Γένεσης δ` κεφ.

Διδάγματα μέσα από τη ζωή του `Αβελ, και του Κάιν

Κεφ.δ1- Ο δε Αδάμ εγνώρισεν Εύαν την γυναίκα αυτού× και συνέλαβε, και εγέννησε τον Κάιν× και είπεν, Απέκτησα άνθρωπον δια του Κυρίου.

Το δια του Κυρίου στα Εβραϊκά είναι Εθ Γιάχουε. Μερικές φορές ερμηνεύεται «με ή δια της βοηθείας ή δια μέσου του Γιάχουε».

 

- Ο Κάιν είναι ο πρωτότοκος. Σημαίνει αποκτημένος από το ρήμα αποκτώ ή λαμβάνω. Κανονικά θα έπρεπε από αυτόν να συνεχίσει το σπέρμα του Μεσσία. Αλλά έχασε την θέση αυτή από απιστία. 

Την θέση του την πήρε ο Άβελ και μετά ο Σηθ.

 - Άνθρωπος στα εβραϊκά είναι ιςς. 

Ισσα είναι η γυναίκα. Δεν έχει την έννοια νηπίου αλλά άνδρα, ανθρώπου.

 Είναι τύπος του υιού του άρρενος. 

Μας βάζει ο Θεός τυπολογικές καταβολές, για να μας δείξει το σχέδιο Του.

Ότι ήθελε η Εύα (η εκκλησία) να γεννήσει τον υιό τον άρρενα.

 

Κεφ.δ2- Και προσέτι εγέννησε τον αδελφόν αυτού τον Άβελ. Και ήτο ο Άβελ ποιμήν προβάτων, ο δε Κάιν ήτο γεωργός.

- Άβελ, προέρχεται από μια ρίζα που θα πει πνοή, ατμός. Η Εύα του έδωσε το όνομα αυτό προφητικά. Την εποχή εκείνη, οι μητέρες (όχι οι πατεράδες) την ώρα που γεννούσαν, έδιναν το όνομα στο παιδί.

 Το όνομα του Άβελ έχει την έννοια του ασταθούς, του μη εδραιωμένου.

Όπως ο ατμός που έρχεται και φεύγει, έτσι και ο Άβελ ήρθε, τον σκότωσε ο Κάιν πολύ νωρίς κι έφυγε από το πρόσωπο της γης, σαν τον ατμό.

 Είναι τύπος του Χριστού. Και ο Ιησούς έτσι ήρθε και πολύ νέος έφυγε από τον κόσμο αυτό, αφού σκοτώθηκε από τους Ιουδαίους οι οποίοι συμβολίζουν τον Κάιν.

 Ο Θεός βάζει το όνομα στην καρδιά των γονέων επειδή έχει να κάνει με τη ζωή του παιδιού.

 

Κεφ.δ3- Και καθ’ ημέρας προσέφερεν ο Κάιν από των καρπών της γης προσφοράν προς τον Κύριον.

 - Ο Κάιν συμβολίζει όλους αυτούς που πλησιάζουν τον Θεό, χωρίς την έκχυση αίματος.

 Εβρ.θ22- … και χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις.

 Πλησιάζουν τον Θεό με τα δικά τους έργα, με τα «καλά» τους έργα. 

Δεν δέχονται την θυσία του Ιησού Χριστού.

 - Οι καρποί της γης ίσως να ήταν πίτες από αλεύρι ή προσεκτικά φτιαγμένα και διακοσμημένα προϊόντα της γης, του αγρού.

 - Στο Λευι.β1 έχουμε την ίδια Εβραϊκή λέξη Μινεχά, για την εξ αλφίτων προσφορά.

 Λευι.β1- Εάν δε προσφέρη τις δώρον προσφοράν εξ αλφίτων προς τον Κύριον, σεμίδαλις θέλει είσθαι το δώρον αυτού· και θέλει επιχύσει επ' αυτό έλαιον και επιθέσει επ' αυτό λιβάνιον. 2- Και θέλει φέρει αυτό προς τους υιούς του Ααρών, τους ιερείς· και ο ιερεύς θέλει δράξει από της σεμιδάλεως αυτού και από του ελαίου αυτού όσον χωρεί η χειρ αυτού και άπαν το λιβάνιον αυτού· και θέλει καύσει ο ιερεύς το μνημόσυνον αυτού επί του θυσιαστηρίου· είναι θυσία γινομένη διά πυρός εις οσμήν ευωδίας προς τον Κύριον.

 Πρόκειται για μια όμορφη προσφορά αλλά χωρίς αίμα. 

Η εξ αλφίτων προσφορά έπρεπε να δίνεται αφού πρώτα θυσιαζόταν το αρνί, για να γίνει αποδεκτή από τον Κύριο. 

  - Όπως έκανε αργότερα με τον Μωυσή, ο Κύριος θα πρέπει να τους είχε διδάξει πώς να κάνουν τις προσφορές τους. 

Δεν μπορεί να είπε διαφορετικά πράγματα από αυτά που είπε στον Μωυσή! 

Επίσης, την εποχή του Νώε βλέπουμε ότι όλοι είχαν την ίδια διδασκαλία.

 Άρα εδώ ο Κάιν, παραβλέπει το θέμα της θυσίας.

Θεωρεί ότι οι δικές του προσφορές, αυτά που έφτιαξε από τους καρπούς της γης που ο ίδιος εργαζόταν με τα χέρια του, είναι αρκετές για να εξευμενίσει τον Θεό, για να είναι ευάρεστος ενώπιον Του. Όμως δεν ήταν αναμειγμένη αυτή η θυσία με πίστη.

 Κάθε θυσία, ακόμα και οι δια του αίματος προσφορές, όταν γίνονταν χωρίς πίστη, ο Θεός είπε ότι ήταν σαν να Του θυσίαζαν σκυλί.

 Πάνω απ’ όλα λοιπόν ο Κάιν δεν είχε πίστη και υπακοή.

Δεν υπάκουσε σ’ αυτά που ο Θεός τους είχε διδάξει. 

Επειδή σίγουρα τους είχε διδάξει.

Αλλιώς πώς ήξεραν να δίνουν προσφορές; 

Ποιος είπε στον Άβελ να θυσιάσει; 

Αυτό το ξεκίνησε ο Αδάμ, βάσει αυτών που διδάχθηκε από τον Θεό.

 Αλλά ο Κάιν παίρνει τον δρόμο του, θέλει να κάνει τα δικά του. Αυτό φαίνεται και από τον τρόπο με τον οποίο πλησιάζει τον Θεό.

 - Η θυσία του Κάιν δεν έγινε αποδεκτή από τον Θεό, όχι μόνο εξ αιτίας των κινήτρων που είχε, επειδή πιθανόν να ήταν ειλικρινής σ’ αυτό που έκανε, αλλά στο ότι παράκουσε τον Θεό. Δεν πρόσφερε αυτό που ο Θεός του ζήτησε να προσφέρει.

 Αυτό κάνουν οι άνθρωποι. 

Λατρεύουν τον Θεό με τον δικό τους τρόπο και δεν μπαίνουν στον κόπο να δουν τί ο Κύριος τους ζητάει να κάνουν. 

Έτσι όμως ο Κύριος δεν τους δέχεται, δεν τον θέλει τον τρόπο τους, επειδή δεν είναι ο σωστός.

 - Γνώριζε την διαταγή του Θεού, αλλά ήταν περήφανος. 

Θα μπορούσε να ζητήσει από τον αδελφό του ένα αρνί. 

Πράγμα που δεν το έκανε. Αυτό αληθεύει για όλες τις ψευδοθρησκείες του κόσμου. 

Οι άνθρωποι προσφέρουν τα δικά τους έργα.

Δεν δέχονται το αίμα του Αρνίου για την αμαρτία τους. 

Κοιτούν να εξευμενίσουν τον Θεό με έργα. Αυτό είναι θρησκεία.

 Ιακ.α27- Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αύτη, Να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών, και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου.

 Αυτό είναι καθαρή θρησκεία, για κάποιον που θέλει να λατρεύσει τον Θεό με έργα.

 Όμως για να τα δεχθεί ο Θεός, πρέπει να υπάρχει συμφιλίωση, πρέπει να έχουν συγχωρεθεί οι αμαρτίες του. 

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχει δεχθεί την θυσία του Ιησού Χριστού στο σταυρό, το αίμα του Αρνίου.

 Το ίδιο κάνει και ο Τυπικισμός. Προσφέρει προσευχές, νηστείες, έργα, ασκητισμό, αλλά δεν παραδίδει τον εγωισμό και την υπερηφάνεια. Αυτοί συνθέτουν την χειρότερη κάστα που υπάρχει πάνω στο πρόσωπο της γης. 

Είναι άνθρωποι που ξέρουν αρκετά τον Λόγο (ξερόλες), έχουν τεράστιο κριτικό πνεύμα, κριτικάρουν τους πάντες και τα πάντα, είναι στυγνοί Φαρισαίοι. 

Έχουν τέτοιο εγωισμό και υπερηφάνεια, που ο Θεός να μας φυλάει. Αυτοί είναι Κάιν. Είναι άνθρωποι υπερήφανοι που κατά τα άλλα είναι «πιστοί». Και οδηγούν τον λαό του Θεού λάθος.

 

Κεφ.δ4- Και ο Άβελ προσέφερε και αυτός από των πρωτοτόκων των προβάτων αυτού, και από των στεάτων αυτών. Και επέβλεψε με ευμένειαν Κύριος επί τον Άβελ, και επί την προσφοράν αυτού× 5- επί δε τον Κάιν και επί την προσφορά αυτού δεν επέβλεψε. Και ηγανάκτησεν ο Κάιν σφόδρα, και εκατηφίασε το πρόσωπον αυτού.

 - Στα Εβραϊκά το «Και ο Άβελ προσέφερε και αυτός» είναι «Και ο Άβελ έφερε επίσης κι αυτός» που σημαίνει ότι ο Άβελ πρόσφερε και εξ αλφίτων προσφορά αλλά και το αρνί.

 Εβρ.ια4- Δια πίστεως ο Άβελ προσέφερε προς τον Θεόν καλυτέραν θυσίαν παρά τον Κάιν, δια της οποίας εμαρτυρήθη ότι ήτο δίκαιος, επειδή ο Θεός έδωκε μαρτυρίαν περί των δώρων αυτού× και δι’ αυτής, καίτοι αποθανών, έτι λαλεί.

 Εκτός από το αρνί πήρε και δώρα στον Θεό. Πολλά δώρα.

 Ο Κάιν πρόσφερε μόνο προσφορά ευχαριστίας, που είναι η εξ αλφίτων.

 Ο Άβελ πρόσφερε θυσία και περί αμαρτίας και θυσία ευχαριστίας δια πίστεως. 

Πίστευε στον Θεό και τις εντολές Του. 

Πίστευε ότι οι επιθυμίες του Θεού ήταν πιο αναγκαίες από τις δικές του επιθυμίες. 

Πίστευε ότι ο Θεός θα συγχωρούσε την αμαρτία του κι έτσι δικαιώθηκε δια πίστεως με την υπακοή, γι’ αυτό και τον αναφέρει ο Λόγος του Θεού.

 - Που βρήκε την θυσία εξ αλφίτων που πρόσφερε; 

 Ταπεινώθηκε και ζήτησε από τον Κάιν τα απαραίτητα. 

Ο Κάιν όμως δεν ταπεινώθηκε ώστε να ζητήσει ένα αρνί για να κάνει την θυσία. Φαίνεται η υπερήφανη καρδιά.

 - Η θυσία περί ευχαριστίας δεν έχει ισχύ χωρίς την θυσία περί αμαρτίας. (Λευιτικό και Δευτερονόμιο). Η βάση που απαιτείται για να δεχθεί ο Θεός κάθε προσφορά και δώρο είναι το αίμα. Πρέπει να υπάρχει θυσία αίματος.

 

- Ρωμ.ι17- Άρα η πίστης είναι εξ ακοής× η δε ακοή δια του λόγου του Θεού.

 - Ο Άβελ θυσίασε με πίστη. Άκουσε, πίστεψε, έπραξε και ο Θεός τον αντάμειψε. 

Διαφαίνεται από εδώ, ότι ο Θεός πρέπει να τους είπε πράγματα, τα οποία ο Αδάμ τα επικοινώνησε στα παιδιά του. Ο Άβελ τα δέχθηκε με πίστη ενώ ο Κάιν τα απέρριψε, γι’ αυτό και ο Θεός δεν δέχθηκε την θυσία του.

 Η πίστη δεν έρχεται από το πουθενά. Πρέπει να ακουστεί ο Λόγος. Άρα άκουσαν τον Λόγο, γι’ αυτό και είχε πίστη ο Άβελ και ανταποκρίθηκε στα έργα. Η πίστη χωρίς έργα είναι πίστη νεκρή, όπως λέει ο Λόγος του Θεού.

 - Πριν από την θυσία στο όρος Σινά, βλέπουμε να γίνονται και άλλες θυσίες. 

Για παράδειγμα, στη Γεν.η20- ο Αβραάμ θυσίασε ζώα όταν έκανε διαθήκη ο Θεός μαζί του.

 Γεν.η20- Και ωκοδόμησεν ο Νώε θυσιαστήριον εις τον Κύριον· και έλαβεν από παντός κτήνους καθαρού, και από παντός πτηνού καθαρού, και προσέφερεν ολοκαυτώματα επί του θυσιαστηρίου.

 Ο Ισαάκ και ο Ιακώβ κάνουν θυσίες. Γνώριζαν!

 Γεν.κβ7- Τότε ελάλησεν ο Ισαάκ προς Αβραάμ τον πατέρα αυτού και είπε, Πάτερ μου. Ο δε είπεν, Ιδού, εγώ, τέκνον μου. Και είπεν ο Ισαάκ, Ιδού, το πυρ και τα ξύλα· αλλά που το πρόβατον διά την ολοκαύτωσιν;

 Γεν. λα54- Τότε έθυσεν ο Ιακώβ θυσίαν επί του όρους και προσεκάλεσε τους αδελφούς αυτού διά να φάγωσιν άρτον· και έφαγον άρτον και διενυκτέρευσαν επί του όρους.

 Εξ.γ18- και θέλουσιν υπακούσει εις την φωνήν σου· και θέλεις υπάγει, συ και οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ, προς τον βασιλέα της Αιγύπτου και θέλετε ειπεί προς αυτόν, Κύριος ο Θεός των Εβραίων συνήντησεν ημάς· τώρα λοιπόν άφες να υπάγωμεν οδόν τριών ημερών εις την έρημον, διά να προσφέρωμεν θυσίαν εις Κύριον τον Θεόν ημών·

 - Πώς έδειξε ο Κύριος ότι ευαρεστήθηκε στη θυσία του Άβελ και όχι του Κάιν. Κάτι πρέπει να έδειξε, κάτι πρέπει να φάνηκε. Ίσως, όπως πάνω στο όρος Κάρμηλος, να κατέβηκε πυρ από τον ουρανό και να κατέφαγε την θυσία του Άβελ, ενώ η θυσία του Κάιν έμεινε όπως ήταν.

 Λευ.θ23- Και εισήλθεν ο Μωυσής και ο Ααρών εις την σκηνήν του μαρτυρίου× και εξελθόντες, ευλόγησαν τον λαόν. 24- Και εξήλθε πυρ απ’ έμπροσθεν του Κυρίου, και κατέφαγεν επί του θυσιαστηρίου το ολοκαύτωμα, και τα στέατα× ιδών δε πας ο λαός, ηλάλαξαν, και έπεσον κατά πρόσωπον αυτών.

 Ο Κύριος έδειξε ότι δέχθηκε την θυσία με το πυρ που εξήλθε και κατέφαγε τη θυσία.

 Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε κάλλιστα να είχε εκδηλωθεί και σ’ αυτούς.

 - Β’Τιμ.γ5- έχοντες μεν μορφή ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής× και τούτους φεύγε.

 Ο Κάιν είχε μορφή ευσεβείας, αλλά είχε αρνηθεί τη δύναμη αυτής.

 Η δύναμη της ευσέβειας, αυτή η δύναμη που μας κάνει ευσεβείς, είναι το αίμα, η θυσία του Χριστού.

 - Ο Κάιν θύμωσε. Αισθάνθηκε ότι αυτό δεν ήταν δίκαιο και αμέσως τα έβαλε με τον Θεό. Του έριξε ευθύνες. Ο υπερήφανος άνθρωπος που δεν ταπεινώνεται σε μια θλίψη, σε μια δοκιμασία, φεύγει από την εκκλησία. Βλέπει τον αδελφό να αυξάνεται και να ευλογείται και αντί να χαίρεται, κατσουφιάζει και θυμώνει. «Γιατί να πάει εκείνος και όχι εγώ; Εμένα… Εγώ… Η σειρά μου ήταν…». Θαρρείς και ο Θεός κρατάει επετηρίδες. Σειρά προτεραιότητας.

 Ο Κύριος μπορεί να σηκώσει νέους ανθρώπους, οι οποίοι να κάνουν πολύ περισσότερα απ’ ό,τι έχουμε κάνει όλοι μαζί! Όπως ο απόστολος Παύλος, ο οποίος ήταν διώκτης της εκκλησίας και έκανε πολύ περισσότερα απ’ ό,τι έκαναν όλοι οι άλλοι απόστολοι. Μπορούμε να φανταστούμε τους αποστόλους να ζηλεύουν τον Παύλο; Αν ο Κύριος σηκώσει (που θα το κάνει) τέτοια άτομα, εμείς τι θα πρέπει να πούμε; Αυτό που πρέπει να πούμε είναι «Κύριε σ’ ευχαριστούμε, σε δοξάζουμε, Αμήν, η δουλειά Σου να γίνει, η εκκλησία Σου, το σώμα Σου, όσο πιο πολλοί εργάτες, τόσο πιο καλά είναι».

 Ο Κάιν όμως δεν σκέφτεται έτσι. Σκέφτεται τον εαυτό του, την θέση του, τον εγωισμό του, το είναι του, την υπερηφάνεια του. Αυτόν τον Κάιν που είναι μέσα μας, πρέπει να τον πατήσουμε κάτω.

 Κεφ.δ6- Και είπε Κύριος προς τον Κάιν, Δια τι ηγανάκτησας; και δια τι εκατηφίασε το πρόσωπο σου;

 - Βλέπουμε με τι ευγένεια μιλάει ο Κύριος στον Κάιν! Πατρικά, γλυκά.

 Του μιλάει έτσι για να μετανοήσει, να τον φέρει πίσω.

 Κεφ.δ7α- αν συ πράττης καλώς, δεν θέλεις είσθαι ευπρόσδεκτος;

 - Σ’ αυτή τη φράση, από την πλευρά του Θεού, βλέπουμε ότι δεν είναι προσωπολήπτης. Δεν είναι προκατειλημμένος ο Θεός.

 Λέει, «Πράξε το θέλημα Μου για να ζήσεις». Αυτό θέλει ο Κύριος. Αυτή την απλότητα του Θεού, πολλοί άνθρωποι την έχουν παρεξηγήσει.

 Ακόμα και ο πρωτότοκος αν δεν υπακούσει, δεν γίνεται δεκτός.

 Όποια διακονία και θέση αν έχει κάποιος, ο Κύριος δεν θα φερθεί επιπόλαια. Θα τον προστατεύσει, θα του δώσει ευκαιρίες, αν όμως πράττει κακώς, ο Θεός δεν θα τον φεισθεί.

 Αυτό λειτουργεί και από τις δύο πλευρές. Αν κάποιος είναι παιδί του Θεού και πράξει κακώς, ο Θεός θα τον τιμωρήσει. Αν κάποιος είναι αχρείος και μετανοήσει, ο Θεός θα τον συγχωρήσει. Επειδή δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός. (Ιεζεκιήλ 3^ο κεφάλαιο)

Δείχνει επίσης την αμαρτία του Κάιν. Ότι δεν πράττει καλώς.

 - Είναι αξιοσημείωτο εδώ ότι ο Θεός δεν του μιλάει αρνητικά. Δεν του λέει, Κάιν έπραξες άσχημα! Του το λέει θετικά, με γλυκό τρόπο.

 - Ακόμα δείχνει ότι πρέπει να υπήρχε κάποιος νόμος περί θυσίας που είχε δοθεί, γι’ αυτό και το ζητάει ο Θεός, γι’ αυτό και το απαιτεί. Άρα ο Κάιν ήξερε ποιο ήταν το καλό και δεν το έκανε. Ο Θεός θέλει να τον επαναφέρει εκεί, στο αγαθό.

 - Ευπρόσδεκτος στα Εβραϊκά σημαίνει υψωμένος, με το πρόσωπο υψωμένο, ευλογημένο.

 Ανοίγουμε τα χέρια, ψάλουμε, υψώνουμε το πρόσωπο μας στον Κύριο και έρχεται η ευλογία του Θεού. Αυτό είναι που υπόσχεται στον Κάιν αν αυτός πράξει καλά.

 Κεφ.δ7β- και εάν δεν πράττης καλώς, εις την θύραν κείται η αμαρτία.

 - Η λέξη κείται στα Εβραϊκά έχει εικόνα. Όπως ένα λιοντάρι που στέκεται χαμηλωμένο, συσπειρωμένο και είναι έτοιμο να χιμήξει. Σκοπό έχει να χιμήξει και να φάει αυτόν που πράττει την αμαρτία. Είναι μια προειδοποίηση ότι υπάρχει αμαρτία.

Κεφ.δ7γ- Αλλ’ εις σε θέλει είσθαι η επιθυμία αυτού, και συ θέλεις εξουσιάζει επ’ αυτού.

 - Όταν ο Θεός καλεί κάποιον και αυτός παρακούει, αυτός συνεχώς κατεβαίνει σκαλοπάτια και μετά είναι πολύ δύσκολο για να ανέβει. Χρειάζεται μεγάλο αγώνα.

 Γι’ αυτό πρέπει να μείνουμε εκεί που είμαστε και να ανεβαίνουμε προς τα πάνω. Να μην κατεβαίνουμε προς τα κάτω. Δεν μας συμφέρει.

 - Δεν δέχθηκε την προτροπή του Θεού και γέμισε η καρδιά του φθόνο για τον αδελφό του. Φθόνησε τον Άβελ.
Κεφ.δ8- Και είπεν ο Κάιν προς τον Άβελ τον αδελφόν αυτού, Ας υπάγωμεν εις την πεδιάδα× και ενώ ήσαν εν τη πεδιάδι, σηκωθείς ο Κάιν κατά του αδελφού αυτού Άβελ, εφόνευσεν αυτόν.

 - Είναι πολύ τραγικό να είμαστε στην αυγή της ανθρώπινης ιστορίας και να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα.

 Φόνος! Ο Κάιν σκοτώνει τον Άβελ. Ο πρώτος φόνος γίνεται από φθόνο.

 Ο Κάιν ήταν σαρκικός και υπερήφανος άνθρωπος. Την αποτυχία του εαυτού του την απόδωσε στον Άβελ. Η επιτυχία του Άβελ ήταν για εκείνον απειλή. Αυτό λέει ο κάθε Κάιν.

 - Ο Κάιν ήταν πρωτότοκος, που σημαίνει ότι η θέση του ήταν προστατευτική. Βλέπουμε ότι ο Θεός είχε ευλογήσει τα αρσενικά πρωτότοκα. Όταν λοιπόν ένας τέτοιος άνθρωπος γίνεται κακός, ο διάβολος παίρνει τρομερή εξουσία και γίνεται αυτός πιο επικίνδυνος από τον ίδιο τον διάβολο.

 Ο Κάιν, που θα έπρεπε να σκεπάζει τον αδελφό του, να τον προστατεύει και να τον βοηθάει, αυτός έγινε απειλή και τον σκότωσε.

 Ο Κύριος το επέτρεψε, όπως έχει επιτρέψει τον θάνατο των 2.000 μωρών που σκότωσε ο Ηρώδης, όπως επέτρεψε τον θάνατο του Στέφανου και τόσα άλλα, για να φανερωθεί η κακία, να φανερωθεί η δύναμη και το αποτέλεσμα της αμαρτίας, να φανερωθούν αυτοί οι ρόλοι, που δυστυχώς υποδύονται οι άνθρωποι: του Κάιν ή του Άβελ.

 - Ο Θεός λέει ότι «Θα εκδικήσει το αίμα από Άβελ…» (θα ζητήσει ο Κύριος αυτό το αίμα), μέχρι του προφήτη Ζαχαρία στη γενιά του.

 Έχει και άλλο αίμα χυθεί άδικα. Αυτοί που είναι κάτω από την Καινή Διαθήκη, που έχουν χύσει αίμα αθώων και δεν έχουν μετανοήσει, θα πάρουν την κρίση του Θεού.

 Στην Αποκάλυψη λέει ότι «…επειδή αίμα αθώων έχυσαν, γι’ αυτό και τους έδωσε να πιουν αίμα». Ο Θεός κάνει εκδίκηση αιμάτων πάνω στη γη. Το αθώο αίμα κράζει και ο Θεός θα το εκδικήσει όλο. Η δικαιοσύνη του Θεού, δεν ανέχεται αδικία. Πρέπει όλα να ισορροπήσουν για να υπάρχει δικαιοσύνη τέλεια.

 - Ο Κάιν ήξερε την προφητεία που είχε δώσει ο Κύριος στην Εύα, ότι το σπέρμα της θα συντρίψει την κεφαλή του όφεως. Έβλεπε όμως ότι έχανε την ευλογία, καθώς το θέμα γι’ αυτόν ήταν μέσα από ποιόν από τους δυο θα έβγαινε αυτό το σπέρμα. Είναι μια διαμάχη που την βλέπουμε να επαναλαμβάνεται με τον Ησαύ και τον Ιακώβ, τον Ισμαήλ και τον Ισαάκ, τον Σαούλ και τον Δαυίδ.

 - Μέθοδος Κάιν. Αν ο Κάιν δεν μπορέσει να υψωθεί με τον σωστό τρόπο, θα προσπαθήσει να ταπεινώσει τους άλλους για να υψωθεί αυτός.

 Άλλο είναι να πούμε πράγματα για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και άλλο να κατηγορούμε τους άλλους για να υψωθούμε εμείς.

 Πρξ.ζ9- Και οι πατριάρχαι, φθονήσαντες τον Ιωσήφ, επώλησαν εις την Αίγυπτον. Ο Θεός όμως ήτο μετ' αυτού,

 Οι Φαρισαίοι, επειδή δεν μπορούσαν να τα βάλουν με τον Στέφανο, μίσθωσαν συκοφάντες εναντίον του. Δεν μπορούσαν να τον αντιμετωπίσουν και βρήκαν άλλο τρόπο. Αυτός είναι ο Κάιν.

 Πρξ.ιζ5- Φθονήσαντες δε οι μη πειθόμενοι Ιουδαίοι και λαβόντες μεθ' εαυτών κακούς τινάς ανθρώπους εκ των χυδαίων και οχλαγωγήσαντες, εθορύβουν την πόλιν και εφορμήσαντες εις την οικίαν του Ιάσονος, εζήτουν αυτούς διά να φέρωσιν εις τον δήμον·

 Ίσως ο φόνος να μην έγινε εκ προμελέτης αλλά σε έξαψη θυμού. Το πιθανότερο όμως είναι να έγινε εκ προμελέτης.

 Ο Κύριος ξέρει ακόμα και για ποιόν άλλο λόγο έγινε.

 Ματ.κζ1- Ότε δε έγεινε πρωΐ, συνεβουλεύθησαν πάντες οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού κατά του Ιησού διά να θανατώσωσιν αυτόν· …18- Επειδή ήξευρεν ότι διά φθόνον παρέδωκαν αυτόν.

 Η υπερηφάνεια και ο φθόνος πάντοτε δολοφονούν. Είτε με τη γλώσσα, είτε με τη διδασκαλία, είτε με τον τυπικισμό και όλα αυτά.

 - Πάντως βλέπουμε από την αρχή να ξεκινάει το ανθρώπινο γένος, με τον άδικο να θλίβει τον δίκαιο. Η σάρκα κυνηγάει το πνεύμα.

 Κεφ.δ9α- Και είπεν ο Κύριος προς τον Κάιν, Πού είναι Άβελ ο αδελφός σου;

 - Ο Κύριος του μίλησε πάλι με τον ίδιο τρόπο. Δεν του είπε, Γιατί σκότωσες τον  Άβελ;

 Του μιλάει έτσι, δίνοντας του την ευκαιρία να απολογηθεί, μήπως και μετανοήσει.

 Αυτή είναι η καρδιά του Κυρίου! Να προσέξουμε να μην λυπούμε την καρδιά του Κυρίου μας.

 Γνώριζε, αλλά το είπε έτσι για το καλό του Κάιν.

Κεφ.δ9β- Ο δε είπε, Δεν εξεύρω× μη φύλαξ του αδελφού μου είμαι εγώ;

 - Βλέπουμε τον Κάιν να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Στον φόνο προσθέτει το ψέμα.

 - Έπρεπε να είναι φύλακας του αδελφού του. Ήταν ο πρωτότοκος, ήταν ο πιο μεγάλος, ο αδελφός του ήταν πιο μικρός, είχε ευθύνη γι’ αυτόν και έπρεπε να φυλάει τον αδελφό του.

 Έχουμε ευθύνη να φυλάμε τα αδέλφια μας. Έχουμε ευθύνη να προσευχόμαστε γι’ αυτά. Αυτή ήταν άλλωστε η πρόθεση του Θεού απ’ την αρχή. Το να υπηρετούμε ο ένας τον άλλο με αγάπη. Να θεωρούμε αλλήλους υπερέχοντας. Να ζητάμε το καλό ο ένας του άλλου.

 Ο Κάιν βέβαια δεν καταλαβαίνει τέτοια πράγματα.

  Κεφ.δ10- Και είπεν ο Θεός, Τι έκαμες; Η φωνή του αίματος του αδελφού σου βοά προς εμέ εκ της γης×

 - Αφού ο Κάιν παίρνει αυτή τη στάση, έρχεται ο Θεός να τον αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο.

 Ο Κύριος μιλάει εδώ μεταφορικά. Η ζωή είναι εν τω αίματι, και μια ζωή καταστράφηκε άδικα. Ο φόνος είναι μια άδικη πράξη, την οποία η δικαιοσύνη του Θεού δεν μπορεί να την ανεχθεί. Μπορούμε να σκεφτούμε, από όλους αυτούς τους φόνους που έχουν γίνει, τους πολέμους και τις αιματοχυσίες, τι βοή σηκώνεται προς τον Θεό; Με την έννοια ότι ο Θεός τα βλέπει και η δικαιοσύνη Του δεν τα ανέχεται.

 Όλη αυτή την αιματοχυσία που έκαναν οι Τούρκοι, οι Ρωμαίοι, οι Έλληνες με τον Αλέξανδρο και πιο παλιά, όλοι αυτοί που ξεκίνησαν με στρατούς, κατάστρεψαν χωριά, πόλεις, νέους, μωρά, εγκύους, γέρους, τους κατακρεούργησαν χωρίς να υπάρχει λόγος, ο Θεός θα τα κρίνει μέσα σ’ αυτούς τους λαούς. Γι’ αυτά που έκαναν οι Γερμανοί, ο Κύριος τους τιμώρησε. Τα πτώματα τους σκορπίστηκαν, όπου κι αν πήγαν.

 - Εβρ.ιβ24- και εις νέας διαθήκης μεσίτην Ιησούν, και εις αίμα καθαρισμού, το οποίον λαλεί καλήτερα παρά το του Άβελ.

 Το αίμα του Ιησού Χριστού δεν κράζει εκδίκηση, αλλά δικαίωση. Ο Κύριος δεν ζητάει εκδίκηση για το αίμα Του αν και αθώο, αλλά καλεί για δικαίωση και σωτηρία. Έδωσε το αίμα Του για να μην υποστούμε την τιμωρία.

 Η φωνή του αίματος του Άβελ βοά για δικαιοσύνη ενώ η φωνή του αίματος του Ιησού βοά για συμφιλίωση και αποκατάσταση.

 - Αριθ.λβ23- εάν όμως δεν κάμητε ούτως, ιδού, θέλετε αμαρτήσει ενώπιον του Κυρίου× και ας ήσθε βέβαιοι ότι θέλει σας ευρεί η αμαρτία σας×

 Οι αμαρτίες των ανθρώπων που κάνουν τέτοια πράγματα, θα τους βρουν. Δεν γλιτώνουν με τίποτα. Όλοι έτσι κι αλλιώς θα σταθούν μπροστά στο θρόνο της κρίσης και θα τους κρίνει ο Θεός. Αλλά οι άνθρωποι δεν το ξέρουν αυτό.

 - Ματ.ι26- Μη φοβηθήτε λοιπόν αυτούς× διότι δεν είναι ουδέν κεκαλυμένον, το οποίον δεν θέλει ανακαλυφθή× και κρυπτόν, το οποίον δεν θέλει γνωσθή.

 Τα πάντα θα γίνουν φανερά. Όμως πάραυτα, το αίμα του Ιησού Χριστού καλύπτει την αμαρτία γι’ αυτούς που μετανοούν. Ο Άβελ, σαν τον Ιησού Χριστό, ήταν άφωνος όταν δολοφονήθηκε. Όμως η φωνή του αίματος είναι αιώνια.

 - Πότε το αίμα του Ιησού Χριστού θα ζητήσει δικαιοσύνη;

 Αυτό θα γίνει μόνο στην κρίση, όταν ο άνθρωπος χρησιμοποιήσει όλες τις ευκαιρίες και αρνηθεί το αίμα του Ιησού Χριστού το οποίο χύθηκε για να τον καλύψει, όπως αναφέρεται στην επιστολή προς Εβραίους.

Κεφ.δ11- και τώρα επικατάρατος να ήσαι από της γης, ήτις ήνοιξε το στόμα αυτής δια να δεχθή το αίμα του αδελφού σου εκ της χειρός σου× 12- όταν εργάζησαι την γην, δεν θέλει εις το εξής σοι δώσει τον καρπόν αυτής×  πλανήτης και φυγάς θέλεις είσθαι επί της γης.

 - Ο Κάιν εργαζόταν την γη και πήγε στον Θεό να προσφέρει τους δικούς του καρπούς. Τώρα όμως έρχεται ο Θεός να κρίνει το είδωλο του. Να κρίνει αυτό με το οποίο νόμιζε ότι θα μπορούσε να ευαρεστήσει τον Θεό.

 - Η κρίση είναι ότι η γη θα αρνηθεί τον καρπό της, θα είναι πλανήτης και φυγάς, θα είναι δηλαδή σε εξορία και όχι στο σπίτι του. Χωρίς ασφάλεια, χωρίς κοινωνία με τον Κύριο.

 Είναι τύπος του σκότους του εξώτερου.

Κεφ.δ13- Και είπεν ο Κάιν προς τον Κύριο, Η αμαρτία μου είναι μεγαλητέρα παρ’ ώστε να συγχωρηθή×

 - Ο Κάιν νόμιζε ότι η αμαρτία του είναι πολύ μεγάλη για να μπορέσει να συγχωρηθεί. Εννοεί από τον ίδιο και από τους ανθρώπους. Δεν είχε μετάνοια ο Κάιν μέσα του. Βλέπουμε παρόμοια αντίδραση με αυτή, του Ιούδα Ισκαριώτη.

 Ο Θεός δεν τον συγχώρεσε επειδή ο ίδιος δεν ζήτησε συγχώρεση με ταπείνωση. Αν το ζητούσε, ο Θεός θα τον συγχωρούσε.

 Το να ζει κανείς χωρίς μετάνοια και συγχώρεση είναι χειρότερο από τον θάνατο. Επειδή θα πρέπει να ζει συνέχεια με την ενθύμηση της αμαρτίας του. Κάτω από αυτό το βάρος.

 Αυτό ισχύει και για τη λίμνη του πυρός. Οι ψυχές που θα είναι εκεί θα βρίσκονται κάτω από αυτή την κατάσταση συνεχώς. Θα είναι συνέχεια κάτω από το βάρος της ενοχής, το βάρος της αμαρτίας τους, της αμετανοησίας τους. Πολλοί σαν τον Κάιν θα είναι στη γέενα του πυρός. Άνθρωποι της «εκκλησίας». Άνθρωποι που πρόσφεραν θυσίες, αλλά που αρνήθηκαν να πλησιάσουν τον Θεό δια του αίματος του Ιησού, παρά με δικά τους έργα και δικούς τους κόπους.

 - Μέσα σ’ αυτή τη μικρή ιστορία που διαδραματίζεται εδώ, ανάμεσα στην πτώση του Αδάμ και του Κάιν, βλέπουμε την εξέλιξη από το καλό προς το κακό και όχι το αντίθετο. Βλέπουμε μια καταρροή. Εξ αιτίας της πρώτης πτώσης βλέπουμε μια δεύτερη πτώση. Έχουμε μια πρόοδο προς τα κάτω. Καμιά εξέλιξη προς το καλό. Μέχρι που ο Θεός αναγκάζεται σε λίγο καιρό να εξαφανίσει τους ανθρώπους από το πρόσωπο της γης.

 Μόνο η πίστη στον Θεό μπορεί να αντιστρέψει αυτή την πορεία στη ζωή του ανθρώπου.

 Β’Κορ.γ18- Ημείς δε πάντες βλέποντες ως εν κατόπτρω την δόξαν του Κυρίου με ανακεκαλυμμένον πρόσωπον, μεταμορφούμεθα εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν, καθώς από του Πνεύματος του Κυρίου.

 Ο μόνος τρόπος που μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει και να πάρει την ανοδική πορεία.

Κεφ.δ14- ιδού, με διώκεις σήμερον από προσώπου της γης, και από του προσώπου σου θέλω κρυφθή, και θέλω είσθαι πλανήτης και φυγάς επί της γης× και πας όστις με ευρή, θέλει με φονεύσει.

 - Ο Κάιν το είπε αυτό σε κατάσταση απόγνωσης. Είναι μια υπερβολή. Δεν τον έδιωξε ο Κύριος από όλη τη γη, αλλά από εκεί που ήταν.

 Το σημείο αυτό όμως, αναφέρεται στην εκδίωξη του Κάιν από την ξεκούραστη ζωή, επειδή ήταν πια καταραμένος και κινδύνευε παντού.

 - Το πρόσωπο του Θεού είναι η παρουσία Του. Η κατάσταση αυτή συμβολίζει το σκότος το εξώτερο.

 - Φυγάδες και πλανήτες δεξιά κι αριστερά ήμασταν κι εμείς! Δεν ξέραμε που πηγαίναμε και τι θέλαμε στην ζωής μας!.

 Ο αμαρτωλός δεν έχει πραγματικό σκοπό στη ζωή.

 Ιουδα.13- κύματα άγρια θαλάσσης, επαφρίζοντα τας ιδίας αυτών αισχύνας× αστέρες πλανήται, δια τους οποίους το ζοφερόν σκότος είναι τετηρημένον εις τον αιώνα.

 Αστέρες που έχουν χάσει την θέση τους και δεν ξέρουν που πάνε. Σαν τους κομήτες. Έτσι είναι οι άνθρωποι που έχουν χάσει τη θέση τους μπροστά στην παρουσία του Θεού. Χωρίς σειρά, χωρίς τάξη, χωρίς όραση και χωρίς σκοπό.

 Ενώ αντίθετα για το σπέρμα του Αβραάμ λέει ότι θα είναι σαν τα άστρα του ουρανού στο στερέωμα.

 - Ο Κάιν λέει ότι όποιος τον βρει θα τον σκοτώσει. Ποιος θα ήταν εκεί για να το κάνει αυτό; Άρα αυτό έγινε αφού είχαν γεννηθεί και άλλοι άνθρωποι από τον Αδάμ και την Εύα. Το ανθρώπινο γένος είχε ήδη αρχίσει την εξέλιξη και την εξάπλωση του. Αυτοί οι δύο όμως ήταν τα πρώτα παιδιά και όλα τα υπόλοιπα είχαν περάσει σε δευτερεύουσα θέση.

 Ο Άνταμ Κλάρκ έχει κάνει κάποιους υπολογισμούς, σύμφωνα με τους οποίους αν ο Κάιν και ο Άβελ γεννήθηκαν αμέσως μετά την πτώση, αν άρχιζαν και αυτοί να κάνουν παιδιά από τα 19 τους και μετά, έχοντας περίπου οκτώ παιδιά ανά γενιά, χωρίς να πεθαίνει κανένας (τότε δεν πέθαιναν ακόμα) και ο φόνος του Άβελ έγινε όταν ο Αδάμ ήταν 125 χρονών, τότε θα πρέπει να υπήρχαν περίπου 421.000 άνθρωποι, χωρίς να υπολογίσουμε τις γυναίκες και τα παιδιά κάτω των 17 ετών.

 Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε ότι δεν έκαναν παιδιά μέχρι τα 65 τους χρόνια, τότε πάλι θα υπήρχαν περίπου 1200 άνθρωποι, αρκετοί ώστε να υπάρχουν μερικά χωριά. Αν σε κάθε χωριό ζούσαν 200 άτομα τότε θα υπήρχαν 6 χωριά.

 -  Όταν γέννησε ο Αδάμ τον Σηθ, ήταν 130 χρονών.

Κεφ.δ15- Είπε δε προς αυτόν ο Κύριος, Δια τούτο, πας όστις φονεύση τον Κάιν, επταπλασίως θέλει τιμωρηθή. Και έβαλεν ο Κύριος σημείον εις τον Κάιν, δια να μη φονεύση αυτόν πας όστις εύρη αυτόν.

 - Για να προστατέψει τον Κάιν, ώστε κανείς να μην τον σκοτώσει, έθεσε επταπλάσια τιμωρία.

 Το κάνει αυτό ο Θεός (την επταπλάσια τιμωρία), ώστε να μετριαστεί η κρίση και να σταματήσει εκεί το κακό που είχε ήδη γίνει.

 - Ενώ ήταν σ’ αυτή την κατάσταση, ζητάει κάτι από τον Θεό κι Εκείνος του το κάνει!

 Αν έλεγε «Θεέ μου μετανοώ, συγχώρεσε με», δεν θα ήταν καλύτερα; Δεν θα τον συγχωρούσε ο Κύριος; Βλέπουμε όμως τη σκληρότητα της καρδιάς που φτάνει σ’ αυτό το σημείο και γίνεται ίδια με του σατανά. Ο Θεός να φυλάει τον κόσμο από αυτή τη σκληρότητα.

 - Ο Θεός είχε δώσει νόμους. Σίγουρα θα τους είχε πει για την εκδίκηση του αίματος. Γι’ αυτό και ο Κάιν φοβόταν.

Σε τύπο, βλέπουμε ότι ο Θεός δεν τελειώνει την κρίση σε θάνατο, αλλά συνεχίζει και μετά. Δηλαδή, του έδωσε την τιμωρία και αυτός συνεχίζει να υπάρχει, δεν τον εξαφανίζει με την πρώτη. Ζει ο Κάιν για να τιμωρείται συνέχεια, κάτι που συμβολίζει την λίμνη του πυρρός.

- Ορισμένοι λένε ότι η γέενα του πυρρός είναι όπως ένα καμίνι μέσα στο οποίο ρίχνεις μέσα το χαρτί που καίγεται και τελείωσε. Έτσι και τους άδικους θα τους ρίξει μέσα στη γέενα του πυρός ο Κύριος, θα καούν και τελείωσε.

 Μα δεν είναι χαρτιά οι άνθρωποι! Εξάλλου λέει, «Ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά και το πυρ δεν σβένητε». Υπάρχει μια συνεχής κατάσταση. «Και θέλουσι βασανίζεσθε εις του αιώνας των αιώνων». Ο όρος «εις τους αιώνας των αιώνων» αναφέρεται τόσο στη  λίμνη του πυρρός, όσο και στη δόξα και το μεγαλείο του Θεού και στους τους αγίους που θα έχουν αιώνια ζωή.

 Οι Παγκοσμιοσωτηριαστές λένε, ότι ο όρος αυτός αναφέρεται σε μια ορισμένη περίοδο χρόνου. Είναι λάθος, επειδή ο Λόγος του Θεού λέει ότι, «οι μεν θα αναστηθούν εις ζωήν αιώνιον, οι δε εις κρίσιν αιώνιον».

 Αν όμως περιορίσεις το ένα, θα περιορίσεις και το άλλο. Αν περιορίσεις την κόλαση, θα περιορίσεις και την ζωή. Δηλαδή εμείς που θα πάμε στον ουρανό θα έχουμε περιορισμένη ζωή ή ατελεύτητη; Ατελεύτητη! Άρα η έννοια της λέξης σημαίνει «για πάντα».

 - Έβαλε σημείο στον Κάιν, ενώ στα Εβραϊκά λέει για τον Κάιν.

 Όχι αναγκαία κάποιο σημείο στο σώμα του. Πρόβλεψε κάποιο σημείο, που δεν ξέρουμε ποιο ήταν, δια του οποίου να γνωρίζεται ώστε να ξέρουν οι άλλοι ποιος είναι και να μην τον αγγίζουν.

 Θα ζούσε λοιπόν ο άνθρωπος αυτός μ’ αυτή την τιμωρία.

 Αλλά τι να την κάνει κανείς τέτοια ζωή;

Κεφ.δ16- Και εξήλθεν ο Κάιν από προσώπου του Κυρίου, και κατώκησεν εν τη γη Νωδ, προς ανατολάς της Εδέμ.

 - Το εξήλθε, δείχνει τον αποχωρισμό από τον Κύριο εξαιτίας της αμαρτίας.

 - Νωδ στα Εβραϊκά σημαίνει περιπλάνηση, φυγή. Πήγε στην πόλη της περιπλάνησης, της φυγής.

 Ορισμένοι λένε ότι πήγε στην Κίνα ή στην Ινδία, αλλά δεν υπάρχει απόδειξη γι’ αυτό. Όμως δεν έχει σημασία που πήγε. Για τον ασεβή δεν υπάρχει ανάπαυση.

 Δεν γνωρίζουμε που ήταν η γη Νωδ. Μετά τον κατακλυσμό, άλλαξαν πολλά πράγματα.

Κεφ.δ17- Εγνώρισε δε ο Κάιν τη γυναίκα αυτού, και συνέλαβε, και εγέννησε τον Ενώχ× έκτιζε δε πόλιν, και εκάλεσε το όνομα της πόλεως κατά το όνομα του υιού αυτού, Ενώχ.

 Ο Κάιν μπορεί να ήταν ήδη παντρεμένος όταν σκότωσε τον Άβελ. Ο Αδάμ είχε  και άλλα παιδιά και ο Κάιν παντρεύτηκε κάποια από τις αδελφές του, κάτι που ήταν κατά πάντα νόμιμο τότε, επειδή δεν είχε ακόμα δοθεί ο νόμος για τον γάμο μεταξύ ανθρώπων πρώτης συγγένειας. Μέχρι τον καιρό του Αβραάμ αυτό ήταν επιτρεπτό, καθώς τον βλέπουμε παντρεμένο με την αδελφή του από άλλη μητέρα. Επίσης στον καιρό του Δαβίδ, η Θάμαρ είπε στον Αμνών να τη ζητήσει από τον πατέρα της κι εκείνος θα του την δώσει.

 Για να το επιτρέπει ο Θεός σημαίνει ότι είχε βάλει προστασίες, ενώ μετά τον νόμο οι προστασίες αυτές σταμάτησαν.

 Ο Κάιν πρέπει να παντρεύτηκε την αδελφή του.

 Γεν.ε4- και έγειναν αι ημέραι του Αδάμ, αφού εγέννησε τον Σηθ, οκτακόσια έτη· και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας·

 - Ενώχ θα πει αφιερωμένος, και έχει το ίδιο όνομα με τον πέμπτο κατά σειρά, από την γενιά του Σηθ. Αφιερωμένοι ήταν και οι δυο. Το σπέρμα του Κάιν αφιερώθηκε στον Κάιν. Το σπέρμα του Σηθ αφιερώθηκε στον Θεό. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ του ενός από τον άλλο Ενώχ.

 - Ο Κάιν άρχισε να χτίζει μια πόλη. Ακόμα και αν άρχιζε από την αρχή, μόνο με τους άμεσα δικούς του, σε 150 χρόνια θα αριθμούσαν 10.000 άνθρωποι, με τους ίδιους με πριν υπολογισμούς.

 Βέβαια εδώ δεν αναφέρεται πόσος καιρός έχει περάσει. Δεν ξέρουμε πότε έγινε το ένα και πότε έγινε το άλλο. Απλά μπορούμε να υποθέσουμε. Κάλλιστα όμως μπορούμε να δούμε την άμεση αύξηση που έγινε.

 Κεφ.δ18- Εγεννήθη δε εις τον Ενώχ ο Ιράδ× και Ιράδ εγέννησε τον Μεχουιαήλ× και Μεχουιαήλ εγέννησε τον Μεθουσαήλ× και Μεθουσαήλ εγέννησε τον Λάμεχ. 19- Και έλαβεν εις εαυτόν ο Λάμεχ δύο γυναίκας×  το όνομα της μιας, Αδά, και το όνομα της άλλης Σιλλά.

 - Το σπέρμα του Κάιν έφερε στο προσκήνιο την πολυγαμία. Αρχίζει η υποβάθμιση της προσωπικότητας του ανθρώπου. Αντί να μείνουν πιστοί σ’ αυτό που ο Θεός έκανε από την αρχή, στο ζευγάρι, άρχισαν να βλέπουν τις γυναίκες πια σαν αντικείμενα. Επειδή εκείνοι ήταν δυνατοί κι εκείνες αδύναμες, άρχισαν να παίρνουν δυο, κατεβάζοντας τες στο επίπεδο του ζώου.

 Κεφ.δ20- Και εγέννησεν η Αδά τον Ιαβάλ× ούτος ήτο πατήρ των κατοικούντων εν σκηναίς, και τρεφόντων κτήνη.

 - Όταν λέει πατήρ, εννοεί τον πρώτο που ξεκίνησε κάτι και μετά άλλοι ακολούθησαν να κάνουν το ίδιο. Από αυτόν άρχισαν οι άνθρωποι να είναι νομάδες, να μετακινούνται, μένοντας σε σκηνές, προσωρινές κατοικίες τις οποίες να μπορούν να τις κουβαλάνε και να τρέφουν τα ζώα τους, περπατώντας δεξιά κι αριστερά. 

Κεφ.δ21- Και το όνομα του αδελφού αυτού ήτο Ιουβάλ× ούτος ήτο πατήρ πάντων των παιζόντων κιθάραν και αυλόν.

 - Κιθάρα στα Εβραϊκά λέει λίρα και είναι ένας γενικός όρος για τα έγχορδα.

Κεφ.δ22- Η Σιλλά δε και αυτή εγέννησε του Θουβαλ-κάιν× χαλκέα παντός εργαλείου χαλκού και σιδήρου× αδελφή δε του Θουβάλ-κάιν ήτο Νααμά.

 - Υπάρχει μια εικασία, η οποία είναι πολύ ισχυρή, ότι η αρχή των ελληνορωμαϊκών μυθικών θεών, του Ήφαιστου και της Αφροδίτης, (τα οποία βέβαια πάνε πίσω στην Βαβυλώνα με τον Νεβρώδ και την Σεμίραμις), μπορεί να τοποθετηθεί στον Θουβάλ-κάιν και στη Νααμά.

 Το Θουβάλ-κάιν είναι Θου-βαλκάιν, και από εκεί είναι ο Βάλκαν, που είναι ο Ρωμαίος θεός της φωτιάς και του σιδήρου, ο Ήφαιστος. Στα λατινικά, Βάλκαν είναι ο θεός Ήφαιστος. Εξ ου και το ηφαίστειο, το οποίο αυτοί το λένε βολκέινο.

 Νααμά σημαίνει κάλλος, ομορφιά. Αυτή αντιστοιχεί στην Αφροδίτη, που ήταν η θεά της ομορφιάς. Η ομορφιά όμως αυτή έχει την έννοια της έκφυλης γυναίκας, της πόρνης, η οποία είναι δοσμένη σ’ αυτά τα πράγματα.

 Έχουμε λοιπόν αυτό το δίδυμο.

 - Ο διάβολος είναι μίμος. Δεν ξέρει να κάνει καινούρια πράγματα. Αυτό που προσπάθησε να κάνει με τον Νεβρώδ και τη Σεμίραμις δεν ήταν κάτι καινούριο. Το είχε ξανακάνει με τον Θουβάλ-κάιν και τη Νααμά.

 Ξεκίνησε από εκεί αυτή η λατρεία και χάλασε τον κόσμο. Τους τράβηξε σε μια ψευδολατρεία που είχε να κάνει με σεξ και σατανισμό και όλα αυτά τα πράγματα στα οποία ήταν μπλεγμένοι όλοι  οι αρχαίοι λαοί και διέφθειρε και τους υιούς του Θεού με ψευδοδιαθήκες και ψευδοφιλοσοφίες.

 Ο Βάαλ και η Αστάρτη ξεκίνησαν από εκεί. Όταν έγινε ο κατακλυσμός, ο διάβολος προσπάθησε να χτίσει το ίδιο δίδυμο, να αρχίσει ξανά την ίδια λατρεία. Και τα κατάφερε.

 Γι’ αυτό, πιθανών, όλο αυτό το σύστημα του διαβόλου δεν ξεκίνησε από τον Νεβρώδ και τη Σεμίραμις, αλλά μάλλον ξεκίνησε από τον Θουβάλ-κάιν και τη Νααμά και επαναλήφθηκε στους άλλους δύο.

 Δεν είναι εξακριβωμένο, όμως ταιριάζει τέλεια. Βλέπουμε την ίδια πονηρία, το ίδιο σχέδιο, να καταστρέφει και την πρώτη και τη δεύτερη φορά το ανθρώπινο γένος.

 - Τα Ελευσίνια μυστήρια έχουν αυτή την κρούστα μιας ψευδοφιλοσοφίας, το οποίο αποτελεί το γλύκισμα με το οποίο ελκύουν τους ανθρώπους. Μέσα τους υπάρχει το σύστημα αυτό του διαβόλου.

 Όσοι ασχολούνται με αυτά τα πράγματα, είναι όλοι προβληματικοί με κάποιο τρόπο.

 Για παράδειγμα ο Σωκράτης, ο οποίος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδας. Αυτόν τον καλούσαν οι πλούσιοι σε μεγάλα και πλούσια συμπόσια, κοιμόταν με τις ωραιότερες εταίρες των Αθηνών, ενώ η γυναίκα του η Ξανθίππη δεν είχε να φάει. Ήταν αργόσχολος, δεν φρόντιζε την οικογένεια του.

 Αυτή είναι η σοφία του κόσμου. Ζωώδης και δαιμονιώδης. Φτιάχνει ένα φάσμα κάπου εκεί ψηλά και άντε να το πιάσεις. Το οποίο κάνει κύκλους ατελείωτους και δημιουργεί συνεχόμενη περιπλοκή σε καινούριες σκέψεις και καινούρια πράγματα. Είναι ένα κατασκεύασμα φαντασιόπληκτο που δεν φέρνει λύση σε κανέναν τομέα της ζωής του ανθρώπου. Από αυτό έπασχαν οι ίδιοι οι φιλόσοφοι.

 Ο Πλάτων ήταν ομοφυλόφιλος. Έγραψε το «Έρως Πλατωνικός» το οποίο υμνεί τον ομοφυλοφιλικό έρωτα. Είχε πληγεί από αυτό.

 Βλέπουμε και τον αντίχριστο ο οποίος θα λατρεύσει τον θεό Μαοζίμ.

 Γι’ αυτό και ο Θεός μέμφεται τους σοφούς: «λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν…».

 - Εμείς έχουμε τη σοφία που κατέβηκε από τον ουρανό, που είναι καθαρή και άγια και έχει ένα όνομα. Λέγεται Ιησούς Χριστός.

 Ο Θεός με το Πνεύμα Του μόνο, κατόρθωσε να διατηρήσει την πίστη Του στον κόσμο. Με τόση μεγάλη πίεση, διωγμούς, αίματα και θυσίες, ο Κύριος κατάφερε να φέρει μέχρι εμάς το ευαγγέλιο Του. Αυτό είναι ένα θαύμα από μόνο του.

Κεφ.δ23- Και είπεν ο Λάμεχ προς τας γυναίκας εαυτού, Αδά και Σιλλά, ακούσατε την φωνήν μου× Γυναίκες του Λάμεχ, ακροασθήτε τους λόγους μου× Επειδή άνδρα εφόνευσα εις πληγήν μου× Και νέον εις μάστιγα μου× 24- Διότι ο μεν Κάιν επταπλασίως θέλει εκδικηθή× Ο δε Λάμεχ εβδομηκοντάκις επτά.

 Μας εντυπωσίασε! Ο άντρας ο πολλά βαρύς, μίλησε.

 Δείχνει την υπερηφάνεια του. Την βίαιη φύση του. Καυχάται για πράξεις πιο αποτρόπαιες από αυτές που έκανε ο Κάιν, ο προπάππους του.

 Μας δείχνει εδώ μεγαλύτερη πτώση. Ξεκίνησε από τον Αδάμ που αμάρτησε, συνέχισε με τον Κάιν που σκότωσε τον αδελφό του και τώρα βλέπουμε ότι ο φόνος είναι υπερηφάνεια, επίδειξη θάρρους και ανδρισμού, εξουσίας και δυνάμεως.

 Αυτός είναι ο δρόμος του Κάιν.
Ιουδα11- Ουαί εις αυτούς× διότι περιεπάτησαν εις την οδόν του Κάιν, και χάριν μισθού εξεχύθησαν εις την πλάνην του Βαλαάμ, και απωλέσθησαν εις την αντιλογίαν του Κορέ.

 Ο Κάιν αμάρτησε από υπερηφάνεια. Η αμαρτία του Λάμεχ πηγάζει από την υπερηφάνεια. Έγινε πηγή που αναβλύζει.

 Κεφ.δ25- Εγνώρισε δε πάλιν ο Αδάμ την γυναίκα αυτού, και εγέννησεν υιόν, και εκάλεσε το όνομα αυτού Σηθ, λέγουσα, Ότι έδωκε εις εμέ ο Θεός άλλο σπέρμα αντί του Άβελ, τον οποίον εφόνευσεν ο Κάιν.

 - Σήθ σημαίνει υποκατάστατο ή αμείβω, αντισταθμίζω, αποζημιώνω. Επίσης έχει την έννοια ορισμένος, ορισμένος από τον Θεό.

 Ο Θεός όριζε τον Σηθ να πάρει το μέρος του Άβελ ως το σπέρμα της πίστης, για να βγει από αυτόν ο Μεσσίας. Οι γονείς του θα πρέπει να γνώριζαν ότι ο Μεσσίας δεν θα ερχόταν δια μέσου του σπέρματος του Κάιν εξ αιτίας της πράξης που έκανε.

 Οπότε ο Θεός θα προμήθευε το υποκατάστατο.