Του Θέμη Κουλούρη
Κεφ.β1-49
Και εν τω δευτέρω έτει της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορ, ο Ναβουχοδονόσορ ενυπνιάσθη ενύπνια, και εταράχθη το πνεύμα αυτού, και ο ύπνος αυτού έφυγεν απ’ αυτού. 2- Και είπεν ο βασιλεύς να καλέσωσι τους μάγους, και τους επαοιδούς, και τους γόητας, και τους Χαλδαίους, δια να φανερώσωσι προς τον βασιλέα τα ενύπνια αυτού. Ήλθον λοιπόν, και εστάθησαν έμπροσθεν του βασιλέως………
Βλέπουμε εδώ τον βασιλιά Ναβουχοδονόσορα να βλέπει ένα όνειρο, και να ξυπνά πολύ ταραγμένος, τόσο πολύ πού δεν θυμόταν τίποτα. Του έμεινε μόνο η εντύπωση του ονείρου, ότι ήταν τόσο πολύ σημαντικό που έπρεπε να του δοθεί εξήγηση. Γνωρίζουμε βέβαια ότι ο Θεός το έκανε αυτό για να αρχίσει να φανερώνει τη δόξα Του πάνω στον Δανιήλ.
Όλοι οι μάγοι και οι επαοιδοί δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν το όνειρο, δεν μπορούσαν να ξέρουν την ερμηνεία, επειδή ο Θεός μπλόκαρε όλα τα δαιμόνια, τους έκανε βραχυκύκλωμα. Ένας δαίμονας θα μπορούσε να το αποκαλύψει, αν επέτρεπε ή αν ήθελε ο Θεός. Αλλά ο Θεός μπλόκαρε τα πάντα κι έτσι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τίποτα όλοι αυτοί οι αυλικοί του βασιλιά. Άρχισε λοιπόν αμέσως να εκτελείται η θανατική ποινή εναντίον όλων των σοφών, συμπεριλαμβανομένων του Δανιήλ και των τριών παίδων.
Έτσι άρχισε τη διακονία του ο Δανιήλ. Κάτω από απειλή θανάτου. Στη χώρα μας λέμε: «Κάθε αρχή και δύσκολη». Είναι δύσκολο να πάει κάποιος να ευαγγελίσει την πρώτη φορά, είναι δύσκολο να σταθεί να κάνει το πρώτο δεκάλεπτο κήρυγμα. Κάθε αρχή είναι δύσκολη.
- Από εδώ και πέρα αρχίζει η αφήγηση των διαφόρων περιστατικών μέσα στο βιβλίο του Δανιήλ, όπου ο Θεός έκανε θαυμάσια πράγματα με τον δούλο του. Αυτό είναι το 1ο στη σειρά, επειδή χρονικά είναι και το 1ο που συνέβη, τον 3ο χρόνο της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορ. Την εποχή εκείνη, δεν λογάριαζαν τον χρόνο έναρξης της βασιλείας κάποιου βασιλιά, επειδή δεν είχε κλείσει ημερολογιακό έτος.
Ο Ναβουχοδονόσορ εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή είναι πάνω στον θρόνο περίπου τρία χρόνια. Όταν λέει, τον 3ο χρόνο, εννοεί από τον χρόνο εκείνο που κύλησε καινούριος, καθώς τον βρήκε στον θρόνο πάνω. Περίπου τέσσερα χρόνια λοιπόν…
Ο Κύριος ετοιμάζει όλη αυτή την κατάσταση, όχι για τον Ναβουχοδονόσορ τόσο, όσο για τον Δανιήλ και για όλους εμάς. Επειδή ο Θεός ήξερε ότι θα γραφτούν μέσα στο Βιβλίο Του οι προφητείες αυτές, για να τις έχουμε σαν πυξίδα για τις Έσχατες μέρες. Να ξέρουμε τι κάνει ο διάβολος, τι κάνει ο Θεός και που βρισκόμαστε εμείς.
- Ο Δανιήλ αφιέρωσε όλη του τη ζωή στα χέρια του Θεού και ο Θεός κινείται για να ευοδώσει, να ευλογήσει και να υψώσει τον Δανιήλ. Και ξέρουμε ότι καθώς αφιερώνουμε τα έργα και τους εαυτούς μας στον Κύριο, ο Κύριος θα κινηθεί ώστε να μας υψώσει, να μας στηρίξει, να μας ευλογήσει με το Πνεύμα Του το Άγιο. Με τον δικό Του τρόπο.
Το ίδιο βλέπουμε με τον Ιωσήφ στην Αίγυπτο. Και πώς έγινε αυτό;
Ο Ιωσήφ έκανε την ίδια δουλειά που έκανε και ο Δανιήλ! Ερμήνευσε τα όνειρα του Φαραώ. Και ο Θεός τον ύψωσε!
- Στο 2ο εδάφιο λέει ότι κάλεσε του μάγους, τους επαοιδούς, τους γόητες και τους Χαλδαίους, για να φανερώσουν προς τον βασιλιά τα ενύπνια του. Πρέπει να αναλογιστούμε ότι για την ασιατική κουλτούρα που είχαν, τα όνειρα ήταν πάρα πολύ σημαντικά. Ιδιαίτερα τα όνειρα του βασιλιά.
Ο Θεός πολλές φορές έκανε χάρη, έδειχνε στους βασιλιάδες όνειρα, τους τάραζε καμιά φορά στον ύπνο τους, τους ενοχλούσε για να μην είναι πάρα πολύ σκληροί, να μην είναι πολύ εγωιστές, να ευεργετούν τον κόσμο και οι λαοί που ήταν κάτω από αυτούς να περνάνε κάπως καλύτερα.
Γι’ αυτό και ο Θεός είχε άμεση επαφή με αυτούς που ήταν στις θέσεις αυτές (με όνειρα βέβαια και όχι με άλλο τρόπο). Η επαφή αυτή δεν ήταν πνευματική επαφή, απλά ο Θεός μέσα από την πρόνοια Του, από την αγάπη Του έδειχνε πράγματα, όπως και σ’ αυτή την περίπτωση.
Οι μάγοι αυτοί ήταν γραμματείς και ταυτόχρονα ιερείς. Θα μπορούσαμε να τους πούμε ιερωμένους γραμματείς, οι οποίοι είχαν τα δικά τους «θεία γραπτά» και όλα τα φιλολογικά τους. Τους ίδιους μάγους είχαν στην Αίγυπτο, όπως βλέπουμε στο Γεν.μα24, με τον Φαραώ να καλεί τους μάγους για να του εξηγήσουν τα όνειρα, πριν καλέσει τον Ιωσήφ. Τους βλέπουμε και αργότερα στον καιρό του Μωυσή, όταν αδυνατούν να μιμηθούν όλα αυτά που έκανε ο Μωυσής.
Όλοι οι βασιλιάδες ήταν περικυκλωμένοι από αυτούς τους επιστήμονες σοφούς-μάγους. Δεν τους ξεχώριζαν σαν σατανικούς ανθρώπους. Δεν το σκέφτονταν έτσι. Βλέπανε ανθρώπους οι οποίοι ανακατεύονταν με τα πνεύματα, είχαν πνευματικές δυνάμεις, μπορούσαν να κάνουν διάφορα πράγματα, κάτι που συγκινούσε τους βασιλιάδες και ήθελαν να τους χρησιμοποιούν.
Οι επαοιδοί ήταν οι θαυματοποιοί, οι ταχυδακτυλουργοί.
Ήταν επίσης και αστρολόγοι.
Οι γόητες είναι αυτοί που γοητεύουν με επωδούς και με άλλες μυστικές τους λέξεις, διατάζουν τους δαίμονες να κάνουν πράγματα. Αυτοί ήταν πάρα πολύ ισχυροί στην Βαβυλώνα, σύμφωνα με τον Ησαΐα.
Ησα.μζ9- Τα δύο ταύτα θέλουσι βεβαίως ελθεί επί σε εξαίφνης, εν μια ημέρα, ατέκνωσις και χηρεία× θέλουσιν ελθεί επί σε καθ’ ολοκληρίαν, δια το πλήθος των μαγειών σου, δια την μεγάλην αφθονίαν των γοητευμάτων σου× 10- διότι εθαρρεύθης επί την πονηρίαν σου, και είπας, Δεν με βλέπει ουδείς. Η σοφία σου και η επιστήμη σου σε απεπλάνησαν× και είπας εν τη καρδία σου, Εγώ είμαι, και εκτός εμού ουδεμία άλλη. 11- Δια τούτο θέλει ελθεί κακόν επί σε, χωρίς να εξεύρης πόθεν γεννάται× και συμφορά θέλει πέσει κατά σου, χωρίς να δύνασαι να αποστρέψης αυτήν× και όλεθρος θέλει ελθεί αιφνιδίως επί σε, χωρίς να εξεύρης. 12- Στήθι τώρα με τας γοητείας σου, και με το πλήθος των μαγειών σου, εις τας οποίας ηγωνίσθης εκ νεότητος σου× αν δύνασαι να ωφεληθής, αν δύνασαι να υπερισχύσης.
Ο Θεός είχε δει το πλήθος των μάγων και των γοήτων που υπήρχαν μέσα στην Βαβυλώνα και ιδιαίτερα μέσα στο παλάτι, όπου βρίσκονταν η αφρόκρεμα από αυτούς.
Οι Χαλδαίοι είναι μια άλλη ομάδα. Αυτοί ήταν τάξεις ιερέων, η Χαλδαϊκή ιερατική τάξη και ήταν αυτοί που κρατούσαν τη μεγαλύτερη θέση και επιρροή πάνω στην αυτοκρατορία.
Στο 2ο κεφάλαιο στο 4ο και στο 10ο φαίνεται εκεί ότι οι Χαλδαίοι λαλούσαν προς τον βασιλιά. Στέκονταν ενώπιον του βασιλιά, απαντούσαν στις ερωτήσεις του και του έκαναν ερωτήσεις. Αυτοί ήταν που αντιπροσώπευαν όλους τους άλλους.
Λέει στο 3 εδάφιο Και είπε προς αυτούς ο βασιλεύς, Ενυπνιάσθην ενύπνιον, και το πνεύμα μου εταράχθη εις το να γνωρίσω το ενύπνιον.
- Τι εννοεί μ’ αυτό;
Εννοεί ότι, όταν είδε στο ενύπνιο ότι η πέτρα έσπασε το άγαλμα αυτό, τα δαιμόνια μέσα του και ο ίδιος ταράχτηκαν τόσο πολύ που έσβησε το ενύπνιο από τη μνήμη του.
Ο Θεός το επέτρεψε για να γίνει αυτό που επρόκειτο να γίνει.
Παρόλο που ξέχασε το όνειρο, καταλάβαινε ότι ήταν πάρα πολύ σημαντικό, πάρα πολύ υψηλό, όνειρο για την αυτοκρατορία και όντως έτσι ήταν.
Κεφ.β4- Και ελάλησαν οι Χαλδαίοι προς τον βασιλέα Συριστί, λέγοντες, Βασιλεύ, ζήθι εις τον αιώνα× ειπέ το ενύπνιον προς τους δούλους σου, και ημείς θέλομεν φανερώσει την ερμηνείαν.
- Οι άνθρωποι αυτοί, δεν φαντάζονταν τι θα τους ζητήσει ο βασιλιάς.
Γι’ αυτό τους βλέπουμε να του ξαναζητάνε να τους πει το ενύπνιο.
Αμέσως βρέθηκαν σε αδιέξοδο.
Κεφ.β5- Ο βασιλεύς απεκρίθη, και είπε προς τους Χαλδαίους, Το πράγμα διέφυγεν απ’ εμού× εάν δεν κάμητε εις εμέ γνωστόν το ενύπνιον, και την ερμηνείαν αυτού, θέλετε καταμελισθή, και αι οικίαι σας θέλουσι γίνει κοπρώνες×
- Βλέπουμε ότι η σκληρότητα ήταν πάρα πολύ συνηθισμένο γεγονός τις ημέρες εκείνες.
Οι βασιλιάδες είχαν εξουσία ζωής και θανάτου, δεν έδιναν λογαριασμό σε κανένα, δεν γίνονταν δίκες για τις πράξεις τους, μπορεί να ήταν οι χειρότεροι εγκληματίες και να παρουσιάζονταν σαν τους μεγαλύτερους ευεργέτες.
Αλλά αυτή η κατάσταση ήταν συνήθης.
Όπως με την Εσθήρ, η οποία πήγε να μιλήσει στον βασιλιά με κίνδυνο της ζωής της.
Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και το εξής. Ο βασιλιάς αυτός ήταν νέος, στην ηλικία και στον θρόνο. Τους υποπτευόταν όλους πάρα πολύ.
Ήθελε επίσης να τους πάρει τον αέρα. Να άρχει πάνω τους. Αυτοί ήταν οι μορφωμένοι, η υψηλή τάξη της κοινωνίας, άνθρωποι με μεγάλη εξουσία, που τώρα βρήκε την ευκαιρία να τους λιώσει πραγματικά, να κατεξουσιάσει πάνω τους και το χρησιμοποιεί αυτό πάρα πολύ σκληρά. Τους περνάει από ένα πάρα πολύ σκληρό τεστ.
Κεφ.β6- αλλ’ εάν φανερώσητε το ενύπνιον, και την ερμηνείαν αυτού, θέλετε λάβει παρ’ εμού δώρα, και αμοιβάς, και τιμήν μεγάλην× το ενύπνιον λοιπόν, και την ερμηνείαν αυτού, φανερώσατε εις εμέ.
- Τι να τα κάνει κάποιος τέτοια δώρα και αμοιβές όταν ανά πάσα στιγμή το κεφάλι του κινδυνεύει;
Αυτή όμως ήταν η ζωή στο παλάτι, έτσι ζούσαν οι άνθρωποι εκεί.
Το ίδιο έκαναν και οι πασάδες, οι σουλτάνοι και όλοι αυτοί που ήταν κάτω από την ίδια νοοτροπία.
Κεφ.β7- Απεκρίθησαν εκ δευτέρου, και είπον, Ας είπη ο βασιλεύς το ενύπνιον προς τους δούλους αυτού, και ημείς θέλομεν φανερώσει την ερμηνείαν αυτού.
- Του λένε για δεύτερη φορά το ίδιο πράγμα κι εκεί ο βασιλιάς νευρίασε.
Κεφ.β8- Ο βασιλεύς απεκρίθη και είπε, Επ’ αληθείας καταλαμβάνω, ότι σείς θέλετε να εξαγοράζητε τον καιρόν, βλέποντες ότι διέφυγεν απ’ εμού το πράγμα.
- Όταν λέει να εξαγοράζουν τον καιρό εννοεί να κερδίσουν χρόνο ώστε να το ξεχάσει λίγο ο βασιλιάς, να μην είναι τόσο πολύ θυμωμένος για να γλιτώσουν το κεφάλι τους.
Αυτό όμως είναι μια κρίση γι’ αυτούς, επειδή εφόσον έλεγαν ότι ήταν αυτό που ήταν, ότι δηλαδή είχαν δυνάμεις που στην πραγματικότητα δεν είχαν, λέγοντας ψέματα, ήρθε η ώρα τους να κριθούν.
Κεφ.β9- Αλλ’ εάν δεν κάμητε γνωστόν εις εμέ το ενύπνιον, αύτη μόνη η απόφασις είναι δια σας× διότι συνεβουλεύθητε να είπητε ψευδείς και διεφθαρμένους λόγους έμπροσθεν μου, εωσού παρέλθη ο καιρός× είπατε μοι λοιπόν το ενύπνιον, και θέλω γνωρίσει ότι δύνασθε να φανερώσητε εις εμέ και την ερμηνείαν αυτού.
- Εδώ φαίνεται καθαρά ότι ο βασιλιάς τους υποπτευόταν.
Τους έβαλε σε πολύ μεγάλη δυσκολία.
Κεφ.β10- Απεκρίθησαν οι Χαλδαίοι έμπροσθεν του βασιλέως, και είπον, Δεν υπάρχει άνθρωπος επί της γης δυνάμενος να φανερώση το πράγμα του βασιλέως× καθώς δεν υπάρχει ουδείς βασιλεύς, άρχων, ή διοικητής, όστις να ζητή τοιαύτα πράγματα παρά μάγου, ή επαοιδού, ή Χαλδαίου× 11- και το πράγμα το οποίον ο βασιλεύς ζητεί είναι μέγα, και δεν είναι άλλος δυνάμενος να φανερώση αυτό έμπροσθεν του βασιλέως, εκτός των θεών, των οποίων η κατοικία δεν είναι μετά σαρκός.
- Εδώ τώρα φανερώθηκαν τι ρόλο έπαιζαν.
Πήγαν να ρίξουν την ευθύνη ή στον βασιλιά ή στους θεούς.
Φαίνεται η πανουργία τους… ότι δηλαδή δεν υπάρχει βασιλιάς στον κόσμο που να ζητάει τέτοια πράγματα από τους μάγους. Όχι ότι αυτοί δεν ήταν ικανοί, αλλά τέτοια πράγματα είναι δύσκολα!!!
Το γράφει εδώ για να αποδειχθεί η ανικανότητα τους, επειδή αυτό το πράγμα πραγματικά μόνο ο Θεός μπορούσε να το αποκαλύψει και αυτοί κάθε άλλη σχέση είχαν εκτός από αυτή που έπρεπε, τη σχέση με τον Θεό. Προσπάθησαν δηλαδή να απευθυνθούν στη λογική του βασιλιά. Ένοιωθαν δικαιωμένοι στο ότι είναι φυσιολογικό να μην μπορούν να βρουν την απάντηση.
Έκριναν όμως με τα δικά τους μέτρα και σύμφωνα με αυτά που εκείνοι ήξεραν.
Δεν γνώριζαν ότι ο Θεός είχε ετοιμάσει τον Δανιήλ γι’ αυτό.
- Οι άνθρωποι αυτοί είχαν πάρα πολύ ισχυρή θέση στα βασίλεια τότε. Όταν ήταν να φύγει ο βασιλιάς για κάποια εκστρατεία ή κάτι άλλο, πρώτα συμβουλευόταν αυτούς. Αυτοί έκαναν θυσίες, λιτανείες, μαγείες, διάβαζαν τα άστρα, έλεγαν τα πνεύματα και ό,τι άλλο έκαναν και όταν όλα ήταν ευνοϊκά τότε μόνο ξεκινούσε ο βασιλιάς.
Όπως στα ιστορικά βιβλία όταν ο Ιωσίας ήρθε εναντίον του Φαραώ, του είπε ο δεύτερος «μήπως χωρίς την βουλή του Θεού ανέβηκα εγώ». Του έλεγε λοιπόν ότι ο Θεός του είπε να κάνει ό,τι έκανε.
Τους βλέπουμε όμως να είναι αδύναμοι μπροστά σε ένα όνειρο. Επειδή είναι κάτι με το οποίο πράγματι μπορούσε να αποδειχθεί εάν όντως ήταν θεϊκή ενέργεια αυτή που είχαν ή όχι.
Κεφ.β12-13 Δια τούτο εθυμώθη ο βασιλεύς και οργίσθη σφόδρα, και είπε να απολέσωσι πάντας τους σοφούς της Βαβυλώνος. 13- Και εξήλθεν η απόφασις, και οι σοφοί εθανατόνοντο× εζήτησαν δε και τον Δανιήλ, και τους συντρόφους αυτού, δια να θανατώσωσιν αυτούς.
- Καθαρή τρέλα, όμως εξόργισαν τον βασιλιά με αυτά που είπαν και βέβαια άλλο που δεν ήθελε κι αυτός να βγάλει μερικούς από τη μέση, επειδή ήταν πάρα πολλοί.
Έτσι ήρθε και η σειρά του Δανιήλ, ο οποίος δεν ήξερε τίποτα για όλα αυτά. Σ’ αυτά ανακατεύονταν οι πιο παλιοί σοφοί, ενώ ο Δανιήλ ήταν καινούριος και νέος.
Κεφ.β14- Και απεκρίθη ο Δανιήλ μετά φρονήσεως και σοφίας προς τον Αριώχ τον αρχισωματοφύλακα του βασιλεώς, όστις εξήλθε δια να θανατώση τους σοφούς της Βαβυλώνος,
- Φρόνηση και σοφία. Πρέπει να προσέχουμε πώς μιλάμε σε ανθρώπους με εξουσία και αξιώματα.
Μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα με την δική τους συγκατάνευση.
Όταν θέλουμε να ζητήσουμε κάτι να γίνει, να προσέχουμε πώς θα μιλήσουμε. Με σοφία και φρόνηση και αυτό πρέπει να μας διέπει παντού. Να το προσέξουμε αυτό για να βρίσκουμε χάρη εκεί που πρέπει. Όχι να γίνουμε ανθρωπάρεσκοι ή δουλοπρεπείς, αλλά να υπακούμε μέσα από την καρδιά μας, επειδή ο Κύριος μας το λέει και θέλουμε να είμαστε ακέραιοι μπροστά στον Κύριο που υπηρετούμε.
Κεφ.β15- απεκρίθη και είπε προς τον Αριώχ, τον άρχοντα του βασιλέως, Δια τι η βιαία αύτη απόφασις παρά του βασιλέως; Και ο Αριώχ εφανέρωσε το πράγμα προς τον Δανιήλ. 16- Και εισήλθεν ο Δανιήλ, και παρεκάλεσε τον βασιλέα να δώση καιρόν εις αυτός, και ήθελε φανερώσει την ερμηνείαν προς τον βασιλέα. 17- Και υπήγεν ο Δανιήλ εις τον οίκον αυτού, και εγνωστοποίησε το πράγμα προς τον Ανανίαν, προς τον Μισαήλ, και προς τον Αζαρίαν, τους συντρόφους αυτού× 18- δια να ζητήσωσιν έλεος παρά του θεού του ουρανού περί του μυστηρίου τούτου, ώστε να μη απολεσθή ο Δανιήλ και οι σύντροφοι αυτού μετά των επιλοίπων σοφών της Βαβυλώνος.
- Βλέπουμε τον Δανιήλ μόλις το άκουσε αυτό, να στρέφεται αμέσως στον Κύριο.
Μόνο ο Θεός μπορούσε να δώσει την ερμηνεία αυτή και ο Δανιήλ το ήξερε. Είχε την πίστη ότι μπορούσε να το κάνει.
Και πράγματι ο Θεός το αποκάλυψε…
Κεφ.β19- Και το μυστήριον απεκαλύφθη προς τον Δανιήλ, δι’ οράματος της νυκτός. Τότε ευλόγησεν ο Δανιήλ τον Θεόν του ουρανού.
- Αυτό που έκαναν ήταν να πέσουν στα γόνατα, στην προσευχή με νηστεία και εκζήτηση του προσώπου του Κυρίου με πάρα πολύ μεγάλη ένταση και ο Κύριος όντως το φανέρωσε μέσα στο διάστημα που είχε ζητήσει ο Δανιήλ.
- Την αποκάλυψη αυτή την πήρε την νύχτα σε όραμα.
Δεν κοιμόταν, δεν ήταν όνειρο αλλά όραμα.
Κεφ.β20- Και ελάλησεν ο Δανιήλ και είπεν,
Είη το όνομα του Θεού ευλογημένον από του αιώνος και έως του αιώνος×
Διότι αυτού είναι η σοφία και η δύναμις×
21- Και αυτός μεταβάλλει τους καιρούς και τους χρόνους×
Καθαιρεί βασιλείς, και καθιστά βασιλείς×
Δίδει σοφίαν εις τους σοφούς, και γνώσιν εις του συνετούς×
Αυτό που λέει εδώ έχει να κάνει με τη γνώση και την ερμηνεία που του αποκάλυψε ο Θεός στο όραμα.
Επειδή ακριβώς γι’ αυτό το πράγμα μιλάει το όνειρο του βασιλιά. Ότι οι καιροί και οι χρόνοι μεταβάλλονται, ότι αλλάζουν οι εξουσίες, οι βασιλείς, τα βασίλεια κλπ.
- Βλέπουμε ότι ο Δανιήλ αμέσως μόλις πήρε την απάντηση, ανταποκρίνεται και αρχίζει να δοξάζει και να ευχαριστεί τον Θεό.
Δεν έτρεξε στον βασιλιά αλλά πρώτα στον Θεό να Τον ευχαριστήσει.
Αναγνωρίζει ότι η σοφία και η σύνεση ανήκουν στον Θεό. Ιωβ.λς5, Ρωμ.ια33, Εφε.γ10, Α’Χρον.κθ12.
Κεφ.β22- Αυτός αποκαλύπτει τα βαθέα και τα κεκρυμμένα× Γνωρίζει τα εν τω σκότει, και το φως κατοικεί μετ’ αυτού×
- Μια δοξολογία που βγήκε από τα βάθη της καρδιάς του Δανιήλ. Ψλμ.οβ11, Ιακ.α5, Κολ.β3, Ψαλ.ρλθ12.
Κεφ.β23- Συ, Θεέ των πατέρων μου, ευχαριστώ, και σε δοξολογώ,
Όστις μοι έδωκας σοφίαν και δύναμιν, και έκαμες γνωστόν εις εμέ ό,τι εδεήθημεν παρά σου.
Διότι σοι έκαμες γνωστήν εις ημάς του βασιλέως την υπόθεσιν.
- Ταπεινά ο Δανιήλ αναγνωρίζει ότι ο Θεός του έδωσε τη σοφία, δεν ήταν κάτι που είχε ο ίδιος. Είναι πολύ όμορφο, όταν βλέπουμε τους ανθρώπους να δίνουν όλη τη δόξα και την τιμή στον Θεό για κάθε σοφία και αποκάλυψη.
Διαφορετικά κινδυνεύουν από υπερηφάνεια. Πρέπει να έχουμε αυτή την ταπεινή καρδιά να μην φουσκώσουμε από υπερηφάνεια. Όσο πιο ταπεινός είναι κάποιος τόσο πιο πολλά θα δώσει ο Κύριος, τόσο πιο μεγάλη λειτουργικότητα και αποτελεσματικότητα θα έχουν τα χαρίσματα πάνω του. Μια καρδιά που είναι υπερήφανη έχει δικούς της σκοπούς και θέλει να υψώσει τον εαυτό της. Εκεί ο Θεός μπορεί να δώσει δυο-τρία πράγματα για να δοκιμαστεί ο άνθρωπος, αλλά αν συνεχίσει να είναι έτσι, θα σταματήσει, επειδή ο άνθρωπος αυτός θα πάθει και θα κάνει ζημιά.
Εδώ όμως βλέπουμε την καρδιά του Δανιήλ. Γι’ αυτό ο Θεός τον εμπιστεύτηκε.
Λίγο μετά που ερμήνευσε το ενύπνιο, ο βασιλιάς του πρόσφερε θυμιάματα. Ο Δανιήλ όμως σίγουρα δεν τα απολάμβανε αυτά, πιθανότατα να ένοιωθε και αηδία. Είπε στον βασιλιά ότι ο Θεός του το αποκάλυψε και αντί αυτός να καταλάβει, έκανε αυτό που ήξερε.
Κεφ.β24- Υπήγε λοιπόν ο Δανιήλ προς τον Αριώχ, τον οποίον ο βασιλεύς διέταξε να απολέσει τους σοφούς της Βαβυλώνος× υπήγε, και είπε προς αυτόν ούτω× Μη απολέσης τους σοφούς της Βαβυλώνος× είσαξον με ενώπιον του βασιλέως, και εγώ θέλω φανερώσει την ερμηνείαν προς τον βασιλέα.
- Βλέπουμε και άλλη μια πτυχή της καρδιάς του Δανιήλ. Αγαπούσε τους ανθρώπους. Παρόλο που ήταν μάγοι και ειδωλολάτρες και ίσως πολλοί από αυτούς να του ήταν εμπόδιο, εκείνος δεν σκέφτηκε πονηρά αλλά φιλανθρωπικά. Επειδή είχε την ευσπλαχνία του Θεού.
- Ο Θεός μετά από όλα αυτά του χάρισε πολλούς από αυτούς τους σοφούς, τους οποίους δίδαξε και τους έφερε στον Θεό. Αυτό φαίνεται σύνδεση που υπάρχει, με τους μάγους που ήρθαν και προσκύνησαν τον Χριστό. Ο μόνος που ήταν ανάμεσα τους, που θα μπορούσε να έχει τη σοφία και τη γνώση για τον ερχομό του Μεσσία, ήταν ο Δανιήλ.
Κεφ.β25- Και εισήξεν ο Αριώχ μετά σπουδής τον Δανιήλ ενώπιον του βασιλέως, και είπε προς αυτόν ούτως, Εύρηκα άνδρα εκ των υιών της αιχμαλωσίας του Ιούδα, όστις θέλει φανερώσει την ερμηνείαν εις τον βασιλέα. 26- Απεκρίθη ο βασιλεύς και είπε προς τον Δανιήλ, του οποίου το όνομα ήτο Βαλτασάσαρ, Είσαι ικανός να φανερώσης προς εμέ το ενύπνιον το οποίον είδον, και την ερμηνείαν αυτού; 27- Απεκρίθη ο Δανιήλ ενώπιον του βασιλέως, και είπε, Το μυστήριον, περί του οποίου ο βασιλεύς επερωτά, δεν δύνανται σοφοί, επαοιδοί, μάγοι, μάντεις, να φανερώσωσι προς τον βασιλέα× 28- αλλ’ είναι Θεός εν τω ουρανώ, όστις αποκαλύπτει μυστήρια, και κάμνει γνωστόν εις τον βασιλέα Ναβουχοδονόσορ, τι μέλλει γενέσθαι εν ταις εσχάταις ημέραις. Το ενύπνιον σου, και αι οράσεις της κεφαλής σου επί της κλίνης σου, είναι αύται×
- Εδώ ο Δανιήλ, μπροστά στον βασιλιά, δίνει όλη τη δόξα στον Θεό.
Δεν παίρνει αυτός τη δόξα.
- Με αυτά που λέει εδώ αποδεικνύει στον βασιλιά ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός, όχι πολλοί όπως αυτός πίστευε και εφόσον ο Δανιήλ ήταν Εβραίος, ο Θεός που αποκαλύπτει είναι ο Θεός του Δανιήλ, Αυτός που ο Δανιήλ υπηρετούσε, επειδή όλων των άλλων οι θεοί δεν είχαν τη δύναμη να μεταδώσουν αυτή την πληροφορία στους υπηρέτες τους, γι’ αυτό και τους σκότωναν.
- Η απόδειξη ότι η ερμηνεία είναι σωστή, είναι ότι γνώριζε το όνειρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου