ΥΠΕΦΕΡΕ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!

Αυτός στ’ αλήθεια εβάστασε τις ασθένειές μας και φορτώθηκε τις θλίψεις μας. Αυτός τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας και ταλαιπωρήθηκε για τις ανομίες μας. Ησαΐας 53: 4,5 Έχουμε διαβάσει πολλά μέσα στην ιστορία για ήρωες, για άνδρες και γυναίκες που έδωσαν τη ζωή τους για κάποιους άλλους.
Έχουμε διαβάσει για άνδρες που έδωσαν τη ζωή τους για τους συμπατριώτες τους, για τους φίλους τους....αλλά ίσως όχι και για τους εχθρούς τους. Είναι πολύ εύκολο κανείς να πεθάνει και μάλιστα να πεθάνει σαν ήρωας για κά­ποιους που τον αγαπούσαν, για κάποιους που το άξιζαν, για κάποιους που θα εκτιμούσαν τη θυσία του.
Είναι πολύ εύκολο ν' αγαπάμε αυτούς που μας αγαπούν αλλά τι κάνουμε μ’ εκείνους που δεν μας συμπαθούν;

Ο Χριστός ήρθε στη γη, όχι για να συναντήσει τους φίλους του και όσους τον αγαπούσαν, αλλά ήρθε με σκοπό να συναντήσει και να αγαπήσει έμπρακτα ακόμη και τους εχθρούς του.

Σίγουρα θα σκεφτόμασταν ότι εχθροί του ήταν όλοι εκείνοι που τον έκριναν για όσα έλεγε και έκανε, οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς. Ίσως δεν έχουμε σκεφτεί ποτέ ότι κι εμείς είμαστε εχθροί του κι όμως Αυτός μας αγάπησε.

Δεν περίμενε να καλυτερεύσουμε τη ζωή μας για να μας επισκεφθεί, ούτε περίμενε να αποβάλλουμε τις κακές μας συνήθειες για να μας δεχτεί. "Επειδή ο Χριστός, ότε ήμεθα έτι ασθενείς, απέθανε κατά τον ωρισμένον καιρόν υπέρ των ασεβών. Διότι μόλις υπέρ δικαίου θέλει αποθάνει τις·επειδή υπέρ του αγαθού ίσως και τολμά τις να αποθάνη·αλλ' ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών." (Ρωμαίους 5: 6, 7, 8)

Έτσι λοιπόν ο Χριστός πέθανε για όλους εμάς πριν εμείς καταλάβουμε. Μας αγάπησε πριν εμείς τον αγαπήσουμε. Μας δέχτηκε ενώ εμείς ήμαστε ακόμη εχθροί του.
Ο Ιησούς Χριστός πέθανε σχεδόν μόνος με τον πιο άσχημο και ατιμωτικό θάνατο, τον σταυρικό.
Πόσο άδικος ήταν αλήθεια ο θάνατός του, αφού δεν έκανε τίποτε κακό που να δικαιολογούσε ένα τέτοιο θάνατο, ένα τέτοιο τέλος. Πιο άδικη ακόμη κι από τον θάνατο του ήταν η δίκη απ' την οποία πέρασε ο Ιησούς.
Άνομη η διαδικασία δίκης του Χριστού.

Πόσες φορές αλήθεια μέσα στα δικαστήρια δεν έχει αποδωθεί δικαιοσύνη και αθώοι άνθρωποι έχουν καταλήξει στις φυλακές ενώ κάποιοι άλλοι που άξιζαν καταδίκη έζησαν ελεύθεροι.
Δεκατρείς φορές οι Ιουδαίοι παραβίασαν τον δικό τους "άγιο" νόμο για τον οποίο σε άλλες περιπτώσεις - περιστάσεις - θα έδιναν με χαρά τη ζωή τους. Αλλά αυτή τη φορά παραβίασαν με τη δική τους θέληση και μάλιστα δεκατρείς φορές, γιατί τέτοια ήταν η απόφασή τους να σκοτώσουν τον Ιησού. Αλλά τόσο μεγάλη ήταν η αγάπη Του για μας ώστε τους άφησε να τον θανατώσουν.
Δέν επιτρεπόταν να συλληφθεί κάποιος στη διάρκεια της νύχτας

Τον Ιησού όμως τον συνέλαβαν τη νύχτα. (Ιωάνννης 18: 3) Ο Ιούδας ήλθε εκεί με φανούς, λαμπάδες με όπλα. Ήταν λοιπόν βράδυ και αντίθετα με το νόμο των Ιουδαίων όταν συνέλαβαν τον Ιησού. Ίσως να ήταν οι Ρωμαίοι στρατιώτες που τελικά συνέλαβαν τον Ιησού και όπως είχαν διδαχτεί στο στρατό τους, πως να συλλαμβάνουν κάποιον άνθρωπο, ακολούθησαν την ίδια τακτική εκείνο το βράδυ.
Έπιαναν τον καρπό του δεξιού χεριού του συλληφθέντος ατόμου και έστριβαν το χέρι του πίσω στην πλάτη, ώσπου τα δάκτυλα ακουμπούσαν την πλάτη.
Την ίδια στιγμή ο στρατιώτης με τη φτέρνα του κτυπούσε πατούσε δυνατά πάνω στο πόδι του συλληφθέντος. Αυτό ήταν το ξεκίνημα, η αρχή του πόνου που ο Ιησούς αισθάνθηκε το βράδυ εκείνο....αλλά δεν παραπονέθηκε. Συνήθως το άτομο που συλλαμβάνανε το προστάτευαν έως ότου δικαστεί.
Δεν επιτρεπόταν να δικαστεί κανείς τη νύχτα.
Το συνέδριο των Ιουδαίων έπρεπε κανονικά να συναντηθεί - να έχει συγκεντρωθεί μετά την πρωινή λειτουργία (θυσία) στο Ναό. Αλλά υπάρχει ένα μεγάλο ερωτηματικό για το αν....περίμεναν έως το πρωί. Λουκάς 22:66 «Και καθώς έγεινεν ημέρα, συνήχθη το πρεσβυτέριον του λαού, αρχιερείς τε και γραμματείς, και ανεβίβασαν αυτόν εις το συνέδριον αυτών, λέγοντες·, Συ είσαι ο Χριστός; ειπέ προς ημάς·"
Καμία δίκη δεν γινόταν την παραμονή του Σαββάτου ή Εορτή
Όμως, το μεσημέρι της προηγούμενης μέρας του Πάσχα, μια από τις πιο σπουδαίες εορτές των Ιουδαίων, ο Ιησούς είναι "υπό κράτησιν" αφού πέρασε από τη δοκιμασία της δίκης δικάστηκε από τους Ιουδαίους εκείνη την ημέρα. Τι υποκρισία! Σε άλλη περίπτωση δεν θα έμπαιναν ποτέ στο σπίτι του Πιλάτου την παραμονή του Πάσχα, από φόβο μήπως "μολυνθούν", επειδή εκείνος ήταν εθνικός, όμως την ίδια στιγμή ήταν έτοιμοι να θανατώσουν ένα αθώο άνθρωπο και να παραβιάσουν το νόμο τους.
Η δίκη.
α) Πριν από την δίκη ο δικαστής έπρεπε να ερευνήσει το παρελθόν του κατηγορουμένου και επίσης να ερευνήσει για κάποια θετικά στοιχεία σχετικά με τον χαρακτήρα του.
β) Μόνον ο δικαστής είχε το δικαίωμα να κάνει την ανάκριση και κανένας άλλος.
γ) Έπρεπε να υπάρχουν δύο μάρτυρες κατηγορίας που να συμφωνούν μεταξύ τους για να στηρίξουν την κατηγορία εναντίον του.
δ) Έπρεπε να υπάρχει δικηγόρος υπεράσπισης, διαφορετικά ο κατηγορούμενος έπρεπε να αφεθεί ελεύθερος.
ε) Ο κάθε δικαστής στο τέλος έπρεπε να δώσει την ετυμηγορία του που θα την βάσιζε πάνω σε σοβαρές αποδείξεις.
ζ) Καμία δίκη της οποίας η απόφαση θα ήταν η ποινή του θανάτου, όπως στον Ιησού, δεν έπρεπε να ολοκληρωθεί την ίδια ημέρα που άρχισε. Τα μέλη του δικαστηρίου έπρεπε να επιστρέψουν την επομένη το πρωϊ για να επανεξετάσουν την ίδια υπόθεση πριν πάρουν την τελική απόφαση.

Κανένας δεν υπερασπίστηκε τον Ιησού. Οι μαρτυρίες ήταν ψευδείς. Ομόφωνα διακήρυξαν την ενοχή του. Δεν υπήρχε επανεξέταση, μα ούτε καν τον εξέτασαν. Ίσως οι άνθρωποι, πολύ λίγο κατάλαβαν ότι η δίκη όχι μόνο ήταν άδικη, αλλά πέρα για πέρα απάνθρωπη... σατανική.
Τι είναι το πιο σπουδαίο απ' όλα αυτά... ότι ο Ιησούς ήξερε πολύ καλά για την άδικη κρίση του δικαστηρίου και ήξερε ότι είχε το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του, να ντροπιάσει τους κατηγόρους του, δείχνοντας την υποκρισία και την αδικία τους.
Αλλά τα επέτρεψε όλα αυτά και τα υπέφερε για έναν και μοναδικό λόγο, ήθελε όχι να ελευθερώσει και να δικαιώσει τον εαυτό του, αλλά να ελευθερώσει εμάς.
Μπορείς ακόμη να αμφιβάλλεις για την αγάπη Του;
Τα πάθη Του δεν σταμάτησαν εδώ. Η απόφαση για τη θανατική ποινή έπρεπε να εκτελεστεί. Ο Πιλάτος προσπάθησε για λίγο να τον υπερασπισθεί αλλά υπέκυψε τελικά στις φωνές των Ιουδαίων, που φώναζαν, "Σταύρωσέ τον"!

Τους θύμισε ότι, κάθε χρόνο στη γιορτή έδιναν χάρη σε κάποιο κατάδικο κι έτσι θα ήταν μια καλή ευκαιρία να δώσουν χάρη στον Ιησού. Αλλά μάταια, ο λαός προτίμησε να αθωώσει τον Βαραβά.,.και τον Ιησού να τον σταυρώσει. Μέχρι εκεί έφτασε η ανθρώπινη...παραφροσύνη.
Αφού λοιπόν τον μαστίγωσαν, τον κορόιδεψαν, τον έφτυσαν, τον ειρωνεύτηκαν, του φόρεσαν το αγκάθινο στεφάνι, του φόρτωσαν τον σταυρό πάνω στον οποίο λίγο αργότερα θα άφηνε την τελευταία του πνοή....αλλά όχι για πάντα.
Τα πήρε όλα επάνω Του....μόνοςΤου!
Ο Σίμων ο Κυρηναίος για λίγο τον βοήθησε για να κουβαλήσει τον σταυρό. Αυτός όμως τα πήρε όλα επάνω Του...τον σταυρό...τις ανομίες, τις αμαρτίες, τις ευθύνες ....η τιμωρία που έφερε την ειρήνη μας, ήταν επάνω του (Ησαΐας 53:5).
Το εγκατέλειψαν όλοι οι αγαπημένοι του μαθητές, όλοι του οι φίλοι. Όλοι εκείνοι που έφαγαν τα ψωμιά και τα ψάρια που ο ίδιος είχε πολλαπλασιάσει. Όλοι εκείνοι που θεραπεύθηκαν από διάφορες ασθένειες. Την ώρα εκείνη του μεγάλου πάθους χρειαζόταν την συμπαράστασή τους, αλλά όχι έπρεπε να μείνει μόνος. Να δώσει μόνος τη μάχη με το Θάνατο. Ακόμη και ο Πατέρας Του τον άφησε για λίγο, γι’ αυτό φώναξε με μεγάλη φωνή "Πατέρα γιατί με εγκατέλειψες;" Μόνος έπρεπε να πιει όλο το πικρό ποτήρι της δοκιμασίας και του θανάτου για να δώσει ζωή και νίκη.
Η Σταύρωση
Το αποκορύφωμα του πάθους του Ιησού. Γεννήθηκε φτωχός και πέθανε μόνος με τον πιο ατιμωτικό θάνατο της εποχής του.
Ο σταυρικός θάνατος ήταν επινόηση των Φοινίκων και οι Ρωμαίοι τον υιοθέτησαν για να θανατώνουν με τον τρόπο αυτό τους δούλους και τους κατάδικους. Ο Ιησούς ήρθε στη γη για να υπηρετήσει τους ανθρώπους και πρόσφερε χαρά, ειρήνη, θεραπεία...ζωή, για να πάρει τελικά σαν "αντάλλαγμα" από τους ανθρώπους "τη σταύρωση".
Δεν τον σκότωσαν σαν ήρωα αλλά σα ληστή. Τον σταύρωσαν έξω από την Ιερουσαλήμ ανάμεσα σε δύο ληστές και έτσι εκπληρώθηκε η προφητεία του προφήτη Ησαΐα..." και μετά ανόμων ελογίσθη, και αυτός εβάστασε τας αμαρτίας πολλών"...(Ησαΐας 53:12).
"Πατέρα, συγχώρησε τους, διότι δεν ξέρουν τι κάνουν" (Λουκάς 23:24)

Κανένας άνθρωπος πάνω στον κόσμο ποτέ δεν πρόφερε τέτοια λόγια μετά από μια τέτοια άδικη μεταχείριση και άδικη κρίση. Ας θυμόμαστε ότι ο Χριστός είπε αυτά τα λόγια ενώ ήταν ΚΑΡΦΩΜΕΝΟΣ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ!!
Ακόμη και πάνω από το σταυρό είχε τη δύναμη να συγχωρεί, να αγαπάει όλους εκείνους που Τον εσταύρωσαν.
Απέδειξε έμπρακτα την αγάπη Του. Ο Χριστός "υπέφερε για μας, για σένα"....πέθανε από αγάπη για να προσφέρει λύτρωση, σωτηρία με το αίμα Του. Αναστήθηκε από τον τάφο για να δώσει ζωή!! Γι' αυτό μη ψάχνεις στον άδειο τάφο, ο Ιησούς είναι αναστημένος.
Ζήτησε του να σε συγχωρήσει και να έρθει στη ζωή σου, μέσα σου και θα έχεις ζωή, αιώνια ζωή.

Η.Χ.

Μας ενδιαφέρει η αποψή σας για το θέμα αυτό και θα θέλαμε να μας αφήσετε το δικό σας σχόλιο. Ευχαριστούμε
Δημοσίευση σχολίου