Ο ύψιστος σκοπός για τον οποίο μας δημιούργησε ο Θεός είναι να έχουμε κοινωνία αγάπης μαζί Του. Ας κοιτάξουμε διά μέσου των διαθηκών Του στην αναλλοίωτη επιθυμία της καρδιάς του Θεού.
Έχουμε μιλήσει ήδη για τον τρόπο ζωής και κοινωνίας που απολάμβανε ο Αδάμ και η Εύα στην Εδέμ πριν την πτώση.
Στη δροσιά της ημέρας, ίσως το πρωί ή το εσπέρας, ο Θεός θα αναζητούσε τον άνθρωπο για κοινωνία.
Τι θαυμαστό!
Ο Δημιουργός των πάντων επιδίωκε ενεργά την συντροφιά των δημιουργημάτων Του, περπατώντας και μιλώντας μαζί τους, επικοινωνώντας έτσι τη ζωή μαζί τους.
Ήταν γι’ αυτό το λόγο που δημιουργηθήκαμε; 
Λόγω της αμαρτίας, ο άνθρωπος έχασε εκείνη την στενή σχέση.
Αλλά ο Θεός βρήκε ένα άτομο που αναγνώρισε τη φωνή Του, πίστεψε στους λόγους Του και υπάκουσε τις οδηγίες Του.
Το όνομά του ήταν Αβραάμ, και τιμήθηκε με τον τίτλο «φίλος του Θεού» (Ιάκωβος β:23). Ο Αβραάμ είναι ο πατέρας όλων εκείνων που πιστεύουν και σαν τέκνα του Αβραάμ που είμαστε, μπορούμε και εμείς να γίνουμε γνωστοί σαν «φίλοι του Θεού». Στο πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός κάλεσε τους φυσικούς απογόνους του Αβραάμ, το έθνος του Ισραήλ, από την δουλεία της Αιγύπτου σε μια ζωή και σε μια χώρα η οποία ήταν ξεχωρισμένη από τον Θεό.
Ο Θεός τους οδήγησε με τη στήλη πυρρός τη νύχτα και με τη νεφέλη την ημέρα, μέχρι που έφτασαν στο όρος Σινά.
Ο λαός προετοιμάστηκε, καθαρίστηκε για να συναντήσει άμεσα τον Απελευθερωτή του. Το βουνό καλύφθηκε με φωτιά, με ομίχλη, και με ένα πηχτό σκοτάδι, και από το μέσον του πυρρός και του σκότους άκουσαν τη φωνή του Θεού (Δευτ.ε:22-31)! 
Τι θαυμαστό! Τι έξοχο! Αλλά και τι φοβερό! Δεν περίμεναν ότι η φωνή του Θεού θα ερχόταν με τη φωτιά Του, και αποφάσισαν ότι μάλλον δεν θα είχαν σχέση μαζί Του εάν επρόκειτο ο Θεός να είναι έτσι! Αντ’ αυτού επέλεξαν να στείλουν τον Μωυσή στον Θεό ως αντιπρόσωπό τους, να έχει εκείνος κοινωνία και σχέση μαζί Του και να ανακαλύψει τι ήθελε ο Θεός να κάνουν.
Ο Θεός συμφώνησε με το αίτημά τους αλλά προειδοποίησε ότι, πρώτον δεν επρόκειτο να σταματήσει να μιλάει.
Εάν δεν ήθελαν να Τον ακούσουν, θα έπρεπε να φύγουν. Και δεύτερον, εάν δεν ήθελαν να Τον ακούσουν, τότε θα έπρεπε αντ’ αυτού να ζουν κάτω από νόμους, εντολές, διατάγματα και κρίσεις.
Η μόνη εναλλακτική λύση αντί της κοινωνίας, είναι ο νόμος. Όμως δεν ήταν αυτό που ήθελε από τα παιδιά Του.Τα χρόνια πέρασαν και οι άνθρωποι του Θεού έζησαν κάτω από το νόμο χωρίς την προσδοκία ότι κάποιος θα ακούσει από τον Θεό, εκτός από τον εκάστοτε προφήτη ή τον βλέποντα. Τελικά σηκώθηκε ένας νεαρός άνδρας ο οποίος είχε μέσα στην καρδιά του λαχτάρα για τον Θεό. Καθώς έβοσκε τα κοπάδια του πατέρα του, κατάλαβε την καρδιά του Ποιμένα του Ισραήλ. Παρατήρησε τα θαύματα της δημιουργίας κι έμαθε να αγαπά τον Δημιουργό. Μελέτησε το νόμο και αντιλήφθηκε το έλεος και τη δικαιοσύνη του μεγάλου Δικαστή. Η καρδιά του ξεχείλιζε από υπερβολική λατρεία στο Βασιλιά του, και ο Θεός ευαρεστήθηκε λέγοντας:Πράξ. 13:22 και μεταστήσας αυτόν, ανέστησεν εις αυτούς βασιλέα τον Δαβίδ, περί του οποίου και είπε μαρτυρήσας· Εύρον Δαβίδ τον του Ιεσσαί, άνδρα κατά την καρδίαν μου, όστις θέλει κάμει πάντα τα θελήματά μου.Κοντά στο τέλος της γήινης ζωής Του, ο Ιησούς αφιέρωσε χρόνο προσευχής για τους μαθητές Του.
Όχι μόνο για εκείνους που είχαν περπατήσει μαζί Του στην εξοχή της Γαλιλαίας, αλλά και για μας που θα πιστεύαμε από τη μαρτυρία τους.
Ο Ιησούς είπε ότι ο Πατέρας Τού είχε δώσει την εξουσία πάνω σε όλους τους ανθρώπους, έτσι ώστε να δώσει αιώνια ζωή σ’ εκείνους που είχαν δοθεί σ’ Αυτόν. Στο κατά Ιωάννη ιζ:3, ο Ιησούς καθόρισε ποια ήταν η αιώνια ζωή που ήθελε να δώσει σ’ εκείνους που Τον είχαν πιστέψει:
Ιωάν. 17:3 Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.Ο Ιησούς έζησε και πέθανε ώστε να έχουμε μια στενή, αυξανόμενη, προσωπική κοινωνία μαζί του.Όλοι ξέρουμε την ιστορία της Μαρίας και της Μάρθας (Λουκάς ι:38-42). Αν και ο Ιησούς αγαπούσε τη Μάρθα και χωρίς αμφιβολία εκτιμούσε τις πράξεις υπηρεσίας της, ήταν η απόφαση της Μαρίας να αφήσει την εργασία της και να καθίσει απλά στα πόδια του Ιησού, που κέρδισε τον έπαινο του Κυρίου.
Δεν είναι η διακονία μας που θα διαρκέσει για πάντα, αλλά η σχέση αγάπης μας μαζί Του και αυτή δεν πρόκειται ποτέ να αφαιρεθεί από μας. Ο συγγραφέας της προς Εβραίους μας υπενθυμίζει την ανοησία των τέκνων του Ισραήλ στους πρόποδες του όρους του Θεού (Εβρ.ιβ:18-26). Όμως μας δίνει επίσης μεγάλη ελπίδα, λέγοντας μας ότι ο Θεός μας δίνει μια άλλη ευκαιρία! Εμείς, η Εκκλησία του Ιησού Χριστού, έχουμε έρθει σ’ ένα άλλο όρος και ο Θεός συνεχίζει να μιλάει!
Έχουμε πάλι την ευκαιρία να επιλέξουμε: θα δεχτούμε τώρα τη φωνή του Θεού και το πυρ του καθαρισμού που πρέπει να την συνοδεύσουν, ή θα αρνηθούμε πάλι Τον λαλούντα;
Θα ενστερνιστούμε τελικά την προσωπική κοινωνία αγάπης που μας προσφέρει ο Θεός ή θα είμαστε ικανοποιημένοι με το να αφήσουμε κάποιον άλλο να μας αντιπροσωπεύσει στην παρουσία Του ώστε να μας λέει εκείνος τι λέει ο Θεός; Θα ζήσουμε με σχέση κοινωνίας ή κάτω από το νόμο; Τελικά ερχόμαστε στην όραση του Ιωάννη στην Πάτμο. Έχει δει τόσα πολλά καταπληκτικά πράγματα, και ξαφνικά μας λέει: Αποκ. 19:6 -7 Και ήκουσα ως φωνήν όχλου πολλού, και ως φωνήν υδάτων πολλών, και ως φωνήν βροντών ισχυρών, λεγόντων· Αλληλούϊα· διότι εβασίλευσε Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ. Ας χαίρωμεν και ας αγαλλιώμεθα και ας δώσωμεν την δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν ο γάμος του Αρνίου, και η γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν.Το αποκορύφωμα της όλης ιστορίας είναι ένας γάμος! Πόσο θαυμαστό! Κι εμείς, η Εκκλησία, το σώμα των πιστών, έχουμε εκλεχθεί να είμαστε η Νύφη του Χριστού, του αιώνιου Γιού του Θεού. Μπορούμε να κατανοήσουμε ένα τέτοιο καταπληκτικό πράγμα; Ο Ιησούς θέλει να περάσει την αιωνιότητα μοιράζοντας τη ζωή Του μαζί μας! Και θέλει να αρχίσει από σήμερα!
Ο ύψιστος σκοπός για τον οποίο μας δημιούργησε ο Θεός είναι να έχουμε κοινωνία αγάπης μαζί Του.
Ας κοιτάξουμε διά μέσου των διαθηκών Του στην αναλλοίωτη επιθυμία της καρδιάς του Θεού.Έχουμε μιλήσει ήδη για τον τρόπο ζωής και κοινωνίας που απολάμβανε ο Αδάμ και η Εύα στην Εδέμ πριν την πτώση.
Στη δροσιά της ημέρας, ίσως το πρωί ή το εσπέρας, ο Θεός θα αναζητούσε τον άνθρωπο για κοινωνία.
Τι θαυμαστό!
Ο Δημιουργός των πάντων επιδίωκε ενεργά την συντροφιά των δημιουργημάτων Του, περπατώντας και μιλώντας μαζί τους, επικοινωνώντας έτσι τη ζωή μαζί τους.
Ήταν γι’ αυτό το λόγο που δημιουργηθήκαμε;
Αλλά ο Θεός βρήκε ένα άτομο που αναγνώρισε τη φωνή Του, πίστεψε στους λόγους Του και υπάκουσε τις οδηγίες Του.
Το όνομά του ήταν Αβραάμ, και τιμήθηκε με τον τίτλο «φίλος του Θεού» (Ιάκωβος β:23). Ο Αβραάμ είναι ο πατέρας όλων εκείνων που πιστεύουν και σαν τέκνα του Αβραάμ που είμαστε, μπορούμε και εμείς να γίνουμε γνωστοί σαν «φίλοι του Θεού».
Ο Θεός τους οδήγησε με τη στήλη πυρρός τη νύχτα και με τη νεφέλη την ημέρα, μέχρι που έφτασαν στο όρος Σινά.
Ο λαός προετοιμάστηκε, καθαρίστηκε για να συναντήσει άμεσα τον Απελευθερωτή του. Το βουνό καλύφθηκε με φωτιά, με ομίχλη, και με ένα πηχτό σκοτάδι, και από το μέσον του πυρρός και του σκότους άκουσαν τη φωνή του Θεού (Δευτ.ε:22-31)!
Τι θαυμαστό! Τι έξοχο! Αλλά και τι φοβερό! Ο Θεός συμφώνησε με το αίτημά τους αλλά προειδοποίησε ότι, πρώτον δεν επρόκειτο να σταματήσει να μιλάει.
Εάν δεν ήθελαν να Τον ακούσουν, θα έπρεπε να φύγουν. Και δεύτερον, εάν δεν ήθελαν να Τον ακούσουν, τότε θα έπρεπε αντ’ αυτού να ζουν κάτω από νόμους, εντολές, διατάγματα και κρίσεις.
Η μόνη εναλλακτική λύση αντί της κοινωνίας, είναι ο νόμος. Όμως δεν ήταν αυτό που ήθελε από τα παιδιά Του.
Τα χρόνια πέρασαν και οι άνθρωποι του Θεού έζησαν κάτω από το νόμο χωρίς την προσδοκία ότι κάποιος θα ακούσει από τον Θεό, εκτός από τον εκάστοτε προφήτη ή τον βλέποντα.
Τελικά σηκώθηκε ένας νεαρός άνδρας ο οποίος είχε μέσα στην καρδιά του λαχτάρα για τον Θεό.
Καθώς έβοσκε τα κοπάδια του πατέρα του, κατάλαβε την καρδιά του Ποιμένα του Ισραήλ.
Παρατήρησε τα θαύματα της δημιουργίας κι έμαθε να αγαπά τον Δημιουργό.
Μελέτησε το νόμο και αντιλήφθηκε το έλεος και τη δικαιοσύνη του μεγάλου Δικαστή.
Η καρδιά του ξεχείλιζε από υπερβολική λατρεία στο Βασιλιά του, και ο Θεός ευαρεστήθηκε λέγοντας:
Πράξ. 13:22 και μεταστήσας αυτόν, ανέστησεν εις αυτούς βασιλέα τον Δαβίδ, περί του οποίου και είπε μαρτυρήσας· Εύρον Δαβίδ τον του Ιεσσαί, άνδρα κατά την καρδίαν μου, όστις θέλει κάμει πάντα τα θελήματά μου.Όχι μόνο για εκείνους που είχαν περπατήσει μαζί Του στην εξοχή της Γαλιλαίας, αλλά και για μας που θα πιστεύαμε από τη μαρτυρία τους.
Ο Ιησούς είπε ότι ο Πατέρας Τού είχε δώσει την εξουσία πάνω σε όλους τους ανθρώπους, έτσι ώστε να δώσει αιώνια ζωή σ’ εκείνους που είχαν δοθεί σ’ Αυτόν. Στο κατά Ιωάννη ιζ:3, ο Ιησούς καθόρισε ποια ήταν η αιώνια ζωή που ήθελε να δώσει σ’ εκείνους που Τον είχαν πιστέψει:
Ιωάν. 17:3 Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.Ο Ιησούς έζησε και πέθανε ώστε να έχουμε μια στενή, αυξανόμενη, προσωπική κοινωνία μαζί του.Όλοι ξέρουμε την ιστορία της Μαρίας και της Μάρθας (Λουκάς ι:38-42). Αν και ο Ιησούς αγαπούσε τη Μάρθα και χωρίς αμφιβολία εκτιμούσε τις πράξεις υπηρεσίας της, ήταν η απόφαση της Μαρίας να αφήσει την εργασία της και να καθίσει απλά στα πόδια του Ιησού, που κέρδισε τον έπαινο του Κυρίου.
Δεν είναι η διακονία μας που θα διαρκέσει για πάντα, αλλά η σχέση αγάπης μας μαζί Του και αυτή δεν πρόκειται ποτέ να αφαιρεθεί από μας.
Έχουμε πάλι την ευκαιρία να επιλέξουμε: θα δεχτούμε τώρα τη φωνή του Θεού και το πυρ του καθαρισμού που πρέπει να την συνοδεύσουν, ή θα αρνηθούμε πάλι Τον λαλούντα;
Θα ενστερνιστούμε τελικά την προσωπική κοινωνία αγάπης που μας προσφέρει ο Θεός ή θα είμαστε ικανοποιημένοι με το να αφήσουμε κάποιον άλλο να μας αντιπροσωπεύσει στην παρουσία Του ώστε να μας λέει εκείνος τι λέει ο Θεός; Θα ζήσουμε με σχέση κοινωνίας ή κάτω από το νόμο;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου