από τον Del Fehsenfeld
Ήταν μια κουραστική μέρα. ο καυτός ήλιος κτυπούσε κάτω την ξερή γη. Το πλήθος είχε καθίσει κάτω, σιωπηλοί θεατές σε αυτό το play-off μεταξύ του Βάαλ και του Γιάχβε.Η Πλευρά του Γιάχβε ήταν απελπιστικά λιγότεροι - οι αποδόσεις, 850 προς 1 υπέρ του Βάαλ.
Σιωπηλά παρακολουθούσαν και περίμεναν τους προφήτες του Βάαλ στις προσπάθειές που έκαναν για να επιτύχουν το σκοπό τους.
`Όμως μάταια, καμιά φωτιά δεν κατέβαινε.
Άρχισαν να φωνάζουν με περισσότερο ζήλο, και ποιο δυνατά για να πείσουν,
και να τους λάβει στα σοβαρά ο Βάαλ ώστε να στείλει τη φωτιά.
Μα και τότε ακόμα δεν πήραν απάντηση. Ακόμα δεν κατέβηκε η φωτιά.
Απτόητοι, επέμεναν πηδώντας πάνω στο θυσιαστήριο, έκοβαν τους εαυτούς τους, και το αίμα έτρεχε από τα σώματά τους. Απελπιστική, και μάταια ήταν και αυτή η προσπάθεια για να αποδείξουν την ειλικρίνειά τους στο Βάαλ και να δούνε κάποιες ενδείξεις, φωτιάς να κατεβαίνει από τον ουρανό, ούτε καν μια σπίθα.
Στην πραγματικότητα, δεν υπήρξε καμία κίνηση στους ουρανούς κάθε είδους για περισσότερα από τρία χρόνια , είτε φωτιάς, είτε βροχής, είτε φωνής, τίποτα.
Βλέπουμε ότι η επιθυμία τους αυτή μετατράπηκε σε μεγάλη απογοήτευση και ήττα.
Σε αυτό το σημείο αγαπητοί, δεν μπορεί κανείς παρά να παρατηρήσει κάποιες εντυπωσιακές ομοιότητες με την εκκλησία στις μέρες μας.
Σε γενικές γραμμές, δεν μας λείπει η δραστηριότητα, η θέρμη η επιχείρηση με λίγα λόγια να κάνουμε πνευματικά πράγματα. Αντίθετα, φτιάχνουμε ημερολόγια της εκκλησία μας, φυλλάδια, κάνουμε διάφορες υπηρεσίες, συνέδρια, και διάφορα άλλα προγράμματα.
Κάνουμε πολύ θόρυβοοοοο!!
Είμαστε απασχολημένοι, σοβαρά, και ίσως, ειλικρινής. Αλλά ακόμα, υπάρχει μια εκκωφαντική σιωπή στους ουρανούς.
Δεν υπάρχει φωτιά!
Δεν είναι ότι εμείς δεν προσπαθούμε. Εκεί είμαστε!
Χορεύουμε, πηδάμε, φωνάζουμε……. Αλλά προφανώς, όλα τα προγράμματα, και οι προσφορές μας, οι συνεδριάσεις, τα λεωφορεία, οι προϋπολογισμοί, οι επιτροπές, και …και …και………..έχουν αποτύχει να παράγουν, το ένα και ισχυρό πράγμα που έχουμε πολύ ανάγκη, τη φωτιά από τον ουρανό.
Και ενώ οι πνευματικοί μας ηγέτες και ακτιβιστές του οποίου δραστήρια προσπαθούν να παράγουν σπινθήρες, το μέσο μέλος στην εκκλησία κάθεται πίσω με τον υπόλοιπο κόσμο σε αναμονή, παρακολουθώντας, προβληματισμένος, Ω ναι, θεολογικά ξέρουν ότι ο Γιάχβε είναι ο μόνος αληθινός Θεός της φωτιάς.
Μπορούν όμως να κατηγορηθούν γιατί έχουν μέσα τους βαθιά ερωτήματα που ποτέ δεν θα τολμούσαν να εκφράσουν με λόγια. Είναι ο Θεός πραγματικά τόσο ισχυρός όσο ο ποιμένας τους ισχυρίζεται ότι είναι;
Μετά από όλα αυτά που έχουν ποτέ δει, δεν βλέπουν κάτι πραγματικά το υπερφυσικό ή ανεξήγητο. Τα περισσότερα που έχουν δει μπορεί να αποδοθούν σε καθαρά ανθρώπινα επιτεύγματα.
Στην αρένα μας τώρα να δούμε βήματα από μια μοναχική φιγούρα.
Υπήρξε ένας φυγάς μακρυά από τον βασιλιά, και ο βασιλιάς ήταν οργισμένος μαζί του τρία χρόνια νωρίτερα.
Θα περίμενε κανείς αυτόν να τρέμει, στην παρουσία του προσβεβλημένου μονάρχη.
Αλλά μετά από όλα αυτά, τον βλέπουμε να στέκεται χωρίς να φοβάται μην χάσει τη ζωή του, καλώντας τους ανθρώπους να ακούσουν.
Καθώς μαζεύτηκαν γύρω του άρχισαν να σκέπτονται. Αυτός ο άνθρωπος έχει κάτι, μια μοναδικότητα , μια πραγματική διαφορά από τους άλλους θρησκευτικούς ηγέτες της εποχής του. `Εχει κάτι διαφορετικό στη φωνή του, στο μήνυμά του. Πρόκληση του είναι να ξεκαθαρίσουν με ποιόν θέλουν να είναι, να πάρουν δημόσια θέση για τον Βάαλ ή τον Γιάχβε. Η τον έναν, η τον άλλον, δεν μπορούν να έχουν δυο Κυρίους.
Τώρα τον βλέπουν να οδηγεί την προσοχή τους στο βωμό του Γιάχβε, και να τους λέει να επιδιορθώσουν το θυσιαστήριο.
Αχρησιμοποίητος για πολλά χρόνια είναι, και σε κατάσταση ερείπωσις. Ένα-ένα, ο ίδιος επιλέγει 12 μεγάλες πέτρες και κατασκευάζει ένα βωμό. Τον προετοιμάζει για τη θυσία και την τοποθετεί στο βωμό. Τίποτα δεν έγινε από το συνηθισμένο ακόμα.
Αλλά στη συνέχεια λέει στο πλήθος να φέρουν τέσσερις υδρίες γεμάτες νερό και να τα ρίξουν στη θυσία.
Τι;! Έχει χάσει το μυαλό του;
Ο Καθένας ξέρει ότι υγρό ξύλο δεν πρόκειται να καεί.
"Γεμίστε τέσσερα βαρέλια πλήρη ..." «Ακούγεται τρελό σε μένα - αλλά, από την άλλη πλευρά, αυτό μπορεί να είναι η μόνη ελπίδα που έχουμε μετά από όλα, εφόσον ο Βάαλ δεν έχει κάνει τίποτα για να μας βοηθήσει ...».
`Έριξαν νερό τρεις φορές, και λέει:
1Βασ. 18:35
Και το νερό περιέτρεχε γύρω από το θυσιαστήριο· ακόμα και το αυλάκι γέμισε νερό.
«Πάει και η τελευταία σταγόνα νερού που έχουμε. Ποτέ δεν μου κόστισε τόσο πολύ για να υπηρετήσω τον Θεό!" Στη συνέχεια μια σύντομη, απλή προσευχή, και ... ΦΩΤΙΑ! ΦΩΤΙΑ! Δεν είναι μαγεία, δεν υποκρίνονται. Απλά φωτιά. Αληθινή φωτιά. Φωτιά που γλείφει το νερό και εντελώς καταναλώνει τη θυσία, το ξύλο, την πέτρα, ακόμη και η σκόνη στο έδαφος. Φωτιά από τον ουρανό. Η φωτιά του Θεού. 
Τι είναι η φωτιά του Θεού;
Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη μεγαλύτερη ανάγκη στην εκκλησία σήμερα από το να πέση η φωτιά του Θεού.
Τι ακριβώς εννοούμε με τη φωτιά του Θεού;
Μιλώ για την ύπαρξη και δόξα του Θεού. Μιλώ για την υπερφυσική δύναμη του Θεού. Μιλώ για τις υπηρεσίες που είναι περισσότερο από απλώς ωραία συναντήσεις με ωραία μουσική και ωραία κήρυγμα. Μιλώ για αποτελέσματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν από την άποψη της ανθρώπινης προσπάθειας. Μιλάω γι 'αυτό που ο άνθρωπος δεν μπορεί να το προγραμματίσει, να το χειριστεί, να το σχεδιάσει, ή να κάνει κάτι για να συμβεί.
Μιλάω για κάτι περισσότερο από τη συνήθη λειτουργία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή του λαού Του.
Μιλώ για την εξαιρετική έκχυση του Πνεύματος Του.
Μιλώ για τη φωτιά του Θεού!
Όταν η φωτιά πέφτει, βλέπουμε τον Θεό για το ποιος είναι πραγματικά.
Τόσο η Παλαιά και Καινή Διαθήκη αποκαλύπτει τον Θεό να είναι ο Θεός της φωτιάς.
«ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης," ο οποίος είναι αγάπη, ελεήμων και φιλεύσπλαχνος, είναι ο ίδιος Θεός της Καινής Διαθήκης.
Στο Σινά, όπου δόθηκε ο νόμος, ο Θεός αποκαλύφθηκε με "κεραυνούς και βροντές και φωνές." Στο τελευταίο βιβλίο της Βίβλου, ο απόστολος Ιωάννης μας έδωσε μια γεύση από τον Θρόνο του Ουρανού, Όπου ο Θεός φανερώνεται και πάλι με κεραυνούς και βροντές και φωνές." Αυτός είναι Ο ίδιος Θεός.
Αυτό που έχουμε σήμερα είναι μια έννοια του Θεού κοσμική με γκρίζα μαλλιά, ο παππούς, η χωροθέτηση σε μια κουνιστή καρέκλα, πιέζοντας κουμπιά, παθητικά ανέχεται και κλείνει το μάτι στην αμαρτία στον κόσμο και την εκκλησία.
Αλλά ο Θεός δεν έχει αλλάξει από το Σινά. Η μόνη διαφορά στο όραμα του Ιωάννη είναι ότι υπάρχει ένα αρνί δίπλα στο θρόνο. Έχει δώσει τη ζωή Του για να ικανοποιήσει την οργή ενός άγιου Θεού κατά της αμαρτίας μας.
Όταν η φωτιά πέφτει, ο Θεός έρχεται. Και όταν ο Θεός εμφανίζεται, οι άνθρωποι πέφτουν κάτω και έχουν το πρόσωπό τους στο πάτωμα, και όχι πάνω σε μια καρέκλα.
Ο απόστολος Ιωάννης έπεσε πίσω, τρόμαξε στο όραμα του Θεού. Ακόμη και τα Σεραφείμ στο όραμα του Ησαΐα έπρεπε να καλύψουν τα πρόσωπά τους από την εντυπωσιακή θέα στην αγιότητα και τη δόξα του Θεού.
Αγαπητέ φίλε, πόσο καιρό έχεις να γευτείς, να δεις την παρουσία του Θεού;
Όταν η φωτιά πέφτει, καταναλώνει τα πάντα ότι είναι ανίερο, και επίγειο..
Η φωτιά του Θεού καθαρίζει, λιώνει, καταβροχθίζει, γιατί "Ο Θεός μας είναι φωτιά που κατακαίει» (Εβραίους 12:29). Ο Θεός είναι σαν τη φωτιά και κοιτάξτε τι κάνει….. (Μαλαχίας 3:2)
Όταν η φωτιά πέφτει, η αμαρτία κρίνεται και εξετάζεται προσεκτικά, και χωρίς συμβιβασμούς , όχι μόνο τις προφανείς αμαρτίες της σάρκας, αλλά λεπτές, μυστικές αμαρτίες του πνεύματος.
Οι μάσκες της αξιοπρέπειας βγαίνουν, η προσποίηση παύει, και οι ψυχές των ανθρώπων αποκαλύπτονται, ελευθερώνονται, όλα γνωρίζονται στον Θεό.
Όταν η φωτιά έρχεται, υπάρχει βαθιά θλίψη για την αμαρτία. Μια περιστασιακή στάση απέναντι στην αμαρτία αντικαθίσταται από γνήσια μετάνοια.
Όταν η φωτιά πέφτει, δοκιμάζονται οι προσπάθειες και τα έργα των πιστών. Πολλά από αυτά που φάνηκε να είναι πνευματική δραστηριότητα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από σαρκικές προσπάθειες από ξύλο, και ξερά χόρτα.
Όταν η φωτιά πέφτει, οι παραδοσιακές μέθοδοι και τα προγράμματα μας όλα, που τα αποδώσαμε στην εξοχότητα Του Θεού, και τη δύναμη του Άγιου Πνεύματος διαλύονται.
Πού είναι η φωτιά του Θεού σήμερα; Πού είναι η απόδειξη της παρουσίας και της δύναμής Του; Πού είναι η αίσθηση του δέους, της κατάνυξις, του φόβου στην παρουσία Του; Πού είναι τα δάκρυα της συντριβής;
Γιατί δεν έχουμε την φωτιά;
1. Σε πολλές περιπτώσεις, δεν έχουμε τη φωτιά του Θεού, γιατί δεν πιστεύουμε ότι το χρειαζόμαστε. Είμαστε ευχαριστημένοι να ζούμε χωρίς αυτό. Οι Ισραηλίτες δεν νομίζουν ότι χρειάζονταν φωτιά. Νόμιζαν ότι χρειάζονται νερό. Επικεντρώθηκαν στην αισθησιακή ανάγκη τους, ενώ είναι τυφλοί για την πραγματική ανάγκη τους. Αλλά μόλις η φωτιά τέθηκε, στη συνέχεια, η βροχή ήρθε.
Το μεγαλύτερο μέρος, του έθνους μας, οι εκκλησίες, μας, τα σπίτια μας, σήμερα στερούνται τη δόξα και τη δύναμη του Θεού.
Γιατί δεν μπορούμε να δούμε ότι η πραγματική ανάγκη μας είναι για τον ίδιο τον Θεό;
Έχουμε αμαρτήσει ενάντια στον Θεό και Εκείνος έχει αποσύρει την παρουσία από εμάς. Αλλά τα μάτια μας έχουν συνηθίσει στο σκοτάδι. Έχουμε συνηθίσει να λειτουργεί στη δική μας προσπάθεια.
Έχουμε γίνει τυφλή στην αληθινή πνευματική κατάσταση και την ανάγκη μας. Όπως και η εκκλησία της Λαοδικείας, νομίζουμε ότι είναι «πλούσια, αυξήθηκε με αγαθά, και δεν έχουν ανάγκη από τίποτα."
Γιατί οι εκκλησίες μας είναι φορτωμένες με ανθρώπινα ενεργήματα?
Γιατί είναι τόσοι πολλοί Χριστιανοί που ομολογούν ότι είναι άδειοι, πληγωμένοι, συγχυσμένοι, και σε καταπίεση; Γιατί είναι ο κόσμος τόσο εντελώς ανιδιοτελής σε ό, τι έχουμε να προσφέρουμε;
Όσο πιστεύουμε ότι εμείς, η εκκλησία μας τα κάνει όλα σωστά, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να μας δοθεί η ευκαιρία για να φωνάξουμε στον Θεό να στείλει φωτιά από τον ουρανό.
2. Πιστεύω ότι ένας άλλος λόγος που δεν έχουμε την φωτιά είναι ότι πραγματικά δεν τη θέλουν.
Τι εννοώ.
Πάρα πολλοί από εμάς θέλουν πραγματικά το είδος της «φωτιάς» που θα επιστήσει την προσοχή στην εκκλησία μας, και να λύσει όλα τα προβλήματά μας. Δεν θέλουμε τη φωτιά που θα καταναλώσει, να φανερώσει κάθε ρίζα αμαρτίας . Είμαστε φοβισμένοι για το τι μπορεί να συμβεί αν ο Θεός εμφανιστεί. Θέλουμε μια καθαρή θρησκευτική εμπειρία που θα μπορούμε να την ελέγχουμε. Εμείς.
Πολλοί ποιμένες θέλουν να έχουν αυτοί τον έλεγχο σε όλα, κάνουν αυτοί το Πνεύμα Το `Αγιο, και έτσι δεν δίνουν το δικαίωμα στο Θεό να κατεβάσει τη φωτιά Του.
Δεν θέλουμε το είδος του κηρύγματος που μιλά για την αμαρτία, τη μετάνοια, την αγιότητα, το σπάσιμο, Έχω διαπιστώσει ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν την ενθάρρυνση και την «αγάπη» από τον άμβωνα. Δεν θέλουν την αλήθεια!.
3. Δεν έχουμε τη φωτιά του Θεού, γιατί δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να συμβεί σήμερα. Προκειμένου να δικαιολογήσει την ανικανότητα μας, λέμε, «Αυτό ήταν στην Παλαιά Διαθήκη!" «Ο Θεός δεν λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο σήμερα." Μια σοβαρή μελέτη της ιστορίας της αναζωπύρωσης αποκαλύπτει ότι κάθε αναζωπύρωση είναι, κατά μια έννοια, μια επανάληψη του τι έλαβε χώρα την ημέρα της Πεντηκοστής. Το Πνεύμα χύνεται πάνω στο λαό Του με ένα έξοχο τρόπο, και η παρουσία και η δύναμη του Θεού κινείται.
Πολλοί δεν προσεύχονται για θαύματα, γιατί δεν πιστεύουν πραγματικά ότι ο Θεός κάνει θαύματα ακόμα στον 20ο αιώνα!
4. Τέλος, δεν έχουμε τη φωτιά του Θεού, γιατί δεν είμαστε πρόθυμοι να πληρώσουμε το τίμημα.
Θέλουμε μια στιγμιαία, ανέξοδη, ανώδυνη αναζωπύρωση. Θέλουμε όλα τα θετικά αποτελέσματα και τα οφέλη της, όλα με ελάχιστο ή καθόλου κόστος. Θέλουμε να κερδίσουμε χωρίς πόνο. Θέλουμε τη χαρά της νέας ζωής χωρίς να περάσουμε από την θλίψη.
Θέλουμε επούλωση, χωρίς χειρουργική επέμβαση. Θέλουμε χαρά χωρίς πένθος. Θέλουμε να αρχίσει η ισχύς της Ανάστασης, χωρίς πρώτα να υποφέρουν την αγωνία τoυ Σταυρού. Θέλουμε τα προγράμματά μας και οι διακονίες μας να παραμείνουν άθικτα. Η Αναζωπύρωση περιλαμβάνει μια διαδικασία, μια διαδικασία που απαιτεί το όργωμα της σκληρής και ακαλλιέργητης καρδιάς μας, πριν γίνει το φύτευμα των σπόρων, και, τελικά, μια συγκομιδή.
Το όργωμα είναι επώδυνο. Αλλά δεν μπορεί να παρακαμφθεί. Και αυτό απαιτεί χρόνο. Ναι, ο χρόνος είναι ένα αναπόφευκτο μέρος της τιμής.
Ο Ηλίας ήταν σε μια διαδικασία προετοιμασίας και καθαρισμού για 3-1/2 χρόνια, πριν να στείλει Ο Θεός τη φωτιά. Και ο λαός του Ισραήλ είχε υποστεί τις συνέπειες της αμαρτίας τους, για το ίδιο χρονικό διάστημα πριν στείλει Ο Θεός τη φωτιά.
Είμαστε πολύ απασχολημένοι για να ακούσουμε το Θεό. Ο Θεός συναντιέται με αυτούς που τον περιμένουν. (Ησαΐας 64:4-5)
Ησ. 64:4 -5
Διότι εκ του αιώνος δεν έμαθον οι άνθρωποι, τα ώτα αυτών δεν ήκουσαν, οι οφθαλμοί αυτών δεν είδον Θεόν εκτός σου, όστις να έκαμε τοιαύτα εις τους επικαλουμένους αυτόν. Έρχεσαι εις συνάντησιν του ευφραινομένου και εργαζομένου δικαιοσύνην, των ενθυμουμένων σε εν ταις οδοίς σου· ιδού, συ ωργίσθης, διότι ημείς ημαρτήσαμεν· εάν διεμένομεν εν αυταίς, ηθέλομεν σωθή;
Θέλουμε να στείλει τη φωτιά σχετικά με το χρονοδιάγραμμα μας, και όχι σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του.Αν ο Θεός πρόκειται να στείλει την φωτιά, θα χρειαστεί, να απορρίψεις τεχνητές παραδόσεις, τις μεθόδους σου, τις δομές και τα προγράμματα σου, για να δημιουργηθεί χώρος γι 'Αυτόν. Δεν είναι ότι αυτά τα πράγματα είναι λάθος, από μόνα τους. Αλλά για πάρα πολλούς από εμάς, έχουν γίνει θεοί. Οτιδήποτε έχει γίνει πιο ουσιαστικό για μας από την παρουσία Του, είναι μέρος της τιμής, Εκείνος θα τα απαιτήσει.
Σίγουρα δε θα υπάρξει καμία φωτιά μέχρι η θυσία να προσφερθεί. Για τους Ισραηλίτες, αυτό σήμαινε την τοποθέτηση παροχής νερού τους στο βωμό. Ο Θεός δεν χρειαζόταν το νερό. Αυτός έχει το νερό όπως στη συνέχεια το έστειλε.
Δεν ξέρω τι θυσία ο Θεός μπορεί να απαιτήσει από εσάς ή την εκκλησία σας. Μπορεί να σας ζητήσει να παραιτηθείτε από τη φήμη σας και τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα.. Μπορεί να σας ζητήσει να εγκαταλείψετε την εργασία σας. . Τελικά, εκείνος θέλει τον εαυτό μας να είναι που? στο θυσιαστήριο.
Επιτρέψτε μου να σας κάνω μια ερώτηση. Θέλετε τη φωτιά; Ποια είναι η τιμή που θα πληρώσετε την πάρετε;
Είστε διατεθειμένοι να θυσιάσετε ότι είναι πολυτιμότερο για εσάς; Αν ναι, ας φωνάξουμε στο Θεό του Ηλία, στο θεό της φωτιάς:
Αναζωπύρωσε μας πάλι!
Γέμισε κάθε καρδιά με την αγάπη σου.
Κάθε ψυχή να αναζωπυρώσεις με τη φωτιά σου!
Γέμισε κάθε καρδιά με την αγάπη σου.
Κάθε ψυχή να αναζωπυρώσεις με τη φωτιά σου!
Αμήν!!
1 σχόλιο :
Δημοσίευση σχολίου