Περιγραφή σε εφημερίδα
Είναι αξιοσημείωτη η περιγραφή ενός δημοσιογράφου από τη Νέα Υόρκη που επισκέφτηκε την Ουαλία για να δει από κοντά την αναζωπύρωση και να γράψει γι' αυτήν στην εφημερίδα του «New York Weekly Witness". Περιγράφει:
«Το μεσημέρι της Τρίτης επικοινώνησα με τηλεγράφημα σε μία μεγάλη Ουαλική εφημερίδα για να μάθω που θα μιλούσε ο κος Roberts εκείνο το βράδυ. Η απάντηση που ήρθε ήταν ότι για τις επόμενες δύο μέρες θα βρισκόταν στο Swansea. Στις 2 μετά το μεσημέρι έφυγα από το Λίβερπουλ με ένα Αμερικάνο φίλο μου και φτάσαμε στο Swansea στις 9:30 το βράδυ. Γρήγορα πήγαμε σ' ένα κοντινό ξενοδοχείο, το οποίο ήταν γεμάτο επισκέπτες, που είχαν έρθει για να πάρουν από τη φωτιά της αναζωπύρωσης. Το δεύτερο ξενοδοχείο ήταν στην ίδια κατάσταση, όμως καταφέραμε να βρούμε κατάλυμα στο τρίτο. Έπειτα τρέξαμε να πάμε στην εκκλησία, η οποία ευτυχώς βρισκόταν σε κεντρικό σημείο της πόλης. Ήταν 9:45 το βράδυ όταν φτάσαμε για να ανακαλύψουμε ότι ακόμα και τότε υπήρχαν στο δρόμο δεκάδες άνθρωποι που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν την αίθουσα. Οι πόρτες όμως ήταν κλειστές και τις φύλαγαν αστυνομικοί, διότι στην εκκλησία οι άνθρωποι ήταν ήδη στριμωγμένοι μέχρι τις πόρτες. Καταφέραμε να πλησιάσουμε ένα αστυνομικό και να του ψιθυρίσουμε ότι ήμουν Αμερικανός δημοσιογράφος και ότι ο φίλος μου κι εγώ ήμαστε από το Σικάγο. Αυτές οι λέξεις δούλεψαν μια χαρά, διότι αμέσως μας ζήτησε να τον ακολουθήσουμε σε μία άλλη πόρτα, όπου γρήγορα μας έβαλε μέσα στο κτίριο.
Η πρώτη μου εντύπωση! Πώς μπορώ να την περιγράψω; Καθώς μπήκαμε από την πόρτα έβλεπα μία αίθουσα που προοριζόταν για περίπου 700 άτομα, γεμάτη ασφυκτικά με περίπου 1500 ανθρώπους. Δεν ήταν όμως αυτό το πρώτο πράγμα που μου τράβηξε την προσοχή. Πάνω στον εξώστη μία νεαρή κοπέλα, σχεδόν παιδί, στεκόταν προσευχόμενη με τέτοια θέρμη που δεν νομίζω, να είχα ποτέ συναντήσει τέτοια εικόνα πριν. Το ένα χέρι ήταν υψωμένο και ο τόνος της ήταν γεμάτος με αγωνιώδη ικεσία, και παρόλο, που μιλούσε ουαλικά και δεν μπορούσα να καταλάβω ούτε μία λέξη απ' αυτά που πρόφερε, έφερνε μέσα μου ένα παράξενο ρίγος. Έπειτα σηκώθηκε ένα νεαρός και εκστατικά σήκωσε ψηλά το κεφάλι και προσευχήθηκε σαν να βρισκόταν στην παρουσία του Παντοδύναμου. Όλη η ατμόσφαιρα στην αίθουσα ήταν πυρωμένη με ένα πνευματικό πάθος και η κύρια σκέψη μου ήταν: Αυτή είναι η εικόνα που πρέπει να έγινε στην πρώτη εκκλησία τον πρώτο αιώνα της Χριστιανικής εποχής.
Τώρα ξεκίνησε ένας ύμνος και η προσοχή μου καρφώθηκε πάνω στον Evan Roberts που στεκόταν στον άμβωνα και οδηγούσε τη μουσική με ένα πρόσωπο που ακτινοβολούσε από χαρά, χαμόγελα, ακόμα και γέλιο. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν ο τέλειος αυθορμητισμός του, η παντελής απουσία επισημότητας. Έδινε την εντύπωση ότι φώναζε ζωηρά μέσα σε μια απόλυτη ευτυχία, με ένα ενθουσιασμό σαν να βρίσκεται σε αγώνα μπέιζ-μπωλ.
Δεν κήρυττε. Μιλούσε απλά ανάμεσα στις προσευχές, στους ύμνους και τις ομολογίες και σπάνια έλεγε πάνω από ελάχιστες προτάσεις κάθε φορά. Φανταστείτε τη συνάθροιση μιας χριστιανικής προσπάθειας, όπου οι άνθρωποι που είναι παρόντες, φτάνουν στο ζενίθ ενός άγιου ενθουσιασμού, μέχρι που κυριολεκτικά πιάνουν φωτιά και τότε θα έχετε μία ακριβή εικόνα αυτού που συνέβη στο Trinity Chapel εκείνο το βράδυ.
Το επόμενο πρωί ο φίλος μου κι εγώ πήγαμε στο μέρος όπου έμενε ο κος Roberts και η επιτυχία μας δεν ήταν μόνο ότι εξασφαλίσαμε μία θερμή συνέντευξη, αλλά επίσης μας προσκάλεσε να γευματίσουμε μαζί. Στην εμφάνισή του ο νεαρός ευαγγελιστής είναι μετρίου αναστήματος, αδύνατος και με καστανά μαλλιά. Η γενική εντύπωση που σου δίνει είναι ότι, είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να καθίσει ήσυχος, βρίσκεται σε μία διαρκή ανησυχία και η ωχρότητα στο πρόσωπό του φανερώνει την υπερκόπωση από τις συναθροίσεις. Όταν του ζήτησα να στείλει ένα μήνυμα στην Αμερική, μου έσφιξε το χέρι μου και μου έδωσε το ακόλουθο»
«Η προφητεία του Ιωήλ εκπληρώνεται. Εκεί ο Κύριος λέει: Θα εκχέω από το Πνεύμα Μου πάνω σε κάθε σάρκα. Αν αυτό ισχύει, κάθε σάρκα πρέπει να είναι έτοιμη να το λάβει. (1) Το παρελθόν πρέπει να γίνει καθαρό, κάθε αμαρτία να εξομολογηθεί στο Θεό, κάθε λάθος σε άνθρωπο πρέπει να τακτοποιηθεί. (2) Οτιδήποτε είναι αμφίβολο στη ζωή μας, πρέπει να απομακρυνθεί μια για πάντα. (3) Άμεση και ανεπιφύλακτη υπακοή στο Πνεύμα του Θεού. (4) Δημόσια ομολογία του Χριστού. Ο Χριστός είπε, αν Εγώ υψωθώ, θα ελκύσω πάντες προς τον Εαυτό Μου. Αυτό είναι. Ο Χριστός είναι τα πάντα εν πάσι.»
Οι συναθροίσεις που πήγαμε το απόγευμα και το βράδυ ήταν το ίδιο γεμάτες, όπως την πρώτη φορά. Κρατήστε ότι σε κάθε συνάθροιση η διάθεση του κου Roberts διέφερε. Στην απογευματινή συνάθροιση, ενώ περιέγραφε την αγωνία του Χριστού στον Κήπο της Γεσθημανή έπεσε κάτω και έκλαιγε με λυγμούς εκεί στον άμβωνα, ενώ εκατοντάδες μέσα στο κτίριο έκλαιγαν μαζί του. Είχε ανακοινωθεί ότι η συνάθροιση θα ξεκινούσε στις 2 μ.μ. Πριν τις 12 όμως η αίθουσα ήταν κατάμεστη, παρόλο που βρισκόταν στην άκρη της πόλης. Με φοβερή δυσκολία και με τη βοήθεια της αστυνομίας, ο ανταποκριτής σας και ο φίλος του πιέστηκαν για να καταφέρουν να μπουν από την πίσω πόρτα κι έπειτα σταθήκαμε δίπλα στον άμβωνα, χωρίς να μπορούμε να κουνήσουμε ούτε το χέρι μας. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική, αλλά τον κόσμο δεν τον ένοιαζε καθόλου. Είχαν ξεχάσει τα γήινα και στέκονταν μπροστά στην παρουσία του Θεού. Η συνάθροιση ξεκίνησε περίπου το μεσημέρι και η θέρμη είχε φτάσει στο ζενίθ δύο ώρες πριν φτάσει ο κος Roberts. Τελείωσε στις 4:30 μ.μ.
Στη βραδινή συνάθροιση ο κος Roberts ήταν σιωπηλός την περισσότερη ώρα. Για 20 λεπτά καθόταν ή στεκόταν ακίνητος με κλειστά μάτια. Η συνάθροιση όμως προχωρούσε με την ίδια θέρμη σαν να μιλούσε. Ήταν πράγματι παράξενο να ακούς κάποιον να προσεύχεται χωρίς να ενοχλείται, ενώ έψαλλαν ένα ύμνο, ή να ακούς δύο, τρεις ή τέσσερις να προσεύχονται ταυτόχρονα. Κι όμως όπως έχει τόσο συχνά παρατηρηθεί, υπήρχε τέλεια τάξη μέσα σ' αυτή τη φαινομενική αταξία. Αυτό το έκανε ο Θεός και ήταν καταπληκτικό για μας! Τώρα ένα νεαρό κορίτσι, όχι πάνω από 16 ετών, σηκώθηκε στον εξώστη και άρχισε να προσεύχεται. Δεν κατάλαβα ούτε μία λέξη απ' αυτά που είπε, αλλά μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα παρά τη θέλησή μου, άρχισαν να τρέχουν δάκρυα στα μάγουλά μου. Σήκωσα το κεφάλι και ω! είδα γκριζομάλληδες εργάτες του Ευαγγελίου να κλαίνε το ίδιο. Υπήρχε κάτι στη χροιά της φωνής της που σε σήκωνε πάνω από τα εγκόσμια, και σε διαπερνούσε μέχρι τα βάθη της καρδιάς σου. Αργότερα έμαθα ότι ικέτευε το Θεό για κάποια συγκεκριμένα άτομα που έπρεπε να συμφιλιωθούν μαζί της. Εκείνη τους αγαπούσε, αλλά εκείνοι δεν την αγαπούσαν και παρακαλούσε να οδηγηθούν να το κάνουν εκείνο το βράδυ.
Ήταν σχεδόν 10 μ.μ. όταν έλαβε χώρα το πιο συγκινητικό και όμορφο περιστατικό κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας. Ένας νεαρός ντυμένος ευπρεπώς, γύρω στα 19, κατέβηκε από τον εξώστη, κλαίγοντας σαν παιδί. Τα δάκρυα έτρεχαν στο πρόσωπό του, καθώς παραπατούσε στο διάδρομο μέχρι να φτάσει μπροστά. Ήταν εντελώς εξασθενημένος όταν έφτασε μπροστά και έπεσε πάνω στην αγκαλιά του ποιμένα William James, που ήταν ο ποιμένας στην εκκλησία που πήγαινε και κρεμάστηκε από το λαιμό του
Προσευχήσου για μένα! Προσευχήσου για μένα!, φώναζε, καθώς αγκάλιαζε τον εργάτη, ο οποίος έκλαιγε κι αυτός. Ο νεαρός έπεσε σε μια καρέκλα. Ο Roberts, που καθόταν σε μία καρέκλα στον άμβωνα, σηκώθηκε. Κάτι φαινόταν να του είχε πει, ποιο ήταν το ζήτημα με το νεαρό και το πρόσωπό του έλαμψε από χαρά. Κατέβηκε από τα σκαλιά του άμβωνα και φτάνοντας το νεαρό τον αγκάλιασε με ένα πολύ τρυφερό τρόπο. Μίλησε για λίγο μαζί του και αμέσως μετά προχώρησαν μαζί μέχρι τον άμβωνα. Ο νεαρός πήγαινε μπροστά.
Τι αλλαγή! Τα συμπτώματα εξάντλησης που φαινόταν πάνω του πριν, είχαν εξαφανιστεί. Το πρόσωπό του δεν θα μπορούσε να έχει λαμπρότερη εμφάνιση! Φώναξε: 'Είναι η μητέρα εδώ; Είναι η μητέρα εδώ;' Μία φωνή από το πίσω μέρος της αίθουσας απάντησε: «Ναι! Ναι! Είναι εδώ!»
Εκείνη τη στιγμή όλοι στο ακροατήριο ήταν τόσο συγκινημένοι από αυτή την τρυφερή σκηνή που δεν μπορούσες να βρεις στεγνό μάτι. Κάποιος ξεκίνησε τον Ουαλικό ύμνο, που έψαλλαν πάντα όταν κάποιος παραδιδόταν ολοκληρωτικά στο Θεό και ο οποίος έγινε το εμβατήριο νίκης της αναζωπύρωσης. Με συγκινητικούς και συνάμα θριαμβευτικούς τόνους έψαλλαν ένθερμα:
Δόξα, δόξα, δόξα στο Θεό,
Που μας θυμήθηκε τέτοιοι που είμαστε.
Όταν όλα ησύχασαν, είπε: «Μητέρα, έπρεπε να παραδοθώ! Ναι, στ'αλήθεια! Προσπάθησα να αρνηθώ, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ. Έπρεπε να παραδοθώ.» Λίγο αργότερα ο ίδιος καλούσε άλλους να παραδοθούν, καθώς ήταν πολύ σημαντικό. Δεν θα δημιουργούσε πλέον πρόβλημα στη μητέρα του. Η μητέρα του ξέσπασε σε προσευχή και καθώς ο γιος της αναγνώρισε τη φωνή της μέσα στο πλήθος, φώναξε: «Το έκανες καλά, μαμά!»
Είναι απορίας άξιος που ο Gipsy Smith, ένας διακεκριμένος Άγγλος ευαγγελιστής, αφότου πέρασε μία Κυριακή μέσα σ' αυτήν την αναζωπύρωση, και παραβρέθηκε σε τέτοιες αξιοσημείωτες σκηνές, είπε: «Η επίσκεψή μου στην Ουαλία την περασμένη Κυριακή εμβαθύνει τη βεβαιότητα μέσα μου ότι η κίνηση που περνά τώρα πάνω από την Ουαλία είναι μία μεγάλη και ευλογημένη Γραφική αναζωπύρωση και δεν θα έπρεπε να την ονομάζουν Ουαλική Αναζωπύρωση, αλλά Πνευματική Αναζωπύρωση, διότι πιστεύω ότι θα σείσει την Αγγλία, και γιατί όχι τον κόσμο; Αυτή η αναζωπύρωση είναι οι σύγχρονες Πράξεις των Αποστόλων.»
Η ΦΛΟΓΑ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ
Παρόλο που ίσως η αναζωπύρωση στη νότια Ουαλία είναι η πιο γνωστή, το Άγιο Πνεύμα με το θείο Του τρόπο συγχρονισμένα χρησιμοποιούσε τις έτοιμες καρδιές, έτσι ώστε τις ίδιες μέρες της ίδιας βδομάδας οι φλόγες της αναζωπύρωσης ξεσπούσαν και στη βόρεια και τη νότια Ουαλία ταυτόχρονα.
Πολλοί Χριστιανοί από άλλα μέρη, ακούγοντας για την αναζωπύρωση στη νότια Ουαλία, οδηγήθηκαν από το Πνεύμα σε μια πείνα για αναζωπύρωση στις δικές τους πόλεις. Στις περισσότερες από αυτές τις πόλεις, η αναζωπύρωση άρχιζε με συναθροίσεις προσευχής που οδηγούσαν νέοι άνθρωποι. Η προσευχή συνεχιζόταν μέχρι που εκχυνόταν το Πνεύμα. Μερικές φορές αυτές οι προσευχές άρχιζαν από μεμονωμένα άτομα, μερικές φορές από εκκλησιαστικούς ηγέτες και μερικές φορές από ολόκληρο το πρεσβυτέριο. Μικρότερες επισκέψεις της φωτιάς της αναζωπύρωσης φάνηκαν και σε άλλα μέρη των Βρετανικών Νησιών.
Στο βορρά, η αναζωπύρωση επικεντρώθηκε στο Rhos και εξαπλώθηκε από εκεί σε πολλά χωριά στη βόρεια Ουαλία. Ο εργάτης που χρησιμοποιήθηκε περισσότερο στη βόρεια αναζωπύρωση ήταν ένας από τους νεαρούς εργάτες που είχαν αγγιχτεί έντονα από το Πνεύμα του Θεού την προηγούμενη χρονιά. Στο νότο, η πιο γνωστή φυσιογνωμία της Ουαλικής αναζωπύρωσης ήταν ο Evan Roberts.
Ο Θεός έστειλε μια 4μηνη αναζωπύρωση στο Rhos που έφερε στο Χριστό. 2.267 ψυχές. Ολόκληρες εκκλησίες έλιωναν μέσα σε δάκρυα. Πολλοί προσεύχονταν ταυτόχρονα. Μια ολόκληρη αδίστακτη συμμορία 13 περιβόητων κακοποιών, που είχε ανάγκη από σωτηρία, σώθηκε με φοβερό τρόπο. Στα ανθρακωρυχεία λάμβαναν χώρα συναθροίσεις προσευχής. Μακροχρόνια εχθρότητα μέσα σε οικογένειες τακτοποιούνταν και οι μέθυσοι ξεχνούσαν το δρόμο για τα μπαρ και δεν μπορούσαν να δοκιμάσουν ξανά οινοπνευματώδη ποτά. Χαρτοπαίκτες παρατούσαν το φοβερό πάθος της χαρτοπαιξίας. Νέοι πιστοί οδηγούσαν παρελάσεις πιστών. Ακόμα και παιδιά μέσα στους δρόμους ομολογούσαν σε όποιον έβλεπαν μπροστά τους. Μάλιστα μαζεύονταν τακτικά για προσευχή και χρησιμοποιούσαν ακόμα και τα σχολικά κτίρια για να προσευχηθούν για αναζωπύρωση. Η υπέρτατη δύναμη του Θεού απλωνόταν σαν κάλυμμα πάνω από τη βόρεια και τη νότια Ουαλία.
Ένα χωριό μεταμορφώθηκε τόσο πολύ που τα μπαρ έκλεισαν και σπάνια άκουγες βρισιά. Στις 9 Δεκεμβρίου μια εφημερίδα ανέφερε: «Η θρησκευτική αναζωπύρωση φαίνεται να εξαπλώνεται ραγδαία στη βόρειο Ουαλία. Γίνονται συναθροίσεις σχεδόν σε κάθε πόλη και επικρατεί μεγάλος ενθουσιασμός. Ακόμα και στα λατομεία γρανίτη, οι εργάτες κάνουν συναθροίσεις προσευχής με τον πιο εντυπωσιακό χαρακτήρα κάθε βράδυ την ώρα του δείπνου.»12
Ο ποιμένας R.B. Jones περιγράφει τη μεγαλύτερη συνάθροιση στην οποία είχε ποτέ παραβρεθεί. Ήταν μήνες αργότερα στο νησί Anglesey, ακριβώς έξω από την ακτή της βορειοδυτικής Ουαλίας, όπου υπηρετούσε σε συναθροίσεις αναζωπύρωσης για μερικές βδομάδες.
Μέσα στη μεγάλη, κατάμεστη εκκλησία ο Jones κήρυξε πάνω στο 6ο κεφάλαιο του Ησαΐα. Όταν μιλούσε για την αμαρτία μέσα στο φως του αγιασμού του Θεού, όλο το ακροατήριο ελέγχθηκε πολύ βαθιά. Ένιωσαν σχεδόν συντριμμένοι μέσα σε απελπισία. Θα μπορούσε ποτέ ο Θεός να συγχωρήσει και να καθαρίσει;
Έπειτα ο Jones μίλησε για το θυσιαστήριο και τα αναμμένα κάρβουνα που είδε ο Ησαΐας. Τους εξηγούσε πώς ο Θεός μπορούσε να αγγίξει τη βρώμικη ζωή τους με το κάρβουνο του καθαρισμού από το θυσιαστήριο (Ησα. 6/ς':6-7). Ο Jones ομολόγησε ότι δεν είχε λόγια να περιγράψει πως ο Θεός ήρθε πάνω σ' αυτούς τους ανθρώπους. «Σαν ένας άνθρωπος, πρώτα με ένα αναστεναγμό ανακούφισης κι έπειτα με μια ξέφρενη κραυγή χαράς, όλο αυτό το τεράστιο ακροατήριο πηδούσε. Όλος ο χώρος εκείνη τη στιγμή φαινόταν απαίσιος με τη δόξα του Θεού (η λέξη «απαίσιος» χρησιμοποιείται σκόπιμα). Η άγια παρουσία του Θεού ήταν τόσο έκδηλη, που κι ο ίδιος ο ομιλητής ήταν συντριμμένος. Ο άμβωνας που στεκόταν ήταν γεμάτος με το φως του Θεού που έπρεπε να αποτραβηχτεί!»13.
Σε όλα τα μέρη της Ουαλίας οι σκηνές ήταν παρόμοιες. Εκκλησίες όλων των δογμάτων ελκύστηκαν από το Πνεύμα του Θεού να έρθουν μαζί ξεχνώντας τις δογματικές διαφορές τους. Οι συναθροίσεις προσευχής ήταν τόσο γεμάτες που τα κτίρια των εκκλησιών δεν μπορούσαν να τους χωρέσουν. Μερικές συναθροίσεις προσευχής διαρκούσαν οκτώ ώρες. Οι συναθροίσεις χαρακτηρίζονταν από αδιάκοπες προσευχές και υμνωδία.
Άνθρωποι που έρχονταν στις συναθροίσεις με τρένο, έψαλλαν και προσεύχονταν στο δρόμο για το σταθμό, πάνω στην πλατφόρμα και μέσα στο τρένο. Ομάδες που περπατούσαν πάνω στα βουνά για να πάνε στα χωριά τους έκαναν συναθροίσεις προσευχής στο δρόμο και η υμνωδία τους μπορούσε να ακουστεί από πολύ μακριά. Αγγλόφωνοι και Ουαλόφωνοι ανακατεμένοι έψαλλαν και προσεύχονταν μαζί. Σε πολλές πόλεις τα ανθρακωρυχεία έκλεισαν προσωρινά για να μπορούν οι ανθρακωρύχοι να πηγαίνουν στις συναθροίσεις.
Τεράστιες παρελάσεις από ανθρώπους που έψαλλαν, λάμβαναν χώρα στους δρόμους. Μερικές μέρες όλα τα βαγόνια στα τρένα ήταν γεμάτα με ανθρώπους που έψαλλαν ύμνους. Πολλές φορές όταν το τρένο σταματούσε και οι άνθρωποι έβλεπαν κάποιο πλήθος γύρω από κάποια εκκλησία, κατέβαιναν από το τρένο και πήγαιναν στις συναθροίσεις. Οι συναθροίσεις αναζωπύρωσης πήγαιναν από χωριό σε χωριό. Υπήρχαν φοβερές ώρες δυναμικής υμνωδίας και προσευχής. Πολλοί εργάτες είχαν έρθει στις συναθροίσεις από μακριά για να ευλογηθούν.
«Δεν υπάρχουν διαφημίσεις, μπάντες, αφίσες, τεράστιες σκηνές. Ήταν πασιφανή η απουσία όλων αυτών των διαφημιστικών εργαλείων που ξεσηκώνουν.»14
Παρόλο που η πιο έντονη ζωογόνηση και ο πιο δυνατός ενθουσιασμός ακολουθούσαν τον Roberts, όπου πήγαινε, φωτιές αναζωπύρωσης έκαιγαν ταυτόχρονα σε δεκάδες άλλα μέρη. Απ' όλες τις κατευθύνσεις έρχονταν νέα και αναφορές για ανθρώπους που σώζονταν, υπαίθριες συναθροίσεις, παρελάσεις και πλημμυρισμένες εκκλησίες. Ο Θεός κινιόταν σ' ολόκληρο το έθνος. Εργάτες και δημοσιογράφοι έρχονταν από την Αγγλία και τη Σκοτία για να δουν μόνοι τους τη φανταστική πραγματικότητα της αναζωπύρωσης.
Τώρα πια οι ευλογίες της αναζωπύρωσης είχαν πέσει και σε άλλα μέρη της Ουαλίας. Ο Θεός χρησιμοποιούσε κι άλλους νέους ανθρώπους κι ευαγγελιστές. Φαινόταν ότι όπου γίνονταν ιδιαίτερες συναθροίσεις, έπεφτε η άγια φωτιά του Πνεύματος. Αναφέρθηκε από το Carmanthen ότι ανοίχτηκαν «πύλες πλημμύρας ευλογιών». Την τελευταία μέρα ενός συνεδρίου, «με το ζόρι περνούσε ένα τέταρτο της ώρας χωρίς να προσεύχονται κάποιοι στο ένα ή το άλλο μέρος της εκκλησίας της Water Street και να φεύγουν από τα δεσμά της αμαρτίας στην ελευθερία του Ευαγγελίου.»
Από το Ammanford ήρθε η εξής αναφορά: «Όλοι που ήταν παρόντες ένιωσαν ένα ουράνιο πλησίασμα προς το Θεό. Ήταν γενικό φαινόμενο οι άνθρωποι μέσα στη συνάθροιση να κλαίνε.» Έφτασε ο Σηθ Τζόσουα και σημειώνει στο ημερολόγιό του: «Έχω παλέψει για το προσωπικό άγγιγμα του Πνεύματος και για εθνική αναζωπύρωση. Ήρθε και χαίρομαι γι' αυτό.» Όταν έφτασε, βρήκε «εδώ μια φωτιά που έκαιγε θαυμαστά. Το έδαφος είναι πολύ καλά προετοιμασμένο, δόξα τω Θεώ.» Μια μέρα αργότερα ο Τζόσουα έγραψε: «Αυτή ήταν μια από τις πιο σημαντικές μέρες της ζωής μου.»
Ο τύπος σε πολλά έθνη, ακόμα και σε Ρωμαιοκαθολικές χώρες, όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Πορτογαλία ανέφερε εκτενώς την αναζωπύρωση στην Ουαλία και συμπεριλάμβανε και φωτογραφίες. Επισκέπτες έρχονταν από τη Ρωσία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ και από όλα τα Βρετανικά Νησιά για να δουν τη δύναμη του Θεού να εργάζεται. Αιτήματα για προσευχή έρχονταν από πολλές χώρες και οι Ουαλοί Χριστιανοί πίστευαν ότι ο Θεός θα εξάπλωνε τη φωτιά της αναζωπύρωσης σε όλο τον κόσμο. Ο Θεός το έκανε, ακόμα και στην Ινδία, την Κορέα, τη Βόρεια Κίνα και τη Λατινική Αμερική.
πηγη. http://www.e-jesus.gr/revival-articles/the-welsh-revival-of-1904-and-evan-roberts/182-the-wales-revival-1904-evan-roberts
Είναι αξιοσημείωτη η περιγραφή ενός δημοσιογράφου από τη Νέα Υόρκη που επισκέφτηκε την Ουαλία για να δει από κοντά την αναζωπύρωση και να γράψει γι' αυτήν στην εφημερίδα του «New York Weekly Witness". Περιγράφει:
«Το μεσημέρι της Τρίτης επικοινώνησα με τηλεγράφημα σε μία μεγάλη Ουαλική εφημερίδα για να μάθω που θα μιλούσε ο κος Roberts εκείνο το βράδυ. Η απάντηση που ήρθε ήταν ότι για τις επόμενες δύο μέρες θα βρισκόταν στο Swansea. Στις 2 μετά το μεσημέρι έφυγα από το Λίβερπουλ με ένα Αμερικάνο φίλο μου και φτάσαμε στο Swansea στις 9:30 το βράδυ. Γρήγορα πήγαμε σ' ένα κοντινό ξενοδοχείο, το οποίο ήταν γεμάτο επισκέπτες, που είχαν έρθει για να πάρουν από τη φωτιά της αναζωπύρωσης. Το δεύτερο ξενοδοχείο ήταν στην ίδια κατάσταση, όμως καταφέραμε να βρούμε κατάλυμα στο τρίτο. Έπειτα τρέξαμε να πάμε στην εκκλησία, η οποία ευτυχώς βρισκόταν σε κεντρικό σημείο της πόλης. Ήταν 9:45 το βράδυ όταν φτάσαμε για να ανακαλύψουμε ότι ακόμα και τότε υπήρχαν στο δρόμο δεκάδες άνθρωποι που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν την αίθουσα. Οι πόρτες όμως ήταν κλειστές και τις φύλαγαν αστυνομικοί, διότι στην εκκλησία οι άνθρωποι ήταν ήδη στριμωγμένοι μέχρι τις πόρτες. Καταφέραμε να πλησιάσουμε ένα αστυνομικό και να του ψιθυρίσουμε ότι ήμουν Αμερικανός δημοσιογράφος και ότι ο φίλος μου κι εγώ ήμαστε από το Σικάγο. Αυτές οι λέξεις δούλεψαν μια χαρά, διότι αμέσως μας ζήτησε να τον ακολουθήσουμε σε μία άλλη πόρτα, όπου γρήγορα μας έβαλε μέσα στο κτίριο.
Η πρώτη μου εντύπωση! Πώς μπορώ να την περιγράψω; Καθώς μπήκαμε από την πόρτα έβλεπα μία αίθουσα που προοριζόταν για περίπου 700 άτομα, γεμάτη ασφυκτικά με περίπου 1500 ανθρώπους. Δεν ήταν όμως αυτό το πρώτο πράγμα που μου τράβηξε την προσοχή. Πάνω στον εξώστη μία νεαρή κοπέλα, σχεδόν παιδί, στεκόταν προσευχόμενη με τέτοια θέρμη που δεν νομίζω, να είχα ποτέ συναντήσει τέτοια εικόνα πριν. Το ένα χέρι ήταν υψωμένο και ο τόνος της ήταν γεμάτος με αγωνιώδη ικεσία, και παρόλο, που μιλούσε ουαλικά και δεν μπορούσα να καταλάβω ούτε μία λέξη απ' αυτά που πρόφερε, έφερνε μέσα μου ένα παράξενο ρίγος. Έπειτα σηκώθηκε ένα νεαρός και εκστατικά σήκωσε ψηλά το κεφάλι και προσευχήθηκε σαν να βρισκόταν στην παρουσία του Παντοδύναμου. Όλη η ατμόσφαιρα στην αίθουσα ήταν πυρωμένη με ένα πνευματικό πάθος και η κύρια σκέψη μου ήταν: Αυτή είναι η εικόνα που πρέπει να έγινε στην πρώτη εκκλησία τον πρώτο αιώνα της Χριστιανικής εποχής.
Τώρα ξεκίνησε ένας ύμνος και η προσοχή μου καρφώθηκε πάνω στον Evan Roberts που στεκόταν στον άμβωνα και οδηγούσε τη μουσική με ένα πρόσωπο που ακτινοβολούσε από χαρά, χαμόγελα, ακόμα και γέλιο. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν ο τέλειος αυθορμητισμός του, η παντελής απουσία επισημότητας. Έδινε την εντύπωση ότι φώναζε ζωηρά μέσα σε μια απόλυτη ευτυχία, με ένα ενθουσιασμό σαν να βρίσκεται σε αγώνα μπέιζ-μπωλ.
Δεν κήρυττε. Μιλούσε απλά ανάμεσα στις προσευχές, στους ύμνους και τις ομολογίες και σπάνια έλεγε πάνω από ελάχιστες προτάσεις κάθε φορά. Φανταστείτε τη συνάθροιση μιας χριστιανικής προσπάθειας, όπου οι άνθρωποι που είναι παρόντες, φτάνουν στο ζενίθ ενός άγιου ενθουσιασμού, μέχρι που κυριολεκτικά πιάνουν φωτιά και τότε θα έχετε μία ακριβή εικόνα αυτού που συνέβη στο Trinity Chapel εκείνο το βράδυ.
Το επόμενο πρωί ο φίλος μου κι εγώ πήγαμε στο μέρος όπου έμενε ο κος Roberts και η επιτυχία μας δεν ήταν μόνο ότι εξασφαλίσαμε μία θερμή συνέντευξη, αλλά επίσης μας προσκάλεσε να γευματίσουμε μαζί. Στην εμφάνισή του ο νεαρός ευαγγελιστής είναι μετρίου αναστήματος, αδύνατος και με καστανά μαλλιά. Η γενική εντύπωση που σου δίνει είναι ότι, είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να καθίσει ήσυχος, βρίσκεται σε μία διαρκή ανησυχία και η ωχρότητα στο πρόσωπό του φανερώνει την υπερκόπωση από τις συναθροίσεις. Όταν του ζήτησα να στείλει ένα μήνυμα στην Αμερική, μου έσφιξε το χέρι μου και μου έδωσε το ακόλουθο»
«Η προφητεία του Ιωήλ εκπληρώνεται. Εκεί ο Κύριος λέει: Θα εκχέω από το Πνεύμα Μου πάνω σε κάθε σάρκα. Αν αυτό ισχύει, κάθε σάρκα πρέπει να είναι έτοιμη να το λάβει. (1) Το παρελθόν πρέπει να γίνει καθαρό, κάθε αμαρτία να εξομολογηθεί στο Θεό, κάθε λάθος σε άνθρωπο πρέπει να τακτοποιηθεί. (2) Οτιδήποτε είναι αμφίβολο στη ζωή μας, πρέπει να απομακρυνθεί μια για πάντα. (3) Άμεση και ανεπιφύλακτη υπακοή στο Πνεύμα του Θεού. (4) Δημόσια ομολογία του Χριστού. Ο Χριστός είπε, αν Εγώ υψωθώ, θα ελκύσω πάντες προς τον Εαυτό Μου. Αυτό είναι. Ο Χριστός είναι τα πάντα εν πάσι.»
