"...διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ πλανῶ αὐτὴν καὶ τάξω αὐτὴν εἰς ἔρημον καὶ λαλήσω ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῆς"(ΩΣ.2:24).
"Διά τούτο, ιδού, εγώ θέλω εφελκύσει αυτήν και θέλω φέρει αυτήν εις την έρημον και θέλω λαλήσει προς την καρδίαν αυτής".
Όσοι ασχολούνται με την πνευματική ζωή, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι πεδίον αντιπαράθεσης μεταξύ του Κυρίου και του διαβόλου, αποτελεί η καρδιά του ανθρώπου.
Η καρδιά είναι η έδρα των συναισθημάτων και το κέντρο λήψης των αποφάσεων.
Ακριβώς για αυτό τον λόγο, είναι γραμμένο στις Παροιμίες " φύλαττε την καρδία σου διότι εκ ταύτης προέρχονται οι εκβάσεις της ζωής".
Σε άλλο πάλι σημείο, αναφέρεται ότι "αφού έγεινε δείπνος, ο δε διάβολος είχεν ήδη βάλει εις την καρδίαν του Ιούδα Σίμωνος του Ισκαριώτου να παραδώση αυτόν"(ΙΩΑΝ.13:2), ενώ από την άλλη πλευρά λαμβάνουμε την διαβεβαίωση, ότι " ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν"(ΡΩΜ.5:5).
Είναι λοιπόν φανερό, ότι ο διάβολός προσπαθεί να κατακτήσει την καρδιά, δελεάζοντας την με ελκυστικές προτάσεις πάσης φύσεως(πλούτη,σαρκολατρία, ηδονές,δόξα, εξουσία), που διεγείρουν την επιθυμία, εξάπτουν την φαντασία και εξυψώνουν το Εγώ.
Από την άλλη πλευρά, ο Κύριος στην προσπάθεια Του να απελευθερώσει την καρδιά από τα παραπάνω, για να την κάνει δικιά του και πραγματικά ευτυχισμένη,την οδηγεί με διάφορους τρόπους στην έρημο, ώστε να μπορέσει να Τον ακούσει!
Η έρημος είναι ο τόπος της στέρησης, της δοκιμασίας, του αφόρητου καύσωνα την ημέρα,της διαπεραστικής παγωνιάς την νύχτα,εκεί όπου ο κόσμος δεν θορυβεί πλέον, διότι δεν ακούγεται.
Μέσα σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον, η καρδιά του ανθρώπου παυεί να επιθυμεί αυτά που επιθυμούσε, διότι τώρα αντιμετωπίζει ένα μεγάλο αδιέξοδο και αφοσιώνεται στην αντιμετώπιση του. Επιπλέον είναι τόσο μεγάλο το φορτίο της στέρησης και του καμινιού που περνά, ώστε σιγά - σιγά βλέπει τις ανθρώπινες δυνάμεις της να εξαντλούνται, αυτό την βοηθά να συνειδητοποιήσει την μηδαμινότητά της και ταπεινώνεται.
Άμεσο αποτέλεσμα αυτής της ταπείνωσης, είναι το γεγονός ότι η χάρη Του της φανερώνει την ματαιότητα των όσων εκείνη θεωρούσε ως πρωτεύοντα και σημαντικά, ώστε να τα αποτινάξει χωρίς δισταγμό ως ράκκος ακάθαρτον.
Τότε είναι που θα ακούσει πεντακάθαρα την φωνή Του και θα αναπαυθεί!
Ας μη παρεξηγούμε λοιπόν τον Κύριο για ότι επιτρέπει στην ζωή μας, διότι δεν είναι απόδειξη απόρριψης, αλλά το αντίθετο, είναι η προσπάθεια Του να μας φέρει κοντά Του, ώστε να ακούμε την φωνή Τού χωρίς να αμφιβάλουμε.
Προσπαθεί να ανοίξει μεταξύ ημών και Εκείνου έναν μόνιμο δίαυλο επικοινωνίας!
Σας παραθέτω μία αξιόλογη ανάλυση του Μιγκέλ ντε Μολίνος, όπου αναφερόμενος στι θέμα της ερήμου λέει τα εξής:
«Μάθε πως, παρόλο που η εξωτερική έρημος βοηθά αρκετά στην απόκτηση της εσωτερικής ειρήνης, όμως ο Κύριος δεν εννοούσε αυτό όταν έλεγε διά στόματος του προφήτη, ‘θέλω φέρει αυτήν εις την έρημον, και θέλω λαλήσει προς την καρδίαν αυτής’. Εννοούσε την εσωτερική Έρημο, που συμβάλλει από κοινού (με τη χάρη) στην απόκτηση του ανεκτίμητου κοσμήματος της Εσωτερικής Ειρήνης. Η Εσωτερική Έρημος είναι η λήθη όλων των πλασμάτων, η απόσπαση του εαυτού από αυτά, το ξεγύμνωμά του από κάθε αγάπη, επιθυμία, σκέψη, και από το ίδιον θέλημα. Αυτή είναι η πραγματική Έρημος όπου η ψυχή αναπαύεται με γλυκειά, εσωτερική γαλήνη, στην αγκάλη του Αιώνιου Αγαθού. Ώ, πόσο άπειρος χώρος υπάρχει στην ψυχή που φτάνει σ’αυτή τη Θεία Ερημιά! Πόσο απέραντες οι μυστικές εκτάσεις που ξεδιπλώνονται μέσα στην ψυχή, όταν φτάνει στην πραγματική Μοναξιά! Εκεί ο Κύριος συνομιλεί και επικοινωνεί με την ψυχή. Εκεί τη γεμίζει με τον Εαυτό Του, γιατί είναι άδεια. Τη ντύνει με το Φως και την Αγάπη Του, γιατί είναι γυμνή. Την ανυψώνει, γιατί είναι χαμηλά. Και την ενώνει με τον Εαυτό Του και τη μεταμορφώνει, γιατί είναι μόνη".
Σε ανάλογο μήκος κύματος όμως κινείται και ο Μάϊστερ Έκχαρτ λέγοντας τα εξής:
"Το όφελος δε αυτής της επιδίωξης - να διατηρείς δηλαδή τον εαυτό σου σε μία κατάσταση κενότητας, ακολουθώντας αυτό το σκότος και την αγνωσία - είναι η δυνατότητα να κερδίσεις Εκείνον ο Οποίος είναι τα πάντα. Όσο δε απογυμνωμένος παραμένεις από τον εαυτό σου και από τα εξωτερικά πράγματα, τόσο πλησιέστερα προς Εκείνον βρίσκεσαι. Γι' αυτή την απογύμνωση αναφέρει ο Ιερεμίας, λέγοντας " θέλω φέρει αυτήν εις την έρημο και θέλω λαλήσει προς την καρδία αυτής". Ο αληθής λόγος της αιωνιότητας ακούγεται μόνο μέσα στη σιωπή, εκεί όπου ο άνθρωπος βρίσκεται σε μία έρημο, αποξενωμένος από τον εαυτό του και από την πολλαπλότητα των πάντων".
πηγη. Aνωθεν σοφια
"Διά τούτο, ιδού, εγώ θέλω εφελκύσει αυτήν και θέλω φέρει αυτήν εις την έρημον και θέλω λαλήσει προς την καρδίαν αυτής".
Όσοι ασχολούνται με την πνευματική ζωή, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι πεδίον αντιπαράθεσης μεταξύ του Κυρίου και του διαβόλου, αποτελεί η καρδιά του ανθρώπου.
Η καρδιά είναι η έδρα των συναισθημάτων και το κέντρο λήψης των αποφάσεων.
Ακριβώς για αυτό τον λόγο, είναι γραμμένο στις Παροιμίες " φύλαττε την καρδία σου διότι εκ ταύτης προέρχονται οι εκβάσεις της ζωής".
Σε άλλο πάλι σημείο, αναφέρεται ότι "αφού έγεινε δείπνος, ο δε διάβολος είχεν ήδη βάλει εις την καρδίαν του Ιούδα Σίμωνος του Ισκαριώτου να παραδώση αυτόν"(ΙΩΑΝ.13:2), ενώ από την άλλη πλευρά λαμβάνουμε την διαβεβαίωση, ότι " ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν"(ΡΩΜ.5:5).
Είναι λοιπόν φανερό, ότι ο διάβολός προσπαθεί να κατακτήσει την καρδιά, δελεάζοντας την με ελκυστικές προτάσεις πάσης φύσεως(πλούτη,σαρκολατρία, ηδονές,δόξα, εξουσία), που διεγείρουν την επιθυμία, εξάπτουν την φαντασία και εξυψώνουν το Εγώ.
Από την άλλη πλευρά, ο Κύριος στην προσπάθεια Του να απελευθερώσει την καρδιά από τα παραπάνω, για να την κάνει δικιά του και πραγματικά ευτυχισμένη,την οδηγεί με διάφορους τρόπους στην έρημο, ώστε να μπορέσει να Τον ακούσει!
Η έρημος είναι ο τόπος της στέρησης, της δοκιμασίας, του αφόρητου καύσωνα την ημέρα,της διαπεραστικής παγωνιάς την νύχτα,εκεί όπου ο κόσμος δεν θορυβεί πλέον, διότι δεν ακούγεται.
Μέσα σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον, η καρδιά του ανθρώπου παυεί να επιθυμεί αυτά που επιθυμούσε, διότι τώρα αντιμετωπίζει ένα μεγάλο αδιέξοδο και αφοσιώνεται στην αντιμετώπιση του. Επιπλέον είναι τόσο μεγάλο το φορτίο της στέρησης και του καμινιού που περνά, ώστε σιγά - σιγά βλέπει τις ανθρώπινες δυνάμεις της να εξαντλούνται, αυτό την βοηθά να συνειδητοποιήσει την μηδαμινότητά της και ταπεινώνεται.
Άμεσο αποτέλεσμα αυτής της ταπείνωσης, είναι το γεγονός ότι η χάρη Του της φανερώνει την ματαιότητα των όσων εκείνη θεωρούσε ως πρωτεύοντα και σημαντικά, ώστε να τα αποτινάξει χωρίς δισταγμό ως ράκκος ακάθαρτον.
Τότε είναι που θα ακούσει πεντακάθαρα την φωνή Του και θα αναπαυθεί!
Ας μη παρεξηγούμε λοιπόν τον Κύριο για ότι επιτρέπει στην ζωή μας, διότι δεν είναι απόδειξη απόρριψης, αλλά το αντίθετο, είναι η προσπάθεια Του να μας φέρει κοντά Του, ώστε να ακούμε την φωνή Τού χωρίς να αμφιβάλουμε.
Προσπαθεί να ανοίξει μεταξύ ημών και Εκείνου έναν μόνιμο δίαυλο επικοινωνίας!
Σας παραθέτω μία αξιόλογη ανάλυση του Μιγκέλ ντε Μολίνος, όπου αναφερόμενος στι θέμα της ερήμου λέει τα εξής:
«Μάθε πως, παρόλο που η εξωτερική έρημος βοηθά αρκετά στην απόκτηση της εσωτερικής ειρήνης, όμως ο Κύριος δεν εννοούσε αυτό όταν έλεγε διά στόματος του προφήτη, ‘θέλω φέρει αυτήν εις την έρημον, και θέλω λαλήσει προς την καρδίαν αυτής’. Εννοούσε την εσωτερική Έρημο, που συμβάλλει από κοινού (με τη χάρη) στην απόκτηση του ανεκτίμητου κοσμήματος της Εσωτερικής Ειρήνης. Η Εσωτερική Έρημος είναι η λήθη όλων των πλασμάτων, η απόσπαση του εαυτού από αυτά, το ξεγύμνωμά του από κάθε αγάπη, επιθυμία, σκέψη, και από το ίδιον θέλημα. Αυτή είναι η πραγματική Έρημος όπου η ψυχή αναπαύεται με γλυκειά, εσωτερική γαλήνη, στην αγκάλη του Αιώνιου Αγαθού. Ώ, πόσο άπειρος χώρος υπάρχει στην ψυχή που φτάνει σ’αυτή τη Θεία Ερημιά! Πόσο απέραντες οι μυστικές εκτάσεις που ξεδιπλώνονται μέσα στην ψυχή, όταν φτάνει στην πραγματική Μοναξιά! Εκεί ο Κύριος συνομιλεί και επικοινωνεί με την ψυχή. Εκεί τη γεμίζει με τον Εαυτό Του, γιατί είναι άδεια. Τη ντύνει με το Φως και την Αγάπη Του, γιατί είναι γυμνή. Την ανυψώνει, γιατί είναι χαμηλά. Και την ενώνει με τον Εαυτό Του και τη μεταμορφώνει, γιατί είναι μόνη".
Σε ανάλογο μήκος κύματος όμως κινείται και ο Μάϊστερ Έκχαρτ λέγοντας τα εξής:
"Το όφελος δε αυτής της επιδίωξης - να διατηρείς δηλαδή τον εαυτό σου σε μία κατάσταση κενότητας, ακολουθώντας αυτό το σκότος και την αγνωσία - είναι η δυνατότητα να κερδίσεις Εκείνον ο Οποίος είναι τα πάντα. Όσο δε απογυμνωμένος παραμένεις από τον εαυτό σου και από τα εξωτερικά πράγματα, τόσο πλησιέστερα προς Εκείνον βρίσκεσαι. Γι' αυτή την απογύμνωση αναφέρει ο Ιερεμίας, λέγοντας " θέλω φέρει αυτήν εις την έρημο και θέλω λαλήσει προς την καρδία αυτής". Ο αληθής λόγος της αιωνιότητας ακούγεται μόνο μέσα στη σιωπή, εκεί όπου ο άνθρωπος βρίσκεται σε μία έρημο, αποξενωμένος από τον εαυτό του και από την πολλαπλότητα των πάντων".
πηγη. Aνωθεν σοφια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου