Ζώντας με Ελπίδα

Ένας φοιτητής με HIV και αιμοφιλία έζησε με ελπίδα…για ένα λόγο. Πως μπορείς να έχεις ελπίδα ό,τι και αν σου φέρει η ζωή.

Από τον Steve Sawyer

Μια προσωπική, αληθινή ιστορία... Στο λύκειο, ο Steve Sawyer, αιμοφιλικός, προσβλήθηκε από τον ιό HIV και ηπατίτιδα C από μολυσμένη ποσότητα μεταγγισμένου αίματος. Μετά από χρόνια, στα 19 του, γνωρίζοντας ότι ο θάνατος του ήταν κοντά, ο Steve χρησιμοποίησε τα υπόλοιπα χρόνια του ταξιδεύοντας σε εκατοντάδες πανεπιστήμια, λέγοντας στους φοιτητές τι έμαθε σχετικά με την ζωή με ελπίδα και ειρήνη μέσα από απαίσιες συνθήκες. Χιλιάδες από τους φοιτητές που άκουσαν τον Steve θα σας έλεγαν ότι η αληθινή του ιστορία για την ελπίδα και την αγάπη του Θεού, άλλαξαν την ζωή τους για πάντα. Το παρακάτω κείμενο είναι από μια ομιλία που έκανε ο Steve στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Santa Barbara.

Ανοικτά της ακτής Maine, έπλεε ένα πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού σε πολύ πυκνή ομίχλη. Την νύχτα, ο σκοπός είδε σε απόσταση ένα φως και αμέσως ενημέρωσε τον καπετάνιο. «Υπάρχει ένα φως που έρχεται κατευθείαν κατά πάνω μας, τι να κάνω;» Ο καπετάνιος του είπε να στείλει ένα φωτεινό μήνυμα στο πλεούμενο, διατάζοντας το να αλλάξει πορεία. Το πλεούμενο απάντησε «Όχι, εσείς αλλάξτε πορεία.» Ξανά ο καπετάνιος έβαλε τον σκοπό να διατάξει το ερχόμενο πλοίο να αλλάξει πορεία άμεσα. Ξανά η απάντηση ήταν «Όχι, εσείς αλλάξτε πορεία.» Σε μια τελευταία προσπάθεια, ο σκοπός έστειλε «Εδώ καπετάνιος φρεγάτας του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, αλλάξτε αμέσως πορεία.» Η απάντηση ήταν «Όχι, εσείς αλλάξτε πορεία. Εδώ φάρος.»

Αυτή η ιστορία δείχνει πως εμείς σαν άνθρωποι αντιμετωπίζουμε τον πόνο και τα βάσανα. Πάντα θέλουμε οι συνθήκες γύρω μας να αλλάξουν πορεία, αντί να αλλάξουμε του εαυτούς μας ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις συνθήκες. Η ζωή μου είναι ένα τέλειο παράδειγμα αυτού του πράγματος.

Ζώντας με τον HIV: Αρχικά Στάδια

Γεννήθηκα με αιμοφιλία, μια διαταραχή στο αίμα που κάνει τα κόκαλα και τις αρθρώσεις μου να πρήζονται χωρίς λόγο. Η αιμοφιλία αντιμετωπίζεται με μια πρωτεΐνη που συγκεντρώνεται από διαφορετικά δείγματα αίματος. Κάποια στιγμή ανάμεσα στο 1980 και το 1983, κάποιος από του δότες στα δικά μου δείγματα προσβλήθηκε από τον ιό HIV. Σαν αποτέλεσμα, φάρμακο που έλαβα από αυτά τα δείγματα (πιθανότατα εκατοντάδες) ήταν μολυσμένο από HIV. Λίγο αργότερα κόλλησα και ηπατίτιδα C με τον ίδιο τρόπο.

Δεν μου είχαν πει ότι ήμουν θετικός στον HIV μέχρι πολύ αργότερα, στο δεύτερη μου χρονιά στο λύκειο. Όταν μου το είπαν, η αρχική αντίδραση μου ήταν η συνηθισμένη όταν αντιμετωπίζουμε κάτι που δεν μπορούμε να αντέξουμε. Εγώ απλά αρνιόμουν ότι ήμουν θετικός στον HIV και προσπάθησα να προσποιηθώ ότι δεν υπήρχε. Ο HIV δεν πονούσε σαν την αιμοφιλία. Με την αιμοφιλία, όταν οι αρθρώσεις και οι μύες πρήζονται, πονάει πάρα, πάρα πολύ. Αλλά ο HIV δεν έχει εμφανή εξωτερικά συμπτώματα. Δεν το εντόπιζες εύκολα και έτσι ήταν πολύ απλό να προσποιηθείς ότι δεν υπήρχε. Με αυτό τον τρόπο το αντιμετώπισαν και οι γονείς μου. «Δείχνεις καλά, δείχνεις εντάξει, άρα πρέπει να είσαι και εντάξει,» είπαν.

Ζώντας με τον HIV: Άρνηση

Ένα καλό παράδειγμα για αυτό τον τύπο άρνησης είναι στην ταινία Monty Python's In Search of the Holy Grail. Σε μια σκηνή, ο Βασιλιάς Αρθούρος προχωρώντας στο δάσος και συναντάει έναν ιππότη που φορούσε σφυρήλατη μαύρη πανοπλία. Ο ιππότης του κλείνει το δρόμο και ο Βασιλιάς Αρθούρος συνειδητοποιεί ότι δεν θα περάσει εκτός και αν κερδίσει τον ιππότη σε μάχη. Η μάχη ξεκινάει και ο Βασιλιάς Αρθούρος καταφέρνει να ακρωτηριάσει το χέρι του μαύρου ιππότη. Ο Βασιλιάς Αρθούρος βάζει το σπαθί στην θήκη, υποκλίνεται και ετοιμάζεται να φύγει, αλλά ο ιππότης λέει «Όχι!» και ο Βασιλιάς Αρθούρος λέει «Μα σου έκοψα το χέρι!» Ο ιππότης το κοιτάει και λέει «Όχι, δεν το έκανες!» Ο Βασιλιάς Αρθούρος κοιτάει στο έδαφος και λέει «Ορίστε, εκεί είναι το χέρι σου!» Και ο ιππότης λέει «Είναι απλά ένα επιφανειακό τραύμα.» Ο Βασιλιάς Αρθούρος καταλαβαίνει ότι θα πρέπει να τον ακρωτηριάσει πλήρως για να τον προσπεράσει. Έτσι η μάχη συνεχίζεται και ο Αρθούρος ακρωτηριάζει κάθε άκρο από το σώμα του ιππότη μέχρι που το μόνο που έχει μείνει από τον ιππότη είναι ένας όγκος με ένα κεφάλι πάνω. Καθώς ο Βασιλιάς Αρθούρος ιππεύει φεύγοντας, μπορείς να ακούσεις τον ιππότη στο βάθος να φωνάζει «Έλα πίσω δειλέ, θα σου κόψω τα γόνατα με το στόμα!»

Είναι προφανές ότι ο ιππότης ήταν σε άρνηση. Δεν μπορούσε να δεχτεί το γεγονός ότι είχε χάσει τη μάχη. Αν και είναι ένα χιουμοριστικό παράδειγμα άρνησης, οι κίνδυνοι της άρνησης είναι πάρα πολύ αληθινοί. Εάν είχα συνεχίσει να αρνούμαι το γεγονός ότι ήμουν θετικός στον HIV, μπορεί να μην είχα πάρει τις σωστές προφυλάξεις με μικρά κοψίματα στα δάχτυλα και τέτοια πράγματα, μπορεί να είχα βλάψει σοβαρά ή ακόμα και να σκοτώσω κάποιον. Αλλά οι κίνδυνοι και για τον εαυτό σου όταν αρνείσαι κάτι σαν αυτό είναι επίσης πολύ μεγάλοι και οδυνηροί. Όταν καταπιέζεις κάτι τέτοιο για τόσο καιρό και προσπαθείς να προσποιηθείς ότι δεν υπάρχει, αυξάνεται. Και τελικά εκρήγνυται.

Ζώντας με τον HIV: Η ανουσιότητα της Άρνησης

Μπορούσα να αρνηθώ ότι ήμουν θετικός στον HIV για περίπου 3 χρόνια. Την τελευταία μου χρονιά στο λύκειο όμως, αρρώστησα πάρα πολύ. Ξεκίνησα να δείχνω συμπτώματα της αρρώστιας. Τα Τ-λεμφοκύτταρα είναι τα λευκά αιμοσφαίρια που καταπολεμούν την μόλυνση και ο αριθμός τους είναι αυτός που σου λέει αν είσαι θετικός στον HIV και αν έχεις AIDS. Όταν τα Τ-λεμφοκύτταρα πέσουν κάτω από τα 200, θεωρείσαι ότι έχεις προχωρημένο AIDS.Ο δικός μου αριθμός Τ-λεμφοκυττάρων ήταν 213 και έπεφτε. Ήμουν πολύ, πολύ άρρωστος και πολύ χλωμός και δεν μπορούσα να φάω. Δεν μπορούσα πλέον να προσποιούμαι ότι ο HIV/ AIDS μου δεν ήταν αληθινός -- Ήταν πάρα πολύ αληθινός.

Η άρνηση δεν ήταν πλέον μια επιλογή και έτσι έπρεπε να βρω έναν νέο τρόπο να αντιμετωπίσω ό,τι περνούσα. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να κατηγορήσω κάποιον. Νόμιζα ότι θα ένιωθα καλύτερα αν κάποιο ερχόταν σε μένα και μου έλεγε « Steven, είναι δικό μου λάθος δικέ μου. Συγγνώμη.» Έτσι στην αρχή αποφάσισα να κατηγορήσω ολόκληρη την ομοφυλοφιλική κοινότητα. Εύκολη λύση. Αλλά μετά που το σκέφτηκα κατάλαβα ότι ήταν χαζό να κατηγορώ μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων για το δικό μου πρόβλημα. Μετά αποφάσισα να κατηγορήσω τον Θεό. Δεν πίστευα στον Θεό τότε, αλλά σκέφτηκα ότι αν κάποιος έλεγχε την κατάσταση, θα ήταν ο Θεός. Έτσι κατηγορούσα το ο Θεός.

Ζώντας με τον HIV: Θυμός

Όταν εστιάζεις κάπου τον πόνο σου ,καταλήγει σε θυμό. Και τελικά στρέφεται σε οργή. Έτσι άρχισα να αντιμετωπίζω ό,τι συναντούσα νευριάζοντας. Όποτε κάποιος έλεγε κάτι που με ενοχλούσε ξεσπούσα πάνω του. Χτυπώντας στους τοίχους. Καταστρέφοντας το δωμάτιό μου. Πράγματα σαν αυτά.

Αλλά κατάλαβα ότι ο θυμός έχει την ιδιότητα να θολώνει το μυαλό σου και να σε εμποδίζει από το να ενεργείς λογικά. Το χειρότερο είναι ότι στη συνέχεια πληγώνεις αυτούς που αγαπάς. Ένας καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις με τον πόνο είναι να κλαις, γιατί δεν βλάπτει κανένα και νιώθεις πάρα πολύ καλά.

Λοιπόν, σε μια περίπτωση ήμουν στο δωμάτιο μου και είχα πιάσει πάτο. Ήμουν πολύ άρρωστος και είχα χάσει ένα τεράστιο ποσό βάρους. Φώναζα, έβριζα το Θεό, χτυπώντας τους τοίχους του δωματίου μου, όταν ο πατέρας μου ήρθε στο δωμάτιο μου . Έκλεισε την πόρτα πίσω του. Ο πατέρας μου είναι σε απεξάρτηση από το αλκοόλ. Μέσα στην ΑΑ έμαθε για μία Ανώτερη Δύναμη, έμαθε για το Θεό. Ο πατέρας μου με κοίταξε και είπε « Steve ξέρεις ότι δεν μπορώ να σε βοηθήσω . Οι γιατροί σου δεν μπορούν να σε βοηθήσουν. Η μητέρα σου δεν μπορεί να σε βοηθήσει . Δεν μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Ο μόνος που μπορεί να σε βοηθήσει τώρα είναι ο Θεός.» Και περπάτησε έξω από το δωμάτιο μου κλείνοντας την πόρτα.

Ζώντας με τον HIV: Ψάχνοντας για ανακούφιση.

Πριν από λίγο έβριζα τον Θεό και έτσι δεν ένιωθα πως ήμουν σε θέση να ζητήσω τη βοήθεια του. Αλλά να που δεν είχα άλλη επιλογή. Έπεσα στα γόνατα, και με δάκρυα στα μάτια, είπα «Εντάξει Θεέ, αν είσαι εκεί, βοήθησε με και θα σε βοηθήσω κι εγώ.» . Λοιπόν, μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, πήρα πίσω το βάρος που είχα χάσει και τα Τ-λεμφοκύτταρα μου ανέβηκαν στα 365, κάτι που ήταν αρκετά καλό. Και ένιωσα υπέροχα. Ένιωσα απλά υπέροχα. Και σκέφτηκα «Εντάξει Θεέ, σ’ ευχαριστώ. Γεια σου. Ήταν πολύ καλό αυτό που έκανες. Αντίο.»

Τελείωσα το σχολείο και έφυγα για σπουδές. Στις εξετάσεις του κολλεγίου, πριν ξεκινήσει το πρώτο έτος, γνώρισα τον συγκάτοικο μου. Μόλις τελείωσα το τεστ, ένα ψηλό, ξερακιανό, ξανθό παιδί στεκόταν εκεί. Και μου είπε « Εσύ μοιάζεις φυσιολογικός. Θα ήθελες να είσαι ο συγκάτοικος μου;» Τότε σκέφτηκα Εσύ μάλλον δεν θα θέλεις, αλλά… «Φυσικά». Γίναμε συγκάτοικοι και βασικά γίναμε οι καλύτεροι φίλοι. Ανακάλυψα πως ήταν χριστιανός. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, είχα μία εικόνα για το πώς είναι ένας χριστιανός. Για μένα, χριστιανός ήταν ένας υποκριτής, συγκαταβατικός και επικριτικός. Αυτά είναι που χαρακτήριζαν έναν χριστιανό για μένα. Αλλά ο συγκάτοικος μου ήταν διαφορετικός.

Ο φίλος μου είχε προβλήματα δυσλεξίας. Παρατήρησα, πως όταν μελετούσε και έφτανε σε ένα σημείο που απογοητευόταν – το σημείο όπου εγώ θα χτυπούσα τοίχους και θα κατέστρεφα πράγματα – αυτός σταματούσε, έκλεινε τα μάτια του, έκανε μια προσευχή, έπαιρνε μια ανάσα και συνέχιζε το διάβασμα. Αυτή η συμπεριφορά με έκανε να σκάω. «Πως είναι δυνατόν να μην σπας κάτι; Πρέπει να σπάσεις κάτι!», σκέφτηκα. Πραγματικά με ενθουσίαζε το ότι μπορούσε να φερθεί έτσι.

Με κάλεσε να πάμε σε μια εκδρομή στην παραλία Daytona. Καθώς ήμασταν εκεί, άρχισε να μιλάει σε ένα παιδί που καθόταν δίπλα μας στην παραλία. Στην αρχή μιλούσαμε για συνηθισμένα πράγματα. Μετά ο φίλος μου αποφάσισε να προχωρήσει σε βαθειά και βαριά ζητήματα. Δεν ήθελα να πάρω μέρος στη συζήτηση. Είχα αρκετά προβλήματα να αντιμετωπίσω. Είναι σκληρό να ξέρεις ότι πεθαίνεις σε τόσο μικρή ηλικία και, ειλικρινά, δεν ήθελα να συζητήσω με έναν ξένο στην παραλία για τέτοια θέματα, έτσι ευγενικά αποχώρησα από τη συζήτηση. Αυτοί συνέχισαν να μιλάνε, και κατέληξαν στο σημείο όπου ο φίλος μου προσπαθούσε να εξηγήσει τι πιστεύει ως χριστιανός. Πάντα είχα μία εικόνα για το πώς είναι ένας χριστιανός, αλλά στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήξερα τι πιστεύουν αυτοί. Έτσι, άκουγα πάνω κάτω τι έλεγε ο φίλος μου.

Ζώντας με τον HIV: Τι προσφέρει ο Θεός.

Δεν ξέρω αν μπορώ να το εξηγήσω τόσο καλά όσο το εξήγησε αυτός, αλλά είπε κάτι σαν: «Πιστεύω στον Θεό, προφανώς. Και πιστεύω πως ο Θεός μας δημιούργησε για να έχουμε σχέση μαζί του. Αλλά δεν θέλουμε να είμαστε σε αυτή τη σχέση και έτσι τον διώχνουμε μακριά. Αυτή την απομάκρυνση του Θεού από κοντά μας, που εμείς προκαλούμε, αυτή την επανάσταση – είτε είναι ενεργητική επανάσταση εναντίον του είτε είναι απλά παθητική αδιαφορία – η Βίβλος την αποκαλεί αμαρτία. Δεν μου αρέσει η λέξη αμαρτία, γι’ αυτό το σκέφτομαι ως η απομάκρυνση του Θεού από τη ζωή μου. Και επειδή το κάναμε αυτό, ενώ ήμασταν φτιαγμένοι να ζούμε έχοντας σχέση μαζί του, υπάρχει μία ποινή. Η ποινή για την επανάσταση μας είναι ο θάνατος. Πεθαίνουμε. Και υπάρχει και ένας πνευματικός θάνατος, το να είμαστε χωρισμένοι από τον Θεό.» Τότε σκέφτηκα, «Ω, αυτό είναι ευτυχία».

Έτσι είπα: « Μα ο Θεός μας αγαπάει.». Και αυτός είπε « Ναι, αλλά ο Θεός είναι και δίκαιος. Αγάπη χωρίς δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει.» Αυτό δεν μου ακούστηκε και πολύ λογικό. Έτσι, μου είπε « Φέρε στο μυαλό σου το άτομο για το οποίο νοιάζεσαι πιο πολύ από όλους στον κόσμο, το άτομο για το οποίο θα έδινες αμέσως τη ζωή σου. Τώρα σκέψου εσένα να διώχνεις μακριά αυτό το άτομο και να κάνεις πολύ καιρό να το δεις. Μια μέρα βλέπεις αυτό το άτομο 50 μέτρα μακριά σου και πηγαίνεις τρέχοντας προς το μέρος του με ανοιχτή την αγκαλιά, αλλά σε σταματάει και σου λέει: ‘Όχι, εσύ με έδιωξες. Το ξέχασες;’ Τώρα φέρε στο μυαλό σου εσένα να διώχνεις τον Θεό, την μεγαλύτερη αγάπη του σύμπαντος.»

Και αμέσως σκέφτηκα, «Αυτό δεν είναι καθόλου καλό». Και εκείνος μου είπε, « Ευτυχώς, η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Επειδή ο Θεός μας αγαπάει τόσο πολύ και ενδιαφέρεται τόσο πολύ για μας που αποφάσισε να πληρώσει αυτός την ποινή μας. Έστειλε το γιο του, τον Ιησού, να πεθάνει στο σταυρό, στη θέση μας. Και επειδή ο Ιησούς, (ο ενσαρκωμένος Θεός) έζησε μία ζωή χωρίς καμία αμαρτία, είχε τη δυνατότητα να εξαγοράσει την ποινή κάποιου άλλου. Και πλήρωσε για μας.

Και συνέχισε, «Μετά από 3 μέρες ο Ιησούς αναστήθηκε από τον θάνατο. Νίκησε τον πνευματικό θάνατο και μας προσφέρει την αιώνια ζωή. Τώρα, μετά τον θάνατο μας, θα ξοδέψουμε μια αιωνιότητα με την μεγαλύτερη αγάπη του σύμπαντος.»

«Ουάου» είπα. «Αλλά», μου απάντησε, « το θέμα είναι πως, αν και μας τα προσέφερε όλα αυτά και πλήρωσε την ποινή μας, αν δεν δεχτείς αυτή την προσφορά… λοιπόν, είναι στο χέρι σου.» Δεν το είχα καταλάβει πλήρως ακόμη, και ευτυχώς ούτε και το άλλο παιδί το είχε καταλάβει. Έτσι, ο φίλος μου είπε, «Εντάξει, φαντάσου πως οδηγείς σ’ αυτό τον δρόμο. Πηγαίνεις με 130 και το όριο είναι 50. Και καθώς διασχίζεις τον δρόμο, σε σταματάει ένας αστυνομικός λίγο πιο κάτω και σου κόβει μία κλήση. Για να πληρώσεις την κλήση πρέπει να πας την επόμενη μέρα στο δικαστήριο. Και καθώς μπαίνεις στην αίθουσα του δικαστηρίου, κοιτάς πάνω και βλέπεις πως ο δικαστής είναι ο πατέρας σου. Και σκέφτεσαι Έι, αυτός είναι ο μπαμπάς μου. Σε κοιτάει και ξεκινάει, «Steve, παράκουσες τον νόμο;». Και εσύ απαντάς «Ναι». Και έτσι λέει « Εντάξει, 500€ πρόστιμο ή δύο μέρες φυλάκιση.» Χτυπάει το σφυρί και αυτό ήταν.

«Τώρα, επειδή είναι δίκαιος, πρέπει να επικυρώσει την ποινή. Αλλά μετά κατεβαίνει από την έδρα, βγάζει τη στολή του, βάζει το χέρι του στην τσέπη και σου δίνει 500€. Επειδή σε αγαπάει θα πληρώσει την ποινή σου. Αλλά πρέπει να αποδεχτείς την πληρωμή. Αυτός στέκεται εκεί με 500€ στο χέρι και σου λέει Ορίστε. Παρόμοια, και στον Θεό μπορείς να απαντήσεις ‘Όχι, ευχαριστώ. Θα περάσω την αιωνιότητα μου μακριά σου.’ Είναι δική σου η απόφαση.

Ο φίλος μου είπε πως ο τρόπος να δεχτώ την προσφορά είναι η προσευχή. Είπε, « Απλά δέχεσαι την πληρωμή του Θεού. Είναι η χάρη του Θεού. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι για να την κερδίσεις. Είναι απλά ένα δώρο από τον Θεό.» Αυτή ήταν η πρώτη φορά που άκουγα για την χάρη του Θεού. «Είναι ένα δώρο που δέχεσαι με πίστη, μέσω της προσευχής», είπε. Και ο φίλος μου προσφέρθηκε να προσευχηθεί μαζί με το άλλο παιδί. Και καθώς αυτοί προσεύχονταν δυνατά, εγώ προσευχήθηκα από μέσα μου.

Ζώντας με τον HIV: Ανταπεξερχόμενος τον φόβο.

Από εκείνη τη στιγμή, η ζωή μου πήρε μία άλλη όψη. Δεν χρειαζόταν πλέον να ανησυχώ κάθε φορά που πέφτω στο κρεβάτι για ύπνο, αν θα είμαι ζωντανός την επόμενη μέρα. Δεν χρειαζόταν πλέον να φοβάμαι μην πεθάνω, γιατί ο θάνατος δεν θα τελείωνε σε μία μαυρίλα, στο σκοτάδι. Τώρα, όταν θα πεθάνω, θα ξοδέψω μία αιωνιότητα, για πάντα, με την μεγαλύτερη αγάπη του σύμπαντος. Ήταν τόσο απελευθερωτικό αυτό.

Οι γονείς μου δέχτηκαν και αυτοί τον Θεό σαν σωτήρα τους. Προσευχήθηκαν στο Θεό, όπως έκανα κι εγώ. Και οι δικές τους ζωές πήραν μία άλλη όψη, επίσης. Είναι απίθανο το ότι με άφηναν να ταξιδέψω μακριά τους, αν και ήξεραν πως ίσως έχω ακόμη μόνο 6 μήνες ζωή. Και μπορείς να φανταστείς πόσο δύσκολο είναι για αυτούς να κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια και να βλέπουν τον γιο τους να πεθαίνει μπροστά τους. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούν να κάνουν. Αλλά ο μόνος λόγος που μπορούν να το αντιμετωπίσουν και ο μόνος λόγος που εγώ μπορώ να το χειριστώ, είναι επειδή έχουμε τον Χριστό στις ζωές μας.

Ζώντας με τον HIV: Γνωρίζοντας τον Θεό.

Μπορώ να σου δώσω την ευκαιρία να δεχτείς την πληρωμή του Θεού για σένα; Αν είχες την θεραπεία για το AIDS, είμαι σίγουρος πως θα μου την προσέφερες. Αυτό που ξέρω εγώ, είναι το πώς να κερδίσεις την αιωνιότητα, είναι δώρο από τον Θεό. Έτσι, προσπαθώ να σου το προσφέρω. Αν περνάς μέσα από κάποια δυσκολία την οποία δεν μπορείς να χειριστείς μόνος σου, και θα ήθελες να έχεις κάποιον που θα στέκεται στο πλάι σου και θα σε σηκώνει, όταν όλος ο κόσμος σε κλωτσάει και σε μαχαιρώνει πισώπλατα, τότε σου ζητάω να κάνεις αυτή την προσευχή μαζί μου τώρα. Δεν είναι μια μαγική φράση ή ένα ξόρκι. Και δεν είναι ένα συναισθηματικό κόλπο ή κάτι τέτοιο. Αλλά, είναι το ξεκίνημα μιας σχέσης με τον Θεό. Και όπως όλες οι σχέσεις, χρειάζεται χρόνο. Θέλει προσπάθεια. Αλλά σε παροτρύνω: αν νιώθεις πως πραγματικά έχεις ανάγκη να το κάνεις αυτό, μην χάσεις αυτή την ευκαιρία. Είναι δωρεάν.

Λοιπόν, θα κάνω μία προσευχή. Η προσευχή δεν απαιτεί να κλείσεις τα μάτια, ή να σκύψεις το κεφάλι, ή να σηκώσεις τα χέρια ή να φωνάξεις «Αλληλούια». Τίποτα τέτοιο. Είναι η στάση της καρδιάς σου, που λέει στον Θεό: «Θεέ, παράκουσα τον νόμο σου. Σε έδιωξα μακριά. Τώρα θέλω να γυρίσω πίσω και να δεχτώ την πληρωμή σου για μένα.» Αν νιώθεις πως χρειάζεσαι κάτι τέτοιο, πες αυτά τα λόγια. «Κύριε Ιησού, σε χρειάζομαι. Σε ευχαριστώ που πέθανες στο σταυρό για μένα. Σου ζητώ να έρθεις μέσα στη ζωή μου και να με κάνεις τέτοιο άνθρωπο που πάντα ήθελα να είμαι. Αμήν.».

Τώρα, αν ειλικρινά είπες αυτά τα λόγια, μόλις ξεκίνησες την πιο συναρπαστική σχέση που είχες ποτέ – μία σχέση με τον Θεό. Και δεν σταματάει στην προσευχή. Η σχέση με τον Θεό έχει μια εξέλιξη. Σημαίνει το να εμπιστεύεσαι καθημερινά τον Θεό, προσπαθώντας να κάνεις όχι απαραίτητα αυτό που θέλεις ή αυτό που νιώθεις ότι είναι καλό, αλλά αυτό που πιστεύεις πως ο Θεός θέλει να κάνεις. Κάποιοι άνθρωποι μου είπαν: « Ο Χριστιανισμός δουλεύει στην δική σου ζωή και αυτό είναι καλό. Αλλά αποκλείεται κάποια άλλη θρησκεία να δουλεύει στις ζωές άλλων ανθρώπων;». Αυτή είναι μία καλή ερώτηση. Πιστεύω πως ο Θεός μας έδωσε μόνο έναν τρόπο να πάμε κοντά του – μέσα από τον θάνατο του Ιησού Χριστού στο σταυρό – παρόλο που υπάρχουν κάποια στοιχεία αλήθειας σε άλλες θρησκείες. Κατά κύριο λόγο αποτελούνται από ηθικούς κανόνες – “κάνε αυτό 7 φορές τη μέρα και θα έρθεις πιο κοντά στον Θεό”. Αλλά αν προσπαθείς να φτάσεις κοντά στον Θεό, πόση δουλειά χρειάζεται; Και πως ξέρεις πότε έφτασες στο απαραίτητο σημείο;

Νομίζω πως σ’ αυτό το σημείο βρίσκεται η αλήθεια του Χριστιανισμού: στη χάρη του Θεού. Ξέροντας πως δεν μπορούμε να φτάσουμε την τελειότητα του Θεού, μπορούμε να ακουμπήσουμε στη συγχώρηση του. Ο στόχος είναι το να περπατάμε στο δρόμο του, αν και πολλές φορές θα αποτύχουμε. Κάνουμε λάθη, αλλά συνεχίζουμε, προσπαθούμε να εμπιστευθούμε τη χάρη του Θεού. Προσευχόμαστε. Διαβάζουμε τη Βίβλο. Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι θέλει ο Θεός από μας. Κάποια μέρα φτάνουμε στην ειρήνη. Ίσως να μην φτάσουμε στην τέλεια ειρήνη μέχρι να φτάσουμε στον παράδεισο. Αλλά τότε είναι αιώνια.

Αν αντιμετωπίζεις συμπτώματα του HIV, αιμοφιλία ή ηπατίτιδα C όπως ο Steve – ή αν αντιμετωπίζεις άλλα προβλήματα στη ζωή σου, Ζήτησε τον Ιησου Χριστό!!!
πηγη..everystudent