Η Αγάπη του Θεού και η δική μας

Ρωμ. ε:8
αλλ' ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.

Ο γιός ενός μεγάλου ιεροκήρυκα, που τώρα είναι πιστός, ήταν στα νιάτα του ένα ατίθασο, και ανυπότακτο παιδί. Μιά μέρα μαρσάροντας του μεγάλου κυβισμού μηχανή του, πήγε στο σπίτι του πατέρα του για να ζητήσει χρήματα. Ντυμένος με δερμάτινα ρούχα,σκονισμένος και αξύριστος, όρμηξε μέσα στο σαλόνι και διέκοψε μια χριστιανική δυνάθροιση που είχε ο πατέρας του. Ο πατέρας χωρίς δισταγμό, σύστησε στούς υπόλοιπους το γιό του. Δεν απολογήθηκε για τη συμπεριφορά του γιού του, και δεν φάνηκε να ντρεπόταν γι`αυτόν. Αργότερα, ο γιός έγραψε στην αυτοβιογραφία του με τίτλο, << ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΜΕ ΑΙΤΙΑ>>, ότι ποτέ ακόμα καί τα χρόνια της ασωτίας του, δεν ξέχασε την αγάπη, και το σεβασμό που του έδειξε ο πατέρας του εκείνη την ημέρα.

Τα παιδιά μας δε χρειάζεται να κερδίσουν την αγάπη μας.
Αυτή είναι δεδομένη.
Θα πρέπει να δούν σε εμάς την αγάπη με την οποία, ο χριστός μας αγάπησε, αν και δέν την αξίζαμε.
Δεν κάναμε τίποτα για να την κερδίσουμε.
Επιδεί μέσα μας δεν κατοικεί κανένα καλό. Ομως, Ο Θεός όμως εκδηλώνει το είδος της δικής του αγάπης σ' εμάς, γιατί, ενώ ακόμα εμείς είμασταν αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για μας.

Σε όλες μας τις σχέσεις, ιδιαίτερα σε αυτή με τα παιδιά μας, θα πρέπει να δείξουμε μια γνήσια αγάπη.
Την ίδια αγάπη που ο Κύριος έδειξε.
Μιά αγάπη που έχει σεβασμό προς τον άλλο, αλλά και που καλεί σε μετάνοια, και επιστροφή, στον Κύριο Ιησού Χριστό.
Μιά αγάπη που καταδικάζει την αμαρτία, αλλά που νοιάζεται για τον αμαρτωλό.

Η αγάπη του θεού μεταβάλλει τούς άσωτους γιούς, σε πολύτιμους αγίους.