Το όνειρο του Ναβουχοδονόσορ (δεύτερο μέρος)

Κεφ.β29- Βασιλεύ, οι διαλογισμοί σου ανέβησαν εις τον νουν σου επί της κλίνης σου, περί του τι μέλλει γενέσθαι μετά ταύτα× και ο αποκαλύπτων μυστήρια έκαμε γνωστόν εις σε τι μέλλει γενέσθαι.

 - Βλέπουμε τον Δανιήλ, ένα νεαρό άτομο, περίπου 20-22 χρονών, να μιλάει με τέτοιο στόμφο και σθένος μπροστά σε έναν βασιλιά. Ποιος του έδωσε αυτή τη χάρη;

 Είναι πράγματα που πρέπει εμείς να τα δούμε και να τα κερδίσουμε για τη δόξα του Θεού. Όταν είμαστε μπροστά σε ανθρώπους για να απολογηθούμε, να σταθούμε σαν υιοί του Θεού, με την εξουσία του Θεού.

 Εδώ, ποιος είναι βασιλιάς και ποιος δούλος; Στην προκειμένη περίπτωση ο Δανιήλ στέκεται βασιλιάς και ιερέας και ο Ναβουχοδονόσορ είναι δούλος, περιμένοντας να ακούσει. Έχουν αλλάξει οι ρόλοι επειδή μπήκε η θεϊκή εξουσία στη μέση.

 Αυτό γίνεται όταν υπηρετούμε τον Θεό σωστά. Ο Θεός βάζει την εξουσία Του στη ζωή μας και γίνονται πράγματα θαυμάσια.

 Αποκαλύπτει λοιπόν στον Ναβουχοδονόσορ ότι δεν είναι οι θεοί που πιστεύει, αλλά ο Θεός που είναι στον ουρανό Αυτός είναι που αποκαλύπτει τα μυστήρια. Γεν.μα16-28.

 Κεφ.β30- Πλήν όσον το κατ’ εμέ, το μυστήριον τούτο δεν απεκαλύφθη προς εμέ δια σοφίας, την οποίαν έχω εγώ μάλλον παρά πάντας τους ζώντας, αλλά δια να φανερωθή η ερμηνεία προς τον βασιλέα, και δια να γνωρίσης τους διαλογισμούς της καρδίας σου.

 - Ο Δανιήλ στρέφει πάλι όλη τη δόξα στον Θεό, δείχνοντας την ταπεινοφροσύνη του. Λέει στον βασιλιά ότι δεν είναι αυτός που έχει αυτή τη σοφία αλλά είναι ο Θεός που του την έδωσε.

 - Δεν λέει ότι είναι και αυτός σαν τους άλλους και ότι δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο. Λέει ότι ο Θεός του το αποκάλυψε και για να το κάνει αυτό, ο Δανιήλ είχε κάτι το ιδιαίτερο που δεν είχαν άλλοι, οι οποίοι έχαναν τα κεφάλια τους.

 Με αυτή την έννοια είμαστε διαφορετικοί από τους ανθρώπους έξω. Έχουμε τη σοφία του Θεού μέσα μας. Ο Θεός θέλει να τη χρησιμοποιούμε, να την καταλαβαίνουμε, να την νοιώθουμε, να την ζούμε, να την πράττουμε. Είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους ανθρώπους, αλλά με τις άλλες έννοιες είμαστε κι εμείς θνητοί όπως κι εκείνοι, στα ίδια προβλήματα και στις ίδιες δυσκολίες όπως εκείνοι. Όμως το Πνεύμα που έχουμε μέσα μας και το Πνεύμα το οποίο υπηρετούμε, είναι τελείως διαφορετικά. Είμαστε ιερείς του Υψίστου.

 - Ο Δανιήλ φυσικά είχε σοφία περισσότερη από τους άλλους ανθρώπους, αλλά όχι τόση ώστε να γνωρίσει αυτό το μυστήριο. Ο Θεός κατά χάρη έδωσε την ερμηνεία στον βασιλιά για να γνωρίσει ο ίδιος τους διαλογισμούς του.

 Επειδή όπως θα δούμε, όταν ο βασιλιάς έπεσε να κοιμηθεί, ανέβηκαν διαλογισμοί στη διάνοια του για το τι θα γίνει μετά ταύτα. Καθώς είχε τη σκέψη αυτή, ήρθε το όνειρο. Ήταν η απάντηση του Θεού στους διαλογισμούς του βασιλιά και ο Δανιήλ το ήξερε από πριν. Του το είχε αποκαλύψει ο Θεός.

 Αυτή είναι η δύναμη της αποκάλυψης. Όταν ο Κύριος δώσει αποκάλυψη, ο άνθρωπος ξέρει. Δεν χρειάζεται να ψάξει αν είναι έτσι ή αλλιώς. Ξέρει 100% και είναι σίγουρος. Είναι κάτι θείο που ο Θεός το δίνει. Έτσι ο Δανιήλ, ξέρει.

 - Είναι αξιοπρόσεκτο το θάρρος του Δανιήλ. Ενεργεί με θάρρος και εξουσία μπροστά στον βασιλιά. Όταν έρθει ο Κύριος στη ζωή μας, με τη δόξα και τα δώρα και την ομορφιά Του, μας εδραιώνει Εκείνος, μας στηρίζει Εκείνος και ενεργούμε με Εκείνου την εξουσία. Και έτσι θέλουμε ο Κύριος να μας χρησιμοποιήσει όλους. Όχι με ανθρώπινα πράγματα αλλά με θεϊκά, τα οποία είναι ασάλευτα.

 Γι’ αυτό βλέπουμε τον Παύλο που ήταν τέρας μορφώσεως και τον Πέτρο ο οποίος ήταν ψαράς. Και όμως και οι δύο αυτοί άνθρωποι είχαν από τον Θεό το ίδιο δώρο, το ίδιο αυτό άγγιγμα, που τους έδωσε αυτή τη δύναμη, αυτή τη στάση απέναντι στον κόσμο. Μιλούσαν με την ίδια εξουσία. Μάλιστα ο Πέτρος είχε μεγαλύτερη εξουσία πνευματικά από τον Παύλο. Οπότε δεν έχει να κάνει όλο αυτό με διανοητικές γνώσεις, όσο έχει να κάνει με την κλήση του Θεού, με την θέση που ο Θεός δίνει στον καθένα μας μέσα στην βασιλεία Του.

 - Ο Δανιήλ από αυτή τη θέση υπηρετεί. Θα έρθει ή ώρα που ο καθένας μας θα υπηρετήσει από αυτή τη θέση.

 Ως τι υπηρετεί ο Δανιήλ; Ποια είναι η υπηρεσία του;

 Υπηρετεί ως προφήτης! Ο Θεός έβαλε εκεί τον προφήτη αυτόν, στον βασιλιά που ήταν η εξουσία πάνω από όλο τον τότε κόσμο.

 Να μην μας φανεί παράξενο, αν ο Θεός μας βάλει να επηρεάσουμε με προφητεία, με την διακονία, με τον Λόγο, με τα δώρα Του ανθρώπους σε υψηλές θέσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά ίσως και στον υπόλοιπο κόσμο. Όπως για παράδειγμα ο Μπόνκε επηρέασε την Αφρική. Επηρέασε υπουργούς και πρωθυπουργούς. Επηρέασε ολόκληρες χώρες εκεί με το Ευαγγέλιο.

 Αυτά που λέμε δεν είναι φτηνά και καθημερινά πράγματα. Είναι τα εξαίσια πράγματα του Θεού που τα αποκαλύπτει και μας τα δίνει. Αν έχουμε την καρδιά αυτή που ο Θεός θέλει, θα υπηρετήσουμε. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπηρετήσουμε τον Κύριο με τους τρόπους αυτούς.

 Παρ.κβ29- Είδες άνθρωπον επιτήδειον εις τα έργα αυτού; αυτός θέλει παρασταθή ενώπιον βασιλέων× δεν θέλει παρασταθή ενώπιον ουτιδανών.

Παρ.κε3- Ο ουρανός κατά το ύψος, και η γη κατά το βάθος, και η καρδία των βασιλέων, είναι ανεξερεύνητα.

 Όμως ο Θεός τα ξέρει και δίνει στον Δανιήλ να καταλάβει το βάθος τους. Όπως και σε μας!

 - Αυτό επίσης που ο Θεός πετυχαίνει με αυτό το πράγμα είναι να δείξει σε όλους αυτούς τους μάγους, τους επαοιδούς, τους Χαλδαίους, ότι αυτός που γνωρίζει τα μυστήρια και είναι πράγματι ο Θεός της προφητείας, είναι ο Θεός του Δανιήλ.

 Αυτοί για θεό της προφητείας είχαν τον Νεγώ (Ερμής, Απόλλων).

 Κεφ.β31- Συ, βασιλεύ, εθεώρεις, και ιδού εικών μεγάλη× εξαίσιος ήτο εκείνη η εικών, και υπέροχος η λάμψη αυτής, ισταμένης ενώπιον σου, και η μορφή αυτής φοβερά.

 - Η εικόνα δεν είναι απλά ένα σύμβολο, αλλά κάτι περισσότερο. Είναι ένα ειδωλολατρικό σύμβολο.

 Όταν λέει εικόνα, σύμφωνα με το λεξιλόγιο της Γραφής, μιλάει για ένα σύμβολο που έχει να κάνει με είδωλο.

 Αυτό το είδωλο ήταν ένα άγαλμα που παρίστανε έναν άνθρωπο. Αυτό συμβολίζει όλη την ενέργεια της ανθρώπινης φυλής, τον παλαιό Αδάμ, που ενεργοποιείται από τη δύναμη του σατανά. Βλέπουμε αυτό που παράγεται από τη δύναμη του διαβόλου μέσα στον παλαιό άνθρωπο, σ’ όλη την ανθρωπότητα. Αυτό που παράγεται είναι οι παγκόσμιες αυτοκρατορίες. Είναι η εικόνα ενός ανθρώπου και αυτές οι αυτοκρατορίες υψώνουν τον άνθρωπο σαν θεότητα. Αυτό που συγκεντρώνει την δύναμη τους είναι ότι κάνουν την δύναμη και τη δόξα του ανθρώπου, το κύριο στοιχείο που διέπει όλες αυτές τις αυτοκρατορίες.

 Η εικόνα ήταν πολύ λαμπρή, σαν άγγελος φωτός, γεμάτη φως, όπως λέει στην Β’Κορ.ια14. Όταν ο διάβολος πείραξε τον Χριστό, Του έδειξε την δόξα και την λάμψη των βασιλείων όλης της γης. Και όταν την δείχνει ο διάβολος, με την αίγλη και την λάμψη αυτή την ανθρώπινη, εκεί είναι που πέφτουν πολλοί άνθρωποι και προσκυνάνε τον διάβολο. Δεν μπορούν να αντέξουν.

 Τι δουλειά έχουν όμως αυτά τα πράγματα με ένα μικρό λαό, ξεχασμένο, έξω από όλη αυτή την κίνηση του κόσμου, που λατρεύει έναν Θεό ο Οποίος δεν φαίνεται, με ανθρώπους που είναι διωγμένοι, κατατρεγμένοι, μόνοι τους. Όπως ήταν για παράδειγμα ο Αβραάμ, μόνος του πάνω σε όλη εκείνη τη γη, με τον Φαραώ και τους βασιλιάδες της γης Σεναάρ.

 Ήταν άλλης βασιλείας πολίτης. Αυτή είναι η διαφορά!

 Αν κάποιος χάσει την επαφή με τον Κύριο, αμέσως τον ρουφάνε αυτά τα πράγματα, δεν μπορεί να σταθεί. Οι πιο πολλοί φεύγουνε από τον δρόμο του Θεού. Δεν μπορούν ν’ αντισταθούν σ’ αυτό το πράγμα, στην γυαλάδα που είχε αυτό το άγαλμα.

 Όμως να προσέξουμε εμείς να μη μας τυφλώσει. Είναι ψεύτικο και προσωρινό και θα έρθει ή ώρα που θα το καταστρέψει ο Ίδιος ο Κύριος.

 - Αυτές οι αυτοκρατορίες περιέχουν μέσα τους τις επιθυμίες, τις βλέψεις και τις υπερηφάνειες που έχουν οι άνθρωποι μέσα στις καρδιές τους. Ό,τι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να επιθυμήσουν: Να γίνουν βασιλιάδες, να εξουσιάσουν, να γίνουν μεγάλοι και τρανοί.

 Μέχρι σήμερα μας ποτίζουν με την παλιά αίγλη του Βυζαντίου. «Πάλι με χρόνια και καιρούς, πάλι δικά μας θα ’ναι». Μα από ποιους θα τα πάρουμε; Και πώς θα τα  πάρουμε; Και γιατί να τα πάρουμε; Πώς τα πήρε ο Ναβουχοδονόσορ όλα εκείνα που πήρε; Με ποιο τρόπο;

 Με σφαγές! Έσφαξε, κατάστρεψε, έκαψε και τα πήρε. Με τον ίδιο τρόπο, αποκτάει ο καθένας ό,τι θέλει από τον διάβολο. Το ίδιο θα κάνει και ο αντίχριστος.

 Εμείς δεν έχουμε καμιά δουλειά μ’ αυτά. Γι’ αυτό και όλα αυτά θα φύγουν, θα εξαφανιστούν.

 Το ίδιο κάνουν και στην Ρώμη με την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

 - Η μορφή αυτή ήταν φοβερή. Στα εβραϊκά λέει ότι «η μορφή αυτής ήταν να την φοβάσαι». Μιλάει για κάτι φοβερό και τρομερό. Όταν την έβλεπε κάποιος τον γέμιζε με φόβο και τρόμο μέσα του. Ήταν κάτι πολύ μεγάλο, τεράστιο. Για παράδειγμα, το πρώτο μέρος αυτού που αντικατόπτριζε η εικόνα αυτή, ήταν το κεφάλι δηλαδή η Βαβυλώνα. Η Βαβυλώνα στον καιρό της ήταν κάτι που προξενούσε φόβο και τρόμο. (Όπως πιο πριν η Αίγυπτος και οι Ασσύριοι). Όλα τα έθνη τους φοβόντουσαν. Όταν οι μικροί λαοί άκουγαν ότι ερχόταν ένας τεράστιος κατακτητής με αναρίθμητα στρατεύματα, τους έπιανε φόβος και τρόμος. Ήξεραν ότι αν δεν σκοτώνονταν, θα τους πουλούσαν σκλάβους με τις οικογένειες τους και η πόλη και το έθνος τους  θα ήταν κατεστραμμένα.

 Γι’ αυτό και λέει η όψη της φοβερά, επειδή έχει μέσα της αυτό το στοιχείο του φόβου. Και για τον αντίχριστο ο Κύριος λέει προφητεύοντας, στο Λουκ.κα26 ότι οι άνθρωποι θα «αποψυχούν» από τον φόβο των επερχόμενων δεινών, τα οποία θα φέρει αυτός. Μετά θα απαντήσει ο Θεός με τις πληγές Του.

 Αλλά όταν το βλέπει αυτό κάποιος στο σύνολο του και βλέπει τη δύναμη και την εργασία του σατανά, όπως και ο Ναβουχοδονόσορ, φοβήθηκε και ο ίδιος. Μπήκε φόβος μέσα στην καρδιά του.

 Γιατί αυτό είναι η τεράστια βασιλεία του διαβόλου, η οποία στηρίζεται στο τίποτα.

 Κεφ.β32- Η κεφαλή της εικόνος εκείνης ήτο εκ χρυσού καθαρού, το στήθος αυτής και οι βραχίονες αυτής εξ αργύρου, η κοιλία αυτής και οι μηροί αυτής εκ χαλκού, 33- αι κνήμαι αυτής εκ σιδήρου, οι πόδες αυτής μέρος μεν εκ σιδήρου, μέρος δε εκ πηλού.

 Εδώ μας περιγράφει τη σύσταση του αγάλματος.
 - Η χρυσή κεφαλή ερμηνεύεται στα εδάφια 37-38. Οπότε αναφέρεται στην βασιλεία του Ναβουχοδονόσορ.

 Το στήθος και οι βραχίονες οι αργυροί, ερμηνεύεται στο 39^ο εδάφιο και αναφέρεται στην Μηδοπερσία. Τους Μήδους και τους Πέρσες, δύο στοιχεία μαζί.

 Η κοιλιά και οι μηροί είναι η 3^η βασιλεία όπως ερμηνεύεται στο 39^ο εδάφιο, που είναι η Ελλάδα με τον Αλέξανδρο. 
Είναι ένα στοιχείο, καθώς το βλέπουμε να ξεκινάει από τη μέση, αλλά χωρίζεται μετά σε δύο, τη δύση και την ανατολή.

 Για να συνεχίσει μετά η Ρώμη σε δύση και ανατολή, πιο κάτω στη συνέχεια (ανατολική και δυτική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία), όπως φαίνεται στο 40^ο εδάφιο, με τις κνήμες από σίδηρο.

 Στα εδάφια 41-43 βλέπουμε την τελευταία αυτοκρατορία, που είναι το σύστημα του αντίχριστου και την ερμηνεία των στοιχείων της εικόνας, με τα πόδια από σίδηρο και πηλό, που αντιπροσωπεύουν τα στοιχεία της τελευταίας αυτοκρατορίας.

 Κεφ.β34- Εθεώρεις εωσού απεκόπη λίθος άνευ χειρών, και εκτύπησε την εικόνα επί τους πόδας αυτής τους εκ σιδήρου και πηλού, και κατεσύντριψεν αυτούς.

 - Αυτή η πέτρα που αποκόπτεται χωρίς χέρια και φυσικά είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

 Ματ.ις18- Και εγώ σοι λέγω, Ότι συ είσαι Πέτρος, και επί ταύτης της πέτρας  θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου× και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής.

 Άλλο Πέτρος και άλλο πέτρα. Πέτρος είναι μικρή πέτρα, πέτρα είναι η μεγάλη πέτρα. Ήταν μια πόλη με το όνομα Πέτρα στην Ιορδανία, που έχει μια μεγάλη πέτρα και αυτό εννοούσε ο Κύριος. Τον βράχο τον μεγάλο. Και αυτή η πέτρα είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Α’Πετ.β4-
Εις τον οποίον προσερχόμενοι, ως εις λίθον ζώντα, υπό μεν των ανθρώπων αποδεδοκιμασμένον, παρά δε τω Θεώ εκλεκτόν, έντιμον,

 Εδώ αναφέρει Τον ίδιο τον Κύριο, λίθο. Έναν λίθο που κόβεται χωρίς χέρια. Δείχνει ότι δεν έχει να κάνει με ανθρώπινα χέρια. Είναι κάτι που πρέπει να κάνει ο Ίδιος ο Θεός. Δεν θα καυχηθεί ουδεμία σαρξ γι’ αυτό που ο Θεός είναι να κάνει. Αυτό που θα στηρίξει την ουράνια βασιλεία. Θα είναι μια βασιλεία δικαιοσύνης την οποία ο Ίδιος ο Θεός θα φέρει. Με τη δική Του δόξα.

 Τώρα ο Κύριος φέρνει τη βασιλεία Του μέσα στις καρδιές μας. Μετά όμως θα την φέρει πολιτικά πάνω στη γη, για 1000 Χρόνια, στη 2^η Έλευση Του, για να βασιλεύσει πάνω στα έθνη. Τώρα μας λέει ότι η βασιλεία του Θεού είναι «εντός υμών». Και τη χαιρόμαστε. Όσοι έχουν αυτή τη βασιλεία μέσα τους, θα απολαύσουν κι εκείνη τη βασιλεία που ετοιμάζει ο Θεός.

 - Το χωρίς χέρια, μας θυμίζει στην Εξ.κ25 που ο Θεός είχε δώσει εντολή να φτιάχνουν θυσιαστήριο με 12 λίθους ακατέργαστους, πάνω στους οποίους δεν είχε περάσει εργαλείο ανθρώπινο. Ο Θεός δεν ήθελε πέτρες επεξεργασμένες από χέρια ανθρώπινα για να φτιάξει το θυσιαστήριο Του. Ήθελε ακατέργαστες, επειδή όλο αυτό ήταν δουλειά του Θεού.

 Ο συμβολισμός εδώ είναι ότι οι 12 πέτρες συμβολίζουν την βασιλεία και το ότι ήταν ακατέργαστες σημαίνει ότι η θυσία έγινε όταν εμείς ήμασταν ακόμα ακατέργαστοι. Γεμάτοι αιχμές και αμαρτίες και προβλήματα. Η θυσία έγινε για να σκεπάσει ακριβώς αυτά τα πράγματα. Ό,τι έργο γίνεται μετά πάνω μας, γίνεται από το χέρι του Θεού. Με διακονίες χρισμένες από το χέρι του Θεού, με αποστόλους, προφήτες, ευαγγελιστές, ποιμένες και διδασκάλους, για να φέρουν το σχήμα και να γίνει ο άνθρωπος κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού.

 - Ο λίθος χτυπάει το τελευταίο κομμάτι, την τελευταία αυτοκρατορία και όχι τις προηγούμενες. Χρονικά δείχνει πότε θα έρθει ο Χριστός στην 2^η Έλευση Του σαν κριτής.

Αποκ.ιζ9- 
Εδώ είναι ο νους ο έχων σοφίαν. Αι επτά κεφαλαί είναι επτά όρη, όπου η γυνή κάθηται επ’ αυτών. 10- Και είναι επτά βασιλείς× οι πέντε έπεσαν, και ο είς είναι, ο άλλος δεν ήλθεν έτι, και όταν ελθή, ολίγον πρέπει να μείνη.

 Μιλάει για την γυναίκα που κάθεται πάνω σε εφτά όρη, που συμβολίζει την ψευδοεκκλησία που κάθεται πάνω σε εφτά βασιλείες. Έχουμε εφτά βασιλείς. Οι πέντε έπεσαν. Αυτό αναφέρεται στον καιρό του Ιωάννη. Οι πέντε έπεσαν. Είναι η Αίγυπτος, η Ασσυρία, η Βαβυλώνα, η Μηδοπερσία και η Ελλάδα. Ο ένας που είναι, αναφέρεται στη Ρώμη που αντιστοιχεί στα πόδια από σίδηρο και ο άλλος όταν θα έρθει, λίγο θα μείνει.

 - Όταν λέει πόδες εννοεί από τον αστράγαλο και κάτω. Δείχνει τη χρονική διάρκεια, ότι θα είναι η πιο σύντομη χρονικά αυτοκρατορία από όλες τις άλλες. Εφτά χρόνια μας λέει ο Λόγος του Θεού και είναι η βασιλεία του αντίχριστου, η 7^η κατά σειρά. Και πάνω σ’ αυτήν θα γίνει η 2^η Έλευση του Ιησού.

 - Στο άγαλμα πάνω βλέπουμε 5 βασιλείες, επειδή αρχίζει από την βασιλεία που είναι και θα είναι από εκείνη την ώρα, από τον Ναβουχοδονόσορ. Αρχίζει από την Βαβυλώνα και πάει προς τα κάτω, ενώ στην πραγματικά είναι η 3^η κατά σειρά. Η 1^η είναι της Αιγύπτου, μετά της Ασσυρίας και μετά της Βαβυλώνας. Γι’ αυτό και λέει στο σημείο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην Αποκάλυψη στον Ιωάννη, ότι 5 έπεσαν ήδη. Δηλαδή πηγαίνοντας αντίστροφα έχουμε: την Ελληνική, της Μηδοπερ­σίας, της Βαβυλώνας, της Ασσυρίας και της Αιγύπτου, σύνολο πέντε αυτοκρατορίες. Ο Ιωάννης όταν έγραφε την Αποκάλυψη, ζούσε κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που είναι η 6^η αυτοκρατορία.

 Σε μια άλλη όραση του Δανιήλ, η Μηδοπερσία συμβολίζεται με μια αρκούδα, η οποία κρατάει στο στόμα της τρεις πλευρές, που είναι οι τρεις προηγούμενες αυτοκρατορίες, της Βαβυλώνας, της Ασσυρίας και της Αιγύπτου. Που σημαίνει ότι είχε εξουσία πάνω σ’ αυτές. Στην όραση αυτή, συμπληρώνονται τα υπόλοιπα βασίλεια που λείπουν από την εικόνα του ενυπνίου, επειδή σ’ αυτήν ξεκινάει από την Βαβυλώνα. Η αρκούδα αυτή σηκώθηκε κατά το ένα πλάγιο, που σημαίνει ότι πρώτα σηκώθηκαν οι Μήδοι και μετά οι Πέρσες, οι οποίοι αργότερα έγιναν ισχυρότερη δύναμη.

 Αυτό το δείχνει και σε μια άλλη όραση με τον κριό, ο οποίος είχε δύο κέρατα και το ένα ήταν μικρό και το επόμενο ήταν μεγαλύτερο, που δείχνει ότι στην αρχή ήταν οι Μήδοι και μετά οι Πέρσες οι οποίοι ήταν πιο μεγάλοι. Είναι το ίδιο πράγμα.

 - Θα δούμε πως συνδέεται τέλεια η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με το σήμερα, με μια άλλη όραση. Με τον κορμό, τον χαλκό και τον σίδηρο. Αυτά τα δύο κρατάνε το δένδρο της Βαβυλώνας το οποίο κόπηκε, το κρατάνε ατόφιο μέχρι σήμερα, για να ζήσει, επειδή θα ξαναβγεί και ήδη έχει ξαναβγεί. Ζούμε πια το ήδη.

 Βλέπουμε ότι διατηρούνται ατόφιες οι ειδωλολατρίες μέσα στις θρησκείες. Στις λιτανείες, στις γιορτές κλπ. Τα εορτολόγια όλα είναι παγανιστικά. Ο διάβολος έβαλε όλη την ενέργεια του, πήρε όλη την λιτανεία και την ειδωλολατρική τελετουργία και την έντυσε με χριστιανικά ονόματα. Όμως είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, απλά τους έβαλε μια φοβερή μάσκα. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τον παραδέχεται τον διάβολο καμιά φορά. Αλλά αν ήταν έτσι που νομίζει ότι είναι, δεν θα τα έβαζε με τον Θεό. Αφού έχει χάσει ήδη το παιχνίδι.

 Ο Θεός έχει τις δικές Του κινήσεις. Δόξα τω Θεώ. Στο σκάκι του Θεού υπάρχουν πολλοί βασιλιάδες και βασίλισσες.

 - Τα πόδια της εικόνας ο λίθος τα κατασύντριψε. Γιατί δεν σύντριψε το άλλο μέρος της; Επειδή χρονικά, αυτό που θα αντιπροσωπεύει όλες τις υπόλοιπες αυτοκρατορίες που υπήρξαν, είναι αυτό το τελευταίο κομμάτι. Τα πόδια. Οπότε όταν ο Κύριος θα έρθει θα χτυπήσει τα πόδια και χτυπώντας τα θα καταστρέψει και όλο το υπόλοιπο σώμα.

 Κεφ.β35- Τότε ο σίδηρος, ο πηλός, ο χαλκός, ο άργυρος, και ο χρυσός, κατεσυντρίφθησαν ομού, και έγειναν ως λεπτόν άχυρον αλωνίου θερινού× και ο άνεμος εσήκωσεν αυτά, και ουδείς τόπος ευρέθη αυτών× ο δε λίθος ο κτυπήσας την εικόνα έγεινεν όρος μέγα, και εγέμισεν όλην την γην.

 - Όλα αυτά συντρίφτηκαν και έγιναν σαν το λεπτό άχυρο. Όλη αυτή η προσπάθεια που έκανε ο διάβολος, όλη αυτή η σαρκική προσπάθεια του ανθρώπου να κάνει κάτι, να κυριαρχήσει, να μεγαλυνθεί, να φανεί η δόξα, το μεγαλείο του, οι φιλοσοφίες του, όλα όσα ακάθαρτα και κακά έχει εργαστεί μέχρι αυτό το σημείο, θα έρθει ο Κύριος και θα τα καταστρέψει και θα τα εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης. Ψλμ.β9, Αποκ.β26.

 Κεφ.β36- Τούτο είναι το ενύπνιον× και την ερμηνείαν αυτού θέλομεν ειπεί ενώπιον του βασιλέως. 37- Συ, βασιλεύ, είσαι βασιλεύς βασιλέων× διότι ο Θεός του ουρανού έδωκεν εις σε βασιλείαν, δύναμιν, και ισχύν, και δόξαν. 38- Και πάντα τόπον όπου κατοικούσιν οι υιοί των ανθρώπων, τα θηρία του αγρού, και τα πετεινά του ουρανού, έδωκεν εις την χείρα σου, και σε κατέστησε κύριον επί πάντων τούτων× Συ είσαι η κεφαλή εκείνη η χρυσή.

*

 Κεφ.β39- Και μετά σε θέλει αναστηθή άλλη βασιλεία κατωτέρα σου, και τρίτη άλλη βασιλεία εκ χαλκού, ήτις θέλει κυριεύσει επί πάσης της γης. 40- Και τετάρτη βασιλεία θέλει σταθή ισχυρά ως ο σίδηρος× καθώς ο σίδηρος κατακόπτει και καταλεπτύνει τα πάντα× μάλιστα καθώς ο σίδηρος ο συντρίβων τα πάντα, ούτω θέλει κατακόπτει και κατασυντρίβει.

 - Μιλάει για την 1^η βασιλεία μετά την Βαβυλώνα, την Μηδοπερσία, όπου ο Κύρος, ο Πέρσης βασιλιάς, κατάκτησε τη Βαβυλώνα το 536 π.Χ. Η αυτοκρατορία ξεκίνησε με τον συνασπισμό των Μήδων και των Περσών. Ξεκίνησαν οι Μήδοι πιο ισχυροί μαζί με τους Πέρσες, μετά οι Πέρσες δυνάμωσαν, έγιναν πιο ισχυροί, επικράτησαν και τελικά έγινε Περσική η αυτοκρατορία. Το βιβλίο της Εσθήρ λαμβάνει χώρα κατά την Περσική αυτοκρατορία. Εσθ.α1-9.

 - Η επόμενη είναι η Ελλάδα. Τελευταίος βασιλιάς της Περσίας ήταν ο Δαρείος ο 3^ος και κατά το 331 π.Χ. ήταν που τελικά ο Αλέξανδρος υπόταξε την Περσία κι έγινε ο απόλυτος κυρίαρχος.  Ξεκίνησε το 333 π.Χ. και μέσα σε 9 χρόνια κατάκτησε όλο τον κόσμο, με φοβερή ταχύτητα και αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ατού που είχε. Οι εχθροί του δεν προλάβαιναν να ανασυγκροτηθούν, να δημιουργήσουν ή να καλέσουν στρατούς. Ερχόταν, χτυπούσε και τους τελείωνε κιόλας επειδή είχε καλό και γυμνασμένο στράτευμα.

 - Μετά ήρθε η Ρώμη, η 4^η αυτοκρατορία στην εικόνα. Το μέταλλο που τη χαρακτηρίζει είναι ο σίδηρος. Πολύ δυνατή αυτοκρατορία, που ο στόχος της ήταν να εδραιώσει την Pax Romana, την Ρωμαϊκή Ειρήνη. Και βέβαια για να το κάνουν αυτό, έπρεπε να χύσουν ποτάμια από αίμα, με πάρα πολύ σκληρό πόλεμο. Στη δίψα τους να κατακτήσουν τον κόσμο, διέλυσαν και κατάστρεψαν ολοκληρωτικά πόλεις ολόκληρες.

 Ο διάβολος λέει και σήμερα το ίδιο. Για την ειρήνη θα φέρει παγκόσμια κυβέρνηση. Αυτή ήταν και η όραση που είχαν οι Ρωμαίοι. Και για την «ειρήνη» θα αιματοκυλήσει όλο τον κόσμο. Αποκ.ς1-8.

 Όπως διαιρούνται τα δυο πόδια, έτσι διαιρείται η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Η Δυτική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έπεσε το 476 μ.Χ. όταν οι βόρειες Ευρωπαϊκές φυλές, 10 Γερμανικά φύλλα, κατέβηκαν προς τα κάτω και τελικά κατάφεραν να μπουν στη Ρώμη και να την κατακτήσουν. Ήταν λαοί οι οποίοι πιεζόντουσαν από άλλους λαούς πιο πάνω. Δεν κατέβηκαν απλά για να κατακτήσουν αλλά για να μεταναστεύσουν. Έκαναν δηλαδή πόλεμο, κυρίευαν τους λαούς κι έμεναν εκεί, φέρνοντας μαζί τους τις οικοσκευές, τα παιδιά, τα ζώα τους, όλα. Αυτό ακριβώς έγινε, ιδιαίτερα στην Ιταλία. Έτσι σταμάτησε η πολιτική συνέχεια της Δυτικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

 - Αντίθετα όμως στην Ανατολική, όπου ο Κωνσταντίνος μετέφερε την πρωτεύουσα στο Βυζάντιο, στον κόλπο του Κερατέα, άκμασε η Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

 Το Βυζάντιο ποτέ δεν ήταν Ελληνικό. Ήταν Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Γι’ αυτό είναι το σύμβολο του αετού ακόμα εκεί. Αυτά που μας έχουν ποτίσει εμάς, ήταν η φοβερή προπαγάνδα των αυτοκρατόρων, η οποία πέτυχε τόσο πολύ, που κατέφερε τους Έλληνες να νομίζουν ότι ήταν μέρος του Βυζαντίου, ενώ στην πραγματικότητα ήταν υποδουλωμένοι στο Βυζάντιο.

 Σε μια φάση της Ιστορίας επαναστάτησε η Ελλάδα υπέρ των εικόνων μαζί με τον Πάπα της Ρώμης. Ο Λέοντας ο Σοφός, αυτοκράτορας τότε του Βυζαντίου πολέμησε με κάποιον που είχαν βάλει οι Έλληνες βασιλιά, τον σκότωσε, τους υπόταξε και τους κράτησε πάλι στην ίδια κυριαρχία στην οποία ήταν. Στην ουσία η Ελλάδα ήταν μια πολιτεία του Ρωμαϊκού κράτους. Μέχρι που αποφάσισε να αποκολληθεί.

 Μετά την Τουρκοκρατία, αυτοί που κρατούσαν τους δεσμούς του Βυζαντίου ήταν οι παπάδες. Ο Πατριάρχης εκεί, παρέμεινε αντιπρόσωπος του Βυζαντινού κράτους, μέρος του οποίου ήταν η Ελλάδα.

 Γι’ αυτό έδωσαν πολιτικούς τίτλους στους διάφορους επισκόπους και μεγιστάνες της Ορθόδοξης εκκλησίας, ένας από τους οποίους είναι να γίνει κάποιος Έξαρχος. Αυτός είχε πάρα πολύ μεγάλη εξουσία και αυτονομία. Μπορούσε να κάνει πάρα πολλές αυτόνομες κινήσεις, χωρίς να δώσει λογαριασμό στον Καίσαρα. Για παράδειγμα τον Διοικητής της Κυρήνης και της Αιγύπτου, τον είχαν κάνει Έξαρχο, επειδή υπήρχαν πάρα πολλές πιέσεις από τριγύρω για να μπορεί να αντιμετωπίζει με πιο πολύ σθένος και ζήλο τους εχθρούς. Την τελική εξουσία βέβαια την κρατούσε ο Καίσαρας.

 Αυτό το αξίωμα έδωσαν στους παπάδες, γι’ αυτό και τους έμεινε αυτή η τρομερή εξουσία που έχουν μέχρι σήμερα.

 Όταν λοιπόν η Ελλάδα θέλησε να απελευθερωθεί από τους Τούρκους, αυτοί έφεραν αντίρρηση, δεν ήθελαν, επειδή φεύγοντας η Ελλάδα από την Τουρκία θα γινόταν ένα ανεξάρτητο κράτος και θα έχαναν την εξουσία τους πάνω στη χώρα.

 Γι’ αυτό κάποιοι και ιδιαίτερα οι παπάδες, για να γίνει ανεξάρτητη η Ελλάδα, ανακήρυξαν την εκκλησία, Ελληνική εκκλησία και εγκαθίδρυσαν τον αρχιεπίσκοπο.

 Αρχιεπίσκοπος υπάρχει στην Κρήτη και στην Κύπρο, επειδή θεωρούνται περιοχές αυτόνομες, όμως και αυτές υπάγονται στον Πατριάρχη. Για να πάρει η Ελλάδα την αυτονομία της, έπρεπε να έχει αυτόνομη εκκλησία, αυτοκέφαλη. Γι’ αυτό χρειάστηκε να μπει αρχιεπίσκοπος.

 Μπορούμε να σκεφτούμε από τι δεσμά ο Θεός ακόμα βγάζει την Ελλάδα;

 Λέγαμε ότι εχθροί μας είναι οι Τούρκοι. Αλλά οι πρώτοι εχθροί μας δεν είναι οι Τούρκοι. Οι πρώτοι εχθροί μας πάντοτε ήταν οι άνθρωποι αυτοί που κρατούσαν και κρατάνε αυτή τη Ρωμαϊκή εξουσία.

 - Αυτό ακριβώς δείχνει σ’ αυτή την όραση. Την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία να συνεχίζει μέχρι τα δάκτυλα.

 Τα δάκτυλα είναι ο αντίχριστός. Αφού η Δυτική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κόπηκε το 476 μ.Χ. και η Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κόπηκε το 1453 μ.Χ. πώς συνεχίζεται μέχρι κάτω στα πόδια χωρίς να υπάρχει κανένα κενό;

 Συνεχίστηκε μέσα από την Δυτική Καθολική εκκλησία και την Ανατολική Ορθόδοξη, αντίστοιχα. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία κράτησε περίπου 1000 χρόνια.

 Γι’ αυτό μέχρι τώρα μας λένε «ρωμιούς».

 Δεν είμαστε ρωμιοί – Ρωμαίοι. Είμαστε Έλληνες.

 Ρωμαίοι είναι οι Ιταλοί. Είναι αυτή η φοβερή προπαγάνδα που έκαναν από τότε και έχει μείνει μέχρι σήμερα. Οι καίσαρες, οι αυτοκράτορες ήθελαν την Ρωμιοσύνη. Όμως αυτό που εμείς είμαστε είναι «Ελληνοσύνη». Ο Κύριος θέλει να αγαπάμε την πατρίδα μας. Να είμαστε φιλόπατρεις και μάλιστα χριστιανοί φιλόπατρεις. Να την αγαπάμε, να υποστηρίζουμε τα συμφέροντα της και ιδιαίτερα να την υποστηρίζουμε στην προσευχή.

 Και να πληρώνουμε και τους φόρους μας!

 Κεφ.β41- Περί δε του ότι είδες τους πόδας και τους δακτύλους, μέρος μεν εκ πηλού κεραμέως, μέρος δε εκ σιδήρου, θέλει είσθαι βασιλεία διηρημένη× πλην θέλει μένει τι εν αυτή εκ της δυνάμεως του σιδήρου, καθώς είδες τον σίδηρον αναμεμιγμένον μετά αργιλώδους πηλού. 42- Και καθώς οι δάκτυλοι των ποδών ήσαν μέρος εκ σιδήρου και μέρος εκ πηλού, ούτως η βασιλεία θέλει είσθαι κατά μέρος ισχυρά, και κατά μέρος εύθραυστος. 43- Και καθώς είδες τον σίδηρον αναμεμιγμένον μετά του αργιλώδους πηλού, ούτω θέλουσιν αναμειχθή δια σπέρματος ανθρώπων× πλην δεν θέλουσι είσθαι κεκολλημένοι ο εις μετά του άλλου, καθώς ο σίδηρος δεν μιγνύεται μετά του πηλού.

 - Εδώ βλέπουμε το τελευταίο κομμάτι. Δείχνει ότι πάλι θα είναι δύο πόδια. Πάλι θα είναι κάτι σε ανατολή και δύση. Πάλι θα είναι ένας βασικός διαχωρισμός στην βασιλεία του αντίχριστου. Μπορεί να διαιρέσουν τον κόσμο σε δύο μέρη.

 Αυτή την εποχή δίνεται φοβερή οικονομική δύναμη στην Ασία. Όλοι οι μεγάλοι χρηματιστές έχουν μεταφέρει τις επενδύσεις και παραγωγές τους στην Άπω Ανατολή. Γυμνώνουν την Ευρώπη μεταφέροντας τα στην Ανατολή, για να τους ενισχύσουν, να ανεβάσουν το βιοτικό τους επίπεδο, ώστε να κατεβεί το επίπεδο της Ευρώπης, να γίνει ένα νόμισμα, ένα κατά κεφαλή εισόδημα, για να μπορέσει να επιβιώσει η Παγκόσμια Κυβέρνηση. Που σημαίνει ότι όλοι όσοι θα ανήκουν σ’ αυτήν, θα είναι ισότιμοι πολίτες, που θα παίρνουν τα ίδια χρήματα και θα ζουν στο ίδιο επίπεδο. Οπότε έχουμε αρκετά στοιχεία που μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι θα υπάρχουν δύο πολιτικά στοιχεία που θα χωρίσουν τον κόσμο. Τα 5 δάκτυλα θα πάρουν το ένα μέρος και τα άλλα 5 θα πάρουν το άλλο μέρος.

 Δείχνει όμως εδώ ότι,  εκτός του ότι θα είναι χωρισμένα όπως η Ρωμαϊκή αυτοκρατο­ρία, μεταξύ τους δεν θα υπάρχει συνοχή. Όσον αφορά τα 10 δάκτυλα, στο Δαν.ζ8 μας μιλάει για τα 10 κέρατα. Είναι το ίδιο πράγμα.

 Δαν.ζ7- Μετά τούτο είδον εν τοις οράμασι της νυκτός, και ιδού θηρίον τέταρτον, τρομερόν και καταπληκτικόν, και ισχυρόν σφόδρα× και είχε μεγάλους σιδηρούς οδόντας× κατέτρωγε και κατεσύντριβε, και κατεπάτει το υπόλοιπον με τους πόδας αυτού× και αυτό ήτο διάφορο πάντων των θηρίων των προ αυτού× και είχε δέκα κέρατα. 8- Παρετήρουν τα κέρατα, και ιδού, έτερον μικρόν κέρας ανέβη μεταξύ αυτών, έμπροσθεν του οποίου τρία εκ των πρώτων κεράτων εξερριζώθησαν× και ιδού, εν τω κέρατι τούτω ήσαν οφθαλμοί, ανθρώπου, και στόμα λαλούν πράγματα μεγάλα.

 - Οι βασιλείς αυτοί θα έχουν αλληλοσυγκρούσεις και ο αντίχριστος όταν σηκωθεί, θα καταστρέψει άλλους τρεις, οπότε στην ουσία θα μείνουν οκτώ. Με τα σύμβολα αυτά περιγράφει τις καταστάσεις που θα υπάρχουν τότε: Πηλός και σίδηρος, τα οποία δεν μπορούν να αναμειχθούν.

 - Ο πηλός έχει να κάνει με την Αρπαγή. Στην Αποκάλυψη, μετά την Αρπαγή, έγινε πόλεμος στον ουρανό και ο διάβολος ρίχτηκε στη γη με μεγάλο θυμό. Από το στόμα του δράκου βλέπουμε να βγαίνει ποταμός για να πνίξει τη γυναίκα. Αυτό που βοήθησε την γυναίκα να γλιτώσει ήταν η γη, η οποία συμβολίζει το θρησκευτικό στοιχείο.

 Ο πηλός μπορεί κάλλιστα να αναφέρεται στο θρησκευτικό στοιχείο και ο σίδηρος στο πολιτικοστρατιωτικό στοιχείο. Αυτό δείχνει ότι η βασιλεία του αντίχριστου θα χρησιμοποιήσει τη θρησκεία. Ξέρουμε και από ένα άλλο στοιχείο ότι θα το κάνει αυτό: θα έχει τον ψευδοπροφήτη. 
Αυτός είναι που θα κάνει όλους τους ανθρώπους μικρούς και μεγάλους να προσκυνήσουν τον αντίχριστο. Αυτός θα άρχει πάνω σε μία παγκόσμια σατανική θρησκευτική εκκλησία της οποίας το όνομα θα έχει κάτι να κάνει με τον Χριστό.

 Ήδη την έχουν φτιάξει. Λέγεται: Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών.

 Ο όρος «εκκλησία» είναι χριστιανικός. Οι Βουδιστές δεν ονομάζουν τις συγκεντρώ­σεις τους, εκκλησίες. Όμως ήδη βλέπουμε ότι αρχίζει να υπερισχύει σ’ αυτούς το χριστιανικό στοιχείο. Δέχθηκαν να είναι μέσα στο Συμβούλιο αυτό, παρόλο που ο όρος εκκλησία είναι χριστιανικός. Αυτό θα το χρησιμοποιήσει ο αντίχριστος.

 Γι’ αυτό βλέπουμε τον πηλό με τον σίδηρο.

 - Όμως δεν αναμιγνύονται!!

 Ξέρουμε ότι ο διάβολος είναι κατά πάντα εγωιστής και υπερήφανος. Δεν θέλει να παίρνει τη δόξα άλλος. Θα χρησιμοποιήσει την θρησκεία μέχρι ενός σημείου. Στο σημείο όμως που δεν θα τη χρειάζεται πια, θα την καταστρέψει. Γι’ αυτό και μας δείχνει τα 10 κέρατα να τρώνε τις σάρκες της πόρνης αυτής της Βαβυλώνας της μεγάλης. Μέχρι ενός σημείου θα είναι μαζί αλλά δεν θα υπάρχει σύνδεση. Από αυτό το σημείο και μετά, ο διάβολος δεν θα θέλει το όνομα του Ιησού Χριστού να ακούγεται ούτε για αστείο. Και θα χιμήξει να τους φάει για να πάρει αυτός όλη τη δόξα και την αίγλη, να μην υπάρχει τίποτα που να θυμίζει τον Χριστό.

 - Τα δύο πόδια συνεχίζουν να ενώνονται με τα 10 δάκτυλα και δεν υπάρχει κενό. Στην ουσία όλη τη δύναμη και τη συνέχεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, την διατήρησαν οι θρησκευτικοί ηγέτες της.

 Αργότερα, όταν πια έπεσε η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, άρχισε να διοικείται από ξένους αυτοκράτορες, οι οποίοι ονόμαζαν τους εαυτούς τους: «Ο Μέγας Αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Επικράτειας». Συνέχιζαν να χρησιμοποιούν το όνομα της Ρώμης. Βέβαια η Ρωμαϊκή εξουσία είχε καταλυθεί, όμως συνέχιζαν να ονομάζονται έτσι, από το 475-800 μ.Χ.

 Όταν άρχισαν να επικρατούν οι Γερμανοί κυβερνήτες, στην Δυτική πλευρά της αυτοκρατορίας, από το 800-1806 μ.Χ., πάλι ονόμαζαν τους εαυτούς τους: «Ο Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτορας». Διατηρούσαν τη Ρωμαϊκή εξουσία.

 Από το 1806-1922 μ.Χ. υπήρχαν επίσης αυτοκράτορες της Αυστροουγκρικής αυτό­κρα­το­ρίας, οι οποίοι ονόμαζαν τους εαυτούς τους «Αγίους Ρωμαίους Αυτοκράτορες».

 Όλο αυτό τον καιρό στην ουσία κυβερνούσαν οι Πάπες. Είχαν φτάσει να έχουν τόσο τρομερή εξουσία, που μπορούσαν να καθαιρέσουν βασιλιάδες. Έναν βασιλιά της Αγγλίας κατάφεραν να τον καθαιρέσουν, όταν ο τότε Πάπας, ο Λέων ο 3^ος, διέταξε να σταματήσουν να δίνουν κοινωνία στον κόσμο (mass).

 Έκαναν πλύση εγκεφάλου στον λαό μ’ αυτά που τους έλεγαν και μετά τους είχαν στο χέρι. Μια παλιά τακτική. Έπρεπε να τους τη δίνουν κάθε μέρα, γιατί αν δεν έπαιρναν και πέθαιναν στον ύπνο τους θα πήγαιναν στην κόλαση. Γι’ αυτό δεν θέλουν να μάθει ο κόσμος την αλήθεια. Φοβούνται επειδή ξέρουν ότι όταν ο κόσμος πληροφορηθεί, θα ελευθερωθεί και θα χάσουν την εξουσία τους.

 Εκείνος ο βασιλιάς είχε σταθεί σθεναρά εναντίον τους, πρόβαλε αντίσταση, αυτοί όμως εκβιαστικά έκοψαν την κοινωνία, έγινε επανάσταση από τους ίδιους τους ανθρώπους, οι οποίοι είχαν φοβηθεί, και επειδή ο βασιλιάς δεν ήθελε να αιματοκυλιστεί ο λαός του, πήγε και ταπεινώθηκε μπροστά στον Πάπα, του φίλησε το μεγάλο δεξί δάκτυλο του ποδιού του και ο Πάπας εν ψυχρώ του πήρε το ξίφος του και τον έδιωξε. Εκείνος έφυγε ταπεινωμένος.

 Τέτοια δύναμη είχαν. Στην ουσία δείχνει ότι η δύναμη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μετατέθηκε σ’ αυτούς τους ανθρώπους και αυτοί διατήρησαν τη δύναμη της μέχρι σήμερα.

 Αν προσέξουμε, θα δούμε ότι ο Πάπας έχει μια σημαία, η οποία έχει δύο κλειδιά και ένα στέμμα από πάνω. Τα δυο κλειδιά είναι η διπλή εξουσία που έχουν, το λύνειν και δένειν, η αποστολική διαδοχή και οι παραδόσεις. Κάθε έθνος που είναι καθολικό, έχει τη σημαία του και δίπλα της τη σημαία του Πάπα. Η στολή και η ενδυμασία του Πάπα, το σχήμα τους, είναι ακριβώς το ίδιο με της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και αυτός ονομάζεται μέχρι τώρα Μάξιμους Ποντίφικους. Κρατάει αυτό τον τίτλο μέχρι τώρα.

 Επίσης είχαν τις Εστιάδες Παρθένες, οι οποίες ήταν κι αυτές μέρος από όλης αυτής της κατάστασης στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και από αυτές ξεκίνησαν να υπάρχουν οι Καλόγριες, σαν συνέχεια των Εστιάδων Παρθένων. Αυτές ήταν γυναίκες ιερόδουλες, όπως οι ιέρειες της Αφροδίτης. Διατήρησαν αυτό το πράγμα μετατρέποντας τις Εστιάδες Παρθένες οι οποίες ανήκαν στην θεά Εστία, σε καλόγριες.

 Ακριβώς τα ίδια πράγματα συνέβαιναν κι εκεί. Ο Πατριάρχης ήταν ο ανώτατος θρησκευτικός άρχοντας, τον οποίο ανέβαζε στη θέση αυτή ο Βυζαντινός αυτοκράτο­ρας και αυτός του έδινε την εξουσία του. Ουσιαστικά ο ένας έχριε τον άλλο. Έκαναν έναν κύκλο.

 Δεν βλέπουμε πουθενά σ’ όλα αυτά την θεϊκή εξουσία. Τους ανθρώπους του Θεού, δεν τους χρίει κανείς από αυτούς. Έρχεται ο Θεός και δίνει το χρίσμα. Το χάλασαν αυτό, όμως παρόλα αυτά βλέπουμε ότι υπήρχαν άνθρωποι που αγαπούσαν τον Θεό, όπως στην περίπτωση της Εικονομαχίας. Η κατάσταση όμως έφτασε σε τέτοιο σημείο καταρροής και διαβάθμισης, που ο Θεός επέτρεψε να έρθει ένα άλλο έθνος βάρβαρο, για να ισοσταθμίσει τις βαρβαρότητες που γίνονταν εκεί.

 Μετά τους Τούρκους όμως, η εξουσία διατηρήθηκε από τους ιερείς. Αυτοί μέχρι σήμερα κρατάνε την καθέδρα στο Βυζάντιο, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να την φέρουν στην Ελλάδα. Γιατί δεν το κάνουν; Δεν θα είχαν τους Τούρκους συνεχώς να τους ενοχλούν. Θα ήταν ελεύθερο το Πατριαρχείο να κάνει «ό,τι θέλει». Αλλά δεν το κάνουν. Επειδή λένε, ότι αυτοί είναι η συνέχεια των αυτοκρατόρων και μάλιστα ότι ο Θεός τους λέει ότι πολύ καλά κάνουν, ότι το είχε προειδεί και γι’ αυτό το έβαλε μέσα στην προφητεία του Δανιήλ.

 - Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, άρχισε από το 395 π.Χ. και διατηρήθηκε μέχρι το 1453 μ.Χ. όπου έπεσε στους Τούρκους.

 Μιλάνε για δημοκρατία και ελευθερία, αλλά οι απλοί άνθρωποι δεν βλέπουν τι κάνουν αυτοί μέχρι τώρα.

 Εμείς έχουμε ζήλο ώστε να γίνει το έργο του Θεού τέλειο. Θα φτάσουμε στα άκρα αν  χρειαστεί, προκειμένου να κηρυχθεί ξανά το ευαγγέλιο και να ξυπνήσει όλος ο λαός μας. Αξίζει τον κόπο. Αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, είναι μια πνευματική μεταρρύθμιση. Θα την φέρουμε εμείς.

 Κάποιοι άλλοι εργάστηκαν παλιά για να το κάνουν αυτό. Τους έκαψαν, τους κομμάτιασαν, τους έκαναν χίλια δυο. Ο Θεός όμως είδε ότι τα έργα τους ήταν ελλιπή!

 Εμείς έχουμε το εξής πλεονέκτημα: Έχουμε το παράδειγμα τους, βλέπουμε την ιστορία τους, βλέπουμε ότι τα έργα τους ήταν μισά και δεν αγωνίστηκαν μέχρι τέλους να κάνουν το θέλημα του Θεού.

 Όπως για παράδειγμα ο Λούθηρος, ο οποίος έκανε τη μικρή και τη μεγάλη Κατήχηση. Αυτός κράτησε τα καθολικά, έφερε ξανά μέσα στην εκκλησία τα νηπιοβαπτίσματα και άλλα. Ο Θεός αυτό που γινόταν το σιχάθηκε, αναγκάστηκε να το σπάσει, να φέρει κάτι άλλο, αλλά αυτό που ήρθε μετά κράτησε κι αυτό κάποια άλλα πράγματα…

 Εμείς όμως έχουμε τη γνώση, έχουμε την όραση. Ξέρουμε ότι ο Θεός θέλει έναν λαό άγιο, όπως Εκείνος είναι Άγιος, έναν λαό που να κάνει το θέλημα Του. Όπως για τον Δαβίδ λέει, ότι βρήκε έναν άνδρα κατά την καρδία Του. Θέλουμε να πει ο Κύριος ότι βρήκε έναν λαό κατά την καρδία Του επιτέλους και να εκπληρώσουμε όλα τα θελήματα Του.

 Μπορούμε να το κάνουμε!!!

 Όταν βάλουμε με ζήλο και αγάπη την καρδιά μας στον Κύριο και κάνουμε το θέλημα Του, ο Θεός θα συνεργήσει και θα κατέβει ο ουρανός κάτω στη γη. Και ξέρει ο Θεός με μια κίνηση να τους βάλει όλους στη θέση τους. Μπορεί, ξέρει Εκείνος!!!

 Μπορεί να κατεβάσει τα πύρινα άρματα κάτω και να μην αφήσει κανέναν όρθιο. Να φανεί η κρίση Του, να κατεβεί η δόξα Του και να τρέμουν οι άνθρωποι στη θέα μας και μόνο.

 Ο Θεός ξέρει τι έχει και τι θέλει να κάνει. Εμείς δεν ξέρουμε. Πηγαίνουμε με πίστη και βαδίζουμε με πίστη. Μιλάμε με πίστη και ζούμε με πίστη. Ο Θεός μόνο έτσι οδηγεί! Δεν θα μας τα πει όλα ποτέ. Δεν θα τα πει ακριβώς, να τα φτιάξει όλα να είναι στρωμένα και έτοιμα. Αλλά όλα θα γίνουν κατά το θέλημα Του, όπως το θέλει Εκείνος.

 Κεφ.β44- Και εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή× και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν× θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας,

 - Αυτή είναι η βασιλεία του Ιησού Χριστού. Από τη Χιλιετή Βασιλεία πηγαίνει στην βασιλεία της αιωνιότητας και δεν θα περάσει πια σε άλλο λαό. Αποκ.ιδ15.

 Γιατί το λέει αυτό: Επειδή στην όραση που είδε ο Δανιήλ, είδε ότι η μια βασιλεία διαδέχεται την άλλη. Αν κοιτάξει κάποιος την Ιστορία θα δει ακριβώς αυτό. Όμως αυτή η βασιλεία θα είναι στον αιώνα.

 - Οι βασιλείς εκείνοι που λέει στο 44^ο εδάφιο, είναι αυτοί που αντιπροσωπεύουν τα 10 κέρατα. Αποκ.ιζ12.

 Κεφ.β45- καθώς είδες ότι απεκόπη λίθος εκ του όρους άνευ χειρών, και κατεσύντριψε τον σίδηρον, τον χαλκόν, τον πηλόν, τον άργυρον και τον χρυσόν× ο Θεός ο μέγας έκαμε γνωστόν εις τον βασιλέα ό,τι θέλει γείνει μετά ταύτα× και αληθινόν είναι το ενύπνιον, και πιστή η ερμηνεία αυτού.

 - Ο λίθος είναι αυτός που έγινε κεφαλή γωνίας. Α’Πετ.β4-7.

 Είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός και είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομείται όλο το σώμα του Ιησού. Λέει ότι ο Κύριος Ιησούς είναι η ζωντανή έκφραση του Θεού, είναι η έκφραση του σχεδίου του Θεού, είναι η έκφραση της Βασιλείας του Θεού, είναι το μέσο δια του Οποίου ο Θεός φέρνει τη βασιλεία Του, είναι ο κύριος Κληρονόμος αυτής της Βασιλείας και είναι Αυτός για τον Οποίο είναι η Βασιλεία.

 Αυτό φαίνεται από τον όρο Σιλώ που σημαίνει Αυτός στον οποίο ανήκουν.

 Θα λατρεύουμε τον Θεό στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού στους αιώνες των αιώνων. Θα υπάρχει συνεχής λατρεία.

 Ο Ιησούς λοιπόν είναι η μόνιμη φανέρωση του Θεού σε μας. Εμείς κατά συνέπεια, επειδή Τον δεχθήκαμε και στην τελική μας φάση θα είμαστε όμοιοι με Αυτόν, θα είμαστε κι εμείς η ζωντανή έκφραση του Θεού εν Χριστώ. Θα επακολουθήσει και σ’ εμάς αυτό που έγινε στον Ιησού, σε κάποιο μέτρο βέβαια.

 - Το ότι κόπηκε χωρίς χέρια σημαίνει ότι το Πνεύμα το Άγιο είναι που οικοδομεί αυτή τη Βασιλεία. Δεν γίνεται από ανθρώπινα κατασκευάσματα ή ανθρώπινες προσπάθειες.

 Κεφ.β46- Τότε ο βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ έπεσεν επί πρόσωπον, και προσεκύνησε τον Δανιήλ, και προσέταξε τα προσφέρωσιν εις αυτόν προσφοράν και θυμιάματα.

 - Παρόλο που είπε τόσα πράγματα για τον Θεό, ο Ναβουχοδονόσορ προσκύνησε τον Δανιήλ.

 Είναι πάρα πολύ σημαντικό το ότι ένας τέτοιος βασιλιάς έπεσε να προσκυνήσει τον Δανιήλ.

 Βλέπουμε βέβαια παρακάτω…

 Κεφ.β47- Και αποκριθείς ο βασιλεύς προς τον Δανιήλ, είπεν, Επ’ αληθείας, ο Θεός σας, αυτός είναι Θεός θεών, και Κύριος των βασιλέων, και όστις αποκαλύπτει μυστήρια× διότι ηδυνήθης να αποκαλύψης το μυστήριον τούτο.

 - Λατρεύει έμμεσα τον Θεό του Δανιήλ, βλέποντας τον σαν αντιπρόσωπο του Θεού του. Αλλά αυτό ακριβώς είναι η ειδωλολατρία: Το να λατρεύει κάποιος τον Θεό σε κάποια αντιπροσώπευση Του, η οποία έχει να κάνει με σάρκα και αίμα, με πέτρα ή ξύλο ή με οποιοδήποτε άλλο κατασκεύασμα. Η μόνη περίπτωση που δεν είναι ειδωλολατρία είναι να λατρεύεις τον Θεό στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

 Οι άνθρωποι θέλουν να δώσουν τιμή στον Θεό μέσα από τους αντιπροσώπους Του, προσκυνώντας τους, κι εκεί έγινε η μεγάλη παγίδα της προσκύνησης των αγίων. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Μπορεί κάποιος να εκφράσει τη χαρά του και την ευχαριστία του διαφορετικά.

 Ο Θεός θα μας δοκιμάσει σ’ αυτό. Γι’ αυτό να μένουμε ταπεινοί και άγιοι και να διδάσκουμε στους ανθρώπους την αλήθεια Του.

 - Ο Ναβουχοδονόσορ, δεν αναγνωρίζει τον Θεό του Δανιήλ σαν τον μόνο Θεό. Μέσα στο ειδωλολατρικό μυαλό του Τον δέχεται, αλλά δεν απορρίπτει τους δικούς του.

 Κεφ.β48- Τότε ο βασιλεύς εμεγάλυνε τον Δανιήλ, και δώρα μεγάλα και πολλά έδωκεν εις αυτόν, και κατέστησεν αυτόν κύριον επί πάσης της επαρχίας της Βαβυλώνος, και αρχιδιοικητήν επί πάντας τους σοφούς της Βαβυλώνος.

- Δεν του έδωσε διοίκηση πάνω σε όλη την αυτοκρατορία, αλλά στην περιφέρεια της Βαβυλώνας.

 - Αυτός ήταν πάνω από όλους τους σοφούς, να τους διδάσκει, να τους κατευθύνει και να τους καθοδηγεί. Εδώ είναι που ο Δανιήλ, παίρνοντας την ευκαιρία, σίγουρα θα τους δίδαξε τα πράγματα του Θεού.

 Όταν ο Δανιήλ ερμήνευσε το ενύπνιο, τη στιγμή που κανένας άλλος από αυτούς τους σοφούς δεν μπορούσε, ανάμεσα τους θα υπήρχαν οπωσδήποτε διεστραμμένοι, αλλά θα υπήρχαν και άλλοι που πραγματικά είχαν μέσα τους ζήλο για να δουν πως και τι. Αυτοί θα πήγαν στον Δανιήλ να ρωτήσουν για να μάθουν και ο Δανιήλ θα τους συνέτισε, θα έκανε πάρα πολλούς από αυτούς να καταλάβουν τον Θεό, να καταλάβουν το σχέδιο Του και σε συνδυασμό με αυτά που εκείνοι και ο Δανιήλ ήξεραν, θα οδήγησαν τους μάγους εκείνους που ήρθαν να προσκυνήσουν τον Ιησού, ακολουθώντας το άστρο.

 Εκεί είναι η ρίζα αυτών των μάγων.

 - Επίσης είναι γεγονός ότι ο βασιλιάς είχε ξεχωρίσει τον Δανιήλ σαν προσωπικό του σύμβουλο, σαν τον πρώτο άνδρα στο βασίλειο του.

 Κεφ.β49- Και εζήτησεν ο Δανιήλ παρά του βασιλέως, και κατέστησε τον Σεδράχ, τον Μισάχ, και τον Αβδέ-νεγώ, επί τας υποθέσεις της επαρχίας της Βαβυλώνος× ο δε Δανιήλ ευρίσκετο εν τη αυλή του βασιλέως.

 - Ο Δανιήλ δεν ξέχασε τους αδελφούς του. Παρακάλεσε τον βασιλιά να δώσει και σ’ εκείνους κάποια θέση και οπωσδήποτε εκείνοι θα μπορούσαν να υπηρετήσουν τον βασιλιά καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον.

                                                                      ΤΕΛΟΣ

Το όνειρο του Ναβουχοδονόσορ (πρώτο μέρος)

 Πηγή.xristianikanea.blogspot.gr