Ποιό είναι το καθήκον μας σαν Χριστιανοί?

Σε αρκετές περιπτώσεις στα ευαγγέλια ο Ιησούς αναφέρει την λέξη “σταυρός”. Αυτές οι αναφορές δεν έχουν να κάνουν με τον σταυρό που εκείνος σήκωσε για χάρη μας. Στην πραγματικότητα, όποτε αυτός ανάφερε την λέξη σταυρός, αναφέρονταν στον σταυρό που εμείς σαν μαθητές του έχουμε να σηκώσουμε. Είναι πραγματικά αυτός ο σταυρός και το γεγονός ότι τον σηκώνουμε που αποτελεί το σημάδι ότι είμαστε πραγματικοί μαθητές του. Ας το δούμε όμως από τον Λόγο του Θεού:

Κατά Λουκά 14:25-33 “Ήρχοντο δε μετ’ αυτού όχλοι πολλοί. Και στραφείς είπε προς αυτούς· Εάν τις έρχηται προς εμέ και δεν μισή τον πατέρα αυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ζωήν, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου. Και όστις δεν βαστάζει τον σταυρόν αυτού και έρχεται οπίσω μου, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου. ... πας όστις εξ υμών δεν απαρνείται πάντα τα εαυτού υπάρχοντα, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου.”

Κατά Ματθαίο 16:23-25 “Εκείνος δε στραφείς είπε προς τον Πέτρον· Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά· σκάνδαλόν μου είσαι· διότι δεν φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων. Τότε ο Ιησούς είπε προς τους μαθητάς αυτού· Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού και ας με ακολουθή. Διότι όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν.”

Κατά Ματθαίο 10:33-39 “Όστις δε με αρνηθή έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω αρνηθή αυτόν και εγώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς. Μη νομίσητε ότι ήλθον να βάλω ειρήνην επί την γήν· δεν ήλθον να βάλω ειρήνην, αλλά μάχαιραν. Διότι ήλθον να διαχωρίσω άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής· και εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού. Όστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος εμού· και όστις αγαπά υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος εμού· και όστις δεν λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, δεν είναι άξιος εμού. Όστις εύρη την ζωήν αυτού θέλει απολέσει αυτήν, και όστις απολέση την ζωήν αυτού δι’ εμέ θέλει ευρεί αυτήν.”

Προς Τιμόθεο Β 3:12
“Και πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή.”

Από τα παραπάνω μπορούμε να δούμε ότι η επιλογή του να ακολουθήσουμε τον Ιησού Χριστό μπορεί να μας φέρει σε αντίθεση με την κοινωνία, με τους οικείους μας - ακόμα και με τους ίδιους μας τους γονείς και τα παιδιά μας. Όσο δυσάρεστο και αν είναι αυτό όμως, είναι ο Χριστός εκείνος που πρέπει να ακολουθήσουμε. Στην πραγματικότητα κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι μαθητής του Ιησού Χριστού χωρίς να σηκώσει τον σταυρό του και να δεχτεί τις όποιες συνέπειες μπορεί να έχει η επιλογή του αυτή.

Είναι πολύ σημαντικό να βάλουμε καλά στην καρδιά μας τις λέξεις αυτές του Κυρίου και να πάρουμε στέρεα απόφαση ότι θα ακολουθήσουμε τον Χριστό οτιδήποτε και αν αυτό σημαίνει. Ότι θα ακολουθήσουμε τον Λόγο του Θεού ασχέτως με τι οι άνθρωποι, οι φιλοσοφίες και οι θεωρίες τους μπορεί να λένε. Δεν είναι ευάρεστο στην σάρκα να το κάνουμε αυτό. Όλοι μας μπορεί να θέλουμε να είμαστε αποδεκτοί και σεβαστοί από τους άλλους. Όταν όμως αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον Λόγο του Θεού είναι ο Λόγος η πλευρά που πρέπει να διαλέξουμε. Όταν έχει να κάνει με τον Λόγο του Θεού και τον Κύριο, αυτός είναι ο πρώτος και όχι η αποδοχή μας. Μπροστά σε τέτοιες περιπτώσεις δεν πρέπει να υποχωρήσουμε αλλά θα πρέπει να σηκώσουμε το σταυρό μας και να ακολουθήσουμε αυτόν που μας κάλεσε κατ’ όνομα: τον Κύριο. Τι είναι ισχυρότερο; Τι είναι το πλέον σημαντικό; Οι άνθρωποι, οι θεωρίες και οι γνώμες τους ή ο Λόγος του Θεού; Οι θεωρίες των ανθρώπων έρχονται και φεύγουν, αλλά ο Λόγος του Θεού μένει.

Ας δούμε ένα παράδειγμα των παραπάνω: στην εποχή μας και στις “Χριστιανική κοινωνία μας”, σχεδόν όλοι όσοι δεν είναι Χριστιανοί πιστεύουν ότι ο κόσμος έγινε από το τίποτα και από μόνος του “εξελίχτηκε” με τον χρόνο. Αυτό το διδάσκουν και στα ελληνικά σχολεία. Τουλάχιστον το κάνανε όταν ήμουνα εγώ στο Λύκειο, πριν 2 δεκαετίες και θα παραξενευόμουν αν δεν το κάνουν, ακόμα περισσότερο, σήμερα. Είναι αυτή η ανθρώπινη θεωρία – γιατί για θεωρία πρόκειται – σύμφωνη με τον Λόγο του Θεού; Μια ματιά στα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης μας δείχνει ότι δεν είναι. Όπως βλέπουμε από τον Λόγο του Θεού, είναι ο Θεός ο οποίος έφτιαξε τα πάντα. “Τα βλεπόμενα δεν έγειναν εκ των φαινομένων” όπως μας λέει η προς Εβραίους 11:3. Αυτό που ο κόσμος υποστηρίζει (“εξέλιξη”) έρχεται σε καταφανή αντίθεση με αυτό που ο λόγος του Θεού λέει. Εμείς σαν Χριστιανοί τι κάνουμε; Κάτι πολύ απλό: πιστεύουμε τον Λόγο του Θεού! Όταν ο Θεός λέει κάτι, το πιστεύουμε! Δεν χρειαζόμαστε την επιδοκιμασία του κόσμου και τον θεωριών του για να το κάνουμε. “Μα ο τάδε επιστήμονας λέει εκείνο ”... λέει κάποιος σκεπτικός. Το τι ο τάδε επιστήμονας λέει, δεν έχει καμιά ισχύ όταν αντιμάχεται τον Λόγο του Θεού. Ή για να το πούμε και αλλιώς δεν χρειάζεται να έχει ο Λόγος του Θεού την βούλα και την σφραγίδα των επιστημόνων και των θεωριών τους για να γίνει πιστευτός. Είναι πιστευτός από μόνος του γιατί απλά είναι ο Λόγος του ΖΩΝΤΑΝΟΥ ΘΕΟΥ. Είναι αυτός το μέτρο απέναντι στο οποίο όλα τα άλλα κρίνονται και όχι το αντίθετο. Εμείς σαν Χριστιανοί αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να πιστεύουμε αυτό που ο Λόγος του Θεού λέει. Η λέξη κλειδί εδώ είναι η λέξη “πίστη”, “δια πίστεως” όπως λέει και η προς Εβραίους 11. Το λέει ο Λόγος τους Θεού; Αν ναι το πιστεύουμε, χωρίς να μας ενδιαφέρει τι οι άνθρωποι λένε. Αν όχι δεν το πιστεύουμε. “Μα μπορεί να γελοιοποιηθούμε”, μπορεί να πει κάποιος. Μπορεί να γελάν πίσω από τις πλάτες μας και μπορεί λόγω της πίστης μας να μας θεωρούν και ηλίθιους. Και λοιπόν; Αυτός ακριβώς μπορεί να είναι και ο σταυρός που θα πρέπει να σηκώσουμε. Αν τον ίδιο τον Χριστό γελοιοποίησαν πόσο μάλλον ίσως εμάς. Όπως ο R. T. Kendall λέει:

“κάθε γενιά Χριστιανών έχει και το δικό της στίγμα με το οποίο η πίστη της περνάει από τεστ. Για παράδειγμα για την πρώτη γενιά των Χριστιανών το στίγμα αυτό ήταν να υποστηρίζει κάποιος ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος είναι η εκπλήρωση της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτό ήταν, ειδικά για τους Εβραίους Χριστιανούς, ένα στίγμα το οποίο έπρεπε να αντιμετωπίζουν καθημερινά καθώς έρχονταν σε αντιπαράθεση με τα όσα η πλειοψηφία του λαού τους πίστευε. Προς το τέλος του πρώτου αιώνα το επίμαχο θέμα ήταν κατά πόσο κάποιος θα έπρεπε να δοξάζει τον Καίσαρα ή τον Χριστό.. Στην εποχή του Λούθηρου ήταν κατά πόσο κάποιος δικαιώνεται με την πίστη ή τα έργα. Αυτά δεν είναι παρά λίγα παραδείγματα.. γιατί θα μπορούσα να βρω πολλά άλλα. Το πλέον αντιμαχόμενο θέμα κάθε εποχής είναι εκείνο το οποίο είναι αλήθεια, άλλα επίσης κάνει την άποψη της μειοψηφίας να μοιάζει ηλίθια και κάνει επίσης και τον πιστό να μοιάζει το ίδιο ”

Πως αλήθεια θα ήταν να ζούσαμε στην εποχή του Λούθηρου και να υποστηρίζαμε ότι η σωτηρία είναι με την χάρη και όχι με έργα. Θα μας αποκαλούσαν ηλίθιους και μπορεί να χάναμε και την ζωή μας ακόμα. Αλλά και εκεί ακόμα θα έπρεπε να σταθούμε γι’ αυτό που ο Λόγος του Θεού λέει, βαστώντας τον σταυρό μας και αποδεχόμενοι το στίγμα. Αυτό που θέλω να πω μ’ αυτό το άρθρο είναι απλό: βάστα τον σταυρό σου. Πίστεψε τον Λόγο του Θεού 100 %. Αποδέξου τον σαν το μόνο μέτρο για την ζωή σου. Μην αλλάζεις το μήνυμα για να το φέρεις κοντύτερα σ’ αυτό που η κοινωνία λέει. Μην αφήνεις αυτό που ο Λόγος του Θεού για να κερδίσεις αποδοχή από τους άλλους. Πολλοί Χριστιανοί το έχουν κάνει αυτό. Στο καιρό του Παύλου πολλοί είχαν γυρίσει στον νόμο για να μην διώκονται για τον σταυρό του Χριστού. Στον καιρό μας πολλοί όταν η συζήτηση έρχεται στο θέμα της δημιουργίας – αυτό είναι ένα καυτό θέμα της εποχής μας και κάνει τον πιστό να μοιάζει ηλίθιος στα μάτια του κόσμου – έχουν διαλέξει να μειώσουν το μήνυμα κάνοντας συμβιβασμούς στην πίστη τους. Λένε έτσι ότι πιστεύουν τόσο στην εξέλιξη όσο και στην δημιουργία του κόσμου από τον Θεό. Λέει κάτι τέτοιο ο Λόγος του Θεού; Όχι. Δεν χρειάζεται να έχεις αποδείξεις και πιστοποιητικά από τον κόσμο και τους φιλοσόφους του – ή και θεολόγους του – για να πιστέψεις κάτι. Αυτό που χρειάζεσαι είναι να το βρεις στον αλάνθαστο Λόγο του Θεού. Το λέει ο Λόγος; Το πιστεύεις. Δεν το λέει; Δεν το πιστεύεις. Τι σημασία έχει τι οι άλλοι – οι “ειδικοί” όπως τους αποκαλούν - λένε. Αυτό που έχει σημασία δεν τι αυτοί λένε άλλα τι ο Λόγος λέει. Αυτό είναι παιδική πίστη και είναι αυτή η πίστη που ευχαριστεί τον Πατέρα.

Πιο κάτω βρίσκουμε και μερικούς στίχους που θα μας βοηθήσουν να δούμε ότι το να είναι κάνεις μαθητής του Χριστού, όντος συνεπάγεται την πιθανότητα να διωχθεί για την πίστη του. Αυτό μπορεί να σημαίνει σωματικό διωγμό όπως συμβαίνει σε μερικές χώρες και συνέβη επανειλημμένα στο παρελθόν, ή και να σημαίνει την γελοιοποίηση του πιστού σε σχέση με αυτά που πιστεύει. Μας δείχνουν επίσης τι να κάνουμε:

Προς Τιμόθεο Β 3:12
“Και πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή.”

Προς Τιμόθεο Β 4:2-4 “κήρυξον τον λόγον, επίμενε εγκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επίπληξης, πρότρεψον, μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής. Διότι θέλει ελθεί καιρός ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν, αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν, και από μεν της αληθείας θέλουσιν αποστρέψει την ακοήν αυτών, εις δε τους μύθους θέλουσιν εκτραπή.”

Προς Ρωμαίους 1:16 “Διότι δεν αισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού· επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα Ιουδαίον τε, πρώτον και Έλληνα.”

Κατά Ιωάννη 17:14 “Εγώ έδωκα εις αυτούς τον λόγον σου, και ο κόσμος εμίσησεν αυτούς, διότι δεν είναι εκ του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.”

Προς Κορινθίους Α 15:19
“Εάν εν ταύτη τη ζωή μόνον ελπίζωμεν εις τον Χριστόν, είμεθα ελεεινότεροι πάντων των ανθρώπων.”

Προς Θεσσαλονικείς Α 3:3
“για να μη κλονίζεται κανείς μέσα σ’ αυτές τις θλίψεις· δεδομένου ότι, εσείς ξέρετε ότι σ’ αυτό είμαστε ταγμένοι.”

Κατά Ιωάννη 12:43
“Επειδή, αγάπησαν τη δόξα των ανθρώπων περισσότερο, παρά τη δόξα τού Θεού.”

Ποιανού την δόξα επιζητούμε στο τέλος; Ποιανού τον έπαινο; Του Θεού ή των ανθρώπων; Δεν λέω ότι κάποιες φορές δεν μπορεί να έχει κάνει και τα δυο: ζώντας σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού σημαίνει να αγαπάς τον πλησίον σου και να κάνεις το καλό και οι άνθρωποι μπορεί να σε επαινέσουν γι’ αυτό – αν και αυτό δεν πρέπει ποτέ να είναι το κίνητρο σου. Υπάρχουν όμως φορές που δεν μπορείς να τα έχεις και τα δυο. Όταν σε ρωτάνε τι κάνεις το πρωί και του λες ότι διαβάζεις την Βίβλο σου, μπορεί να γελάσουν μαζί σου. Ε και; Αν είσαι κάπου και συζητάνε για την δημιουργία και συ πεις ότι ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο και δεν γίναμε από ... πιθήκους, μπορεί να σε χαρακτηρίσουν ηλίθιο και ¨οπισθοδρομικό¨. Ε και; Όταν λες ότι ο Χριστός είναι η μόνη οδός προς τον Πατέρα, ότι αυτός είναι η ζωή και η αλήθεια κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς σαν θρησκόληπτος και ακραίος. Ε και; Αν διαβάσεις την Βίβλο σου ή ένα Χριστιανικό βιβλίο στο λεωφορείο ή το αεροπλάνο μπορεί να πιάσεις μάτια να σε κοιτάν στραβά και ειρωνικά. Ε και; Αυτό που η Βίβλος λέει είναι ένα μήνυμα αντίθετο από αυτό που ο κόσμος έχει. Πάντα ήταν έτσι και θα είναι έτσι μέχρι που ο Κύριος να επιστρέψει. Αυτό που εμείς έχουμε να κάνουμε είναι απλά να διαλέξουμε εκείνον τον οποίο θα ακολουθήσουμε. Θα αποδεχτούμε το στίγμα, θα σηκώσουμε τον σταυρό ακολουθώντας τον Χριστό ή θα βάλουμε νερό στο κρασί μας, θα αραιώσουμε τον Λόγο του Θεού για να γαργαλάει τα αυτιά του κόσμου θέλοντας έτσι να κερδίσουμε την επιβράβευση και αποδοχή του;

Κατά Μάρκο 8:38
“Διότι όστις αισχυνθή δι’ εμέ και διά τους λόγους μου εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου θέλει αισχυνθή δι’ αυτόν, όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός αυτού μετά των αγγέλων.”

Κατά Λουκά 12:8
“Σας λέγω δέ· Πας όστις με ομολογήση έμπροσθεν των ανθρώπων, και ο Υιός του ανθρώπου θέλει ομολογήσει αυτόν έμπροσθεν των αγγέλων του Θεού·”

Είναι μια αμαρτωλή γενεά που χρειάζεται αυτό που πιστεύουμε. Ας μην βάλουμε νερό στο κρασί μας, ας μην αλλοιώσουμε το μήνυμα του ευαγγελίου, τον θησαυρό που έχουμε, μόνο και μόνο για να αποφύγουμε τις συνέπειες που μπορεί να πάνε μ’ αυτό. Ας πάρουμε αντ’ αυτού τον σταυρό μας και ας ακολουθήσουμε τον Κύριο μας που αποκαλύφθηκε σε μας.
Τάσος Κιουλάχογλου