Eπέστρεψε στο Χριστό

ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ

1. Τι είναι τα μνημόσυνα;

Μνημόσυνα είναι ειδικές τελετές που γίνονται για τους νεκρούς. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι οι προσευχές που γίνονται σ’ αυτά προς το Θεό για την ανάπαυση και συγχώρεση των ψυχών των νεκρών.

2. Γιατί γίνονται τα μνημόσυνα;

Επικρατεί η αντίληψη ότι η ψυχή μετά το θάνατο δεν πάει κατευθείαν στο Θεό αμέσως, αλλά περνάει από διάφορους σταθμούς που λέγονται «εναέρια τελώνεια». Εκεί γίνεται εξέταση της ζωής του νεκρού από πονηρά πνεύματα και αγγέλους. Εάν οι άγγελοι πάρουν την ψυχή, την οδηγούν, τρεις μέρες μετά τον θάνατο, στο θρόνο του Θεού. Μετά οι άγγελοι τη φέρνουν στη γη και της υπενθυμίζουν όλη τη ζωή της, καλή και κακή. Σε 9 μέρες ξανάρχεται στο θρόνο του Θεού και προσκυνεί. Κατόπιν οι Άγγελοι της δείχνουν τον Παράδεισο και την Κόλαση. Στις 40 μέρες η ψυχή έρχεται και ξαναπροσκυνεί το Θεό. Τότε ο Κύριος αποφασίζει που πρέπει να πάει η ψυχή προσωρινά μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.

Έτσι τα μνημόσυνα θεωρούνται απαραίτητα γιατί ανακουφίζουν τις ψυχές και τις βοηθούν να περάσουν τους εναέριους σταθμούς, να τύχουν του ελέους του Θεού και να καταταχθούν σε τόπο ανάπαυσης.

3. Πόσα μνημόσυνα υπάρχουν;

Μνημόσυνα γίνονται στις 3 μέρες μετά το θάνατο, στις 9 μέρες, στις 40 μέρες. Επίσης, κάθε χρόνο γίνονται δύο μεγάλα μνημόσυνα. Το ψυχοσάββατο πριν τη Πεντηκοστή. Ακόμη, κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο στους νεκρούς.

Στα μνημόσυνα χρησιμοποιούνται κόλυβα (στάρι βρασμένο), πρόσφορο, κρασί, θυμίαμα, λάδι, κερί.

Συνήθως ο λειτουργός ρίχνει μέσα στο Άγιο Ποτήρι κομματάκια άρτου, που αντιπροσωπεύουν τις ψυχές των οποίων τα ονόματα δόθηκαν για προσευχή, για να πλυθούν με το αίμα του Χριστού.

4. Είναι τα μνημόσυνα αποστολική παράδοση;

ΟΧΙ. Έχουν ειδωλολατρική πρόελευση. Οι εθνικοί έκαναν μνημόσυνα γεύματα προς τιμή των νεκρών την 3η, 9η και 30η ημέρα μετά την ταφή. Επίσης και μια φορά το χρόνο.

Από τη συνήθεια αυτή των ειδωλολατρών επηρεάστηκαν οι Χριστιανοί και από τον 3ο μ. Χ. αιώνα άρχισαν και αυτοί να κάνουν μνημόσυνα την 3η, 9η και 40η ημέρα μετά το θάνατο, καθώς και στην επέτειο του θανάτου μια φορά το χρόνο.

Στην αρχή γίνονταν για τιμή και υπενθύμιση του νεκρού, αργότερα συνδέθηκαν με τις μεσαιωνικές αντιλήψεις για τις ψυχές που αναφέραμε παραπάνω και γίνονταν για ανάπαυση και βοήθεια της ψυχής.

5. Τι λέγει η Αγία Γραφή στο θέμα αυτό;

Ο Λόγος του Θεού τονίζει καθαρά, ότι αφού πεθάνει ο άνθρωπος δε μπορεί να πάρει βοήθεια από τους δικούς του με κανένα τρόπο. Με το θάνατο σφραγίζεται η ζωή του. Δε μπορεί να αλλάξει τίποτα. Ούτε συγχώρεση υπάρχει ούτε σωτηρία. Το μόνο που υπάρχει είναι Κρίση και Δίκαιη ανταπόδοση. (Επιστολή προς Εβραίους [Καινή Διαθήκη] κεφ. Θ’ εδάφιο 27): «Είναι αποφασισμένο εις τους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν, μετά δε από αυτό κρίση».

Ότι και να κάνουν οι συγγενείς δε μπορούν να βοηθήσουν, ούτε προσευχές, ούτε μνημόσυνα, ούτε δωρεές ωφελούν.

Οι επιμνημόσυνες δεήσεις δεν είναι σύμφωνα με το Λόγο του Θεού. Διαβάστε προσεκτικά τη περίπτωση του Πλουσίου και του Λαζάρου στο Ευαγγέλιο κατά Λουκά (Καινή Διαθήκη) κεφάλαιο ις’ εδάφια 19 έως 31.

Δεν αναφέρονται εκεί σταθμοί ενδιάμεσοι. Κατευθείαν οι ψυχές πήγαν, του πλούσιου στον Άδη, του Λάζαρου στην ανάπαυση του Κυρίου. Ο Πλούσιος φώναζε για βοήθεια και είπε, «Πατέρα Αβραάμ ελέησέ με και στείλε το Λάζαρο να μου φέρει λίγο νερό με την άκρη του δακτύλου του για να δροσίσει τη γλώσσα μου, επειδή βασανίζομαι μέσα σ’ αυτή τη φλόγα».

Ο Αβραάμ απάντησε: «Τέκνο, θυμήσου πώς έζησες στη ζωή… τώρα βασανίζεσαι. Και να θέλουμε να σε βοηθήσουμε είναι αδύνατο. Υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ μας. Ούτε εμείς μπορούμε να ‘ρθουμε σε σας, ούτε εσείς σε μας».

Έτσι, ο ίδιος ο Χριστός τονίζει, ότι αφού πεθάνει κανείς, δεν υπάρχει ελπίδα βοήθειας.

Τώρα που ζεις πρέπει να αφήσεις την αμαρτία, να δεχθείς τη χάρη του Χριστού για να σωθείς και να λάβεις συγχώρεση. Τώρα υπάρχει ελπίδα. Τώρα υπάρχει σωτηρία. Μετά είναι πολύ αργά.

6. Είναι κακό να γίνονται μνημόσυνα;

Είναι κακό γιατί δίνεται η εντύπωση στους ζωντανούς, ότι και να μη είναι εντάξει, όταν πεθάνουν, οι δικοί τους θα προσευχηθούν και θα τους βοηθήσουν να συγχωρηθούν και αναπαυθούν. Έτσι ελπίζουν στη μεταθανάτιο βοήθεια και παραμελούν την ετοιμασία της ψυχής τους. Αποτέλεσμα είναι να χάνονται αιώνια, χωρίς βοήθεια καμιά.

Ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει την αλήθεια. «Τώρα είναι ημέρα σωτηρίας», «σήμερα αν ακούσετε τη φωνή του Χριστού μη σκληρύνετε τις καρδιές σας». Ελπίδα μετά το θάνατο δεν υπάρχει.

(Από το βιβλίο ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ – ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ή ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ)