«Γάμος» ομοφυλόφιλων και αρχαία Ρώμη

Καθώς η ατζέντα του «γάμου» των ομοφυλόφιλων προωθείται όλο και περισσότερο (σε όλα τα κράτη), ας δούμε αν μπορεί να μας διδάξει κάτι η ιστορία, γιατί, όπως είναι γνωστό, εάν δεν διδασκόμαστε από την ιστορία είμαστε καταδικασμένοι να την επαναλάβουμε.

Ο «γάμος» των ομοφυλόφιλων υπήρχε στην αρχαία Ρώμη, και ακόμα γιορτάζονταν ειδικά από κάποιους αυτοκράτορες, ένας «καρπός» της εν γένει πολιτιστικής επιβεβαίωσης της ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ρώμη. Ο “gay γάμος” ήταν, μαζί με την ομοφυλοφιλία, κάτι που οι πρώτοι χριστιανοί αντιμετώπιζαν ως μέρος του παγανιστικού ηθικού σκοταδιού της εποχής τους.

Σήμερα οι Χριστιανοί αγωνίζονται όχι ενάντια σε μια ακόμη περίεργη σεξουαλική καινοτομία της «φωτισμένης εποχής» μας, αλλά ενάντια στην επιστροφή στην προ-χριστιανική, ειδωλολατρική σεξουαλική ηθική.

Απο την ταινία "Σπάρτακος" (1960). O Laurence Olivier ως αφέντης, ο Tony Curtis ως σκλάβος (που φύλαξε την τιμή του).

Τι συνέβαινε λοιπόν, στην αρχαία Ρώμη; Η ομοφυλοφιλία ήταν διαδεδομένη μεταξύ των Ρωμαίων, οι οποίοι επιδίδονταν στην παιδεραστία (με στόχο, γενικά, στα αγόρια μεταξύ των ηλικιών 12 έως 18). Δεν υπήρχε τίποτα επαίσχυντο, στις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ Ρωμαίων, αν το αγόρι δεν ήταν ελεύθερο. Οι δούλοι, άνδρες και γυναίκες, θεωρούνταν ιδιοκτησία, και σε αυτή περιλαμβάνονταν και η σεξουαλική ιδιοκτησία.

Αλλά οι Ρωμαίοι επιδίδονταν και σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις με ενήλικες άνδρες, ακόμη και ενήλικες ελεύθερους άνδρες. Και είναι πιθανό ότι αυτή η διέλευση της γραμμής από παιδί σε ενήλικο, από δούλο σε ελεύθερο- και όχι η ομοφυλοφιλία ως τέτοια - ήταν που ενοχλούσε τους πιο αυστηρούς ηθικά Ρωμαίους.

Και έτσι ακούμε τον Τάκιτο (56-117 μ.Χ.), τον μεγάλο Ρωμαίο ιστορικό, τα επαίσχυντα σεξουαλικά κατορθώματα μιας σειράς Ρωμαίων αυτοκρατόρων, από τον Τιβέριο έως τον Νέρωνα. Ο Νέρων ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας που εδίωξε τους χριστιανούς. Ο δάσκαλός του και στη συνέχεια σύμβουλός του ήταν ο μεγάλος στωικός ηθικολόγος Σενέκας. Δυστυχώς, τα μαθήματα του Σενέκα δεν είχαν κανένα αντίκτυπο στο μελλοντικό αυτοκράτορα. Όταν ανέλαβε την αυτοκρατορική του έδρα, μαζί με την αύρα της αυτοαποκαλούμενης θεότητας, δεν έμεινε κανένα ίχνος Στωικής λιτότητας.

Για τον Νέρωνα, ο Τάκιτος αναφέρεται μιλώντας ότι το τυραννικό πάθος, η ύβρη της ανακήρυξης της θεότητας, η διαφθορά της εξουσίας, και «κάθε βρώμικη διεφθαρμένη πράξη, νόμιμη ή παράνομη» φάνηκε να καταλήγει στην αυτοκρατορικό κορυφή. Δεν είχε μόνο ένα πάθος για τα "ελεύθερα αγόρια", αλλά και για το να «παντρευτεί» κυριολεκτικά άλλους άνδρες, ακόμη και ένα αγόρι, παίζοντας μερικές φορές το ρόλο της γυναίκας στην σχέση και μερικές φορές του άντρα.

Από την ταινία "Quo Vadis" (1951). Ο Peter Ustinov ως Νέρων

Ο Τάκιτος αναφέρεται σε ένα περιστατικό: "Ο Νέρων είχε ήδη καταστραφεί από κάθε σφοδρή επιθυμία, φυσική και μη. Αλλά τώρα διέψευσε οποιονδήποτε υπέθετε ότι δεν υπάρχει περαιτέρω υποβιβασμός γι’ αυτόν. Γιατί ... έκανε επίσημη τελετή «γάμου» με έναν από την διεστραμμένη συμμορία του, με το όνομα Πυθαγόρας. Ο αυτοκράτορας, με την παρουσία μαρτύρων, έβαλε νυφικό πέπλο. Προίκα, συζυγικό κρεβάτι, λαμπάδες γάμου, όλα ήταν εκεί. Πράγματι, όλα ήταν σε δημόσια θέα, ακόμη και εκείνα που σε ένα φυσιολογικό γάμο είναι καλυμμένα από τη νύχτα. "

Αυτό ήταν μόνο ένα παράδειγμα. Έχουμε επίσης από τον ιστορικό Σουετώνιο, σύγχρονο του Τάκιτου, μια αναφορά του γάμου του Νέρωνα με τον Δορυφόρο (Doryphorus), (ο οποίος ήταν ο ίδιος «παντρεμένος» με ένα άλλο άτομο, τον Sporus).

Ο Martial, Ρωμαίος ποιητής του πρώτου αιώνα μ.Χ., αναφέρει κρούσματα «γάμο» μεταξύ ανδρών ως ένδειξη διαστροφής, αλλά όχι ασυνήθιστης διαστροφής, μιλώντας σε ένα επίγραμμα (I.24) ενός ανθρώπου που "έπαιξε τη νύφη χθες." Σε ένα άλλο (12.42) λέει κοροϊδευτικά, "ο γενειοφόρος Callistratus έδωσε τον εαυτό του σε γάμο με τον ... Afer, με τον τρόπο με τον οποίο δίνεται μια παρθένος συνήθως σε γάμο σε έναν άνδρα. Οι δάδες έλαμψαν μπροστά, τα νυφικά πέπλα κάλυπταν το πρόσωπό του, και οι γαμήλιες προπόσεις δεν έλειπαν. Δόθηκε και προίκα επίσης. Δεν σου είναι αυτά αρκετά ακόμα, Ρώμη; Μήπως περιμένεις και να γεννήσει; "

Στην Δεύτερη Σάτιρα του Ιουβενάλη (117), ακούμε για έναν Γράκχο, που «έχει φορέσει βολάν και πέπλο νύφης», (και είναι) τώρα μια «νέα νύφη ξαπλωμένη στην αγκαλιά του συζύγου της». Τέτοιος φαίνεται ήταν συνήθης ο τρόπος του «γάμου» αντρών στους Ρωμαίους, ένας από τους άνδρες στην πραγματικότητα ντυνόταν σαν γυναίκα και έπαιζε το ρόλο της γυναίκας.

Ο γνωστός διεφθαρμένος αυτοκράτορας Ελαγάβαλος (βασίλευσε το 218 - 222) παντρεύτηκε και στη συνέχεια χώρισε πέντε γυναίκες. Αλλά θεωρούσε τον οδηγό του άρματός του ως «σύζυγο» του και παντρεύτηκε επίσης τον Zoticus, έναν αθλητή. Στον Ελαγάβαλο άρεσε να μεταμφιέζεται σε βασίλισσα, κυριολεκτικά.

Οι αναφορές μας για τους «γάμους» των ομοφυλοφίλων από τη Ρώμη, μας δίνουν μια σαφέστερη κατανόηση για το τι διακυβεύεται σήμερα. Όπως συμβαίνει και σήμερα, φαίνεται ότι η συχνότητα των «γάμων» μεταξύ αντρών ακολουθεί την ευρεία αποδοχή της ομοφυλοφιλίας από την κοινωνία. Η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας οδήγησε στην αντίληψη ότι κατά κάποιο τρόπο, οι ομοφυλοφιλικές ενώσεις θα πρέπει να έχουν το ίδιο καθεστώς με τις ετεροφυλοφιλικές ενώσεις (γάμο).

Να προσθέσουμε επίσης ότι η ετεροφυλοφιλία μεταξύ των Ρωμαίων ήταν επίσης σε μια θλιβερή κατάσταση. Τόσο η συμβίωση (χωρίς γάμο) όσο και η πορνεία ήταν εντελώς αποδεκτές. Η πορνογραφία και η σεξουαλικού περιεχομένου ψυχαγωγία και ομιλία ήταν κάτι εντελώς «φυσιολογικό». Το σεξ με άνδρες δούλους και γυναίκες δούλες θεωρούνταν «καθήκον» του αφέντη τους. Οι παιάνες για το γάμου ηχούσαν, όχι επειδή οι Ρωμαίοι είχαν κάποια πρωτοχριστιανική έννοια της ιερότητας του γάμου, αλλά επειδή χρειάζονταν περισσότερούς Ρωμαίους πολίτες-στρατιώτες, μόνο όταν οι Ρωμαίοι μειώνονταν σε πληθυσμό με το να κάνουν τα πάντα για να αποφευχθεί η απόκτηση παιδιών.

Ο ηθικός ξεπεσμός των ετεροφυλόφιλων στη Ρώμη αποτέλεσε επομένως την κοινωνική βάση για το επόμενο βήμα που ήταν οι τελετές ομοφυλοφιλικών «γάμων». Τους ακούμε να κριτικάρουν και  να σατιρίζουν τέτοιου είδους ενώσεις, αλλά το πρόβλημα για τους Ρωμαίους δεν ήταν η ομοφυλοφιλία αυτή καθαυτή, αλλά το ότι ένας Ρωμαίος άντρας υποβίβαζε τον εαυτό του και έπαιζε το ρόλο της γυναίκας στο «γάμο».

Οι χριστιανοί είχαν πρόβλημα με το σύνολο της ρωμαϊκής σεξουαλικής σκηνής. Όχι μόνο με την ομοφυλοφιλία που την απορρίπτανε* , αλλά και με κάθε σεξουαλική πράξη εκτός του ετεροφυλοφιλικού μονογαμικού γάμου. Παρόλο που οι χριστιανοί βρέθηκαν σε ένα ειδωλολατρικό περιβάλλον, όπου υπήρχαν λίγοι περιορισμοί για τη σεξουαλικότητα, για εκείνους γάμος υπήρχε μόνο μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας.

Στο βιβλίο του πρώτου αιώνα μ.Χ., «Η Διδαχή των Αποστόλων», γράφει μια λίστα εντολών, όπως «Ου Φονεύσεις» «Ου Μοιχεύσεις» και μετά λέει. «Ου Παιδιοφθορήσεις» ("Δεν θα καταστρέψεις αγόρια"), «Ου πορνεύσεις», «Ου φαρμακεύσεις, Ου φονεύσεις τέκνον εν φθορά ουδέ γεννηθέν αποκτείνεις» (να μη φαρμακώσεις, να μη σκοτώσεις το παιδί στην κοιλιά ή αφού γεννηθεί). Οι χριστιανοί έπρεπε να απορρίψουν την παιδεραστία, την πορνεία και την ομοφυλοφιλία, την άμβλωση, και την παιδοκτονία. Ο κατάλογος περιέχει επίσης την εντολή "Ου φαρμακεύσεις" (Δεν θα κάνετε φίλτρα), απαγορεύοντας την ευρέως διαδεδομένη πρακτική της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η οποία περιελάμβανε μαγικά φίλτρα που σταματούσαν τη σύλληψη ή προκαλούσαν άμβλωση.

Η υπερύψωση από τους Ρωμαίους της σεξουαλικής ευχαρίστησης πάνω από τη αναπαραγωγή, οδήγησε στην επιθυμία για αντισυλληπτικά φίλτρα, στην διακοπή της κυήσεως, και στην παιδοκτονία.

Οδήγησε επίσης στο να βλέπουν το γάμο ως τίποτε άλλο παρά μια αρένα για σεξουαλική ευχαρίστηση, η οποία με τη σειρά της οδήγησε στην ισοδυναμία του γάμου των ετεροφυλόφιλων με αυτόν των ομοφυλόφιλων.

Ο Θεοδοσιανός Κώδικας τον πέμπτο αιώνα, μ.Χ. έκανε τον «γάμο» των ομοφύλων παράνομο.

Οι χριστιανοί λοιπόν, δεν είναι αντιμέτωποι με κάτι νέο όσον αφορά την ώθηση για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων. Στην πραγματικότητα, είναι κάτι πολύ παλιό και αντιπροσωπεύει μια επιστροφή στις παγανιστικές απόψεις περί σεξουαλικότητας που κυριάρχησε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μέσα στην οποία γεννήθηκε ο Χριστιανισμός.

* Επιστολή προς Ρωμαίους Απ. Παύλου (1:27): «ὁμοίως τε καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσιν τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες».

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή