Η γυναίκα του Λωτ

Το κεφάλαιο ιζ' στο κατά Λουκά ευαγγέλιο μας αναφέρει πράξεις και λόγια του Ιησού καθ' οδόν προς την Ιερουσαλήμ.
 H Aγία Γραφή μας λέει, ότι είχε περάσει από τη Σαμάρεια και τη Γαλιλαία και σε κάποια κωμόπολη της περιοχής αυτής, ο Κύριος αφού είχε επιτελέσει ένα θαύμα (θεραπεύοντας δέκα λεπρούς), δέχεται από τους Φαρισαίους μια ερώτηση: πότε θα έρθει η βασιλεία του Θεού. Και η απάντηση του Κυρίου ήταν αυτή:

Λουκ. ιζ.26-32  Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου·27 έτρωγον, έπινον, ενύμφευον, ενυμφεύοντο, μέχρι της ημέρας καθ' ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν, και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας.28 Ομοίως και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Λώτ· έτρωγον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν·29 καθ' ην δε ημέραν εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ' ουρανού και απώλεσεν άπαντας.30 Ωσαύτως θέλει είσθαι καθ' ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθή.31 Κατ' εκείνην την ημέραν όστις ευρεθή επί του δώματος και τα σκεύη αυτού εν τη οικία, ας μη καταβή διά να λάβη αυτά, και όστις εν τω αγρώ ομοίως ας μη επιστρέψη εις τα οπίσω.32 Ενθυμείσθε την γυναίκα του Λωτ.
Η απάντησή Του ήταν να τους προειδοποιήσει να είναι έτοιμοι για την έλευση της βασιλείας του Θεού, δίνοντας μάλιστα και δύο ιστορικά παραδείγματα: τον κατακλυσμό που έγινε στις ημέρες του Νώε και την καταστροφή των Σοδόμων στις ημέρες του Λωτ.
Το κοινό σημείο αυτών των δύο καταστροφών είναι ότι έγιναν ξαφνικά και απρόσμενα, όταν οι άνθρωποι ήταν απορροφημένοι πλήρως στη σάρκα, στην αμαρτία και στον υλισμό.
 “Έτρωγαν, έπιναν, νυμφεύονταν, αγόραζαν, πουλούσαν, φύτευαν και οικοδομούσαν”.
 Όλα τα έκαναν εκτός από το να αγαπούν και να λατρεύουν τον Θεό, τον οποίο είχαν πλήρως λησμονήσει. Και αυτό το οποίο τονίζει ο Κύριος είναι ότι: όπως επήλθε δυο φορές αυτή η καταστροφή, θα έλθει και μια τρίτη, την ημέρα που θα φανερωθεί ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.      Αυτό όμως που πραγματικά μας κεντρίζει το ενδιαφέρον, είναι μια απλή, μικρή αναφορά στο εδάφιο 32 για μια γυναίκα. Τη γυναίκα του Λωτ, την οποία μας ζητά ο Κύριος να ενθυμούμαστε.                        Ο Κύριος, αν ερευνήσουμε τη Γραφή, πουθενά αλλού δεν μας ζητά να ενθυμούμαστε κάποιο βιβλικό πρόσωπο.                                                                                                                                                               Δεν αναφέρει κάτι τέτοιο ούτε για τον Αβραάμ ή για τον Ισαάκ, ούτε για τον Δαβίδ ή τον Σαούλ, ούτε για την Σάρρα ή για τη γυναίκα του Νώε ή για την Εσθήρ.                                                                               Το κάνει μόνο γι' αυτήν τη γυναίκα της οποίας ούτε το όνομα δε γνωρίζουμε.                                          Και σίγουρα, ο Κύριος για να το πει αυτό κάτι σημαντικό ήθελε να περάσει, ένα άκρως σημαντικό και ζωτικό μήνυμα για τη σωτηρία της ψυχής μας, το οποίο θέλει να χαράξουμε βαθιά μέσα στην καρδιά μας για να αποφύγουμε το ίδιο τραγικό τέλος με τη γυναίκα εκείνη.
Διαβάζοντας το κεφάλαιο Γένεσις ιθ', μπορούμε να συλλέξουμε κάποια στοιχεία γι' αυτή τη γυναίκα. Όπως είπαμε, ήταν παντρεμένη με τον ανιψιό του Αβραάμ, το Λωτ, με τον οποίο είχαν αποκτήσει δύο κόρες. Αυτή και η οικογένειά της ζούσαν στα Σόδομα.
Γεν.ιθ.12-17  Και είπον οι άνδρες προς τον Λωτ, Έχεις εδώ άλλον τινά; γαμβρόν υιούς ή θυγατέρας ή όντινα άλλον έχεις εν τη πόλει, εξάγαγε αυτούς εκ του τόπου·13 διότι ημείς καταστρέφομεν τον τόπον τούτον, επειδή η κραυγή αυτών εμεγάλυνεν ενώπιον του Κυρίου· και απέστειλεν ημάς ο Κύριος διά να καταστρέψωμεν αυτόν.14 Εξήλθε λοιπόν ο Λωτ και ελάλησε προς τους γαμβρούς αυτού, τους μέλλοντας να λάβωσι τας θυγατέρας αυτού, και είπε, Σηκώθητε, εξέλθετε εκ του τόπου τούτου· διότι καταστρέφει ο Κύριος την πόλιν. Αλλ' εφάνη εις τους γαμβρούς αυτού ως αστεϊζόμενος.15 Και ότε έγεινεν αυγή, εβίαζον οι άγγελοι τον Λωτ, λέγοντες· Σηκώθητι, λάβε την γυναίκα σου και τας δύο σου θυγατέρας, τας ευρισκομένας εδώ, διά να μη συναπολεσθής και συ εν τη ανομία της πόλεως.16 Επειδή δε εβράδυνεν, οι άνδρες πιάσαντες την χείρα αυτού και την χείρα της γυναικός αυτού και τας χείρας των δύο θυγατέρων αυτού, διότι εσπλαγχνίσθη αυτόν ο Κύριος, εξήγαγον αυτόν και έθεσαν αυτόν έξω της πόλεως.17 Και ότε εξήγαγον αυτούς έξω, είπεν ο Κύριος, Διάσωσον την ζωήν σου· μη περιβλέψης οπίσω σου, και μη σταθής καθ' όλην την περίχωρον· διασώθητι εις το όρος, διά να μη απολεσθής.
Ο Θεός, βλέποντας την απόλυτη διαφθορά των ανθρώπων στα Σόδομα, στέλνει δυο αγγέλους για να αποδώσει δικαιοσύνη, καταστρέφοντας τον τόπο της αμαρτίας. Λίγο πριν αποδοθεί η δίκαιη κρίση του Θεού, οι άγγελοι επισκέπτονται τον Λωτ και την οικογένειά του, ειδοποιώντας τους για την επερχόμενη καταστροφή. Όταν έγινε αυγή, οι άγγελοι βίαζαν το Λωτ, λέγοντάς του να πάρει τη γυναίκα του και τις κόρες του, για να μην καταστραφούν μαζί με την ανομία της πόλης. Το εδάφιο κλειδί, όμως, του σημερινού κηρύγματος είναι το 17, όπου ο Κύριος δίνει στην οικογένεια του Λωτ ένα μήνυμα, την ώρα που οι άγγελοι πιάνοντας τους από τα χέρια τους τους οδηγούσαν έξω από την πόλη: καθώς θα έφευγαν μακριά από τον τόπο της καταστροφής, να μην κοιτάξουν πίσω.                     Γεν.ιθ. 23-26  Ο ήλιος ανέτειλεν επί την γην, ότε ο Λωτ εισήλθεν εις Σηγώρ.24 Και έβρεξεν ο Κύριος επί τα Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά Κυρίου εκ του ουρανού·25 και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας, και πάντα τα περίχωρα και πάντας τους κατοίκους των πόλεων και τα φυτά της γης.
Όταν ο ήλιος ανέτειλε πάνω στη γη, ο Κύριος έβρεξε επάνω στα Σόδομα και στα Γόμορρα θειάφι και φωτιά, καταστρέφοντας αυτές τις πόλεις, όλους τους κατοίκους και τα φυτά της γης.
Και διαβάζουμε στο εδάφιο 26 Αλλ' γυνή αυτού περιβλέψασα όπισθεν αυτού έγεινε στήλη άλατος.
Ενώ είχε πάρει εντολή η γυναίκα του Λωτ να μην κοιτάξει πίσω, παράκουσε τον όρο της σωτηρίας της κοιτάζοντας, με αποτέλεσμα να κριθεί άμεσα και να πεθάνει, καθώς μετατράπηκε σε στήλη άλατος. Όμως τι το μεμπτό έκανε η γυναίκα αυτή ώστε να τιμωρηθεί τόσο σκληρά;                                             Απλώς κοίταξε πίσω (μπορούμε να αναρωτηθούμε ασυναίσθητα). Αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική! Ας τη δούμε.
Γεν.ιγ.10-13  Και υψώσας ο Λωτ τους οφθαλμούς αυτού, είδε πάσαν την περίχωρον του Ιορδάνου, ότι εποτίζετο όλη προ του να καταστρέψη ο Κύριος τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ως παράδεισος του Κυρίου, ως η γη της Αιγύπτου, έως να υπάγη τις εις Σηγώρ.11 Και έκλεξεν εις εαυτόν ο Λωτ πάσαν την περίχωρον του Ιορδάνου· και μετεσκήνωσεν ο Λωτ προς ανατολάς, και διεχωρίσθησαν ο εις από του άλλου.12 Ο μεν Άβραμ κατώκησεν εν τη γη Χαναάν· ο δε Λωτ κατώκησε μεταξύ των πόλεων της περιχώρου, και έστησε τας σκηνάς αυτού έως Σοδόμων.13 Οι δε άνθρωποι των Σοδόμων ήσαν κακοί και αμαρτωλοί σφόδρα ενώπιον του Κυρίου.
Γυρνάμε λίγο πίσω στο χρόνο. Μερικά χρόνια προτού την καταστροφή που προαναφέραμε. Είναι η στιγμή που ο Αβραάμ καλεί τον ανιψιό του Λωτ, να διαλέξει τόπο κατοίκησις ανάμεσα σε δυο γαίες, γιατί οι βοσκοί τους φιλονικούσαν επειδή τα ζώα των δυο αυτών ανθρώπων δεν χωρούσαν πια στην ίδια γη. Οι επιλογές του Λωτ ήταν: από τη μια, η γη Χαναάν, μια γη ξερή, άνυδρη και κακοτράχαλη, και από την άλλη, η γη των Σοδόμων, μια γη γεμάτη νερά και με εύφορο έδαφος, ως η γη της Αιγύπτου.                                                                                                                                                                     Ο Λωτ, βλέποντας σαρκικά, επέλεξε τη γη των Σοδόμων, ενώ ο Αβραάμ, βλέποντας πνευματικά, επέλεξε τη γη Χαναάν, ασχέτως  αν ήταν δύσκολη γη.
Στους Εβραίους ια': 9-10, ο Λόγος μας αναφέρει ότι ο Αβραάμ παροίκησε στη γη της υπόσχεσης ως ξένος, κατοικώντας σε σκηνές (κάτι που δείχνει την προσωρινότητα αυτής της ζωής), γιατί περίμενε την πόλη που είχε θεμέλια (κάτι που μένει δηλαδή αιώνια), της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο ίδιος ο Θεός.
Αυτό συμβολίζει τους Χριστιανούς που έχουν δυο επιλογές. Να διαλέξουν ανάμεσα στα Σόδομα, την κοσμική ζωή δηλαδή, η οποία είναι γεμάτη αμαρτία, σάρκα, συμβιβασμούς, πλούτο υλισμό, και στη γη Χαναάν, την πνευματική ζωή, δηλαδή την ουράνια ζωή αυτή που εναρμονίζεται στο θέλημα του Θεού, ασχέτως εάν έχει ξερές περιόδους, θλίψεις, διωγμούς, δοκιμασίες.
Στην επιλογή αυτή του Λωτ πιθανόν να έπαιξε ρόλο και η γυναίκα του. Πιθανόν να της άρεσε ο τόπος, ίσως σκέφτηκε ότι εκεί θα ζούσαν πιο άνετα, σε ένα όμορφο σπίτι μέσα στην πόλη, σε αντίθεση με τη ζωή μέσα σε μια σκηνή, σε μια ξερή και δύσκολη γη.
Στη Γένεση ιγ:13, διαβάσαμε ότι οι άνθρωποι των Σοδόμων ήταν κακοί και υπερβολικά αμαρτωλοί μπροστά στον Κύριο.                                                                                                                                            Τι δουλειά είχε αυτή η πιστή οικογένεια εκεί;                                                                                                  Είχαν ζήσει μαζί με τον Αβραάμ, έναν άνδρα πίστης, τον πατέρα της πίστης, και σίγουρα γνώριζαν πολλά για τον Θεό, και σε θεωρητικό επίπεδο από τις μαρτυρίες του Αβραάμ, αλλά και σε πρακτικό από προσωπικές τους εμπειρίες.                                                                                                                     Εφόσον γνώριζαν, λοιπόν, τους νόμους του θελήματος του Θεού, γιατί επέλεξαν τη γη των Σοδόμων, τη γη της αμαρτίας;                                                                                                                                               Στα ανθρώπινα μάτια φάνταζε ωραία, αλλά στα πνευματικά βρώμικη, ανήθικη, αμαρτωλή.
Έπειτα από λίγο καιρό, καθώς ζούσαν εκεί, ασπάστηκαν πράγματα από τη ζωή των Σοδόμων. Βλέπουμε τον Λωτ να βρίσκεται στην πύλη των Σοδόμων, Γένεση ιθ': 1, σαν να λέμε ένας πρεσβύτερος της πόλης, ενώ η γυναίκα του επέλεξε για συζύγους για τις κόρες της άντρες των Σοδόμων. Ίσως να ήταν πλούσιοι, όμορφοι, έξυπνοι, αλλά δεν ήταν παιδιά του Θεού, ήταν παραδομένοι στην αμαρτία των Σοδόμων. Και όπως διαβάσαμε στη Γένεση ιθ': 14, όταν τους προειδοποίησε ο Λωτ για την κρίση που θα  ερχόταν, πήραν τα λόγια του στα αστεία, γιατί δεν είχαν φόβο Θεού.
Στον Ωσηέ ι.2  λέει: Η καρδία αυτών είναι μεμερισμένη· τώρα θέλουσι τιμωρηθή· αυτός θέλει κατασκάψει τα θυσιαστήρια αυτών, θέλει φθείρει τα αγάλματα αυτών.
Η καρδιά του Λωτ και της γυναίκας του ήταν πλέον μοιρασμένη. Το μισό κομμάτι της υπηρετούσε τον κόσμο, τη σάρκα, τον υλισμό και το άλλο μισό υπηρετούσε το Θεό και την αλήθεια Του. Είχε επέλθει χλιαρότητα μέσα στην καρδιά τους. Δεν βρισκόταν πλέον στην πρώτη θέση αγάπης ο Θεός, αλλά οι κοσμικές επιθυμίες που τους οδηγούσαν σε λάθος πνευματικό βηματισμό. Ο Κύριος λέει γι' αυτού του είδους τους ανθρώπους, ότι θα τιμωρηθούν για τα είδωλα που ύψωσαν μέσα στην καρδιά τους.
Αυτό συμβαίνει και σήμερα σε πολλούς χριστιανούς. Ενώ γνωρίζουν το Θεό, το σχέδιο της σωτηρίας, τη θυσία του Αμνού, ενώ γνωρίζουν εμπειρικά τον Κύριο, επιλέγουν τις απολαύσεις αυτού του κόσμου, συμβιβάζονται με την αμαρτία, τη σάρκα, τον υλισμό, μη θέλοντας να επιλέξουν τη γη του Κυρίου (με τις θλίψεις, διωγμούς, δυσκολίες).
Ματθ. ς':24  Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύη· διότι ή τον ένα θέλει μισήσει και τον άλλον θέλει αγαπήσει, ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και μαμμωνά.
Ο Κύριος μας λέει “δεν μπορούμε να υπηρετούμε δύο κυρίους, τον Θεό και τον μαμμωνά”. Σε μια τέτοια περίπτωση θα επέλθει κρίση και τιμωρία, όπως και στη γυναίκα του Λωτ.
Β.πετρου β.7 -8 και ηλευθέρωσε τον δίκαιον Λωτ καταθλιβόμενον υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων· 8 διότι ο δίκαιος, κατοικών μεταξύ αυτών, δι' οράσεως και ακοής, εβασάνιζεν από ημέρας εις ημέραν την δικαίαν αυτού ψυχήν διά τα άνομα έργα αυτών·
Διαβάζουμε σ' αυτά τα εδάφια για τον δίκαιο Λωτ που καταθλιβόταν από την ασελγή διαγωγή των ανόμων, καθώς η ψυχή του βασανιζόταν από τα άνομα έργα αυτών. Ο Λωτ γνώριζε τον Θεό, όπως είδαμε, και είχε μέσα στην καρδιά του στοιχεία πνευματικά ακόμα. Αλλά το παράξενο είναι το εξής: γιατί, εφόσον βασανιζόταν, δεν έφευγε από την πόλη της ανομίας; Γιατί δεν πήγαινε να ζήσει σε μια ήσυχη γη;
Μήπως αυτό δεν συμβαίνει και σήμερα σε πολλούς πιστούς; Ζουν συμβιβασμένοι με τον κόσμο και την ανηθικότητα αυτού, το μισό κομμάτι της καρδιάς τους υπηρετεί την αμαρτία και το άλλο μισό τον Κύριο. Γνωρίζουν ότι  είναι λάθος, αισθάνονται άσχημα, αλλά δεν κάνουν τίποτα γι'  αυτό, για να αλλάξουν τα πράγματα, να μετανοήσουν και να δώσουν ολόκληρη την καρδιά τους στον Θεό, υπηρετώντας μόνο Αυτόν και όχι μαζί και τον άρχοντα του κόσμου τούτου.
Όπως είπαμε, ο Θεός είναι Θεός χάρης αλλά και Θεός κρίσης. Είναι μακρόθυμος αλλά και δίκαιος και κάποια στιγμή θα έρθει να αποδώσει δικαιοσύνη, αλλά προτού συμβεί αυτό, θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο ώστε να μην χαθεί κανένας υιός ή θυγατέρα Του. 
Στην προς Γαλατ.ς.7   λέει: Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει·
 Τα πράγματα του Θεού έχουν κανόνες και νόμους, που δεν εμπαίζονται ούτε αλλάζουν. Ένας τέτοιος νόμος είναι ο νόμος της σποράς του θερισμού, και σίγουρα σε όλα υπάρχει το πλήρωμα του χρόνου, η ώρα δηλαδή που έρχεται η κρίση του Θεού επάνω στον άνθρωπο.
Στη β' Πέτρου γ':9, ο Λόγος μας λέει ότι ο Θεός δε βραδύνει στο να αποδώσει κρίση δικαιοσύνης, αλλά μακροθυμεί γιατί δεν θέλει να χαθεί κανένας, καθώς περιμένει να έρθουμε σε μετάνοια, κατανοώντας τα λάθη μας στο πνευματικό μας βάδισμα. Και αυτή η ώρα της κρίσης για τα Σόδομα, είχε έρθει όπως διαβάσαμε στη   Γένεσις ιθ', όπως επίσης και η κρίση για τον Λωτ και την οικογένειά του. Αλλά όπως είπαμε, ο Θεός είναι Θεός χάριτος κι έτσι δίνει μια τελευταία ευκαιρία μετάνοιας στο Λωτ και την οικογένειά του, στέλνοντας τους αγγέλους να τους βγάλουν έξω από τον τόπο της καταστροφής, αλλά με έναν όρο, όπως είπαμε και στην αρχή: να μην κοιτάξουν πίσω.                                                               Ήταν δηλαδή σαν να τους έλεγε να μην επιθυμήσουν όσα το πνεύμα Του αποδοκίμαζε, γιατί σ' αυτήν την περίπτωση θα ερχόταν και σε αυτούς κρίση.
Σύμφωνα με τη Γραφή, Γένεσις ιθ':16, δίσταζαν να βγουν έξω από την πόλη, αναγκάζοντας τους αγγέλους να τους τραβήξουν από το χέρι, γιατί ακριβώς είχαν αγκιστρωθεί στα Σόδομα. Το ίδιο πράττουν πολλοί χριστιανοί: ενώ ο Κύριος τους ζητάει να βγουν από τον κόσμο της αμαρτίας, διστάζουν γιατί η καρδιά τους είναι προσκολλημένη στα του κόσμου, στα σαρκικά, στα πρόσκαιρα. Και ο Κύριος του καλεί ξανά και ξανά να συμμορφωθούν και να αλλάξουν πράγματα μέσα στην καρδιά τους, παίρνοντας δυνατές και ουσιαστικές αποφάσεις μέσα στη ζωή τους, για το καλό της ψυχής τους.
Εν τέλη, ο Λωτ και η οικογένεια του βγήκαν από την πόλη των Σοδόμων, με προορισμό την πόλη Σηγώρ. Όταν βρέθηκαν στην πόλη και σε απόσταση ασφάλειας από τον τόπο της καταστροφής, ο Θεός έβρεξε θειάφι και φωτιά (συμβολίζει την κρίση του Θεού) επάνω στα Σόδομα και τα Γόμορρα από τον ουρανό, κατακαίγοντας τα πάντα. Η γυναίκα όμως του Λωτ, ενώ είχε πάρει εντολή να μην κοιτάξει πίσω της, κοίταξε γιατί η καρδιά της ήταν δοσμένη στα Σόδομα, κι έτσι τα μάτια της έβλεπαν σε λάθος μέρος. Όχι μπροστά, στον Κύριο, αλλά πίσω στον κόσμο που δεν μπορούσε να αφήσει, γιατί της ικανοποιούσε τη σάρκα. Το αποτέλεσμα ήταν να κριθεί άμεσα και να γίνει στήλη άλατος.
B.Κορινθ. ιγ 5 Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε. Η δεν γνωρίζετε εαυτούς ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εν υμίν; εκτός εάν ήσθε αδόκιμοι κατά τι.
Ο Λόγος μας προτρέπει να εξετάζουμε τους εαυτούς μας: αν είμαστε στην πίστη, αν είμαστε κοντά στο Θεό, αν πράττουμε το θέλημά Του, αν η καρδιά μας είναι απολύτως δοσμένη στο Θεό και όχι μοιρασμένη με το ένα κομμάτι να υπηρετεί το Θεό και το άλλο τον κόσμο. 
Στο Λουκά ιζ':32, ο Χριστός μας λέει να ενθυμούμαστε τη γυναίκα του Λωτ κι αυτό που της συνέβη.
Της είχαν δοθεί τόσες ευκαιρίες να σώσει τη ζωή της, αλλά δεν θέλησε. Ας ωριμάσουμε ως χριστιανοί κι ας διδαχτούμε αυτό το βράδυ. Ο Κύριος λέει: εις εμέ βλέψατε και σωθείτε. Να μάθουμε να βλέπουμε μόνο τον Κύριο με τέλεια εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του λόγου του Θεού. Να πάψουμε να βλέπουμε στα οπίσω, στα του κόσμου, στα της σάρκας, γιατί αυτή η ματιά θα μας οδηγήσει στην καταστροφή.
Αδέλφια, η αμαρτία είναι απάτη, είναι φονιάς. Ας την εκριζώσουμε από τη ζωή μας, όσο πιο γρήγορα και όσο πιο αποτελεσματικά μπορούμε, γιατί κάποια στιγμή η μακροθυμία του Θεού τελειώνει και έρχεται η δύναμη της κρίσης Του, όπως ακριβώς ήρθε στη γυναίκα του Λωτ.
Απο: Παρασκευά Νικήτα για τα Xristianikanea.blogspot.gr