Οι συναθροίσεις που πήγαμε το απόγευμα και το βράδυ ήταν το ίδιο γεμάτες, όπως την πρώτη φορά. Κρατήστε ότι σε κάθε συνάθροιση η διάθεση του κου Roberts διέφερε. Στην απογευματινή συνάθροιση, ενώ περιέγραφε την αγωνία του Χριστού στον Κήπο της Γεσθημανή έπεσε κάτω και έκλαιγε με λυγμούς εκεί στον άμβωνα, ενώ εκατοντάδες μέσα στο κτίριο έκλαιγαν μαζί του. Είχε ανακοινωθεί ότι η συνάθροιση θα ξεκινούσε στις 2 μ.μ. Πριν τις 12 όμως η αίθουσα ήταν κατάμεστη, παρόλο που βρισκόταν στην άκρη της πόλης. Με φοβερή δυσκολία και με τη βοήθεια της αστυνομίας, ο ανταποκριτής σας και ο φίλος του πιέστηκαν για να καταφέρουν να μπουν από την πίσω πόρτα κι έπειτα σταθήκαμε δίπλα στον άμβωνα, χωρίς να μπορούμε να κουνήσουμε ούτε το χέρι μας. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική, αλλά τον κόσμο δεν τον ένοιαζε καθόλου. Είχαν ξεχάσει τα γήινα και στέκονταν μπροστά στην παρουσία του Θεού. Η συνάθροιση ξεκίνησε περίπου το μεσημέρι και η θέρμη είχε φτάσει στο ζενίθ δύο ώρες πριν φτάσει ο κος Roberts. Τελείωσε στις 4:30 μ.μ.
Στη βραδινή συνάθροιση ο κος Roberts ήταν σιωπηλός την περισσότερη ώρα. Για 20 λεπτά καθόταν ή στεκόταν ακίνητος με κλειστά μάτια. Η συνάθροιση όμως προχωρούσε με την ίδια θέρμη σαν να μιλούσε. Ήταν πράγματι παράξενο να ακούς κάποιον να προσεύχεται χωρίς να ενοχλείται, ενώ έψαλλαν ένα ύμνο, ή να ακούς δύο, τρεις ή τέσσερις να προσεύχονται ταυτόχρονα. Κι όμως όπως έχει τόσο συχνά παρατηρηθεί, υπήρχε τέλεια τάξη μέσα σ' αυτή τη φαινομενική αταξία. Αυτό το έκανε ο Θεός και ήταν καταπληκτικό για μας! Τώρα ένα νεαρό κορίτσι, όχι πάνω από 16 ετών, σηκώθηκε στον εξώστη και άρχισε να προσεύχεται. Δεν κατάλαβα ούτε μία λέξη απ' αυτά που είπε, αλλά μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα παρά τη θέλησή μου, άρχισαν να τρέχουν δάκρυα στα μάγουλά μου. Σήκωσα το κεφάλι και ω! είδα γκριζομάλληδες εργάτες του Ευαγγελίου να κλαίνε το ίδιο. Υπήρχε κάτι στη χροιά της φωνής της που σε σήκωνε πάνω από τα εγκόσμια, και σε διαπερνούσε μέχρι τα βάθη της καρδιάς σου. Αργότερα έμαθα ότι ικέτευε το Θεό για κάποια συγκεκριμένα άτομα που έπρεπε να συμφιλιωθούν μαζί της. Εκείνη τους αγαπούσε, αλλά εκείνοι δεν την αγαπούσαν και παρακαλούσε να οδηγηθούν να το κάνουν εκείνο το βράδυ.
Ήταν σχεδόν 10 μ.μ. όταν έλαβε χώρα το πιο συγκινητικό και όμορφο περιστατικό κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας. Ένας νεαρός ντυμένος ευπρεπώς, γύρω στα 19, κατέβηκε από τον εξώστη, κλαίγοντας σαν παιδί. Τα δάκρυα έτρεχαν στο πρόσωπό του, καθώς παραπατούσε στο διάδρομο μέχρι να φτάσει μπροστά. Ήταν εντελώς εξασθενημένος όταν έφτασε μπροστά και έπεσε πάνω στην αγκαλιά του ποιμένα William James, που ήταν ο ποιμένας στην εκκλησία που πήγαινε και κρεμάστηκε από το λαιμό του
Προσευχήσου για μένα! Προσευχήσου για μένα!, φώναζε, καθώς αγκάλιαζε τον εργάτη, ο οποίος έκλαιγε κι αυτός. Ο νεαρός έπεσε σε μια καρέκλα. Ο Roberts, που καθόταν σε μία καρέκλα στον άμβωνα, σηκώθηκε. Κάτι φαινόταν να του είχε πει, ποιο ήταν το ζήτημα με το νεαρό και το πρόσωπό του έλαμψε από χαρά. Κατέβηκε από τα σκαλιά του άμβωνα και φτάνοντας το νεαρό τον αγκάλιασε με ένα πολύ τρυφερό τρόπο. Μίλησε για λίγο μαζί του και αμέσως μετά προχώρησαν μαζί μέχρι τον άμβωνα. Ο νεαρός πήγαινε μπροστά.
Τι αλλαγή! Τα συμπτώματα εξάντλησης που φαινόταν πάνω του πριν, είχαν εξαφανιστεί. Το πρόσωπό του δεν θα μπορούσε να έχει λαμπρότερη εμφάνιση! Φώναξε: 'Είναι η μητέρα εδώ; Είναι η μητέρα εδώ;' Μία φωνή από το πίσω μέρος της αίθουσας απάντησε: «Ναι! Ναι! Είναι εδώ!»
Εκείνη τη στιγμή όλοι στο ακροατήριο ήταν τόσο συγκινημένοι από αυτή την τρυφερή σκηνή που δεν μπορούσες να βρεις στεγνό μάτι. Κάποιος ξεκίνησε τον Ουαλικό ύμνο, που έψαλλαν πάντα όταν κάποιος παραδιδόταν ολοκληρωτικά στο Θεό και ο οποίος έγινε το εμβατήριο νίκης της αναζωπύρωσης. Με συγκινητικούς και συνάμα θριαμβευτικούς τόνους έψαλλαν ένθερμα:
Δόξα, δόξα, δόξα στο Θεό,
Που μας θυμήθηκε τέτοιοι που είμαστε.
Όταν όλα ησύχασαν, είπε: «Μητέρα, έπρεπε να παραδοθώ! Ναι, στ'αλήθεια! Προσπάθησα να αρνηθώ, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ. Έπρεπε να παραδοθώ.» Λίγο αργότερα ο ίδιος καλούσε άλλους να παραδοθούν, καθώς ήταν πολύ σημαντικό. Δεν θα δημιουργούσε πλέον πρόβλημα στη μητέρα του. Η μητέρα του ξέσπασε σε προσευχή και καθώς ο γιος της αναγνώρισε τη φωνή της μέσα στο πλήθος, φώναξε: «Το έκανες καλά, μαμά!»
Είναι απορίας άξιος που ο Gipsy Smith, ένας διακεκριμένος Άγγλος ευαγγελιστής, αφότου πέρασε μία Κυριακή μέσα σ' αυτήν την αναζωπύρωση, και παραβρέθηκε σε τέτοιες αξιοσημείωτες σκηνές, είπε: «Η επίσκεψή μου στην Ουαλία την περασμένη Κυριακή εμβαθύνει τη βεβαιότητα μέσα μου ότι η κίνηση που περνά τώρα πάνω από την Ουαλία είναι μία μεγάλη και ευλογημένη Γραφική αναζωπύρωση και δεν θα έπρεπε να την ονομάζουν Ουαλική Αναζωπύρωση, αλλά Πνευματική Αναζωπύρωση, διότι πιστεύω ότι θα σείσει την Αγγλία, και γιατί όχι τον κόσμο; Αυτή η αναζωπύρωση είναι οι σύγχρονες Πράξεις των Αποστόλων.»
Η ΦΛΟΓΑ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ
Παρόλο που ίσως η αναζωπύρωση στη νότια Ουαλία είναι η πιο γνωστή, το Άγιο Πνεύμα με το θείο Του τρόπο συγχρονισμένα χρησιμοποιούσε τις έτοιμες καρδιές, έτσι ώστε τις ίδιες μέρες της ίδιας βδομάδας οι φλόγες της αναζωπύρωσης ξεσπούσαν και στη βόρεια και τη νότια Ουαλία ταυτόχρονα.
Πολλοί Χριστιανοί από άλλα μέρη, ακούγοντας για την αναζωπύρωση στη νότια Ουαλία, οδηγήθηκαν από το Πνεύμα σε μια πείνα για αναζωπύρωση στις δικές τους πόλεις. Στις περισσότερες από αυτές τις πόλεις, η αναζωπύρωση άρχιζε με συναθροίσεις προσευχής που οδηγούσαν νέοι άνθρωποι. Η προσευχή συνεχιζόταν μέχρι που εκχυνόταν το Πνεύμα. Μερικές φορές αυτές οι προσευχές άρχιζαν από μεμονωμένα άτομα, μερικές φορές από εκκλησιαστικούς ηγέτες και μερικές φορές από ολόκληρο το πρεσβυτέριο. Μικρότερες επισκέψεις της φωτιάς της αναζωπύρωσης φάνηκαν και σε άλλα μέρη των Βρετανικών Νησιών.
Στο βορρά, η αναζωπύρωση επικεντρώθηκε στο Rhos και εξαπλώθηκε από εκεί σε πολλά χωριά στη βόρεια Ουαλία. Ο εργάτης που χρησιμοποιήθηκε περισσότερο στη βόρεια αναζωπύρωση ήταν ένας από τους νεαρούς εργάτες που είχαν αγγιχτεί έντονα από το Πνεύμα του Θεού την προηγούμενη χρονιά. Στο νότο, η πιο γνωστή φυσιογνωμία της Ουαλικής αναζωπύρωσης ήταν ο Evan Roberts.
Ο Θεός έστειλε μια 4μηνη αναζωπύρωση στο Rhos που έφερε στο Χριστό. 2.267 ψυχές. Ολόκληρες εκκλησίες έλιωναν μέσα σε δάκρυα. Πολλοί προσεύχονταν ταυτόχρονα. Μια ολόκληρη αδίστακτη συμμορία 13 περιβόητων κακοποιών, που είχε ανάγκη από σωτηρία, σώθηκε με φοβερό τρόπο. Στα ανθρακωρυχεία λάμβαναν χώρα συναθροίσεις προσευχής. Μακροχρόνια εχθρότητα μέσα σε οικογένειες τακτοποιούνταν και οι μέθυσοι ξεχνούσαν το δρόμο για τα μπαρ και δεν μπορούσαν να δοκιμάσουν ξανά οινοπνευματώδη ποτά. Χαρτοπαίκτες παρατούσαν το φοβερό πάθος της χαρτοπαιξίας. Νέοι πιστοί οδηγούσαν παρελάσεις πιστών. Ακόμα και παιδιά μέσα στους δρόμους ομολογούσαν σε όποιον έβλεπαν μπροστά τους. Μάλιστα μαζεύονταν τακτικά για προσευχή και χρησιμοποιούσαν ακόμα και τα σχολικά κτίρια για να προσευχηθούν για αναζωπύρωση. Η υπέρτατη δύναμη του Θεού απλωνόταν σαν κάλυμμα πάνω από τη βόρεια και τη νότια Ουαλία.
Ένα χωριό μεταμορφώθηκε τόσο πολύ που τα μπαρ έκλεισαν και σπάνια άκουγες βρισιά. Στις 9 Δεκεμβρίου μια εφημερίδα ανέφερε: «Η θρησκευτική αναζωπύρωση φαίνεται να εξαπλώνεται ραγδαία στη βόρειο Ουαλία. Γίνονται συναθροίσεις σχεδόν σε κάθε πόλη και επικρατεί μεγάλος ενθουσιασμός. Ακόμα και στα λατομεία γρανίτη, οι εργάτες κάνουν συναθροίσεις προσευχής με τον πιο εντυπωσιακό χαρακτήρα κάθε βράδυ την ώρα του δείπνου.»12
Ο ποιμένας R.B. Jones περιγράφει τη μεγαλύτερη συνάθροιση στην οποία είχε ποτέ παραβρεθεί. Ήταν μήνες αργότερα στο νησί Anglesey, ακριβώς έξω από την ακτή της βορειοδυτικής Ουαλίας, όπου υπηρετούσε σε συναθροίσεις αναζωπύρωσης για μερικές βδομάδες.
Μέσα στη μεγάλη, κατάμεστη εκκλησία ο Jones κήρυξε πάνω στο 6ο κεφάλαιο του Ησαΐα. Όταν μιλούσε για την αμαρτία μέσα στο φως του αγιασμού του Θεού, όλο το ακροατήριο ελέγχθηκε πολύ βαθιά. Ένιωσαν σχεδόν συντριμμένοι μέσα σε απελπισία. Θα μπορούσε ποτέ ο Θεός να συγχωρήσει και να καθαρίσει;
Έπειτα ο Jones μίλησε για το θυσιαστήριο και τα αναμμένα κάρβουνα που είδε ο Ησαΐας. Τους εξηγούσε πώς ο Θεός μπορούσε να αγγίξει τη βρώμικη ζωή τους με το κάρβουνο του καθαρισμού από το θυσιαστήριο (Ησα. 6/ς':6-7). Ο Jones ομολόγησε ότι δεν είχε λόγια να περιγράψει πως ο Θεός ήρθε πάνω σ' αυτούς τους ανθρώπους. «Σαν ένας άνθρωπος, πρώτα με ένα αναστεναγμό ανακούφισης κι έπειτα με μια ξέφρενη κραυγή χαράς, όλο αυτό το τεράστιο ακροατήριο πηδούσε. Όλος ο χώρος εκείνη τη στιγμή φαινόταν απαίσιος με τη δόξα του Θεού (η λέξη «απαίσιος» χρησιμοποιείται σκόπιμα). Η άγια παρουσία του Θεού ήταν τόσο έκδηλη, που κι ο ίδιος ο ομιλητής ήταν συντριμμένος. Ο άμβωνας που στεκόταν ήταν γεμάτος με το φως του Θεού που έπρεπε να αποτραβηχτεί!»13.
Σε όλα τα μέρη της Ουαλίας οι σκηνές ήταν παρόμοιες. Εκκλησίες όλων των δογμάτων ελκύστηκαν από το Πνεύμα του Θεού να έρθουν μαζί ξεχνώντας τις δογματικές διαφορές τους. Οι συναθροίσεις προσευχής ήταν τόσο γεμάτες που τα κτίρια των εκκλησιών δεν μπορούσαν να τους χωρέσουν. Μερικές συναθροίσεις προσευχής διαρκούσαν οκτώ ώρες. Οι συναθροίσεις χαρακτηρίζονταν από αδιάκοπες προσευχές και υμνωδία.
Άνθρωποι που έρχονταν στις συναθροίσεις με τρένο, έψαλλαν και προσεύχονταν στο δρόμο για το σταθμό, πάνω στην πλατφόρμα και μέσα στο τρένο. Ομάδες που περπατούσαν πάνω στα βουνά για να πάνε στα χωριά τους έκαναν συναθροίσεις προσευχής στο δρόμο και η υμνωδία τους μπορούσε να ακουστεί από πολύ μακριά. Αγγλόφωνοι και Ουαλόφωνοι ανακατεμένοι έψαλλαν και προσεύχονταν μαζί. Σε πολλές πόλεις τα ανθρακωρυχεία έκλεισαν προσωρινά για να μπορούν οι ανθρακωρύχοι να πηγαίνουν στις συναθροίσεις.
Τεράστιες παρελάσεις από ανθρώπους που έψαλλαν, λάμβαναν χώρα στους δρόμους. Μερικές μέρες όλα τα βαγόνια στα τρένα ήταν γεμάτα με ανθρώπους που έψαλλαν ύμνους. Πολλές φορές όταν το τρένο σταματούσε και οι άνθρωποι έβλεπαν κάποιο πλήθος γύρω από κάποια εκκλησία, κατέβαιναν από το τρένο και πήγαιναν στις συναθροίσεις. Οι συναθροίσεις αναζωπύρωσης πήγαιναν από χωριό σε χωριό. Υπήρχαν φοβερές ώρες δυναμικής υμνωδίας και προσευχής. Πολλοί εργάτες είχαν έρθει στις συναθροίσεις από μακριά για να ευλογηθούν.
«Δεν υπάρχουν διαφημίσεις, μπάντες, αφίσες, τεράστιες σκηνές. Ήταν πασιφανή η απουσία όλων αυτών των διαφημιστικών εργαλείων που ξεσηκώνουν.»14
Παρόλο που η πιο έντονη ζωογόνηση και ο πιο δυνατός ενθουσιασμός ακολουθούσαν τον Roberts, όπου πήγαινε, φωτιές αναζωπύρωσης έκαιγαν ταυτόχρονα σε δεκάδες άλλα μέρη. Απ' όλες τις κατευθύνσεις έρχονταν νέα και αναφορές για ανθρώπους που σώζονταν, υπαίθριες συναθροίσεις, παρελάσεις και πλημμυρισμένες εκκλησίες. Ο Θεός κινιόταν σ' ολόκληρο το έθνος. Εργάτες και δημοσιογράφοι έρχονταν από την Αγγλία και τη Σκοτία για να δουν μόνοι τους τη φανταστική πραγματικότητα της αναζωπύρωσης.
Τώρα πια οι ευλογίες της αναζωπύρωσης είχαν πέσει και σε άλλα μέρη της Ουαλίας. Ο Θεός χρησιμοποιούσε κι άλλους νέους ανθρώπους κι ευαγγελιστές. Φαινόταν ότι όπου γίνονταν ιδιαίτερες συναθροίσεις, έπεφτε η άγια φωτιά του Πνεύματος. Αναφέρθηκε από το Carmanthen ότι ανοίχτηκαν «πύλες πλημμύρας ευλογιών». Την τελευταία μέρα ενός συνεδρίου, «με το ζόρι περνούσε ένα τέταρτο της ώρας χωρίς να προσεύχονται κάποιοι στο ένα ή το άλλο μέρος της εκκλησίας της Water Street και να φεύγουν από τα δεσμά της αμαρτίας στην ελευθερία του Ευαγγελίου.»
Από το Ammanford ήρθε η εξής αναφορά: «Όλοι που ήταν παρόντες ένιωσαν ένα ουράνιο πλησίασμα προς το Θεό. Ήταν γενικό φαινόμενο οι άνθρωποι μέσα στη συνάθροιση να κλαίνε.» Έφτασε ο Σηθ Τζόσουα και σημειώνει στο ημερολόγιό του: «Έχω παλέψει για το προσωπικό άγγιγμα του Πνεύματος και για εθνική αναζωπύρωση. Ήρθε και χαίρομαι γι' αυτό.» Όταν έφτασε, βρήκε «εδώ μια φωτιά που έκαιγε θαυμαστά. Το έδαφος είναι πολύ καλά προετοιμασμένο, δόξα τω Θεώ.» Μια μέρα αργότερα ο Τζόσουα έγραψε: «Αυτή ήταν μια από τις πιο σημαντικές μέρες της ζωής μου.»
Ο τύπος σε πολλά έθνη, ακόμα και σε Ρωμαιοκαθολικές χώρες, όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Πορτογαλία ανέφερε εκτενώς την αναζωπύρωση στην Ουαλία και συμπεριλάμβανε και φωτογραφίες. Επισκέπτες έρχονταν από τη Ρωσία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ και από όλα τα Βρετανικά Νησιά για να δουν τη δύναμη του Θεού να εργάζεται. Αιτήματα για προσευχή έρχονταν από πολλές χώρες και οι Ουαλοί Χριστιανοί πίστευαν ότι ο Θεός θα εξάπλωνε τη φωτιά της αναζωπύρωσης σε όλο τον κόσμο. Ο Θεός το έκανε, ακόμα και στην Ινδία, την Κορέα, τη Βόρεια Κίνα και τη Λατινική Αμερική.
πηγη. http://www.e-jesus.gr/revival-articles/the-welsh-revival-of-1904-and-evan-roberts/182-the-wales-revival-1904-evan-roberts
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου