Φόβος Θεού αντί φόβος ανθρώπου..

Πολλοί άνθρωποι μέσα σε εκκλησίες αντιμετωπίζουν ένα πνεύμα εκφοβισμού.
Τι θα κάνουν, τι θα πουν, αν το μάθουν αυτό τι θα γίνει, αν κάνω αυτό για τον Κύριο μήπως δεν αρέσει, αν..αν... ένα κατεβατό αν, και ο άνθρωπος ζει εγκλωβισμένος, κάτω από άλλους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να αρχίζουν να φοβούνται τους ανθρώπους,  και όχι Το Θεό.

Η εκκλησία δεν καταλαβαίνει ποιόν φόβο πρέπει να έχει.
Ο Λόγος Του Κυρίου λέει:

Ησ. 8:13 

Τον Κύριον των δυνάμεων, αυτόν αγιάσατε και αυτός ας ήναι ο φόβος σας και αυτός ας ήναι ο τρόμος σας.
Πόσο καθαρά το λέει, Τον Κύριο των δυνάμεων να φοβάσαι, τίποτα άλλο.
Αυτός να είναι <<Ο ΦΟΒΟΣ ΣΟΥ >>ΑΥΤΟΟΟΟΟΟΣ!
Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για μια θριαμβεύουσα χριστιανική ζωή.
Ο Ησαΐας προφήτευσε όσον αφορά Τον Ιησού:

Ησ. 11:3 

και θέλει κάμει αυτόν οξύνουν εις τον φόβον του Κυρίου, ώστε δεν θέλει κρίνει κατά την θεωρίαν των οφθαλμών αυτού ουδέ θέλει ελέγχει κατά την ακρόασιν των ωτίων αυτού·
Θα πρέπει αγαπητοί να είμαστε και εμείς το ίδιο!
Ο άνθρωπος που φοβάται Το Θεό θα οδηγηθεί στους δρόμους Του Θεού.
Ψαλ. 25:12 
Τις είναι ο άνθρωπος ο φοβούμενος τον Κύριον; αυτόν θέλει διδάξει την οδόν, την οποίαν πρέπει να εκλέξη·
`Οταν ο άνθρωπος φοβάται Τον Κύριο, τότε ότι και αν γίνει στη ζωή του, ότι και αν συμβαίνει γύρω του, Ο ΘΕΌΣ ΘΑ ΤΟΝ ΟΔΗΓΉΣΕΙ ΣΤΟ ΣΩΣΤΌ ΔΡΌΜΟ, ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΩΣΤΉ ΕΠΙΛΟΓΉ.
 Λέει στον ψαλμό κε 13:
\ Ψαλ. 25:13

Η ψυχή αυτού θέλει κατοικεί εν αγαθοίς, και το σπέρμα αυτού θέλει κληρονομήσει την γην. 

Ξέρουμε ότι ο φόβος Του Κυρίου είναι η αρχή της σοφίας, και η αρχή της επίγνωσης του Κυρίου, η οποία προσθέτει ημέρες.

 `Έχουμε την προειδοποίηση ότι κανένας δεν θα δει Τον Κύριο χωρίς αγιοσύνη η οποία τελειοποιείται με τον φόβο Του Κυρίου.

Εβρ. 12:14 

Να επιδιώκετε την ειρήνη με όλους, κι επίσης τον αγιασμό - χωρίς τον οποίο κανένας δε θα δει τον Κύριο .

 2Κορ. 7:1

Έχοντες λοιπόν, αγαπητοί, ταύτας τας επαγγελίας, ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού.
Και αυτό είναι μόνο ένα δείγμα του τι έχει να πεί η γραφή για τον φόβο Του Κυρίου.
Ο μόνος τρόπος για να περπατήσεις  ΑΠΟΛΥΤΩΣ ελεύθερος από τον εκφοβισμό, είναι να περπατάς στο φόβο του Κυρίου.
Η Βίβλος λέει:
Παρ. 14:26
Εν τω φόβω του Κυρίου είναι ελπίς ισχυρά· και εις τα τέκνα αυτού θέλει υπάρχει καταφύγιον.
Η ισχυρή ελπίδα παράγει την παρρησία  που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε στον δρόμο Του Κυρίου, αντί για τους ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
Ας εξετάσουμε τις διαφορές ανάμεσα στον φόβο Του Θεού, και τον φόβο του ανθρώπου.
Ποιός είναι ο ορισμός  ανάμεσα σ`αυτά τα δύο?

Πρώτον, τί είναι ο φόβος Του Θεού?

Συμπεριλαμβάνει σεβασμό, αλλά είναι περισσότερο απ`αυτό.
Το να Τον φοβόμαστε σημαίνει, να Του δίνουμε τη θέση της δόξας, της τιμής, του σεβασμού, της ευχαριστίας,  του επαίνου,  και της υπεροχής που Του αξίζει.
(Προσέξτε είναι αυτό που Του αξίζει, όχι αυτό που νομίζουμε ότι Του αξίζει).
`Εχει αυτή τη θέση στις ζωές μας, όταν θεωρούμε Εκείνον, και τις επιθυμίες Του, ότι υπερέχουν των δικών μας.
Τότε θα μησίσουμε αυτό που μισεί, και θα αγαπήσουμε αυτό που αγαπάει, τρέμοντας στην παρουσία Του, και στον λόγο Του.
Δεύτερον, ας εξετάσουμε τον φόβο του ανθρώπου.
Το να φοβάσαι τον άνθρωπο είναι το να είσαι σε συναγερμό, αγωνία, δέος, τρόμο, και καχυποψία, δειλιάζοντας μπροστά σε θνητούς ανθρώπους.
`Οταν είμαστε παγιδευμένοι από αυτόν το φόβο, θα ζήσουμε κυνηγημένοι, προσπαθώντας να κρυφτούμε από οτιδήποτε μας πληγώνει ή μας κατηγορεί, αποφεύγοντας συνεχώς την απόρριψη, και την αντιπαράθεση.
Απασχολούμαστε τόσο πολύ εξασφαλίζοντας τους εαυτούς μας και υπηρετώντας ανθρώπους, που καταλήγουμε χωρίς αποτέλεσμα στην υπηρεσία μας προς Τον Θεό.
Φοβούμενοι για το τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι σ`εμάς, δεν θα δώσουμε στον Θεό αυτό που Του αξίζει.
Η Βίβλος μας λέει:

Παρ. 29:25 

Ο φόβος τού ανθρώπου στήνει παγίδα· ενώ, αυτός που εμπιστεύεται στον Κύριο, θα είναι σε ασφάλεια.
Η παγίδα είναι ένα δόκανο.
Το να φοβάσαι τους ανθρώπους, θα σε κλέψει από την εξουσία που σου έχει δώσει Ο Θεός.
Το χάρισμα Του τότε μένει αδρανές μέσα σου.
Αισθάνεσαι αδύναμος να κάνεις αυτό που είναι σωστό, επειδή η ενδυνάμωση Του Θεού είναι αδρανής.
Το Ησαΐας να 7-13 μας νουθετεί:

Ησ. 51:7 -13

Ακούστε με, εσείς που γνωρίζετε δικαιοσύνη· λαέ, στην καρδιά τού οποίου είναι ο νόμος μου· μη φοβάστε τον ονειδισμό των ανθρώπων, ούτε να ταράζεστε στις ύβρεις τους. 
Επειδή, σαν ιμάτιο θα τους καταφάει το σκουλήκι, και σαν μαλλί θα τους καταφάει ο σκόρος·    η δικαιοσύνη μου, όμως, θα μένει στον αιώνα, και η σωτηρία μου σε γενεές γενεών.........
Εσύ ποιος είσαι, και φοβάσαι από θνητόν άνθρωπο, και από γιον ανθρώπου, που θα γίνει σαν το χορτάρι· και λησμόνησες τον Κύριο τον Δημιουργό σου, αυτόν που άπλωσε τους ουρανούς, και θεμελίωσε τη γη· και φοβόσουν πάντοτε, καθημερινά, την οργή εκείνου που σε κατέθλιβε, σαν να ήταν έτοιμος να καταστρέψει; Και πού είναι τώρα η οργή εκείνου που κατέθλιβε;
`Οταν ευαρεστούμαι τους ανθρώπους για να γλυτώσουμε από τις κατηγορίες, ξεχνάμε τον Κύριο.
Απομακρυνόμαστε από την υπηρεσία Του.
Γαλ. 1:10
Γιατί, τους ανθρώπους προσπαθώ να ικανοποιήσω τώρα ή το Θεό; Ή μήπως επιδιώκω να είμαι αρεστός στους ανθρώπους; Κι άλλωστε, αν προσπαθούσα να είμαι αρεστός στους ανθρώπους, δε θα ήμουν δούλος του Χριστού.
ΘΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΣΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΦΟΒΑΣΑΙ!
`Ακουσέ το καλά αυτό αγαπητέ μου, πάρα πολύ καλά.
Εάν φοβάσαι άνθρωπο, θα υπηρετήσεις αυτόν. Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει....
`Ακουσέ το άλλη μια φορά.
Εάν φοβάσαι άνθρωπο, θα υπηρετήσεις αυτόν.
Εάν όμως φοβάσαι Το Θεό, όχι μόνο στα λόγια, δηλαδή, ναι εγώ Τον Κύριο φοβάμαι, και μετά όταν έλθει εκείνη η ώρα που θα πρέπει να κάνεις σωστές αποφάσεις, και επιλογές,  κάνεις το αντίθετο, όχι.
Εάν λοιπόν φοβάσαι Τον Κύριο, υπηρετείς εκείνον!
Δεν μπορείς να φοβάσαι Το Θεό, εάν φοβάσαι τον άνθρωπο, επειδή δεν μπορείς να υπηρετείς δυο αφέντες.

Ματθ. σ.24

«Κανένας δεν μπορεί να υπηρετεί δύο κυρίους, γιατί ή θα μισήσει τον έναν και θα αγαπήσει τον άλλο ή θα προσηλωθεί στον έναν και θα καταφρονήσει τον άλλο.

Από την άλλη μεριά, δεν θα φοβάσαι άνθρωπο, εάν φοβάσαι τον Θεό!