Μη γίνεστε δούλοι ανθρώπων με τοξική πίστη

Έχουμε ακούσει για τοξικά απόβλητα, για τοξικό νέφος, για τοξικές τροφές. Να τώρα που ήρθε η ώρα να ακούσουμε και για “τοξική πίστη”. Ελπίζουμε πως θα την εκτιμήσετε κι εσείς.

---

Από τη στιγμή που ο Σατανάς κέρδισε τη θέση του άρχοντα του κόσμου τούτου, έχει υποδουλώσει τον άνθρωπο στην κυριαρχία του.
Έκτοτε ο άνθρωπος προσπαθεί να απελευθερωθεί, όμως με λάθος τρόπους.
Μερικές φορές νομίζει ότι θα το επιτύχει υποδουλώνοντας άλλους στη δική του εξουσία ή, το αντίθετο, υποδουλώνοντας τον εαυτό του στην εξουσία άλλων.
Η υποδούλωση του Σατανά εμφανίζεται με διάφορες
μορφές αμαρτίας όπως: Η επιθυμία της σάρκας, η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου. Όμως πολλές φορές η υποδούλωση αυτή παρουσιάζεται με τόσο ύπουλο τρόπο, που σχεδόν φαίνεται σαν μια φυσιολογική εξέλιξη της ζωής και αρκετοί την συγχέουν με το θέλημα του Θεού, καταλήγοντας σε ακρότητες με τραγικές συνέπειες.

Αυτό το λανθασμένο πιστεύω έχει ονομαστεί τοξική πίστη και συχνά οδηγεί σε πνευματική κακοποίηση.

«Τοξική πίστη», λοιπόν, «είναι η καταστρεπτική και επικίνδυνη συμμετοχή σε μια θρησκεία η οποία ελέγχει την ζωή του ανθρώπου αντί να την ελέγχει ο ίδιος ο Θεός». Με άλλα λόγια, όταν τη ζωή σου ορίζουν όχι η προσωπική σου σχέση με τον Θεό αλλά η θρησκεία σου.
«Πνευματική κακοποίηση», από την άλλη, «έχουμε όταν κάποιος χρησιμοποιεί την πνευματική του γνώση και εξουσία για να παραπλανήσει, ελέγξει ή εκμεταλλευτεί άλλους, προκαλώντας πνευματικές πληγές».
Η κακοποίηση εμφανίζεται με διάφορες μορφές: σωματική, διανοητική, ψυχολογική, σεξουαλική και πνευματική.
Ο Πασκάλ είπε ότι: «Οι άνθρωποι ποτέ δεν κάνουν τόσο μεγάλο κακό και με τόση μεγάλη χαρά, όσο όταν το κάνουν για τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις».
Οταν σε μια θρησκεία κυβερνούν ο φανατισμός, η μεγαλομανία, η χειραγώγηση, η βία και η υποκρισία, τότε τα αποτελέσματα είναι πάντα τραγικά.

Το 1978, ο Αμερικανός ιεροκήρυκας Jim Jones υποδούλωσε 1.000 περίπου άτομα, με τη μεγαλομανία, παράνοια και πλάνη του, τους πήγε στη ζούγκλα της Γουιάνα, και μετά από λίγο διάστημα 914 άντρες, γυναίκες και παιδιά έπεσαν νεκροί επειδή είχαν γίνει υπόδουλοι ενός μανιακού που, αν και ξεκίνησε τη διακονία του βοηθώντας φτωχούς, κατέληξε ψυχοπαθής λαοπλάνος.
Όμως η “ζούγκλα” δεν είναι πολύ μακριά μας...............
Μερικές φορές είναι μέσα μας.

Το 1997 η Κυριακάτικη «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» έγραφε: «Είκοσι χρόνια τρέλας χωρίς σύνορα – 1.213 άτομα βρήκαν τραγικό θάνατο στα χέρια παρανοϊκών αιρέσεων σε διαφορετικές χώρες».
Πώς υποδουλώνονται οι άνθρωποι σήμερα και γίνονται θύματα καθημερινής δουλοπρέπειας;                                                            Να μερικές πρόσφατες περιπτώσεις από τις ειδήσεις:

• Τηλευαγγελιστής φυλακίστηκε για οικονομικές ατασθαλίες.
• Γνωστός ποιμένας ομολόγησε ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με γυναίκες που εργάζονταν στην τεράστια εκκλησία του.
• Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ξοδεύει εκατομμύρια δολάρια σε δικαστικά έξοδα και πρόστιμα για αγόρια που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από ιερείς.
• Μια νεαρή γυναίκα αυτοκτόνησε επειδή ο ποιμένας της την χαρακτήρισε δαιμονισμένη χωρίς ελπίδα θεραπείας.
• Ένα τετράχρονο αγοράκι πέθανε επειδή ο ποιμένας επέμενε να μη φωνάξουν γιατρό αλλά απλά να προσεύχονται.
• Σε κάποια εκκλησία μερικά ζευγάρια πήραν διαζύγιο όταν ο ποιμένας προφήτευσε ότι ο γάμος τους ήταν έξω από το θέλημα του Θεού.
• Όταν ένας νέος πέθανε, κάποιοι ερμήνευσαν ότι η οικογένειά του και η εκκλησία του δεν είχαν αρκετή πίστη, προσθέτοντας πόνο στη θλίψη τους.
  

Βασικές αιτίες που οδηγούν στην τοξική πίστη είναι: Σκληροί και άκαμπτοι γονείς, σοβαρές απογοητεύσεις, χαμηλή αυτοεκτίμηση, προηγούμενη εμπειρία κακοποίησης, έλλειψη συναισθηματικής ισορροπίας.

Μορφές τοξικής πίστης

• Καταπιεστική θρησκευτική δραστηριότητα όπου οι ενοχές οδηγούν σε υπηρεσία.
• Τεμπελιά, οπότε το άτομο δεν εργάζεται αλλά προσεύχεται ο Κύριος να προμηθεύσει τις ανάγκες του.
• Προσφορές στο Θεό με κίνητρο την ανταμοιβή και όχι τη λατρεία.
• Εμμονή με τον εαυτό μας και τις δικές μας ανάγκες.
• Αδικαιολόγητη έλλειψη ανεκτικότητας και συνεχής κατάκριση των άλλων.

Πηγές τοξικής πίστης

1. Οικογενειακοί παράγοντες
Το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον προκαλεί ενοχές, απειλές, υπερευαισθησία, χειραγώγηση, λάθος πιστεύω, κακοποίηση και απόρριψη. (Π.χ. «Τώρα πρέπει να τον παντρευτείς. Τι θα πει ο κόσμος της εκκλησίας»). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, όσο πιο χαμηλά σκύβεις το κεφάλι τόσο πιο πολύ να σε πατάνε οι άλλοι.

2. Θρησκευτικοί παράγοντες

Προσωπολατρία ηγετών (Α~ Κορ. 3/γ/4). Παραδόσεις και φανατισμοί σαν των Φαρισαίων, που δημιουργούν «φορτία βαρέα και δυσβάστακτα» (Ματθ. 23/κγ/2,4)
Τα λάθος πιστεύω αρκετών χριστιανών, όπως ότι (α) οι πιστοί δεν κλαίνε, δεν πενθούν, είναι πάντα χαμογελαστοί και (β) αν έχεις πίστη όλα θα πάνε καλά στη ζωή σου^ αν κάτι δεν πάει καλά, μέσα σου υπάρχει αμαρτία.

Λάθος πεποιθήσεις

Η διδασκαλία της τοξικής πίστης δημιουργεί τις εξής λάθος πεποιθήσεις (μεταξύ πολλών άλλων):

1. Η αγάπη και η εύνοια του Θεού εξαρτώνται από τη δική μου συμπεριφορά.

2. Αν έχω πραγματική πίστη, ο Θεός θα θεραπεύσει εμένα ή κάποιον άλλο.

3. Οι υλικές ευλογίες είναι απόδειξη πνευματικής υπεροχής.

4. Τα προβλήματα στη ζωή είναι αποτέλεσμα κάποιας αμαρτίας μου.

5. Ο Θεός θα μου βρει τέλειο σύζυγο.

6. Πνευματική υπερηφάνεια.

Προστασία και θεραπεία

Το καλύτερο φάρμακο είναι ο αλάνθαστος λόγος του Θεού. «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης» (Β~ Τιμ. 3/γ/16-17)
Συχνά οι άνθρωποι παρερμηνεύουν αυτά που λέει η Βίβλος. Προσθέτουν και αφαιρούν, ώστε τελικά να φαίνεται σαν ο Θεός να διδάσκει κάτι που ποτέ δεν το εννοούσε. Η πίστη αντίθετα αυξάνεται μόνο με τον αλάνθαστο Λόγο του Θεού. Η πνευματική αλήθεια που χρειαζόμαστε, βρίσκεται μέσα σε ολόκληρη την Αγία Γραφή και η πίστη στον Θεό δε μπορεί να αυξηθεί δίχως να γνωρίζεις το Λόγο του Θεού.
Σε πολλούς φαίνεται ευκολότερο να δημιουργούν τα δικά τους “πιστεύω”, όμως η πίστη που στηρίζεται στο θεμέλιο που είναι αξιόπιστο για χιλιάδες χρόνια, ποτέ δεν έχει αποτύχει. Μόνο ο λόγος του Θεού εξασφαλίζει αποτοξίνωση του μυαλού και καθαρότητα της πίστης.

Ποιο παράδειγμα ακολουθούμε;

1. Η θέση του Ιησού

Ο Ιησούς ποτέ Του δεν ανέχτηκε την τοξική πίστη ή την πνευματική κακοποίηση. Ύψωσε το ανάστημά Του απέναντι στη Φαρισαϊκή τάση που υποδούλωνε το λαό. «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι ομοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν όμως γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας. (...) Όφεις, γεννήματα εχιδνών· πώς θέλετε φύγει από της καταδίκης της γεέννης;» (Ματ. 23/κγ/27,33)
Δώσε λοιπόν απόλυτη προτεραιότητα στη σχέση αγάπης με τον Κύριο, επειδή είναι ο Μόνος που μπορείς να εμπιστευτείς (Ιωάν. 10/ι/10-11), αξίζει να δοξαστεί (Φιλ. 2/β/9-11), μπορεί να σε ελευθερώσει με την αλήθεια Του (Ιωάν. 8/η/31-32,36).

2. Η θέση των αρχαίων Βερροιέων

Στις Πράξεις των Αποστόλων διαβάζουμε ότι οι Βερροιείς «εδέχθησαν τον λόγον [του Παύλου] μετά πάσης προθυμίας, εξετάζοντες καθ' ημέραν τας γραφάς αν ούτως έχωσι ταύτα» (Πράξ. 17/ιζ/11). Έτσι κι εσύ:

α) Ερεύνησε !

Δεν έχει σημασία ποιος είπε κάτι, αλλά τι είπε. Ποτέ σου μη δέχεσαι το λόγο κάποιου αν δεν έχεις απόλυτη βεβαιότητα και ειρήνη μέσα σου, ότι συμφωνεί με το λόγο του Θεού.

β) Συμβουλέψου άλλους !

Στις Παροιμίες διαβάζουμε ότι «όπου έχουμε πολλούς συμβούλους, εκεί υπάρχει ασφάλεια και σωτηρία» (11/ια/14). Συζήτησε το θέμα με άλλους πιστούς που σέβεσαι, εκτιμάς και εμπιστεύεσαι. Δυστυχώς, έχω δει πιστούς να υποφέρουν τρομερά από λάθος συμβουλές και λάθος επιλογές, που έχουν κάνει κάτω από την πίεση ενός δυναμικού αλλά πλανημένου ηγέτη.

γ) Αντιστάσου στην πίεση !

Μη δέχεσαι επάνω σου πίεση για να υποκύψεις σε απόψεις που δε συμφωνείς. Αυτό δεν είναι σεβασμός στους ηγέτες αλλά υποδούλωση. Επίσης είναι ειδωλολατρία, επειδή βάζουμε τους άλλους στη θέση του Θεού, του μόνου που έχει δικαίωμα να μας δίνει εντολές και την αλήθεια Του. Αν υποκύψουμε στη διδασκαλία ή στις απόψεις των άλλων σχετικά με το πιστεύω ή τη ζωή μας, τότε λατρεύουμε τον άνθρωπο και όχι τον Θεό.
Ο Νίκος Δήμου έγραψε κάποτε: «Στην Ελλάδα έχουμε λατρέψει πολλούς κυρίους, εκτός από τον ΕΝΑ».

3. Η θέση του Απ. Παύλου

Η Εκκλησία του Χριστού έχει έναν Ηγέτη, έναν Αρχιποιμένα και μία Κεφαλή, τον Ιησού Χριστό! (Α~ Κορ. 8/η/6, Εφεσ. 4/δ/5, Β~ Τιμ. 2/β/2).
Είναι άξιο προσοχής, πώς αρκετοί πιστοί καταφέρνουν να δημιουργούν σήμερα τους προσωπικούς τους γκουρού και να “πίνουν νερό στο όνομα τους”.
Αλλά πιο αξιοθαύμαστο είναι ότι αυτοί οι ηγέτες συνήθως δεν διαμαρτύρονται για την ανώμαλη αυτή κατάσταση, επειδή προφανώς τους αρέσει και τους κολακεύει.

Και τώρα τι κάνουμε;

Ας μην ξεχνάμε ότι, όπως κάθε απελευθέρωση έχει αποκτηθεί με αίμα, έτσι και η πνευματική, η διανοητική και η συναισθηματική μας ελευθερία στοίχισε το πολύτιμο αίμα του Χριστού.
Αυτό ακριβώς περιγράφει ο Απ. Παύλος λέγοντας: «Διά τιμής ηγοράσθητε· μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων» (Α~ Κορ. 7/ζ/23).

• Δόξα στον Θεό, μπορούμε να σπάσουμε τα δεσμά της τοξικής πίστης που υποδουλώνει τους ανθρώπους με το σύγχρονο Φαρισαϊσμό!
• Δόξα στον Θεό, που ο Ιησούς ήρθε να σπάσει τις αλυσίδες και τα βάρη που κάποιοι τόλμησαν ή τολμούν να μας φορτώσουν.
  
• Δόξα στον Θεό, που όχι μόνο μας ελευθερώνει, αλλά επίσης μας στέλνει να βοηθήσουμε και άλλους ανθρώπους για να απελευθερωθούν κι εκείνοι. |
  

«Θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν,
και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.
Εάν λοιπόν ο Υιός σας ελευθερώση,
όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι»
(Ιωάν. 8/η/32,36)
πηγη. Τυχικός