ΥΠΕΡΝΙΚΩΜΕΝ

ΥΠΕΡΝΙΚΩΜΕΝ Καθώς ο χρόνος περνάει και βαδίζουμε γεμάτοι απορία για το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είναι απαραίτητο να κοιτάζουμε με ευγνωμοσύνη στο παρελθόν. Ένα παρελθόν που, για τα παιδιά του Θεού, αποτελεί πολύτιμο οδηγό και δείγμα Θείου ενδιαφέροντος και φροντίδας. Κύριος ο Θεός, με πολύ αγάπη, διδάσκει και μας όπως και εκείνον τον λαό Του, τον Ισραήλ, με τα λόγια του προφήτη Ησαία: “Ακούστε με εσείς, που τη σωτηρία ποθείτε και που τον Κύριο αναζητάτε! Σκεφτείτε από ποιο βράχο έχετε κοπεί, από ποιο λατομείο έχετε προέλθει” (51/να΄1). Η εικόνα είναι καταπληκτική και το μήνυμα ευκολονόητο. Πέτρα ακατέργαστη ο καθένας μας και ο σκληρός βράχος η προέλευσή μας. Πέτρα που χρειάζεται να λατομηθεί, να πελεκηθεί, να σκαλιστεί, να πάρει τη μορφή που ο μεγάλος καλλιτέχνης θέλει να της δώσει. Δύσκολη δουλειά και επίπονη. Χρειάζεται χρόνος για να φανεί το αποτέλεσμα και κάθε νέα χρονιά που ο Κύριος επιτρέπει να διαβαίνουμε δεν κάνει τίποτε άλλο από το να μας φέρνει πιο κοντά στην ποθητή μορφή, “Όλοι εμείς με ακάλυπτον πρόσωπον, αντανακλώντες την λαμπρότητα του Κυρίου, μεταμορφωνόμεθα εις ομοιότητα με Αυτόν από λαμπρότητα σε λαμπρότητα” Β΄Κορ. 3/γ΄18. Το μοντέλο, το κορυφαίο πρότυπο σ’ αυτή την προσπάθεια, δεν είναι άλλο από τον Κύριο Ιησού Χριστό. Αυτός είναι ο τέλειος άνθρωπος, η νέα κτίση, ο επουράνιος Αδάμ. Αυτός είναι που κατήργησε το θάνατο και έφερε στο φως τη ζωή και την αφθαρσία με το ευαγγέλιο (Β΄Τιμ. 1/α΄10). “Όπως ήτο εκείνος ο γήινος άνθρωπος (Αδάμ), τέτοιοι είναι οι γήινοι, και όπως είναι ο επουράνιος, τέτοιοι είναι και οι επουράνιοι, και όπως φορέσαμεν την εικόνα του γήινου, θα φορέσωμεν και την εικόνα του επουράνιου” (Α΄Κορ. 15/ιε΄48-49). Μεγάλα και σπουδαία τα σχέδια του Θεού και αληθινά μακάριοι θα είναι εκείνοι που θα τα απολαύσουν. Άραγε θα ’μαστε και εμείς ανάμεσα σ’ αυτούς; Θα αποδειχθούμε δόκιμοι στις δοκιμασίες που ο Κύριος θα επιτρέψει να περάσουμε; Σε λίγο θα νιώσουμε, αν δεν νιώθουμε ήδη, τον πόνο της σμίλης Του, θα πιούμε σίγουρα το ποτήρι των θλίψεων, θα γευτούμε την πίκρα της απόρριψης και του ονειδισμού από τους συνανθρώπους μας, “διότι δεν είναι δόκιμος (γνήσιος) εκείνος που συνιστά τον εαυτό του, αλλά εκείνος τον οποίον ο Κύριος συνιστά” (Β΄Κορ. 10/ι΄18). Πολλοί είναι εκείνοι που δικαιώνουν τους εαυτούς τους και καμαρώνουν αυτοσυστηνόμενοι, αλλά ο Κύριος έχει το δικό Του τρόπο για να συστήνει τους δικούς Του, τους εκλεκτούς Του. Αυτούς διαβεβαιώνει και παρηγορεί: “έχετε θάρρος, εγώ έχω νικήσει τον κόσμον” (Ιωάν.16/ις΄33). “Ποιος θα κατηγορήσει τους εκλεκτούς του Θεού; Ο Θεός τους δικαιώνει. Ποιος θα καταδικάσει; (Ρωμ. 8/η΄33). πηγη. maranatha