Blogger Widgets




28 Απριλίου 2010

Οι αμαρτίες του κόσμου και οι δικές μου

Συχνά αναφέρονται στις συζητήσεις μας, το «ουδείς αναμάρτητος», «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω» και άλλες παρόμοιες φράσεις। Και λίγο πολύ είναι εύκολο να δεχτούμε ότι εφόσον ισχύουν συνολικά ισχύουν και για εμάς.

Στην σκέψη όμως του να δεχτούμε τον εαυτό μας ως αμαρτωλό τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα τόσο που οι περισσότεροι άνθρωποι παύουν να ασχολούνται με το θέμα। Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Θα μπορούσε κανείς να παραθέσει αρκετούς λόγους αλλά στη βάση τους είναι αυτός της προσπάθειας να φύγουμε από την ενοχή। Κάτι μέσα μας, ειδοποιεί, μιλάει, φωνάζει πολλές φορές για κάποιο πρόβλημα που υπάρχει στο κεντρικό στέλεχος της ύπαρξής μας। Πρόβλημα, που κάποια από τα συμπτώματα του είναι αυτά του φόβου και της ενοχής। Κάποιος νόμος μέσα μας, παρόλο που ξέρουμε εμπειρικά για αυτή τη διένεξη, προσπαθεί να μας τραβήξει και να μας πει : «κι όμως κατά βάθος είσαι καλός» και να αποσιωπήσει, να φιμώσει το όλο θέμα। Από την άλλη, το χριστιανικό θρησκευτικό σύστημα έχει καταφέρει να παρουσιάσει την αμαρτία σαν ένα είδος κακής συμπεριφοράς। Κι αυτό κάνει ακόμα πιο περίπλοκα τα πράγματα, για τον εξής λόγο:
Αμαρτία δεν σημαίνει απαραίτητα κακή συμπεριφορά. Η αμαρτία είναι η αιτία της ζωής μακριά από το Θεό. Αυτό γεννάει ένα τρόπο ζωής που χαρακτηρίζεται από το ανικανοποίητο και την ανασφάλεια. Τώρα η συμπεριφορά που βγαίνει από αυτό μπορεί να μην έρχεται σε διένεξη με τον ηθικό νόμο ή τις κοινωνικές επιταγές, είτε να έρχεται σε αντίθεση με αυτά. Εν τούτοις ο άνθρωπος ζει μακριά από το Θεό. Και είναι αμαρτωλός έχοντας αποτύχει να ζήσει το σκοπό για τον οποίο φτιάχτηκε. Όταν μιλάμε λοιπόν για αμαρτία μιλάμε για κάτι πέρα από αυτό που ορίζουμε ως καλό ή κακό. Μπορεί κάποιος να είναι πολύ καλός άνθρωπος αλλά να συνεχίζει να είναι τόσο αμαρτωλός όσο και ένας κακός. Και το ερώτημα που εύκολα έρχεται στον καθένα είναι: «και ποιος τέλος πάντων είναι ο αμαρτωλός;»
Πριν συνεχίσουμε θέλω να δηλώσω κατηγορηματικά ότι ο Θεός τακτοποίησε το θέμα της αμαρτίας του καθενός ανθρώπου. Αυτό σημαίνει ότι βρήκε τρόπο να τον ελευθερώσει από την αμαρτία και τα ολέθρια αποτελέσματά της. Και μόνο για αυτό το λόγο έχει και νόημα να γράφεται αυτό το άρθρο. Για να κοινωνήσει όμως κανείς σε αυτή την ελευθερία χρειάζεται να κατανοήσει πολύ καθαρά που βρίσκεται η αμαρτία του.
Η Αγία Γραφή δίνει την εικόνα της αμαρτίας και ο καθένας μπορεί να καταλάβει. Μας λέει ότι η αμαρτία είναι σαν την αρρώστια του καρκίνου στο δέρμα και σαν την νόσο του Χάνσεν όπου υγιή και αρρωστημένα μέρη του σώματος συνυπάρχουν. Την παρουσιάζει σαν τη μούχλα στον τοίχο και την σκουριά στο μέταλλο όπου και πάλι καθαρά και κατεστραμμένα στοιχεία του υλικού συνυπάρχουν μαζί.
Μήπως είναι κανείς από μας που να ισχυρίζεται ότι όσο κι αν εξεταστεί δεν θα βρεθεί ούτε ίχνος ατέλειας επάνω του; Αντίθετα όλοι αναγνωρίζουμε ότι δεν είμαστε τέλειοι. Ο κάθε ειλικρινής άνθρωπος ξέρει πράγματα για τον εαυτό του που του δείχνουν ότι δεν μπορεί να μπει στην κατηγορία των απόλυτα καθαρών από την αμαρτία ανθρώπων. Ποιος για παράδειγμα θα θελε να εξεταστεί η ζωή του δημόσια; Κι αν κάποιος θα τολμούσε να δεχτεί ποιος θα άντεχε στην παράλληλη εξέταση των σκέψεων και των κινήτρων του; Την ίδια στιγμή αναγνωρίζουμε ότι έχουμε και θετικά στοιχεία επάνω μας. Οι περισσότεροι έχουμε πιο πολλά τέτοια παρά ατέλειες. Αλλά για αυτό ακριβώς μιλάμε. Ο Θεός αυτό είναι που δεν μπορεί να δεχτεί. Αυτό το ανακάτεμα που όμως είναι τόσο φανερό στις ζωές μας. Το «ουδέν καλόν αμιγές κακού» των αρχαίων Ελλήνων και το Γιν και Γιαν των ανατολικών θρησκειών.
Ξέρουμε ότι είναι ακατανόητο σε πολλούς το γιατί ο Θεός δεν κοιτάζει τα θετικά στοιχεία του ανθρώπου αλλά αυτά που τον χαρακτηρίζουν αμαρτωλό. Και γιατί επίσης κάποιος που έχει κάνει για παράδειγμα μια μόνο αμαρτωλή πράξη στη ζωή του θεωρείται εξίσου αμαρτωλός με κάποιον που έχει κάνει πολλές.
Θα θέλαμε να ρωτήσουμε λοιπόν ποιος από μας όταν ξέρει ότι ο δικός του άνθρωπος έχει Π.χ. καρκίνο στο δέρμα μπορεί να μείνει ήσυχος κοιτάζοντας τα υγιή σημεία της σάρκας του; Ή ποιος από μας θα θεωρούσε απόλυτα υγιή κάποιον που ενώ φαίνεται εξωτερικά καλά μια αρρώστια τον τρώει και σύντομα θα αντιμετωπίσει το φάσμα του θανάτου;
Η αμαρτία είναι σαν μια αρρώστια πάνω μας που μας τρώει, και δεν θα σταματήσει να το κάνει μέχρι να μας πάει στον θάνατο. Η αμαρτία είναι υπεύθυνη για όλο αυτό το κακό γύρω μας. Η αμαρτία που ζει μέσα σε κάθε άνθρωπο που αδιαφορεί ή την δέχεται σαν αναγκαίο κακό είναι υπεύθυνη για τους πολέμους την αδικία την πείνα το traffiking, την παιδική πορνογραφία, τη βία, την διάλυση των οικογενειών, τη δυστυχία, το έγκλημα, τη διαφθορά, και ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα.
Και τι κάνει ο Θεός για αυτό; Θα ρωτήσει κάθε έξυπνος άνθρωπος. Γιατί δεν κατακεραυνώνει τον κακό γιατί δεν επεμβαίνει να δώσει μια λύση;
Είμαστε ευγνώμονες που ο Θεός δεν κατακεραυνώνει τον «κακό» γιατί ο Θεός είναι απόλυτα δίκαιος κι αν το κάνει αυτό θα πρέπει να το κάνει σε όλους τους «κακούς»। Όμως, όπως είδαμε πιο πάνω οι «κακοί» δεν είναι απόλυτα κακοί αλλά είναι και λίγο καλοί. Και το χειρότερο ανάμεσα σε αυτούς είμαστε εσύ και εγώ.
ΕΕΕΧ

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Πήγαινε!

Eπέστρεψε στο Χριστό

Φυλαχτείτε από ένα σοβαρό σύνδρομο....

Που είναι οι άνδρες?

Τρέξε για τη ζωή σου!

Ξύπνα εκκλησία!

Προσευχηθείτε για τη δύναμη του Θεού

Υπάρχει Ένας Άλλος Κόσμος

Zώντας την αγάπη