ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΤΟΠΟΥ , ΠΟΣΟ <<ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ>> ΕΙΝΑΙ?
ΚΑΡΠΑΘΟΣ
Την Καθαρή Δευτέρα λειτουργεί το Λαϊκό Δικαστήριο Ανήθικων Πράξεων. Κάποιοι κάνουν άσχημες χειρονομίες σε κάποιους άλλους και συλλαμβάνονται από τους Τζαφιέδες (χωροφύλακες) για να οδηγηθούν στο Δικαστήριο, που το αποτελούν οι σεβάσμιοι του νησιού. Τα αυτοσχέδια αστεία και τα γέλια ακολουθεί τρικούβερτο γλέντι. Επίσης! Οι παράδοξοι χοροί των μασκοφορεμένων, οι οποίοι συνδέονται με την αρχαϊκή πίστη στην επάνοδο των ψυχών στη γη, θυμίζουν, σύμφωνα με τον Μιχαήλ Μερακλή, τη μεταμφίεση των «Σατανά(δ)ων» στη Χάλκη της Δωδεκανήσου. Σε παρόμοια πίστη βασίζονται οι «Καμουζέλλες» (από το Ισπανικό gambujo = προσωπείο), όπως λέγονται οι μασκαράτες στην Κάρπαθο, τη Λέρο και τη Σύμη. Στο πλαίσιο της καρναβαλικής κοινωνικής ανατροπής του κόσμου βρίσκεται και η φραστική ελευθεροστομία. «Το τρίψιμο του πιπεριού», ένα μουσικο-χορευτικό δρώμενο σεξουαλικής ελευθεριότητας, με απόλυτη κινησιολογική αποδέσμευση, αναβιώνει στο Όθος Καρπάθου.
ΜΕΘΩΝΗ
Εδώ αναβιώνει «του Κουτρούλη ο γάμος». Καρναβάλι - γάμος που κρατάει από τον 14ο αιώνα. Στις μέρες μας, το ζευγάρι των νεονύμφων είναι δύο άντρες, που μαζί με τους συγγενείς πηγαίνουν στην πλατεία, όπου γίνεται ο γάμος με παπά και με κουμπάρο. Διαβάζεται το προικοσύμφωνο και ακολουθεί τρικούβερτο γλέντι.
ΑΜΦΙΣΣΑ
Οι θρύλοι για τα «στοιχειά» είχαν μεγάλη διάδοση στην περιοχή. Λέγεται πως τα «στοιχειά» αποτελούν ψυχές σκοτωμένων ανθρώπων ή ζώων που τριγυρίζουν στην περιοχή. Το σπουδαιότερο στοιχειό που είναι συνδεδεμένο με την παράδοση είναι το στοιχειό της «Χάρμαινας». Αυτό αγαπούσε και προστάτευε τους Ταμπάκηδες (βυρσοδέψες), τους οποίους η δουλειά τούς ανάγκαζε να βρίσκονται στη Βρύση νύχτα - μέρα. Πολλοί ορκίστηκαν πως είδαν το στοιχειό να τριγυρίζει τη νύχτα σ' όλη τη συνοικία, να καταλήγει στην πηγή του νερού και να χάνεται. Ακόμη διηγούνται οι πιο παλαιοί πως το στοιχειό της Χάρμαινας έβγαινε κάθε Σάββατο βράδυ, κατέβαινε από της «Κολοκυθούς το Ρέμα» και γύριζε στους δρόμους μουγκρίζοντας και σέρνοντας αλυσίδες. Το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς αναβιώνει στην Αμφισσα ο θρύλος του «στοιχειού». Από τη συνοικία Χάρμαινα, όπου βρίσκονται τα παλιά Ταμπάκικα, και τα σκαλιά του Αη Νικόλα κατεβαίνει το «στοιχειό» και μαζί ακολουθούν εκατοντάδες μεταμφιεσμένοι. Στο ιστορικό μεγάλο καφενείο της πόλης γίνονται συζητήσεις σατιρικού περιεχομένου για τους θρύλους και τα στοιχειά.
ΤΥΡΝΑΒΟΣ
Πιστοί στην παράδοση οι κάτοικοι του Τυρνάβου, την Τρίτη, πριν από την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, ξεκινούν τις εκδηλώσεις προς τιμήν του Διονύσου, που κορυφώνονται την Καθαρή Δευτέρα με το «Μπουρανί» (χορτόσουπα χωρίς λάδι). Γύρω από την προετοιμασία του στήνεται ολόκληρο το σκηνικό του παιχνιδιού με φαλλικά σύμβολα και τολμηρά πειράγματα από τους «μπουρανίδες».
ΝΑΞΟΣ
Στη γενέτειρα του Διονύσου ο εορτασμός ξεκινά το πρώτο Σάββατο της Αποκριάς με το σφάξιμο των χοίρων. Το μεσημέρι της τελευταίας Κυριακής, στην Απείρανθο εμφανίζονται οι «κουδουνάτοι». Αυτοί φορούν κάπα και κουκούλα, γυρνούν το χωριό κάνοντας θόρυβο και προκαλούν με άσεμνες εκφράσεις. Οι ίδιοι κρατούν «σόμπα», ξύλο που παραλληλίζεται με τον διονυσιακό φαλλό.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΑΛΛΟΣ?
Ας μου συγχωρεθεί αυτή η δημοσίευση αλλά είναι ανάγκη να έλθει αυτή η γνώση μέσα στούς ανθρώπους γιά να καταλάβουν το τι κάνουν.
Αριστερά: Ο θεός - φαλλός «Τύχων» και η θεά Τύχη. Ο Τύχων ήταν θεότητα της ορφικο-διονυσιακής Θρησκείας. Μαρμάρινο ανάγλυφο της Ακυλείας. (Πηγή περιοδικό «Δαυλός» Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2001) Δεξιά: Εδώ σε πρώτο πλάνο το «Ιερό Αιδοίον» από...σαμπρέλα ρόδας τρακτέρ(!) καλυμμένο με προβιές και πιο πίσω ο «Ιερός Φαλλός», ή «θεός του Σύμπαντος», πλαισιωμένος από άλλους ποικιλόχρωμους φαλλούς. (Πηγή: Περιοδικό Τ.Μ., τεύχος 102, άρθρο «Καρναβάλι, η αρχαιότερη Απολλώνια Ελληνική Εορτή», Μάριος Βερέττας, σελ. 17) ...τις τελευταίες ημέρες του ελληνικού Καρναβαλιού μια μεγάλη ομάδα Αθηναίων Διιπετών ανεβήκαμε στον Τύρναβο για να κοινωνήσομε τη Διονυσιακή μέθη των ημερών που επιβάλλει το τοπικό έθιμο Μπουρανί, ήτοι να πιούμε, να μεθύσουμε και να φαλλοπροσκυνήσουμε βεβαίως.... ανάμεσα στους εκατοντάδες πήλινους φαλλούς που στολισμένοι με μια κόκκινη κορδέλα κι ένα κερί να καίει δίπλα τους βρίσκονταν σε κάθε τραπέζι, στον τεράστιο φαλλό που πάνω σε ένα άρμα στεκόταν στη μέση της γιορτής, αδιαφιλονίκητος άρχοντας της ημέρας, στους μεθυσμένους γλεντηστές του χωριού που επέβαλλαν το προσκύνημα και το φίλημα του φαλλού...» (Πηγή: Διιπετές, τ. 15, Ελαφηβολιών - Μάρτιος 1996, σελ. 29) Φαλλός στο κεφάλι έφερνε τύχη. Οι φαλλοί σε δημόσιους χώρους δεν ήταν πάντοτε ταμπού, όπως είναι σήμερα. Πριν από περίπου 1800 χρόνια για παράδειγμα, στην αρχαία Ρώμη, ένα πέος σε στύση ήταν σύμβολο καλής τύχης. Κατά την ανασκαφή σε μια ρωμαϊκή βίλα στην Ελβετία βρέθηκε ένα μπρούντζινο αγαλματίδιο ενός άντρα με ένα φαλλό στο κεφάλι. Το αγαλματίδιο κοσμούσε αρχικά ένα ζυγό άμαξας για άλογα. (Πηγή: Περιοδικό Science Illustrated, τεύχος 19, σελ. 20)
Α.ναφορικά με τις μυήσεις στον Διόνυσο, υπάρχει μία χαρακτηριστική και ενδιαφέρουσα εικονογραφία... Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο των παραστάσεων αυτών είναι ένας τεράστιος ορθωμένος φαλλός σε καλάθι κοσκινίσματος σιτηρών, το λίκνον, καλυμμένο με ύφασμα, ο οποίος αποκαλύπτεται είτε από μια γυναικεία μορφή γονατισμένη... (Πηγή: Μυστηριακές Λατρείας της Αρχαιότητας, Walter Burkert, εκδ. Καρδαμίτσα, σελ 116)
Η γνώση της άγνοιας μας, είναι η αρχή της γνώσης ! Όποιος σκορπίζει γνώση, μαζεύει χαρά !
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου