- Η γη αναπαύθηκε 40 χρόνια. Ήταν η γενιά που έκανε τις μάχες του Κυρίου. Μόλις έφυγε εκείνη η γενιά, άντε πάλι τα ίδια!
Η επόμενη γενιά ξαναέπεσε ενώπιον του Κυρίου. Είναι ανάγκη να διδάξουμε τα παιδιά σωστά. Είναι μεγάλη ντροπή και ήττα να έχουμε τα παιδιά μικρά, να μπορούμε να τα διδάξουμε, να τους δώσουμε εικόνες και παραδείγματα από και για τον Λόγο του Θεού και να μην το κάνουμε. Θα δώσουμε λόγο γι΄ αυτό στον Κύριο.
- Όταν ξεφύγουμε από τον Κύριο έρχεται κάποιος άλλος και μας διεκδικεί. Και λέει στον Κύριο: Αυτός δεν είναι λαός Σου, αυτός δεν είναι υιός Σου. Τότε ο Θεός αποσύρεται και ο διάβολος κάνει καλά την δουλειά του.
Αυτό είναι που θέλει και ο Θεός. Να καταθλιβούμε, να καταπιεστούμε και να ζητήσουμε μετά την βοήθεια Του.
- Μαδιάμ σημαίνει έριδα, ανταγωνισμός.
Προσοχή!!! Αυτά τα δύο είναι εχθροί και ο βασιλιάς τους είναι ο διάβολος.
Μακριά από την εκκλησία αυτοί οι εχθροί. Είμαστε μια ομάδα, έχουμε να κάνουμε ένα έργο όλοι μαζί και θα πετύχουμε. Όπως σε ένα στράτευμα στο οποίο έχει ο καθένας το πόστο του, θα δώσουμε μάχες για να κερδίσουμε τον πόλεμο. Έναν πόλεμο ζωής και θανάτου. Έτσι θα προχωράμε κι έτσι θα φτάσουμε μέχρι τέλους.
Κεφ.ς2- Και κατίσχυσεν η χειρ του Μαδιάμ επί τον Ισραήλ εξ αιτίας των Μαδιανιτών έκαμον εις εαυτούς οι Υιοί Ισραήλ τας φωλέας εκείνας, τας επί των ορέων, και τα σπήλαια, και τα οχυρώματα.
- Όσο οι άνθρωποι του Θεού είναι πιστοί σ’ Αυτόν, είναι κύριοι πάνω στη γη. Έχουν αφοβία, ησυχία, σπέρνουν, αυτό που σπέρνουν το τρώνε, φυτεύουν δέντρα, τρώνε τους καρπούς τους κλπ. Μόλις όμως πάνε σε άλλους θεούς, τότε χώνονται μέσα στις τρύπες της γης, τις σπηλιές, να γλιτώσουν από τον εχθρό.
Έφτιαξαν οχυρώματα, επειδή έρχονταν ορδές από λεηλάτες (δαιμόνια), περνούσαν μέσα από τα χωριά και τις μικρές πόλεις, τις κατέστρεφαν, έπαιρναν τα πάντα και έφευγαν, αφού έκαιγαν τα πάντα. Και μόλις τα ξαναέφτιαχναν, έρχονταν ξανά και έκαναν τα ίδια.
Έτσι ο Ισραήλ, ήταν μέσα στη μαυρίλα τη φτώχεια, την απελπισία.
Επειδή λάτρευσαν άλλους θεούς.
Κεφ.ς3- Και ότε έσπερνεν ο Ισραήλ, ανέβαινον οι Μαδιανίται, και οι Αμαληκίται, και οι κάτοικοι της ανατολής, και ήρχοντο εναντίον αυτού 4- και στρατοπεδεύοντες εναντίον αυτών, διέφθειρον τα γεννήματα της γης, έως της εισόδου Γάζης, και δεν άφινον ζωοτροφίαν εις τον Ισραήλ, ούτε πρόβατον, ούτε βουν, ούτε όνον.
- Οι εχθροί έρχονταν και άρχιζαν να λεηλατούν από την μέσα πλευρά του Ιορδάνη μέχρι τα παράλια. Λεηλατούσαν παντού. Έτσι κάνει ο διάβολος. Το λατρεύει και τον υπακούει κάποιος; Θα τον καταστήσει φτωχό. Θα ψάχνει να βρει αυτά που είχε πριν και δεν θα μπορεί. Τα δαιμόνια είναι οι λεηλάτες. Έρχονται να λεηλατήσουν και να καταστρέψουν.
Κεφ.ς5- Διότι ανέβαινον αυτοί και τα ποίμνια αυτών, και ήρχοντο μετά των σκηνών αυτών, πολυάριθμοι ως ακρίδες αναρίθμητοι ήσαν και αυτοί και αι κάμηλοι αυτών και εισήρχοντο εις την γην δια να φθείρωσιν αυτήν. 6- Και επτώχευσε σφόδρα ο Ισραήλ εξ αιτίας των Μαδιανιτών δια τούτο οι υιοί Ισραήλ εβόησαν προς τον Κύριον.
- Τελικά ο άνθρωπος φτάνει σε τέτοια μιζέρια που αποφασίζει να επιστρέψει στον Κύριο.
Έτσι και οι Ισραηλίτες, βόησαν τελικά στον Κύριο, που άρχισε να ενεργεί.
Κεφ.ς7- Και ότε εβόησαν προς τον Κύριο οι υιοί Ισραήλ δια τους Μαδιανίτας, 8- τότε απέστειλεν ο Κύριος άνδρα προφήτην προς τους υιούς Ισραήλ, και είπε προς αυτούς, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός του Ισραήλ Εγώ ανεβίβασα υμάς εξ Αιγύπτου, και εξήγαγον υμάς εξ οίκου δουλείας, 9- και ελύτρωσα υμάς εκ χειρός των Αιγυπτίων, και εκ χειρός πάντων των καταθλιβόντων υμάς, και εξεδίωξα αυτούς απ’ έμπροσθεν υμών, και έδωκα εις εσάς την γην αυτών. 10- Και είπα προς εσάς, Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας δεν θέλετε σεβασθή τους θεούς των Αμορραίων, εν τη γη των οποίων κατοικήτε και δεν υπηκούσατε εις την φωνήν μου.
- Ο Κύριος άρχισε να κινεί τα δικά του εργαλεία. Ήρθε μέσω ενός προφήτη και τους έδωσε μήνυμα. Τους είπε για ποιο λόγο καταθλίβονταν και καταπιέζονταν τόσο πολύ.
Ήρθε φως, γνώση. Έτσι έρχεται η αναζωπύρωση. Έρχεται πρώτα ο Λόγος του Θεού, ξανακηρύττεται και μπαίνει μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Και ο άνθρωπος καταλαβαίνει που να βαδίσει και τι να κάνει.
- Στο 8ο εδάφιο δίνει τις αιτίες. Η δουλεία ήρθε:
1) Εξ αιτίας της αμαρτίας και
2) Επειδή παράκουσαν τις εντολές του Θεού.
Κεφ.ς11- Και ήλθεν άγγελος Κυρίου, και εκάθισεν υπό την δρυν την εν Οφρά, την του Ιωάς του Αβί-εζερίτου και Γεδεών ο υιός αυτού εκοπάνιζε σίτον εν τω λινώ, δια να κρύψη αυτόν από των Μαδιανιτών. 12- Και εφάνη εις αυτόν άγγελος Κυρίου, και είπε προς αυτόν, Ο Κύριος μετά σου, δυνατέ εν ισχύϊ.
- Ο άγγελος ήρθε σαν άνθρωπος. Ο Κύριος είναι πολύ λεπτομερής στην περιγραφή ακόμα και του τόπου που φανερώθηκε ο άγγελος. Μιλάει για το συγκεκριμένο δέντρο.
Μετά την ανάσταση του Ιησού, φανερώθηκαν άγγελοι στον τάφο Του σαν άνθρωποι.
Ας μην απορούμε επειδή μπορεί να έχουμε συναντήσει αγγέλους και να μην το έχουμε καταλάβει. Ανθρώπους που μας βοήθησαν σε ερημιές, σε μέρη παράξενα που δεν περιμέναμε βοήθεια, αλλά ήρθε. Δεν είναι καθόλου παράξενο να έστειλε ο Κύριος αγγέλους Του εκεί.
- Βλέπουμε τον Γεδεών να κοπανίζει το σιτάρι στο ληνό, πράγμα παράδοξο, επειδή μέσα σ’ αυτό πατούσαν το σταφύλι. Αλλά επειδή οι Μαδιανίτες έκλεβαν κάθε πόρο των Ισραηλιτών, το έκανε εκεί κρυφά. Έβαζε μέσα εκεί το στάρι για να μην φαίνεται, αλλά είχε αγανακτήσει.
- Ο Κύριος έρχεται στον Γεδεών ο οποίος είναι ακατάρτιστος, από την πιο μικρή οικογένεια του Μανασσή και ο πιο μικρός από την οικογένεια του. Όμως ο Κύριος του λέει… Ο Κύριος μετά σου, δυνατέ εν ισχύϊ.
Ο Κύριος ενθαρρύνει τα παιδιά Του. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς με τους αδελφούς.
- Του έδωσε μια καλή αρχή για τη συζήτηση που θα ακολουθούσε.
Κεφ.ς13- Και είπε προς αυτόν ο Γεδεών, Ω! κύριε μου, αν ο Κύριος ήναι μεθ’ ημών, δια τι λοιπόν εύρηκαν ημάς πάντα ταύτα; Και που είναι πάντα τα θαυμάσια αυτού, τα οποία διηγήθηκαν εις ημάς οι πατέρες ημών, λέγοντες, Δεν ανεβίβασεν ημάς ο Κύριος εξ Αιγύπτου; Αλλά τώρα εγκατέλιπεν ημάς ο Κύριος, και παρέδωκεν ημάς εις τας χείρας των Μαδιανιτών.
- Βλέπουμε εδώ την αγανάκτηση του Γεδεών, την οποία όμως ο Κύριος χρησιμοποιεί.
Εμείς αγανακτούμε με την κατάσταση τριγύρω μας; Νοιώθουμε αγανάκτηση που οι άνθρωποι λατρεύουν εικόνες και είδωλα και κάνουν τόσα πολλά πράγματα που λυπούν το Πνεύμα του Θεού; Νοιώθουμε αγανάκτηση που ο αντίχριστος καλπάζει και εγκαθιδρύει την βασιλεία του λίγο-λίγο; Νοιώθουμε αγανάκτηση που οι νέοι πεθαίνουν στα ναρκωτικά; Νοιώθουμε αγανάκτηση για το ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν και πηγαίνουν στην κόλαση;
Μπορούμε να πούμε κι εμείς: Ως πότε πια αυτή η κατάσταση;
Κεφ.ς14- Και εμβλέψας προς αυτόν ο Κύριος, είπεν, Ύπαγε εν τη δυνάμει σου ταύτη, και θέλεις σώσει τον Ισραήλ εκ της χειρός του Μαδιάμ δεν σε απέστειλα εγώ;
- Ο Κύριος μιλάει μέσα από τον άγγελο.
- Η δύναμη που αναφέρει εδώ είναι αυτή ακριβώς η αγανάκτηση, ότι δεν του αρέσει αυτή η κατάσταση. Αφού λοιπόν θέλεις να κάνεις κάτι, πήγαινε… Λέγει ο Κύριος!
Ο Θεός πηγαίνει σ’ εκείνους που θέλουν να κάνουν κάτι και τους αποστέλλει.
Κεφ.ς15- Ο δε είπε προς αυτόν, Ω! κύριε μου, με τι θέλω σώσει τον Ισραήλ; ιδού, η οικογένεια μου είναι η ταπεινωτέρα μεταξύ του Μανασσή, και εγώ ο μικρότερος εν τω οίκω του πατρός μου.
- Τυπική αντίδραση των ανθρώπων. Ο Γεδεών έκρινε τα πράγματα σαρκικά. Όταν κρίνουμε σαρκικά και βλέπουμε τον εαυτό μας, λέμε ότι δεν μπορούμε. Σ’ αυτό όμως υπάρχει απιστία.
Το αντίθετο έγινε με την Μαριάμ, που είπε ότι είναι ταπεινή δούλη και δέχθηκε το θέλημα του Θεού.
Ο Μωυσής ήταν δυνατός σε λόγια και έργα όσο ήταν στην Αίγυπτο. Όμως ο Κύριος τον έστειλε στην γη Μαδιάμ, έγινε βοσκός για 40 χρόνια και τα ξέχασε όλα. Όταν είπε στον Κύριο ότι δεν είναι ικανός, τότε έκανε για τον Θεό. Και ο Κύριος του είπε πήγαινε κι Εγώ θα είμαι μαζί σου.
Ο Δαβίδ ήταν ο μικρότερος της οικογένειας του, ένας βοσκός πίσω από την μάντρα. Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ο Κύριος θα έχριε ένα παιδί;
Κι όμως ο Κύριος έτσι ευαρεστείται.
Όταν ο Κύριος κάλεσε τον Σαούλ, αυτός πήγε και κρύφτηκε πίσω από κάτι αποσκευές για να μην τον δουν επειδή ντρεπόταν. Γι’ αυτό τον διάλεξε ο Κύριος.
- Αυτό το βιβλίο έχει πάρα πολύ δυνατά μαθήματα.
Ο Κύριος δεν μας διαλέγει επειδή ήμασταν ή είμαστε κάτι. Αντίθετα μας διάλεξε επειδή είμαστε ένα τίποτα για να πάρει Εκείνος όλη την δόξα. Μπορεί κάποιος να πει ότι αυτό είναι πολύ εγωιστικό από τον Θεό, όμως ο Θεός δεν έχει εγωισμό.
Ο Κύριος θα φανερωθεί και θα αποστείλει ανθρώπους ταπεινούς και ασήμαντους (Μωυσής, Δαυίδ, Σαούλ). Ο λόγος είναι ότι οι ταπεινοί, ακούνε τον Θεό. Και ο Θεός θα μπορεί να κάνει το θέλημα Του, να φέρει σωτηρία.
Όταν είναι κάποιος άδειος και τον γεμίσει ο Θεός, αυτό είναι ασφάλεια. Ο Κύριος χρησιμοποιεί συνήθως απλούς ανθρώπους για να μπορέσει να τους χρησιμοποιήσει ελεύθερα, απερίσπαστα, αδέσμευτα. Μας θέλει ταπεινούς για να μας χρησιμοποιήσει.
Ενώ όταν είναι γεμάτος με άλλα πράγματα θα έχει μάχες και προβλήματα
Ο υπερήφανος, που στηρίζεται στον εαυτό του, δεν μπορεί να κινηθεί από τον Θεό.
Κεφ.ς16- Και είπε προς αυτόν ο Κύριος, Αλλ’ εγώ θέλω είσθε μετά σου, και θέλεις πατάξει τους Μαδιανίτας ως άνδρα ένα.
- Αλλ’ εγώ θέλω είσθε μετά σου. – Κι Εχγιέ Ιμάχ.
Γιάχουε σημαίνει Αυτός Είναι… που είναι σύνθετο του Εχγιέ που σημαίνει Εγώ Ειμί.
Έχουμε κι εμείς την ίδια υπόσχεση.
- Εφε.β14- δια να μη ήμεθα πλέον νήπιοι, κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας, δια της δολιότητος των ανθρώπων, δια της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην 15- αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην, να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός 16- εξ ού παν το σώμα συναρμολογούμενον και συνδεόμενον δια πάσης συναφείας των συνεργούντων μελών, κατά την ανάλογον ενέργειαν ενός εκάστου μέρους, κάμνει την αύξησιν του σώματος, προς οικοδομήν εαυτού, εν αγάπη. 17- Τούτο λοιπόν λέγω και μαρτύρομαι δια του Κυρίου, να μη περιπατείται πλέον, καθώς και τα λοιπά έθνη περιπατούσιν, εν τη ματαιότητι του νοός αυτών.
Κεφ.ς17- Ο δε είπε προς αυτόν, Εάν λοιπόν εύρηκα χάριν εις τους οφθαλμούς σου, δείξον μοι σημείον ότι συ είσαι ο λαλών μετ’ εμού. 18- Μη αναχωρήσης εντεύθεν, δέομαι, εωσού έλθω προς σε, και εκφέρω την προσφοράν μου, και θέσω ενώπιον σου. Ο δε είπε, θέλω περιμένει εωσού επιστρέψης. 19- Και εισήλθεν ο Γεδεών, και ητοίμασεν ερίφιον εξ αιγών, και άζυμα ενός εφά αλεύρου το μεν κρέας έθεσεν εις κάνιστρον, τον δε ζωμόν έβαλεν εις χύτραν, και έφερεν έξω προς αυτόν υπό την δρυν, και προσέφερε. 20- Και είπε προς αυτόν ο άγγελος του Θεού, Λάβε το κρέας και τα άζυμα, και θες επί ταύτην την πέτραν, και τον ζωμόν επίχεε. Και έκαμεν ούτω. 21- Και εξέτεινεν ο άγγελος του Κυρίου το άκρον της ράβδου, την οποίαν είχεν εν τη χειρί αυτού, και ήγγισε το κρέας και τα άζυμα και ανέβη πυρ εκ της πέτρας, και κατέφαγε το κρέας και τα άζυμα. Τότε απήλθεν ο άγγελος του Κυρίου από των οφθαλμών αυτού. 22- Και ιδών ο Γεδεών ότι ήτο άγγελος Κυρίου, είπεν ο Γεδεών, Οίμοι, Κύριε Θεέ! Διότι είδον τον άγγελον του Κυρίου πρόσωπον προς πρόσωπον. 23- Και είπε προς αυτόν ο Κύριος, ειρήνη σοι μη φοβού δεν θέλεις αποθάνει.
- Ζήτησε σημείο, επειδή ο άγγελος ήρθε σαν άνθρωπος, σαν ένας περαστικός.
- Η πέτρα συμβολίζει τον Ιησού. Η φωτιά βγήκε από την πέτρα, και τα άζυμα συμβολίζουν το σώμα του Χριστού, που είναι καθαρό από την αμαρτία. Τα άζυμα είναι μέρος της ειρηνικής προσφοράς.
Εκείνη την εποχή είχαν φόβο για την παρουσία του Κυρίου, ενώ εμείς αντίθετα, έχουμε καθημερινή επαφή μαζί Του με χαρά και ζητάμε για περισσότερη. Μαθαίνουμε να ζούμε με την παρουσία του Κυρίου.
Αυτό είναι που πάντα ήθελε ο Θεός. Απλά δεν μπορούσε να το κάνει τότε ακόμα, επειδή δεν είχε έρθει ο Υιός σαν μεσίτης.
Κεφ.ς24- Και ωκοδόμησεν εκεί ο Γεδεών θυσιαστήριον εις τον Κύριον, και ωνόμασεν αυτό Ιεοβά-σαλώμ έως της ημέρας ταύτης είναι εν Οφρά των Αβί-εζεριτών.
- Ιεοβά-σαλώμ η σωστή του προφορά είναι Γιάχουε-σαλώμ και σημαίνει Αυτός Είναι η Ειρήνη. Το Ιεοβά στα εβραϊκά είναι Γιάχουε. Αυτό είναι ένα από τα ονόματα του Θεού.
Και ο Ιησούς είναι ο Άρχων της Ειρήνη και είπε «την ειρήνη μου σας δίνω…». Ιωα.ιδ27.
- Μέχρι την ημέρα που ο προφήτης έγραψε το βιβλίο, το θυσιαστήριο αυτό ήταν εκεί.
Κεφ.ς25- Και την αυτήν νύκτα είπεν ο Κύριος προς αυτόν, Λάβε τον βουν του πατρός σου, και τον δεύτερον βουν τον επταετή, και κατεδάφισον τον βωμόν του Βάαλ τον οποίον έχει ο πατήρ σου, και το άλσος το πλησίον αυτού κατάκοψον. 26- και οικοδόμησον θυσιαστήριον εις Κύριον τον Θεόν σου επί της κορυφής της πέτρας ταύτης, κατά το διατεταγμένον και λάβε τον δεύτερον βουν, και πρόσφερε ολοκαύτωμα με τα ξύλα του άλσους, το οποίον θέλεις κατακόψει.
- Ο άγγελος έφυγε, αλλά βλέπουμε ότι ο Κύριος εξακολουθούσε να του μιλάει. Είχε συνεχή επαφή μαζί του. Από τη στιγμή που του φανερώθηκε και μετά, του άνοιξε τ’ αυτιά ώστε να ακούει την φωνή Του, επειδή ήθελε να τον χρησιμοποιήσει. Πρέπει να ζητάμε από τον Κύριο να ανοίγει τα πνευματικά ώτα μας. Είναι απαραίτητο.
Επειδή ο Κύριος θέλει να μας χρησιμοποιήσει, πρέπει να μάθουμε να ακούμε την φωνή του, επειδή μας χρειάζεται. Πώς αλλιώς θα πάρουμε οδηγία;
- Άλσος του Βάαλ. Όπου υπήρχε άγαλμα του Βάαλ, έφτιαχναν ένα όμορφο αλσύλλιο, για να νοιώθει ο άνθρωπος πιο κοντά στον θεό και μέσα εκεί γίνονταν όργια, πορνείες, ακαθαρσίες κλπ. Ακριβώς όπως σήμερα φτιάχνουν μικρά εκκλησάκια.
Στην αρχαία Ελλάδα οι άνθρωποι δεν ήξεραν σε ποιόν θεό να πρωτοθυσιάσουν επειδή φοβόντουσαν την ζήλια και την εκδικητικότητα τους. Φοβερή κατάσταση!
Σ’ αυτήν ακριβώς μπήκαν και οι Ισραηλίτες με την θέληση τους.
Άφησαν τον ζωντανό Θεό και έπεσαν σ’ αυτά τα πράγματα…
- Το άλσος συμβολίζει την αμαρτία του Ισραήλ
Το δέντρα - ξύλα συμβολίζουν την ανθρώπινη φύση και τα σαρκικά έργα.
Ο Κύριος ζητάει τώρα από τον Γεδεών να κάψει το άλσος. Να πάρει δύο βόδια και να γκρεμίσει το θυσιαστήριο του Βάαλ και με τα ξύλα από τα δέντρα που έκοψε να κάνει θυσία στον Γιάχουε.
Α’Κορ.γ12- Εάν δε τις εποικοδομή επί το θεμέλιον τούτο, χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην 13- εκάστου το έργον θέλει φανερωθή διότι η ημέρα θέλει φανερώσει αυτό επειδή δια πυρός ανακαλύπτεται και το πυρ θέλει δοκιμάσει το έργον εκάστου οποίον είναι.
- Τα ανθρώπινα έργα είναι γεμάτα αμαρτία. Τα ξύλα από το άλσος, έκαψαν το βόδι. Τα έργα μας τα ακάθαρτα, η ειδωλολατρία, η αμαρτία, η πορνεία μας και όλα αυτά είναι που σταύρωσαν τον Κύριο.
Ο Κύριος σταυρώθηκε στο ξύλο και πήρε την κατάρα τους και τη δική μας πάνω Του, για να μπορέσουμε να ζήσουμε άγιοι ενώπιον του Θεού.
- Το διατεταμένο, αφορά την εντολή που είχε δώσει ο Θεός για την κατασκευή θυσιαστηρίου. Έπρεπε να πάρει 12 φυσικές πέτρες, τις οποίες να μην έχει επεξεργαστεί άνθρωπος. Να τις τοποθετήσει έτσι ώστε να σχηματίσει ένα τετράγωνο κλειστό χώρο, το οποίο γέμιζε με ξύλα και πάνω σ’ αυτά έπρεπε να τοποθετηθεί το ζώο της θυσίας, να το τεμαχίσει και να το κάψει όλο, ώστε να μην μείνει τίποτα.
Το δώδεκα συμβολίζει τον Ισραήλ, αλλά και την βασιλεία του Ιησού (απόστολοι). Το δώδεκα είναι αριθμός βασιλείας.
Οι ακατέργαστες πέτρες συμβολίζουν εμάς, με τις αιχμές, τις αμαρτίες μας, ακαλλιέργητοι όπως είμαστε, γεμάτοι προβλήματα.
Για μας θυσιάστηκε ο Ιησούς Χριστός. Για μας μπήκε στην πυρά της θλίψης και της κακουχίας που πέρασε.
Κεφ.ς27- Και έλαβεν ο Γεδεών δέκα άνδρας εκ των δούλων αυτού, και έκαμε καθώς είπε προς αυτόν ο Κύριος και επειδή εφοβήθην τον οίκον του πατρός αυτού, και τους ανθρώπους της πόλεως, να κάμη τούτο την ημέραν, έκαμεν αυτό την νύκτα. 28- Και ότε οι άνθρωποι της πόλεως εξηγέρθησαν το πρωί, ιδού ήτο κρημνισμένος ο βωμός του Βάαλ, και το άλσος το πλησίον αυτού κατακεκομένον, και ο δεύτερος βους ωλοκαυτωμένος επί το θυσιαστήριον το ωκοδομημένον. 29- Και είπεν ο εις προς τον άλλον, Τις έκαμε το πράγμα τούτο; Και εξετάσαντες και ανερευνήσαντες, είπον Ο Γεδεών ο υιός του Ιωάς έκαμε το πράγμα τούτο.
- Ο πατέρας του Γεδεών λάτρευε τον Βάαλ. Είχε μάλιστα θυσιαστήριο μέσα στην αυλή του.
- Ο Γεδεών έκανε αυτό που του είπε ο Κύριος την νύχτα. Φοβήθηκε να το κάνει την ημέρα. Έστω όμως, το έκανε… και ο Θεός τον ευλόγησε.
Ο διάβολος επιτέθηκε αμέσως, ξεσηκώνοντας κόσμο και διωγμό ενάντια στον Γεδεών.
Το ίδιο θα γίνει και σε μας όταν κάνουμε το θέλημα του Θεού.
Κεφ.ς30- Τότε οι άνθρωποι της πόλεως είπον προς τον Ιωάς, Έκβαλε τον υιόν σου δια να θανατωθή, επειδή εκρήμνισε τον βωμόν του Βάαλ, και επειδή κατέκοψε το άλσος το πλησίον αυτού. 31- Και είπεν ο Ιωάς προς πάντας τους εξανισταμένους εναντίον αυτού, μήπως σεις θέλετε διεκδικήσει υπέρ του Βάαλ; Ή σεις θέλετε σώσει αυτόν; όστις διεκδικήση υπέρ αυτού, θέλει θανατωθή έως πρωίας εάν ούτος ήναι θεός, ας διεκδικήση υπέρ εαυτού, διότι εκρήμνισαν τον βωμόν αυτού. 32- Δια τούτο ωνόμασεν αυτόν εν τη ημέρα εκείνη Ιεροβάαλ, λέγων, Ας εκδικήση κατ’ αυτού ο Βάαλ, διότι εκρήμνισε τον βωμόν αυτού.
- Ο διάβολος επιτίθεται και θέλει να σκοτώσει αυτόν που κάνει το θέλημα του Θεού.
- Ο πατέρας του Γεδεών φαίνεται δυσαρεστημένος από τον Βάαλ και ήθελε να τα πετάξει όλα. Έβλεπε την καταδυναστεία που υπήρχε.
- Ιεροβάαλ σημαίνει Ας κάνει εκδίκηση ο Βάαλ. Θέλει να πει με αυτό ότι η εκδίκηση ανήκει στον Θεό, όχι σ’ εμάς.
- Εφόσον ο Κύριος έχει λαό, θα καταγκρεμίσει τα είδωλα.
Κεφ.ς33- Τότε συνήχθησαν ομού πάντες οι Μαδιανίται, και οι Αμαληκίται, και οι κάτοικοι της ανατολής, και διέβησαν, και εστρατοπέδευσαν εν τη κοιλάδι Ιεζραέλ.
- Ο Κύριος ετοίμαζε τον Γεδεών. Ο διάβολος ήξερε τις κινήσεις του Θεού και για να προβληματίσει και συγχύσει τον Γεδεών, να του φέρει απιστία, έκανε όλο αυτό το μπούγιο.
Όταν βλέπουμε τέτοια να μην στεναχωριόμαστε. Να μην τους μαχόμαστε με ανθρώπινα μέσα. Ο διάβολος θα σηκώσει μπούγιο. Εμάς όμως ούτε μας ενδιαφέρει ούτε μας ανησυχεί. Η μάχη μας είναι πνευματική.
Κεφ.ς34- Και το Πνεύμα του Κυρίου περιεχύθη επί τον Γεδεών, και εσάλπισεν εν σάλπιγγι, και συνήχθησαν οι Αβί-εζερίται οπίσω αυτού.
- Μόλις ο Γεδεών έλαβε το Πνεύμα, σάλπισε και ήρθε ο λαός.
Είναι σημαντικό να ζητάμε από τον Κύριο να εκχέει το Πνεύμα του πάνω μας, ώστε όταν σαλπίζουμε το μήνυμα της σωτηρίας οι άνθρωποι να έρχονται.
Θα ακούσουν και θα έρθουν για την μάχη την μεγάλη που έχουμε να κάνουμε.
Κεφ.ς35- Και εξαπέστειλε μυνητάς προς πάντα τον Μανασσή, και συνήχθη και αυτός οπίσω αυτού εξαπέστειλεν έτι μηνυτάς προς τον Ασήρ, και προς τον Ζαβουλών, και προς τον Νεφθαλί και ανέβησαν εις συνάντησιν αυτών.
- Ο Μανασσή που αναφέρει εδώ είναι η φυλή που έμεινε στην ανατολική όχθη, γι’ αυτό και οι Μαδιανίτες μπορούσαν και τους λεηλατούσαν πολύ εύκολα.
- Όταν είχε σαλπίσει η Δεβόρρα, ο Ασήρ δεν πήγε στην μάχη, αλλά έμεινε στα λιμάνια και ησύχαζε. Εδώ όμως πήγε.
Κεφ.ς36- Και είπεν ο Γεδεών. Προς τον Θεόν, Εάν μέλλης να σώσης δια χειρός μου τον Ισραήλ, καθώς ελάλησας, 37- ιδού, εγώ θέλω βάλει τον πόκον του μαλλίου εις το αλώνιον εάν γείνη δρόσος μόνον επί τον πόκον, εφ’ όλην δε την γην ξηρασία, τότε θέλω γνωρίσει, ότι θέλεις σώσει δια χειρός μου τον Ισραήλ, καθώς ελάλησας. 38- Και έγεινεν ούτω διότι σηκωθείς την επαύριον το πρωί, επίεσε τον πόκον, και εξέθλιψε δρόσος εκ του πόκου, λεκάνην πλήρη ύδατος.
- Ο Γεδεών βάζει ένα σημείο. Δεν είναι απιστία αυτό που κάνει. Έχει πίστη ότι ο Θεός θα κάνει αυτά που λέει, αλλά θέλει να πιστοποιήσει ότι θα τα κάνει με τον ίδιο. Εκεί είναι το ερώτημα του.
- Πόκος είναι το μαλλί των αρνιών στην μορφή που έχει όταν το κουρεύουν από τα πρόβατα. Ένα τέτοιο κομμάτι πήρε και το έβαλε στη μέση του αλωνιού.
- Το αλώνι είναι καθαρό. Εκεί είναι που περνά η σβάρνα και χωρίζει το σιτάρι από το άχυρο.
- Ζήτησε να γίνει υγρασία μόνο στον πόκο και ο Θεός το έκανε.
Κεφ.ς39- Και είπεν ο Γεδεών προς τον Θεόν, Ας μη εξαφθή ο θυμός σου εναντίον μου, και θέλω λαλήσει μόνον ταύτην την φοράν ας δοκιμάσω, δέομαι, ταύτην μόνην την φοράν εν τω πόκω ας γείνη τώρα ξηρασία, μόνον επί τον πόκον, εφ’ όλην δε την γην ας ήναι δρόσος. 40- Και έκαμεν ο Θεός ούτω την νύκτα εκείνην και έγεινε ξηρασία μόνον επί τον πόκον, εφ’ όλην δε την γην ήτο δρόσος.
- Η λεκάνη με το νερό συμβολίζει την ευλογία του Θεού στον Ισραήλ.
Την 1η φορά η δροσιά ήταν στον πόκο, που συμβολίζει ότι η ευλογία ήταν μόνο στον Ισραήλ, στην Παλαιά Διαθήκη και η υπόλοιπη γη ήταν κατάξερη.
Την 2η φορά που η δροσιά ήταν στο αλώνι, συμβολίζει την ευλογία του Θεού που εκχέετε στα έθνη και ο Ισραήλ μένει ξερός, επειδή αρνήθηκαν τον Κύριο.
Αλώνι: Ματ.γ12, Ψαλ.οβ6, Ιερ.γ17.
Δρόσος: Ωσηε.ιδ5, Μιχ.ε7, Δευτ.λβ2.
Πόκος: Σημείο όχι απιστίας αλλά πίστης στο ναι ή στο όχι του Κυρίου.
- Αν βάλουμε ένα σημάδι στο Κύριο, να μην είναι κάτι συνηθισμένο. Να βάλουμε κάτι σοβαρό και αν ο Κύριος το κάνει τότε να μην απιστήσουμε. Να είναι κάτι ασυνήθιστο ώστε να μην αμφιβάλουμε.
Να ζητάμε σοφία από τον Κύριο, ώστε να βάλουμε το σημείο που πρέπει και να καταλαβαίνουμε τα σημεία Του. Πρέπει ακόμα να σιγουρευτούμε ότι το σημάδι μας είναι συγκεκριμένο και ξεκάθαρο και μέσα στα πλαίσια τα οποία κινούμαστε. Όπως ο Γεδεών που έβαλε σημείο σχετικό με το περιβάλλον του.
- Ο Αμαλήκ είναι εγγονός του Εδώμ (Ησαύ), γιος του Ελιφά (πρωτότοκος του Ησαύ) και της Θαμνά. Είναι παντοτινός εχθρός του Ισραήλ – εκκλησίας.
Μαδιάμ σημαίνει Έμπορος. Αναφέρεται σ’ αυτούς που έχουν σχέση με τον κόσμο. Σ’ αυτούς που έχουν συμβιβαστεί με την αμαρτία. Ησα.ξ6, Αβκ.γ7-8.
Ο Μαδιάμ είναι ο γιος του Αβραάμ από την Χεττούρα.
Οι Μαδιανίτες έχουν τον ίδιο πατέρα. Πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν έχουν την ίδια μητέρα (Σάρρα), δεν ανήκουν στην εκκλησία. Είναι παιδιά σαρκικά, σαρκικές εκκλησίες, και είναι εχθροί της αληθινής εκκλησίας του Κυρίου. Ξέρουν την αλήθεια, αλλά αντιτάσσονται σ’ αυτήν.
Ο Ησαύ συμβολίζει τον άνθρωπο της σάρκας. Το παιδί του, είναι ο Αμαλήκ, όπως τα παράγωγα της σάρκας είναι η αμαρτία.
Ήταν αδέλφια με τον Ιακώβ, αλλά η ευλογία ήταν του Ιακώβ επειδή ο Ησαύ ήταν άνθρωπος σαρκικός. Αναφέρεται πάλι σε ανθρώπους οι οποίοι είναι πιστοί (υποτίθεται) αλλά είναι σαρκικοί, πολύ κοντά στις επαγγελίες, αλλά πάρα πολύ μακριά απ’ αυτές, επειδή τα βάζουν με τον λαό του Θεού.
Κεφ.ζ1- Τότε ο Ιεροβάαλ, (όστις είναι ο Γεδεών,) εξηγέρθη πρωί και πας ο λαός ο μετ’ αυτού, και εστρατοπέδευσαν πλησίον της πηγής Αρώδ το δε στρατόπεδον των Μαδιανιτών ήτο κατά το βόρειον αυτών, προς τον λόφον Μορέχ εν τη κοιλάδι. 2- Και είπεν Κύριος προς τον Γεδεών, Πολύς είναι ο λαός ο μετά σου ώστε να παραδώσω τους Μαδιανίτας εις την χείρα αυτού, μήπως ο Ισραήλ καυχηθή εναντίον μου, λέγων, Η χειρ μου με έσωσε
Βλέπουμε, τι μετράει ο Θεός! Ίσως κάποιος ρωτήσει: «Μήπως ζηλεύει ο Θεός και δεν θέλει να κερδίσει ο Ισραήλ νίκες για τον εαυτό του;»
- Ο Κύριος δεν είναι με την κοινή, ανθρώπινη έννοια ζηλιάρης, αλλά είναι Θεός γεμάτος σοφία, γεμάτος από αγάπη για τα πλάσματα Του και θέλει μέσα τους, να έχουν την αλήθεια.
Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός σώζει. Οι άνθρωποι δεν σώζουν. Για να τους δώσει λοιπόν να καταλάβουν ότι πρέπει να Τον εμπιστεύονται, λέει στον Γεδεών ότι πρέπει ο στρατός να μειωθεί αριθμητικά. Θέλει να σώσει με λίγους για να φανερωθεί η δόξα Του. Ο Θεός του Ισραήλ είναι μεγαλύτερος από τον θεό των Μαδιανιτών, μεγαλύτερος από κάθε άλλο θεό, και μπορεί να σώσει και με λίγους και με πολλούς. Εδώ όμως προτιμάει τους λίγους.
Κεφ.ζ3- τώρα λοιπόν κήρυξον εις επήκοον του λαού, λέγων, Όστις είναι δειλός και φοβούμενος, ας στρέψη, και ας σπεύση από του όρους Γαλαάδ. Και έστρεψαν εκ του λαού είκοσι δύο χιλιάδες και έμειναν δέκα χιλιάδες.
- Ο Γεδεών, ξεκίνησε με ένα στρατό των 32.000 και έμεινε με 10.000 στρατιώτες. Πολλοί οι καλεσμένοι, λίγοι οι εκλεκτοί. Αυτοί που έφυγαν είχαν το πνεύμα του φιλότιμου (ας πάμε να δούμε και να μας δουν).
Ο Κύριος δεν ευαρεστείται σ’ αυτούς. Έτσι μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία έφυγαν. Είναι αυτοί που έρχονται στον Κύριο, χωρίς βαθιά απόφαση στην καρδιά τους. Έρχονται επιφανειακά, επιπόλαια.
Κεφ.ζ4- Και είπε Κύριος προς τον Γεδεών, ο λαός είναι έτι πολύς καταβίβασον αυτούς εις το ύδωρ, και εκεί θέλω εκκαθαρίσει αυτούς εις σε και περί ούτινος σοι είπω, Ούτος θέλει ελθεί μετά σου, αυτός θέλει ελθεί μετά σου και περί ούτινος σοι είπω, Ούτος δεν θέλει ελθεί μετά σου, αυτός δεν θέλει ελθεί.
- Ο Γεδεών αρχίζει τώρα να έχει κοινωνία με τον Κύριο, να παίρνει πληροφορίες και εντολές (Είναι αναγκαίο και για μας να έχουμε προσωπική κοινωνία με τον Κύριο. Να παίρνουμε πληροφορίες προκειμένου να γίνει το έργο του Θεού. Όλα αυτά είναι πράγματα που επαναλαμβάνονται).
Ο Ιωάννης ο βαπτιστής είχε επικοινωνία με τον Κύριο.
Ο Ιησούς είχε κοινωνία με τον Πατέρα.
Οι απόστολοι είχαν προσωπική κοινωνία με τον Κύριο.
Ο Κύριος μιλάει συνέχεια όταν είναι να γίνει μια δουλειά.
Σήμερα ο Κύριος αποκατέστησε αυτή την επικοινωνία. Και όσοι δεν την έχουν, όταν κάνουν το βήμα προς τον Κύριο, έρχεται η φωνή του Θεού. Έτσι ξέρουμε πια τι λέει ο Κύριος, τι κάνει και τι θέλει να κάνουμε.
Δευτ.η17, Α’Κορ.α29, Β’Κορ.δ7, Α’Σαμ.δ6.
- Ο Θεός δεν θέλει τους πολλούς, θέλει τους λίγους και εκλεκτούς. Για να μην καυχηθεί καμία σάρκα ενώπιον Του. Να μην μπορεί να πει ο άνθρωπος ότι έκανε με την δύναμη του.
Ο Κύριος μας έχει αφαιρέσει την καύχηση. Εμείς πηγαίνουμε με φόβο και τρόμο και ξέρουμε ότι αν ο Κύριος δεν είναι μαζί μας…
Έτσι είμαστε πολύ ασφαλείς!
Κεφ.ζ5- Και κατεβίβασε τον λαόν εις το ύδωρ και είπεν ο Κύριος προς τον Γεδεών, Πας όστις λάψη με την γλώσσαν αυτού από του ύδατος, καθώς λάπτει ο σκύλος, τούτον θέλεις στήσει χωριστά και πας όστις κάμψη τα γόνατα αυτού δια να πίη. 6- Και ο αριθμός των λαπτόντων με την χείρα αυτών προς το στόμα αυτών, ήτο τριακόσιοι άνδρες άπαν δε το επίλοιπον του λαού έκαμψε τα γόνατα αυτών δια να πίωσιν ύδωρ. 7- Και είπεν ο Κύριος προς τον Γεδεών, Δια των τριακοσίων ανδρών οίτινες έλαψαν θέλω σώσει υμάς, και θέλω παραδώσει τους Μαδιανίτας εις την χείρα σου άπαν δε το επίλοιπον του λαού ας υπάγωσιν έκαστος εις τον τόπον αυτού.
- Διαφαίνεται εδώ το μεγαλείο του Θεού.
Ο Γεδεών δοκιμάζεται κι αυτός. Είχε εμπειρίες με τον Κύριο, είχε τα σημεία. Ανέπτυσσε μία σχέση εμπιστοσύνης με τον Κύριο και καθώς ο Θεός ετοιμάζει το σχέδιο Του, ο Γεδεών γνωρίζει, είναι σίγουρος, χωρίς αμφιβολίες, ότι ο Κύριος θα κάνει αυτά που λέει.
Είναι αναγκαίο ο άνθρωπος του Θεού όταν βγαίνει έξω να υπηρετήσει, να κάνει το θέλημα του Θεού, να είναι κατασταλαγμένος, να μην έχει αμφιβολίες, να μην έχει μάχες την ώρα που κηρύττει το Ευαγγέλιο. Όταν καλούμε κάποιον να προσευχηθεί να μην αναρωτιόμασταν αν άραγε θα γίνει καλά! Δεν γίνεται έτσι το έργο του Θεού.
Θέλουμε ο Κύριος να μας κατασταλάξει στην πίστη. Να μην έχουμε αμφιβολίες για τίποτα. Να κάνουμε ό,τι έκανε και ο Γεδεών. Άκουγε και υπάκουγε κατά πάντα σ’ αυτά που ο Θεός του έλεγε να κάνει.
- Τις τελευταίες ημέρες ο Θεός θα καθαρίσει τον λαό Του. Γι’ αυτό βλέπουμε στην εκκλησία λίγα άτομα. Μένουν οι δοκιμασμένοι, αυτοί που άντεξαν. Πολύς κόσμος έχει έρθει και έχει φύγει.
Αλλά βλέπουμε με τι προσοχή και τι επιμέλεια ο Θεός κρατάει τα παιδιά Του, που τα διαλέγει ένα - ένα, που περνάνε καταστάσεις δύσκολες και μένουν και είναι, θα λέγαμε, αυτοί οι 300 που ο Κύριος θέλει. Επειδή πρόκειται να γίνει ένα έργο θαυμαστό και θα πάρει ο Κύριος όλη τη δόξα.
- Αυτοί που έπεσαν και ήπιαν με το στόμα, είναι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου, σέρνονται χάμω, είναι άνθρωποι σαρκικοί. Δεν έχουν καμία προετοιμασία. Πέφτοντας χάμω, σημαίνει ότι έχουν αφήσει τα όπλα τους. Τους νοιάζει μόνο να πιουν νερό.
Ενώ οι άλλοι που γονατίζουν, δείχνουν ότι είναι προετοιμασμένοι για μάχη. Είναι σε ετοιμότητα, σε επιφυλακή. Δεν δίνονται στην επιθυμία της σαρκός (δίψα).
- Υπήρχε μια μάχη μπροστά να γίνει και χρειάζονταν πολεμιστές. Ο αγρός είναι μεγάλος και σίγουρα χρειάζονται χέρια, ανθρώπους να τρέξουν και να εργαστούν. Ο Θεός όμως τους έστειλε πίσω και μάλιστα επέμεινε σ’ αυτό. Γιατί;
Επειδή αν έμεναν θα ήταν εμπόδιο. Αυτοί που δεν είχαν την ίδια καρδιά με τους 300, θα τους ήταν εμπόδιο. Μπορούμε να φανταστούμε τι θα γινόταν αν άρχιζε η μάχη και άρχιζαν 10-10 και περισσότεροι να υποχωρούν;
Ο Θεός όμως θέλει ανθρώπους αποφασισμένους για μάχη.
Κι εμείς πηγαίνουμε αποφασισμένοι να κάνουμε μια μάχη και ο Κύριος μας δίνει την νίκη. Όταν πηγαίνουμε έξω να ευαγγελίσουμε ή να κάνουμε διαλέξεις ή οτιδήποτε άλλο, πηγαίνουμε με αυτό ακριβώς το πνεύμα. Δεν πάμε για να φύγουμε, αλλά για να σταθούμε, να δώσουμε την μάχη με πίστη και ο Θεός θα μας δώσει την νίκη. Όταν το κάνουμε αυτό τότε ο Θεός νικάει!!!
- Το 300=6x10x5 σημαίνει «Ο κεχρισμένος του Θεού στον κόσμο, φέρνει νίκη» και είναι η χάρη του Θεού στους ανθρώπους, στην εκκλησία, μέσα στον κόσμο.
Το 6x5 είναι ο χρισμένος άνθρωπος του Θεού, γεμάτος με την χάρη Του, ο οποίος αποστέλλεται στον κόσμο.
Όταν ο Κύριος μας γεμίσει με την χάρη Του (5 και 6) τότε θα μας στείλει στον κόσμο (10) να φέρουμε καρπό.
Κεφ.ζ8- Έλαβε λοιπόν ο λαός τας τροφάς εις τας χείρας αυτών, και τας σάλπιγγας αυτών και απέπεμψεν άπαν το επίλοιπον του Ισραήλ, έκαστον εις την σκηνή αυτού, και εκράτησε τους τριακοσίους άνδρας. Και το στρατόπεδον του Μαδιάμ ήτο υποκάτω αυτών εν τη κοιλάδι. 9- Και την αυτήν νύκτα, είπε προς αυτόν ο Κύριος, Σηκώθητι, κατάβα εις το στρατόπεδον διότι παρέδωσα αυτό εις την χείρα σου. 10- Αλλ’ εάν φοβήσαι να καταβής, κατάβα συ και ο Φουρά ο δούλος σου εις το στρατόπεδον 11- και θέλεις ακούσει τι λέγουσι και μετά ταύτα αι χείρες σου θέλουσι ενδυναμωθή, και θέλεις καταβή εις το στρατόπεδον. Και κατέβη αυτός μετά του Φουρά του δούλου αυτού έως της προφυλακής του στρατοπέδου. 12- Ο δε Μαδιάμ, και ο Αμαλήκ, και πάντες οι κάτοικοι της ανατολής ήσαν εξηπλωμένοι εν τη κοιλάδι ως ακρίδες κατά το πλήθος και αι κάμηλοι αυτών αναρίθμητοι ως η άμμος παρά το χείλος της θαλάσσης κατά το πλήθος. 13- Και ότε ήλθεν ο Γεδεών, ιδού, άνθρωπος τις διηγείτο, προς τον πλησίον αυτού, όνειρον, και έλεγεν, Ιδού, ωνειρεύθην όνειρον, και ιδού, ψωμίον κρίθινον κυλιόμενον εν τω στρατοπέδω του Μαδιάμ, ήλθεν εις τας σκηνάς, και εκτύπησεν αυτάς, και έπεσον και ανέτρεψεν αυτάς, και έπεσον αι σκηναί. 14- Και απεκρίθη ο πλησίον αυτού, και είπε, Τούτο δεν είναι, ειμή η ρομφαία του Γεδεών, υιού του Ιωάς, ανδρός Ισραηλίτου ο Θεός παρέδωκεν εις την χείρα αυτού τον Μαδιάμ, και άπαν το στρατόπεδον. 15- Και ως ήκουσεν ο Γεδεών την διήγησιν του ονείρου, και την εξήγησιν αυτού, προσεκύνησε, και επέστρεψεν εις το στρατόπεδον του Ισραήλ, και είπε, Σηκώθητε διότι ο Κύριος παρέδωκεν εις την χείραν σας το στρατόπεδον του Μαδιάμ.
- Αν φοβόμαστε μόνοι, ο Κύριος προτρέπει να έχουμε παρέα.
- Ο Κύριος μιλάει με όμορφες συμμαρτυρίες στον Γεδεών. Εκείνοι οι δύο Μαδιανίτες, δεν είχαν ιδέα για τα πράγματα του Θεού, ούτε για τα γεγονότα που διαδραματίζονταν. Ο Κύριος όμως μίλησε από το στόμα τους και το έκανε για τον Γεδεών, για να τον ενισχύσει ώστε να κάνει αυτό που του είπε να κάνει.
- Ο κρίθινος άρτος ήταν ψωμί δεύτερης τάξης, κατηγορίας. Ήταν το ψωμί των φτωχών, φτηνό. Ο κανονικός άρτος ήταν ο σταρένιος και τον είχαν όλοι οι ιδιοκτήτες και οι ψηλά ιστάμενοι.
Όμως και οι δύο άρτοι συμβολίζουν τον Ιησού, ο Οποίος είναι τροφή για όλους, φτωχούς και μη, υψηλούς και χαμηλούς, μικρούς και μεγάλους.
Κεφ.ζ16- Και διήρεσε τους τριακοσίους άνδρας εις τρία σώματα, και έδωκε σάλπιγγας εις τας χείρας πάντων τούτων και υδρίας κενάς, και λαμπάδας εν ταις υδρίαις. 17- Και είπε προς αυτούς, Βλέπετε προς εμέ, και κάμετε παρομοίως και ιδού, όταν εγώ φθάσω εις το άκρον του στρατοπέδου, καθώς εγώ κάμω, ούτω θέλετε κάμει 18- Όταν σαλπίσω δια της σάλπιγγος, εγώ και πάντες οι μετ’ εμού, τότε θέλετε σαλπίσει και σεις δια των σαλπίγγων κύκλω παντός του στρατοπέδου, και θέλετε ειπεί, Ρομφαία του Κυρίου και του Γεδεών. 19- Ο Γεδεών λοιπόν και οι εκατόν άνδρες οι μετ’ αυτού, ήλθον εις το άκρος του στρατοπέδου περί τας αρχάς της μέσης φυλακής μόλις είχον καταστήσει τους φύλακας και εσάλπισαν δια των σαλπίγγων, και συνέτριψαν τας υδρίας τας εις τας χείρας αυτών. 20- Και τα τρία σώματα εσάλπισαν δια των σαλπίγγων, και συνέτριψαν τας υδρίας, και εκράτουν τας λαμπάδας εις τας αριστεράς αυτών χείρας, και τας σάλπιγγας εις τας δεξιάς αυτών χείρας δια να σαλπίζωσι και ανέκραζον, Ρομφαία του Κυρίου και του Γεδεών. 21- Και εστάθη έκαστος εν τω τόπω αυτού κύκλω του στρατοπέδου και άπαν το στράτευμα διέτρεχε, και εφώναζε, και έφευγε. 22- Και οι τριακόσιοι εσάλπισαν δια των σαλπίγγων και έστρεψεν ο Κύριος καθ’ όλον το στρατόπεδον την ρομφαίαν εκάστου εναντίον του πλησίον αυτού και το στράτευμα έφυγεν εις Βαιθ-ασεττά προς Ζερεράθ, έως του χείλους του Αβέλ-μεολά προς Ταβάθ.
- Ένα παράξενο σχέδιο. Ο Κύριος έχει παράξενα και θαυμαστά σχέδια για σωτηρία, για να δείξει την ομορφιά και το μεγαλείο Του!
Τον στρατό που έφτιαξε ο Κύριος, το σώμα των 300, τον χαρακτηρίζει:
1) Η ενότητα.
2) Η υπακοή.
3) Η πίστη, η αποφασιστικότητα και το θάρρος.
Ήταν όλοι ένας προς έναν, εκλεκτοί.
- Συνήθιζαν τότε, ο κάθε εκατόνταρχος να κρατάει τη σάλπιγγα και τη δάδα.
Όταν λοιπόν οι Μαδιανίτες είδαν 300 δάδες και άκουσαν 300 σάλπιγγες, τρομοκρατήθηκαν πιστεύοντας ότι ερχόταν ένα μεγάλο στράτευμα εναντίον τους. Ο Κύριος χρησιμοποίησε τον αιφνιδιασμό και την παραλλαγή. Όπως στην περίπτωση με τον στρατό των Ασσυρίων, που έφυγε κακήν κακώς, επειδή ο Κύριος έκανε τα φύλλα των δέντρων να κάνουν τόσο θόρυβο, που νόμιζαν ότι έρχεται στράτευμα τεράστιο των Αιγυπτίων, εναντίον τους.
Έχει μεγάλη σημασία να ξέρουμε τι σκέφτεται ο Θεός. Εμείς, μελετώντας τον Λόγο το γνωρίζουμε και όλα είναι κατασταλαγμένα μέσα μας. Οι άνθρωποι έξω δεν έχουν ιδέα. Υπάρχουν δε και αυτοί που κατακρατούν την αλήθεια εν αδικία, που έχουν πόστα - θέσεις και ενώ ξέρουν την αλήθεια δεν έχουν τίποτα καλό μέσα τους, όλα όσα κάνουν είναι σαρκικά και ανθρώπινα και ξέρουν ότι δεν έχουν να δώσουν τίποτα στους ανθρώπους.
Όπως ένα νέο παιδί μπαίνει στη θεολογική σχολή, μαθαίνει να παπαγαλίζει, να θεατρίζει, να «παίζει την εκκλησία» και όταν βγει από εκεί δίνει ορισμένα πράγματα, και όταν ο κόσμος πηγαίνει σ’ αυτόν για συμβουλή τους λέει κάποια πράγματα, τα οποία όμως δεν έχουν αποτέλεσμα.
Κάποτε, όταν έφεραν κάποια δαιμονισμένα άτομα σε κάποιον αρχιεπίσκοπο, τους είπε να πάνε σε ψυχολόγο. Αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται σαν φτερά που τα φυσάει ο άνεμος.
Εμείς όμως νοιώθουμε γεμάτοι με την πίστη, εδραιωμένοι στον Λόγο, στην αλήθεια του Θεού, ξέρουμε το σχέδιο του Θεού, ξέρουμε τι θέλει ο Θεός και ξέρουμε που πάμε. Και όταν ανοίξει αυτή η σάλπιγγα (το στόμα μας), όταν κηρύξουμε τον Λόγο του Θεού και σηκωθεί η δάδα, τότε όλοι αυτοί θα πάθουν μεγάλη σύγχυση. Και αυτό είναι που θα χρησιμοποιήσει ο Κύριος τις τελευταίες μέρες. Θα τους βάλει να τσακώνονται μεταξύ τους. Πρώτα-πρώτα επειδή δεν έχουν συνοχή, αγάπη μεταξύ τους. Τσακώνονται και ζηλεύει ο ένας τον άλλο. Είναι λύκοι άρπαγες. Ο ένας κοιτάζει ν’ αρπάξει ό,τι μπορεί από τον άλλο.
Τότε είναι που θα έρθουμε εμείς, οι τρακόσοι, γεμάτοι από την ενότητα και το Πνεύμα του Κυρίου, θα σαλπίσουμε τη σάλπιγγα του Κυρίου κι εκείνος θα κάνει θραύση (στους Αμαληκίτες και τους Μαδιανίτες).
- Η υδρία είναι ένα αγγείο που συμβολίζει τον άνθρωπο του Θεού. Οι συγκεκριμένες υδρίες, διέφεραν από τις άλλες, επειδή είχαν μία δάδα μέσα τους. Όσο η υδρία παραμένει ακέραιη, άσπαστη, δεν φαίνεται το φως μέσα της. Όταν όμως συντριβεί και γίνει ένα αγγείο συντετριμμένο, τότε θα φανεί το φως του Θεού.
Έχουμε να κάνουμε μια εκλογή:
Ή θα είμαστε αγγεία όρθια και θα λέμε «Εγώ είμαι»
Ή θα πούμε «Κύριε, δεν είμαι τίποτα». Αμέσως το φως του Θεού θα έρθει. Αμέσως μόλις ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, μόλις συντριβούμε μπροστά στον Κύριο φαίνεται το φως του Θεού, η δάδα.
Τότε ο Κύριος λέει: Τώρα πάμε για πόλεμο!!!
Η δάδα που την κρατάμε μέσα μας, είναι ο Ιησούς, το φως της σωτηρίας. Να προσέχουμε να μη σβήσει!
Η σάλπιγγα είναι το κήρυγμα του Λόγου. Πρέπει να σαλπίσουμε το μήνυμα της σωτηρίας.
Λουκ.ιβ35, Β’Κορ.δ3-7, Ματ.ε14-16, Ιωα.γ20, Ιωα.η12, Ιωα.ιβ36, Πρξ.ιγ4-7, Ρωμ.ιγ12, Α’Θεσ.ε5, Φλπ.β15.
- Οι πολεμιστές, στάθηκαν, κράτησαν τη δάδα και σάλπισαν.
Αυτή είναι η μάχη μας:
1) Να αφήνουμε το φως του Κυρίου να φέγγει και
2) η ομολογία του πνεύματος μας. Αποκ.ιβ11.
Τότε ο Κύριος εργάζεται και φέρνει τη νίκη!
- Οι άνθρωποι αυτοί στο στρατόπεδο, ήρθαν να φέρουν σύγχυση στον Ισραήλ. Τους άρεσε η σύγχυση. Γι’ αυτό ο Κύριος τους έφερε σύγχυση και τους παρέδωσε στα ίδια τους τα δαιμόνια. Τους ανθρώπους που θέλουν να φέρουν σκοτάδι και ακαθαρσία, ο Θεός θα τους παραδώσει στο σκοτάδι και την ακαθαρσία τους. Θα κάνει τα πάντα φανερά ο Κύριος. Και προσευχόμαστε να φανερώσει όλους αυτούς τους σκοτεινούς ανθρώπους, που με μέσα καταχθόνια, παράνομα, με σκοτεινούς τρόπους, κοιτούν να εγκλωβίσουν τον λαό του Θεού μέσα στην απείθεια και την αμάθεια.
Κεφ.ζ23- Και συνήχθησαν οι άνδρες Ισραήλ από Νεφθαλί, και από Ασήρ, και από παντός του Μανασσή, και κατεδίωξαν οπίσω του Μαδιάμ. 24- Και απέστειλεν ο Γεδεών μηνυτάς προς άπαν το όρος Εφραΐμ, λέγων, Κατάβητε δια να συναντήσητε τον Μαδιάμ, και προκαταλάβετε προ αυτών τα ύδατα, έως Βαιθ-βαρά και τον Ιορδάνην. Τότε συνήχθησαν πάντες οι άνδρες Εφραΐμ, και προκατέλαβον τα ύδατα έως Βαιθ-βαρά και τον Ιορδάνην. 25- Και συνέλαβον δύο αρχηγούς του Μαδιάμ, τον Ωρήβ και τον Ζηβ και εθανάτωσαν τον Ωρήβ επί του βράχου Ωρήβ, τον δε Ζηβ εθανάτωσαν επί του ληνού Ζηβ και έφεραν την κεφαλήν του Ωρήβ και του Ζηβ προς τον Γεδεών εκ του πέραν του Ιορδάνου.
- Βαιθ-βαρά και Βηθαβαρά είναι το ίδιο μέρος και είναι αυτό στο οποίο βαπτίστηκε ο Ιησούς.
Στα ύδατα είναι που ο διάβολος παθαίνει πανωλεθρία. Στο βάπτισμα, κατά το οποίο πεθαίνει ο σαρκικός άνθρωπος.
Εκεί γίνεται η πτώση η μεγάλη των Μαδιανιτών. Στους πρίγκιπες αυτούς, στους άρχοντες που μάστιζαν τον λαό, όταν ο Γεδεών και οι λοιποί ακολούθησαν το θέλημα του Θεού, τους πήραν τα κεφάλια.
Το ίδιο θα κάνουμε κι εμείς. Θα έρθει η ώρα που ο Κύριος θα μας φανερώσει την τελική ήττα του εχθρού και θα του πάρουμε το κεφάλι. Ο Κύριος εργάζεται με τους ίδιους τρόπους.
- Θρίαμβος και νίκη της εκκλησίας: Ψλμ.γ11, Ησα.ι26, θ4-6.
Από: Κουλούρης Θέμης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου