Ο Κύριος Ιησούς είχε οδηγηθεί από το Πνεύμα στην έρημο, όπου Τον συνάντησε ο πειρασμός.
Μετά απ’ αυτό Τον οδήγησε το Πνεύμα στη Γαλιλαία, για να ξεκινήσει από εκεί τη διακονία αγάπης προς τους ανθρώπους. Αυτός ο υπάκουος άνθρωπος, ο Οποίος είχε νικήσει τον εχθρό και στον Οποίο η δύναμη του Αγίου Πνεύματος δεν περιορίστηκε καθόλου, ήταν πραγματικά κατάλληλος για την πραγματοποίηση των σκέψεων του Θεού σε σχέση με τον επίγειο λαό Του καθώς και σε σχέση με κάθε άνθρωπο.
Μετά απ’ αυτό Τον οδήγησε το Πνεύμα στη Γαλιλαία, για να ξεκινήσει από εκεί τη διακονία αγάπης προς τους ανθρώπους. Αυτός ο υπάκουος άνθρωπος, ο Οποίος είχε νικήσει τον εχθρό και στον Οποίο η δύναμη του Αγίου Πνεύματος δεν περιορίστηκε καθόλου, ήταν πραγματικά κατάλληλος για την πραγματοποίηση των σκέψεων του Θεού σε σχέση με τον επίγειο λαό Του καθώς και σε σχέση με κάθε άνθρωπο.
Ο Ιησούς ευεργετούσε από την παρουσία του Θεού τους ανθρώπους στη Γαλιλαία, εκείνο το τμήμα του Ισραήλ, όπου περιφρονήθηκε από τους Ιουδαίους. Στις συναγωγές δίδασκε το Λόγο του Θεού, εκ του οποίου ο Ίδιος ζούσε και ο οποίος διακήρυττε απελευθέρωση στο λαό. Έδειχνε επίσης το μέσο απελευθέρωσης. «Και εξήλθε η φήμη περί αυτού καθ’ όλην την περίχωρον» (εδ. 13-14).
Έτσι λοιπόν Εκείνος έφθασε στη Ναζαρέτ, όπου είχε ανατραφεί, όπου όμως δεν ζούσε πλέον. Η Καπερναούμ ονομαζόταν «εαυτού πόλη» (Ματθ. 9:1, Μαρκ. 2:1). Κατά τη συνήθεια Του λοιπόν πήγαινε στη συναγωγή τη μέρα του σαββάτου. Έδωσαν σ’ Αυτόν το βιβλία του προφήτη Ησαΐα. Εκείνος το άνοιξε και διάβασε τα δυο πρώτα εδάφια του κεφαλαίου 61: «Πνεύμα Κυρίου είναι επ’ εμέ, δια τούτο με έχρισε, με απέστειλε δια να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν, και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, δια να κηρύξω ευπρόσδεκτον Κυρίου ενιαυτόν». Όλοι είχαν στραμμένα τα βλέμματά τους στον Κύριο Ιησού, εντυπωσιασμένοι να βλέπουν το μεγαλωμένο μεταξύ τους στη θέση ενός ραββίνου ή γραμματέα. Ήταν ακόμη πιο εντυπωσιασμένοι, όταν Εκείνος επέστρεψε το βιβλίο στον υπηρέτη λέγοντάς τους: «Σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα ημών» (εδ. 21). Πράγματι οι κάτοικοι της Ναζαρέτ είχαν ανάμεσά τους Εκείνον, ο Οποίος ήταν περιεχόμενο αυτής και πολλών άλλων προφητειών: «Εκείνον τον οποίον έγραψαν … οι προφήται … Ιησούν τον υιόν του Ιωσήφ τον από Ναζαρέτ» (Ιωαν. 1:45). Ω να Τον είχαν αναγνωρίσει και δεχθεί, τί χαρά θα σήμαινε αυτό!
Κατά την προαναγγελία του Χριστού οι προφήτες επίσης ανήγγειλαν τις κρίσεις και τις ευλογίες, τις οποίες Εκείνος θα έφερνε. Η περικοπή αυτή του Ησαΐα επίσης περιείχε και τα δυο. Όμως ο Ιησούς κατά την ανάγνωση σταμάτησε πριν φθάσει στα λόγια: «Και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών» (Ησ. 61:2). Ο Κύριος έφερε τη χάρη και την αλήθεια – όχι όμως την προορισμένη για αργότερα κρίση. Κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ζωής Του εδώ στη γη Εκείνος αποτελούσε πλήρη ορισμό των λόγων, τους οποίους είχε διαβάσει στη Ναζαρέτ: ο χρισμένος με Άγιο Πνεύμα από τον Θεό για την εκτέλεση του έργου της χάριτος. Αυτά τα λόγια εκφράζουν τη θεία αγάπη, η οποία στρέφεται στον άνθρωπο, όσο μακριά κι αν ξέπεσε από τον Θεό ως συνέπεια της αμαρτίας.
Ο άνθρωπος καταλογίζεται μεταξύ των φτωχών, διότι αποστράφηκε τον Θεό, την πηγή κάθε αγαθού. Ως φυλακισμένος αναστενάζει υπό τη δουλεία του Σατανά και της αμαρτίας. Είναι τυφλός: Η αμαρτία τυφλώνει τη νόηση και εμποδίζει να δει τον εαυτό του, όπως τον βλέπει ο Θεός. Βρίσκεται στο σκοτάδει όπως ένας καταδικασμένος φυλακισμένος, καταπατημένος από τον κατήγορο και χωρίς δύναμη άμυνας. Εκεί στέλνει ο Θεός τον Ιησού ανάμεσα στους ανθρώπους, για να τους φέρει απελευθέρωση και να εισαγάγει τις ευλογίες της διακυβέρνησής Του: «ευπρόσδεκτον Κυρίου ενιαυτόν». Ο Ιησούς πλουτίζει τους φτωχούς, οι οποίοι Τον αποδέχονται. Απελευθερώνει από τη δουλεία του Σατανά και της αμαρτίας. Δίνει την όραση με το φως του Θεού και απελευθερώνει τους καταπατημένους. Δίνει τα πάντα στον αμαρτωλό, όσα μπορούν να τον καταστήσουν αιωνίως ευτυχή – πρέπει όμως να Τον αποδεχτεί.
Αυτό ακριβώς δεν έκαναν οι κάτοικοι της Ναζαρέτ. Αποτελούν έτσι κάτοπτρο ολόκληρου του λαού, ο οποίος δεν Τον δέχθηκε καλύτερα. Εντυπωσιασμένοι ομολογούν σχετικά μ’ Αυτόν: «Δεν είναι ούτος ο υιός του Ιωσήφ;». Επειδή ο Ιησούς γνώριζε τις σκέψεις τους, είπε: «Βεβαίως θέλετε με ειπεί την παραβολήν τάυτην: Ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν.Όσα ηκούσαμεν ότι έγειναν εν τη Καπερναούμ, κάμε και εδώ εν τη πατρίδι σου». Αντιπαραθέτει επίσης: «Αληθώς σας λέγω ότι ουδείς προφήτης είναι δεκτός εν τη πατρίδι αυτού» (εδ. 23.24). Βλέπουμε, ότι δεν αρκεί να βλέπει κανείς θαύματα και να εντυπωσιάζεται. Πρέπει κανείς να πιστέψει, ότι ο Μεσσίας της επαγγελίας ήρθε, Εκείνος, περί του Οποίου είχε γράψει ο Ησαΐας.
Η χάρη, την οποία έφερε ο Ιησούς, είχε εμφανιστεί ήδη νωρίτερα στους εθνικούς, όταν ο Ισραήλ λόγω της ειδωλολατρείας του βρισκόταν υπό κρίσεις Θεού. Αφού τώρα απέρριπταν οι Ιουδαίοι τον Ιησού, υπήρχε ακόμη μεγαλύτερη αιτιολογία για την στροφή της χάριτος προς τα έθνη.
Ο Ηλίας δεν στάλθηκε σε καμία χήρα στον Ισραήλ, όμως σε μια ξένη «εις Σαρεπτά της Σιδώνος» (εδ. 26).
Επίσης στην εποχή του Ελισαίου δεν υπήρχε άλλος θεραπευμένος λεπρός εκτός από το Νεεμάν το Σύρο, έναν εθνικό.
Επίσης στην εποχή του Ελισαίου δεν υπήρχε άλλος θεραπευμένος λεπρός εκτός από το Νεεμάν το Σύρο, έναν εθνικό.
Οι Ιουδαίοι κατανόησαν πολύ καλά τη σημασία των λόγων του Ιησού, αλλά αντί να ωφεληθούν απ’ αυτά, ζητούσαν οργισμένοι να Τον ξεφορτωθούν.
Τον οδήγησαν σε μια πλαγιά του όρους της πόλης τους, για να Τον κατακρημνίσουν.
Ο Κύριος όμως απλά πέρασε από ανάμεσά τους και έφυγε.
Η ώρα Του δεν είχε έρθει.
Η συμπεριφορά των κατοίκων της Ναζαρέτ είναι ακριβές αποτύπωμα της συμπεριφοράς ολόκληρου του λαού απέναντί Του.
Τον οδήγησαν σε μια πλαγιά του όρους της πόλης τους, για να Τον κατακρημνίσουν.
Ο Κύριος όμως απλά πέρασε από ανάμεσά τους και έφυγε.
Η ώρα Του δεν είχε έρθει.
Η συμπεριφορά των κατοίκων της Ναζαρέτ είναι ακριβές αποτύπωμα της συμπεριφοράς ολόκληρου του λαού απέναντί Του.
S. Prod’hom Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ για τα Xristianikanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου