Η ιστορία που ακολουθεί είναι αληθινή και συνέβηκε σε μια δύσκολη εποχή, στην καρδιά του Β Παγκόσμιου Πόλεμου. Είναι η ιστορία του Ντήτριχ Μπονχέφερ (Dietrich Bonhoeffer), που θυσιάστηκε για την πίστη του στον Χριστό.
«Ο θάνατος θα πρέπει να είναι υπέροχος για κάποιον που πιστεύει κι αγαπά τον Θεό», σκεφτόταν συχνά το αγόρι. Δεν μπορούσε να φανταστεί πως κάποια μέρα ένας άνθρωπος, που έπαιξε έναν απαίσιο ρόλο στην Παγκόσμια Ιστορία, ο Χίτλερ, θα κυνηγούσε και το ίδιο...μέχρι το θάνατο, για την πίστη του στον Χριστό.
Ο Ντήτριχ Μπονχέφερ γεννήθηκε στις 4 Φλεβάρη 1906 στο Μπρεσλάου της Γερμανίας κι ήταν ο μικρότερος μέσα σε εφτά παιδιά. Η οικογένεια του μελετούσε καθημερινά την Αγία Γραφή και προσευχόταν, περισσότερο ίσως από συνήθεια παρά από πνευματική ανάγκη. Στην Εκκλησία πήγαιναν σπάνια.
Ένα θλιβερό γεγονός που χτύπησε την οικογένεια του, ήταν η αιτία που ο Ντήτριχ άρχισε να σκέφτεται σοβαρά τι σήμαινε η λέξη «αιωνιότητα». Ήταν ο θάνατος ενός μεγαλύτερου αδελφού του, που έκανε τον Ντήτριχ να μένει ξάγρυπνος τις νύχτες και να προσπαθεί να φανταστεί πώς θα ήταν να ζει κανείς για πάντα. Ποιος ήταν αλήθεια ο Θεός; Πώς μπορούσε κάποιος άνθρωπος να Τον βρει;
Όταν έγινε δεκάξι χρόνων, ο Ντήτριχ αποφάσισε να γίνει Ποιμένας ελπίζοντας πως έτσι θα ζούσε πιο κοντά στον Θεό. Ήταν ένας δυναμικός νέος, δυο μέτρα περίπου ψηλός, με ξανθά μαλλιά, μπλε μάτια και γερά μπράτσα, που μπορούσε το ίδιο καλά να παίξει πιάνο ή να κόβει ξύλα.
Μετά από την απαραίτητη θεολογική μελέτη ανέλαβε σαν κήρυκας σε μια εκκλησία. Αργότερα ο ίδιος ομολογούσε:
— Έκανα συχνά κηρύγματα, όμως δεν είχα νιώσει βαθειά μέσα μου τη σωτήρια χάρη του Χριστού. Η προσευχή μου μπορεί ν' άγγιζε άλλους, όχι όμως εμένα προσωπικά.
Μέσα σ' αυτή την άγνοια και τον πνευματικό τυπικισμό, πέρασαν αρκετά χρόνια, ώσπου κάποια στιγμή ανακάλυψε ότι η προσωπική επικοινωνία με τον Θεό που τόσο καιρό του λείπε, μπορούσε να γίνει «στα πόδια του σταυρού του Χριστού». Κατάλαβε ότι για να γίνει κάποιος σωστός χριστιανός, χρειάζεται να συναντήσει προσωπικά τον Ιησού Χριστό, που συγχωρεί τις αμαρτίες και χαρίζει μια καινούργια ζωή. Έτσι ο Ντήτριχ ανταποκρίθηκε σ' αυτό το κάλεσμα κι η ζωή του βρήκε το νόημα και τον σκοπό της. Έγινε ένας πραγματικός χριστιανός και σωστός υπηρέτης του Θεού.
Στο μεταξύ, η πατρίδα του η Γερμανία, αντιμετώπιζε μεγάλη ανεργία που μαζί με τ' άλλα προβλήματα έκανε τους ανθρώπους ν' αγανακτούν. Όλοι έψαχναν για έναν αρχηγό που θα τους έλυνε όλα τους τα προβλήματα!!). Ο αρχηγός αυτός «βρέθηκε» στο πρόσωπο του Αδόλφου Χίτλερ, που στις 30 Ιανουαρίου 1933 εκλέχτηκε Καγκελλάριος της Γερμανίας. Έτσι άρχιζε μια καινούργια περίοδος στην Ιστορία, όχι μόνο της Γερμανίας, αλλά και της Παγκόσμιας.
Δυο μέρες αργότερα, ο ποιμένας Μπονχέφερ σε μια ομιλία του στο ραδιόφωνο, προειδοποίησε το ακροατήριο για το πόσο επικίνδυνο είναι να στρέψουμε την πίστη μας από τον Θεό, στο πρόσωπο ενός ανθρώπου. Η ομιλία δεν πρόλαβε να τελειώσει. Το πρόγραμμα διακόπηκε. Ο Ντήτριχ είχε τώρα αποκτήσει έναν επικίνδυνο εχθρό· τον Χίτλερ.
Είχε περάσει ένας περίπου χρόνος όταν ο Μπονχέφερ παρατήρησε πως πολλοί από τους Εβραίους φίλους του έχαναν τη δουλειά τους, απλά και μόνο επειδή ήσαν Εβραίοι. Για μια φορά ακόμη αποφάσισε να μιλήσει ενάντια σ' αυτή την κατάσταση, ενώ οι άλλοι... σιωπούσαν.
Αισθανόμενος την ανάγκη να απομακρυνθεί για λίγο από το περιβάλλον της χώρας του για να ξανασκεφτεί μερικά πράγματα της προσωπικής πνευματικής του ζωής, πήγε στο Λονδίνο, όπου ανέλαβε να κηρύττει σε δυο γερμανόφωνες εκκλησίες. Όταν όμως έμαθε πως ο Χίτλερ είχε γίνει απόλυτος δικτάτορας της Γερμανίας, αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του.
— Μείνε κοντά μας στην Αγγλία, τον παρακαλούσαν οι φίλοι του. Η Γερμανία δεν είναι πια ασφαλές μέρος για σένα.
Όμως εκείνος έφυγε. Γύρισε πίσω στην πατρίδα του, που αισθανόταν ότι τον χρειαζόταν.
Με θάρρος, σαν γνήσιος στρατιώτης του Χριστού, μιλούσε μ' όλη του τη δύναμη μέσα στη Γερμανία, που ζούσε τώρα κάτω από τρομερή δικτατορία. Όταν ο Χίτλερ ανακηρύχτηκε «πνευματικός αρχηγός όλων των εκκλησιών», ο Μπονχέφερ τόλμησε να προσευχηθεί σ’ ένα κήρυγμα του ως εξής: «Εσταυρωμένε Κύριε, ας είσαι Εσύ ο μόνος μας Αρχηγός και Κύριος».
Ο Χίτλερ, όταν το πληροφορήθηκε, σκέφτηκε ότι ήταν καιρός να παραμερίσει τούτον τον ενοχλητικό κήρυκα. Το 1936, ο Μπονχέφερ καθαιρέθηκε από καθηγητής του Πανεπιστημίου, όπου δίδασκε Θεολογία. Όμως δεν το έβαλε κάτω. Δημιούργησε μια δικιά του Βιβλική Σχολή, την οποία η Γκεστάπο έκλεισε πριν περάσουν μερικοί μήνες.
Ο Νχήτριχ Μπονχέφερ, μαζί με μερικούς ακόμα ιεροκήρυκες κι απλούς χριστιανούς, αντιστάθηκε ζωηρά στην επίσημη εκκλησία που είχε συμβιβαστεί με τις εντολές του Χίτλερ, και που κάθε άλλο παρά χριστιανική ήταν. Το ότι τον αποκήρυξαν από καθηγητή στο Πανεπιστήμιο και του έκλεισαν τη Βιβλική του Σχολή, δεν τον αποθάρρυνε. Συνέχιζε να κάνει μαθήματα από τη Βίβλο σε πολλές ομάδες, παρ' όλο που ήταν απαγορευμένο.
Όλο εκείνο τον καιρό, έβλεπε χριστιανούς να ζουν με συμβιβασμούς και να υποχωρούν στις επιθυμίες του Χίτλερ, υποστηρίζοντας ότι αφού η Χάρις του Θεού θα συγχωρούσε όλες τους τις αμαρτίες, δεν ήταν πολύ σημαντικό αν σε μερικά σημεία συμβιβάζονταν και υποχωρούσαν. Έλεγαν πως αγαπάνε τον Θεό, μα δεν ήταν πρόθυμοι να υποφέρουν για Κείνον. Ο Μπονχέφερ ονόμαζε αυτή τη στάση: «φτηνή χάρη, χωρίς υπακοή». Και διακήρυττε πως· «οι εκτελεστές κι όχι οι ακροατές του λόγου» θα δουν το πρόσωπο του Θεού.
Στις 5 Απριλίου 1943 ο Ντήτριχ συνελήφθηκε με την κατηγορία πως μιλά ενάντια στο καθεστώς. Η φυλακή Τέγκελ κοντά στο Βερολίνο, έγινε το σπίτι του για 18 ολόκληρους μήνες.
Παράλληλα, ολόκληρος ο κόσμος βρισκόταν σε κατάσταση πολέμου. Οι φυλακισμένοι ήταν σ' άσχημη κατάσταση. Δεν είχαν ούτε μέρος να κρυφτούν όταν άρχιζαν οι βομβαρδισμοί. Όλοι ρωτούσαν:
— Πού είναι ο Θεός; Γιατί δεν κάνει κάτι; Δεν βλέπει;
Ο Ντήτριχ τους μιλούσε μ' υπομονή κι ευγένεια και τους έδινε το μήνυμα της αγάπης του Θεού. Τους έλεγε πως ο Θεός είναι έτοιμος να τους συγχωρέσει και να δώσει ειρήνη στις ψυχές τους αν πίστευαν κι υπάκουαν σ' Αυτόν. Υπηρετούσε τους αρρώστους και ξόδευε ολόκληρες ώρες σε προσευχή. Σε διάρκεια επτά μηνών είχε διαβάσει τρεις σχεδόν φορές την Παλαιά Διαθήκη!Όταν πολύ σπάνια μοίραζαν κρέας στους φυλακισμένους, αν έβλεπε ότι κάποιος είχε περισσότερη ανάγκη απ' αυτόν, μοιραζόταν ή του έδινε το δικό του μερίδιο. Όμορφο τούτο το παράδειγμα της χριστιανικής αλληλεγγύης!
Πέρασαν 18 ατέλειωτοι μήνες. Η γυναίκα του Μπονχέφερ, Μαρία, τον περίμενε υπομονετικά. Ο Ντήτριχ ήξερε πως αν υπέκυπτε στις πιέσεις του Χιτλερικού καθεστώτος, θα ελευθερωνόταν. Όμως αρνήθηκε.
Πέρασαν 18 ατέλειωτοι μήνες. Η γυναίκα του Μπονχέφερ, Μαρία, τον περίμενε υπομονετικά. Ο Ντήτριχ ήξερε πως αν υπέκυπτε στις πιέσεις του Χιτλερικού καθεστώτος, θα ελευθερωνόταν. Όμως αρνήθηκε.
Το 1945, τρεις μόνο βδομάδες πριν τον θάνατο του ίδιου του Χίτλερ, ο Ντήτριχ Μπονχέφερ μεταφέρθηκε στο Φλοσενμπουργκ, όπου και τον απαγχόνισαν. Για έναν ακόμη που αγάπησε τον Θεό μ' όλη του την καρδιά, ο Ουρανός ήταν πια ανοιχτός κι ο ίδιος ο Πατέρας Του, τον περίμενε να του φορέσει το στεφάνι της Νίκης.
Πηγή. oikogeneia.org
Πηγή. oikogeneia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου