Φως ονομάζεται η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που ανιχνεύεται από το ανθρώπινο μάτι και που εκλαμβάνεται ως αίσθηση (αντίληψη) αυτής . Συνεπώς το φως είναι το αίτιο της όρασης.Όμως η αντίληψη αυτή του "ορατού" φωτός αποτελεί τμήμα της ηλεκτρο- μαγνητικής ακτινοβολίας.
Δηλαδή υπάρχει ένα μέρος του φωτός το οποίο δεν είναι ορατό με το ανθρώπινο μάτι , που είναι οι υπέρυθρες και οι υπεριώδεις ακτινοβολία .
Αυτό το οποίο είναι ορατό σε μας είναι το φάσμα του λευκού φωτός.
Αυτό το ορατό λευκό φως όταν περάσει μέσα από ένα πρίσμα ή άλλο κρύσταλλο ή από τις σταγόνες της βροχής, αποκαλύπτει τη βαθιά του φύση, το μεγαλείο των 7 χρωμάτων της ίριδας , το φαινόμενο αυτό λέγεται διάθλαση και μπορούμε να το δούμε από το ουράνιο τόξο που σχηματίζε- ται μετά από βροχή.
Τα χρώματα του φωτός είναι: κόκκινο,πορτοκαλί,κίτρινο,πράσινο,γαλάζιο, μπλε βαθύ, μοβ ιώδες.
Μέσα στην φύση συναντούμε διαρκώς αυτά τα χρώματα, ή παραλλαγές τους, στα λουλούδια, στις πολύτιμες πέτρες, στα πτηνά, στα δέντρα.
Χωρίς το φως όμως δεν θα μπορούσαμε να δούμε κανένα χρώμα.
Από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα, οι μεγαλύτεροι σοφοί της ανθρωπότητας, αλλά και πολυάριθμοι ερευνητές - επιστήμονες εργάστηκαν πάνω στις αναρίθμητες ιδιότητες του φωτός.
Σήμερα είναι πλέον γνωστή η ευεργετική επίδραση του φωτός πάνω στην ψυχική αλλά και τη φυσική υγεία του ανθρώπου.
Το φως χρησιμοποιείται από την ιατρική, όχι μόνο για χειρουργικές ή αισθητικές επεμβάσεις, αλλά σε αρκετές χώρες και για τη θεραπεία ανθρώπων που πάσχουν από μελαγχολία ή κατάθλιψη.
Η σχέση ηλιακού φωτός και ανθρώπινου ενδοκρινικού συστήματος είναι πολλαπλά επιβεβαιωμένη, έτσι σήμερα η επιστήμη μιλάει για την "ουσία της χαράς", το φως το οποίο ενισχύει την ικανότητα του ανθρώπου να χαίρεται, να είναι πιο εύθυμος, πιο αισιόδοξος, πιο ζωντανός.
Η σύγχρονη αστροφυσική θεωρεί ότι στην αρχή των πάντων υπήρχε το φως.
Αυτό όμως θα το δούμε σε λίγο αν είναι έτσι.
Η ταχύτητα του φωτός στο κενό είναι κατά προσέγγιση 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο .
Η ταχύτητα αυτή είναι τόσο μεγάλη, που θα μπορούσε κάποιος να κάνει το γύρω της γης σε 13 εκατοστά του δευτερολέπτου.
Το όργανο της οπτικής αντίληψης όπως είπαμε στην αρχή είναι τα μάτια, ενώ το αντικείμενο της αντίληψης είναι το φως.
Περίπου το 30% του ανθρώπινου εγκεφάλου ασχολείται με την επεξεργασία και ερμηνεία των ερεθισμάτων της όρασης.
Έχουμε ακούσει πολλές φορές τα μάτια να τα αποκαλούν <<φως>> γιατί οι ακτίνες του φωτός μεταφέρουν την πληροφορία της εικόνας μέσο του οπτικού νεύρου στον εγκέφαλο ο οποίος την επεξεργάζεται , και αυτό μετατρέπεται σε εικόνα ή σε σκέψη , ή και τα δύο σύμφωνα με την ψυχική μας κατάσταση, τον τρόπο αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο γύρω μας αλλά και την συνείδηση μας .
Ας πάμε τώρα μέσα στο Λόγο για να δούμε ένα άλλο φως, το οποίο έχει ιδιαίτερη ανάγκη ο άνθρωπος για να ζήσει, το φως το αληθινό, το φως της ζωής.
Για ποιόν μιλάει εδώ ο Ιωάννης; Μιλάει για τον Λόγο τον οποίο εξήλθε μέσα από τον Θεό και δημιούργησε τα πάντα.
Ο Λόγος λοιπόν, αυτό το φως το αληθινό που δίνει ζωή που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους παιδιά του Θεού πήρε σάρκα και έζησε μεταξύ των ανθρώπων και μέσα από τα λόγια Του που ήταν η φωνή Του Θεού στους ανθρώπους , μέσα από τις πράξεις Του και τις ενέργειές Του γνώρισαν την χάρη, το έλεος, την αγάπη , γνώρισαν την εικόνα και την ομοίωση του Θεού σε άνθρωπο, την δόξα του Θεού πάνω στον υιό Του , που όλα αυτά ήταν δοσμένα στον Ιησού για να τα δώσει σε εκείνους που θα τον πίστευαν, σε εκείνους που θα ήθελαν να γίνουν όμοιοι με Αυτόν.
Που θα ήθελαν να λάβουν το Φως της ζωής.
Ιωάν. 8:12 Πάλιν λοιπόν ο Ιησούς ελάλησε προς αυτούς λέγων· Εγώ είμαι το φως του κόσμου· όστις ακολουθεί εμέ δεν θέλει περιπατήσει εις το σκότος, αλλά θέλει έχει το φως της ζωής.Ο Ιησούς , ο Λόγος του Θεού , είναι το φως που δίνει ζωή , Αυτός είναι πραγματική ουσία της χαράς είναι το φως το οποίο μπορεί να κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται, να είναι εύθυμος, αισιόδοξος, γεμάτος ελπίδα , γεμάτος από αγάπη για την ζωή και τους ανθρώπους να είναι αληθινά ζωντανός.
Μέσα από τα λόγια του Ιωάννη θα σταθώ σε δύο σημεία που πάνω εκεί θα μιλήσουμε .
Το ένα είναι το 4: << Εν αυτώ (το Λόγο) ήτο ζωή, και η ζωή ήτο το φως των ανθρώπων >>, και το δεύτερο : Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν
( δηλαδή τον Λόγο,το φως) , εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού·
Για ποια ζωή μιλάει ο Ιωάννης όταν λέει: << η ζωή ήταν το φως των ανθρώπων ;>>
Τι είναι εκείνο το οποίο είπε ο Λόγος και το δεχτήκαμε; και εφόσον το δεχτήκαμε τι υποχρέωση έχουμε από εκεί και πέρα;
Ποια είναι η συμφωνία, ο όρος θα λέγαμε για να γίνουμε παιδιά του Θεού και πως αυτό το Φως μπορεί να περάσει μέσα μας και να φωτίσει κάθε σκοτεινό σημείο;
Οι απαντήσεις σε όλες αυτές τις ερωτήσεις μπορούν να δοθούν με μία μόνο λέξη , αποφασίσαμε, δεχτήκαμε , να γίνουμε <<χριστιανοί>> .
Αλλά και αυτό τι σημαίνει;
Αυτό το οποίο λοιπόν δεχτήκαμε , αυτό που συμφωνήσαμε , και αυτό που έχουμε υποχρέωση να κάνουμε για να γίνουμε υιοί του φωτός, είναι να ζήσουμε στο φως ,να αφήσουμε δηλαδή αυτό το φως να φωτίσει κάθε πτυχή της καρδιάς μας χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς διακρίσεις, χωρίς αμφιβολίες και όχι μόνο απλά να φωτίσει αλλά πρέπει αυτό το φως να μπει μέσα μας και να μείνει για πάντα αναμμένο, αποκαλύπτοντας μας την βαθιά Του φύση, που αν πραγματικά νοήσουμε αυτήν, τότε μόνο ζούμε στην αλήθεια , ζούμε την ζωή του φωτός, την ζωή του Ιησού.
Είπαμε στην αρχή ότι η σύγχρονη αστροφυσική θεωρεί ότι υπήρχε το φως πριν δημιουργηθούν τα πάντα , για να δούμε υπήρχε;
Το πρώτο πράγμα που δημιούργησε ο Θεός πάνω στην γη ήταν το φως.
Το φως λοιπόν δεν υπήρχε με αυτήν την μορφή, αλλά το φως που είπαμε πιο πάνω ο Λόγος, η διαταγή του Θεού δημιούργησε το ορατό φως που αντιλαμβάνεται το μάτι μας , και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό και αμέσως το διαχώρισε από το σκοτάδι.
Αυτά τα δυο λοιπόν δεν μπορούν να είναι μαζί με καμία δύναμη.
Είναι μια διαταγή του Θεού και αυτά τα δύο δεν θα μπορέσουν ποτέ να συνυπάρξουν ειρηνικά, πάντα θα υπάρχει πόλεμος μεταξύ τους, ούτε αυτά τα δύο αναμιγνύονται.
Για να μπορέσουμε να το καταλάβουμε τι είναι ακριβώς το σκοτάδι πρέπει να μπούμε σε ένα δωμάτιο και να κλείσουμε τα πάντα ώστε να μην μπορεί να μπει φως από πουθενά.
Αυτό που θα καταλάβουμε αμέσως είναι ότι τα μάτια μας είναι άχρηστα.
Όσο κοντά και να φέρουμε στα μάτια μας ένα αντικείμενο δεν μπορούμε να το δούμε , κανένα χρώμα δεν είναι ορατό, και ότι και αν γίνεται δίπλα μας δεν φαίνεται, Αυτό είναι το σκοτάδι.
Αν πούμε ότι το καλό είναι το φως , και το κακό είναι το σκότος , αυτά τα δύο δεν μπορούν να είναι μαζί.
Τίνα δε συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ; ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον;
Αν υποθέσουμε ότι το άσπρο είναι το φως το καλό, και το μαύρο είναι το σκότος το κακό , αυτά τα δύο δεν μπορούν να αναμιχθούν και να δώσουν ένα γκρι χρώμα .
Τι εννοώ, εάν ένας άνθρωπος έχει μέσα του καλά και κακά στοιχεία δεν θα αναμιχθούν αυτά και θα γίνουν λιγότερο καλά ή λιγότερο κακά.
Το φως είναι το άγιο, είναι το λευκό , είναι το καλό, και το σκοτάδι είναι η αμαρτία , το μαύρο το κακό, ποτέ δεν θα συνυπάρξουν , ούτε ποτέ θα αναμιχθούν.
Εύλογα θα κάνει κάποιος την ερώτηση : πως ένας άνθρωπος πιστός μπορεί να έχει μια , δύο ή περισσότερες αδυναμίες και να αμαρτάνει; να κάνει το κακό να έχει δηλαδή σκοτάδι , αλλά και να έχει και μέσα του το καλό το φως;
Τι σημαίνει ότι κάποιος κάνει μια αμαρτία ; ή ότι εξακολουθεί να κάνει την ίδια αμαρτία είτε αυτά είναι κουτσομπολιά ή μιλάει άσχημα ή βρίζει; ή οι σκέψεις του είναι πονηρές; ή πορνεύει , ή φθονεί, ή τέλος πάντων κάνει πράγματα τα οποία δεν αρμόζουν στην συμπεριφορά ενός χριστιανού, δεν αρμόζουν στην ζωή και στον χαρακτήρα του Χριστού;
Σημαίνει ότι σε αυτούς τους τομείς που αν φανταστούμε ότι είναι δωμάτια και κρύβονται μέσα τους αυτές οι αμαρτίες ,έχει κλείσει τις πόρτες και δεν μπορεί να μπει μέσα το φως για να τις φανερώσει.
Όμως γνωρίζει ο ίδιος ότι εκεί μέσα ενεργήται κάτι κακό όμως δεν επιτρέπει να ανοιχθεί η πόρτα. Γιατί ; γιατί όπως είπε ο Κύριος Ιωάν. 3:19 Και αύτη είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθεν εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φώς· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών.
Είπαμε πιο πάνω ότι συμφωνήσαμε με τον Κύριο για να γίνουμε τέκνα του φωτός τέκνα του Θεού να αφήσουμε αυτό το φως να περάσει και να μείνει μέσα μας για πάντα αναμμένο,και Εκείνος θα μας αποκαλύψει την φύση Του, με λίγα λόγια να κατοικίσει μέσα μας .
Θέλω να ρωτήσω κάτι , τον Κύριο μέσα μας τον θεωρούμε σαν ένα επισκέπτης που σε κάποιο χρονικό διάστημα θα φύγει; ή είναι μόνιμος κάτοικος; του δανείσαμε την καρδιά μας; ή του την δώσαμε; είναι δηλαδή ένοικος, ή ιδιοκτήτης; Κάποτε πήγα σε ένα σπίτι που νοικιάζονταν και άκουσα την ιδιοκτήτρια να λέει στον ένοικο ότι ένα δωμάτιο του σπιτιού απαγορευόταν να το ανοίξει, γιατί μέσα εκεί έκρυβε κάτι, το οποίο δεν ήθελε να το μάθει κανείς.
Ο ένοικος λοιπόν είχε την υποχρέωση να υπακούσει και να μην ανοίξει αυτό το δωμάτιο γιατί αυτή είναι η εντολή του ιδιοκτήτη.
Εάν αυτό το σπίτι ήταν δικό του θα μπορούσε κανείς να του πει να μην μπει στον δωμάτιο εκείνο; να το ανοίξει να μπει μέσα το φως και να το καθαρίσει; όχι.
Το ίδιο αδελφοί συμβαίνει και με τον Κύριο, με το φως, Εκείνος θέλει να μπει ακόμα και στα πιο σκοτεινά σημεία της καρδιάς μας, να μην αφήσει ίχνος βρωμιάς ή μικροβίου που θα μπορούσε να ξαναμολύνει εκείνο το μέρος, θέλει όλα τα δωμάτια της καρδιάς μας να τα φωτίσει για να μπορεί εξαλείψει το σκοτάδι, Γιατί θέλει να φύγει το σκοτάδι ;
Επειδή δεν του αρέσει ; όχι, δεν έχει πρόβλημα ο Θεός με το σκοτάδι, για τον Θεό δεν υπάρχει σκοτάδι,βλέπει τα πάντα σαν να είναι ημέρα, και αυτό που βλέπει μες το σκοτάδι είναι ότι ενεργήται κάτι , και αυτό το κάτι είναι που θέλει να εξαλείψει, γιατί αυτό το κάτι εργάζεται μεθοδικά τον θάνατό του ανθρώπου.
Τι καταλαβαίνουμε αδελφοί από αυτά τα εδάφια;
Ότι τα έργα του σκότους και τα έργα της σαρκός είναι το ίδιο πράγμα .
Ότι μέσα στο σκοτάδι αυτό που ενεργείται, και θέλει το Φως να το φανερώσει είναι τα έργα της σαρκός, αυτά εργάζονται το θάνατο του ανθρώπου .
Η σάρκα, τα έργα του σκότους αδελφοί έχουν έναν εχθρό; ποιος είναι αυτός;
Το Πνεύμα του Θεού, όχι οποιοδήποτε πνεύμα , αλλά το Άγιο Πνεύμα .
Ποια είναι αδελφοί η κοινωνία του Πατέρα , με τον υιό; τι κοινό έχουν;
Τι ήταν αυτό που είχε μέσα Του ο Ιησούς ; τι ήταν αυτό που εξήλθε από τον Θεό και κατοίκισε μέσα Tου; τι είναι αυτό που δίνει την ζωή; που δίνει φως; που είναι το φως ;
Είναι το Πνεύμα του Θεού , είναι η πυγή του φωτός , γι΄ αυτό ο διάβολος θέλει το σκοτάδι , γιατί όταν μπει μέσα το φως, ο Λόγος το Πνεύμα του Θεού , θα έρθει αντιμέτωπος με τα έργα του σκότους με τα έργα της σαρκός, θα τα φανερώσει και θα τα νικήσει.
Άρα αυτό που χρειαζόμαστε είναι δύο πράγματα:
Πρώτον να πραγματοποιήσουμε την μαρτυρία που κάναμε μπροστά στον Θεό και στους ανθρώπους ότι, δώσαμε την καρδιά μας στον Κύριο ολοκληρωτικά Του παραδώσαμε την ιδιοκτησία του ναού του σώματός μας, όλοι βγήκαμε εδώ μπροστά και δώσαμε την καρδιά μας στο Κύριο,
Το κάναμε; ή κρατήσαμε μέρος από αυτην; ή και αν την δώσαμε αρχίσαμε σιγά σιγά να κλίνουμε μέρη από αυτήν , απαγορεύοτας στον Κύριο να μπει για να μπορούμε να εργαζόμαστε τις επιθυμίες της σάρκας;
Και δεύτερον: να βάλουμε σε ενέργεια το Πνεύμα του Θεού που έχουμε μέσα μας, να κρατήσουμε το φως του Θεού μέσα μας αναμμένο για πάντα , και όχι μόνο για εμάς αλλά εκπέμποντας αυτό και σε άλλους ανθρώπους .
Πάμε να δούμε τι είναι στην ουσία Του το φως, πως εργάζεται,και πως το βλέπουν οι άλλοι άνθρωποι.
Ας δούμε τους τύπους και τα διατάγματα του Θεού.
Λευ. 24:2 Πρόσταξον τους υιούς Ισραήλ να φέρωσι προς σε έλαιον καθαρόν από ελαίας κοπανισμένας διά το φως, διά να καίη ο λύχνος διαπαντός.3 Έξωθεν του καταπετάσματος του μαρτυρίου, εν τη σκηνή του μαρτυρίου, θέλει βάλει αυτόν ο Ααρών από εσπέρας έως το πρωΐ ενώπιον του Κυρίου διαπαντός· νόμιμον αιώνιον θέλει είσθαι εις τας γενεάς σας.4 Επί την λυχνίαν την καθαράν θέλει διαθέσει τους λύχνους ενώπιον του Κυρίου πάντοτε.
μέσα σου να ανάβει ασταμάτητα , πάντοτε, και για να ανάψει η λυχνία και να μπορέσει να διατηρήσει το φως της καταλαβαίνουμε ότι χρειάζεται λάδι, λάδι ελιάς κοπανισμένο.
Τι συμβολίζει η λυχνία; και τι το λάδι και από που θα πάρουμε το λάδι για να ανάβει μέσα μας το Φως Του διαπαντός. Και το κυριότερο, όταν θα έχουμε το λάδι πως θα ανάψουμε την φωτιά; Για να δούμε πως ήταν η λυχνία.
Έξ. 25:31 Και θέλεις κάμει λυχνίαν εκ χρυσίου καθαρού· σφυρήλατον θέλεις κάμει την λυχνίαν· ο κορμός αυτής και οι κλάδοι αυτής, αι λεκάναι αυτής, οι κόμβοι αυτής και τα άνθη αυτής, θέλουσιν είσθαι εν σώμα μετ' αυτής.32 Και θέλουσιν εξέρχεσθαι εξ κλάδοι εκ των πλαγίων αυτής· τρεις κλάδοι της λυχνίας εκ του ενός πλαγίου, και τρεις κλάδοι της λυχνίας εκ του άλλου πλαγίου·
Ήταν φτιαγμένη από χρυσό , που συμβολίζει την Θεότητα, είχε κορμό που ήταν μία λυχνία η κεντρική που από αυτόν τον κορμό έβγαιναν έξι κλαδιά που ήταν ένα σώμα με αυτήν τα οποία είχαν λεκάνες για το λάδι. Έξι και μία επτά.
Τι μας θυμίζει όλη αυτή η περιγραφή της λυχνίας; ένα δέντρο με τα κλαδιά του με τους ανθούς του, και με τον καρπό του.
Ποιος είναι ο σκοπός , ο λόγος που φυτεύεται ένα δέντρο;
Τι είναι αυτό που καρτερεί ο γεωργό που φυτεύει έναν αμπελώνα;
ή σιτηρά; ή ελαιόδεντρα; τον καρπό , τον καρπό περιμένει και αγωνιά .
Ποιος είναι το δέντρο που πάνω του κρατιούνται τα κλαδιά και ποιος είναι ο καρπός εδώ στην χρυσή λυχνία;
Είναι ο Ιησούς, τον δέντρο της ζωής που το Πνεύμα του Θεού από μέσα του έφερε καρπό, τον καρπό του Πνεύματος του Θεού, αυτός ο καρπός είναι το φως της λυχνίας .
Είπαμε στην αρχή ότι << Εν το Λόγο ήτο ζωή, και η ζωή ήτο το φως των ανθρώπων >> .
Για ποια ζωή μιλάει ότι έχει μέσα της φως ; για την ζωή του Θεού , που ο Λόγος ,ο Ιησούς μας την παρουσίασε ορατά, έμπρακτα για να μας δείξει πως θέλει ο Θεός να ζούμε, με ποιόν τρόπο ,που όλο αυτό,η ζωή του Ιησού είναι ο καρπός από το Άγιο Πνεύμα που είχε μέσα του, και το έβλεπαν οι άνθρωποι, ήταν Φως που όποιος ζει με αυτόν τον τρόπο ζωής , με τον τρόπο του φωτός , έχει ζωή αιώνιο που του την δίνει το φως της ζωής, ο Ιησούς, ο Λόγος που όταν περάσει μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, όταν πραγματικά τον δεχτεί και παραδοθεί σε Εκείνον ολοκληρωτικά, όταν η καρδιά του είναι διαφανής σαν κρύσταλλος χωρίς κρυφά σημεία, τότε του αποκαλύπτει το μεγαλείο όχι πια των επτά χρωμάτων, αλλά των επτά πνευμάτων Του, την πληρότητα του Πνεύματος του Θεού, όλες οι λυχνίες του ανάβουν και οι επτά , είναι ένα καρποφόρο δέντρο, που από τα κλαδιά του κρέμεται. Γαλ. 5:22 η αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις,23 πραότης, εγκράτεια·
Ησ. 11:1 Και θέλει εξέλθει ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί, και κλάδος θέλει αναβή εκ των ριζών αυτού·2 και το πνεύμα του Κυρίου θέλει αναπαυθή επ' αυτόν, πνεύμα σοφίας και συνέσεως, πνεύμα βουλής και δυνάμεως, πνεύμα γνώσεως και φόβου του Κυρίου·
Για ποιον μιλάει ο Ησαΐας;
Για τον Ιησού, για το δέντρο της ζωής , για τον Λόγο του Θεού που έγινε σάρκα , για το Φως το αληθινό , για το Φως της ζωής , που όλα αυτά δόθηκαν σε Εκείνον για να τα δώσει σε αυτούς που τον δέχτηκαν, σε αυτούς που τον ακολούθησαν σηκώνοντας το σταυρό τους , σε αυτούς που σταύρωσαν την σάρκα τους μαζί με τις επιθυμίες της και τα έργα της, σε αυτούς ανθίζει το δέντρο της ζωής σε αυτούς το Άγιο Πνεύμα του Θεού δίνει καρπό αιώνιο, παντοτινό.
Ποιος είναι λοιπόν ο στόχος, τι είναι αυτό που περιμένει ο Θεός από εμάς; ποιο είναι εκείνο το οποίο μας διέταξε και μας έστειλε να κάνουμε;
Να είμαστε ένα δέντρο μέχρι εκεί πάνω χωρίς καρπό;
Γεμίσαμε από γνώση, γεμίσαμε από λόγια, από διάφορες προσευχές, που όλα αυτά είναι καλά και πρέπει να υπάρχουν, όμως γιατί αδελφοί ο γεωργός οργώνει το χωράφι; ,γιατί του βάζει λίπασμα; γιατί κλαδεύει το αμπέλι; τι προσδοκά;
Γιατί τη λάβαμε τη γνώση; ποιος είναι ο λόγος, και όταν προσευχόμαστε, που αποσκοπούμε; τι καρτερούμε; ποια είναι τα κίνητρα της προσευχής μας ; έχουμε κοινωνία με τον Θεό ή προσευχόμαστε επειδή πρέπει ή επειδή μας ελέγχει η συνείδησή μας; ή για τα συμφέροντά μας ;
Αφήνουμε τον Θεό να μιλήσει ή μόνο εμείς μιλάμε; αφήνουμε να μας καθοδηγήσει για να δούμε τον καρπό Του Πνεύματός Του στην ζωή μας ,
ή είμαστε συνεχώς οι ίδιοι, με τα ίδια προβλήματα, με τον ίδιο τρόπο ζωής με την ίδια συμπεριφορά, με τις ίδιες σκέψεις με τις ίδιες αντιδράσεις, αφήνοντας μέσα μας το Άγιο Πνεύμα του Θεού που μας έδωσε ανενεργό σταματημένο, σε μια γωνιά, να θέλει να μας δώσει τον καρπό Του, το φως Του , αλλά εμείς να στριφογυρίζουμε στα ίδια, στα της σαρκός, στα σκοτεινά, λες και μας αρέσει, λες και συνηθίσαμε να ζούμε σαν κακομοίρηδες , γκρινιάρηδες, σαν δούλοι της αμαρτίας και όχι ελεύθεροι με δικαιοσύνη, σαν υπηρέτες και όχι σαν βασιλείς και ιερείς του Υψίστου .
Ο σκοπός λοιπόν είναι το δέντρο μας, η εν Χριστώ ζωή μας να έχει καρπό, να έχει φως, και όχι φως καντηλιού, αλλά το φως των επτά Πνευμάτων του Θεού, την πληρότητα, το Φως το αληθινό , το Φως της ζωής.
Αυτό θέλει ο Κύριος, αυτό καρτερεί, γι΄ αυτό αγωνιά.
Ποιο πάνω είπαμε ότι τα κλαδιά είναι ένα με τον κορμό, ξέρουμε ότι μέσα από τον κορμό διοχετεύεται το νερό με όλα τα θρεπτικά στοιχεία προς τα κλαδιά για να φέρουν καρπό.
Εδώ στην χρυσή λυχνία τι είναι αντίστοιχο του νερού; το λάδι .
Ιωάν. 15:4 Μείνατε εν εμοί, και εγώ εν υμίν. Καθώς το κλήμα δεν δύναται να φέρη καρπόν αφ' εαυτού, εάν δεν μείνη εν τη αμπέλω, ούτως ουδέ σεις, εάν δεν μείνητε εν εμοί.
Εδώ ο Κύριος μας παρομοιάζει με κλίματα , και μας επισημαίνει ότι αν δεν μείνουμε κολλημένοι σε Εκείνον, δεν πρόκειται να φέρουμε καρπό.
Γιατί δεν μπορούμε να φέρουμε καρπό;
Τι είναι αυτό που αντλούμε από τον Ιησού το οποίο δίνει καρπό;
Τι είναι ο Θεός αδελφοί; Πνεύμα, τι Πνεύμα ; Άγιο.
Άρα αυτό που παίρνουμε από τον Κύριο είναι Πνεύμα Άγιο.
Ποιο είναι στην λυχνία το Άγιο Πνεύμα; το λάδι , το λάδι συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα.
Για να δούμε από που έπαιρνε ο Ιησούς το λάδι;
Το όνομα Γεθσημανή παράγεται από τις Εβραϊκές λέξεις Γκάτ-Σέμεν που σημαίνουν ελαιοτριβείο.
Από εκεί έπαιρνε το λάδι ο Κύριος από το ελαιοτριβείο της προσευχής, έτσι μέσα Του το Πνεύμα του Θεού έδινε καρπό, μέσα από την προσευχή και την κοινωνία με το Θεό.
Το Φως της ζωής ήταν πάντα αναμμένο μέσα Του για να δίνει ζωή στους ανθρώπους, όπως λέει και στους Εβραίους α.3 ο Ιησούς είναι το απαύγασμα , δηλαδή η ακτινοβολία της δόξας του Θεού, ο χαρακτήρας του Θεού, που αυτό μορφώθηκε μέσα του , μέσα από την κοινωνία Του με τον Πατέρα , μέσα από την αφιέρωση της ζωής Του στο θέλημά Του , στο έργο του, μέσα από την σταύρωση της σάρκας Του πριν ακόμα σταυρωθεί, που όλη αυτή την δύναμη για να ακτινοβολεί το Πνεύμα Του Θεού πάνω Του, για να ανάβει το φως Του την έπαιρνε μέσα από την προσευχή στη Γεθσημανή στο ελαιοτριβείο.
Πως ακτινοβολούσε ο Ιησούς την δόξα του Θεού ;τι έβλεπαν οι άνθρωποι;
τον καρπό Του, την ζωή Του.
Αδερφοί ξέρετε που είναι το πραγματικό ελαιοτριβείο;
Ξέρετε που η προσευχή μας βγάζει λάδι για να ανάψει η λυχνία μας ;
Εκεί που βγαίνει το λάδι είναι έξω, μες την ζωή, την ώρα που θα έρθεις αντιμέτωπος με το χαρακτήρα σου και τα συναισθήματα σου , την ώρα της δοκιμασίας, την ώρα του σκότους , που πάει να ανέβει ζήλια, φθόνος στην καρδιά για τον αδελφό σου και πρέπει να πιεστείς, να υποτάξεις αυτό που νιώθεις στο θέλημα του Χριστού, να βγει το λάδι, το Άγιο Πνεύμα που έχεις μέσα σου και να καταπνίξει τα έργα της σάρκας με τον Άγιο καρπό.
Την ώρα που πας να κατηγορήσεις, να πεις λόγο κακό, την ώρα που σκέπτεσαι η κοιτάς πονηρά, την ώρα που πας να μεθύσεις , ή να πάρεις ουσίες, ή να καπνίσεις, την ώρα που πας να κάνεις οποιοδήποτε έργο του σκότους , εκεί θα κοπανιστείς, εκεί θα πονέσεις, και θα συνθλιφτείς ,εκεί πρέπει να παλέψεις ,να νικήσεις το σκότος με το φως , εκεί θα βγει Άγιο λάδι, το λάδι της αληθινής προσευχής, εκείνη την στιγμή ανάβει το φως από μια καρδιά παραδομένη που εκζητά τον καρπό, το Φως μέσα από το Πνεύμα του Θεού. Έτσι η λυχνία σου θα ανάψει αλλιώς θα έχεις λάδι αλλά το φως σου θα είναι σβησμένο. Γιατί τι αποδεικνύει άλλωστε αδελφοί ότι έχουμε το Φως του Κυρίου αν όχι η ζωή μας, οι πράξεις μας , τα λόγια μας η συμπεριφορά μας .
Ματθ. 5:14 Σεις είσθε το φως του κόσμου· πόλις κειμένη επάνω όρους δεν δύναται να κρυφθή·15 ουδέ ανάπτουσι λύχνον και θέτουσιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλ' επί τον λυχνοστάτην, και φέγγει εις πάντας τους εν τη οικία. 16 Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, διά να ίδωσι τα καλά σας έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.
Πριν είπε ο Κύριος εγώ είμαι το φως του κόσμου , τώρα μας λέει ότι και εμείς είμαστε φως μέσα στον κόσμο .
Πως φαίνεται αυτό το φως ; από όλα αυτά που είπαμε πριν
Αν ζούμε την ζωή του φωτός , τότε και εμείς είμαστε φως.
Κάποιος είπε ότι δεν υπάρχουν χειρότεροι κουφοί από εκείνους που δεν θέλουν να ακούσουν γι΄ αυτό μάταια στεναχωριέται κανείς μαζί τους.
Αν επιθυμείς λοιπόν να ξυπνήσεις το ενδιαφέρον ενός ανθρώπου για τον Ιησού μπορείς να κάνεις δύο πράγματα:πρώτον να προσεύχεσαι γι΄αυτόν γιατί μόνο ο Θεός μπορεί να βρει τρόπους να μαλακώσει την αδιάφορη καρδιά, και δεύτερον είναι η ζωή σου , μπορεί κάποιος να αρνείται να διαβάσει την Αγία γραφή, να ακούσει τα λόγια που του λες, αλλά πρόθυμα διαβάζει την ζωή αυτών που ομολογούν ότι αγαπούν το Χριστό.
Γιατί χριστιανός δεν είναι αυτός που λέει με λόγια ότι είναι χριστιανός αλλά αυτός που φανερώνει στην ζωή του τον Χριστό, ζώντας στο φως.
Ιωάν. 15:16 Σεις δεν εξελέξατε εμέ, αλλ' εγώ εξέλεξα εσάς, και σας διέταξα διά να υπάγητε σεις και να κάμητε καρπόν, και ο καρπός σας να μένη, ώστε, ό,τι αν ζητήσητε παρά του Πατρός εν τω ονόματί μου, να σας δώση αυτό.
Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο καρπός που μας διέταξε ο Κύριος να φέρουμε
και να μένει μέσα μας; ο οποίος είναι απαραίτητος για να ακούει ο Θεός τις προσευχές μας όταν του ζητάμε κάτι και να μας το δίνει ;
Ο καρπός του κάθε δέντρου έχει μια ονομασία , για παράδειγμα , ο καρπός της αμπέλου είναι το σταφύλι, της συκιάς τα σύκα , της πορτοκαλιάς τα πορτοκάλια, και ούτω καθεξής, ο καρπός από το δέντρο της ζωής , από το Πνεύμα του Θεού, αυτό το φως που είναι ο καρπός , πως ονομάζεται;
Εάν θέλω να αγοράσω σταφύλια, θα πω στον μανάβη δώσε μου σταφύλια.
Εάν έρθει κάποιος και σου ζητήσει τον καρπό του Θεού, τι θα του δώσεις;
τι σου ζητάει;
1Ιωάν. 4:8 Όστις δεν αγαπά δεν εγνώρισε τον Θεόν, διότι ο Θεός είναι αγάπη.
Αγάπη , αγάπη ονομάζεται ο καρπός από το δέντρο του Θεού. Είναι η βαθιά φύση του φωτός της ζωής, αυτή είναι η αποκάλυψη της φύσης του Θεού, Η αγάπη Του δίνει ζωή.
Αυτή είναι η εντολή Του, και αυτός είναι ο όρος που δεχτήκαμε για να γίνουμε υιοί του φωτός
Ιωάν.15:17 Ταύτα σας παραγγέλλω, να αγαπάτε αλλήλους.
Εάν λοιπόν το να αγαπάμε δίνει ζωή, το να να μην αγαπάμε τι δίνει;
Εάν το να αγαπάμε είναι φως , το να μην αγαπάμε τι είναι;
Είναι θάνατος και σκότος
Όλοι μπορούμε να πούμε ότι το ξέρουμε, ότι ο Θεός είναι αγάπη , έχουμε την γνώση , όμως έχουμε επίγνωση αυτής της αγάπης; έχουμε δηλαδή την εμπειρία της αγάπης στην ζωή μας; μας έχει αποκαλυφθεί αυτό μέσα μας; ότι αν δεν το ζούμε αυτό ότι δεν έχουμε φως, δεν έχουμε καρπό; ότι όλη η ζωή μας είναι σαν ένα δέντρο ξερό άκαρπο, που στο τέλος θα πάει για κάψιμο;
1Ιωάν. 2:10 Όστις αγαπά τον αδελφόν αυτού εν τω φωτί μένει, και σκάνδαλον εν αυτώ δεν είναι·11 όστις όμως μισεί τον αδελφόν αυτού εν τω σκότει είναι και εν τω σκότει περιπατεί και δεν εξεύρει που υπάγει, διότι το σκότος ετύφλωσε τους οφθαλμούς αυτού.
Είναι κρίμα να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε και να μην το κάνουμε ,και όταν φέρουμε τον καρπό μας μπροστά στο Κύριο αυτός να είναι σάπιος, ή ανύπαρκτος, είναι κρίμα και ειρωνεία να μας λούζει το φως Του καθημερινά και εμείς να ζούμε στο σκοτάδι.
Τα πάντα μια μέρα θα καταργηθούν , όλα θα σβήσουν και θα τελειώσουν,
όμως η αγάπη θα μείνει για πάντα, το φως της ζωής θα φέγγει αιώνια,μέσα στην δόξα του Θεού , και όπως λέει ο Ιωάννης ότι όταν θα τον δούμε και εμείς θα είμαστε όμοιοι με Εκείνον , δηλαδή , σαν σώμα του και σαν νύμφη του το φως της αγάπης του θα λάμπει πάνω μας.
Μέσα σε αυτή την λέξη περικλείνονται όλες οι αρετές ,τα χαρίσματα ,οι ευλογίες, λόγο αγάπης δημιούργησε τον κόσμο, και εμάς, λόγο αγάπης μας δημιούργησε, λόγο αγάπης έστειλε το φως Τον Ιησού να καλύψει τις αμαρτίες μας για να μην χαθούμε, και λόγο αγάπης θα ξανάρθει να μας πάρει μέσα στην δόξα Του.
TO ΝΑΥΑΓΙΟ
Έγινε κάποτε ένα ναυάγιο και κατάφεραν δυο να επιζήσουν, οι οποίοι αφού κολύμπησαν αρκετά, βγήκαν σε ένα ξερονήσι. Το επόμενο βήμα ήταν να κάνουν κάτι για την επιβίωσή τους στο νησί. Αφού δεν είχαν απολύτως τίποτα, είπαν να κάνουν προσευχή. Δεν μπορούσαν όμως να συμφωνήσουν στο πώς και το τι να προσευχηθούν, ώστε να έχει η προσευχή τους αποτελέσματα.
Έτσι αποφάσισαν να χωρίσουν το ξερονήσι στη μέση και ο καθένας να προσεύχεται από τη δική του πλευρά. Το πρώτο που προσευχήθηκαν, ήταν η τροφή. Το άλλο πρωί ο πρώτος άντρας είδε ένα κατάφορτο δέντρο στη μεριά του γεμάτο καρπούς. Έφαγε, χόρτασε. Ο άλλος δεν βρήκε τίποτα να φάει και έμεινε νηστικός. Μετά από λίγες μέρες ο πρώτος άρχισε να νιώθει μοναξιά και ήθελε παρέα. Προσευχήθηκε για μια σύζυγο. Την άλλη μέρα το πρωί, από ένα άλλο ναυάγιο στην περιοχή σώθηκε μόνο μια γυναίκα και κολυμπώντας έφτασε στο μέρος του. Ο άλλος έμεινε μόνος χωρίς παρέα. Το επόμενο βήμα ήταν να βρουν σπίτι, ρούχα και περισσότερη τροφή. Όλα αυτά με θαυμαστό τρόπο "φύτρωσαν" γύρω τους, ενώ ο άλλος έμενε μόνος και χωρίς τίποτα.Τελικά, ο πρώτος άντρας προσευχήθηκε για να σωθεί αυτός και η γυναίκα του. Την άλλη μέρα με το φως του ήλιου ένα μικρό καραβάκι πλησίασε το νησί προσεκτικά στην πλευρά του, κατέβασε την πόρτα, μπήκε μέσα αυτός και η γυναίκα του και το πλοίο απομακρύνθηκε από το νησάκι. Τότε ακούστηκε η φωνή τού Θεού να του λέει:
"Ο άλλος πού είναι, δεν τον πήρες μαζί σου για να σωθεί; Τον άφησες πίσω;"
Με αμηχανία ο άντρας αυτός προσπάθησε να απαντήσει στο Θεό: "Ξέρεις, Κύριε, έβλεπα ότι οι ευλογίες Σου έρχονταν μόνο σε μένα και μόνο στις δικές μου προσευχές και καθώς Σε έβλεπα μόνον εμένα να ευλογείς, σκέφτηκα ότι ο άλλος δεν άξιζε τον κόπο να σωθεί…και έτσι τον άφησα".Τα άκουσε όλα αυτά ο Κύριος και δεν μπόρεσε να μη βγάλει μια κραυγή: "Ω, παιδί μου, είσαι σε τόσο λάθος δρόμο! Αν ήξερες μόνο ότι αυτός ο άνθρωπος που άφησες πίσω μόνο του στο ξερονήσι, έκανε μόνο μια προσευχή και του την απάντησα τελείως. Χωρίς αυτήν την προσευχή του εσύ δεν θα απολάμβανες καμία από τις πλούσιες ευλογίες Μου. Στην πραγματικότητα όλα τα χρωστάς σ' αυτόν".
"Πες μου, Κύριε", αναφώνησε με απορία ο άντρας, "τι προσευχήθηκε αυτός ο άνθρωπος ώστε του χρωστάω τα πάντα;" Και ο Κύριος τού απάντησε: "Προσευχήθηκε σε Μένα και Με παρακάλεσε να σου απαντήσω σε όλες σου τις προσευχές και να σου καλύψω όλες σου τις ανάγκες".
Είναι πολύ εύκολο να προσευχηθούμε για τον εαυτό μας και να ζητήσουμε τα καλύτερα γιατί τον αγαπάμε, είναι όμως δύσκολο να προσευχηθούμε για το άλλον με την ίδια θέρμη με την ίδια δύναμη και καρτερία γιατί η αγάπη μας δεν είναι όση και για τον εαυτό μας , όμως αυτό υποσχεθήκαμε στο Κύριο, είναι ο ένας από τους δύο όρους για να είμαστε αληθινά παιδιά Του.
Σκεφτείτε, να προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλον με αληθινή αγάπη και όχι τυπικά επειδή μας το είπαν να το κάνουμε ή επειδή πρέπει , αλλά γιατί αισθανόμαστε την ανάγκη του αδελφού σαν να είναι δική μας.
Σκεφτείτε την δύναμη που θα είχε η εκκλησία, την ενότητα , γιατί ο σύνδεσμος της είναι η αγάπη, δεν θα έχεις ανάγκη να προσευχηθείς για σένα εκτός των προσωπικών σου, τα αδέλφια σου θα σε έχουν καλύψει με τις προσευχές τους και εσύ θα έχεις καλύψει αυτούς με τις δικές σου.
Σε αυτές τις προσευχές απαντάει ο Θεός αυτές έχουν μεγάλη δύναμη γιατί είναι από το Άγιο Πνεύμα του Θεού που έχεις μέσα σου , είναι καρπός Του, είναι αγάπη.
Aπο: Γρίσπο Νεκτάριο
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου