ΑΠΟΚ.Α’10
Κατά την κυριακήν ημέραν ήλθον εις έκστασιν πνευματικήν, και ήκουσα οπίσω μου φωνήν μεγάλην ως σάλπιγγος.
Πολλά λέγονται γι`αυτή την ημέρα.
Θα δούμε όμως τι ακριβώς εννοεί Ο Λόγος Του Θεού γι`αυτό.
Δεν υπήρχε ημέρα Κυριακή εκείνη την εποχή.
Η πρώτη της εβδομάδος τότε, είναι η σημερινή Κυριακή.
Μεταφέρεται ο Ιωάννης από το Πνεύμα του Θεού στην έβδομη ημέρα, την ημέρα του Κυρίου, των γεγονότων πριν και μετά την ημέρα του Κυρίου.
Η ημέρα του Κυρίου, είναι η 7η χιλιετηρίδα, όταν ο Θεός επεμβαίνει προσωπικά στη ζωή της ανθρωπότητος με κρίσεις και γεγονότα. Λέει στο κείμενο ΑΠΟΚ.Α’10 “ἐγενόμην ἐν πνεύματι ἐν τῇ κυριακῇ ἡμέρᾳ…”
Α. “ἐγενόμην ἐν πνεύματι…”
Υπάρχουν παράλληλες εμπειρίες με του Ιωάννη όσον αφορά την Αποκάλυψη του Ιησού, αλλά πουθενά μέσα στο Λόγο δε βλέπουμε όραση με τέτοιο μεγαλείο, δόξα και τόση λεπτομέρεια, όσο εδώ στην Αποκάλυψη.
1ον. Ο Μωυσής είδε τον Κύριο σε περιορισμένη έννοια στο όρος Σινά.
ΕΞ.ΛΓ’12-23 ....δείξόν μοι, δέομαι, την οδόν σου,...... 14 και είπεν, Η παρουσία μου θέλει ελθεί μετά σου και θέλω σοι δώσει ανάπαυσιν.
18 Και είπε, Δείξον μοι, δέομαι, την δόξαν σου.
19 Ο δε είπεν, Εγώ θέλω κάμει να περάση έμπροσθέν σου όλη η αγαθότης μου και θέλω κηρύξει το όνομα του Κυρίου έμπροσθέν σου.....
20 Και είπε, δεν δύνασαι να ίδης το πρόσωπόν μου· διότι άνθρωπος δεν θέλει με ιδεί και ζήσει.
21 Και είπεν ο Κύριος, Ιδού, τόπος πλησίον μου, και θέλεις σταθή επί της πέτρας·
22 και όταν η δόξα μου διαβαίνη, θέλω σε βάλει εις το σχίσμα της πέτρας και θέλω σε σκεπάσει με την χείρα μου, εωσού παρέλθω·
23 και θέλω σηκώσει την χείρα μου και θέλεις ιδεί τα οπίσω μου· το δε πρόσωπόν μου δεν θέλεις ιδεί.
Ο Μωυσής είναι πιθανόν ότι έλαβε τις αποκαλύψεις για το βιβλίο της Γένεσης ακριβώς τότε στο όρος Σινά.
2ον. Ο Παύλος αρπάχτηκε μέχρι τρίτου ουρανού.
Β’ΚΟΡ.ΙΒ’2-4 Γνωρίζω άνθρωπον εν Χριστώ προ ετών δεκατεσσάρων, είτε εντός του σώματος δεν εξεύρω, είτε εκτός του σώματος δεν εξεύρω, ο Θεός εξεύρει· ότι ηρπάγη ο τοιούτος έως τρίτου ουρανού.
3 Και γνωρίζω τον τοιούτον άνθρωπον, είτε εντός του σώματος είτε εκτός του σώματος δεν εξεύρω, ο Θεός εξεύρει,
4 ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν ανεκλάλητα λόγια, τα οποία δεν συγχωρείται εις άνθρωπον να λαλήση.
3ον . Ο Φίλιππος αρπάχτηκε από το Πνεύμα του Κυρίου
Αφού ευαγγέλισε τον Αιθίοπα ευνούχο και μεταφέρθηκε στην Άζωτο, δηλαδή 32 χλμ. Μακρυά. Εδώ βλέπουμε ότι αρπαγή έγινε και στο σώμα του Φιλίππου.
ΠΡ.Η’39 Ότε δε ανέβησαν εκ του ύδατος, Πνεύμα Κυρίου ήρπασε τον Φίλιππον, και δεν είδεν αυτόν πλέον ο ευνούχος· αλλ' επορεύετο την οδόν αυτού χαίρων.
Ο Ιωάννης όμως μας λέει ότι αρπάχτηκε εν πνεύματι, “…ἐγενόμην ἐν πνεύματι…” μέσα στο χρόνο.
Όμως ούτε ο Μωυσής, ούτε ο Παύλος, ούτε άλλος προφήτης της Π.Δ. ή της Κ.Δ. είχε τέτοια εμπειρία όπως του Ιωάννη. Γιατί ο Ιωάννης λέει, “ἐγενόμην ἐν πνεύματι ἐν τῇ κυριακῇ ἡμέρᾳ…” - Γνωρίζουμε ότι ο Παύλος αρπάχτηκε στον τρίτο ουρανό, δεν ήξερε αν ήταν εντός η εκτός του σώματος, εάν δηλαδή αυτά που είδε τα είδε με το σώμα του μαζί ή μόνο με το πνεύμα.
Όμως εδώ μας λέει ο Ιωάννης ότι ήταν “…ἐν πνεύματι…”, πράγμα που σημαίνει ότι, το σώμα του ήταν όλο αυτό το διάστημα στην Πάτμο, μέσα στη φυλακή, ενώ με το πνεύμα του βρισκόταν στο τέλος των καιρών, στην δεύτερη έλευση του Κυρίου.
Ο Θεός δείχνει τα γεγονότα στον Ιωάννη από δύο σημεία :
1η Περιγραφή : Από τον ουρανό προς τη γη. Τα περιγράφει βλέποντάς τα από τον ουρανό.
2η Περιγραφή : Από το 12ο κεφάλαιο και εξής, έρχεται επάνω στη γη και τα περιγράφει.
Έτσι έχουμε μια πλήρη και ολοκληρωμένη περιγραφή. Γι’ αυτό μερικές φορές τα βλέπουμε μπερδεμένα τα γεγονότα.
Λέει “…Κατά την κυριακήν ημέραν…”
1ον. Ο Ιωάννης μεταφέρθηκε δια του Πνεύματος μέσα στο χρόνο και βρέθηκε στην «ημέρα του Κυρίου». Αυτό είναι το χρονικό στοιχείο που μας δίδεται για την προφητική αποκάλυψη του Ιησού στο λαό Του.
Η Κυριακή ημέρα, δεν είναι άλλη από την Ημέρα του Κυρίου για την οποία ο Λόγος του Θεού μας λέει τόσα πολλά και που φανερώνει την ημέρα που ο Θεός αρχίζει να ενεργεί στους τελευταίους καιρούς.
Όλη αυτή η χρονική περίοδος, από την Αρπαγή της εκκλησίας μέχρι την ημέρα της κρίσεως στο μεγάλο Λευκό Θρόνο, είναι η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής.
2ον. Όταν λέει, “…Κατά την κυριακήν ημέραν…”, είπαμε ότι, δεν αναφέρεται στην πρώτη της εβδομάδος, ούτε στο Σάββατο. Ο Παύλος αναφέρει κατηγορηματικά ότι ο Χριστός εκπλήρωσε το νόμο του Σαββάτου (ΚΟΛ.Β’16-17), γι’ αυτό λέει να μην σας κρίνει πλέον κανείς για τις εορτές, νεομηνίες ή Σαββατισμούς.
Γιατί; Διότι αυτά είναι σκιές των μελλόντων τα οποία βρήκαν την εκπλήρωσή τους στον Χριστό και στην εκκλησία. Συνεπώς εμείς είμαστε απαλλαγμένοι από του να κρατάμε Σάββατα ή Κυριακές.
Δεν υπάρχουν στοιχεία στην Γραφή που να μας λένε να κρατάμε το Ιουδαϊκό Σάββατο. Μάλιστα αντίθετα ο Ησαΐας λέει ότι αυτή η ανάπαυση του Σαββάτου για τους Χριστιανούς είναι η βάπτιση με το Πνεύμα το Άγιο. Δεν είναι λοιπόν η ανάπαυση του Σαββάτου, αλλά η ανάπαυση που δίνει το Άγιο Πνεύμα.
ΗΣ.ΚΗ’11-12 διότι με χείλη ψελλίζοντα και με άλλην γλώσσαν θέλει ομιλεί προς τούτον τον λαόν·
12 προς τον οποίον είπεν, Αύτη είναι η ανάπαυσις, με την οποίαν δύνασθε να αναπαύσητε τον κεκοπιασμένον, και αύτη είναι η άνεσις· αλλ' αυτοί δεν ηθέλησαν να ακούσωσι.
Στους Εβραίους στο Γ’ και Δ’ κεφάλαιο, γίνεται φανερό ότι αυτή η ανάπαυση δεν είναι ούτε η πρώτη μέρα της εβδομάδος. Διότι λέει,
ΕΒΡ.Δ’11 “…Ας σπουδάσωμεν λοιπόν να εισέλθωμεν εις εκείνην την κατάπαυσιν…”
Αν λοιπόν ήταν η κατάπαυση, η πρώτη ημέρα ή η έβδομη μέρα, δεν θα χρειαζόταν να καταβληθεί καμία σπουδή, γιατί απλούστατα οι ημέρες είτε κοπιάσουμε είτε όχι, κυλούν μόνες τους μέσα στο χρόνο και έρχονται κάθε 7 ημέρες.
Άρα πρέπει να αναφέρεται σε πνευματική σπουδή, σε πνευματική ανάπαυση.
Και μάλιστα εξηγεί και λέει:
ΕΒΡ.Δ’10 Διότι ο εισελθών εις την κατάπαυσιν αυτού και αυτός κατέπαυσεν από των έργων αυτού, καθώς ο Θεός από των εαυτού.
Που σημαίνει ότι περιπατεί ο πιστός αυτός εν Πνεύματι και όχι εν σαρκί.
Έτσι η ημέρα του Κυρίου δεν σημαίνει το Ιουδαϊκό Σάββατο, διότι αυτό εκπληρώνεται εντός μας, όταν βαπτιζόμαστε με το Πνεύμα το Άγιο και με το να περιπατούμε εν Πνεύματι. Αναπαυόμαστε με το Χριστό και Αυτός είναι ο πραγματικός Σαββατισμός.
Ορισμένοι διδάσκαλοι της Αγίας Γραφής έχουν την γνώμη ότι οι απόστολοι άλλαξαν την ημέρα του Σαββάτου και την μετάφεραν στην πρώτη της εβδομάδος και τώρα η πρώτη της εβδομάδος που ονομάστηκε Κυριακή, είναι το Χριστιανικό Σάββατο.
Όμως δεν υπάρχει ούτε μία γραφή που να λέει ότι οι απόστολοι άλλαξαν μια μέρα σε μια άλλη. Μάλιστα ο απ. Παύλος αντικρούει τέτοιου είδους ιδέες, γιατί διακηρύττει ότι το Σάββατο έχει εκπληρωθεί.
ΚΟΛ.Β΄16 Ας μη σας κρίνη λοιπόν μηδείς διά φαγητόν ή διά ποτόν ή διά λόγον εορτής ή νεομηνίας ή σαββάτων.
Τότε, γιατί μια μέρα που βρήκε την εκπλήρωσή της στον Κύριο Ιησού Χριστό να αλλαχθεί σε μία άλλη που να λέγεται Κυριακή;
Εάν είχε εκπληρωθεί παύει να ισχύει όπως και ο τελετουργικός Μωσαϊκός Νόμος επειδή εκπληρώθηκε στο Χριστό.
Αν το Σάββατο εκπληρώθηκε το 30 μ.Χ. την ημέρα που εκχύθηκε το Πνεύμα το Άγιο, την ημέρα της Πεντηκοστής, γιατί οποιοσδήποτε απόστολος να αλλάξει το Σάββατο και να το μεταφέρει στην πρώτη ημέρα της εβδομάδος και μάλιστα να ονομάσει και την ημέρα αυτή Κυριακή;
3ον. Εδάφια που δείχνουν ότι δεν υπάρχει Κυριακή που να τηρείται σαν Σάββατο:
Α. ΙΩΑΝ.Κ’19 Το εσπέρας λοιπόν της ημέρας εκείνης της πρώτης της εβδομάδος, ενώ αι θύραι ήσαν κεκλεισμέναι, όπου οι μαθηταί ήσαν συνηγμένοι διά τον φόβον των Ιουδαίων, ήλθεν ο Ιησούς και εστάθη εις το μέσον, και λέγει προς αυτούς· Ειρήνη υμίν.
Αυτό το εδάφιο χρησιμοποιείται για να αποδείξει ότι, επειδή ο Χριστός φανερώθηκε την πρώτη μέρα της εβδομάδος πρέπει και εμείς να την τηρούμε κατά κάποιο τρόπο. Πράγματι ο Κύριος την πρώτη φορά φάνηκε την πρώτη της εβδομάδος, όμως το εδάφιο στο κατά Ιωάννη Κ’26 λέει, ότι ξαναφάνηκε μετά από 8 ημέρες, που σημαίνει ότι είχε φανεί ημέρα Δευτέρα.
ΙΩΑΝ.Κ’26 Και μεθ' ημέρας οκτώ πάλιν ήσαν έσω οι μαθηταί αυτού και Θωμάς μετ' αυτών. Έρχεται ο Ιησούς, ενώ αι θύραι ήσαν κεκλεισμέναι, και εστάθη εις το μέσον και είπεν· Ειρήνη υμίν.
Η ημέρα της εβδομάδος που λέγεται σήμερα Κυριακή, δεν ονομαζόταν Κυριακή τον καιρό του Ιωάννη.
Πώς ονομαζόταν; Η Πρώτη της εβδομάδος.
Ήταν η πρώτη ημέρα της εβδομάδος. Και μάλιστα θα την βρούμε και μέσα στις Πράξεις.
Β. ΠΡ.Κ’7
Και τη πρώτη ημέρα της εβδομάδος ενώ οι μαθηταί ήσαν συνηγμένοι διά την κλάσιν του άρτου, ο Παύλος διελέγετο προς αυτούς, μέλλων να αναχωρήση τη επαύριον, και παρέτεινε τον λόγον μέχρι μεσονυκτίου.
Η πρώτη της εβδομάδος δεν αναφέρεται πουθενά σαν Κυριακή ημέρα. Αυτό έγινε πολύ αργότερα. Επίσης λέει, ο Παύλος “...παρέτεινε τον λόγον μέχρι μεσονυκτίου.”
Και βλέπουμε να λέει στις,
ΠΡ.Κ’11 “…Αφού δε ανέβη και έκοψεν άρτον και εγεύθη και ώμίλησεν ικανώς μέχρι της αυγής· μετά ταύτα ανεχώρησε.
Με τα δικά μου δεδομένα, ήταν Τρίτη. Το καταλαβαίνουμε; Ήταν μετά τα μεσάνυχτα. Ήταν άλλη μέρα.
Ο Χριστός την κοινωνία την έκανε Πέμπτη όταν έφαγε το Πάσχα. Και μας είπε,
Α’ΚΟΡ.ΙΑ’26 Διότι οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον και πίνητε το ποτήριον τούτο…”
Τι λέει; “…οσάκις…”, όσες φορές το κάνετε αυτό, όποτε το κάνετε αυτό.
Δεν λέει για τακτά χρονικά διαστήματα, δε λέει για κάθε πρώτη της εβδομάδος. Αλλά γιατί; Επειδή αναστήθηκε ο Κύριος;
Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο. Καμία σχέση δεν έχει.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι δεν είπανε την Κυριακή ημέρα, αλλά πώς το λέει στις ΠΡ.Κ’7; “…τη πρώτη ημέρα της εβδομάδος…”. Έτσι την ονομάζει ο Λόγος του Θεού.
Αλλά αναφέρεται όπως είπαμε, στην ημέρα του Κυρίου τη μεγάλη και επιφανή.
Αναφέρεται στην ημέρα του Κυρίου, όταν ο Κύριος θα έρθει ο ίδιος και θα επέμβει στις ανθρώπινες καταστάσεις, ο ίδιος με το Πνεύμα Του και θα αλλάξει τη ροή των πραγμάτων με δικές Του ενέργειες. Και η πρώτη ενέργεια που θα κάνει, πότε θα είναι; Ποια θα είναι η πρώτη ενέργεια;
Είναι όταν έρθει ν’ αρπάξει την εκκλησία Του.Η αρπαγή, σημαίνει την έναρξη της ημέρας του Κυρίου.
Τότε αρχίζει η ημέρα του Κυρίου. Έχουμε από Αδάμ μέχρι το Χριστό 4 χιλιετηρίδες. 4ον. Τι θέλει όμως να μας πει με την Κυριακή ημέρα;
Η Κυριακή ημέρα, είναι η ίδια με την ημέρα του Κυρίου. Αν το καταλάβουμε αυτό, τότε ανοίγεται πραγματικά η Γραφή μπροστά μας, από την Παλαιά μέχρι την Καινή Διαθήκη. Είναι η ημέρα που ο Θεός θα ενεργήσει θαυμαστά πάνω στη γη.
Α. Εδάφια που αναφέρονται στην ημέρα του Κυρίου :
ΗΣ.Β’12 – ΗΣ.Γ’6+9 – ΙΕΖ.ΙΓ’5 – ΙΕΖ.Λ’3 – ΙΩΗΛ Α’15 – ΙΩΗΛ Β’1+11+31 – ΙΩΗΛ Γ’14 – ΑΜΩΣ Ε’18+20 – ΑΒΔ.15 – ΣΟΦ.Α’7+14 – ΖΑΧ.ΙΔ’1 – ΜΑΛ.Δ’5.
Β. Σε άλλα μέρη του Λόγου του Θεού ονομάζεται απλώς “εν εκείνη τη ημέρα” ή ακόμη ονομάζεται :
Η ημέρα η μεγάλη.
Η ημέρα.
Η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής.
Η ημέρα του θυμού του Θεού.
Η ημέρα της οργής του Θεού.
Με αυτούς λοιπόν τους τρόπους εκφράζεται η ημέρα του Κυρίου.
Γ. Στην Καινή Διαθήκη, η ημέρα του Κυρίου αναφέρεται στα εξής εδάφια :
ΠΡ.Β’20 – Α’ΘΕΣ.Ε’2 – Β’ΘΕΣ.Β’2 – Β’ΠΕΤ.Γ’10
Δ. Επίσης αναφέρεται σαν ημέρα του Κυρίου Ιησού ή Κυρίου Ιησού Χριστού :
Α’ΚΟΡ.Α’5 – Α’ΚΟΡ.Ε’5 – Β’ΚΟΡ.Α’14
Ε. Επίσης αναφέρεται σαν η ημέρα του Χριστού :
ΦΙΛ.Α’6+10 – ΦΙΛ.Β’16
ΣΤ. Άλλοι παράλληλοι όροι της Καινής Διαθήκης είναι :
Η μεγάλη ημέρα της οργής Αυτού.
Η ημέρα της κρίσεως.
Η ημέρα της οργής και της αποκαλύψεως της δικαίας κρίσεως του Θεού.
Η κρίση της μεγάλης ημέρας.
Η ημέρα του Θεού του Παντοκράτορος.
Η ημέρα του Θεού.
Η ημέρα της επισκέψεως.
Εκείνη η ημέρα.
Η ημέρα.
Όλες αυτές οι γραφές της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, δεν αναφέρονται στην πρώτη μέρα της εβδομάδος σαν Κυριακή ή σαν ημέρα της κρίσεως και του θυμού και της οργής του Θεού. Αυτή λοιπόν η μεγάλη ημέρα, είναι η ημέρα της αποκαλύψεως του Θεού στο πρόσωπο του Χριστού.
Αν πάρουμε το περιεχόμενο όλων αυτών των εδαφίων που μιλάνε για την ημέρα του Κυρίου, θα δούμε ότι παραλληλίζονται απόλυτα με τα γεγονότα της Αποκαλύψεως που αναφέρονται στις τελευταίες ημέρες.
Δεν αναφέρεται λοιπόν σε ημέρα 24 ωρών, αλλά σε μία χρονική περίοδο κατά την οποία ο Θεός θα ενεργήσει θαυμαστά και μεγαλόπρεπα επάνω στη γη.
Λέμε και εμείς πολλές φορές, “Σήμερα είναι η ημέρα μου”. Πράγματι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τις μέρες του ( 6.000 χρόνια από Αδάμ ). Και μέσα σ’ αυτό το διάστημα ο άνθρωπος έκανε ό,τι ήθελε. Αναπτύχθηκε πολιτιστικά, τεχνολογικά, πνευματικά (καλώς ή κακώς). Και ο άνθρωπος ξέχασε τον Θεό, ανύψωσε τον εαυτό του πάνω από το Θεό και τώρα δεν κάνει τίποτε άλλο από το να προσκυνά και να λατρεύει τον εαυτό του, τα πάθη του και τις αδυναμίες του.
Όταν όμως αρχίσει η 7η μέρα, η 7η χιλιετηρίδα και μάλιστα λίγο πριν αρχίσει (κατά την αντίληψη των Εβραίων η μέρα αρχίζει από την εσπέρα) η 7η ημέρα, δηλαδή στο τέλος της 6ης χιλιετηρίδας η οποία ήταν πραγματικά “η ημέρα” του ανθρώπου από κάθε άποψη, θα αρχίσει να κινείται ο Θεός θαυμαστά, αρχίζοντας από την εκκλησία Του και τελειώνοντας στην τελική κρίση του Λευκού Θρόνου.
Αυτή τώρα είναι η ημέρα του Κυρίου. Ο άνθρωπος είχε την ημέρα του, τώρα όμως είναι η σειρά του Θεού να έχει τη δική του και ΟΥΑΙ !!! στους απειθείς και σκολιούς.
Σύμφωνα με τους Εβραίους, η ημέρα άρχιζε από το απόγευμα, μέχρι το απόγευμα της επομένης. Οπότε, λίγο πριν το τέλος της 6ης χιλιετηρίδας, είναι που γίνεται η αρπαγή, έρχεται ο Αντίχριστος και μετά μπαίνει η 7η χιλιετηρίδα, που είναι η ημέρα του Κυρίου. Αλλά δεν ξέρουμε εμείς, αν οι ημερομηνίες που έχουμε, είναι αυτές που ο Θεός έχει. Κάπου εκεί πέφτουμε. Δεν ξέρουμε να πούμε με ακρίβεια. Γι’ αυτό και ο Θεός τα άφησε έτσι επίτηδες που να μη μπορεί κανείς να πει ότι την τάδε ημερομηνία θα έρθει ο Κύριος. Δεν μπορείς να το πεις αυτό το πράγμα. Οπότε, άπαξ και το πεις, είσαι λάθος. Και ο Θεός θα σε βγάλει λάθος.
Ο Θεός έχει βγάλει λάθος τους Μάρτυρες του Ιεχωβά με τις ημερομηνίες που δίνουν συνεχώς.
5ον. Βλέπουμε όμως και σε άλλα εδάφια του Λόγου του Θεού να αναφέρεται η 7η ημέρα, σαν ημέρα αναπαύσεως του Κυρίου.
ΓΕΝ.Β’1-3 Και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη και πάσα η στρατιά αυτών.
2 Και είχε συντετελεσμένα ο Θεός εν τη ημέρα τη εβδόμη τα έργα αυτού, τα οποία έκαμε· και ανεπαύθη την ημέραν την εβδόμην από πάντων των έργων αυτού, τα οποία έκαμε.
3 Και ευλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμην και ηγίασεν αυτήν· διότι εν αυτή ανεπαύθη από πάντων των έργων αυτού, τα οποία έκτισε και έκαμεν ο Θεός.
Αυτή η ημέρα της ανάπαυσης έμεινε ανεκπλήρωτη, γιατί ο Θεός από τότε που έκανε τον άνθρωπο δεν αναπαύθηκε εξ’ αιτίας της αμαρτίας. Θα εκπληρωθεί όμως η ημέρα αυτή της αναπαύσεως την 7η χιλιετηρίδα, που αρχίζει μετά την δεύτερη έλευση του Χριστού στη Γη.
Και έτσι το Σάββατο (ανάπαυση) του Θεού θα εκπληρωθεί την ημέρα του Θεού, την ημέρα του Κυρίου.
6ον. ΕΒΡ.Δ’3-11 Διότι εισερχόμεθα εις την κατάπαυσιν ημείς οι πιστεύσαντες, καθώς είπεν· Ούτως ώμοσα εν τη οργή μου, δεν θέλουσιν εισέλθει εις την κατάπαυσίν μου· αν και τα έργα αυτού ετελείωσαν από καταβολής κόσμου.
4 Διότι είπεν εν μέρει τινί περί της εβδόμης ούτω· Και κατέπαυσεν ο Θεός εν τη ημέρα τη εβδόμη από πάντων των έργων αυτού·
5 και εν τούτω πάλιν· Δεν θέλουσιν εισέλθει εις την κατάπαυσίν μου.
6 Επειδή λοιπόν μένει να εισέλθωσί τινές εις αυτήν, και οι πρότερον ευαγγελισθέντες δεν εισήλθον δι' απείθειαν
7 πάλιν διορίζει ημέραν τινά, Σήμερον, λέγων διά του Δαβίδ, μετά τοσούτον καιρόν, καθώς είρηται· Σήμερον, εάν της φωνής αυτού ακούσητε, μη σκληρύνητε τας καρδίας σας.
8 Διότι εάν ο Ιησούς σου Ναυή είχε δώσει εις αυτούς κατάπαυσιν, δεν ήθελε μετά ταύτα λαλεί περί άλλης ημέρας.
9 Άρα μένει κατάπαυσις εις τον λαόν του Θεού.
10 Διότι ο εισελθών εις την κατάπαυσιν αυτού και αυτός κατέπαυσεν από των έργων αυτού, καθώς ο Θεός από των εαυτού.
11 Ας σπουδάσωμεν λοιπόν να εισέλθωμεν εις εκείνην την κατάπαυσιν, διά να μη πέση τις εις το αυτό παράδειγμα της απειθείας.
Μας λέει ότι η πνευματική ανάπαυση του Θεού, την 7η μέρα της πνευματικής δημιουργίας, δεν εκπληρώνεται έως ότου ο Νέος Αδάμ εν Χριστώ Ιησού καταλάβει την πλήρη θέση Του στην πνευματική δημιουργία ώστε να αναπαυθεί με τον Πατέρα Του στην ουράνια 7η ημέρα.
Έτσι, υπάρχει μια 7η μέρα πνευματικής ανάπαυσης για το λαό του Θεού που αναμένεται.
Ο λαός του Θεού πιστεύει ότι, όταν σαν σώμα Χριστού φθάσει το μέτρο της ηλικίας του πληρώματος του Χριστού, μοιάσει δηλαδή με το Νέο Αδάμ που είναι και το πρότυπο της πνευματικής δημιουργίας, θα εγκαταλείψει τη γη (αρπαγή) και από χώμα θα γίνει αυτός ο τέλειος Αδάμ, ο Νέος Αδάμ, που θα είναι η κορωνίδα όλης της δημιουργίας του Θεού και θα απολαύσει τον παράδεισο του Ιησού στα επουράνια.
7ον. Β’ΠΕΤ.Γ’8 Εν δε τούτο ας μη σας λανθάνη, αγαπητοί, ότι παρά Κυρίω μία ημέρα είναι ως χίλια έτη και χίλια έτη ως ημέρα μία.
Ο Πέτρος εξηγεί τη σχέση μεταξύ μιας ημέρας της φυσικής δημιουργίας και 1000 ετών ημέρα της πνευματικής δημιουργίας.
8ον. Αυτός ο πνευματικός Αδάμ, στην Αποκάλυψη εικονίζεται με τον Παιδίον το άρρεν το οποίο σχηματίζεται και τελειοποιείται την 6η ημέρα.
ΑΠΟΚ.ΙΒ’5 Και εγέννησε παιδίον άρρεν, το οποίον μέλλει να ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά· και το τέκνον αυτής ηρπάσθη προς τον Θεόν και τον θρόνον αυτού.
Ναι, την 6η μέρα, δηλαδή, την 6η χιλιετηρίδα υπήρξε η περίοδος που ο άνθρωπος ύψωσε τον εαυτό του όπως ακριβώς και δημιουργήθηκε την 6η μέρα, όμως υπάρχει και ένας άλλος άνθρωπος ο οποίος δημιουργείται και μάλιστα από το Θεό. Λέει στη,
ΓΕΝ.Α’26 “…Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα ημών…”
Ο Θεός δεν το έκανε τότε, γιατί ο Αδάμ αμάρτησε. Το κάνει όμως τώρα δια Ιησού Χριστού σ` αυτήν την πνευματική 6η ημέρα.
Όλοι οι πιστοί γινόμαστε κατ’ εικόνα Θεού που είναι και η εικόνα του Χριστού, γιατί Αυτός είναι “εικών του Θεού του αοράτου,” σε ένα σώμα, μια νύμφη στολισμένη για το Νυμφίο της.
9ον. Έτσι από τη δημιουργία μέχρι το Χριστό, σύμφωνα με τη χρονολογία της Βίβλου, είναι περίπου 4.000 χρόνια και από το Χριστό μέχρι σήμερα σχεδόν 2.000 χρόνια, που το σύνολο μας κάνει 6 ημέρες ή 6.000 χρόνια. Υπάρχει άλλη μια χιλιετηρίδα, η 7η, κατά την οποία ο Θεός πλέον θα αναπαυθεί. Αυτή είναι η ημέρα του Κυρίου για την οποία γίνεται λόγος, κατά την οποία όχι μόνο ο Θεός, αλλά και ο κόσμος της γης θα βρει ανάπαυση και ειρήνη με το Θεό, γιατί η βασιλεία του Θεού θα εγκατασταθεί στη γη.
10ον. Αυτό λοιπόν εννοούσε ο Ιωάννης όταν έλεγε (κείμενο) “…γενόμην ἐν πνεύματι ἐν τῇ κυριακῇ ἡμέρᾳ…”. Ο Ιωάννης βλέπει εν πνεύματι την τελευταία ημέρα της δημιουργίας του Θεού και αυτή η ημέρα είναι το αντικείμενο της Αποκάλυψης. Είναι η αποκάλυψη ή η φανέρωση του Χριστού καθώς παίρνει τη βασιλεία Εκείνος και εκπληρώνει το σχέδιο της δημιουργίας του Θεού.
11ον. Σαν ανακεφαλαίωση λοιπόν πιστεύουμε, ότι ο Ιωάννης δεν τα είδε αυτά Σάββατο ή Κυριακή, παρ’ όλο που μπορεί να ήταν μία απ’ αυτές τις μέρες. Γιατί πρέπει να ήταν κάποια ή κάποιες από τις 7 ημέρες της εβδομάδος, αλλά δεν είναι αυτό που θέλει να μας πει. Ηρπάγει θα λέγαμε εν πνεύματι μέσα στο χρόνο και μεταφέρθηκε στο τέλος των καιρών, δηλαδή στις μέρες μας και είδε ό,τι θα επακολουθήσει.
Λοιπόν, η ημέρα του Κυρίου, είναι η ημέρα που αρχίζει ο Θεός να κάνει τα δικά Του.
- Όπως, σε 6 ημέρες έκανε τον κόσμο όλο και την 7η αναπαύθηκε ο Κύριος.
- Όπως, μας έδωσε 6 ημέρες και η 7η είναι η ανάπαυση του Κυρίου.
Έτσι ακριβώς έκανε και όλη την ιστορία σε 6.000 χρόνια και το τελευταίο κομμάτι, η 7η χιλιετηρίδα λέει, είναι δική Μου. Και αυτό το τελευταίο κομμάτι το ονόμασε “ η ημέρα του Κυρίου.” Είναι δική Του. Ο κάθε άνθρωπος έχει την ημέρα του και ο Θεός τη δική Του.
πηγη. Κουλούρης Θέμης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου