πνεύματος μόνο όταν ψάλλουμε πολύ, ή όταν συγκινηθούμε μόνο. Έρχεται με τη υπακοή μας, με την εμπιστοσύνη μας. Και ξέρεις κάτι; Δεν είναι υποχρέωση. Είναι ένα δικαίωμα που ο Θεός μας το χαρίζει. Να ζούμε γεμάτοι από Εκείνον. Και ο Θεός μέσα από εμάς να κάνει θαυμαστά.
          Ας το σκεφτούμε: τι έχουμε σπείρει στη ζωή μας; Στις οικογένειές μας; Στις καριέρες μας; Έχουμε τιμήσει τον Θεό; Ή όπου ζοριστήκαμε κάναμε πίσω; Αν έγινε έτσι, ο δρόμος για την ευλογία, είναι η μετάνοια. Είναι να παραδεχτώ τις λάθος επιλογές μου. Και ας μου στοιχίσει αυτό οικονομικά, ή στις σχέσεις μου. Γιατί τελικά στο Θεό θα σταθούμε μια μέρα όλοι μπροστά για να δώσουμε λόγο, και του Θεού η γνώμη πρέπει να μετράει πάνω από όλα. Δεν θα δώσουμε λόγο ούτε στον πατέρα ή μητέρα μας, ούτε στον άντρα μας, ούτε στη γυναίκα μας, ούτε στον εργοδότη μας, ούτε στον υπάλληλό μας. 
          Σπείρε υπακοή στη ζωή σου. Σπείρε εμπιστοσύνη στη σοφία του Θεού. Μη προσπαθείς να θάψεις στη σκέψη σου ότι μια μέρα θα σταθούμε μπροστά Του. Σπείρε υπακοή γιατί αυτός είναι ο δρόμος της ελευθερίας. Αυτός είναι ο δρόμος για να ζήσεις την ομορφιά, τη δύναμη του Θεού, την παρουσία Του, την πλήρωση του Αγίου Πνεύματος.
Στη συνέχεια η Μαρία αρχίζει και δοξάζει τον Θεό. Ας δούμε από κοντά τι λέει. Ο ύμνος είναι στο ίδιο μοτίβο με τραγούδια της ΠΔ που άνδρες και γυναίκες έψαλλαν ύμνους, σαν ανταπόκριση στις δυναμικές πράξεις του Θεού στον Ισραήλ. Θυμάστε τέτοιους ύμνους; Του Μωϋσή στην Έξοδο 15:1-18, της Δεβόρας στους Κριτές 5:1-31, της Μαριάμ της αδελφής του Μωυσή στην Έξοδο 15:19-21, κλπ.
Και ξέρετε αδελφοί, όπως ήδη το είπαμε, όταν ο Θεός επεμβαίνει και κάνει κάτι για τον λαό Του, η μόνη πρέπουσα ανταπόκριση είναι η δοξολογία. Μοιάζει επίσης πολύ αυτός ο ύμνος με της Άννας, της μητέρας του Σαμουήλ (Α΄ Σαμουήλ 2:1-10). Και οι δύο ύμνοι υψώνουν την μεγαλοσύνη του Θεού. Και οι δύο γυναίκες αυτο-αποκαλούνται  «η δούλη του Κυρίου» (Λουκάς 1:48, Α΄Σαμ. 2:11), που δείχνει την διαθεσιμότητά τους. Και οι δύο αναγνωρίζουν πως ο Θεός έχει ένα σκοπό να εκτελέσει με την γέννα του παιδιού.
Πρώτον, ας διαβάσουμε τα εδάφια 46-49 με τα οποία δοξάζει τον Θεό για αυτά που ο Θεός έκανε στη δική της ζωή:
46 Και είπεν η Μαριάμ· Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον
47 και ηγαλλίασε το πνεύμά μου εις τον Θεόν τον Σωτήρά μου,
48 διότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Επειδή ιδού, από του νυν θέλουσι με μακαρίζει πάσαι αι γενεαί·
49 διότι έκαμεν εις εμέ μεγαλεία ο δυνατός και άγιον το όνομα αυτού,
Η Μαρία διακηρύττει πόσο μεγάλος είναι ο Θεός, και πως είναι Σωτήρας της. Αυτή η έκφραση δείχνει πόσο ταπεινή είναι, πως σκέφτεται για τον εαυτό της. Ήξερε, καταλάβαινε πως και η ίδια είχε ανάγκη σωτηρίας.
Είναι ένα απλό κορίτσι από κάποιο χωριό, άγνωστη στον κόσμο που όμως, ο Θεός τη διάλεξε για τα σχέδιά Του. Είναι ευλογημένη, όχι επειδή έχει κάποια αγιότητα, ή αξία μόνη της, αλλά επειδή η σωτηρία του Θεού πραγματοποιείται και αυτή παίρνει μέρος.
Εσύ και εγώ γιατί είμαστε μακάριοι; Για ποιους λόγους αγαλλιάζει το δικό μας πνεύμα; Γιατί νοιώθουμε ευτυχισμένοι; Μόνο επειδή τα πράγματα  πάνε καλά; Και αυτός είναι σωστός λόγος. Για τα παιδιά του Θεού όμως, δεν είναι ο μόνος λόγος. Τα παιδιά του Θεού χαίρονται τη παρουσία του Θεού, την παρέα του Θεού, την κοινωνία μαζί Του. Τα παιδιά του Θεού απολαμβάνουν να δοξάζουν. «Αγαλλίασε το πνεύμα μου για το Θεό το σωτήρα μου». Υπάρχει μια βαθιά ευχαρίστηση και απόλαυση που την γνωρίζουν μόνο όσοι την έχουν ζήσει (αν και είναι διαθέσιμη για όλους), γιατί δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από την παρουσία του Θεού. Και επίσης λέει στον ύμνο πως αγαλλίασε το πνεύμα μου για το Θεό το σωτήρα μου γιατί επέβλεψε επί την ταπείνωση της δούλης του, και τώρα θα με μακαρίζουν όλες οι γενιές επειδή έκανε μεγαλεία σε μένα ο δυνατός! Με άλλα λόγια, επειδή ο Θεός με χρησιμοποιεί για τα σχέδια Του. 
Θες να είσαι μακάριος; Θέλεις οι επόμενες γενιές να σε μακαρίζουν; 
Πάρε μέρος στα σχέδια του Θεού. Ζήτησέ Του να σε χρησιμοποιήσει.
Βλέπετε οι πραγματικά  πνευματικοί άνθρωποι, δεν ασχολούνται με τον εαυτό τους, στην Αγία Γραφή. Ούτε δοξάζουν τον Θεό για καλά που επέτρεψε να κάνουν στη ζωή τους. Δεν αυτοπροβάλονται, αλλά Τον λατρεύουν και το πάθος τους είναι η συμμετοχή στα θεία σχέδια, το δικό τους μέρος σε αυτά που κάνει ο Θεός. Γιατί καταλαβαίνουν πως Αυτός ο μεγάλος Θεός δεν τους χρωστάει τίποτα και είναι τιμή, είναι προνόμιο να είναι κάποιος κομμάτι της εκπλήρωσης των σχεδίων του Θεού.
          Στη συνέχεια η Μαρία δοξάζει το Θεό για τις θαυμαστές πράξεις που έχει κάνει στους ανθρώπους γενικά στα εδάφια 50 ως 53: Αναφέρει συγκεκριμένα έξι πράγματα που έκανε ο Θεός: Και το έλεος αυτού εις γενεάς γενεών επί τους φοβουμένους αυτόν. Ενήργησε κραταιώς διά του βραχίονος αυτού· διεσκόρπισε τους υπερηφάνους κατά τα διανοήματα της καρδίας αυτών. Εκρήμνισε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν από αγαθά και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
Με απλά λόγια και η Νέα Μετάφραση της Βιβλικής Εταιρείας το αποδίδει πολύ όμορφα: Έδειξε έμπρακτα τη δύναμή του: διασκόρπισε τους περήφανους και χάλασε τα σχέδια που είχανε στο νου τους. Καθαίρεσε άρχοντες από τους θρόνους τους και ταπεινούς ανύψωσε. Ανθρώπους που πεινούσαν τους γέμισε αγαθά και πλούσιους τους έδιωξε με χέρια αδειανά.
          Τι σημαίνουν όλα αυτά; Και πως όλα αυτά αποτελούν τους λόγους για τους οποίους μπορεί κάποιος να δοξάσει τον Θεό; Αν προσέξατε όλα αυτά περιγράφουν αντιθέσεις. Και δείχνουν πως ο Θεός με τη δύναμή του αντιστρέφει τη ζωή όπως ο άνθρωπος την έχει καταντήσει. Στον κόσμο μας οι περήφανοι κυβερνούν και εκμεταλλεύονται. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό λέμε με νόημα. Ο Θεός όμως δείχνει τη δύναμή Του σκορπώντας τους περήφανους. Τους χαλάει τα σχέδια. Τους άρχοντες που αντί να υπηρετούν τα έθνη τα εκμεταλλεύονται, τους καθαιρεί. Παράδειγμα ο Σαντάμ. Θυμάμαι το σχόλιο της δημοσιογράφου να λέει, η ειρωνεία είναι πως η τρύπα που τον βρήκαν στην αντίθετη μεριά του ποταμού όπου απέναντι ήταν τα παλάτια που ο ίδιος είχε χτίσει. Αυτούς που είναι πλούσιοι τους διώχνει με χέρια αδειανά. Αντίθετα υψώνει τους ταπεινούς και ταΐζει τους πεινασμένους.
          Και προσέξτε όλα αυτά δεν δείχνουν απλά την κρίση του Θεού. Είναι και η κρίση του Θεού μέσα σε αυτά. Είναι όμως και κάτι ακόμη. Καθώς ο Θεός κρίνει ταυτόχρονα δείχνει έλεος σε αυτούς που με δέος Τον υπακούνε. Έτσι διαβάσαμε. Ο Θεός δείχνει το δυνατό Του χέρι και δίνει το έλεος Του όχι σε αυτούς που πιστεύουν στον εαυτό τους, αλλά σε αυτούς που πιστεύουν στο Θεό. Αυτοί που περνάνε καλά εκμεταλλευόμενοι τους άλλους, δε θα περάσουν καλά με το Θεό. Γιατί ο Θεός βλέπει τη ζωή αλλιώς. Είναι κυρίαρχος. Είναι δίκαιος. Και όπως στο παρελθόν έχει δείξει τη δικαιοσύνη Του, έτσι και στο μέλλον θα έρθει μια μέρα διαβάζουμε στην Αγία Γραφή που κάθε παρακοή θα λάβει δίκαιη ανταπόδοση.
          Τι σημαίνει αυτό για μας; 
Σημαίνει πως η δική μας συμπεριφορά πρέπει να μοιάζει στου Χριστού. 
Αν ο Θεός νοιάζεται για αυτούς που οι άνθρωποι παραμελούν, για τους κοινωνικά περιθωριοποιημένους, για τους φτωχούς για τους αδύναμους, θα πρέπει να νοιαζόμαστε και εμείς για αυτούς. 
Το ευαγγέλιο με άλλα λόγια, έχει και κοινωνικές προεκτάσεις. 
Δεν μπορείς να είσαι χριστιανός και να υποστηρίζεις την αδικία και την εκμετάλλευση, ούτε στο σπίτι σου, ούτε στη δουλειά σου, σε καμιά περίπτωση.
          Σημαίνει ακόμη πως πρέπει να προσέχουμε τη δική μας καρδιά ώστε να κρατάμε κάθε δέσιμο με υλικά πράγματα σε απόσταση ασφαλείας. Γιατί αν στις καρδιές μας φωλιάσει η αγάπη για τη ανθρώπινη δύναμη και το χρήμα, τότε δεν θα ζούμε για τον Θεό. Θα ταυτιστούμε με τους περήφανους, τους άρχοντες, τους πλούσιους, που ζουν για τον εαυτό τους, αδιαφορώντας για τους άλλους.
          Και τελειώνει ο ύμνος αυτός με μια αναφορά στην πιστότητα του Θεού. Εδάφια 54 και 55: Εβοήθησεν Ισραήλ τον δούλον αυτού, ενθυμηθείς το έλεος αυτού, Καθώς ελάλησε προς τους πατέρας ημών, προς τον Αβραάμ και προς το σπέρμα αυτού εις τον αιώνα.  
Τι σημαίνει αυτό; 
Πως ο Θεός έκανε ό,τι έκανε στη ζωή της, θα φέρει τον Μεσσία χρησιμοποιώντας την ίδια, γιατί είναι Θεός που δεν ξεχνάει. Έδωσε υπόσχεση ελευθερίας από τον Αβραάμ ακόμη. Και τώρα ήρθε η ώρα να πραγματοποιηθεί. Είναι ο Θεός που είναι πιστός στη διαθήκη Του. Που δεν αθετεί τις υποσχέσεις Του. Αν λοιπόν, ο Θεός είναι τόσο πιστός που να μην ξεχάσει την υπόσχεση, τη διαθήκη που έκανε με τον Αβραάμ τόσα χρόνια πριν, αυτό σημαίνει πως είναι πιστός και στις υποσχέσεις που έχει δώσει σε εμάς σήμερα στον Λόγο Του.
          Αυτό σημαίνει πως και σήμερα θα τηρήσει το Λόγο Του. Και σήμερα για παράδειγμα, απαντάει στις προσευχές μας. Και σήμερα συγχωρεί τους μετανοημένους αμαρτωλούς. Θα κρατήσει την υπόσχεσή Του για την δεύτερή του έλευση. Θα ξαναέρθει. Μας ετοιμάζει σπίτι στον ουρανό. Όταν υπόσχεται ειρήνη στην καρδιά μας, την δίνει. Είναι πιστός. Όταν του ζητάμε στην προσευχή απαντάει.
Με λίγα λόγια ο ύμνος αυτός της Παρθένου Μαρίας, μας κάνει να σκεφτούμε πάλι ποιος είναι ο Θεός στον Οποίο πιστεύουμε. Η Μαρία στρέφει την προσοχή μας, όχι στον εαυτό της, αλλά στον Θεό. Αυτός είναι το αντικείμενο της δικής της λατρείας και Αυτός πρέπει να είναι το αντικείμενο της δικής μας λατρείας. 
Είναι ο Θεός που δείχνει ευμένεια στους δούλους Του (εδ. 48), που κάνει έργα θαυμαστά (εδ. 49). Είναι ο Θός που έχει έλεος από γενιά σε γενιά σε όσους Τον φοβούνται (εδ. 50).
 Είναι ο Θεός που δείχνει την εξουσία και τη δύναμή Του στην πράξη (εδ. 51). Το κάνει καθώς ανατρέπει την αδικία για να φέρνει δικαιοσύνη, καθώς ταπεινώνει τους περήφανους και να υψώνει τους ταπεινούς (εδ. 51-52). Είναι αυτός που χορταίνει τους πεινασμένους και τους πλούσιους τους κάνει φτωχούς (εδ. 53). Είναι ο Θεός που κρατάει τις υποσχέσεις Του (εδ. 54-55). και που αξίζει επειδή είναι πιστός να Τον εμπιστευόμαστε.
Εύχομαι να γνωρίσεις αυτόν τον Θεό και Αυτός να σου αλλάξει τη ζωή. Μπορείς μέσω του Χριστού. Σε καλεί με μετάνοια και πίστη να έρθεις να ζητήσεις συγχώρεση για τις αμαρτίες σου και να σε κάνει καινούργιο κτίσμα.
Και εύχομαι  να σε χρησιμοποιήσει για τα σχέδιά Του, ώστε και εσύ να είσαι μακάριος. Και όταν θα έρθει αυτή η ώρα, μην την κλωτσήσεις την ευκαιρία.
 Μην πεις «όχι». Μπορεί να είναι καθώς θα μιλάς σε ένα συνάδελφο στη δουλειά, ή καθώς είσαι στη λαϊκή, ή στην ουρά στην τράπεζα. 
Μπορεί καθώς υπηρετείς μέσα από κάποια διακονία. Ή μπορεί ο Θεός να θέλει να αλλάξεις κάποια από τα σχέδιά σου. Ό,τι και να είναι, μην πεις όχι. Μη δειλιάσεις. Μη φοβηθείς. Ο Θεός σε κρατάει στα χέρια Του. Και όσο πιο αδύναμοι νοιώθουμε στην πραγματικότητα, τόσο πιο κατάλληλοι είμαστε.
 Και εύχομαι να γνωρίσεις από κοντά τι σημαίνει να «αγαλλιάζει το πνεύμα» στη δοξολογία, στη λατρεία. Τι ευτυχία που υπάρχει στην παρουσία Του, στην προσευχή.  Τι απόλαυση είναι να παίρνεις τους ψαλμούς και να τους λες εσύ στον Θεό, να παίρνεις το υμνολόγιο με την Γραφή σου για λίγα λεπτά κάθε μέρα, και να Τον λατρεύεις! 
Είναι Θεός θαυμαστός.
 Δεν είναι τυχαίο το ότι μετά τις δύο αναγγελίες για την θαυμαστή γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή από μια γριά γυναίκα και για την ακόμη πιο θαυμαστή, την υπερφυσική γέννηση του Χριστού από την Παρθένο, η διήγηση έχει δύο δοξολογίες! 
Η δοξολογία είναι η σωστή ανταπόκρισή μας. Η δοξολογία είναι απόλαυση, χαρά, ευλογία. 
 beee.gec

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Πήγαινε!

Eπέστρεψε στο Χριστό

Φυλαχτείτε από ένα σοβαρό σύνδρομο....

Που είναι οι άνδρες?

Τρέξε για τη ζωή σου!

Ξύπνα εκκλησία!

Προσευχηθείτε για τη δύναμη του Θεού

Υπάρχει Ένας Άλλος Κόσμος

Zώντας την αγάπη